So Hot รักร้ายมัดใจนายสุดฮอต

"ฟาง !" ป๊อปปี้สินะ

 

 

"หืออ" ฉันหันไปตามคำเรียกของเขา ทำไมเขาถึงรู้สึกตื่นๆล่ะ

 

 

"เป็นอะไรรึเปล่า เมื่อกี้ป๊อปได้ยินเสียงฟาง" อ่อ นี่สินะสาเหตุอาการแตกตื่นของเขา

 

 

"เปล่าหรอก ฟางแค่ระบายหน่ะ มันอึดอัดต้องปลดปล่อย" ฉันแค่กรี๊ดเพื่อระบาย มันเก็บไม่ไหว

จริงๆ

 

 

"อ่อ ฮ่าๆ ป๊อปคิดว่าฟางจะ" จะ ? จะอะไร ทำไมหยุดพูดดื้อๆแบบนี้ล่ะ

 

 

"จะ ?" ฉันย้ำเพื่อให้เขาพูดออกมา

 

 

"ไม่มีอะไรๆ" สุดท้ายก็ไม่พูด

 

 

"ทำไม เป็นห่วงเค้าหรอตัวววว" ฉันแกล้งแหย่ๆป๊อปไป เขาคงไม่ซีเรียสอะไรหรอก

 

 

"....." เงียบกริบ ไม่มีสัญญาณใดๆออกมาทั้งสิ้น พูดให้ตัวเองเจ็บทำไมนะฟาง

 

 

"เอ่อ ป๊อป อย่าคิดมากนะ ฟางแค่พูดเล่น" ฉันรีบแก้ตัวทันที 

 

 

"อื้อ" สะอึกเลยฉัน

 

 

"...." กลับเป็นฉันที่เงียบแทน 

 

 

"ป๊อป  ป๊อปเป็นห่วงฟางนะ" อะไรกัน ทำไม

 

 

"พูดเล่นใช่มั้ย ป๊อปกำลังแกล้งฟาง เหมือนที่ฟางแกล้งป๊อป ฮ่าๆๆ ตลกจัง" ถึงฉันจะพูดออกไป

แบบนั้น แต่ฉันกลับไม่ได้หัวเราะแบบที่มีความสุขสักนิด 

 

 

"จริงๆฟาง ทั้งห่วงทั้งหวง" ป๊อป ! ตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้ว ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ

 

 

"ป๊อปกำลังให้ความหวังฟางอยู่นะ รู้ตัวไหม" น้ำตา มันมาเยือนฉันอีกแล้ว ช่วงนี้ฉันเสียน้ำใน

ร่างกายเยอะเกินไปรึเปล่า

 

 

"..." เค้าก็ยังเงียบ

 

 

"ถ้าไม่ได้ชอบฟางจริงๆ อย่ามาเล่นกับความรู้สึกกันแบบนี้เลยนะ มันเจ็บ" ฉันพูดจบ ฉันก็หันหลัง

ให้เขา เพื่อจะเดินหนีไป

 

 

หมับ !

กอดอุ่นๆนั้น กอดที่ฉันเฝ้าฝันมาตลอดที่จะได้สัมผัสมัน และวันนี้ฉันก็ได้มันมาจากผู้ชายที่ฉันรัก

แต่มันจะผิดหรือเปล่า ในเมื่อเขามีแฟนอยู่แล้ว คนทั้งมหาลัยรับรู้ว่าเขาเป็นแฟนกัน เป็นคู่หมั้นกัน

และกำลังจะแต่งงานกันทันทีที่เรียนจบ เขารักกันฟางเขารักกัน ฉันอยากจะเดินหนีไป แต่ใจฉันกับ

สมองฉันมันสวนทางกัน สมองฉันสั่งให้ฉันทำในสิ่งที่ถูกต้องนั่นคือการสะบัดออกและเลิกยุ่งกับเขา

สักที แต่หัวใจเจ้ากรรมกลับสั่งให้ฉันต่อสู้ ฉันควรจะอย่างไรดี ควรจะเชื่อหัวใจหรือเดินไปตาม

สมอง

 

 

"ฟาง ป๊อปไม่รู้จะพูดยังไงดี ป๊อปชอบฟางจริงๆ ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน แต่อะไรหลายๆอย่าง

มันไม่ลงตัว ทำให้ป๊อปออกตัวว่ารักฟางไม่ได้ จนวันที่พี่บอมเขามาสนิทกับฟาง มันทำให้ป๊อปรู้

ว่าถ้าป๊อปยังอยู่นิ่งๆแบบนั้น ป๊อปต้องเสียฟางไปแน่ๆ ป๊อปรู้นะว่าฟางเองก็ชอบป๊อปเหมือนกัน" 

เขารู้หรอ 

 

 

"ป๊อปรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"

 

 

"ตั้งแต่แรกแล้วล่ะ ผู้หญิงหลายๆคนในมหาลัยก็มีทีท่าแบบฟาง ป๊อปเป็นผู้ชาย ป๊อปดูออกนะ"

เขากำลังมองฉันเหมือนผู้หญิงพวกนั้นหรือเปล่านะ

 

 

"่แต่ฟางไม่เหมือนกับผู้หญิงพวกนั้นนะ ไม่เหมือนกันจริงๆ"่ ไม่เหมือนจริงๆนะ

 

 

"ผู้หญิงเหล่านั้น ที่เขาเข้ามา เพราะหลงไหลในรูปลักษณ์ภายนอก ไม่มีเลยสักคนที่จะมาสนใจ

ภายในจริงๆ ไม่มีเลยสักคนที่จะเข้าใจถึงหัวใจของป๊อป" เขาดูเศร้าๆนะ

 

 

