[Fic] •hunhan ft.chanbaek• Bad Boy นายจอมวุ่น

1 

วันต่อมา.. 




"ฮ่าาาาาาาา เช้าแล้วหรอกี่โมงแล้วว่ะเนี่ย เวรครับเวร!!"


ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความวุ่นวายขายกระปิในยามเช้าๆ แต่ดูเหมือนว่าผมจะตื่นสายนะ ผมยื่นมือไปหยิบนาฬิกาบนหัวนอนมาดูเวลา


"เห้ยย !! 7: 45 เวรสิครับสายแล้วครับ -_^"


ผมวิ่งไปหยิบผ้าขนหนูสีชมพูลาดคิตตี้ [ตรงๆนะโคตรเคะอ่ะ -_^] วิ่งตรงดิ่งเข้าห้องน้ำทันที โดยที่ผมใช้เวลาอาบเพียง 5 นาที
[ผมว่ามันนานแล้วนะ]  จากนั้นผมก็ออกมาจากห้องน้ำ แบบหมาดๆ จากนั้นผมไม่รอตัวแห้งครับเดี๋ยวนาน รีบตรงดิ่งไปที่ตู้เสื้อผ้าใบเท่าช้างเผือก2ตัวรวมกันไม่ใหญ่เนอะ -_- 


"ชุดนักศึกษากูไปไหนเนี่ย ถถถ"
ผมลื้อเสื้ออกมาแทบหมดเพราะความรีบ
"เห้ยยยย ชุดอยู่ไหนว่่ะ โอ้ยประสาทททททททท !!"

ในที่สุดผมก็เจอชุดนักศึกษา ตัวโปรดของผมที่ใส่ทุกวัน ผมรีบใส่มันให้เสร็จๆ ไป รีบแล้วไม่อยากช้าเดี๋ยวโดนทำโทษอยู่ข้างล่างไม่ได้เรียนครึ่งวันอีกเดี๋ยว จะซวย 

เีพียงเวลาแค่ 5 นาทีในการกินข้าว มันกินไม่หมดด้วยซ้ำแหละครับ ตอนนี้ผมเตรียมตัวออกไปเรียนแล้วครับ ผมเดินออกจากบ้านล็อกประตูอะไรแบบเสร็จสรรพแล้ว วิ่งไปที่จอดรถอย่างเร่งรีบแบบกลัวมหาลัยวิ่งหนีหน่ะ ครับ




10 นาทีต่อมา




ตอนนี้ผมถึงมหาลัยแล้ว ครับ ไม่ต้องถามว่าทำไมถึงเร็ว จริงๆแล้ว มหาลัยเนี่ยไกลเป็น 10 กิโลเมตรนะครับ พอดีว่ามะกี้ไม่ได้ขี่เต่าๆครับ แต่ถ้าผมขี่แบบนั้นเชื่อดิครับว่า ต่อให้แปดโมง ผมก็ไม่ถึงมหาลัยครับ ตอนนี้เป็นเวลา 7 : 55 ได้เวลาจะเข้าแถวแล้วครับคือวันนี้เป็นวันกิจกรรมครับซึ่งที่ผมกลัวสายเนี่ย มหาลัยผมมีแข่งตะกร้อหน่ะครับ แต่ใครจะรู้หล่ะว่าผมหน่ะอยากดูการแข่งตระกร้อมากๆเลยหล่ะครับ เพราะผมเคยสนใจที่อยากจะฝึกมันแต่ ฝึกยังไงก็ไม่ได้ซักทีผมเลยตัดสินใจทำอย่างอื่นแทน..



"เฮ้ยอิลู่ ทางนี้เว้ยยย!!"

