บ่วงรักรอยอดีต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะป๊อป ตั้งสติ นี่ฟางเองนะ”ฟางถอยหลังเรื่อยๆเพราะไม่อยากทำอะไรป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าไปฟังมันนะคะใหญ่ มันจะทำร้ายเมีย”เขริกาตะโกน ป๊อปปี้จึงพุ่งจะทำร้ายฟาง แต่ฟางหลบ

ทันก่อนจะรีบวิ่งหนีป๊อปปี้โดยที่ชายหนุ่มวิ่งตามร่างบางอย่างไม่ลดละ จนถึงสระน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม แกนี่เลือกที่ตายได้ดีจริงๆ ชาติแล้วตายในน้ำชาตินี้ก็อยากจะตายในน้ำเหมือนเดิม”เขริกา

ยิ้มเยาะเมื่อเดินตามมา

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวันนั้นอีกแล้วล่ะ ป๊อป ตั้งสติ ได้ยินฟางมั้ยป๊อป ตั้งสติ”ฟางพยายามพูด

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อจ๋าได้ยินพวกเรามั้ยจ้ะ พ่อจ๋า”เด็กน้อยช่วยตะโกน แต่ไม่เป็นผล เมื่อถูกเขริกาที่แข็งแรงกว่า

ซัดเด็กน้อยอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ลูกแม่”ฟางร้องเมื่อเห็นวิญญาณของเด็กน้อยเริ่มโปร่งแสงทีละนิด

 

 

 

 

 

 

“แม่จ๋าไม่ต้องห่วง หนูจะไปตามดวงจิตที่หายไปของพ่อจ๋ามานะจ้ะ”เด็กน้อยพูดแล้วหายวับไป

 

 

 

 

 

 

“หึ ก็ขอให้เจอ โดนชั้นเล่นงานซะแบบนั้น คงสลายไปแล้ว”เขริกายิ้มเยาะ

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวัน ดวงจิตของป๊อปปี้จะไม่มีวันสลายไปเพราะดวงวิญญาณร้ายของคุณ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“ปากดีนักนะแก”เขริกาโมโหซัดพลังใส่ฟางกระเด็นหัวกระแทกใส่ขอบตะที่ตั้งริมสระน้ำเลือดอาบ

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”ฟางตกใจเมื่อเงยหน้าขึ้นมาพบว่าคนรักอยู่ใกล้เธอแค่คืบแต่กลับบีบคอเธอ

 

 

 

 

 

 

“บีบคอมันให้ตายเลยค่ะใหญ่ ทีนี้เรากะได้อยู่ด้วยกันสักที”เขริการีบว่า

 

 

 

 

 

 

“ปะ ป๊อปปี้ ตั้งสติ แค่กๆ นี่ฟางนะ ฟาง มะ เมียของป๊อปไง”ฟางน้ำตาซึมเมื่อถูกคนรักทำร้ายตัว

เอง แต่ก็พยายามร้องเรียกให้ป๊อปปี้ได้สติคืนมา ชายหนุ่มชะงักมือ แล้วผ่อนแรงลงไป

 

 

 

 

 

 

“จะไปสนใจอะไรล่ะใหญ่ ฆ่ามัน เอาให้ตายเดี๋ยวนี้เลย”เขริกาตกใจที่ป๊อปปี้มีท่าทีอ่อนลงก็รีบสั่ง

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ฟางจะไม่มีวันทำร้ายป๊อป จะไม่มีวันทำร้ายคนที่ฟางรักที่สุด”ฟางน้ำตาไหลออกมายินยอมให้

ป๊อปปี้บีบคอตัวเองก่อนจะหลับตาลงไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์”ภาณุลืมตาตื่นมาพบว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจและพยามบาลเดินกันเต็มเรือนริมน้ำไปหมด

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่ฟื้นแล้ว”ชิดและสม ทาสคนสนิทที่ถูกทำร้าย กะเผลกเข้ามาหาเจ้านายอย่างดีใจ

