[Fic] •hunhan ft.chanbaek• Bad Boy นายจอมวุ่น

 

 

2

 

 

 

 

 

[โหยยย วันหลังหัดเลี้ยงกูบ้างนะ!!!] 


"ได้สิครับเรื่องแค่นี้ อุ๊บส์!"
แบครีบเอามือขึ้นมาปิดปากตัวเอง
"แหน่ะ มีตังค์แล้วไม่ยอมซื้อเองอะ"
"น่าๆๆ สงสารผมหน่อยนะครับ"
แบคทำตาน่าเอ็นดู

"เออๆๆ ป่ะๆ"

ผมทั้งคู่มุ่งหน้าไปทางเดียวกัน เพราะว่าผมต้องจ่ายให้เพื่อนผมด้วย

ณ ร้านข้าวเนื้อย่างเกาหลี 


"อ้ะๆ สั่งให้กูด้วยน้ะ _._"

ผมยื่นตัง
"ครับ ! หัวหน้า ! 55"
แบคก้มคำนับตบท้าย
''เว่อร์ละมึงเร็วเถอะ ก่อนที่กูจะถรกหนังมึงกิน "
"เฮ้ยมาโหดด "
"5555 เร็วกูไปรอที่โต๊ะ 36 นะ"
ผมตระโกนบอก
"เออ เดี๋ยวตามไปหาโน้ะ^.^"

ระหว่างทางที่เดินมาทางโต๊ะ 36  ผมเดินมาเรื่อยๆ พอมองไปรอบๆด้วยสายตาาสงสัยมาก ทำไมถึงมากหน่ะหรอ คนจะมองอะไรกันเยอะเเยะว่ะไม่เคยเห็นคนหรอไง ถถถถ

 

ไม่นานนักภาพที่เห็นก็เริ่มมัวๆ มันเริ่มมองไม่ค่อยชัด ...... U.U

 

ตุ้บบ !!...

 

ร่างเล็กล้มลงแนบกับพื้นโรงอาหาร ทำให้บรรยากาศรอบข้างเป็นที่ตกใจของหมู่คนที่นั่น สายตาส่วนใหญ่ที่มองร่างเล็กด้วยความตกใจ 

 

"ฮ้าา เสร็จละอาหาร กว่าจะได้กิน"

แบคเดินออกมาจากเเถวซื้อพร้อมกับอาหารสองจาน 

"เอ๊ะ เขามองอะไรกันว้ะ -.- ต้องไปดูหน่อยละ"

แบคเดินไปที่โต๊ะหนึ่งเพื่อวางจานอาหารลง และวิ่งตรงไปทางที่คนมองกันเยอะแยะไปหมด

"ขอทางหน่อยครับ ของทางหน่อยยย -0-"

คนที่เยอะไปไหนว้ะเนี่ยคนยิ่งตัวเตี้ยๆอยู่ เห้อะ

 

ไม่นานนักเพื่อนรักของเขาก็เดินเข้ามาจนถึง ที่ที่มีคนร่างเล็กๆนอนแนบกับพื้นอยู่นั้น 

"เฮ้ยยย อิลู่มึงเป็นไร ว้ะ !"

เพื่อนของเขาท่าทางตกใจมากกว่าใคร รีบพยุงร่างเล็ก ไปที่ห้องพยาบาลทันที

ระหว่างทางจึงทำให้คนมองกันจนพักใหญ่ 

"เฮ้ย มึงทำใจนะแปปเดียวน้ะ"

 

ไม่นานก็ถึงห้องพยาบาลของมหาลัย แบคกล้าวขาเข้าไปพร้อมกับร่างเพื่อนรัก และวางลงกับเตียงจากนั้น

แบคเดินเข้าไปตรงห้องส่วนตัวของหมอที่ดูแลที่นี้

 

 

ตึ่ง ตึ่ง..

 

"ขออนุญาตินะครับ คุณหมอ ปาร์ค โซอา"

 

แบคเดินตรงเข้ามาหาคุณหมอที่โต๊ะทำงาน

"อ่อ ค้ะ ว่าไงอะเรา"

คุณหมอยิ้ม 

"เอ่อ...คือเพื่อนของผมหน่ะครับเค้า เป็นอะไรไม่รู้อะครับ คุณหมอช่วยไปดูให้หน่อยนะครับ"

"ได้สิ ว่าแต่เพื่อนเราอยู่ไหนหล่ะ"

"อ่อนอนอยู่ข้างนอก นี้แหละตรงเตียงอะ"

"ได้จ้ะๆ"

 

แบคกับหมอเดินมาเรื่อยๆจนถึงเตียงที่คนลู่หานนอนอยู่

 

 

 

