[Fic BTS~VKook] Change it? เปลี่ยนมารักนายได้ไหม!?

          Chapter 4 :: จูบ!! (แบบไม่รู้ตัว)

          #V Part#

          "อื่อ~ =__=^"

          ผมลุกขึ้นมาพร้อมกับลืมตาพลางมองไปรอบๆ ตัว ขยี่ตาตัวเองแล้วรี่ตามองภาพตรงหน้าให้เห็นชัดขึ้น รู้สึกมึนหัวยังไงไม่รู้สิ เมื่อคืนผมมาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย? ก็เมื่อวานผมยังอยู่ที่ผับอยู่ไม่ใช่เหรอ? แล้วใครที่ลากผมมาที่ห้อง? จินเหรอ? แร็พ? จีมิน? ใครหว่า? แต่ผมจำได้เลยว่าเมื่อคืนผมยังสั่งเตกีล่ามากินอยู่เลยนะ! และจากนั่นก็เออ... ลืมไปแล้วว่ะ -0- แต่ช่างมันเหอะ ใครมันจะไปจำได้เล่า~! ก็ผมเล่นดื่มไปเกือบสิบชอตแหนะ!

          ผมลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว

          ยี่สิบนาทีผ่านไป..

          ผมเดินออกมาจากห้องแล้วเตรียมออกมาหาอะไรกิน (บ้าเหอะ! อย่าเข้าใจผิดที่ว่า 'จะมาหาอะไรกิน' =__=)

          "กลิ่นหอมมาเชียวนะไอ้จิน~ มึงนี่แม่งทำอาหารเก่งชิบ" ผมพูดพร้อมกับเตรียมจานไว้รอกินอย่างเดียว

          "แค่นี่กูทำได้อยู่แล้ว ^__^"

          "เออมึงทำได้ทุกอย่างแหละ~! ..เอิ่มแล้วเมื่อคืนใครลากกูกลับมาว่ะ?" ผมถามเสียงเรียบ

          "กูก็ไม่รู้สิ เมื่อคืนผู้จัดการเรียกประชุม"

          พอจบคำ เจโฮบที่เพิ่งเดินเข้ามาก็พูดขึ้นมา

          "แต่ไม่แน่อาจเป็นไอ้จองกุกก็ได้นะ เมื่อวานพวกกูทิ้งมันให้อยู่กับมึงอะ"

          "..จองกุก?!?"

          รู้สึกยังไงไม่รู้แหะ เมื่อได้ยินชื่อนี่ออกมาจากปากของตัวเอง รู้สึกได้เลยว่าเมื่อคืนมันยังมีอะไรที่ผมจำไม่ได้อีก เหมือนมันจะเกี่ยวกับไอ้กุกด้วยสิ และอาจสำคัญมากด้วยสำหรับผม.. แต่ผมดันจำมันไม่ได้ซะเอง! ให้ตายสิ!! -[]-++

          "ก็ไอ้จองกุกไง! -3-"

          "มีอะไรกับกูครับไอ้วี! ไอ้โฮบ! ถึงได้เรียกชื่อกูซะดังเชียว!? -__-"

          "มึงมาก็ดีล่ะจองกุก เมื่อคืนมึงลากกูกลับมานี่เหรอ?"

          ผมยิงคำถามกลับไป จองกุกพยักหน้าลงเป็นเชิงคำตอบว่า 'เออ! กูเนี่ยแหละที่เป็นคนลากมึงมา!'

          หลังจากมื้อเช้าผ่านไปพวกเราก็พากันเข้าห้องซ้อม และเพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ด้วยไง เลยต้องซ้อมหนักกว่าทุกวันมาก

          "เลิกซ้อมได้" ไอ้แร็พพูดพร้อมกับลุกเดินออกไปเอาขวดน้ำในตู้เย็นมาให้ทุกคน

          ผมรับขวดน้ำที่มันส่งมาให้แล้วเปิดฝาขวด ก่อนจะยกขึ้นดื่ม

          "เฮ้อออ~! เลิกได้ซักที เฮ้อ~" ผมบ่น

          "อะไรนักหนาว่ะไอ้วี บ่นอยู่ได้! ดูไอ้กุกดิ กูยังไม่เห็นมันบ่นซั๊ก! คำ -0-" เจโฮบเอ็นผม ดูดิดูมัน! ไอ้จองกุกมันเพิ่งเข้ามาวันแรก ก็ต้องตั้งใจซ้อมเป็นธรรมดาอยู่แล้วเซ่~! >^<

