[Fic BTS~VKook] Change it? เปลี่ยนมารักนายได้ไหม!?

 
                    Chapter 1 :: Jung Kook
 
          #Jung Kook Part#
 
          "กริ๊ดดด!! จองกุกๆๆ!" เสียงกริ๊ดกับเสียงเรียกชื่อของผมดังลั่นไปทั่วห้องประชุมดังสนั่นขึ้นมาเมื่อผมเดินออกมาจากด้านหลังของเวทีแล้วเดินมาตรงกลาง
 
          "เฮลโหลครับ! ^^" ผมตะโกนออกไมค์พร้อมกับยิ้มแล้วโบกมือไปมา
 
          "กริ๊ดดด!!" มันเรียกเสียงร้องของผู้คนได้มากเลยทีเดียว และมันก็ทำให้ผมยิ้ม
 
          จากนั้นเสียงเพลงจังหวะช้าก็ดังขึ้น ผมพริ้มตาลง และลืมตาขึ้นมาเพื่อสบตากับผู้ชมทุกคนอย่างเต็มตา แล้วเริ่มร้องเพลงนั้นพร้อมกับขยับตัวไปตามจังหวะเพลง
 
          "แซงกัก ออบนึน มัลทู ออริน แอดึล มัลกู นัล คัมซาอันอา ชุล yeh~~ "
 
          เสียงร้องตามทำนองและจังหวะเพลง ของทุกคนยังคงดังไปทั่วบริเวณนี้ เป็นครั้งแรกที่ผมได้มายืนอยู่ตรงจุดนี้ และเป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเสียงร้องเรียกชื่อของผมดังสนั่นขนาดนี้ ทุกคนร้องเพลงนี้ได้ไม่มีผิดหรือแม้แต่จะตกคำ คำใดไปเลย และ มันทำให้ผมรู้สึกมีกำลังใจในการร้องเพลงมากขึ้น... ใช่ ผมมาสมัครเป็นสมาชิกคนใหม่ของบังทัน..
 
 
          ผมชอบวงการนักร้องตั้งแต่ได้ฟังเพลงของรุ่นพี่จีดราก้อน ผมเลยล้มเลิกความคิดที่จะเป็นนักกีฬา แล้วหันมาฟังเพลง และฝึกร้องเพลงแทน ที่จริงผมเป็นเด็กคนหนึ่งที่ไม่เอาไหนเลยนะ ผมเป็นคนที่ชอบเล่นเกม เล่นกีฬา ชอบวาดรูป เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งบนโลกนี้ แต่วันนี้อาจจะไม่ใช่อีกต่อไป...
 
 
          มีวันหนึ่ง สมาชิกของวงก็ย้ายไปเรียนต่อที่ต่างประเทศแบบกะทันหัน ทุกคนในวงล้วนยังไม่มีแผนในการจัดการเรื่องนี้ และมาจนถึงวันที่ค็อกเทลต้องไปเรียนต่อจริงๆ ทุกคนในวงร่วมมือกันหาทางทำให้วงของตัวเองอยู่ระดับเดิม โดยการหาสมาชิกคนใหม่ ที่ถนัดในด้านการร้อง เต้น และแร็พ
 
          "girl baby I need you girl you neea me too girl I neea a girl...~~~ ^O^"
          "กริ๊ดดด!!"
 
          "ขอบคุณทุกคนที่มาให้กำลังใจผมในวันนี้ ขอบคุณครับ ^^"
 
 
          "อ่า~ ค่ะ! ขอเสียงกริ๊ดดังๆ ให้กับจองกุกหน่อยค๊า~!" พิธีกรเดินมาพร้อมกับรอยยิ้มสวย
 
          "กริ๊ดดดด!! จองกุก! >__<"
 
          "เอาล่ะ! และในตอนนี้ คะแนนโหวจากทางโอป้าของเราก็มาอยู่ในมือของเดี๊ยแล้วนะฮ๊า! >[]<" พิธีกรผู้ชายอีกคน (ที่ใจไม่ได้เป็นชาย) ก็โพล่ออกมาจากหลังเวที ทำเอาผมตกใจนิดหน่อย "เอาล่ะค๊าๆๆ! ในนาทีนี้ ใครกันนะที่จะได้เป็นสมาชิกคนต่อไปของวงบีทีเอส... แทยองหนุ่มหน้าเข้มคนนี้หรือเปล่า~ หรือจะเป็นคิมฮายองหนุ่มหล่ำบึกของเดี๊ยน โอ๋ๆ O[]O! หรือจะเป็นคนนี้ค๊า~ จอน จองกุก หนุ่มน้อยหน้าใส! นี่เป็นขวัญใจของสาวๆ หลายคนเลยนะเรา ไงจ๊ะคนดีของเจ๊~!? *[]*" กระเทยถึกคนนั้นใช่มือลูบไปๆ มาๆ ที่หน้าอกของผม! เฮ๊ย!! เอามือออกไปเลยไอ้กระเทยบ้าเว๊ย!! >[]<
 