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทุกคนไปไหนหมด”ภาณุรีบถามชิดและสมทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้ใหญ่”ปลื้มในสภาพฟกช้ำไปทั่วตัวกะเผลกตัวเองมาหาภาณุ สีหน้าไม่สู้ดี

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะปลื้ม แล้วนันท์ไปไหน นันท์อยู่ไหนปลื้ม”ภาณุเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีรีบถามปลื้ม

ชายหนุ่มไม่ตอบอะไรได้แต่ทรุดลงร้องไห้ ภาณุเมื่อเห็นเพื่อนไม่ตอบก็เดินออกมาข้างนอกแล้ว

เห็นกลุ่มตำรวจและเจ้าหน้ากำลังมุงอยู่ชายหนุ่มรีบเดินเข้าไปดู แล้วเหมือนหัวใจของเขาแตก

สลายกับภาพที่เห็น ในผ้าขาวมีร่างไร้ลมหายใจของนันท์ที่อยู่ในชุดแต่งงาน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริงนันท์ มันไม่จริง”ภาณุผลักทุกคนออกไปจากร่างของนันท์แล้วกอดแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ทางเราเจอศพเมื่อเช้านี้หลังจากคนในเรือนจันทร์เจ้าที่ได้รับบาดเจ็บมาแจ้งความครับ เอ่อ ภรรยา

คุณใหญ่ถูกของแข็งกระแทกศีรษะอย่างแรงทำให้ไม่มีแรงว่ายน้ำขึ้นมา เสียใจด้วยนะครับ”ตำรวจ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริงนันท์ เธอต้องอยู่กับชั้น ไหนว่าเธอะไม่ทิ้งชั้นไปไหนยังไงล่ะ เธออย่าทำแบบนี้นันท์ เรา

แต่งงานกันแล้วนะ ฮือๆ นันท์อย่าทิ้งชั้นไป”ภาณุร้องไห้จนเสียงแหบแก้งกอดร่างของนันท์อยู่เนิ่น

นาน ไม่ยอมให้ใครมาเอานันท์ออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณพ่อจะไปไหนคะ”เขริการีบถามเมื่อเห็นท่านนายพลเดินลงมาจากชั้นบนพร้อมกับกระเป๋า

 

 

 

 

 

“เชียงใหม่ ไปอยู่กับกรรณา พอสักทีชั้นช่วยเธอครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วเขริกา”นายพลพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะคะ คุณพ่อจะทิ้งเขมไปหาอีเมียน้อยนั่นไม่ได้นะ นังเมียชั้นต่ำ”เขริกาแผดเสียงร้องห้ามคน

เป็นพ่อ หลังจากที่แม่ของเธอเสียพ่อของเธอก็มีภรรยาใหม่เป็นสาวชาวบ้านธรรมดา นี่คือสิ่งที่เธอ

รับไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ ท่านนายพลเหลืออดตบหน้าลูกสาวหัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ดูตัวเองบ้างเขม ว่าตอนนี้ใครที่ต่ำกว่ากัน ไปเรียนเมืองนอกก็มั่วผู้ชายจนชั้นต้องจับใส่ตะกร้าล้าง

น้ำใหม่ให้กับท่านพระยา พอแต่งงานก็ทำร้ายเมียรองเจ้าใหญ่จนแท้งพ่อยังพอทนไหว แต่นี่ถึงกับ

พาพวกไปฆ่าแกงกันพ่อรับไม่ได้ จิตใจของเรามันตกต่ำใจดำอำมหิตเกินไปแล้ว พอทีพ่อช่วยเรา

พ้นคดีครั้งนี้ครั้งสุดท้าย ลาก่อน”ท่านนายพลพูดแล้วเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด จะทิ้งเขมไปไม่ได้นะ เออ เขมไม่อยู่ที่นี่ก็ได้”เขริกาแผดเสียงร้องก่อนจะนึกถึงเรือนจันทร์

