[Fic BTS~VKook] Change it? เปลี่ยนมารักนายได้ไหม!?

 

          Chapter 1 :: คำบอกเลิกและจุดเปลี่ยนแปลง~~

          

 

          จนกระทั่ง.. ผมตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกเหมือนมีอะไรมาไตอยู่บนใบหน้า จากนั้น ผมก็รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น!

 

 

          "เย๊ย~!!.. ไอ้เชี้ยวี!! หยุดเลยสัส!!" ใช่! นี่เสียงของผมเอง จะให้ผมทำยังไงได้ล่ะ ก็คนมันโมโหนี่นา ไอ้พวกนี้มันเล่นวางยานอนหลับผม (ที่จริงพวกมันจะมอมเหล้าผมด้วยซ้ำไป -0-) และพอผมหลับ พวกมันก็แกล้งผมโดยการเอาปากกามาละเลงหน้าของผม!!! โดยเฉพาะไอ้วี! ที่ประเดิมหน้าของผมเป็นคนแรก!! ดีนะ ที่ผมดื่มน้ำนั่นไปแค่นิดเดียว ไม่งั้นคงหลับไปถึงเช้า รอยปากกาก็คงมีเต็มหน้าแน่แหละ -0- "ไอ้เฮี๊ย!?" ผมใช่มือทั้งสองข้างพลักหน้าอกของวีออกไปจากตัว แล้วรีบก้มลงเช็ดหน้าของตัวเอง "เฮี้ยเอ๊ย!"

 

 

          "ฮ่าๆๆ เป็นไงการรับน้องของพวกกู! ฮ่าๆ~ ^[]^"

 

          "พวกมึงตายแน่!! >__<" ผมลุกขึ้นแล้วแย่งปากกามาจากมือของไอ้วี "อย่าหนีดิว่ะ!" ผมพูดหลังจากที่พวกนั่นรีบวิ่งไปคนล่ะทาง เพื่อหลบผม

 

          ผมเลือกที่จะรีบวิ่งตามไอ้วีไป เพราะมันเป็นคนเขียนหน้าผม และก็อยู่ใกล้มือผมที่สุดด้วย

 

          "เฮ้ย! มึงตามกูมาห่าไรว่ะไอ้กุก!! >0<" วีหันมาโวยใส่ผม

 

          "มึงหนีกูไม่รอดแน่ไอ้วี กูนักวิ่งเก่าเลยนะเว้ย" ผมวิ่งสุดแรงเกิดจนสามารถวิ่งไปดักหน้าไอ้วีได้ วีซึ่งไม่สามารถลดความเร็วของการวิ่งลงได้ และหยุดโดยกะทันหันทำให้เซไปด้านหน้าด้วยแรงโน้มถ่วง

 

          และ...

          .

          .

 

          "เฮ้ยๆๆ~!!.."

 

          .

 

          ...โครม~!!?

 

          .. บังเกิดความเงียบเมื่อวีดึงตัวผมเข้าไปกอด เพื่อไม่ให้ตัวของผมกระแทกพื้น แต่ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย เราสองคนล้มลงไปนอนกับพื้นอย่างหมดสภาพ โดยที่วีลงไปเป็นกำบังแทน แผ่นหลังของวีลงไปกระแทกพื้นอย่างแรง จนเขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ก้นหักแล้วหรือเปล่าเนี่ย!?

