[Fic BTS~VKook] Change it? เปลี่ยนมารักนายได้ไหม!?

 
          Chapter 6 :: ฉวยโอกาศ
 
          #Jin Part#
 
          "จองกุก! มึงรู้ตัวหรือเปล่าว่าเมื่อกี้ไอ้วีกำลังจะหอมแก้มมึงอะ!?" ผมพูดออกไปหลังจากที่ไอ้วีเดินออกไปแล้ว
          "มะ..ไม่หรอกมั้ง! ไอ้วีมันก็แค่จะแกล้งกู" จองกุกพูดเสียงติดกระตุกนิดหน่อย
 
          "นั่นมันไม่ได้เรียกว่าแกล้ง! แต่มัน..! ..มากกว่านั้น.."
 
          ให้ตายสิ! ผมไม่หน้าพูดแบบนั้นออกไปเลยแหะ! ผมยอมรับนะว่าผมรักจองกุก ผมชอบจองกุกตั้งแต่แรกเจอ.. และที่คะแนนของจองกุกมีมากจนทะลุแบบนั้นก็ไม่ใช่เพราะอะไรหรอก คะแนนอยู่ในมือผมมากเท่าไหร่ผมก็โหวดให้จองกุกหมดแหละ
 
          ผมรีบหันหลังเดินออกไปจากห้องครัว และปล่อยให้จองกุกยืนงงอยู่ที่เดิมเพียงคนเดียว
 
          .
          .
 
          "ไอ้จิน! กูไม่น่าออกมาหาไรกินเลยว่ะ! มาก็มาเจอหน้ามึงอะ! -0-"
 
          พอผมเดินออกไปจากห้องครัว แล้วกำลังจะกลับไปอยู่ที่ห้องของตัวเอง ไอ้วีก็ดันเปิดประตูออกมาแล้วพูดขึ้นด่าผมปาวๆ
 
          "ไอ้วี..กูถามจริงๆ เหอะ! มึง..รัก..จองกุก หรือเปล่า?" ผมพูดคำนั่นออกมาติดกระตุกนิดหน่อย
 
          "ถ้ากูบอกว่า... 'รัก' ล่ะ?"
          "มึงบ้าไปแล้วเหรอไอ้วี!? โดนผู้หญิงทิ้งมันทำให้มึงเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอว่ะ!?" "แล้วถ้ากูบอกว่า 'ใช่' อีกล่ะ"
 
          ฉึก!!
 
          เหมือนมีมีดเป็นพันๆ เล่ม มาแทงเข้าจังๆ ตรงหัวใจของผม มันรู้สึกเจ็บยังไงไม่รู้สิ ทั่งๆ ที่คิดว่าจะไม่มีใครมาขัดขวางเรื่องนี้ แต่กลับมีไปซะได้! ซ้ำยังเป็นเพื่อนสนิทของผมด้วยสิ!
 
          "..วี.. ถ้ากูบอกมึงว่า กูก็รักจองกุกเหมือนกัน มึงจะ..." คำพูดของผมหยุดลงไปกะทันหันเมื่อวีพูดแทรกขึ้นมาก่อน
 
          "กูก็จะขัดขวางมึงทุกวิถีทาง..มึงคอยดูดิ"
 
          วีพูดแล้วทิ้งให้ผมยืนอึ้งอยู่คนเดียวแบบนิ่งๆ ไม่ขยับไปไหน แล้วเดินเข้าห้องครัวไป
 
          สองนาทีผ่านไป ผมยื่นอยู่นิ่งๆ ตรงที่เดิม ก่อนจะได้สติแล้วเดินตามเข้าไปในห้องครัว.. แต่สิ่งที่ตาเห็น กลับทำให้ผมต้องฉงักหยุดอยู่ที่ประตู แล้วมองการกระทำนั่นอย่างอึ้งๆ ปนกับความเจ็บปวดที่ซัดเข้าใส่จนหน้าชาไปหมด
 
          "จองกุกมึงกินเลอะเป็นเด็กๆ ไปได้ ^^"
 
          วีใช่มือปัดเศษเค้กที่ติดปากของจองกุกออกแล้วก้มหน้าลงเลียที่ปลายนิ้วของตัวที่เพิ่งเช็ดคราบที่เลอะปากของจองกุกออก ผมจับขอบประตูแน่น.. ถ้าผมพังมันได้ก็คงจะหักมันเป็นสองท่อนแล้วเอาไปทุบหัวไอ้วีแล้ว!
 
