รักของเรา...NOT Love U

 
 
 
 
 

 
 
 
" ปะ ป๊อป " สาวหวานเดินเข้ามาภายในห้องทำงาน ของแฟนหนุ่ม ตามที่เขาได้โทรไปนัดเธอเมื่อเช้า  แต่ภาพที่เธอเห็นกลับเป็นภาพที่ทำร้ายจิตใจของเธอ คือชายหนุ่มกำลังจูบนัวเนียกับสาวสวยคนหนึ่งอยู่ภายในห้อง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"........." ชายหนุ่มหยุดการกระทำแล้วมองหญิงสาวที่เพิ่งจะเข้ามาใหม่ด้วยสายตาเย้นชา ก่อนจะให้ผู้หญิงอีกคนที่นั่งบนตักตัวเองออกไปก่อน ฟางมองป๊อปปี้อย่างไม่เข้าใจ เขาจะให้เธอมาเห็นภาพที่ทำร้ายจิตใจเธองั้นหรอ...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นั่งก่อนสิ..." ป๊อปปี้พูดราบเรียบ ฟางปาดน้ำตาเบาๆแล้วเดินเข้าไปนั่งตรงข้ามกับชายหนุ่ม 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"............"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
".............."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เราเลิกกันเถอะ!!"  หลังจากที่ทั้ง2 คนไม่พูดกัน ป๊อปปี้ก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาเอง ฟางเงยหน้าสบตาชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาผิดหวัง  หลายวันที่ผ่านมา ผู้ชายตรงหน้าเธอเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปมาก เปลี่ยนไปเหมือนคนละคน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฟางทำอะไรผิด ป๊อปบอกฟางได้ไหม" ฟางพูดเสียงสั่นเครือมองชายหนุ่มคนรักอย่างเศร้า 'มันเกิดอะไรขึ้นกับความรักของเรากันป๊อป ' 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฟางไม่ได้ผิดหรอก ป๊อปก็แค่...เบื่อ!! " ป๊อปปี้พูดกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบ พร้อมกับสายตาที่เย็นชาให้กับหญิงสาว ฟางสบตาชายหนุ่มก็กลั้นความอ่อนแอเอาไว้ไม่อยุ่ น้ำตาค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย อย่างอดกลั้นเอาไว้ไม่ได้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฮึก.... ป๊อปเป็นอะไร ป๊อปคนเดิมที่ฟางรู้จักไม่ใช่แบบนี้ ปะ ป๊อป ฮึกฮืออ " ฟางปล่อยโฮแล้วมองหน้าชายหนุ่มทั้งน้ำตา ป๊อปปี้มองอดีตแฟนสาวร้องไห้ก่อนจะเบือนหน้าหนี 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ป๊อปก็เป็นแบบนี้ตั้งนานแล้วฟาง... ฟางก็น่าจะรู้ ว่ายังไงเราก็รักกันไม่ได้ จะเสียใจทำไมในเมื่อฟางก็มีไอ้โทโมะรออยู่แล้วนี่ " ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงไม่ใส่ใจ ยิ่งทำให้ฟางเสียใจมากขึ้น 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราเคยรักกันไหมป๊อป..." ฟางมองอดีตคนรักทั้งน้ำตา น้ำตาที่เขาเป็นคนมอบให้เธอ คำสัญญามากมายดังก้องเข้ามาในหัว คำบอกรักที่ออกมาจากปากของชายหนุ่ม คงไม่มีอะไรที่เป็นความจริงเลยสินะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"คำว่ารักไม่มีจริง... เลิกเพ้อเจ้อเถอะฟาง " ป๊อปปี้พูดก่อนจะเบือนหน้าหนีหญิงสาวอีกครั้ง  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ทุกๆอย่าที่ป๊อปทำ ป๊อปทำไปเพื่ออะไร ฮึกฮืออ บอกฟางได้ไหม...