 

          "โอ๊ยยย!! เจ็บชิบ! >__<" ผมผละตัวออกจากวี เพราะตัวผมที่กำลังทับวีอยู่ อาจทำให้เขาเจ็บมากกว่านี้ก็ได้ แต่ก่อนที่ผมจะลุก ก็มีเสียงของบุคคลที่สามดังขึ้นมา

 

 

          "เฮ๊ย!? เกิดไรขึ้นว่ะ!? O[]O" จินกับชูก้าที่เพิ่งได้ยินเสียงร้องของวี แล้วรีบวิ่งเข้ามา พอเห็นผมกับไอ้วีลงไปนอนกอดกันอยู่กับพื้น (?) -0- และข้าวของที่แตกกระจายอยู่เต็มไปหมด เลยเอ่ยถามขึ้นมาพร้อมกันอย่างตกใจ จากนั่น ทุกคนที่วิ่งหนีไปเมื่อกี้ ก็รีบวิ่งกลับมาดูสถานการณ์

 

          "ก็ไอ้ห่ากุกนั่นแหละ! วิ่งมาดักหน้ากู -[]-+++"

 

          วีพูดพร้อมกับดันตัวผมออก (พอดีลืมไปว่ายังนั่งทับบนตัวเขาอยู่) แล้วพยายามลุกขึ้น ผมรีบเข้าไปช่วยพยุง แต่แรงก็มีไม่มากพอ จนจินที่ยืนดูการกระทำของผมที่พยายามจะดึงตัววีอย่างเวทนา (-__-^) จึงช่วยพยุงด้วยอีกแรง

 

 

          "กูขอโทษ ( _*_ )" ผมพูดอย่างสำนึกผิด

          "เออๆ ก็ไม่เอาเรื่องมึงก็ได้.. ถือว่ามึงเอาคืนกูก็แล้วกัน.. เดี๋ยวกูมา ไปรับโทรศัพท์ก่อน อายะโทร. มา" วีพูดเมื่อรู้สึกได้ว่ามือถือของเขากำลังสั่นอยู่

 

          "หิ้ววว~ มึงนี่ก็แม่งโคตรจะหวานกับยัยนั่นไม่เกรงใจคนไม่มีคู่เหมือนพวกกูเลยนะเว๊ย~!"

 

 

 

          #V  Part#

 

 

          ผมเดินไปที่ ที่เงียบที่สุดเพื่อไม่ให้ไอ้พวกนั้นได้ยินว่าผมคุยอะไรกับยัยนั่นบ้าง ถ้าพวกบ้านั่นได้ยินก็คงเอาไปล้อผมเหมือนเมื้อกี้อีกอะดิ

 

          ผมสไลด์หน้าจอเพื่อรับสาย แล้ววางมันแนบหู

 

          "Hi~ อายะมีอะไรหรือเปล่าถึงได้โทร. มาหาฉันแต่เช้าเลย ^^" ปลายสายเงียบไปพักหนึ่งก่อนที่จะพูดขึ้นมา

 

          "...มีสิ.." เสียงนุ่มหูนั่นพูดก่อนจะเงียบหายไปอีกหลายอึดใจ "ฉัน.. มีอะไรจะพูดกับนาย.. ไปเจอฉันที่ร้านประจำได้ไหม..?"

 

          "ได้สิ กี่โมงล่ะ~ ^^"

          "ตอนนี้ เดี๋ยวเจอกันนะ.. วี" เธอพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแล้วตัดสายผมไปทันทีที่พูดประโยคนั้นจบ.. อายะ เธอเป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย? เธอไม่เคยตัดสายผมทิ้งแบบนี้มาก่อนเลยด้วยซ้ำ..

 

          ผมเดินเข้าไปในห้องเพื่อไปเอาเสื้อคลุมกับกุญแจรถออกมา

 

          "เฮ้ๆ ไปไหนว่ะ~ พวกมึงไปเดตกันเกือบทุกวันแบบนี้ กูก็อิจฉานะโว๊ย~! >0< แล้วมึงหายเจ็บตูดแล้วเหรอว่ะ จะออกไปหาสาวอ่ะ~" จิมินพูดขึ้นมา จากนั้นฝ่ามืออรหันต์ของมันก็มาประดับอยู่ตรงกลางหลังผมดังป๊าบ! ไอ้ห่านี่ =()=;;

 

          "หายแล้วเว๊ยแค่นี่จิ๊บๆ ออกไปเลยมึง! เสียเวลากูไปแล้ว" ผมผลักหัวมันออก แล้วเดินออกจากบ้านโดยไม่รับฟังคำของใครทั้งสิ้น

