บ่วงรักรอยอดีต

9.1

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.11 น.

  45 ตอน
  448 วิจารณ์
  102.49K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 12.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

43) 43 ครั้งสุดท้ายของเรา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เย็นป่านนี้แล้วป๊อปปี้ยังไม่กลับมาเลย”ฟางเดินไปเดินมาอย่างร้อยรนเมื่อทุกคนออกไปได้ไม่นาน

 

 

 

 

 

 

 

“เขื่อน เฟย์ยังไม่ส่งข่าวกลับมาด้วยแบบนี้แก้วว่าพวกเราไปกันเถอะ ไปตามพวกเค้าเผื่อจะเกิด

อะไรขึ้น”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่พวกนั้นเค้าออกไปแปปเดียวเองนี่จะไปตามกันแล้วหรอ ฟางเองก็กำลังจิตว้าวุ่นแบบนี้อีกนะ”โท

โมะห้าม

 

 

 

 

 

 

 

“แต่คนที่ไปนั่นคือคุณป๊อปคุณเฟย์นะคะคุณโทโมะ ไม่รู้ล่ะถ้าคุณไม่ไป แก้วไปเอง”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ ถ้าเธอไปชั้นไปด้วย”โทโมะรีบพูดแล้วจับมือแก้ว พิมมองภาพนั้นแล้วซึมลงไปก่อนจะเดิน

ปลีกออกไป

 

 

 

 

 

“งั้นพวกเราก็ไปด้วยกันให้หมดเนี่ยล่ะค่ะ”ฟางพูดแล้วลุกขึ้น

 

 

 

 

 

 

“แต่ว่า ฟางจะไปไม่ได้นะ ย่ากลัวว่าวิญญาณจองเวรอย่างคุณเขมจะไม่หยุดทำร้ายเรา”ย่าจำปา

ห้าม

 

 

 

 

 

 

“ย่าคะ ฟางตัดสินใจแล้วคะ ฟางจะไม่หนี ฟางจะไปช่วยป๊อป ฟางจะไม่ยอมให้ป๊อปเค้าจัดการ

อะไรแค่คนเดียว คนเป็นเมียก็ต้องช่วยสามีตัวเองจัดการร่วมกันฝ่าฟันอุปสรรคไปสิคะ”ฟางพูดแล้ว

ยิ้มให้ทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ย่ากลัว กลัวจะเสียหลานคนนี้ของย่าไป”ย่าจำปากังวล

 

 

 

 

 

 

 

“ย่า ผมจะดูแลน้องเองไม่ต้องห่วงครับ ทั้งฟางและเฟย์ผมเองนี่ล่ะจะปกป้องไม่ให้น้องเป็นอะไร

แน่นอน”โทโมะพูดทำให้แก้วยืนมองอยู่ก็อมยิ้ม ก่อนจะรีบมองไปทางอื่นเมื่อโทโมะหันขวับมามอง

เธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นเราไปกันเถอะค่ะ”ฟางพูดแล้วจะเดินไป เด็กน้อยเห็นดังนั้นรีบวิ่งไปจับมือคนเป็นแม่แล้วขึ้นไป

ด้วยทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เราจะจอดรถกันด้านหลังบ้านจริงๆหรอ”เฟย์ถามเขื่อนเมื่อจอดรถที่หลังบ้านของพวกมีน

 

 

 

 

 

 

“นี่ล่ะค่ะ มันจะมีทางเข้าไปอยู่ โบว์กับพี่เขื่อนเคยเข้าออกทางนี้ประจำ”โบว์พูดแล้วรู้สึกสังหรณ์ใจ

เป็นห่วงกั้งขึ้นมาทันทีผิดกับเฟย์เมื่อได้ยินว่าโบว์กับเขื่อนสนิทกันมากเพียงไหนก็ย่นหน้าไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อน เฟย์”เมื่อลงรถมาเขื่อนถอดตะกรุดของตัวเองสวมให้เฟย์

 

 

 

 

 

“นายจะถอดให้ชั้นทำไม ทำไมถึงไม่ใส่เองล่ะ”เฟย์รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“เพราะชั้นไม่อยากให้เธอเป็นอะไรไปไงล่ะเฟย์ แม้ว่าเธอจะไม่ให้อภัยชั้น แต่ชั้นต้องการะปกป้อง

เธอเสมอนะ เนื้อคู่ของชั้น”เขื่อนพูดทำให้เฟย์แก้มแดงขึ้นมาด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

 

 

“คนบ้า มาด้วยกันก็ต้องกลับด้วยกันสิ ถ้านายไม่กลับไปพร้อมชั้น ชั้นไม่ให้อภัยนายแน่”เฟย์พูด

