[Fic BTS~VKook] Change it? เปลี่ยนมารักนายได้ไหม!?

 
          Chapter 5 :: ก.ข.ค.
 
 
          ##Jung Kook Part##
 
 
          หลังจากที่ผมกลับเข้าห้องของตัวเอง ผมก็นั่งคิดเรื่องเมื่อวาน... ทำไมไอ้วีถึงได้มาถามเรื่องนี่ว่ะ! เรื่องที่ผ่านไปแล้วจะไปอยากรู้ไปทำไม?
 
          ผมยีหัวของตัวเองด้วยความเครียด ให้ตายสิ! เมื่อวานมันเกือบจะจูบผมด้วยซ้ำไป! >[]<
 
 
          ผมนั่งคิดนอนคิดอยู่ในห้องจอนเผลอหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้...
 
          .
          .
          .
 
          ผมลืมตาขึ้นมา แล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียงก่อนจะรี่ตามองต่ำลงไปที่ข้างๆ เตียง ปรากฏเรือนร่างของใครคนหนึ่งนอนราบอยู่บนพื่นนั่น
 
 
          "เฮ้ย!? ไอ้วี! มึงมาอยู่ในห้องกูเมื่อไหร่ว่ะ!? -0-"
 
          วีขยับตัวนิดหน่อย ก่อนจะรู้สึกตัวแล้วลืมตาขึ้นมาสบตากับผม
 
          "..จองกุก.. กูรู้แล้วว่ากูอยากเปลี่ยนอะไร.. กูไม่เคยรู้สึกแบบนี่กับผู้หญิงคนไหนเลยมึงรู้ป่ะ?"
 
          วีลุกขึ้นมาหาผมพร้อมกับพูดคำพูดที่ผมไม่ค่อยเข้าใจนัก
 
 
          "มึงพูดว่าอยากจะเปลี่ยนหละ...!" คำพูดของผมหายไปเพราะถูกวีพูดแทรกขึ้นมาก่อน
 
          "กูคิดว่ากูรักมึงว่ะ! กูไม่รู้ว่าเมื่อไหร่.. แต่ทุกครั้งที่กูอยู่ที่ไหน หรือคิดอะไรอยู่ ส่วนหนึ่งในความคิดของกู ก็มีมึงอยู่ในนั่นจองกุก.."
 
          คำพูดนั่นทำผมเงิบไปหลายนาที ไอ้บ้าวีมันคิดยังไงถึงได้พูดออกมาแบบนี้เนี่ย?
 
          "มะ..มึงบ้าหรือเปล่าว่ะไอ้วี!?"
          "กูคงเป็นบ้าไปจริงๆ แน่ ถ้ากูไม่ได้บอกว่ารักมึง.."
 
          "อะ..ไอ้วี!?"
          "ให้ตายดิ! กูไม่น่าบอกมึงตอนนี้เลย! >[]<" วีพูดพร้อมกับลุกขึ้นแล้วรีบวิ่งออกจากห้องของผมไป
 
          พูดขนาดนี่แล้วยังมีเขินอีกเหรอ? -__-^
 
          ผมหันไปดูนาฬิกาบนโต๊ะข้างเตียง มันบอกว่าเป็นเวลาที่ผมควรนอนต่อได้แล้ว ให้ตายสิ! ทำไมผมถึงตื่นมาเอาเที่ยงคืนกว่าแบบนี้เนี่ย -0-;
 
 
          ผมล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า..
 
          .
          .
          .
 
          เช้าแล้วจร๊าาา~
 
          ผมลืมตาขึ้นมาดูโลก เอ๊ย! ดูสภาพห้องสีขาวแดงลายตารางหมากรุกของตัวเอง แล้วเดินไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ ห้องของผมสีแจ้มใช่ป่ะล่ะ!? ^3^ แต่ก็ยังสู้ห้องของไอ้จินไม่ได้หรอก สีชมพูหวานแหววซะ! ขัดกับหน้ามันราวฟ้ากับเหว ผมเข้าไปตอนแรกยังงงๆ เลย ว่านี่ห้องมันหรือห้องของน้องสาวมันน่ะ! ให้ตายสิ! -0-
 
 
          สองสามวันนี้ผมยังไม่ได้กลับบ้านเลยด้วยซ้ำ ตั้งแต่วันแรกที่ผมก้าวเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของบังทัน.. แต่ก็ดีแล้วแหละ ถึงผมกลับไป ก็ไม่มีอะไรทำนอกจากนั่งเล่นเกม กับเล่นกีฬาไปวันๆ -3- อยู่ที่นี่สนุกกว่าเยอะเลย
 
 
          ห้องครัว
 
          "จองกุก ตื่นแล้วเหรอ? ^^"
 