เชื่อดิครับว่าเสียง แหลมๆเนี่ยมันคือเสียงอิแบคกี้เพื่อนรักของผมเองครับ สเต็ปมันก็คือการโบกไม้โบกมือไงครับใครๆก็รู้

ผมหันหน้าไปมองที่ต้นกำเนิดเสียงปุ๊บแล้วผมก็เดินเข้าไปหา ไอ่เพื่อนรักตัวดีของผมที่ยืนอยู่ตรงริมสระบ้ว อะไรไม่รู้อยู่


"เเหม่ๆๆ ไหนครับคนที่บอกผมเมื่อคืนว่า พรุ่งนี้เค้าจะมาเช้า บลาๆๆๆ อุ้ย!หรอครับอย่างเช้าเลยครับโผมมม ฮ่าๆ"
แบคยืนขำแบบเหมือนไม่ได้ขำมากว่าสิบห้าปี




"เห้ยๆ พอเลยมึงเลิกขำกูได้ล้ะ -_-"

"โหๆ งอนหรอตัวเองง ไม่เอาน้าไม่งอนนน"

อิแบคยื่นหน้ามาใกล้ๆผมและซบลงตรงไหล่ของผม

"มึงนี่ควรพบหมอนะอิแบคคุง"

"หมออะไรบ้าละมึงกูปกติดี :)"

"เฮ้ยแน่ใจ ?"

"แหง่ะแหละครับระดับผมแล้ว ใสใสครับ"

"หรอครับบบบ"





กริ๊งงงง


ไม่นาสัญญาณเตือนก็ดังขึ้นบ่งบอกว่าถึงเวลา 8:00 แล้ว แต่นั้นมันไม่ได้สำคัญหรอก ตอนนี้ผมรอการแข่งขันตะกร้ออยู่ครับตื่นเต้นกว่าคนเเข่งซ้ะอีก

ไม่นานก็เสร็จพิธีเปิดการแข่งขันตะกร้อชาย Vs ชาย แล้วครับตอนนี้ผมกับแบคอยู่บนที่นั่งค่อนข้างสูงนะครับจะได้เห็นทุกคน

"เฮ้ยลู่หาน มึงคิดว่าใครจะลงบ้างวะ?"
แบคหันหน้ามาถามผม

"เห้ยย กูจะรู้ได้ไงกูก็เพิ่งดูครั้งแรกเนี่ย ฮ่าๆ"

"เออๆ กูก็เหมือนกันแหละ เห้ยๆๆ จะเริ่มแล้วเว้ยยย"

แบคดูตื่นเต้นกว่าผมอีกนะครับ ทั้งๆที่ผมคิดว่าผมอะตื่นเต้นแบบเว่อร์แล้วอ่ะ


"ค่ะ ! ต่อไปเป็นการแข่งขันตะกร้อ ชาย ชาย นะค้ะ เชิญนักแข่งลงสนามทั้งสองทีมเลยนะค่ะ !!"
ผู้ประกาศการแข่งขันประกาศ ส่วนผมกับแบคหน่ะหรอรอลุ้นว่าจะมีใครลงแข่งมั่ง

ผมมองไปทั่วๆสนามแข่ง เหลือบไปเห็นชายรูปงามเหมือนกับคนในงานเลี้ยงเมื่อวานมากๆเลยหล่ะครับ ผมเริ่มไม่เเน่ใจเลยหันไปถามเพื่อนรักของตัวเอง

"เห้ยมึง คนที่ใส่เสื้อเบอร์ 94 อ่ะ คล้ายๆคนที่ชื่อเซฮุนเลยหวะ?"
ผมสะกิดแบคเบาๆ



"เห้ย เออใช่ นั่นเซฮุนหนิ เขาเรียนที่นี่หรอ!! O_O"
แบคตึงตาพูด

"กูก็ไม่รู้แต่ใช่แน่"

"หืมมมม...เป๊ะครับโผมมพี่โอเซครับไม่ผิดแน่นอนนน!!"

"เฮ้ยไม่ได้การละ !!"
ผมหยิบถุงป๊อปคอน์ขึ้นมาบังหน้าตัวเอง

"เฮ้ยๆ ไม่ต้องกลัวหรอเขา จำเราไม่ได้หรอก เชื่อกูดิๆ"
แบคเขย่าไหล่ผม


ตอนนี้ เข้าสู่เกมเเล้ว ผมกับแบคนั่งอยู่ข้างรอบสนามตระกร้อ ซึ่งมันทำให้เห็นวิว อะไรไหนสนามชัดมากๆ สายตาของผมตอนนี้จับจ้องไปแต่ ผู้ชายที่ชื่อโอเซฮุน ที่มีรูปร่าง เท่ห์สัสๆ สัดส่วนแบบชะนียอมครับ ขาวนี้อย่างกะไม่เคยออกจากบ้านมา 50 ปี ช่างเถอะครับ 


เซฮุนเดาะตะกร้อ อยู่ด้วยขาข้างซ้าย เท่ห์มากอ่ะบอกเลย ><" พร้อมใช้หัวโหม่งปิดท้ายอย่างสวย งามทำให้อีกฝ่ายเดาะกลับคืนไม่ทัน จึงทำให้ ทีมของเซฮุนได้คะเเนนไป


"ค่ะ !! ตอนนี้ ทีม Bad boy นำไปแล้ว 7-5 คะเนนค่ะ! ค่ะ...และตอนนี้นะค้ะ ชานยอลเบอร์ 61 นะค่ะได้ทำคะแนนให้ฝั่ง Bad Boy อีกครั้งค่ะทำให้ ได้แต้มเพิ่มอีก 1 แต้มค่ะ!"


ผู้ประกาศรายงาน ได้ประกาศเกี่ยวกับแต้มล่าสุดของสนามนี้ ผมเชียร์ทีม แบดบอยนี้แบบสุดจิตสุดใจเลยหล่ะครับ ส่วนแบคที่นั่ง นิ่งๆก่อนหน้านี่ ตอนนี้แทบคลั่งครับ เพราะมันกำลังจับจ้องคนที่ชื่อชานยอลอยู่แหง่ๆ ทำไมผมถึงรู้หรอ ก็ตอนเขาเล่นได้แต้มอะดิ ยิ้มใหญ่เลยย..




"เกร้สสสส แบดบอย ชนะใสใส ครับบบโผมมม ><"



แบคตะโกนใส่รูหูผม



"เออๆๆใจเย็นมึงออกหน้าออกตาไปละ - -"

"อะไรมึงวะ ไม่ดีใจหรอที่ ได้เจอนายโอเซอีกครั้งหน่ะ ?"
แบคทำหน้าทะเล้น

"ก็ดีใจนะ แต่กูอยากคุยกับเขามากกว่าการมองหวะ ?"

"โถ่ๆๆ เพื่อนกูอยากคุยกับเขาก็ไปหาเขาแล้วตีสนิทเลยสิ โอ้ยยยทำเป็นคิดมาก >O<"
"นี่ๆพอเลยกูไม่ไช่ มึงนะเเบคคค - -"

"อ้าวว ถ้ามึงไม่ทำมึงจะลองเขาเข้ามาสนิทหรอครับ"
"คงจะอย่างนั้น หรือไม่ก็คงไม่ได้รู้จักกันมากว่านี้ก็ได้ ใครจะไปรู้หล่ะ"

การแข่งขันค่อนข้างยาวนาน ตอนนี้ถึงเวลาตัดสินแล้วว่าทีมชนะ 
ผมกับแบคลุ้นกันแบบโอเว่อร์สุดสุดครับ


"ค่ะ ณ ตอนนี้ถึงเวลา ตัดสินกันเเล้วอยากรู้ใช่มั้ยค่ะ ว่าใครจะได้ไปต่อระดับประเทศ ถ้าอยากรู้เรามาฟังผลกันเลยค่ะ !

ทีม Bad-boy มีคะแนนทั้งหมด 35 แต้ม ค่ะ ! 

ทีม ice the  boy มีคะแนนทั้งหมด 32 แต้ม ค่ะ !
ผลปรากฏว่าทีม Bad boy เป็นฝ่ายชนะเเล้วได้ไปแข่งในสนามหน้าในระดับประเทศค่ะ !!!"

"หู้ๆๆ เย้ !!"

เสียงของทุกๆคน
ที่ชื่นชมในความสามารถของเขา ! 





เห้อะ ! เกมจบแล้ว ไปหาไรกินกัน!