ทำให้เขื่อนยิ้มออกมาก่อะเดินนำสาวๆเข้าไปที่ประตูหลังบ้านแล้วเดินเข้ามาในตัวบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ ไม่ทันไรก็มีพวกมารผจญมาขวางทางรักของชั้นอีกแล้ว น่าเบื่อจริง”เสียงของเขริกาดังก้อง

เมื่อเขื่อน เฟย์และโบว์เข้ามาข้างใน ทุกคนหันหลังชนกันแล้วมองไปรอบๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณกั้ง”โบว์ตกเมื่อเห็นกั้งนั่งก้มหน้าเอาหลังพิงเสาก็รีบวิ่งไปดูอาการแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นสภาพ

ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อึ่ก”แต่ก่อนที่โบว์จะทำอะไร กั้งเงยหน้าขึ้นมาแล้วบีบคอโบว์ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายทำบ้าอะไรของนาย นี่โบว์นะ อย่าทำร้ายโบว์”เขื่อนพูดแล้วพยายามแกะโบว์ออกจากกั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำร้ายโบว์นะไอ้บ้า”เฟย์นึกได้ว่าตัวเองมีตะกรุดก็ลองเสี่ยงยื่นใส่กั้ง เท่านั้นกั้งก็กระเด็นปลิว

ติดกำแพงกระอักเลือด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ คุณกั้ง ทำไมถึงเป็นแบบนี้”เมื่อกั้งสลบไปแล้วโบว์รีบวิ่งไปกอดร่างสูงแล้วร้องไห้

 

 

 

 

 

 

 

“พวกกายมนุษย์เวลาที่ร่างกายอ่อนแอ ดวงวจิตอ่อนแอ มันก็ง่ายต่อการควบคุมแบบนี้ล่ะ เห้อ

สงสัยคราวนี้จะโดนหนัก ดูสิ แน่นิ่งเชียว”เขริกาเดินลงมาจากบันไดแล้วพวกเยาะๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นไปไม่ได้ ทำไมคุณถึงมีพลังมากมายขนาดนี้ หรือว่าคุณดูดพลังวิญญาณของกั้งไป”เขื่อนพูด

อย่างตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ทายถูกดีนี่ สมแล้วที่เป็นศิษย์เอกของหลวงตานั่น อ้อ ไม่ใช่แค่กั้งนะ”เขริกาพูดก่อนจะ

ตบมือ2ครั้ง มีนและป๊อปปี้ที่ไม่มีสติเดินลงมาจากชั้นบนแล้วยืนขนาบข้างเขริกาไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีน คุณป๊อป เป็นไปไม่ได้ ตอนที่คุณป๊อปถูกพาไปที่วัด สภาพจิตใจคุณป๊อปแข็งแรงแล้ว

จะอ่อนแอแบบนี้ได้ยังไงกัน”เขื่อนมองมีนและป๊อปปี้อย่างไม่เชื่อ โดยเฉพาะป๊อปปี้ที่ถูกสะกตอีก

ครั้งเป็นไปได้อย่างไรกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เค้าอยากจะมาจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเองนี่ ไม่แปลกที่จะต้องเป็นแบบนี้ อ้อ นี่ไม่ใช่ป๊อปปี้ของ

พวกเธอนะ นี่คือคุณใหญ่ของชั้น”เขริกาพูดแล้วเดินไปคลอเคลียกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นคุณใหญ่ของเธอแล้วไง แต่ยังไงสุดท้ายคุณใหญ่ก็เลือกรักกับนันท์ไม่ใช่เธอ”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“นังเด็กนี่ปากดีนักนะ”เขริกาพุ่งเข้าไปหมายจะซัดพลังใส่เฟย์แต่เมื่อเห็นเฟย์มีตะกรุดก็ชะงักก่อน

จะยิ้มอะไรออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย พี่ป๊อปทำบ้าอะไรน่ะ”เฟย์ร้องเมื่อจู่ๆป๊อปปี้ก็พุ่งเข้ามาเช่นเดียวกับมีนที่พุ่งเข้ามาจับตัวเขื่อน

ไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ครั้งที่แล้วที่แกอ่อนแอนี่เพราะว่านังเด็กคู่แท้นี่ของแกสินะ”เขริกายิ้มเยาะ

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป อย่า”เฟย์ร้องเมื่อป๊อปปี้ผลักเฟย์ลงไปกับพื้นก่อนจะซุกไซร้ตามตัวเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำเฟย์นะ อย่า”เขื่อนพยายามจะสลัดตัวให้หลุดจากมีน แต่มีนแรงเยอะมากเขาไม่สามารถ

หลุดได้เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี้ดด”เฟย์ร้องเมื่อป๊อปปี้ที่กระชากตะกรุดมาจากคอเธอออกมา แม้มือชายหนุ่มจะแดง แต่ก็ไม่รู้