"นี่ครับคุณหมอ ปาร์ค โซอา"

"ค่ะๆ ไหนให้หมอดูหน่อยสิว่าอาการเป็นไงบ้าง"

หมอโซอายื่นมือขึ้นไปแตะตรงหน้าผากของลู่หาน

"อาการหนักนะค้ะ ดูเหมือนว่าตัวจะร้อนไหม้ๆอะค้ะ แต่เท่าที่หมอดูๆมานะค้ะเพื่อนของเธอต้อง พักผ่อนน้อย และก็ไม่ค่อยมีเวลาทานอาหารหรือทานน้อย ค้ะ"

"อ่อครับ แล้วนานมั้ยกว่าเค้าจะรู้สึกตัวอะครับ?"

"หมอคิดว่าต้องรอจนกว่าเพื่อนเธอจะฟื้นนะ"

"ได้ครับหมอผมจะรอครับ"

"นั้น หมอฝากห้องพยาบาลหน่อยนะ หมอต้องไปธุระข้างนอกห่นะ ประมาณ 5 โมงจะกลับเธอรอไหวมั้ย ?"

"ได้สิครับผมจะดูแลให้นะครับ"

"จ้ะ ขอบใจมากๆนะ"

"ครับผม"

 

 

จากนั้นหมอ โซอาก็รีบออกไปธุระข้างนอก

 

ปั่ง 

 

เฟรี้ยง !! [เสียงฟ้าร้องดังลั่น]

 

"เฮ้ยย !! มารงมาร้องอะไรตอนเนี้ยว่ะ คนตกใจหมด"

แบคตะโกนลั่นเพราะความตกใจ

 

"โอ้ยยยยย ตะโกนอะไรกันน"

ร่างเล็กดิ้นไปมาพร้อมกับคำบ่น

"เฮ้ยๆ ฟื้นแล้วหรอ..!!"

 

ร่างเล็กพยุงตัวขึ้นนั่ง

"อือ..."

ร่างเล็กยกมือขึ้นเกาหัว 

"อาการดีขึ้นบ้างยัง?"

"ฮึ๊ กู...มาที่นี่ได้ไงวะ"

" มึง นอนกลางโรงอาหารเลยนะดีที่กูไม่ให้มึงนอนอยู่นั่น "

"แต่ตอนนี้กูรู้สึกดีขึ้นเยอะเลยนะ"

"เว่อร์ไปป่าว ?"

"อืออ.."

 

ก๊อก ๆ ...

เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้น 

 

แบคเดินเข้าไปใกล้ ประตู พอดีว่าตรงประตูมันมีช่องให้ดู แบคมองเข้าไปในช่อง และก็รีบหันกลับมาทัน ที

 

ฮี๊ยยยยย

 

"เวรละครับเวร !!!!!!!!"

แบคหน้าแดงไปทั้งใบหน้าา

"เป็นไรอ่ะ หน้าแดงเชียวมึง"

ผมตะโกนถาม

"ป่ะ....ป่ะ...ป่าว มะ.. ไม่มีไร"

"ไม่จริงอ่ะ มึงถอยออกมาเลย.."

 

จากนั้นผมก็ลุกจากเตียงและเดินไปที่ประตูและดึงแบคเพื่อนรักออกจากประตู มือขวาจับกรพร้อมที่จะเปิดประตู

"อย่านะ อิลู่ อย่าา!!"

"เฮ้ย บ้าป่ะมึงไม่ให้กูเปิด ประตู"

 

ปั่ง ปั่ง ปั่ง

เสียงเคาะปังดังขึ้นเรื่อย กลางฝนที่ตกพรำ เรื่อยๆแบบไม่มีวันหยุดง่ายๆอากาศก็ยิ่งหนาว

 

"อย่าเถอะกูขอหล่ะ น้าาาาาา U.U"

 

แก๊ก...

 

"อร๊ากกกกกกกกก อิลู่ววว"

แบคสลับไปนอนกับพื้นทันทีที่ผมเปิดประตูห้อง

 

ผมกับเห็นผู้ชายสองคนยืนเปียกฝนอยู่หน้าประตู.....

"โอ้ยยยกว่าจะเปิด เนอะครับบบ.."

"เฮือก O_O"

ผมได้แต่อึ้งกับสิ่งที่เห็น

"ให้ผมเข้าได้ยังครับ"

ชายผู้ที่เปียกฝนพรำนั้นดูหล่อมากเลย

 

"อะ.....เอ่อ.....ได้สิครับ..ชะ..เชิญครับ..."