          ผมทำหน้าเหวอและสงสายตาคมเป็ยเชิงห้ามเมื่อกระเทยควายนั้นพยายามคลุกครามผม แต่ก็ไม่เป็นผล ไอ้นั่นมันยังคงทำเหมือนผมเป็นเสาโคโยตี้ พรางเต้นไปมาด้วยซ้ำไป -0- เสียงกริ๊ดของพวกแฟนคลับดังขึ้น จนพิธีกรหญิงต้องรีบวิ่งเข้ามาห้ามกระเทยควายนั้น -[]-;;
 
          "มากไปค่ะคุณเพื่อนขา! -3-" พิธีกรหญิงอีกคนหนึ่งพูดแล้วลงมือลากกระเทยบ้านั้นออกมาจากตัวของผม เฮ้อ~ ผมหายใจออกอย่างโลงอก ขนลุกชิบหาย! "จองกุกของเดี๊ยน! มาช่วยเค้าหน่อย!! *[]*" ผมไม่ฟังที่หล่อนพูดแล้วหันมาสนใจคำพูดของพิธีกรหญิงคนนั้นแทน
 
 
          "เอาล่ะค่ะหลังจากวินาทีนี้เราจะเริ่มนับถ้อยหลังเพื่อรอฟังคำคัดเลือกกันนะค่ะ...!!~ สาม!"
          .
          .
          .
          "สอง" ผมลืนน้ำลายลงคออย่างรอลุ้นผล
          .
          .
          .
          .
          "หนึ่งครึ่ง~!" ผมหลับตาปี๋แล้วก้มหัวลง
          .
          .
          .
          .
 
          "หนึ่ง!!! >__<"
          .
          .
          .
          . . . .
 
          "ศูนย์!!!"
          "..!!?!?..~"
 
          "ผ๊าง!! ผ่าง!! ผ๊าง!! ตะลุมๆๆ ตุมโป๊ะ!! โจ๊ะ! พรึมๆๆ โจ๊ะๆๆ พรึ๊มๆ~!! จุ๊กกรู๊ๆ อูฮู๊ๆ~! >[]<" (ไรเตอร์มั่ว -0-)
          .
          .
          .
 
          "คือ...~!!"
          .
          .
 
          "จอน จองกุกค่ะ!! ขอแสดงความดีใจด้วยนะค่ะ!! >[]<"
 
          "ผะ...ผมเหรอ!?!? O^O ...วู๊!!!" ผมลืมตาขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อของผมดังลั่น ผมรีบกระโดดลงเวที แล้วเริ่มวิ่งไปมาพลางจับมือของคนทั้งหมดและพูดกล่าวขอบคุณกับทุกคนอย่างดีใจ
 
 
          "กริ๊ดดดดดด!!!!~~ จองกุกๆๆ~! >^<"
 
          "ขอบคุณครับๆๆ!! ขอบคุณทุกคนจริงๆ ขอบคุณ.."
 
          "โอ๋ๆ สมาชิกบังทันของเรากำลังเดินขึ้นมาบนเวที เพื่อต้อนรับน้องใหม่อย่างจองกุกแล้วค่าาา!! >()<"
 
 
          ผมหันไปมองตามเสียงของพิธีกร พวกนั่นดูดีไปหมดทุกอิริยาบถ แล้วผมจะต้องทำตัวยังไงดีเนี่ย? ยิ่งไม่ค่อยชินกับไอ้พวกนี้ซะด้วยสิ...
 
          จากนั้น เสียงเพลงก็ดังขึ้น คงเป็นการร้องเพลงต้อนรับสมาชิกใหม่สินะ
 
          " (What) 이리 내놔 (What) 긴장해 다" พวกบังทันร้องและเริ่มเต้นไปตามจังหวะเพลง ขึ้นมาพร้อมกันจนจบเพลง ทุกคนกล่าวขอบคุณแฟนคลับแล้วเดินเข้าไปหลังเวที
 
          .
          .
          .
 
          "Hi~! จองกุก.. กูว่ากูเคยได้ยินชื่อนี้ผ่านหูมาประมาณเดือน สองเดือนที่ผ่านมา เพิ่งมาเคยเห็นตัวเป็นๆ แบบนี้ครั้งแรกก็วันนี้เลยนะรู้ป่าว?.. เออ..แล้วเรียนโรงเรียนนี้จริงป่ะเนี่ย!? ทำไมกูไม่เคยเห็นหน้าเลยว่ะ~!?" จินพูดขึ้นมาหลังจากที่พวกเราเดินเข้ามาเก็บตัวในห้องสีขาวกว้างๆ ที่มีกระจกล้อมรอบทั้งสี่ด้าน
 
          "หวัดดี คือพอดีฉันเพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่เมื่อประมาณอาทิตย์ที่แล้ว.." ผมตอบเสียงเรียบ นี่ชื่อเสียงของผมมันดังมากขนาดพวกบังทันยังเคยได้ยินชื่อเลยเหรอเนี่ย "แต่ยังไม่ได้มาเริ่มเรียนแบบเต็มตัวหรอกนะ แค่มาดูการเรียนของแต่ละห้องน่ะ"
 
