รักของเรา...NOT Love U
เขียนโดย 
mintmathuros
วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.23 น.
แก้ไขเมื่อ 5 มีนาคม พ.ศ. 2558 17.52 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
15) 15: คนไม่น่าสงสาร
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หลังจากที่โทโมะและเฟย์กลับมาจากบ้านของป๊อปปี้และแก้ว ทั้ง2 คนยังคงออกตามหาฟางไปทุกที่ จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปเรื่อยๆ
"กลับไปพักผ่อนเถอะครับคุณหนู " พาร์ทเดินเข้ามาหาเฟย์ที่ยืนกอดอกมองบรรยากาศภายในสวนสาธารณ ที่เขาและเธอแวะพักสายตาก่อนที่จะออกไปตามหาฟางต่อ ส่วนโทโมะนั้น ออกไปพร้อมกั้ง
"............." เฟย์ไม่ตอบ เอาแต่ยืนนิ่ง... พาร์ทเลยเดินเข้าไปค่อยๆเอามือวางลงที่ใหล่หญิงสาวอย่างเบามือ เพราะเขาเองก็พอจะเดาออกว่าหญิงสาวคงกำลังอ้างว้างและกลัว...
"........." พาร์ทตกใจเล็กน้อย เมื่ออยู่ดีดีเฟย์ก็หันกลับมากอดเขา แต่ถึงจะตกใจ ชายหนุ่มเองก็แอบอมยิ้มกับการกระทำของหญิงสาว ก่อนจะกอดตอบหญิงสาว
"ถ้าคุณฟางรู้ว่าคุณหนูไม่ยอมพักเลย เอาแต่ตามหาเธอแบบนี้ผมว่าคุณฟางก็คงไม่ค่อยจะพอใจเท่าไรหรอกนะครับ พักบ้างเถอะครับเพื่อสุขภาพของคุณหนูนะ..." พาร์ทพูด เฟย์ปล่อยความอ่อนแอมากมายกับชายหนุมตรงหน้า ถึงเธอจะดูเป็นผู้หญิงแกร่ง แต่สำหรับคนสำคัญเธอก็พร้อมอ่อนแอเสมอ โดยเฉพาะพี่สาวของเธอ
"ผมไปรอที่รถนะครับ" พาร์ทคลายกอดเฟย์ ก่อนที่เฟย์จะพยักหน้า ชายหนุ่มจึงเดินออกไปรอที่รถ ที่อยู่ไม่ไกลมากนัก ปล่อยให้หญิงสาวยืนกอดตัวเองอยู่คนเดียว
"สมพานกินไก่วัด โอ๊ะ!! ไม่ใช่สิ "
"........." เฟย์หันกลับมาเห็นเขื่อนที่ยืนกอดอกมองเธออยู่ หญิงสาวถอนหายใจก่อนจะเดินเลี่ยงเพื่อหนีชายหนุ่ม แต่เขื่อนรั้งแขนหญิงสาวเอาไว้ก่อน
"ปล่อยฉัน" เฟย์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบและเฉยชา จนชายหนุ่มเองหงุดหงิดใจไม่น้อย
"ทำไมละครับ ทีผมละทำเป็นรังเกียจ แต่ทีลูกน้องละทั่วถึงเชียว" เขื่อนพูดกลับก่อนจะบีบข้อมือหญิงสาวแรงขึ้นอีก เฟย์มองหน้าเขื่อนอย่างไม่เกรงกลัว
"ค่ะ!! ลูกน้องฉันเป็นคนดี ก็ไม่แปลกที่ฉันจะทั่วถึง ... แต่สำหรับใครบางคนมันน่ารังเกียจเกินไปที่จะไปใกล้นะคะ " เฟย์พูดก่อนจะสบัดแขนออกจากการเกาะกุมของเขื่อน เพื่อที่จะเดินออกไป แต่ชายหนุ่มดึงหญิงสาวเข้ามาอย่างแรง จนร่างบางของเฟย์กระทบกับอกแกร่ง ก่อนที่จะได้ทำอะไร หญิงสาวเองก็ต้องตกใจเมื่อ ชายหนุ่มประกบปากเธออย่างรวดเร็ว รสจูบที่รุนแรง บวกกับสภาพจิตใจที่ตอนนี้ย่ำแย่เต็มที ทำเธอกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
"..........." เขื่อนรับรู้ได้ถึงความชื้นที่อยู่ข้างแก้มๆของเขา ก็ค่อยๆถอนจูบออกแล้วต้องตกใจเมื่อหญิงสาวที่เขาโหยหารสจุบเมื่อกี้นั้น มีแต่น้ำตา เฟย์มองเขื่อนด้วยสายตารังเกียจ