แบคกระชากผมอีกตามเคย เพื่อมุ่งหน้าไปโรงอาหาร


"นี่ๆ พอเลยมึงกะจะแดกอย่างเดียวเลยใช่มั้ย"
ผมรั้งแขนเพื่อนรักไว้ทัน
"เฮ้ยนั่งดูผู้ชายตั้ง สอง ชั่วโมงกว่าๆ จะไม่ให้หิวหรอครับคุณ"
"ก็ไม่คิดว่าจะหิวได้ขนาดนี้ไง เห็นตอน แบดบอยแข่งมึงก็เอาแต่กรี้ดๆใคร จะรู้หล่ะครับบบ"
ผมยื่นหน้าไปใกล้ๆ



ตึก ตึก ตึก 

"เฮ้ยๆๆ หลบก่อนๆเร็วๆ"
แบคทำเสียงซุบซิบข้างหูผม
"ห้ะ หลบทำไม"
"เออ เร็วเหอะน่า"


แบคลากผมเข้ามาในพุ่มไม้ใหญ่ๆกลางๆ 
คันชิบ-หาย -,.-

"อุ๊บ!"
แบคปิดปากผมไว้ ก่อนที่คนพวกนั้นจะรู้ว่าเราอยู่ในพุ่มไม้




"เออ แข่งวันนี้โคตรเหนื่อยเลยหวะตรงๆ เฮ้อ~"
ชายคนหนึ่งบ่นขึ้นมา 

"เห็นด้วยหว่ะ เออวันนี้มันพิลึกๆนะ เพราะว่าเหมือนกับกูเห็นคนที่กูเจอในงานเลี้ยงวันนั้นหว่ะมันคุ้นมากๆ"
ชายอีกคนพูดขึ้น

"ใครวะที่มึงคุ้น เขาชื่อไร ?"

"เขาชื่อลู่หานหน่ะเขา ดูไร้เดียงสาจริงๆเลยหวะ 55"

"แหน่ะๆมึง ชอบเขาหล่ะสิ "

"มั่วแล้วตรับคุณชยอล ผมแค่ชมเขาครับ"

"ครับคุณโอเซฮุน :) "

"เออ..แล้วมึงไม่มีเรื่องแปลกใจอะไรเลยหรอว้ะ"

"อืม.....จริงๆ...แล้วว..ก็มีอะ ... คือตอนที่พวกเราเเข่งกันอะ มีผู้ชายหน้าตาโคตรสวยอะมึง เขามองกูตลอดเลยเหี้ยแม่ง!...กูเลยไม่ค่อยมอง เพราะกูอาย 555 -////-"
"จริงหรอครับคุณชยอล คุณรู้จักเขามั้ยครับ"
"ไม่หวะ _._"
"อ่าวเวร 5555 เออ..งั้น...ป่ะๆ กินข้าวกัน"

[ตึก ตึก ตึก สองเท้าเริ่มสาวเดินออกไปเรื่อยๆ]


"โอ้ยๆ หญ้าเชี่ยย!"

ผมบ่น 
"เฮ้ยมึง สองคนมะกี้คือเซฮุนกะชานยอลหรอหว้ะ?"
"อืม....เขาชมมึงด้วยหล่ะไม่รู้หรอ ดีใจด้วยๆ"
ผมยิ้มให้เล็กน้อย
"5555เขาไม่ได้บอกชื่อซักหน่อยอย่าชวนกูมโนสิว้ะ"
"55 เออหว่ะ"
"แหม่ๆมึง พี่โอเซฮุนมึงอะชมมึงใหญ่เลยนะ"
"อะไรล่า เลิกแซวเลยนะ"
ผมแกล้งหันหน้าหนี
"โอ๋ๆ ป่ะๆไปกินข้าวเร็วหิววละ"
แบคจูงมือผมไปเรื่อยๆจนถึงโรงอาหาร

"วันนี้ กินข้าวเนื้อย่างกันๆ   มึงเลี้ยงนะอิลู่วว  >O<''


#ขอบคุณที่ติดตามนะค้ะะะ