เพลิงแค้นยั่วสวาท

 
 
      
      "พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย!"  เสียงของร่างบางที่ละเมอเพ้อถึงบางคน
 
 
     "คุณน้องฟาง คุณน้องฟางคะ"
 
 
     "อ่าวพี่ปิ่นเองหรอคะ  คุณชายยังไม่กลับใช่ไหมคะ"  
 
 
     "ยังเลยค่ะ แต่ไม่เป็นไรนะคะคุณน้องฟางพี่ปิ่นจะอยู่กับคุณน้องฟางเองนะคะ"
 
 
    "ค่ะ ฮือๆ"
 
 
                                                                                                                
 
 
     "ทายสิคะคุณน้องฟางเช้านี้พี่ปิ่นทำอะไรให้ทานเอ่ย"  
 
 
     "อะไรกันน้าาาาาา อะไรหรอคะพี่ปิ่น"  สาวน้อยถามอย่างร่าเริง
 
 
     "ผัดพริกแย่งคนรักชาวบ้าน!"  
 
 
     "คุณหญิง ทำไมต้องว่าคุณน้องฟางด้วยล่ะคะ"
 
 
     "แกอย่ามาสะเออะ!"
 
 
     "เป็นไงล่ะ คนรักกันต่อให้ัมีมารเค้าก็ยังรักกันอยู่ดี หึ"
 
 
     "คุณแม่ พูดอะไรออกมาน่ะครับ"  ชายหนุ่มตรงบึ่งมาห้ามทันที
 
 
     "ทำไมชาย แม่พูดความจริง"
 
 
     "ฮึกๆ"  มีเพียงเสียงสะอื้นของหญิงสาว
 
 
     "มาค่ะน้องฟาง พี่พาขึ้นห้องนะคะ"
 
 
     "อย่ามายุ่งกับฉัน ขอตัวนะคะ"  ร่างบางเดินออกไปทันที
 
 
     "เดี๋ยวสิน้องฟาง น้องฟาง!"
 
 
     "อะไรของคุณชายอีกคะ! อย่ามายุ่งกับฉันได้ไหม!"
 
 
     "เราต้อวพูดกันให้รู้เรื่องนะคะ"
 
 
     "ไม่ค่ะ เราไม่มีอะไรต้องพูดกัน !"  ร่างบางกำลังจะเดินขึ้นบรรไดไปเจอมดเข้า
 
 
     "โอ๊ยยยยย ชายขาาาาาช่วยมดด้วยค่ะ"  เธอเห็นว่าสองคนกำลังทะเลาะกันเลยแกล้งตกบรรได
 
 
     "มด คุณเป็นอะไรมากหรือเปล่า ทำไมถึงมาอยู่ในสภาพนี้ละ"
 
 
     "ก็มดเห็นคุณกับน้องฟางทะเลาะกันเลยพยายามช่วยอธิบายให้น้องฟางเข้าใจคะแต่น้องฟางคงโมโหเลยไม่ได้ตั้งใจผลักมดมั้งคะ"  เธอพูดเสียงอ่อยเสียงหวานแล้วเหยียดยิ้มร้ายให้ร่างบางอีกคน
 
 
     "ไม่จริงนะคะ พี่ชายน้องฟางไม่ได้ทำนะคะ ไม่จริงคะ"  
 
 
     "ฉันไม่คิดเลยนะว่าเธอจะร้ายกาจได้มากขนาดนี้ ธนันต์ธรญ์ !!!"  ชายหนุ่มพูดจบก็อุ้มมดขึ้นในขณะที่เธอเองก็เหยียดยิ้มสะแหยะให้ร่างบางที่กำลังร้องไห้อย่างสะใจ
 
 
     "อะฮือ น้องฟางไม่ได้ทำคะน้องฟางไม่ได้ทำ ฮือๆๆๆๆ"  หญิงสาวทรุดนั่งสะอื้นอยู่ตรงบรรได
 
 
     "ถ้าฉันเป็นนะน้องฟาง ฉันเนี้ยไปจากจิระคุณนานล่ะ"  คุณหญิงเดินมาซ้ำเติม
 
 
     "ไม่ค่ะซึกๆ ต่อให้มากกว่านี้น้องฟางก็จะอยู่ ซึกๆ"
 
 
     "งั้นก็ดี เธอก็เตรียมรับมือในสิ่งที่ต้องเจออีกล่ะกัน ฮ่า ฮ่า"  คุณหญิงหัวเราะเยาะเย้ยอย่างสะใจ
 
 
                                                                                                                
 
 
 
     "ทำไมต้องผลักมดเค้าด้วยล่ะ เค้าหวังดีกับเธอนะ"  ร่างสูงเดินเข้าตำหนิร่างบางอย่างน่าเกรงขาม
 
 
     "ถามทำไมคะ ตอบไปคุณชายก็ไม่เชื่ีอหรอกคะ"  หญิงสาวเย็นชากลับ
 
 
     "นี่เธอ!!"  เค้าตรงปรี่เข้ามาบีบแขนหญิงสาวอย่างแรง
 
 
     "ปล่อยนะฉันเจ็บ คนหลายใจ!"
 
 
     "หลายใจงั้นหรอ  แปลว่าเธอแอบชอบฉันล่ะสิ"
 
 
    "ใครบอก ฉันเกลียดคุณ ได้ยินไหมว่าฉันเกลียดอุ้บบ"  ร่างบางถูกปิดปากด้วยร่างสูงที่บุกรุกเธออย่างรุนแรง ป่าเถื่อนที่สุด 
 
 
    เพี๊ยะ!!!
 
 
     "ฮือๆๆคุณเห็นฉันเป็นตัวอะไรอยากทำอะไรก็ทำงั้นหรอห้ะ!!"  ร่างบางตะหวาดใส่
 
 
     "นะน้องฟาง พี่ขอโทษ"  เค้าดึงมือเธอไว้
 
 
     "คืนนี้ฉันจะไปนอนกับพี่ปิ่น "  พูดจบร่างบางสบัดมือออกทันทีแล้วเดินจากไป
 
 
 
      "น้องฟาง พี่ขอโทษนะคะ พี่ไม่รู้ทำไมแต่พี่ไม่อยากได้ยินว่าน้องฟางเกลียดพี่ พี่ไม่อยากได้ยิน"  น้ำตาของลูกผู้ชายค่อยๆไหลรินอย่างสุดจะบรรยาย
 
 
 
 
        อ้าวป็อปจะมาเสียใจทำไมไม่ทราบคะ -.- เพลงไม่เข้ากับเนื้อเรื่องไม่รู้จะเองเพลงไรไม่ว่ากันโน๊ะ ตอนหน้าอีกตอนเดียวที่ทุกคนจะสงสารและเห็นใจฟางแต่อีกไม่นาน หึหึ 555 โหวต เม้นให้กำลังใจด้วยน้างิงิ