เจ้า ใช่ เธอคือภรรยาหลวง เมียเอกของจิระคุณ เรือนจันทร์เจ้าก็ต้องเป็นของเธอ ว่าแล้วเขริการีบ

เก็บกระเป๋ากลับไปที่เรือนจันทร์เจ้าอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใหญ่นี่มันก็ผ่านไปเป็นเดือนแล้วทำไมต้องทำร้ายตัวเองแบบนี้ด้วยวะ”ปลื้มที่มาตรวจร่างกายให้

ภาณุที่เรือนริมน้ำก็ถอนหายใจ เพราะนับตั้งแต่นันท์จากไป ภาณุก็มาอาลัยตายอยาก ตรอมใจจน

ร่างกายทรุดลงเห็นได้ชัด

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็เหมือนคนที่ตายไปแล้ว ไม่มีนันท์ ชั้นก็ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ไปทำไม ทั้งเมียทั้งลูกต้องตาย

เพราะว่าชั้นไม่ชัดเจนกับตัวเอง ปล่อยให้เขมมาทำร้ายพวกเค้า”ภาณุพูดอย่างเลื่อนลอยก่อนจะไอ

ออกมา จำปารีบเข้าไปดูแล

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่แกยังมียัยเล็ก มีคุณยายที่เชียงใหม่ ทำไมแกไม่คิดเลยวะ”ปลื้มว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้ปลื้ม ยัยเล็กตอนนี้ชั้นฝากให้กับคุณยายดูแลแล้ว ชั้นไม่ห่วงอะไรแล้ว ส่วนแก ถ้าชั้นเป็นเป็น

อะไรไปชั้นขอยกมรดกทั้งหมดให้กับแกไว้ดูแลต่อ ส่วนเรือนริมน้ำนี้ จำปา เธอคือคนที่นันท์รักและ

เอ็นดูมากที่สุด เรือนริมน้ำนี้และเรือนจันทร์เจ้าชั้นขอยกให้กับเธอนะ”ภาณุไอออกมาแล้วสั่งเสีย

ด้วยน้ำเสียงอิดโรย

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้นจะมาดูอาการแกใหม่นะ ชั้นไม่รับปากว่าจะดูแลทุกอย่างต่อจากนาย เพราะชั้น

ต้องการให้นายหายเข้าใจนะ”ปลื้มแม้จะรู้ดีว่าถ้าใจภาณุไม่สู้แบบนี้ชายหนุ่มคงไม่รอด แต่ด้วย

จรรยาบรรณคนเป็นหมอ เขาต้องรักษาให้ถึงที่สุด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ อีนันท์มันก็ตายไปแล้วก็อาลัยอาวรณ์มันซะจริงจริ๊ง ไปขลุกอยู่กับเรือนชั้นต่ำนั่นล่ะ”เขริกาที่

เมากลับมาที่เรือนจันทร์เจ้าก็ว่า เพราะหลังจากที่นันท์เสียไป ภาณุก็ปิดเรือนจันทร์เจ้าทำให้บ่าว

ไพร่ต้องออกจากเรือนนี้จนหมด แต่ชายหนุ่มก็มอบเงินจำนวนหนึ่งพอเลี้ยงปากเลี้ยงท้องทุกคนได้

ให้ก่อนที่ทุกคนจะไป เขริกาเบ้ปากมองไปรอบเรือนันทร์เจ้าที่เคยโอ่อ่าหรูหรา ตอนนี้มันดู

เงียบเหงาเหลือเกิน เธอนึกถึงวันเก่าๆที่รักกับภาณุก่อนที่ชายหนุ่มจะมาเจอกับนันท์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผัวเฮงซวย ฮือๆ ชั้นทำอะไรผิด แค่ชั้นรักคุณมากที่สุด ชั้นไม่อยากให้คุณไปกับใครคุณทำอย่างงี้