          "เฮ้ย!? มะ..มึงเลียทำไม!? >///<"
          "เค้กนี่ก็อร่อยเหมือนกันแหะ"
 
          ไอ้วีพูดเหมือนไม่ได้ยินที่จองกุกพูด ผมมองดูการกระทำนั่นเงียบๆ ก่อนจะสาวเท้าไปข้างหน้า แต่เพียงไม่กี่ก้าวก็ต้องฉงักลงอีกครั้ง
 
          "..กินเลอะแบบนี้ต้องโดนลงโทษนะ มึงรู้ป่ะ? ^^"
          "อะ..อะไรล่ะ!? จะเอาปากกามาเขียนหน้ากูหรือไง จับกูถ่วงน้ำ? ฆ่าหมกศพ? หรือว่า...!"
 
          จองกุกฉงักคำพูดนั่น เพราะไอ้วีกำลังเอาจมูกเข้าใกล้หน้าของจองกุกเรื่อยๆ และเพียงไม่กี่เสี้ยววินาทีมันก็ชิดแนบสนิดติดกับแก้มของจองกุกแล้ว!!
 
          "อะ..ไอ้วี! มึง!? >///<"
 
          ผมทนเห็นภาพแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว! ..ผมรีบหันหลังเดินออกไปจากห้องครัว
 
 
          #V Part#
 
          ปังงงง!!!
 
          หึ! ไอ้จินสินะ..
 
          "ไอ้เชี้ยวี! ต้องมีคนมาเห็นมึง..หอมแก้มกูแน่เลย! ไอ้วี!! กูฆ่ามึงแน่ >__<" จองกุกเอามือถูแก้มตัวเองไปมา พร้อมกับพูดเสียงเบาจนผมแทบไม่ได้ยิน
 
          "ดีออก! ให้พวกมันรู้ทั้งหมดนั่นแหละดี! จะได้รู้ไงว่ากูรักมึงอะ~!!" ผมจงใจพูดเสียงดัง
 
          "ไอ้วี! มึงจะพูดเสียงดังไปไมไอ้ห่า!? -///-"
          "ก็ให้ใครคน คนหนึ่งได้ยินไง~!" ผมจงใจพูดเสียงดังอีกครั้ง หึ! กูรู้ไอ้จิน! ว่ามึงยังอยู่ที่หน้าประตูอยู่! (กูจงใจแกล้งไอ้จิน~ กูเลว! จบนะ -3-)
 
          "ใครคือคน คนหนึ่งของมึง!?"
          "หึ! ถึงกูไม่บอก มันก็คงรู้อยู่แก่ใจดีอยู่แล้วนี่~!"
          "กูว่ากูไม่คุยกับมึงแล้วโว๊ย! กูฟังภาษามึงไม่รู้เรื่อง!! -[]-"
 
          จองกุกเดินออกไปโดยทิ้งให้ผมยืนหัวเราะอยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า -__-;;
 
 
          "อ้าวไอ้จิน มึงมายืนอยู่หน้าประตูทำไมว่ะ!?" จองกุกพูดขึ้นหลังจากเห็นจินยืนหันหลังให้กับประตู
 
          "หึ! มันไม่ได้ไปไหนหรอกที่จริงมันอยู่ตรงนั่นตั้งแต่แรกแล้วต่างหาก! ใช่ไหม..จิน?"
          "อือ.." ไอ้จินตอบโดยไม่หันมาหาผม
 
          ตกลงผมพูดกับมันหรือหลังของมันกันแน่เนี่ย? ทำไมมันไม่หันมาหาเราสองคนเลยว่ะ -0-
 
          "เฮ้ย! งั่นไอ้จิน! มึงก็เห็น..."
          "..เห็นอะไร..กูไม่เห็น เมื่อกี้กูแค่ทำบอลเด้งไปโดนประตู แล้วก็ไม่ได้ยินอะไรด้วย เพราะเมื้อกี้กูเพิ่งถอดหูฟังออก.. กูง่วงว่ะ ขอตัว.."
 
 
          "มึงคิดจะทำอะไรไอ้เชี้ยวี!? มึงจงใจพูดเสียงดังเมื่อกี้เพราะไอ้จินใช่ไหม!?" จองกุกหันมาหาผมพร้อมกับพูดออกมา หลังจากที่ไอ้จินเดินออกไปแล้ว
 
          "ถ้ากูบอกว่าใช่อะ?"
          "มึงทำไปเพื่ออะไรว่ะ?"
          "ไม่รู้ จบนะ ^^"
 
          ผมใช่จังหวะนี้หอมแก้มข้างขวาของจองกุกแบบเนียนๆ อีกครั้ง
 
          "อะ..ไอ้วี!! >///<"
          "จะเอาคืนก็ได้นะ ฮ่าๆ"
          "อะ..ไอ้.. ไอ้เชี้ยวี!! -///-" จองกุกชี้นิ้วมาทางผม
 
          ผมรีบวิ่งออกไปจากห้องครัวอย่างรวดเร็ว โดยปล่อยให้จองกุกยืนอึ้งอยู่คนเดียว
 
 
##ชอบเม้นค๊า~ สงสารเฮียจินเนอะ TOT แต่เค้าก็จะแต่งอะ -[]-##