บ่วงรักรอยอดีต
เขียนโดย Chapond
วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.11 น.
แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 12.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
42) 42 หลังเรื่องร้ายย่อมมีร้ายกว่า2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“เดี๋ยวทานข้าวต้มสักหน่อยนะนันท์ ชั้นทำเองกับมือเลย”ภาณุพูดแล้วตักข้าวต้มป้อนนันท์ที่นั่งบน
เตียง นันท์มองข้าวต้มในชามแล้วนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นที่เสียลูกไปก็เบือนหน้าหนี
“ถ้านันท์ไม่อยากกินชั้นให้จำปาทำกับข้าวมาใหม่ก็ได้นะ จำปา ไปทำอย่างอื่นให้นันท์กินที
สิ”ภาณุพูดแล้ววางชามข้าวต้มไว้ ก่อนจะมองนันท์ที่หลังจากออกมาจากโรงพยาบาลแล้ว เธอก็
เอาแต่ซึม เหม่อ ซึ่งปลื้มได้มาตรวจดูอาการแล้วบอกกับเขาว่า นันท์อยู่ในภาวะซึมเศร้า บวกกับ
ร่างกายที่ไม่ค่อยแข็งแรง ซึ่งถ้านันท์ยังมีสภาพจิตใจที่ห่อเหี่ยวแบบนี้ อาการป่วยของนันท์จะยิ่ง
ทรุดลงไปได้
“อย่าทำแบบนี้สินันท์ เราเสียลูกไปแล้วทั้งคนนะ เธอต้องดูแลตัวเองดีๆสิอย่าเป็นแบบนี้ ชั้นใจคอ
ไม่ดีเลย”ภาณุเอื้อมมือไปจับมือนันท์แล้วพูด นันท์ยิ่งเจ็บปวดเท่าไหร่ เขายิ่งเจ็บกว่านันท์เท่าตัว
“นันท์ทำใจไม่ได้น้ะ ฮือๆ คุณใหญ่ นันท์คิดถึงลูกทำไมลูกถึงโชคร้ายแบบนี้”นันท์ร้องไห้ออกมา
“อย่าร้องนะคนดี นันท์ต้องเข้มแข็งเพื่อลูกของเรา ลูกเราต้องกลับมาแน่ๆ เชื่อชั้นสิ ลูกเราต้อง
กลับมา”ภาณุพูดแล้วกอดนันท์แน่น นันท์ร้องไห้สะอึกสะอื้นในอ้อมกอดภาณก่อนจะถูกภาณุช้อน
หน้าขึ้นมาจูบและภาณุค่อยๆดันตัวนันท์ลงไปนอนกับเตียงก่อนจะปลอบนันท์ในวิธีของเขาที่อ่อน
โยนและเต็มไปด้วยความรัก
เพล้ง
แก้วไวน์ถูกปาลงพื้นอย่างไม่ไยดี เขริกาคว้าเอาแก้วไวน์แก้วใหม่มาแล้วรินไวน์ดื่มอีกแก้ว
“ดื่มเสร็จก็ปาข้าวของเอาๆ ท่านนายพลคงดีใจพิลึกที่มีลูกสาวคอยผลาญสมบัติแบบนี้”กวินเดิน
เข้ามาว่าเขริกาที่เอาแต่ดื่มไวน์ในบ้านตัวเอง หลังจากที่เรือนจันทร์เจ้าไม่มีใครอยู่เพราะคุณเล็ก
ต้องไปอยู่กับยายที่เชียงใหม่
“หุบปากเลยนะกวิน นี่ถ้าไม่คิดจะมาปลอบใจก็ไสหัวไปจากบ้านชั้น”เขริกาตวาดกวิน
“เอาน่า เธอจะเครียดทำไม ถ้าไอ้ใหญ่ไม่รัก สวยๆอย่างเธอมีผู้ชายคนอื่นสนใจอีกมากมาย ทำไม
จะต้องมาจมปลักอยู่กับไอ้ใหญ่ด้วย”กวินเดินไปปลอบเขริกา หญิงสาวนิ่งสักพักก่ออนจะดึงกวินมา
จูบอย่างร้อนแรง โดยที่กวินเองก็ยินยอมด้วย
“นี่มันอะไรกัน”มดที่กำลังท้อง3เดือนเดินเข้ามาแล้วอึ้งเมื่อเห็นภาพเพื่อนรักและสามีกำลังนัวเนีย
กัน
“เอ่อ มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดนะมด”กวินผละออกจากเขริกาแล้วรีบพูด
เพี้ยะ มดเดินมาตบหน้ากวินทันที
“กะแล้วว่าต้องแอบมีคนอื่นจริงๆ แต่ชั้นไม่นึกเลยนะว่าชู้ของผัวชั้นมันคือเพื่อนรักชั้นเอง นังหน้า
แกแย่งผัวชั้น”มดแผดเสียงร้องก่อนจะจิกกผมเขริกามาตบไม่ยั้ง
“หยุดบ้าได้แล้ว จำใส่กะลาหัวแกไว้ว่าผัวของแกน่ะ เคยเป็นผัวชั้นมาก่อนแล้ว”เขริกาไม่ยอมแพ้
ถีบมดล้มลงไปกองกับพื้นก่อนจะว่ามดอย่างสะใจ
“มด เลือด”กวินอึ้งเมื่อเห็นที่หว่างขาของมดมีเลือดไหลออกมา ชายหนุ่มรีบอุ้มเมียรักขึ้นมา
“นังเขม นับจากวันนี้แกกับชั้นเราขาดกัน ฮือๆ”มดร้องไห้แล้วว่าเขริกา
“ถ้าลูกชั้นเป็นอะไรไป ชั้นไม่เอาเธอไว้แน่”กวินที่หัวใจหล่นวูบเมื่อเห็นอาการมดว่าให้เขริกาก่อน
จะรีบอุ้มมดออกไป
“เหอะ แล้วไง อย่างพวกแกจะทำอะไรชั้นได้”เขริกามองกวินและมดที่ออกไปอย่างไม่แคร์
“อืม”นันท์ลืมตามตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของภาณุ หญิงสาวยิ้มออกมาบางๆก่อนจะ
กระชับกอดภาณุแน่น
“ตื่นแล้วหรอคนดีของชั้น”ภณุงัวเงียพูดขึ้นก่อนะหอมนันท์และเริ่มซุกไซร้ตามตัว
“พอแล้วจ้ะคุณใหญ่ เมื่อคืนนันท์ก็แทบไม่ได้นอนแล้วนะจ้ะ”นันท์พูดแล้วขืนตัวออกจากภาณุ
“ก็ชั้นเห็นนันท์กำลังเสียใจ ชั้นไม่อยากให้นันท์เครียดนี่”ภาณุพูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม
“พอเลย คุณใหญ่ นี่สายโด่งแล้วไปอาบน้ำกันเถอะจ้ะ”นันท์พูด ภาณุยิ้มออกมาก่อนจะอุ้มนันท์
เข้าไปอาบน้ำด้วยกัน
“นี่นายจะไม่พานันท์เข้าไปอยู่ที่เรือนจันทร์เจ้ารึใหญ่ เขมเองก็ไม่อยู่ที่นั่นแล้วนะ”ปลื้มพูดเมื่เห็น
ภาณุที่วันๆขลุกอยู่กับนันท์ที่เรือนริมน้ำตลอดไม่ยอมกลับเรือนจันทร์เจ้าเลย
“นันท์ว่าคุณใหญ่กลับเรือนจันทร์เจ้าบ้างเถอะนะจ้ะ เพราะอย่างน้อยที่นั่นก็คือบ้านของพ่อแม่คุณ
ใหญ่”นันท์พูด