 

          ผมใช่เวลาประมาณสิบนาทีไปถึงร้านกาแฟ ร้านประจำของพวกบังทัน แล้วเดินเข้าไปตรงโซนวีไอพี เห็นอายะนั่งอยู่ตรงนั่นก่อนแล้ว แต่เธอไม่มีท่าทีจะหันมามองผมเลยด้วยซ้ำไป

 

          "เออ.. อายะขอฉันโทษนะทีให้รอนาน พอดีว่าไอ้จะ..." ผมฉงักเมื่อถูกอายะพูดแทรกขึ้นมา

 

          "..วี.. ฉันคิดว่า..."

          "คิดว่า?"

          "เรา...เลิกกันเหอะ!" อายะพูดพร้ามกับหันหน้ามาสบตากับผม ผมยืนนิ่ง อึ้ง ตัวแทบไม่ขยับเลย ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ จนกระทั้งเธอลุกขึ้นมาแล้วพูดประโยคเดิมซ้ำอีกครั้งหนึ่ง ทำให้สติของผมกลับมาอยู่กับตัว

 

          "ทำไมล่ะ! ฉันมันไม่ดีตรงไหนว่ะ เรื่องฐานะและหน้าตาก็ไม่ใช่ปัญหานี่! ฉันดัง! ฉันรวย! ฉันสามารถเลี้ยงเธอได้เป็นชาติเลยนะอายะ!!"

 

          "มันไม่มีเหตุผล! ฉันคิดอยากจะเลิกก็เลิก! ฉันเบื่อ! นายได้ยินไหมว่าฉันเบื่อ!!"

 

          "เธอพูดอะไรออกมารู้หรือเปล่า"

          "ฉันรู้ แล้วก็รู้ดีด้วย! ลาก่อน!" สิ้นสุดคำพูด เธอก็เดินออกไปหาผู้ชายข้างนอกที่ยืนรอเธออยู่ แล้วยัยนั้นก็เดินควงแขนไอ้ห่านั่นออกไป!!

 

          .

          .

          .

 

          "เวรเอ๊ยยย!!"

 

          เคร็งงง~!!

 

          ผมปัดแก้วเหล้าลงไปกระแทกพื้นด้วยความโมโหจัดไปแล้วประมาณสี่ถึงห้าใบ..

 

          อะไรว่ะ!! ไอ้ห่านั่นมันดีกว่าผมตรงไหน!

 

          "โว๊ย!! เอาที่มันแรงๆ กว่านี้ไม่มีแล้วเหรอว่ะ! ขอเหล้าที่มันแรงๆ ซักห้าชอตดิ!!"

 

          "เออ.. แต่คุณกินไปหลายชอตแล้วนะค่ะ แถมยังขว้างแก้วของทางเราหลายใบแล้วด้วย -0-"

 

          "จะเอามาให้หรือไม่ให้!! แก้วห่าเนี่ย! จะซักกี่บาทกันฟร๊ะ! ฉันเป็นใคร!! ฉันมีปัญญาจ่ายก็แล้วกัน!" ผมพูดพร้อมกับชี้หน้าของตัวเองเพื่อให้เห็นกันชัดๆ เลยว่าผม! คือ วี!!

 

          "ค่ะๆๆ >()<" เธอพูดพร้อมกับเทเตกีล่าลงผสมกับเบียร์แล้วตามมาด้วยเรดบูล ลงไปในแก้วทั้งห้าใบอย่างรวดเร็ว แล้วยื่นมันมาให้ผมทั้งห้าชอต ผมหยิบชอตแรกขึ้นมาดื่มรวดเดี๋ยวหมดแก้ว ก่อนจะขว้างมันลงพื้นอีกใบ แต่กลับมีมือใครคนหนึ่งมารั่งมันไว้ (คงไม่ใช่เจ้าของผับหรอกนะ ++=()=) และเมื่อผมหันไปมองหน้าคนที่แย่งแก้วนั่นออกมาจากมือของผม ผมก็โวยขึ้นมาทันทีด้วยท่าทางที่ประมาณว่าคงจะลุกขึ้นยืนไม่ได้เลยจำใจต้องนั่งลงแล้วตะคอกใส่คนตรงหน้า

 

 

          "อะไรของมึงว่ะไอ้จิน!!"

