รักของเรา...NOT Love U

 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
เคล้ง!!!!!!!!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ............." ป๊อปปี้กำโทรศัพท์เครื่องหรูในมือแน่น เขาเดินไปปัดข้าวของที่อยู่ภายในห้องจนล้มลงมาหมด ฟางเองก็ตกใจกับการกระทำของชายหนุ่่ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" กะ เกิดอะไรขึ้น" ฟางถามเสียงสั่นๆๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตุบ....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เอาไปดูสะว่า คนที่เธอบอกว่าเป็นสามีของเธอมันทำระยำอะไรกับน้องสาวของฉันเอาไว้!" ป๊อปปี้ปาโทรศัพท์ไปที่เตียงแล้วพูดกลับด้วยเสียงกร้าวเกรียว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" มะ ไม่จริง" ฟางน้ำตาไหล ภายในคลิป มันกำลังดำเนินไปด้วยภาพที่ชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังแสดงบทรักอันร้อนแรงกันอยู่บนเตียง หญิงสาวส่ายหน้าพร้อมน้ำตา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เป็นไงละ สามีสุดที่รักของเธอ " ป๊อปปี้เดินเข้ามากระชากแขนหญิงสาวอย่างแรง จนฟางร้องออกมาด้วยความเจ็บ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ปล่อยนะ ... มันก็สมแล้วไม่ใช่หรอ ทีคุณยังทำกับฉันได้เลยนิ ...แต่เท่าที่ดูน้องสาวคุณเองนะที่ยั่วโทโมะ " ฟางพุดเพื่อเข้าข้างสามีของตัวเอง มันทำให้ป๊อปปี้โกรธมาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี๊ยะ!!! 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฮึกฮืออออ" หญิงสาวหันหน้าไปตามแรงกระทบเนื้อที่แก้มของชายหนุ่ม ป๊อปปี้ตบหญิงสาวด้วยความโกรธ และโทสะที่มีเต็มเปี่ยม ก่อนจะถอยออกมายืนมองหญิงสาวที่ร้องไห้อยู่บนเตียง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" โถ่เว้ย!!!" 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฮึกฮืออออ" ภายในห้องนอน มีแต่เสียงร้องไห้ มีแต่คราบน้ำตา ที่ไหลออกมาอยางไม่มีวันหมด ฟางกอดตัวเองร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด มันเปกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเธอ .....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฮัลโหล....โทโมะ ฮึกฮือออ ช่วยฟางด้วยฮือออ" ฟางเหลือบไปเห็นโทรศัพท์ของชายหนุ่มที่เปิดคลิปค้างเอาไว้ก็รีบกดเบอร์หาโทโมะทันที 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แอ๊ดดดด........
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ทำอะไร ... นี่อยากจะกลับไปหามันมากใช่ไหม!!!"ปีปอปี้เดินเข้ามาเห็นฟางคุยโทรศัพทของตัวเองก็รีบเดินไปกระชากออกแล้วตัดสายทิ้ง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฮือออ ปล่อยฉันไปสักที... หลายวันที่ผ่านมามันยังไม่พอใจคุณอีกหรอ" ฟางพูดอย่างเหลือด ชายหนุ่มมองฟางที่เอาแต่ร้องไห้ ก็นิ่งไปสักพัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ได้! อยากกลับไปหามันมากนักฉันก็จะปล่อยเธอไป " ป๊อปปี้พูดแล้วดึงฟางออกไปจากห้อง ก่อนจะพากลับไปที่กรุงเทพทันที 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
คอนโด โทโมะ....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โทโมะ!!" หญิงสาวตื่นขึ้นมา ก็ต้องร้องเสียงหลงเมื่อเห็นชายหนุ่มอีกคนที่นอนกอดเธออยู่และที่สำคัญ เธอและเขาไม่มีอะไรที่ติดตัวเลยสักชิ้น 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ตื่นแล้วหรอ..." โทโมะค่อยๆลืมตามองหญิงสาวที่ทำหน้าตกใจ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไม.." แก้วพูดอย่างไม่เชื่อก่อนที่น้ำตาจะค่อยไหลๆออกมา โทโมะไม่พูดอะไรก่อนจะลุกเิินไปเข้าน้ำจนหญิงสาวเบือนหน้าหนีไม่ทัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"จะร้องไห้ให้น้ำมันท่วมโลกเลยหรือไง " โทโมะเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นหญิงสาวที่ยังนอนคดตัวอยู่ในผ้าห่มแล้วร้องไห้ก็พุด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ไ..............."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นายขมขื่นฉัน " แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ใครกันแน่ เธอจะดูคลิปไหมละ จะได้รู้ว่าใครเป็นคนเริ่ม หึ!" โทโมะเดินเข้ามายืนปลายเตียงแล้วชูกล้องให้แก้ว แก้วมองชายหนุ่มด้วยสายตาเกลียดชัง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไอ้เลว!!   ฮึกฮือออ ฉันเกลียดแก!!!!" แก้วตะคอกใส่ชายหนุ่ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฉันก็ไม่ได้รักเธอ" 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไม่รักกันแล้วทำแบบนี้กับฉันทำไม โทโมะ ฮือออ ทำทำไม..." แก้วร้องไห้ด้วยความเสียใจ เสียใจที่เขาทำไปเพราะความแค้นที่เขาทำไปเพื่อระบาย ไม่ใช่เพราะความรักเหมือนที่เธอมีให้เขา 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"พี่ชายเธอจะได้รับรุ้ว่ามันไม่ได้ทำเป็นคนเดียว หึ.. ป่านนี้มันคงวิ่งเต้นแล้วละ ที่ได้ดูคลิปบทสวาทของนองสาวสุดที่รักของมัน " โทโมะพูดแล้วยิ้มอย่างร้ายกาจ ก่อนจะเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อร๊ายยยยยย ฮึกฮืออออ ออกไป!!!" แก้วหยิบของที่อยู่ใกล้มือแล้วปาให้ชายหนุ่ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ดูแลเธอให้ดี " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"คะ....."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไม่ต้องบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้ ฉันจะบอกเอง" นมแจ่มมองเจ้านายหนุ่มที่เดินออกไป แล้วหันกลับมามองสาวน้อยที่นอนหลับไปพร้อมน้ำตาอยู่เตียงอย่างเวทนา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
บนรถ...
 