บอกกันทีทำไมต้องทำกันแบบนี้ ฮือออ" ฟางร้องไห้มองชายหนุ่มตรงหน้าที่เบือนหน้าหนีเธอด้วยความเสียใจ ทุกอย่างที่เขาทำให้เธอ ทุกอย่างที่ผ่านมา มันคือการหลอกลวง ' ทำไมต้องหลอกกันแบบนีี้ ทำไมต้องทำให้ฟางรักป๊อปด้วย ฮืออ ' 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ..............."  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ได้!!! ฟางขอบใจนะที่ทำให้ผู้หญิงคนนี้ฉลาดขึ้น ฟางมันโง่เองที่เชื่อผู้ชายเลวๆ มากกว่าที่จะเชื่อคนที่รักฟางจริงๆ ฮึ!!! " ฟางลุกขึ้นปาดน้ำตาของตัวเองออกแล้วพุดกับชายหนุ่มด้วยสายตาเย็นชา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ..............."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อย่าได้เจอกันอีกเลย!! " 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                         งานแต่งงานของฟางและโทโมะถูกจัดขึ้นหลังจากนั้นไม่นาน เช่นเดียวกับป๊อปปี้ท่ได้รับตำแหน่งหัวหน้าแก๊งค์มาเฟีย  และวันนี้เป็นอีกวันหนึ่ง ที่ชายหนุ่มต้องพิสูจน์อะไรบางอย่าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"สวยจัง" เฟย์เดินเข้าไปหาพี่สาวที่นั่งอยู่ที่หน้ากระจกในห้องนอนของหญิงสาว  ฟางยิ้มบางๆให้น้องสาว ก่อนที่เฟย์จะเดินเข้ามากอดพี่สาวจากด้านหลัง ฟางยิ้มเมื่อเห็นน้องสาวเข้ามาอ้อน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"พี่ฟาง เฟย์รักพี่ฟางนะคะ" เฟย์พูด ฟางยิ้มน้ำตาของความรักจากพี่น้อง ค่อยไหลออกมาอย่าซาบซึ้ง  เฟย์ดึงฟางให้ลุกขึ้นก่อนจะปาดน้ำตาให้พี่สาว เช่นเดียวกับฟางที่ค่อยๆปาดน้ำตาให้น้องสาว ทั้ง2 สาวปาดน้ำตาให้กันและกัน ก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ใกล้เวลาแล้วคะคุณหนู " นมแต่มเดินเข้ามายิ้มให้ฟางและเฟย์ ทั้ง 2สาวยิ้มรับ ก่อนที่ทั้ง เฟย์และนมแจ่มจะเดินออกไป เพื่อให้เจ้าบ่าวเป็นคนมารับเจ้าสาวด้วยตัวเอง ฟางหันกลับไปที่กระจกก่อนจะค่อยๆคลี่ยิ้มบางๆ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เราจะเริ่มต้น ด้วยกันใหม่นะคะ ลูกแม่..." ฟางลูบที่ท้องของตัวเองอย่างเบามือ  รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าสาวหวานตอนนี้มันช่างสวยงาม ตอนนี้เธอพร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่ กับผู้ชายที่รักเธอด้วยหัวใจจริงๆ และเธอก็หวังว่าสักวัน เธอเองก็รักเขาเช่นกัน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ก๊อก ก๊อก....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" วันนี้ฟางสวยที่สุดเลยนะ " โทโมะเดินเข้ามาพร้อมกับชุดเจ้าบ่าว เขาเป็นผู้ชายที่ดูสง่า ดูดี และเพอร์เฟคคนหนึ่ง ฟางยิ้มให้ชายหนุ่มผ่านกระจก 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ขอบคุณนะ ที่ให้โมะได้ดูแลชีวิตฟาง " โทโมเดินเข้าไปกออดหญิงสาวจากด้านหลัง ฟางน้ำตาไหลก่อนจะกุมมือชายหนุ่มเอาไว้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฟางขอบคุณโมะนะ ทีไม่รังเกียจผู้หญิงโง่ๆคนนี้" ฟางพูดแล้วยิ้มบางๆให้ชายหนุ่ม โทโมะคลายกอดหญิงสาวแล้วหันตัวฟางให้กลับมาเผชิยหน้ากับตัวเอง  ก่อนจะไล่นิ้วปาดน้ำตาให้หญิงสาวอย่างอ่อนโยน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อื้อ...." โทโมะค่อยๆจุมพิตเจ้าสาวในความฝันของเขา ผู้หยิงที่เขารักและพร้อมที่จะดูแลไปตลอดชีวิต ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ก่อนที่จะถอนจูบออกมาแล้วยิ้มให้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฟางคือผู้หญิงที่มีค่า สำหรับโมะเสมอนะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะเริ่มต้นใหม่ไปด้วยกัน " โทโมะพูดกับหญิงสาวก่อนจะกุมมือหญิงสาวเป็นเชิงย้ำชัดในคำพูดของตัวเอง ฟางยิ้มก่อนจะพยัดหน้า ทั้งสองคนเดินลงมาจากบันไดอย่างสสง่างาม เหมือนกันเจ้าหญิงและเจ้าชายในนิยาย ภายในงานมีแขกมากมายที่เข้ามาแสดงความยินดีกับทั้ง2 คน  จนผ่านพิธีการช่วงเช้าไป พิธรต่อไป เป็นพิธีการรดน้ำสังฆ์  เแขกเรื่อต่างพากันทยอยมารดน้ำสังฆ์พร้อมกับอวยให้คู่บ่าวสาวอย่างคับคั่ง จนกระทั่ง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เดี๋ยวก่อนสิครับ !!" 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ใครให้มันเข้ามา " ทันทีที่โทโมะเห็นแขกคนใหม่ที่เข้ามา ก็พุดเสียงดังอย่างเกรงขาม ก่อนจะดึงฟางให้ไปยืนข้างตนเองทันท 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อะไรกันครับ นี่คุณต้องรับแขกแบบนี้งั้นหรอ  " ป๊อปปี้กระตุกยิ้มแล้วเดินเข้าไปหาโทโมะและฟาง แต่ต้องหยุดเพราะ กั้งและพาร์ทเดินเข้ามาขวางเอาไว้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ผมคงปล่อยให้เมียของผม แต่งงานกับคุณไม่ได้หรอกครับ " ป๊อปปี้พูด แล้วมองฟางอย่างสะใจ แขกในงานพากันซุบซิบเมื่อได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม ฟางหันไปมองแขกหลายๆคนที่มองเธอด้วยสายตาสงสัย ก่อนจะหันกลับมามองป๊อปปี้ด้วยสายตาไม่เข้าใจ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อย่ามาพูดจาพล่อยๆ ในงานนี้ เอามันออกไป " โทโมะมองหญิงสาวข้างกายที่เร่มจะร้องไห้ ก็กุมมือฟางแน่นขึ้น ก่อนที่หญิงสาวจะเงยหน้าสบตาชายหนุ่ม ก่อนจะยิ้มบางๆให้ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โถ่ฟาง...อย่าทิ้งป๊อปไปเลยนะ ป๊อปขอโทษนะคนดี เรากำลังมีลูกด้วยกันไม่ใช่หรอครับ ทำไมฟางทำแบบนี้กับป๊อปละ ทำแบบนี้ก็เท่ากับว่าฟางหลอกลวงทุกคนนะ " ป๊อปปี้แกล้งเรื่องขึ้นมา ว่าเธอกับเขาท้องด้วยกัน ทั้งๆที่มันกลับเป็นเรื่องจริง แต่ชายหนุ่มไม่รู้เพราะหญิงสาวไม่ได้บอกเขา แต่แผนการณืของชายหนุ่มทำให้หลายคนภายในงานเชื่อได้อย่างสนิทใจ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เฟย์... พาฟางขึ้นไปบนห้องก่อน " โทโมะหันไปสั่งเฟย์ก่อนที่เฟย์จะเดินเข้าไปหาพี่สาว โทโมะยิ้มบางๆให้หญิงสาวก่อนที่ฟางจะพยักหน้าแล้วเดินตามเฟย์ไป 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เรารักกกันไม่ใช่หรอฟาง