"มีสิ ฟางไง ต่อให้ป๊อปไม่หล่อเหมือนวันนี้ ต่อให้ป๊อปไม่รวยเหมือนวันนี้ ต่อให้ป๊อปไม่มีอะไร

เลยเหมือนวันนี้ แต่ฟางก็ยังจะรักป๊อปเหมือนวันนี้นะ" ฉันพูดมันออกมาแล้ว ฉันพูดออกมาหมด

แล้วจริงๆ ทั้งหมดที่ฉันพูดออกไป ฉันยืนยันนะว่ามันเป็นเรื่องจริง ฉันยอมรับ ตอนแรกฉันก็หลง

ไหลในหน้าตาที่หล่อเหลาของเขานะ แต่หลังจากนั้น ฉันใช้หัวใจรักจริงๆ เขาดันฉันออกจากอ้อม

กอดของเขาและพลิกให้ฉันได้สบตากับดวงตาสีนิลคู่นั้น ดวงตาที่ฉันรักมันตั้งแต่แรกพบ เขาเอื้อม

มือมาเช็ดน้ำตาให้ฉันเบาๆ เขาจ้องลึกมาในดวงตาของฉัน ดวงตาที่ฉันเปลือยความรู้สึกทั้งหมด

และหวังว่าเขาจะอ่านมันออก หน้าของเราทั้งสองคนใกล้กันมากขึ้นเรื่อยๆ จนปากของเราทั้งสอง

คนประกบกันในที่สุด อื้มม หวานจังเลย

 

 

"ขอบคุณนะ"เขาพูดหลังจากที่เขาถอนจูบจากฉัน เขาคงรู้แหละว่าฉันขาดอากาศหายใจ ฮ่าๆๆ

 

 

"อื้อ" ฉันยิ้มกว้างๆให้เขา แล้วก็ต้องหุบยิ้มลงเมื่อฉันนึกถึงเรื่องที่ลืมสนิทไปได้

 

 

"ป๊อป" ฉันเรียกเขา 

 

 

"ว่าไง"เขามองหน้าฉัน

 

 

"เราลืมเรื่องพิมไปรึเปล่า" ฉันไม่อยากพูดถึงให้เสียบรรยากาศหรอกนะ แต่มันเป็นจิตใต้สำนึกอัน

น้อยนิดของฉัน

 

 

"อย่าเพิ่งพูดถึงได้ไหมฟาง" 

 

 

"ไม่ได้นะป๊อป ถึงฟางจะรักป๊อปมากแค่ไหน แต่มันผิด" ฉันก้มหน้าลง โดยที่ปลายประโยคฉันพูด

ด้วยเสียงที่แผ่วเบา

 

 

"มันไม่ผิดหรอกฟาง ไม่ผิดเลย ถ้าฟางรู้เรื่องที่มาของป๊อปกับพิม"

 

 

"มันมีที่มายังไงกันล่ะ เล่าให้ฟางฟังได้ไหม"

 

 

"อื้ม ได้สิ แต่ขอเป็นวันหลังนะ วันนี้ฟางกลับไปที่พักแล้วอาบน้ำนอนได้แล้ว มันดึกแล้ว มายืน

ตากน้ำค้างแบบนี้ เดี๋ยวก็เป็นหวัดกันพอดี" ได้ไงอ่ะ

 

 

"ไม่เอาอ่ะ เล่าให้ฟังก่อน ไม่งันฟางนอนไม่หลับแน่ๆ"

 

 

"นะๆ ไปนอนก่อน มันดึกมากแล้ว อย่าทำให้ป๊อปเป็นห่วงเลย" แล้วเขาก็ใช้ลูกอ้อนนั้น อ้ายย เขิน

 

 

"อ่ะๆ ก็ได้" สุดท้ายฉํนก็แพ้เขาอยู่ดี

 

 

"ป่ะ ป๊อปไปส่ง" แล้วเราก็เดินคุยกันมาเรื่อยๆ จนถึงหน้าบ้านพักฉัน

 

 

"ฝันดีนะป๊อป" ฉันบอกลาเขา

 

 

"ครับ ฝันดีนะหัวใจ" เอ๋ ?

 

 

"อะไรคือหัวใจหรอ"

 

 

"นี่ไง หัวใจ ได้ไปแล้ว อย่าทิ้งขว้างมันนะ มันไม่อยากเจ็บ" เขาจับมือฉันไปวางไว้บนอกข้างซ้าย

ของเขา หืม ใจเขาเต้นแรงนะ แต่ฉันมั่นใจ ใจฉันเต้นแรงกว่าแน่นอน

 

 

"บ้า ไปได้แล้ว" ฉันไม่ได้อยากไล่เขาเหมือนที่ฉันพูดเลยสักนิด

 

 

"อ่าๆๆ ครับ บายๆ" แล้วเขาก็เดินไป ฉันทำได้เพียงโบกมือตามเขาไป ความรักให้ความรู้สึแบบนี้

นี่เอง ทั้งสุข ทั้งไม่อยากห่าง ฉันมันบ้าไปแล้ว รู้ทั้งรู้ว่าผิด แต่ฉันกลับเลือกที่จะทำตามหัวใจ ฉัน

ได้เพียงแต่ภาวนา ให้ฉันเลือกข้างถูก ฉันจะได้ไม่เจ็บอีก และหัวใจของป๊อปที่เขาให้มา ฉันสัญญา

ว่าฉันจะเก็บรักษามันอย่างดี เก็บไว้แทนตำแหน่งเดิมของหัวใจฉัน ใจฉันที่มันให้เขาไปนานแล้ว

 

 

 

ยาวๆ ยาวหราาา 5555 อัพค่ะๆ