รักของฉัน....รักของเรา

หลังจากวางหูออนแล้วแป้นก็โทรหาแฟนหนุ่มแล้วนัดทานข้าวหลังจากคิดทบทวนและตัดสินใจจะทำเพื่อความรักของเธอ ณ ร้านอาหาร                                                                                          บอล: แป้น รอนานป่ะ โทดทีนะเราซ้อมนานไปหน่อยอ่ะช่วงนี้เราไม่ค่อยว่างเลย บอลพูดพร้อมมองหน้าแฟนสาว แป้น:ไม่นานหรอก เราก็ไม่ค่อยว่างเหมือนกัน หิวป่ะกินข้าวก่อนดิเนี่ยเราสั่งเค้าแล้ว                                        บอล:อืม ขอบใจจร้าแแป้นก็กินเยอะๆนะเด๋วไม่มีแรงซ้อม เมื่อกินข้าวอิ่มแล้วแป้นชวนบอลไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะนั้นแป้นตัดสินใจเอ่ยความรู้สึกกับบอล                                                               แป้น:บอลเราคบกันมาสองจะสามปีแล้วเนอะ บอลที่กำลังหลับตายิ้ม                                                                                                                                บอล: อืม ทำไมอ่ะจะแต่งแล้วเหรอ                                                                                แป้น: บ้า เรายังไม่คิดเรื่องนั้นหรอก เรามีอะรจะบอก บอลเริ่มรู้สึกแปลกๆลุกขึ้นนั่งอย่างสังหรณ์ใจ               บอล:จะบอกอะไรเรา พูดมาเถอะเราฟังอยู่                                                                                แป้น: ที่ผ่านมาเราขอบคุณมากนะที่ดูแลและอยู่ข้างเราเสมอ เราขอบคุณจริงๆแต่ยิ่งนานวันเรายิ่งลำบากใจที่ผ่านมาเราไม่อยากหลอกตัวเองไม่อยากหลอกบอลแต่ถ้าเราฝืนคบบอลต่อเราคงเห็นแก่ตัวอ่ะ แป้นพูดพร้อมร้องไห้   บอล:คือ อะไรแป้น บอกเราดิ เราผิดอะไรไม่ดีตรงไหนเราจะแกัไขให้ดีกว่านี้แต่อย่าทำอย่างนี้แป้นมีคนอื่นใช่ไหม แป้น: ใช่ แป้นมีคนอื่น แป้นไม่ได้รักบอล แป้นขอโทษแป้นผิดเองบอลแป้นขอโทด                              บอล: ใคร มันเป็นใครแป้น ทำไมอ่ะเราไม่ดีตรงไหนเรามีแต่เธอนะทำไมเธอทำยังงี้แป้นเธอนอกใจเราเหรอ       แป้น: เราผิดเองไม่เกี่ยวกับใครหรอกบอล ด่าเราโกรธเราเกลียดเราเถอะมันผิดที่ตัวเราเองคนอื่นไม่เกี่ยวขอโทษ เราขอโทษจริงๆ แต่เราไม่อยากหลอกตัวเองหลอกเธอเลิกกันเถอะเพื่อตัวเธอเอง                                บอล:พูดง่ายนี่ เธอเป็นคนเลิกแต่เราเจ็บ เราไม่เลิกยังไงเราก็ไม่เลิกเราไม่ปล่อยให้เธอไปหาคนอื่นหรอกนะเราไม่ยอม พูดพร้อมกระชากแป้นเข้ามาเขย่าด้วยความโมโหและผิดหวัง                                             แป้น: พอเถอะบอลไม่มีประโยชน์หรอกต่อให้คบกันต่อเราก็รักบอลไม่ได้อยู่ดีเราไม่ได้ชอบผู้ชายเข้าใจไหมเราชอบผู้หญิงเหมือนกัน พอได้แล้ว หยุดเถอะบอลเราขอโทษเราไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้ บอลปล่อยมือทั้งอึ้งทั้งสับสนเสียใจที่แฟนของเค้าชอบผู้หญิงเหมือนกัน                                                                       บอล:ไม่จริง เธอโกหกเพื่อจะไปหาคนอื่นใช่ไหมเธอหลอกเราบอกสิว่าไม่จริง บอลรับความจริงไม่ได้ต้องไม่ใช่แป้นแฟนขอเค้าต้องไมใช่  "เราไม่อยากฟัง ไม่อยากเจอเธอเรายังไม่พร้อมเราเสียใจเวลาที่ผ่านมามันไม่มีค่าอะไรเลยแป้นทำไมต้องเป็นเธอทำไมต้องเป็นเราทำไมแป้นทำไมแป้นตอบไม่ได้ได้แต่นั่งร้องไห้ขณะนั้นสายฝนก็เริ่มโปรยลงมาเพิ่มความแรงขึ้นเรื่อยแป้นและบอลต่างนั่งร้องไห้แข่งกับสายฝนเสียใจในสิ่งที่เป็นแต่มันก็คือความจริงที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้จริงๆเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงฝนเริ่มซาบอลที่พยายามทำใจลุกขึ้นมองไปที่แป้นทั้งรักทั้งเสียใจ"กลับเถอะแป้น เราไม่ไปส่งนะขอโทษเราทำใจไม่ได้จริงๆโชคดีนะแป้นโชคดี"เดินจากไปทั้งน้ำตาแป้นน้อยนั่งมองบอลเดินจากไปพร้อมตะโกนออกมา"เราขอโทษถ้าเราเลือกได้เราก็ไม่อยากจะเป็นแบบนี้เข้าใจไหมเราขอโทษเราเสียใจ ขอโทษบอล ฮือๆๆๆ"บอลชะงักไปนิดนึงแต่ก็ตัดใจเดินจากไปถึงจะพยายามยังไงก็เป็นไปไม่ได้เมื่อเค้าไม่ใช่คนที่เธอต้องการ แป้นนั่งร้องไห้จนเริ่มมืดเสียใจที่ทำร้ายคนที่รักเธอหวังดีกับเธอเสียใจที่ไปชอบคนมีเจ้าของแล้วคนๆนั้นยังมีแฟนเป็นผู้ชายอีกนี่เป็นเวรกรรมใช่ไหมเธอเจ็บเหลือเกินเจ็บกับสิ่งที่เป็นและความรักที่ไม่มีทางสมหวังเธอนั่งเสียใจผ่านไปนานจนเจ้าที่เดินมาบอกว่าสวนกำลังจะปิดแป้นพาร่างกายที่เปียกปอนเดินออกมาพร้อมครุ่นคิดสับสนร่างกายร้อนผ่าวแต่ใจเจ็บจนไม่รู้สึกอะไรผ่านผู้คนมากมายจนมาถึงปากทางเข้าหอร่างกายที่ผิดหวังเริ่มทนไม่ได้สิ่งสุดท้ายที่เธอรับรู้คือเสียงของเพียวที่ทักเธอร่างบางก็ทรุดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่าง "พี่แป้น"นั่นคือเสียงสุดท้ายทีีได้ยิน