รักของเรา...NOT Love U

 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
                    หลายวันผ่านไป ป๊อปปี้และฟางรวมไปถึงโทโมะและแก้ว ไม่ได้เจอกันอีกเลย จนมาวันนี้ที่ทั้ง2 ตระกูลต้องมาร่วมงานเลี้ยงเดียวกัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
" งานสวยจังเลยนะ " ฟางพูดพร้อมกับมองไปรอบๆๆงาน แล้วยิ้มกับโทโมะ โทโมะพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะมองไปรอบๆๆเช่นกัน ก่อนจะต้องสะดุดเมื่อสบตากับสาวคนหนึ่ง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฟางยังยืนยันคำเดินนะโมะ ...^^ ไปขอโทษเธอสะ " ฟางมองตามสายตาของโทโมะก็เห็นแก้วยืนมองมาทางนี้อยู่เหมือนกัน ก็พูดกับโทโมะเบาๆ โทโมะหันมามองฟางแล้วส่ายหน้าเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" บางทีการมีเมียใจกว้างก็ทำให้รู้สึกน้อยใจนะ " โทโมะพุดพร้อมกับโอบเอวฟางเดินเข้าไปหาพ้อยพร้อมกับเฟย์ ฟางส่ายหน้าเบาๆ กับคำประชดประชันของชายหนุ่ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เอ้า!!! มากันนานหรือยังคะพี่ฟาง พี่โทโมะ ยัยเฟย์ ขอโทษทีนะคะที่ได้ต้อนรับ แขกเยอะมากจริงๆ " พ้อยหันมาเจอเพื่อนสาวและพี่สาวของเพื่อนก็รีบทักทายและกล่าวขอโทษ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เปลี่ยนจากคำขอโทษ เป็นไม่ต้องให้ฟางเดินแบบ พี่จะดีใจมาก " โทโมะพุดออกมมาหน้านิ่งๆ จนพ้อยหน้าซีด ฟางรีบแก้ข่าว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โมะเขาพูดเล่นนะพ้อย งั้นพาพี่ไปห้องแต่งตัวเลยแล้วกันนะงานใกล้เริ่มแล้วนี่ " ฟางพูด เฟย์และพ้อยยิ้ม ก่อนจะเดินนำพี่สาวไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"พี่ป๊อป แก้วไปเตรียมตัวก่อนนะ " แก้วหันมาพูดกับพี่ชาย ป๊อปปี้พักหน้าเล็กน้อย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ระวังตัวนะ " ป๊อปปี้พูดเบาๆกับน้องสาวแก้วยิ้มบางๆให้พี่ชาย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ว้าวพี่สาวเฟย์สวยจัง " เฟย์ชมพี่สาวเมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วเดินออกมา จากห้องแต่งตัว เฟย์ที่เปลี่ยนชุดสร้จแล้วก็มายืนรอกับพ้อย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เว่อร์ละยัยเฟย์ พี่ว่าพวกนางแบบเขาสวยกว่าพี่ตั้งเยอะดูสิ หุ่นก็ดี ตัวก็สุง " ฟางพูดแล้วมองไปทางพวกนางแบบมืออาชีพที่พ้อยจ้างมาเดินแบบ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" โถ่ววพี่ฟางคะ แค่นี้พี่โมะก็หลงไม่รุ้จะหลงไงแล้ว!! 555 " พ้อยพูดเชิงล้อ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ระวังเถอะสักวัน จะตกกระป๋อง "  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พูดแบบนี้เธอหมายความว่ายังไงห้ะ!!" เฟย์หันไปเอาเรื่อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ก็ตามที่พูด สวสัดีคะคุณฟาง " หวาย สาวแซ่บอดีตคู่ขาของโทโมะพูดแล้วยิ้มแหยะให้ฟาง ก่อนจะเดินชนไหล่จนหญิงสาวเซ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ยัยนี่ หาเรื่องหรอห้ะ!!" เฟย์จะตามไปเอาเรื่องแต่ฟางห้ามเอาไว้ก่อน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เฟย์ นี่งานของพ้อยนะ เอาหน่าพี่ไม่เป็นอะไรหรอก ปล่อยให้เขาบ้าไปคนเดียวเถอะอย่าไปตามเกมส์ของเขาสิ " ฟางพูดเฟย์ถอนหายใจ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" คุณแก้วสวยจังเลยนะคะ" เสียงพวกนางแบบที่พอรู้จักกับแก้วชนหญิงสาวที่เดินเข้ามาภายในห้อง แก้วยิ้มบางๆก่อนจะกล่าวขอบคุณ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"หึ!! ตอแหลละสิ " เฟย์พูดเบาๆๆ แต่พี่สาวก็ยังคงหูไว