“ไม่เอา ถ้าชั้นไปเธอก็ต้องไปด้วย ชั้นจะไม่ปล่อยให้เธออยู่ตามลำพังอีกแล้วนะ”ภาณุงอแง
“นี่น่ะรึ คุณภาณุ จิระคุณ หนุ่มจบนอกท่าทางมั่นใจแต่งตัวโก้เก๋ แท้จริงแล้ว กลัวเมีย”ปลื้มพูดแซว
“พอเลยไอ้ปลื้ม พูดมากอยู่นั่นล่ะ”ภาณุรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะเดินพานันท์มาที่เรือนจันทร์เจ้าเพื่อ
ไหว้อัฐิพ่อแม่ของเขา
“แหม มีความสุขจริงๆเลยนะ เมียหลวงยืนหัวโด่นี่ทั้งคนกลับเอาเมียน้อยมาเยาะถึงเรือนใหญ่”เข
ริกาเดินลงจากรถมาแล้วรีบว่าเมื่อเห็นภาณุพานันท์ออกมาจากเรือนจันทร์เจ้า
“หึ ทำอะไรไว้ยังกล้าเรียกตัวเองว่าเมียหลวงอยู่หรอเขม”ปลื้มอดที่จะว่าเขริกาไม่ได้
“หุบปากนะปลื้ม ชั้นคือเมียที่แต่งงานถูกต้องตามกฎหมายชั้นก็คือเมียของใหญ่วันยังค่ำ ไม่เหมือน
กับมันนังเมียทาสชั้นต่ำ”เขริกาว่าแล้วมองนันท์ด้วยสายตาเหยียดหยาม
“ถึงแม้นันท์จะต่ำต้อยไม่ได้เป็นลูกนายพลใหญ่โตแบบเขม แต่นิสัยของนันทืเค้าสูงส่งกว่าลูกสาว
นายพลอย่างเขมนะ”ภาณุว่า
เพี้ยะ เขริกาตรงเข้าตบหน้าภาณุทันที
“อยากจะเยินยอสรรเสริญอะไรมันก็ตามใจแต่เขมจะบอกไว้เลยนะว่าเขมไม่หย่า จะให้ตายยังไง
เขมก็ไม่มีวันหย่ากับใหญ่ เพราะถึงใหญ่จะยกเอานังนันท์มีหน้ามีตาในสังคมไปก็เท่านั้น เมียทาส
ยังไงก็คือเมียทาส 555”เขริกาพูดแล้วหัวเราะอย่างสะใจก่อนจะเดินเข้าไปในเรือนจันทร์เจ้า
“ไม่ต้องเศร้านะนันท์ ใครจะว่ายังไงชั้นไม่สน เธอคือเมียชั้น เป็นเมียที่ชั้นรักที่สุด”ภาณุพูดแล้วก
อดนันท์แน่น
“อยากจะเอานังนันท์มาเป็นเมียแทนเขมงั้นเรอะ ไม่มีวัน ใครจะดีไปกว่าเขมไม่มีวัน”เขริกามอง
ภาณุที่เดินจูงมือนันท์กลับไปก็คิดแค้นหาทางจัดการนันท์เพียงลำพังเพราะตอนนี้กวินและมดเองก็
ไม่ช่วยเธออีกแล้ว
“คุณใหญ่ล่ะจ้ะคุณปลื้ม”นันท์ที่อาบน้ำเสร็จแล้วเดินไปหาปลื้มเพื่อถามถึงภาณุ
“อาบน้ำเสร็จแล้วใช่มั้ย มานี่สิ”ปลื้มพูดแล้วพานันท์เดินลงมาชั้นล่าง แล้วนั้นต้องอึ้งเมื่อเห็นภาณุ
ในชุดเจ้าบ่าวแบบไทย
“จำปาไปแต่งตัวให้นันท์สิ”ภาณุพูด จำปาจึงเดินพานันท์ไปแต่งตัวสักพักต่อมานันท์ถูกจำปาพา
เดินลงมาในชุดเจ้าสาวแบบไทยดูเข้ากับชุดของภาณุ
“นี่มันอะไรกันจ้ะคุณใหญ่ คุณปลื้ม”นันท์ถาม