          "คำถามนี้กูน่าจะเป็นคนถามมึงไม่ใช่เหรอครับไอ้ห่า! มึงเป็นไรมึงว่ะ!?" ผมเงียบก่อนจะตอบคำถามของไอ้จินไปตามตรง

 

          "..อายะบอกเลิกกูแล้วอ่ะเมิง!! T^T"

          "อ้าวไอ้ห่า! ตุ๊ดแตกแล้ว!! -[]-"

          "ไอ้สัสใครตุ๊ด!! >3<"

          "กูพูดเล่นโว๊ย! แล้วเป็นไงมึงโดนผู้หญิงบอกเลิก ซะใจว่ะ! กูเพิ่งเคยเห็นคนหล่อๆ อย่างมึงโดนบอกเลิกก็ครั้งนี่แหละว่ะ เป็นบุญตากูชิบหาย! ฮ่าๆๆ~ ^()^ ..โอ๊ยไอ้เฮี๊ย! ตบลงมาได้ T3T" ผมอดไม่ได้เลยยกมือขึ้นตบกระบาลมันไปทีหนึ่ง ก่อนจะถามมันกลับ

 

          "แล้วมึงมาทำไมที่นี่ว่ะ?" ผมว่าพลางดึงแก้วเหล้ากลับมาอยู่ในมือของตัวเอง แล้วดื่มต่อรวดเดี๋ยวเกือบหมดแก้ว

 

          "กูก็มาฉลองกับไอ้พวกนั่นอะดิ ตอนแรกกะจะชวนมึงออกมาด้วย แต่เห็นไอ้จีมินบอกว่ามึงออกไปสวีดกับยัยอายะสองคนกูก็เลยไม่ชวนไง -__-^"

 

          "สวีดครั้งนี่แม่งโคตรโรมแมนติกเลยว่ะมึง! โดยเฉพาะยัยนั่นที่ควงไอ้ห่าไหนไม่รู้มารอที่หน้าร้านแล้วเดินออกไปกับมัน!!! หวานมากเลยแหละ!!" ผมพูดแล้วยกชอตสองที่เหลือขึ้นมาดื่ม แล้วต่อด้วยชอตที่สาม

 

          "ไอ้จิน! ..อ้าวเฮ้ยไอ้วี? ไหนไอ้จีมินบอกว่ามึง.."

          "ไปสวิดกับยัยอายะ! ห่าไรมึง!! กูเพิ่งโดนยัยนั่นบอกเลิกไปเมื่อกี้นี่เอง! สัสเอ๊ย!!" ผมพูดแทรกขึ้นมา แล้วหยิบชอตที่สี่ขึ้นมากระดกลงคอจนหมดแก้ว จากนั่นก็ต่อด้วยชอตที่ห้า

 

          "พวกมึงนั่งโต๊ะไหน!?"

 

          ผมถามขึ้นมาแล้วพยายามที่จะยันตัวเพื่อจะลุกขึ้นยืน แต่ก็ไม่สามารถยื่นตรงขึ้นมาได้ เพราะอาการเมาของผมมันเริ่มจะกลึนผมให้ขาดสติแล้วในตอนนี้ จึงได้แต่นั่งลงไปที่เก้าอี้ต่ออีกครั้ง จนจินกับแร็พต้องช่วยกันพยุงตัวของผมให้ลุกขึ้นแล้วเดินไปยังโต๊ะด้านในสุด

 

 

                    ##ชอบเม้นค๊า~~ ^3^##