เธอเปลี่ยนไป PF

"ฮ้าวววววววว อ้าวทุกคนตื่นได้แล้ว"
 
   หวายที่ตื่นมาก่อนเพื่อน ก็รีบปลุกเพื่อนที่นอนขี้เซาอยู่
 
"เช้าแล้วหรอเนี่ย อ้าว พี่ฟางไปไหนอ่ะ"
 
     เฟย์ตื่นมาไม่เจอพี่สาวเลยถามถึง
 
"สงสัยตื่นแต่เช้า ออกไปก่อนแล้วมั้ง"
 
    ขนมจีนสันนิฐาน ก่อนที่ทุกคนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ แล้วแต่งตัวกันที่ห้องน้ำ
 
    15นาทีผ่านไป
 
"มอร์ นิ่ง คร๊าฟฟ เฟเย่ ตื่นแล้วหรอ"
 
   เขื่อนวิ่งเข้ามาหาแฟนสาวทันที
 
"ตื่นแล้วค่ะ อ่อ พี่ๆคะ เห็นพี่ฟางมั้ยคะ"
 
"ไม่นิ ไม่ได้อยู่กับพวกเราหรอ"
 
"ไม่ค่ะ พวกเราตื่นมาก็ไม่เจอแล้ว ก็นึกว่าออกมาก่อนแล้วสะอีก"
 
    หวายพูดขึ้นก่อนจะคิดอย่างสงสัย
 
"สงสัย อยู่กับเพื่อนๆคนอื่นก็ได้นะ"
 
"ใครกัน พี่ฟางไม่คุยและอยู่กับใครถ้าไม่สนิทนะ"
 
"ใช่ๆฟางไม่มีเพื่อนที่ไหน นอกจากพวกเรา"
 
   ขนมจีนพูดขึ้น ทำให้ทุกคนยิ่งสงสัยกันไปอีก 
 
"แล้วฟางจะไปไหนล่ะ"
 
   พิมพูดอย่างร้อนรน
 
"ใจเย็นๆ เดี๋ยวพี่จะประชาสัมพันธ์ก็แล้วกันระ"
 
    พูดจบโทโมะและเขื่อนก็ไปที่ห้องประชาสัมพันธ์ ก่อนจะประกาษออกมา
 
"นางสาว ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ มาพบรุ่นพี่ที่หน้าคณะ เดี๋ยวนี้เลยนะครับ"
 
    หลังจากเสียงประกาษจบลง ทุกคนก็สงเสียงกระฮึมกันใหญ่ 
 
"พี่เขื่อน นี่ก็ผ่านไป5นาทีแล้วนะ พี่ฟางยังไม่มาอีก เฟย์เป็นห่วงพี่ฟาง"
 
"ใจเย็นๆ เดี๋ยวพี่จะประกาษอีกรอบนะ"
 
"นางสาว ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ หรือน้องฟาง เชิญพบรุ่นพี่ด้วยนะครับ"
 
    ผ่านไปอีก10นาที ก็ยังไม่มา เขื่อนกับโทโมะ ก็ประกาศไป 5 กว่ารอบ แต่ก็ไม่มีวี่แววหญิงสาวจะโพล่มา ทำให้ป๊อปปี้ที่นั่งฟังอยู่สงสัย เลยเดินมาหาเพื่อนๆ
 
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ"
 
   ป๊อปปี้เดินมาหาเพื่อนและรุ่นๆ
 
"นายไม่เคยจะสนใจฟางอยู่แล้วนิ ไม่จำเป็นต้องรู้"
 
   โทโมะพูดโดยไม่มองหน้าป๊อปปี้ ป๊อปปี้เองก็รู้ตัวดี ว่าเพื่อนเค้าโกรธเค้ามากแค่ไหน แต่จะให้เค้าทำยังไงดี ในเมื่อเค้าเองก็ไม่รู้ว่าเค้าเป็นอะไร 
 
"ขอร้องล่ะโทโมะ เกิดอะไรขึ้นกับฟาง"
 
   ป๊อปปี้พูดเสียงอ่อนลง
 
"พี่ฟางหายไป ได้ยินมั้ยว่าพี่ฟางหายไป เพราะแก คนเดียว เพราะแกฉันเกลียดแก คนเลว"
 
   เฟย์ ที่ทนไม่ได้ วิ่งเข้าไปตบตีป๊อปปี้ เขื่อนเลยเข้ามาห้ามก่อน
 
"เฟย์ ใจเย็นๆนะ ฟางจะต้องไม่เป็นอะไร"
 
"อึกๆ ฮืออ พี่ฟางไม่เคยเป็นแบบนี้ ฮือออ พี่ฟางไม่เคยหายไปแบบนี้ เพราะเค้า เพราะผู้ชายเฮ็งซวยแบบนี้ไง ฮืออออ"
 
    เฟย์ปล่อยโฮออกมา เขื่อนเลยต้องปลอบไว้ก่อน ส่วนป๊อปปี้ที่ยื่นอึงนิ่งอยู่ ไม่นึกเลยว่า จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา
 
"ป๊อปปี้คะ"
 
   แจม ที่มาจากไหนไม่รู้ โพล่เข้ามากอดป๊อปปี้ ป๊อปปี้ตกใจเผลอพลักแจมออกจนล้มลงไปกองกับพื้น
 
"ป๊อป พลักแจมทำไมคะ"
 
"แจม ป๊อปขอโทษ ป๊อปไม่ได้ตั้งใจ"
 
"ป๊อปไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะคะ"
 
   แจมทำท่าจะร้องให้ก่อนจะกอดป๊อปปี้ ทุกคนมองอย่างเบื่อและรำคาน
 
"นี่ยัยน่าตัวเมีย แกจะไปไหนก็ไปเลยนะ "
 
   พิมเดินมาพลักแจมออกห่างจากป๊อปปี้ แต่ผิด คราวนี้ปีอปปี้กลับไม่ห้าม
 
"ป๊อปคะ พิมพลักแจมนะ"
 
"แจม ขอร้องล่ะ อย่ามากวนป๊อปได้มั้ยสัก10นาที"
 
   ป๊อปปี้พูดก่อนจะนั่งลง อย่างเหนื่อยๆ
 
"ไปสิ เค้าไล่แล้ว ก็ไปสิ "
 
   หวายพลักแจม ให้ออกไปจากตรงนั้น  ส่วนป๊อปปี้ที่นั่งกุมหมัดอยู่ ทุกคนไม่รุ้หรอกว่าเค้ากำลังคิดอะไร ตอนนี้พวกเธอกำลังห่วงเพื่อนสาวของเธอมากกว่า ไม่รุ้ว่าจะเป็นยังไงบ้าง
 
"พี่โทโมะ ทำอะไรสักอย่างสิ"
 
   แก้วเขย่าแขนโทโมะอย่างแรง เค้ารู้ว่าเธอห่วงเพื่อนเธอมาก แต่เค้าไม่รู้จริงๆว่าจะเริ่มยังไงดี
 
"แก้วใจเย็นๆ พี่กำลังคิดอยู่"
 
"นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันห๊ะ"
 
    โฟร์ พี่ใหญ่ที่เดินมาเพื่อนๆเป็นกลุ่ม เดินมาทางพวกเธอ
 
"พี่โฟร์ อึกๆฮืออๆๆๆๆ"
 
   เฟย์โพล่เข้ากอดพี่สาว โฟร์ตกใจ ที่เฟย์ร้องให้
 
"มันเกิดอะไรขึ้น บอกพี่มาสิ"
 
"ฟางหายไปค่ะ พี่โฟร์ไม่รู้ว่าไปไหน"
 
   พิมเล่าให้โฟร์ พี่สาวครโตของฟางและเฟย์
 
"โอ๊ย ตายแล้ว"
 
   โฟร์ อุทานก่อนจะเป็นลมไปอีกคน
 
"โฟร์ เจ๊ เอายาดมมาสิ"
   
    มด รุ่นน้องคนสนิทของโฟร์ สั่งให้เพื่อนเอายาดมให้ ก่อนที่จะเอาให้ดมแก้วินเวียน
 
"ป๊อปปี้ นายอีกแล้วสินะ ที่ก่อเรื่อง"
 
   หลังจากโฟร์หายดี ก็พุ่งเข้าใส่ป๊อปปี้ทันที
 
"พี่โฟร์ใจเย็นเดี๋ยวก็เป็นลมอีกหรอก"
 
"จะให้พี่ทำไง มด น้องสาวพี่หายไปทั้งคนนะ ไปไหนก็ไม่มีใครรู้เลย"
 
"เราแจ้งอาจารย์ แล้วแจ้งตำรวจดีมั้ย"
 
"ดีๆ งั้นเอาตามนั้นนะ ทุกคนแยกย้าย"
 
    ทุกคนแยกย้ายกันไปตามหา โฟร์ มด ไปแจ้งอาจารย์และตำรวจ ส่วนป๊อปปี้และเพื่อนแยกย้ายกันไปตามหา มหาลัยออกจะใหญ่โต ไม่รู้ว่าจะไปหาที่ไหน
 
"เราต้องแยกย้ายกันแล้วล่ะ"
 
"โห๋ มหาลัยนะโว้ย ไม่ใช่ศูนย์เด็กเล็ก ที่จะได้กระจายไปทั่ว"
 
   เขื่อนพูดขึ้นก่อนที่เค้าจะนึกอะไรออก
 
"เอาอย่างนี้ โทโมะ นายไปกับฉัน ที่ตึกหลังมหาลัย ส่วนพวกเธอก็ไปแถวๆที่ฟางชอบไป โอเคนะ ไปเร็ว"
 
    ทุกคนทำตามที่ปีอปปี้บอก ก่อนจะรีบวิ่งไปหาทันที 'อย่าเป็นอะไรไปนะฟาง เธออย่าหายไปไหนนะ ฉันจะหาเธอให้เจอ'  ชายหนุ่มคิดในใจก่อนที่สปรีดเท้าให้เร็วที่สุด ทำโทโมะที่วิ่งมาตามถึงกับงงว่าไอ้นี่มันจะวิ่งแข็งกับเค้ารึไง ก่อนที่จะวิ่งไปตามติดๆ
 
"นังฟาง ทำไมทุกคนต้องเป็นห่วงแกด้วย ทำไมกัน แถมป๊อปปี้ยังห่วงแกด้วย "
 
    แจมพูดขึ้นก่อนจะทุบต้นไม้อย่างแรก อย่างโกรธแค้น ส
 
    ส่วนอาจารย์ และรุ่นพี่ต่างตามหากันทั่วมหาลัย ถ้าเกิดหญิงสาวเป็นอะไร รับรองว่ามหาลัยนี้แตกกระหน่ำแน่นอน ถ้าพ่อกับแม่เธอรู้ ทุกคนเลยรีบตามหา
 
 
 
 
จะเจอมั้ยนะ กว่าจะเจอ ฟางจะยังมีลมหายใจอยู่มั้ย รอติดตามหน่อยนะคะ