 
 
 
 
 
 
" โทโมะช่วยฟางด้วยฮึกฮือออ" ...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฟางง.ฟางอยู่หน ร้องไห้ทำไม มันทำอะไรฟาง ฟาง..." 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โถ่เว้ย!! กลับบ้านให้เร็วที่สุด กั้งจัดคนของเาให้พร้อมฉันจะไปพาเมียฉันกลับ " โทโมะโมโหมาก ที่ถูกตัดสายทิ้ง เสียงของหญิงสาวที่เขาไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้กอด ไม่ได้สัมผัสเธอมาหลายวัน ร้องไห้เรียกขอให้เขาช่วย ช่างเจ็บปวดหัวใจเขาเหลือเกิน เขาต้องพาเธอกลับมาสู่อ้อมกอดของเขาให้ได้ ! 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
บานไทยานนท์.... 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" นี่อย่ากรีีดนะ ไม่งั้นผมปล้ำคุณจริงๆด้วย..." 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

สวัสดีคะ วันนี้เราก็มาอัพตอนที่19แล้วนะคะ ยังไงก็ขอคอมเม้นต์หน่อยนะคะ จะขอบคุณมากเลยนะ ถ้มาอ่านแล้วคอมเม้นต์กันด้วย เราเข้าใจนะคว่าช่วงนี้เปิดเรียนและ ใกล้สอบแล้วด้วยแต่ก็อยากให้เจียดเวลาสักนิดที่อ่านแล้วจะคอมเม้นนะคะ เพราะมันคือกำลังใจของไรเตอร์อย่างมาก5555 ช่วงนี้ไรเตอร์ก็คิดไม่ออกเหมือนกันคะว่าจะเอาไงต่อกับฟิคของตัวเองดี 
 
 
 
 
อยากจะบอกก่อนว่าก่อนอื่นไรเตอร์ไม่ได้แต่งเก่งและไม่คิดว่าตัวเองแต่งเก่ง ที่อยากได้คอมเ้นต์เพราะอยากได้กำลังใจ ว่ามันยังมีคนชอบ มีคนอ่านจริงๆ ไม่ใช่เปิดมาแล้วก็ผ่านไป ขอบคุณคะ ....