สึกสะทกสะท้าน ป๊อปปี้โยนตะกรุดไปไกลมือแล้วหมายจะบีบคอเฟย์

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป นี่เฟย์นะ พี่จำเฟย์ไม่ได้หรอ”เฟย์ร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว

 

 

 

 

 

 

“คุณป๊อปตั้งสิหน่อยสิคุณป๊อป”เขื่อนพยายามพูด แต่สติทุกอย่างกลับวูบไปเมื่อมีนเอาแจกันทุ่มใส่

หัวเขื่อนจนสลบ

 

 

 

 

 

“ถึงแล้วค่ะ”แก้วที่อาสาขับรถมาพูดขึ้นเมื่อจอดรถหน้าบ้านมีน

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ เฟย์ คุณเขื่อน โบว์”ฟางลงจากรถเข้ามาในบ้านก็ตะโกนร้องหาทุกคนในบ้านมีน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ในร่างโปร่งแสงพยายามเรียกฟางและวิ่งไปหาแต่ฟางกลับเดินทะลุร่างเขาไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้อยู่ไหน ฟางมาแล้ว”ฟางร้องเรียกหาป๊อปปี้โดนที่มองไม่เห็นชายหนุ่มตรงหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อจ๋า”เด็กน้อยที่เป็นเพียงวิญญาณหยุดอยู่ตรงหน้าป๊อปปี้แล้วเรียกชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“หนูคือลูกของพ่อกับแม่สินะ”ป๊อปปี้ยิ้มอย่างดีใจก่อนจะวิ่งไปกอดเด็กน้อยแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“แม่จ๋าพ่อจ๋าอยู่นี่”เด็กน้อยรีบจูงมือป๊อปปี้ไปหาฟางที่กำลังจะเดินเข้าไปในตัวบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“ลูกจ๋า พ่อจ๋าอยู่ที่นี่แล้วทำไมแม่จ๋าถึงมองไม่เห็นพ่อจ๋าล่ะจ้ะ”ฟางเห็นเพียงแค่วิญญาณลูกตัวเอง

ก็พูด

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ป๊อปอยู่นี่ไง ฟางไม่เห็นป๊อปหรอ”ป๊อปปี้รีบพูดแล้วเอื้อมมือปับฟางแต่กลับทะลุร่างเธอไป

 

 

 

 

 

 

“พ่อจ๋าเป็นแค่ดวงจิต ตอนนี้ดวงจิตพ่อจ๋าถูกแยกออกมาจากร่าง พ่อจ๋าต้องรีบเข้าร่างนะจ้ะ”เด็ก

น้อยพูด

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ แต่พ่อรู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าตัวเองอยู่นอกบ้านแล้ว”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“งั้นข้างในต้องมีอะไรไม่ดีแน่ๆเลยจ้ะ แม่จ๋าต้องไปช่วยพ่อจ๋านะ”เด็กน้อยที่เป็นตัวสื่อสารระหว่าง

ป๊อปปี้และฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“จ้ะ ยังไงแม่ก็ต้องช่วยพ่ออยู่แล้ว เพื่อครอบครัวของเราแม่จะไม่ยอมให้ใครมาพรากพวกเราออก

จากกันอีกแล้ว”ฟางพูดกับลูกก่อนจะพูดประโยคสุดท้ายอย่างหนักแน่นลู่ๆเสียงฟ้าก็ร้องขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“555ชั้นล่ะอยากจะหัวเราะให้ฟันหัก น้ำหน้าอย่างเธอรึจะต่อกรกับชั้น นังนันท์ นังทาสชั้น

ต่ำ”เสียงของเขริกาหัวเราะฟางอย่างสะใจแล้วเยาะหยัน ก่อนที่ประตูบ้านจะเปิดขึ้น ฟาง แก้วและ

โทโมะตกใจเมื่อเห็นเขริกาที่สภาพที่พลังวิญญาณแข็งแกร่งขึ้นแล้วมีป๊อปปี้และมีนทีถูกสะกดอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอทำอะไรของเธอน่ะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้”แก้วรีบพูดเมื่อเห็นสภาพทุกคน

 

 

 

 

 

“พวกนี้เต็มใจมอบพลังให้กับชั้นเองช่วยไม่ได้”เขริกายิ้มเยาะ

 

 

 

 

 

 

 

“ความผิดชั้นเอง ตอนที่วิญญาณคุณเขมทำร้ายและบีบหัวใจชั้น ตอนนั้น เขริกาถามชั้นว่า อยากรู้

เรื่องราวในอดีตรึเปล่า ตอนนั้นชั้นเองคิดเพียงแค่ รู้เรื่องอดีตทั้งหมดเพื่อจะได้แก้ไขปัจจุบันให้ได้