          "ยังไม่ได้เลือกห้องเลยสินะ"
 
          อ๋อ! ผมลืมบอกไปว่าโรงเรียนนี้มีอภิสิทธิพิเศษสำหรับนักเรียนใหม่ สามารถเลือกเรียนห้องไหนก็ได้
 
          "เลือกมาเรียนห้องเดียวกับพวกกูดิ เวลาซ้อมร้องหรือเต้นมันจะได้ง่ายต่อการหาตัวด้วยไง แล้วทำไมต้องใช่ศัพท์คำว่า 'ฉัน' หรือไม่ก็ 'ครับ' ล่ะ กูแม่งไม่ชินเลยว่ะ" วีถามผม
 
          "เออ.. คือมันรู้สึกไม่ค่อยคุ้นเคยน่ะ" ผมพูดติดกะตุกนิดหน่อย
 
          "อ๋อ! มึงคิดถึงแม่ใช่ป่ะ -0-" เจโฮบพูดถามขึ้นมา ทำเอาผมรีบหันไปตอบอย่างรวดเร็ว บ้าเหอะ ผมโตจะเป็นควายเผื่อกแล้วนะโว๊ย (พอดีตัวขาว)
 
          "ไม่ๆๆ~! ฉันแค่ไม่ค่อยชิน คนส่วนมากที่ฉันใช่คำศัพท์พวกนี้ด้วยก็มักจะเป็นเพื่อนสนิทมากกว่าคนที่เคยเห็นหน้ากันครั้งแรกหรอกนะ" ผมอธิบาย
 
          "อ๋อออ~.. เข้าใจล่ะ งั้นไม่เป็นไร มึงก็คิดซะว่าพวกกูเป็นเพื่อนสนิทของมึงดิ ^[]^" เป็นความคิดที่ดีมาก แต่ผมคงจะมโนไม่ไหว ก็ผมใม่ใช่คนที่มีจินตนาการมากมายขนานมโนภาพคนอื่นเป็นเพื่อนสนิทได้หรอกนะ -0-
 
          "ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวอยู่ไปก็ชินไปเองมั้ง" ผมพูดออกไป
 
          "เชื่อกูดิ อีกประมาณสองสามวันมึงก็ใช่ศัพท์พวกนี้กับพวกกูแล้ว.." วีพูดแล้วโยนกุญแจห้องให้ผม "นี่! กุญแจห้องของมึง"
          "ขอบใจ"
 
 
          ภายในสองสามวันเนี่ยเหรอ...
 
 
          วันต่อมา..
 
          "เอ้า!? ชน~! ^[]^" สิ้งสุดคำพูด เสียงชนแก้วของทุกคนดังขึ้น
 
          "ไอ้กุก! ทำไมมึงไม่ดื่มว่ะ" วีพูดแล้วยัดเยียดแก้วน้ำที่บรรจุด้วยเหล้าให้ผมดื่ม
 
          "ฉันดื่มไม่เป็น ขอเป็นน้ำอะไรก็ได้" ผมบอกพลางใช่มือดันแก้วเหล้าออกไปให้พ้นมือ
 
          "เออๆ! เดี๋ยวมึงรอกูแป๊บส์~" วีพูดแล้วเดินเข้าไปในห้องครัวพร้อมกับเจโฮบเพื่อไปเอาน้ำมาให้ผม และเดินกลับมาด้วยแก้วน้ำหนึ่งใบ (ประเด็นคือ มันไปกันทำไมตั้งสองคน -0-)
 
          "มาแล้วๆ" วียื่นแก้วน้ำส้มมาให้ผม ผมรับมันแล้วดื่ม เนื่องจากวันนี้ผมยังไม่ได้กินน้ำเลยหลังจากที่ซ้อมเต้นกันมา
 
          "แค็กๆๆ! ทำไมมันถึงมีหลิ่นเหล้าล่ะ >0<" ผมพูดออกมาเมื่อรู้ว่าน้ำส้มที่ผมกินไปเมื่อกี๊มันอาจถูกผสมกับเหล้า!!
 
          "กูลืมบอกมึงไปว่ากูผสมเหล้าในนี้นิดหนึ่ง แหะๆ ^^"
          "เฮ้ย!!?" ผมตะโกนออกมาอย่างตกใจพร้อมกับดันแก้วนั่นให้ออกไปพ้นๆ มือ
 
          "นิดหน่อยเองน่า~ อีกอย่างมึงจะได้กินเป็นด้วยไง ลองกินดูซักครั้งก็ไม่เป็นไรนี่หว่า~" ซูก้าพูดพลางหยีบแก้วเหล้าขึ้นมากระดกจนหมดแก้ว "เติมคร๊าบ"
 
          "ง่วงว่ะ.." ผมรู้สึกเหมือนหนังตามันเริ่มหนักขึ้นมาเรื่อยๆ และมึนหัวเล็กน้อย ผมหลับตาลงช้าๆ ต่อจากนั้นผมก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย...
 
 
 
 
           ##ชอบเม้นเลยจร๊า~~ ^O^##