 

ผู้ชายร่างสูงทั้งคู่เดินข้างมาในห้องพยาบาลอย่างรวดเร็ว

 

"เอ่อ...คุณครับ นี่ใครนอนอยู่หรอครับ เพื่อนคุณหรอครับ"

ผู้ชายหน้าตาหล่อๆน่ารักๆคนหนึ่งถามผมขึ้นมา

"อ่อ... เขาเป็นเพื่อนผมเองหน่ะ"

ผมยิ้มให้เขา

 

ผู้ชายอีกคนหนึ่งลุกขึ้นไป เพื่อหยิบผ้ามาเช็ดหัว เขาหยิบมาเผื่อเพื่อนของเขาด้วย

"อะนี้ เช็ดหัวซ้ะ"

เขายื่นผ้าขนหนูให้เพื่อนของเขาที่กำลังก้มหน้าดูไอเพื่อนตัวเเสบ ของผมอยู่

 

"เขาหน้าคุ้นๆนะ"

ผู้ชายคนนั้นเขาหันไปพูดกับเพื่อนของเขาอีกคน

"มึงจะคุ้นได้ไง ว้ะ?"

"นั่นดิ หน้ายังเห็นไม่ชัดเลยหว่ะ"

 

เอิ่ม....คือคุณไม่ได้อยู่ด้วยกันสองคนนะครับ -.-

 

"เอ่อ...แล้วนายชื่ออะไรหรอ ?"

 

"เอ่ออ...ลู่หานครับ"

 

"ห้ะ ลู่หานหรอ!"

ผู้ชายหน้าน่ารักหล่อๆเขาชื่ออะไรก็ไม่รู้ รู้สึกว่าเขาจะตกใจมากๆ

"ทำไมหรอครับ ?"

ผมทำหน้าสงสัย

"อ่อ...ป่าวฉันชื่อ ชานยอลน้ะ ยินดีที่

ได้รู้จักนะ ลู่หาน :) "

"อ่อเช่นกัน :)"

 

จากนั้นชานยอลก็เดินเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว เขากระซิบบอกมาว่า.... [?]

'ไอคนที่มันมากับฉันน่ะมัน ชมนายด้วยนะ รู้รึเปล่า' *ผมส่ายหัว*

'เพราะว่าวันที้ผมกับมันเเข่งกีฬา[ตะกร้อ]เสร็จอะมันพูดถึงคุณว่ามันเจอคุณในงานเลี้ยงด้วยแล้วมัน ก็ชมคุณหน่ะครับ *ผมทำหน้างง* 'นายแข่งตะกร้อด้วยหรอ'

*เขาพยักหน้า*'นายไม่รู้หรอกว่าเห็น มันเงียบๆแบบนี้น้ะ มันขี้อายมากๆก็จริงแต่จริงๆแล้วมันกวนประสาทมากเลยแหละ'*เขาหัวเราะ* '55555 นายนี่ทำไมชอบแฉเพื่อนอะ ^.^' *ผมขำแล้วหันไปมองเซฮุน* 'นี่ๆตอนมันเห็นคุณที่สนามแข่งตะกร้อหน่ะ มันไม่กล้ามองคุณเลยนะ' *เขายิ้ม*

'เขาเห็นฉันด้วยหรือไง'*ผมทำหน้างงๆ*'แหม่ๆ มันจำคุณได้คนเดียวแหละครับ'*เขาทำหน้าตาล้อเลียนเซฮุน*'นี่ๆพอเลยนะเพื่อนนายเค้า มองนายเดี๋ยวตายทั้งเป็นนะ 5555'*ผมหัวเราะ*'5555อย่างน้อยเราก็เริ่มสนิทกันนะครับ 555 ขอโทษนะครับที่มากวนคุณไร้มารยาทจริง'

*เขายิ้มอีกครั้ง*'อ่อๆไม่เป็นไรหรอก555 ไปหาเพื่อนนายไป' *ผมผลักหลังชานยอลเบาๆ*

 

"มึงไปบอกไรเขาอีกหล่ะ -.-"

เซฮุนทำหน้าโกรธๆใส่ชานยอล

"ป้าวววว"

ชานยอลพูดเสียงสูง

 

"เฮ้ยยย !! อย่า เปิด !!!"

แบคที่กำลังหลับอยู่จู่ๆก็ตะโกนออกมา

"เฮ้ย เปิดไรมึง แบค !!!"

 

แบคมองไปรอบๆ และหยุดสายตาที่ชานยอลและเซฮุน...

หน้าของเพื่อนผมแดงไปหมดทั้งใบหน้า

"เฮ้ยย ไม่ต้องกลัวพวกผมนะครับพวกผมมาดีครับ"

ชานยอลพูด

"นะ...นะ...นายย"

แบคมองหน้าชานยอลแล้วก็ลุกมาหาผม...

 

 

#ต่อตอนหน้าเนอะ55555 ♥