          "ชิ! -3-" ผมสบัดหน้าหนีอย่างงอนๆ แล้วหันไปพูดกับจองกุก "เอ่อ กูมีไรจะถามมึงหน่อย"

          ผมเดินเข้าไปใกล้จองกุก แต่ดูเหมือนว่ามันไม่ค่อยอยากจะเข้าใกล้ผมเท่าไหร่แหะ =[]=

          "กลัวไรว่ะกูไม่ได้จะฆ่ามึงซักหน่อย -__-"

          "กูไม่ได้กลัวซักหน่อย!"

          "เออๆ ไม่กลัวก็ดี กูมีอะไรจะถามมึงหน่อย.. ตามมาดิ" ผมลากแขนจองกุกเข้ามาในห้อง แล้วเอ่ยถามคำถามที่ผมสงใส

          "..เรื่องเมื่อคืน.." ผมฉงักเมื่อจองกุกพูดแทรกขึ้นมา

          "มึงหมายถึง...!"

          "..กูจำไม่ได้ว่ะ กูทำอะไรไปบ้างยังไม่รู้เลย ก็เลยจะมาถามมึงอะ กูไม่ได้ไปทำอะไรเสียๆ หายๆ ใช่ป่ะ? -__-"

          "มะ...ไม่หนิ"

          "เหรอ? กูรู้สึกเหมือนกูทำอะไรซักอย่าง แต่เสือกจำไม่ได้ว่ะ...!"

          "มึงพูดว่ามึงอยากจะเปลี่ยน.. แล้วมึงก็... อะ..เออ..สลบ ..งั่นกูกลับห้องดีกว่า เหนื่อยโว๊ย!"

          จองกุกพูดแล้วรีบเดินออกไป เหลือไว้แต่ความสับสนไว้ที่ผม..

          ผมนั่งคิดนอนคิดจนเวลาล่วงเลยไปหลายชั่วโมง..

          "เปลี่ยนเหรอ?"

          ผมอยากจะเปลี่ยน เหรอ..? เปลี่ยนอะไรว่ะ! ทำไมถึงจำไม่ได้ว่ะ!

          ..เมื่อวานผม โดนอายะบอกเลิก จากนั่นผมก็ไปที่ผับ แล้วเจอไอ้จิน.. ผมจำได้แค่เนี่ย!! แล้วทำไมผมถึงต้องอยากรู้เรื่องที่ผ่านมาแล้วด้วย?..

          คำตอบคือ.. ไม่รู้สิ -0-

          ผมคิดว่าผมไม่รู้ว่าทำไม.. แต่ในหัวของผมกลับมีภาพของใครคนหนึ่ง.. จองกุก..!

          ผมเดินตรงไปยังห้องของจองกุก ซึ่งอยู่ข้างๆ ห้องของผม

          "จองกุก" ผมเรียกชื่อพร้อมกับเคาะประตู แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากคนด้านใน ผมเลยตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป

          ..จองกุกนอนอยู่บนเตียงในสภาพที่ดูเหมือนคนเพิ่งไปผ่านสนามรบมา สภาพหัวที่ยุ่งเหยิงเหมือนเพิ่งคิดเรื่องเครียดๆ มา แต่ก็ให้ตายสิ! มันไม่ได้ทำให้ความน่ารักนั่นลดลงไปเลย

          ผมปิดประตูแล้วเดินเข้าไปใกล้จองกุกเรื่อยๆ ใบหน้าเนียนนั่นยามหลับยิ่งทำให้เสน่ห์ในตัวจองกุกยิ่งเพิ่มขึ้น ดวงตากลมมนนั่นปิดสนิด ปากนิด แล้วยังจมูกโด้งเป็นสันได้รูปนั่นอีก..

          ผมเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้จองกุกเรื่อยๆ เหมือนมีแรงอะไรซักอย่างดึงดูดผมให้ทำแบบนี้... ริมฝีปากของผมประกบริมฝีปากของจองกุกช้าๆ ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ผมจูบจองกุก แต่ผมรู้แค่ว่าตอนนี้หัวใจของผมมันเต้นแรง และบอกให้ผมรู้ว่า ผมควรจะเปลี่ยน...