เท่านั้น เลยยอม หลัวจากนั้น เขริกาก็ดูดพลังวิญญาณชั้นไป จนดวงจิตแยกออกมาแบบนี้”ป๊อปปี้

พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาป๊อปปี้คืนมาเถอะค่ะคุณเขม เอาทุกคนคืนมาด้วย ยิ่งคุณเขมทำแบบนี้มันจะยิ่งเป็นบาปติดตัว

คุณเขมนะคะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาพล่ามแถวนี้ ชั้นไม่อยากฟัง ชั้นจะไม่ยอมยกใหญ่ให้กับแกอีกแล้วนังนันท์”เขริกาพูดก่อน

จะพุ่งเข้าไปทำร้ายฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำฟางนะ อ๊าก”ดวงจิตที่อ่อนแอของป๊อปปี้รีบพุ่งเข้ามาบังฟาง แต่ต้องร้องเมื่อถูกพลังที่แข็ง

แรงกว่าทำร้าย

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อจ๋า ไม่นะ”เด็กน้อยพูดเมื่อเห็นดวงจิตของป๊อปปี้หายไปต่อหน้าต่อตา

 

 

 

 

 

 

 

“เกิดอะไรขึ้นกับป๊อปปี้ นี่คุณเขมคุณทำร้ายป๊อปปี้ทำไม”ฟางร้องอย่างตกใจมองไปรอบๆแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ก็อีแค่ดวงจิตกระจอกๆจะทำอะไรชั้นได้ ไม่ต้องห่วงหรอกนะ นั่นก็คือดวงจิตของสามีเธอ หายไป

เดี๋ยวก็กลับมา แต่ตอนนี้ เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ แกนี่มันมารขัดขวางชั้นทุกชาติจริงๆเลยนะ

แต่เอาเถอะ ชั้นฆ่าแกชาติที่แล้วได้ชาตินี้ชั้นก็ต้องจัดการแกได้อีกครั้งไม่ต่างกัน”เขริกาพูดแล้วพุ่ง

จะไปทำร้ายฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่านะ นี่แน่ะๆ”แก้วเอาตัวมาขวางก่อนจะเอาน้ำมนต์สาดใส่เขริกาจนวิญญาณร้ายกรีดร้องออกมา

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

เขริกาโมโหตาแดงลุกวาวก่อนจะซัดพลังใส่แก้วกระเด็นติดข้างฝาจนกระอักเลือด

 

 

 

 

 

“แก้ว อย่าเป็นอะไรนะแก้ว”โทโมะตกใจเมื่อเห็นร่างบางกระอักเลือดก็รีบไปประคองก่อน

 

 

 

 

 

 

 

“พวกแมงเม่าแมงหวี่”เขริกาเบ้ปากมองโทโมะและแก้วอย่างสมเพช ก่อนที่โทโมะและแก้วจะถูก

พัดกระเด็กเข้าไปอยู่รวมกับเฟย์ที่ประคองเขื่อนที่สลบอยู่เช่นเดียวกับโบว์ที่พยายามเรียกกั้งให้ตื่น

โดนมีม่านพลังกั้นไว้ไม่ให้ออกไปได้

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อจ๋า ได้ยินหนูมั้ย พ่อจ๋าช่วยพวกเราด้วย”เด็กน้อยรีบวิ่งไปร้องเรียกป๊อปปี้แต่ไม่เป็นผล ชาย

หนุ่มกลับตาเลื่อนลอย

 

 

 

 

 

 

 

“อีแค่วิญญาณกระจ้อยร่อยอย่างแกจะสู้อะไรชั้นได้”เขริกาพูดอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

“แม้พวกเราจะแข็งแกร่งเท่าคุณเขมไม่ได้ แต่พวกเรา2แม่ลูกก็มีพลังความรักที่บริสุทธิ์ที่จะดึง

ป๊อปปี้กลับมาเป็นเหมือนเดิมให้ได้”ฟางพูดแล้วจับมือลูกน้อยแน่นอย่างไม่กลัวทำให้เขริกาชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ อยากจะจัดการชั้นก็ลองดู แต่ต้องผ่านคนนี้ไปก่อนแล้วกัน”เขริกายิ้มเยาะก่อนจะเดินถอยหลัง

มากับมีนแล้วปล่อยให้ป๊อปปี้ที่ไม่มีสติเดินเข้ามาประจันหน้ากับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบ อีกครั้งและอีกครั้ง

 

 

ใบ้ให้เลยนะว่าถ้าดวงจิตที่หายไปดวงนั้นของป๊อปปี้กลับมาป๊อปปี้ก็จะมีสิทธิ์กลับมาเป็นเหมือนเดิมเหมือนกัน แต่พาทกน้าจะเป็นตอนสุดท้ายของอดีตละจ้าาา

 

 

 

ใกล้จบละน้าาาาา

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา