บ่วงรักรอยอดีต

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ซ่า
 
 
 
 
 
น้ำในถังถูกสาดใส่หน้านันท์อย่างแรงจนร่างบางเปียกชุ่มไปทั้งตัว นันท์ที่ได้แต่ยืนอึ้งเมื่อคุณเล็ก
สาดน้ำใส่เธอ
 
 
 
 
 
“โทษฐานที่เธอทำรองเท้าคู่โปรดของชั้นเลอะน้ำถูพื้น ต้องชดใช้”คุณเล็กพูดใส่นันท์
 
 
 
 
 
 
 
“แต่คุณเล็กก็ไม่น่าจะทำกับพี่นันท์แบบนี้นิจ้ะ พี่นันท์เองก็ขอโทษแล้ว”จำปาที่เห็นเหตุการณ์
ทั้งหมดก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาเถียงจำปา มีงานมีการอะไรก็ไปทำซะ เรื่องของผู้ใหญ่เด็กไม่เกี่ยว”คุณเล็กตวาดจำปา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องอะไรกันเล็กทำไมนันท์ถึงตัวเปียกแบบนี้ล่ะ”พระยาพิชัยเดชาเดินเข้ามาด้านในห้องโถง
ก็ตกใจ
 
 
 
 
 
 
“ก็นังนันท์น่ะสิคะคุณพ่อซุ่มซ่ามทำรองเท้าของเล็กเลอะหมดแล้ว”คณเล็กรีบฟ้องพ่อ
 
 
 
 
 
 
“รองเท้าเลอะก็แค่เช็ด แต่นี่ทำไมถึงกับต้องลงไม้ลงมือแบบนี้ล่ะคุณเล็กพ่อไม่เคยสอนให้คุณเล็ก
พาลแบบนี้นะ”พระยาพิชัยเดชาดุลูกสาว
 
 
 
 
 
 
“คุณพ่อทำไมคุณพ่อต้องเข้าข้างมัน”คุณเล็กพูดอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อเค้าไม่ได้เข้าข้างใครทั้งนั้น แต่คุณเล็กไม่ควรทำกิริยาแบบนี้ ไม่ว่าเธอคนนั้นจะเป็นเพียงแค่
คนใช้ก็ตาม เพราะมันสามารถบอกได้ถึงการอมรมสั่งสอนของผู้ใหญ่ที่บ้าน ว่าสอนลูกไม่ดี”คุณ
หญิงแขไขเดินเข้ามาว่า
 
 
 
 
 
 
“คุณแม่ คุณแม่เข้าข้างนังนันท์อีกแล้ว เล็กไม่อยู่ด้วยแล้ว”คุณเล็กโวยวายไม่พอใจรีบวิ่งไปนั่งที่
ชิงช้านอกบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวน้องเล็กมีอะไรรึเปล่าจ้ะ ถึงได้ออกมาข้างนอกแบบนี้”เขริกาทักคุณเล็กเมื่อเดินเข้ามาพร้อม
ภาณุ
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่เขม พี่ใหญ่ นังนันท์มันกำเริบใหญ่แล้วนะคะ มันประจบคุณพ่อคุณแม่จนพวกท่านหลงมันหัวปัก
หัวปำ”คุณเล็กว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“นันท์ ใช่คนใช้คนใหม่ที่แม่ของใหญ่ซื้อมาจากพ่อของเค้าที่นำมาขัดดอกใช้หนี้น่ะหรอคะ”เขริกา
ถามตามที่ภาณุเคยเล่า
 
 
 
 
 
“ใช่จ้ะเขม เหอะ ทำเป็นหยิ่งจองหองไม่รับเงินจากคนรวย สุดท้ายก็กลืนน้ำลายตัวเองเพราะพ่อ
แท้ๆกลับเอามาขายใช้หนี้ น่าสมเพช”ภาณุพูดแล้วยิ้มเยาะสมน้ำหน้านันท์เพราะแรกเจอเธอเขา
เองก็ไม่พอใจมากที่ผู้หญิงจนๆอย่างนันท์จำท่าอวดดี หยิ่งจองหองใส่เขา
 
 
 
 
 
 
“เนี่ย เล็กเห็นคุณพ่อคุณแม่ดูแลเอาใจใส่นังนันท์ซะดิบดี ตอนนี้เราทำอะไรมันไม่ได้เลยนะคะพี่
หญ่ เล็กกลัว อีกหน่อย คุณพ่อคุณแม่จะต้องเอามันมาเลี้ยงเป็นลูกอีกคนแน่ๆ”คุณเล็กพูดและ
ระแวงไปตามประสาเด็กเอาแต่ใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่จะไม่อยมให้คนรับใช้แบบนั้น มาตีเสมอชั้นพวกเราได้หรอก”ภาณุพุดแล้วเดินจ้ำๆไปตามหา
นันท์ จนพบว่าคุณหญิงแขไขได้นำเสื้อผ้าเก่าๆของคุณเล็กมาให้นันท์ใส่
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นเห็นว่ารูปร่างของเธอคล้ายๆกับลูกสาวของชั้น แล้วนี่ก็เป็นเสื้อผ้าเก่าๆที่ยัยเล็กไม่ใส่แล้ว ชั้น
คิดว่าจะเอาไปบริจาค แต่มาคิดอีกทีชั้นเอาให้เธอดีกว่า”คุณหญิงแขไขพูดแวยิ้มอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบพระคุณคุณหญิงมานะจ้ะ เสื้อผ้าสวยๆแบบนี้นันท์กลัวว่าจะเลอะเอาได้นะจ้ะ”นันท์รีบไหว้
ขอบคุณและพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องมาถ่อมตัวหรอก เอาไปเถอะ ชั้นให้เธอ”คุณหญิงพูดแล้วบอกให้นันท์นำเสื้อผ้าไปใส่แทน
ชุดเดินที่เปียก
 
 
 
 
 
 
“ครั้งนี้ได้เสื้อผ้าจากแม่ชั้น ครั้งหน้าจะร้องขออะไรจากแม่ชั้นอีกล่ะ”เมื่อคุณหญิงแขไขเดินออกไป
แล้ว ภาณุเดินเข้ามาหาเรื่องนันท์ที่สวมชุดของคุณเล็กแล้วเดินออกมาจากห้อง
 
 
 
 
 
 
 
“นันท์ไม่เคยร้องขออะไรจากคุณหญิง”นันท์รีบพูดเมื่อถูกกล่าวหา
 
 
 
 
 
 
“ไม่เคยร้องขอ แล้วนี่อะไร ชั้นรู้ละว่าพวกจนๆอย่างเธอคงไม่มีปัญญาหาชุดสวยๆนี่ใส่ล่ะสิ นี่คง
อยากจะได้เสื้อผ้าสวยๆพวกนี้เพื่อยกฐานะตัวให้ดูดีล่ะสิ ยัยคางคกขึ้นวอ”ภาณุว่านันท์ไม่อยาก
เถียงภาณุก็เดินหนี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันชุดของชั้นนิ นังหน้าด้าน นี่แกขโมยชุดชั้น”คุณเล็กรีบตามภาณุมาแล้วเจอนันท์ในเสื้อผ้าตัว
เก่าของเธอก็ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“นันท์ไม่ได้ขโมยนะ คุณหญิงนำเสื้อผ้าพวกนี้มาให้นันท์เอง”นันท์รีบพูดไปตามตรง
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะแกทำตัวน่าสงสาร มารยาให้แม่ชั้นมาเห็นใจล่ะสิ หน้าด้าน ถอดชุดของชั้นออกมานะ”คุณ
เล็กไม่พอใจนันท์มากก่อนจะตรงดิ่งไปดึงทึ้งเสื้อผ้าของนันท์ที่ใส่อยู่ เขริกาตกใจรีบห้ามทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“พอได้แล้วคุณเล็กแม่บอกแล้วไงว่าอย่าทำกิริยาแบบนี้”คุณหญิงแขไขรีบวิ่งกลับมาแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
“นี่มันเสื้อผ้าของเล็ก เล็กไม่ยอมที่จะให้นังขี้ข้านี่เอามาใส่”คุณเล็กโวยวายก่อนผลักนันท์ล้มลง
 
 
 
 
 
 
 
“แม่เห็นว่าเล็กมีเสื้อผ้ามากมายและชุดนี้เล็กก็ไม่ได้ใส่แล้ว แล้วเราจะเอาไปบริจาคทำไม สู้เอาให้
เด็กในบ้านเราไม่ดีกว่าหรอ แต่ถ้าเล็กยังโวยวายไม่ยอมแบบนี้ก็ดี นันท์ ไปเปลี่ยนชุดแล้วเอาชุดนี้
คืนคุณเล็ก แล้วไปข้างนอกกกับชั้น ชั้นจะซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ให้เธอ ถือว่าแทนคำขอโทษที่ยัยเล็ก
ทำเสื้อผ้าเธอเปื้อน”คุณหญิงรีบพูดทำให้ทั้งคุณเล็ก ภาณุ และเขริกาอึ้งไม่คิดว่าคุณหญิงแขไขจะ
ดูแลนันท์ดีแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
“ประจบสอพลอไม่มีใครเกิน”ภาณุมองตามแม่ตัวเองที่พานันท์ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก็พูดด้วยน้ำเสียง
ไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตื่นได้แล้วคนเก่งของป๊อป นอนตื่นสายแล้วนะ”เสียงกระซิบจากสามีทำให้ฟางรีบลืมตาขึ้นมาแล้ว
เห็นป๊อปปี้ที่อสบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วกำลังนั่งข้างๆเตียงแล้วปลุกเธออยู่
 
 
 
 
 
 
 
“Morning kissนะคะคุณสามี”ฟางยิ้มก่อนจะจูบสามีในตอนเช้า
 
 
 
 
 
 
“แหมๆ คนอะไรตื่นสาย นี่ไม่ต้องมาประจบป๊อปเลยนะ แบบนี้ต้องโดนลงโทษคนตื่นสาย”ป๊อปปี้
ยิ้มก่อนจะดึงฟางไปหอมแก้มซ้ายทีขวาที ฟางเมื่อได้ยินคำว่าประจบก็นึกถึงคำพูดที่ว่านันท์ในฝัน
ของเธอเมื่อกี้นี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปอ่ะ เค้าช้ำหมดแล้วน้า พอเลย จะไปอาบน้ำแล้ว”ฟางร้องด้วยความเขินเมื่อป๊อปปี้จะดันเธอ
ลงไปนอนอีกครั้งก่อนจะรีบดันป๊อปปี้ออกแล้วรีบไปเข้าห้องน้ำ ป๊อปปี้ยิ้มกับท่าทางของฟางก่อนจะ
ลงมารอฟางด้านล่างแทน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวคุณฟาง นี่วันนี้คุณฟางจะไปไหนหรอคะ”พิมทักเมื่อเห็นฟางเดินลงมาจากชั้นบนเตรียมตัวจะ
ออกไปข้างนอก
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้ว่าจะไปทานข้าวกับคุณแม่แล้วไปเยี่ยมท่านสักหน่อยน่ะเลยว่าจะออกไปกับป๊อปเค้าเลย”ฟาง
พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทานกลางวันกับแม่หรอ ป๊อปเลิกพักเที่ยงไปทานด้วยนะ”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกป๊อป ป๊อปทำงานเถอะ จะได้เก็บเงินมาพาฟางไปฮันนีมูน”ฟางพูดแล้วเดินไปโอบ
เอวสามี
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางคุณป๊อปนี่หวานจนพิมเขินแทนแล้วนะคะ”พิมพูดแล้วบิดไปบิดมาก่อนหันไปสบตาโทโมะ
ที่อ่านหนังสือพิมก็ยิ่งหน้าแดง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โทโมะเดี๋ยววันนี้ออกไปซื้อของให้ย่าหน่อยนะ ไปกับแก้วก็ได้ ส่วนพิมอยู่กับชั้นช่วยชั้นทำขนม
ด้วย”ย่าจำปาเดินลงมาพร้อมกับแก้วก็พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมคุณท่านไม่ให้พิมไปกับคุณโทโมะละคะ”พิมแย้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะชั้นสั่งไง เธอน่ะอยู่ที่นี่ดีแล้ว ช่วยงานชั้น ให้แก้วเค้าทำงานกระฉับกระเฉงดีกว่า”ย่าจำปา
พูดแล้วเดินมานั่งทานข้าวเช้าร่วมกับทุกคนก่นที่ป๊อปปี้และฟางจะขับรถออกไปทำงานด้วยกัน
โดยที่ฟางขอให้ป๊อปปี้จอดรถที่ห้างประจำเพื่อรอแม่ของเธอที่ห้างแล้วไปทานข้าวด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าว เซลล์60%”ฟางพูดเมื่อเดินช้อปปิ้งฆ่าเวลาแล้วรีบวิ่งไปร้านเสื้อผ้า
 
 
 
 
 
 
 
 
“เสื้อเชิ้ตนินา ซื้อไปให้ป๊อปใส่ไปทำงานดีกว่า”ฟางพูดเมื่เดินช้อปมาถึงร้านเสื้อผ้าของผู้ชายก่อน
จะเดินไปเลือกซื้อเสื้อ
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษค่ะ”ฟางพูดเมื่อเอื้อมมือไปจับเสื้อเชิ้ตตัวหนึ่งพร้อมกับใครคนหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
“อ้าวคุณ มาซื้อเสื้อให้สามีหรอครับ”กั้งหันมาทักทายฟางแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ฟางเมื่อมอง
หน้ากั้งแล้วนึกถึงเรื่องราวในอดีตที่เธอฝันถึง ผู้ชายคนนี้หน้าตาเหมือนกับผู้ชายที่ชื่อกร คนรักของ
นันท์ไม่มีผิด
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ค่ะ คุณเอาเสื้อตัวนี้ไปเถอะค่ะ ชั้นเลือกตัวอื่นก็ได้”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรครับ ตัวนี้ผมให้คุณ และอีกอย่างเสื้อเชิ้ตผมไม่ค่อยได้ใส่หรอก”กั้งพูดแล้วยื่นเสื้อให้
ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณนะคะ จริงสิ เรื่องที่ช่วยชั้นถือของที่คอนโดเมื่อวันก่อนขอบคุณมากนะคะ ชั้นชื่อฟาง
นะ”ฟางพูดแล้วเลยพูดขอบคุณถึงเรื่องเมื่อวันก่อน
 
 
 
 
 
 
“แค่คุณฟางจำผมได้ผมก็ดีใจแล้วล่ะครับ ผมชื่อกั้งนะครับ”กั้งพูดและแนะนำตัวอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางกำลังเดินช้อปปิ้งแล้วสามีคุณฟางล่ะครับ”กั้งถาม
 
 
 
 
 
 
 
“เค้าไปทำงานค่ะ”ฟางตอบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางกำลังเลือกเสื้อให้สามีงั้นเดี๋ยวผมช่วยนะครับ เพราะผู้ชายน่ะน่าจะมีรสนิยมที่ชอบเหมือนๆ
กันน่ะครับ”กั้งพูดก่อนจะอาสาช่วยฟางเลือกเสื้อผ้าให้ป๊อปปี้ โดยที่ฟางเองก็ยอมและรู้สึกคุ้นเคย
และคุยถูกคออย่างประหลาด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคะกั้ง นี่คุณแม่ฟางแม่คะ นี่คือกั้งค่ะ พอดีเรารู้จักกันในวันก่อนที่ฟางขนของย้าย
ออกจากคอนโดแล้วเค้ามาช่วย แถมวันนี้กั้งเค้าก็อาสาช่วยฟางเลือกเสื้อให้ป๊อปแล้วอยู่เป็นเพื่อน
ฟางด้วยค่ะ”ฟางเดินมาหาแม่ตรงที่นัดและแนะนำกั้งให้แม่รู้จักก่อนจะเล่าเรื่องต่างๆให้แม่เธอฟัง
 
 
 
 
 
 
 
“สวัสดีครับคุณน้า งั้นถ้าฟางเจอคุณน้าแล้วผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”กั้งพูดแล้วไหว้อย่าง
นอบน้อมก่อนจะเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“วันนี้อยู่เป็นเพื่อนฟางทั้งวัน เดี๋ยวน้าเลี้ยงข้าวมื้อนึงละกันลูก”แม่ฟางพูดแล้วชวนกั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“นะกั้งถือว่าฟางเลี้ยงขอบคุณทั้งวันก่อนและก็วันนี้เลย”ฟางพูดชวนกั้งก่อนจะเข้าไปทางอาหาร
ด้วยกันด้านในร้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แหม กั้งเนี่ยก็ฉลาดเหมือนกันนะ รู้จักเข้าทางแม่”มีนพูดเมื่อยืนมองมาจากอีกชั้นกับโบว์และ
เขื่อน
 
 
 
 
 
 
“อ่อนน้อมถ่อมตนแบบนี้ผู้ใหญ่ที่ไหนเห็นก็ชอบหมดนั่นล่ะ”เขื่อนพูดตามตรง
 
 
 
 
 
 
“นี่ทำหน้าจ๋อยแบบนี้เพราะเธอหึงกั้งรึไง”มีนว่าโบว์ที่ยืนนิ่งมองกั้งที่เทคเเคร์ดูแลฟางและแม่อย่างดี
 
 
 
 
 
“ไม่ค่ะโบว์ไม่เคยคิด”โบว์รีบพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ก็ดี เพราะถ้าแกเผลอคิดอะไรกับกั้งไปนะ แกก็โง่เต็มทีละ นอนด้วยกัน2-3ครั้งกั้งน่ะไม่ได้คิด
อะไรด้วยหรอก”มีนพูดเหยียดโบว์ ทำให้โบว์พยักหน้ารับคำ เขื่อนมองโบว์นิดนึงแล้วส่ายหน้าก่อน
จะเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กลับมาแล้วจ้า”ป๊อปปี้กลับบ้านมาในตอนเย็นก็เดินไปกอดฟางที่กำลังจะไปอาบน้ำ
 
 
 
 
 
 
“วันนี้ฟางไปทานข้าวกับคุณแม่มา ฟางเจอเสื้อเชิ้ตตัวนึงเหมาะกับป๊อปมากเลยซื้อมาให้”ฟางพูด
แล้วหอมแก้มสามี
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าว น่ารักจัง แบบนี้ต้องให้รางวัล”ป๊อปปี้พูดแล้วก้มลงจูบร่างบาง
 
 
 
 
 
“บ้า ฟางเขินนะงั้นเดี๋ยวฟางถอดเสื้อให้นะ ป๊อปจะได้ลองเสื้อตัวนี้ไง”ฟางพูดแล้วแกะกระดุมเสื้อ
เชิ้ตป๊อปปี้ ก่อนจะถอดแล้วใส่เสื้อเชิ้ตตัวใหม่ที่เธอซื้อให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ว้าว หล่อจังสามีใครเนี่ย”ฟางชมสามีตัวเองเมื่อใส่เสื้อเสร็จแล้ว
 
 
 
 
 
 
“ก็เป็นสามีของฟางไง เห้อ วันนี้ป๊อปส่งแบบให้ลูกค้านะ เหนื่อยมากเลย ฟางจ๋า เรามาอาบน้ำด้วย
กันนะวันนี้”ป๊อปปี้รีบอ้อนฟางแล้วกอดร่างบางไม่ปล่อย
 
 
 
 
 
 
“บ้าอ่ะป๊อป ทำแบบนี้ อยากมีน้องล่ะสิ”ฟางรีบพูด
 
 
 
 
 
“ก็ดีเหมือนกันนิ เพราะถ้ามีน้องแล้วบางทีย่าจำปาอาจจะใจอ่อนชอบป๊อปก็ได้ ที่มีเหลนให้ย่า
จำปาเลี้ยงไวๆแบบนี้”ป๊อปปี้พูดจบก็ถอดชุดเดรสฟางออกแล้วอุ้มฟางเข้าไปอาบน้ำด้วยกันใน
ห้องน้ำตามประสาคู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ชั้นจะไม่ยอมให้คุณใหญ่กับนังนันท์มีลูกกันอีกเหมือนในอดีตแน่นอน”เขริกาพูดเมื่อพยายาม
มองเข้าไปในบ้านแล้วเห็นฟางและป๊อปปี้แสดงความรักต่อกันแล้วน้ำตาไหลออกมาก่อนที่น้ำตาจะ
ไหลออกมาเป็นสีเลือด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
งานนี้มือที่3เข้ามาแล้วไง ทั้งผีทั้งคน สนุกแน่ๆ ส่วนเขื่อนจะเป็นพวกไหนต้องดูต่อไปนะ
 
 
 
 
 
เมื่อคืนไม่ได้อัพเพราะป่วย อัพคืนละน้าาาาา