"พอใจคุณไหม ถ้าพอใจก็บอกฉันมาสักทีว่าพี่สาวฉันอยู่ไหน" เฟย์พูดพร้อมน้ำตา
"ผมไม่รู้" เขื่อนพูดแล้จะเดินหนี
"ฉันรู้ว่าคุณรู้" เฟย์ตะคอกใส่ชายหนุ่ม
"ถ้าผมรู้ผมคงบอกคุณไปแล้ว " เขื่อนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ
"จะตามจองล้าง จองเวรกันไปถึงไหน ฮึกฮือออ นายตอบฉันมาสิบอกฉันมา ว่าเพื่อนของนายจะมาทำร้ายพี่สาวฉันไปถึงไหน ฮึกฮือออ " เฟย์เข้าไปทุบชายหนุ่มรัวก่อนจะปล่อยโฮ
"เฟย์ มีสติหน่อยสิ " ชายหนุ่มพยายามปัดป้องกำปั้นจากคนตัวเล็ก ที่ทุบเขาไปมาอย่างสะเปะสะปะ ก่อนจะกอดหญิงสาวเอาไว้ แต่ก็ต้องตกใจเมื่ออยู่ดีดี เฟย์ก็เป็นลมไป
"เฮ้ย!!! ทำอะไรคุณหนูว้ะ " พาร์ที่เห็นว่าเฟย์ไม่ยอมเดินมาที่รถ เลยเดินจะมาตามหญิงสาว แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเจ้านายสาวอยู่ในอ้อมกอดของศัตรู
พลั่ก
" อย่ามายุ่งกับคุณหนู จำเอาไว้ " พาร์ทเดินเข้าไปดึงเฟย์มาแทนก่อนจะพลักเขื่อน จนเซแล้วเดินอุ้มเฟย์ออกไปจากตรงนั้น เขื่อนมองตามเฟย์และพาร์ทด้วยสายตาเศร้าๆๆ
"ทำไมไม่รับสายนะพี่ป๊อป" แก้วพูดเบาๆกับตัวเองกอนจะถอนหายใจ แล้วเดินเข้าไปภายในวัด
"มาทำบุญหรอโยม " พระรูปหนึ่งเดินเข้ามาทักแก้ว หญิงสาวบกมือไหว้ก่อนจะยิ้ม
" มีเรื่องไม่สบายใจละสิ ไปทำเถอะ อาตมาขอตัวก่อน" พระรูปนั้นพูดก่อนที่แก้วจะ เดินเข้าไปถวายสังฆฐาน ก่อนจะเดินออกไปทางริมน้ำ เพื่อให้อาหารปลา
"ทำเป็นมาทำบุญ มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอกนะครับ" โทโมะที่ตามหญิงสาวมา เพราะคิดว่าแก้วต้องรู้แน่แน่ว่าป๊อปปี้พาฟางไปไว้ที่ไหน แต่ผิดคาด แก้วกลับมาทำบุญที่วัดแทน
"คุณตามฉันมางั้นหรอ" แก้วตกใจมองชายหนุ่มที่ยืนกอดอกตรงหน้า
"แล้วคิดว่าไง " โทโมพูดก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไปใกล้กับแก้วมาขึ้น จนหญิงสาวต้องรีบถอยหลัง
"นี่จะทำอะไรถอยออกไป ที่นี่มันวัดนะ " แก้วพูด
"อะไรกันคุณผม แค่จะมาทำบุญ เพื่อว่าผลบุญมันจะส่งผลให้เจ้ากรรมนายเวร รวมไปถึงสัมพเวสีเลิกรังความญเราสักที " โทโมะพูดแล้วเหยียดยิ้มใส่แก้ว
"นี่คุณ!! ฉันไม่ใช่สัมพเวสีนะ" แก้วโวยวาย
"ผมก็ยังไม่ได้บอกนิ อย่าร้อนตัวสิครับ " โทโมะกระตุกยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปบีบแขนหญิงสาว
"โอ้ย!! ปล่อยฉันนะคุณ "แก้วพยายามจะแกะมือของชายหนุ่มออก แต่ไม่เป็นผล โทโมะบีบแขนหญิงสาวแรงขึ้น
"ทำไม แค่นี่ก็เจ็บแล้วงั้นหรอ มันยังไม่เท่าครึ่งหนึ่งของฟางที่ต้องเจ็บเพราะพี่ชายของเธอเลยสักนิดนะ จริญญา " โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ แก้วมองชายหนุ่มก่อนน้ำตาจะไหล
"แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไง ฉันก็ไม่อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ บอกฉันมาสิว่าคุณต้องการอะไร " แก้วตะคอกใส่ชายหนุ่มทั้งน้ำตา โทโมะเองก็ดูอึ้งไปเล็กน้อย
"ไม่ต้องมาบีบน้ำตา เพราะน้ำตาของเธอไม่มีค่าพอที่ฉันจะใจอ่อน ผุ้หญิงที่มีค่าเพียงคนเดียว คือฟาง ไม่ใช่เธอ แก้ว!! " โทโมะพูดแล้วพลักแก้ว จนหญิงสาวล้มไปกองกับพื้น
"โอ้ย!!! " หญิงสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บ เมื่อขาที่ล้มลงไป กระแทกกับพื้นที่มีเศษแก้วเล็กๆอยู่ แก้วจับที่แผลเห็นว่ามีเลือดไหลก็เงยหน้ามองโทโมะ ที่ยืนมองเธอนิ่ง
"แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ กลับไปบอกพี่ชายเธอสะ คืนภรรยาของฉันมา ไม่อย่างนั้นอะไรอะไรอาจะเลวร้ายกว่าที่มันคิด " โทโมพดูโก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้น แก้วมองตามแผ่นหลังของชายหนุ่มที่เธอหลงรัก ตั้งแต่ครั้งแรก ก็น้ำตาไหลด้วยความเสียใจ
"ฮืฮอออ ทำไมต้องทำร้ายกันขนาดนี้ ฮึกฮ์ออ" แก้วร้องไห้ด้วยควมเจ็บ เจ็บไปทั้งกายไปทั้งใจ ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงได้ครอบครองหัยใจของเขา ทำไมผู้หญิงคนนั้นไม่เป็นเธอบ้าง
"อือ..." ฟางลืมตาขึ้นมา ก็เห็นปีอปปี้ นอนกอดเธออยู่ก็ชะงัก ก่อนมือบางจะค่อยๆเลื่อนขึ้นไปลูบแก้มของชายหนุ่มเบาๆ
"เราเคยรักกันมาก่อนหรอ แล้วทำไมคุณต้องทำร้ายฉันแบบนี้ " ฟางพูดก่อนจะมองหน้าป๊อปปี้แล้วใช้ความคิด ทุกอย่างที่เธอฝันเป็นความจริงหรือเปล่า แล้วทำไมผุ้ชายคนนี้ต้องทำร้ายเธอขนาดนี้
"อุ้ย! " หญิงสาวตกใจเมื่ออยู่ดีดีป๊อปปี้ก็ลลืมตามามองเธอ ก่อนหญิงสาวจะเด้งตัวออก
"ฮึ!! "
" ขำอะไรของคุณ แล้วจะช่วยฉันทำไม ทำไมไม่ปล่อยให้ฉัรตายๆไปเลยละ " ฟางพูดกับป๊อปปี้ ชายหนุ่มกระตุกยิ้ม
"ฉันยังกินเธอไม่อิ่ม..."
" โรคจิต!" ฟางหันกลับมาด้วยน้ำเสียงโกรธ
"เลิกพูดสักที ไปอาบน้ำสะจะได้กินข้าว " ป๊อปปี้พูด ก่อนจะลุกออกจากเตียงแล้วยืนมองหญิงสาว
"........."
"จะให้อาบให้ว่างั้น " ชายหนุ่มพูดแล้วทำท่าจะเดินเข้ามาหาหญิงสาว
"ไม่!! ถอยออกไปนะฉันอาบเองได้ " ฟางพูดแล้วรีบลุกออกจากเตียงจนลืมไปว่าตัวเองยังเจ็บที่ข้อเท้าอยู่ก้ต้องเซล้ม ป๊อปปี้มารับเอาไว้ทันก่อน
".........^^ " ทั้งสอง สบตากันก่อนที่ฟางจะได้สติพลักชายหนุ่มออกแล้วค่อยๆเดินเข้าไปที่ห้องเอง ป๊อปปี้มองตามยิ้มแล้วส่ายหน้า ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง...
สวัสดีคะ รีเดอร์ที่รัก วันนี้มาอัพแล้วนะ เปิดเทอมกันยัง เราเปิดพรุ่งนี้แล้วอ่า ไม่สนุกเลยอ่ะ ฟิคเราอ่ะ 55 แต่ก็ขอบคุณที่มาเมนกันนะคะ ขอบคุณมากๆๆ เรามีความสุข55 ถ้าได้คอมเม้น... ไปละไปอ่านฟิคคนอื่นต่อ555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