ทำไมคุณทิ้งผมไปแบบนี้ หรือว่าเงิน เธออยากได้เงินหรอ ป๊อปก็มีนะฟาง กลับมาหาป๊อปเถอนะฟาง " ป๊อปปี้ตะโกนเรียกหญิงสาวหฟางหยุดเดินก่อนจะกำมือแน่น เฟย์กุมมือพี่สาวเอาไว้  โทโมะทนไม่ไหวเดินเข้าไปต่อยป๊อปปี้จนล้มอยุ่กับพื้น ลูกน้องของป๊อปปี้ วิ่งเข้ามาพร้อมกับเขื่อน แต่ป๊อปปี้ยกมือห้ามเอาไว้ เช่นเดียวกับโโมะ ที่ไม่ให้ลูกน้องจตัวเองมีเรื่อง นอกจากตัวเอง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เพี๊ยะ!!!! 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ทำแบบนี้ทำไมอ่ะป๊อป ฮึกฮือออ ทำแบบนี้กับฟางทำไม!!!" ฟางเดินเข้ามาตบชายหนุ่มก่อนจะตะคอกซ้ำ น้ำตาค่อยไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย สายตาของหยิงสาวมองผู้ชายตรงหน้าอย่างผิดหวัง ทั้งๆที่เธอจะเริ่มต้นใหม่แล้ว ทำไมผู้ชายคนนี้ต้องตามมารังความญชีวิตเธอ ทำไม!!! 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไอ้เวร!!" โทโมะทนไม่ไหว เดินเข้าไปต่อยชายหนุ่มทันทีหลังจากที่ฟางวิ่งออกไปจากบ้าน เฟย์ก็วิ่งตามพี่สาวออกไป เขื่อนยืนมองเหตุการ์แต่ไม่ได้เข้าไปช่วยอะไร ปล่อยให้ 2 หนุ่มต่อยกันนัวเนีย 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"พี่ฟาง อย่าเพิ่งไปคะ พี่ฟาง..." เฟย์วิ่งตามฟางที่เอาแต่ร้องไห้ วิ่งหนีออกไปเรื่อยๆๆโดยที่ไม่ยอมดูทาง ก่อนจะต้องตกใจเมื่อพี่สาวของเธอวิ่งไปที่ถนน แล้วที่สำคัญกำลังมีรถที่แล่นมาด้วยความเร็วสูง ทั้งๆ ที่ก็เห็นๆอยู่ว่างมีคนวิ่งผ่าน 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"พี่ฟางระวัง!!!!!" เฟย์ร้องตะโกนสุดเสียง 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" กรี๊ดดดดดดดด!!!!! ฮืออออ ..." เฟย์กรีดร้องสุดเสียงเมื่อร่างเล็กของพี่สาว ถูกชนจนกระเด็นออกไปกระแทกกับต้นไม้ใหญ่อีกไม่ไกลมาก เฟย์ยืนช๊อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น น้ำตาไหลออกมาอย่าไงม่ขาดสายก่อนที่ทรุดตัวร้องไห้อยุ่ตรงนั้น 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฮือออ อย่าา  อย่าา " ฟางละเมอขึ้นมากลางดึก จนชายหนุ่มที่นอนเฝ้าอาการของหญิงสาวไม่ไกล สะดุ้งตื่น แล้วรีบเข้ามาดู 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฟาง..." 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" ฮืออ ทำแบบนี้ทำไม ฮืออ" ฟางละเมิงออกมา น้ำตาค่อยๆไหลออกมา ป๊อปปี้ชะงัก ก่อนจะ่ค่อยๆเข้าไปปาดน้ำตาแล้วดึงหญิงสาวเข้ามากอด 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฮึกฮืออ ทำกับฟางแบบนี้ทำไม.... " หญิงสาวละเมิงขึ้นอีกครั้ง ป๊อปปี้กระชับกอดหญิงสาวแน่นขึ้น น้ำตาลูกผู้ชายไหลลงมาช้าๆๆ เขาเองไม่ได้พูดอะไร นอกจากกอดหญิงสาวเอาไว้ แล้วหลับตาลงพร้อมกับความเจ็บปวดไม่แพ้กับหญิงสาว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
สวัสดี!!!!! วันนี้มาเศร้า เสร้าไหม ไม่เศร้าาา!!! อย่าลืมมเ้นนะ ขอบคุณมากนะคะ สำหรับอ่าน สำหรับเม้น สำหรับโหวด!!!!