          วีหันมาพูดกับผมพร้อมรอยยิ้ม ให้ตายดิ! อย่ายิ้มแบบนี้ได้ไหม!? >[]<
 
          "ก็ตื่นแล้วดิ ถ้ากูยังไม่ตื่นแล้วใครอยู่ตรงหน้ามึงว่ะไอ้วี -0-"
          "กูก็แค่ถามอ่ะ ชิ! T^T"
          "เฮ้ยแค่นี่ก็ทำเป็นงอล -__- แล้วมึงกินอะไรยัง?"
          "มึงเป็นห่วงกูอะดิ กลัวว่าจะไม่มีอะไรกิน ^[]^" วีพูดพร้อมกับดึงต้นคอผมให้เข้าไปอยู่ใกล้ๆ
 
          "ห่วงบ้านพ่องมึงดิ กูห่วงตัวเองต่างหาก -///-" ผมพยายามถอนตัวกลับ แต่ก็ไม่สามารถขยับได้เลย เพราะแรงของผมมันมีน้อยกว่าวีซะอีก!
 
          "ฮ่าๆ แกล้งมึงสนุกดีว่ะ ดูหน้ามึงดิแดงเลย ^[]^" วีปลดแขนออกจากคอแล้วยื่นมือมายีหัวของผมเบาๆ แทน
 
          โอ๋! หน้าผมแดงเหรอ!? ผมเอามือลูบหน้ตัวเองไปมา รู้สึกหน้ามันร้อนๆ ยังไงไม่รู้แหะ อ๊าก! ไอ้วี! อยากแกล้งกันดีนัก! ซักวันเหอะกูเอาคืนมึงแน่ >///<
 
          "..วี..จองกุก.. พวกมึงเล่นไรกันว่ะ!?" คำพูดของจิน ทำให้วีปล่อยมือจากที่กำลังยีหัวของผมอยู่ แล้วเอาจมูกออกหางจากแก้มของผม ก่อนจะหันกลับไปมองจินแทน
 
          เอ๋! จมูกของวีเกือบจะชนแก้มผมแล้วนะเมื่อกี้ >///< ถึงว่า ไอ้จินถึงได้ทำท่าตกใจปานนั่น
 
          "เรื่องของกูดิ! +฿@/!! (&*_\=!" วีพูดพร้อมกับรีบเดินออกจากห้องไป แล้วสบทขึ้นมาอย่างหัวเสีย แต่มันเบามากจนผมแทบไม่ได้ยินเลยด้วยซ้ำไป
 
 
          #V Part#
 
          โอ๊ย!! ไม่น่าพลาดเลยว่ะ! เกือบจะหอมแก้มจองกุกได้แล้วเชียว ไอ้จินนะไอ้จิน มึงไม่หน้ามาเป็นก้างขวางคอกูเลย ชิ!
 
          ผมเดินอย่างไม่สบอารมณ์เข้ามาในห้อง แล้วปิดประตูเสียงดังจนไอ้จีมินที่อยู่ข้างห้องเข้ามาด่า
 
          "ไอ้ห่า! กูกำลังฝันหวานอยู่เลย แม่งมาขัดจังหวะกูชิบหาย เกือบจะจูบเอมิได้แล้วเชียว!! มึงคนเดียวๆๆๆ เลยไอ้วี! T^T"
 
          ใช่!! มาขัดจังหวะชิบหาย!
 
          "ใช่!! มึงคนเดียวเลยไอ้จิน!! >^<"
          "เห๊!? แล้วไอ้จินเกี่ยวไรด้วยว่ะ? -0-"
 
          "ถามได้! ก็มันมาเป็น ก.ข.ค. เฮ้ยๆ มันๆๆๆ เออ.. มึงไม่ไปนอนต่อเหรอ เดี๋ยวเอมิก็มาเข้าฝันใหม่ เดี๋ยวเค้าก็บอกเลขเด็จกับมึงเองแหละ ไปนอนต่อเลยไป๊!" ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง อ๊าก! เกือบไปแล้วสิ!
 
          "มันทำไม? อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง! -__-"
          "ห้าววว~ ง่วงง๊วง กูนอนต่อดีกว่า เมื่อคืนนอนดึก~~ zZ~ zZ~"
 
          ผมเอนตัวลงบนเตียง แล้วแกล้งหลับตาลง
 
          "อ้าวเฮ้ย! ไอ้วีมึงไม่ต้องหลอกกูเลย ไอ้สัสตื่น!! >[]<"
 
          กูเป็นสัตว์ประเสริฐต่างหากล่ะ -3- แบร่ๆ.. ผมตอบกลับไอ้จีมินในใจ
 
          จีมินเขย่าตัวผมสองสามที ก่อนจะเดินออกไปจากห้องของผม เพื่อไปนอนต่อ(และไปขอเลขหวย -()-)
 
          ...ไอ้จิน กูฆ่ามึงแน่!! อ๊ากกก!! >^<
 
            ##ชอบเม้นค่า >O<##