Just a friend แค่เพื่อนเท่านั้น

    มันคงไม่แปลกใช่ไหมถ้าคนที่คบกันจะอยู่ด้วยกัน แต่ฉันไม่ใช่ ฉันและเขามีเวลาอยู่ด้วยกันใน

ห้องเรียนเท่านั้น ไม่มีเวลาไปเที่ยว ไม่มีเวลาทำอะไรที่แฟนเขาทำกัน จนทำให้เกิดความรู้สึก

น้อยใจ..รวมทั้งบรรดาผู้หญิงทั้งหลายที่ติดเขาแจ ไม่ใช่เพียงเพราะเขาน่าตาดีแต่เขาอัธยาศัยดีจน

เกินไป. 

    ฉันนั่งรออาจารย์เข้าสอนอยู่ที่โต๊ะประจำของฉันโดยที่เฟย์และแก้วไปเข้าห้องน้ำ บอกได้เลยว่า

ตอนนี้ฉันงอนเขามากที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยกัน แถมผู้หญิงเขาก็เยอะอีกด้วย

"นั่งด้วย" เมื่อจบประโยคเจ้าของคำพูดก็นั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆฉัน ฉันได้แต่ทำเป็นไม่สนใจเขา

"งอนหรอ" เขาเอียงหน้าถามฉันด้วยสีหน้าแววตาที่กวนประสาท

"ยุ่ง"  ฉันมองหน้าเขาอย่างเคืองๆ ก่อนจะขยับหนีออกห่าง แต่เขาก็ยังขยับตามฉันอยู่

"ป๊อปง๊วงง่วง" เขาเอนหัวของหัวมาซบตรงต้นแขนของฉันอย่างอ้อนๆจนทำให้ฉันลืมโกรธเขาไป

ชั่วขณะ

   นับตั้งแต่วันนั้นฉันและเขาได้มีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น ไปไหนมาไหนด้วยกัน อาจเรียกได้ว่าเรา

ทั้งสองคนเป็นคู่ที่น่าอิจฉาคู่หนึ่ง ฉันอยากให้มีแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่อยากให้เขาไปไหน ยังอยากให้

เขาอยู่อ้อนฉันไปนานๆ จนไม่คิดว่าสิ่งที่ฉันวาดฝันว่าได้ร่วมทำสิ่งต่างๆร่วมกับเขาจะพังลงด้วยเหตุ

ผลสั้นๆ.

"เราว่าเรายังไม่พร้อม"