กับชั้นได้ยังไงคะใหญ่”เขริกาเดินมาตะคอกใส่รูปภาณุที่ห้องนอนของเขาด้วยความเมา โดยไม่รู้

เลยว่ามีใครกำลังเข้ามาในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊าย อะไร พวกแกเป็นใคร”เขริการ้องตกใจเมื่อชาย5-6คนเดินเข้ามาในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำอะไรไว้ก็น่าจะรู้ตัวนี่ครับคุณเขมคนสวย มีคนเค้าจ้างพวกเรามา บอกว่าคุณเขมคนนี้เค้าร้อน

อยากได้ผู้ชายมาปรนเปรอเพราะสามีไม่แล พวกเราเลยสงเคราะห์ให้”ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือน

หัวหน้ากลุ่มพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด อย่านะ”เขริการ้องสุดเสียงเมื่อชายกลุ่มนั้นมารุมข่มขืนเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เขมคงจะกลับมาอยู่ที่นั่นสินะ เห้อ จำปาเรือนจันทร์เจ้าชั้นคงยกให้เธอไม่ได้แล้วล่ะ มีแค่เรือน

ริมน้ำ นี่ช่วยไปเอาอัลบั้มรูปชั้นล่างมาหน่อยสิ ชั้นอยากดู”ภาณุมองไปที่เรือนจันทร์เจ้าที่เปิดไฟ

แล้วพูดสั่งจำปาก่อนจะมองไปที่พระจันทร์

 

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์ ถ้าเธอไปอยู่บนฟ้าเธอจะอยู่ที่พระจันทร์รึดาวดวงไหนนะ ชั้นคิดถึงเธอเหลือเกิน”ภาณุพูด

ขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ อีกไม่นาน ชั้นก็จะไปอยู่กับเธอแล้วนะนันท์ คนดีของชั้น”ภาณุไออีกครั้งก่อนจะหลับตาลง

เพื่อพักเรื่องทุกอย่าง

 

 

 

 

 

 

 

“คะ คุณใหญ่”จำปาเดินเข้ามาในห้องแล้วต้องตกใจเมื่อพบว่าภาณุที่นอนแน่นิ่งนั้นจากไปแล้ว

หญิงสาวร้องไห้ออกมาก่อนจะรีบโทรตามปลื้มให้มาที่เรือนริมน้ำโดยด่วน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยะ อย่า พอแล้ว”เขริกาที่ถูกชายกลุ่มนั้นข่มขืนและทำร้ายร่างกายก็เริ่มหวาดผวารีบคว้าเอาเศษ

เสื้อผ้าที่ถูกฉีกทึ้งใส่ให้เรียบร้อยวิ่งลงจากเตียงมาอย่างไม่คิดชีวิตตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะหนีไปไหนล่ะ ยังไม่สาแก่ใจจนต้องออกไปหาข้างอีกรึครับคุณเขม555”ชายพวกนั้นพูดและ

หัวเราะก่อนจะรีบตามไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่านะ อย่าทำอะไรชั้นอีกนะ อย่า กรี๊ดด”เขริกาที่หวาดกลัวร้องออกมาสุดเสียงเมื่อเธอรีบวิ่งโดย

ไม่ดูทางด้านหน้าว่าเป็นบันไดสูง ร่างบางกลิ้งตกมาจากบันไดชั้นบนคอหัก เบิกตาโพลงตายคาที่

ชายพวกนั้นเมื่อเห็นเขริกาตายแล้วก็รีบหนีออกจากเรือนจันทร์เจ้าอย่างไม่คิดชีวิต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะแกทำให้ไอ้ชั่วพวกนั้นต้องมาข่มขืนชั้น อย่าอยู่เลย”เขริกาว่าเมื่อเห็นฟางหน้าเริ่มแดงาก

แรงบีบคอของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ เพราะว่าความเลวของคุณเขมต่างหากที่ทำให้เพื่อนคุณแค้นแล้วมาทำร้ายคุณเอง”ฟาง

ลืมตาแล้วเริ่มตีป๊อปปี้เพื่อให้ชายหนุ่มหยุดก่อนจะพยายามพูดเถียงเขริกาอย่างยากลำบาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาเถียง ถ้าแกไม่แย่งใหญ่ไปจากชั้น ชั้นคงไม่ไปหากวิน ดี ในเมื่อแกรักกันมาก ชั้นก็จะให้

แกตายด้วยน้ำมือคนที่แกรักมากที่สุดยังไงล่ะ จะได้ตายอย่างมีความสุข”เขริกายิ้มเยาะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้วคุณเขม เลิกก่อกรรมทำเข็ญกับคนอื่นเถอะจ้ะ”ย่าจำปาและพิมที่ตามมาก็รีบพูด เขริกา

ตกใจ มองม่านพลังตัวเองที่ขังพวกโทโมะไว้อ่อนแรงลงจากตะกรุดที่พิมเอามาจนทุกคนหลุดออก

มาได้ก่อนที่โทโมะอุ้แก้วไปนั่งแล้วให้พิมดูแลก่อนจะรีบมาที่ริมสระน้ำเพื่อช่วยฟาง และย่าจำปา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นังทาสชั้นต่ำสะเออะมาช่วยหลานตัวเองเร็วเชียวนะ ดี งั้นก็มาดูให้เห็นกับตาว่ามันกำลังจะตาย

ด้วยน้ำมือคนที่มันรักหมดหัวใจ5555”เขริกาหัวเราะอย่าสะใจ โทโมะรีบดึงสร้อยพระในมือย่า

จำปาชูใส่เขริกา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด”เขริกาหลบหลังมีนทำให้มีนกรีดร้องก่อนจะแน่นิ่งไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใหญ่รีบฆ่ามันสักที นี่แน่ะ”เขริกาเห็นป๊อปปี้ไม่ฆ่าฟางสักทีก็กดมือช่วยบีบคอฟางจนฟางไออีก

ครั้งแล้วหลับตาลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อย่าอยู่เลยไอ้ผีชั่ว”โทโมะทนไม่ไหวที่น้องสาวถูกทำร้ายก็ชูสร้อยพระใส่เขริกา เขริกากรีด

ร้องออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อจ๋ารีบเข้าร่างเร็วจ้ะ”เด็กน้อยที่ตามดวงจิตป๊อปปี้กลับมาเห็นเขริกากำลังอ่อนแรงรีบบอกพ่อให้

เข้าร่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ อย่า กรี๊ดด”เขริการ้องเมื่อเห็นป๊อปปี้เข้าร่างตัวเองก่อนจะมีม่านสีดำดูดเธอหายไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ที่ได้สติก็รีบไปดูอาการฟางที่นอนแน่นิ่ง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟื้นสิฟางป๊อปมันกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วนะ”โทโมะที่เห็นฟางนิ่งไม่หายใจก็รีบเขย่าตัว

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะฟาง อย่าทิ้งป๊อปไปแบบนี้เราต้องอยู่ด้วยกันสิฟาง”ป๊อปปี้รีบปั๊มหัวใจแล้วพูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ขอร้องอย่าทิ้งป๊อปไป”ป๊อปปี้ผายปอดให้ฟางแต่ร่างบางนิ่งไม่รู้สึกตัวสักที ชายหนุ่มร้องไห้

อย่างหนักก่อนที่จะสลบตามฟางไปอีกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบ ครั้งสุดท้ายยย

 

 

 

ตอนหน้าตอนจบละจ้าาา อยากรู้จบไงต้องมาดูกันน

 

 

เรื่องหน้าก่อนที่จะดราม่าอีกเรื่องจะคั่นด้วยฟิคหวานละกัน