ทั้งร้าย ทั้งรัก PF

"หมดเสียใจด้วยนะครับ หมอช่วยเหลือเต็มที่แล้ว ทั้ง3 ไม่มีกิริยาตอบสนองใดๆเลย พอเสียใจด้วยจริงๆ"

       เหมือนเสียงมีดที่กรีดกลางใจผม ผมทรุดลงกับพื้นอย่างไรเรียวแรง 

"จินนี่ คุณทิ้งผมทำไม ฮือๆๆๆๆ"

"พิม คุณจากผมไปแล้วจริงๆ"

"มีน ทำไม มีนต้องทิ้งผมด้วย ฮือๆๆๆ"

    เราทั้งสามคนหมดเรี่ยวแรงแล้วจริงๆ เราสองคนได้แต่นั่งร้องให้ อยู่หน้าห้อง ICU พนักงานพยาบาลเข็นร่าง คนรัก ทั้ง3คนออกมาจากห้อง พวกเราเลยรีบเข้าไปดูด้วยตาตัวเอง

"จินนี่ ผมขอโทษที่ผมดูแลคุณไม่ได้ ฮือๆๆ ผมสัญญาว่าผมจะเอาคนผิดมาลงโทษให้ได้"

"ใช่พิม พิมหลับให้สบายนะ พวกเราจะแกแค้นแทนพิมกับ เพื่อนของพิมเอง พวกเราสัญญา"

"ขอทางด้วยครับ"

     พวกเราหลีกทางให้ ทรุดตัวนั่งอย่างหมดแรง แล้วเราทุกคนก็กลับบ้านไปพักผ่อน พรุ่งนี้ก็ต้องไปงานศพของแฟนสาวที่เสียใปโดยกะทันหัน ไม่มีแม้คำล่ำลาอะไรเลย