ก็รีบฟาดที่แขนน้องสาวไป อย่างแรกจนเฟย์หน้างอเดินหนีออกจากห้องไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พี่ฟางนะพี่ฟาง ไปยอมมันทำไม เชอะ " เฟย์เดินบ่นออกมาข้างนอกงาน จนไปหยดนั่งที่สวนหย่อมไม่ไกล 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" บ่นเป็นป้าเลยนะคุณ " เขื่อนที่แอบเดินตามหญิงสาวออกมาก็นั่งลงข้างๆแล้วพูด เฟย์ตกใจรีบลุกจนเผลอเหยียบชายกระโปรงตนเองจนเสียหลักจะล้มแต่ดีที่เขื่อนมารับไว้ทัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฉันขอโทษนะ " ทั้งสองคนสบตากันนิ่ง ก่อนที่ภาพเมื่อหลายวันก่อนที่เธอทำร้ายเขาผุดเข้ามา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ชั่งเถอะ เราเป็นศัตรูกันหนิ " เขื่อนปล่อยตัวเฟย์แล้วพูด เฟย์เบือนหน้า 'นั่นสินะ'
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฉันขอตัวนะ " เฟย์พูดแล้วเดินหนีเขื่อนออกไป เขื่อนมองตามแล้วมองที่แผลของตัวเองก่อนจะอมยิ้ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เอาละครับมาถึงช่วงที่ทุกคนรอคอยนะครับ เรามาพบกับชุดสวยๆที่ออกแบบโดยคุณพ้อยกันเลยครับ " พิธีกรกล่าวนำก่อนที่บรรดานางแบบต่างพากันขึ้นบนเวลที 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นี่เป็นชุดฟินนาเล่ของเรานะครับโดยได้รับเกียรืตจากคุณฟาง มาเดินให้เรานะครับ ขอเสียงปรบมือด้วยครับ " เสียงปรบมือดังขึ้นก่อนที่สาวหน้าหวานจะเดินออกไปบนเวที ชุดสีดำราตรียาวที่เป็นชุดแหวกตรงร่องอกเนียนยาวมาจนถึงหน้าท้อง โดยด้านล่างเป็นกระโปรงที่แหวกข้างสูงเหลือเพียงคืบเดียวเท่านั้น 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แปะแปะแปะ!!!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อย่าทำหน้ายังงั้นสิ " ฟางกระซิบกับโทโมะ เมื่อชายหนุ่มเดินเอาดอกไม้มให้เธอ เมื่อเธออยู่กลางเวที 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เมียตัวเองใส่โชว์ขนาดนี้ คงยิ้มออกหรอกนะ" โโทะโมะพูดหน้านิ่ง ๆๆ ฟางยิ้มแล้วมองหน้าโ?โมะ ก่อนจะมองไปรอบงานที่มีนักข่าวต่างรุมถ่ายรูปเธอกับเขา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" พี่น้องคู่นี้ก็น่ารักไม่เบานะครับ " เสียงพิธีกรพูด เมื่อป๊อปปี้เดินเอาดอกไม้ไปให้แก้ว ฟางและโทโมะมองตาม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อยากให้หายโกรธไหม " โ?ชทโมะพูด ฟางเอียงคออย่างสงสัย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟอดดดดดดดดดดดดดด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โทโมะ!!" ฟางตีแขนชายหนุ่มเบาๆ เมื่ออยู่ดีดี ก็ก้มลงห้อมแก้มเธอฟอดใหญ่ โดยที่ทั้ง2คนหัวเราะกันอย่างมีความสุข ป๊อปปปี้ปละแก้วยืนมองนิ่งๆๆ ก่อนทุกคนจะลงไปด้านล่าง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ขอบคุณแกกับพี่ฟางมากนะ " พ้อยเดินเข้ามาหาฟางและเฟย์ที่เปลี่ยนชุดเสร้๗แล้ว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไม่เป็นไรหรอกแก " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แต่แหมพี่ฟางคะ หวานกันขนาดนี้เมื่อไรจะมีหลานให้พ้อนกับยัยเฟย์เลี้ยงสักทีคะ" 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" อย่าพึ่งดีกว่า โมะเขาไม่่อยมีเวลานะจร่ะ" ฟางตอบยิ้มๆก่อนที่จะขอตัวเองเดินออกมาก่อน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ว้าย!! คุณ" 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ป๊อปปี้ " ฟางตกใจเมื่ออยู่ดีดีป๊อปปปี้ก็ดึงเธอเข้าไปกอดแน่น แต่หญิงสาวก็ปล่อยให้เขากอดเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เจ็บมากหรือเปล่าคะ " ฟางดันป๊อปปี้ออก ก่อนจะมองไปตามรอบแผลที่ยังมีรอยอยู่ ป๊อปปี้จับมือของฟางมาทาบที่แก้มของตัวเอง ฟางตกใจพยายามดึงมือออก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อยู่อย่างนี้ก่อนได้ไหม ฟาง" ป๊อปปี้พูดเบาๆ ฟางหยุดการกระทำของตัวเองแล้วปล่อยให้ป๊อปปี้ำตามใจของตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"คุณต้องการอะไรกันแน่ " ฟางพูดเบาๆ ป๊อปปี้สบตากับฟาง แล้วช้อนใบหน้าหญิงสาวมาจูบอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฉันต้องการเธอคืน ฟาง..." 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แต่คุณเป็นคนทำร้ายฉันเอง คุณเป็นคนผลักไสให้ฉันไปเอง พอมาวันนี้วันที่ฉันเริ่มต้นใหม่กับคนที่ดีคุณกลับมาบอกว่าอยากได้ฉันคืน มันไม่ยุติธรรมเลยนะคะ" ฟางพูดก่อนจะดันตัวป๊อปปี้ออกแล้วหันหลังจะเดินออกไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ทุกอย่างมีเหตุผลฟาง แค่ฟางให้อภัยและกลับมา ผุ้ชายคนนี้จะไม่ทำให้ฟางต้องเสียใจอีก" ป๊อปปปี้กอดฟางจากด้านหลัง แล้วพูดฟางหยุดนิ่ง แล้วคิดตามคำพูดของชายหนุ่ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฉันให้อภัยคุณนะคะ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ขอบคุณนะครับบ เรากลับมารักกันเหมือนเดิมนะ " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฉันให้อภัยคุณแต่ฉันหักหลังคนที่รักฉัน ดูแลฉันไม่ได้..." ฟางแกะมือของป๊อปปี้ออกก่อนจะเดินออไปจากตรงนั้น ชายหนุ่มยืนนิ่ง ชากับคำพูดของหญิงสาว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ไปทำอะไรมาหรือเปล่า " โทโมะยืนรอฟางเห็นฟางเดินมาด้วยสีหน้าเศร้าๆก็ถาม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เปล่า แล้วนี่เฟย์ยังไม่ออกมาอีกหรอ" ฟางปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วถาม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้ว!!" โทโมะพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะมองไปทางหญิงสาวที่เพิ่งเดินออกมาจากงาน ฟางเรียกสาวสวยคนนั้นไว้ก่อน ก่อนที่จะเดินเข้าไปหา โทโมะจึงต้องเดินตามไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เอ่อ.. มีอะไรหรือเปล่าคะพี่ฟาง " แก้วถาม โดยที่ไม่มองหน้าโทโมะ เลย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" โทโมะเขามีอะไรอยากจะบอกนะ " แก้วมองไปที่โทโมะ โดยที่ชายหนุ่มมองฟางที่ยิ้มๆ ก่อนจะถอนหายใจ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ขอโทษ " โทโมะูดพูดลอย จนฟางฟาดไปที่แขน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"พูดีดีสิโมะ " ฟางพูดแล้วทำเสียงเข้มๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฉันขอโทษเธอด้วยแล้วกันเรื่องที่่ผ่านมา " แก้วมองฟางที่ยืนกอดอกมองโ?โมะ โดยที่โทโมะไม่แม้แต่จะมองหน้าเธอเลยด้วยซ้ำเวลาพูดคำว่าขอโทษ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ถ้ามันไม่ได้มาจากใจ ก็ไม่ต้องพูดก็ได้ เพราะแฉันไม่ต้องการ " แก้วพูด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" แก้ว คือโมะเขาอยาก..."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"พอเถอะฟาง เราเสียเวลามามากแล้ว กลับกันเถอะ โมะเหนื่อยแล้วนะ" โทโมะดึงแขนฟางเอาไว้แล้วพูดก่อจะมองหน้าแก้ว แล้วเดินออกไป แก้วมองตามก่อนน้ำตาจะค่อยๆไหล 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นั่นสิ..มันเสียเวลามามากแล้ว ฉันควรจะลืมนายได้แล้วโทโมะ.." แก้วปาดน้ำตาตัวเองแล้วเดินออกไปตามหาพี่ชายของตัวเองต่อ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
  เมื่อไรจะจบละเรื่องนี้55555