“ไม่ว่าเขมจะหย่ากับชั้นหรืไม่แต่ชั้นได้ตัดเขมออกจากการเป็นภรรยาแล้ว ชั้นเลยอยากทำอะไรให้
เธอบ้าง นี่จะเป็นงานแต่งงานของเรานะนันท์”ภาณุพูดก่อนจะหยิบกล่องแหวนแต่งงานของแม่เขา
เอามาสวมให้นันท์
“ฮึก ฮือๆ คุณใหญ่”นันท์ตื้นตันใจที่ไม่คิดว่าภาณุจะจัดการแต่งงานให้เธอ แม้จะเป็นงานเล็กๆมีแค่
เธอ ภาณุ จำปาและปลื้มแต่เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่ภาณุให้เกียรตินางทาสอย่างเธอ
“ชั้นรักเธอนะนันท์ ต่อจากนี้เราจะอยู่ด้วยกัน ชั้นสัญญาชั้นจะเป็นสามีที่ดีดูแลเธอเป็นอย่างดี”ภาณุ
พูด
“ฮึก จ้ะ นันท์รักคุฯใหญ่เหมือนกันนะจ้ะ ขอบคุณนะจ้ะที่รักนันท์”นันท์ที่ตื้นตันใจพูดออกมาทั้ง
น้ำตาที่ไหลไม่หยุด
“อย่าร้องสิคนดีของชั้น ไปเต้นรำกันนะ เดี๋ยวชั้นสอนเอง”ภาณุพูดแล้วพานันท์ไปเต้นรำโดยมีปลื้ม
และจำปายืนมองภาพคนรักทั้งสองเต้นรำกันอย่างมีความสุข
พรึบ จู่ๆไฟก็ดับท่ามกลางความตกใจของทุกคนในเรือนริมน้ำ
“อะไรน่ะ อื้อๆ”ภาณุที่ให้นันท์อยู่กับจำปาเดินออกมาเพื่อถามหาคนสนิทอย่างนายชิดนายสมแต่
ต้องร้องเมื่อมีกระสอบมาคลุมโปงชายหนุ่มก่อนจะถูกฟาดด้วยไม่หน้าสามแน่นิ่งไป
“เสียงอะไรจ้ะคุณปลื้ม เราออกไปหาคุณใหญ่กันเถอะจ้ะ”นันท์พูดก่อนที่ทุกคนจะช่วยๆคลำ
ทางออกไปด้านนอก
“ไอ้ใหญ่ อยู่ไหนน่ะ”ปลื้มตะโกนร้องเรียกภาณุแล้วใช้ตะเกียงที่เขาเจอเมื่อกี้จุดไฟส่องไปแล้วต้อง
ตกใจเมื่อเห็นภาณุนอนจมกองเลือดสลบอยู่
“คุณใหญ่เกิดอะไรขึ้นจ้ะฟื้นมาหานันท์สิ”นันท์รีบตรงไปเขย่าตัวเรียกภาณุ
“ใหญ่เค้าไม่ฟื้นหรอดนังโง่”เขริกาพูดขึ้นแล้วเดินนำพวกชายฉกรรจ์4-5คนเจ้ามาพร้อมกับคบ
เพลิงดูน่ากลัว
“เขมนี่เขมทำบ้าอะไรน่ะ”ปลื้มพูดไม่ทันจบก็ถูกชายฉกรรจ์ร่างโต ชกจนล้มคว่ำจำปาตกใจรีบ
เข้าไปช่วยปลื้ม
“ไม่นะจำปา”นันท์ร้องอย่างตกใจเมื่อชายฉกรรจ์อีกคนใช้ไม้หน้าสามฟาดใส่จำปา
“อย่ามาปากดี นี่คือโทษฐานที่ช่วยเหลือนังเมียน้อย รุมกระทืบมัน”เขริกาสั่ง
“คุณเขมจ้ะนั่นเพื่อนคุณเขมนะจ้ะ ถ้าคุณเขมทำแบบนี้คุณเขมจะต้องติดคุกนะจ้ะ”นันท์พูด
เพี้ยะ
“หุบปากของแกซะนังหน้าด้านชั้นก็ไม่อยากจะทำร้ายเพื่อนชั้น แต่ถถ้ามันเลือกที่จะช่วยแก ทุกคน
ต้องโดน จะโทษใครไม่ได้นอกจากตัวแกเองนะที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้ทุกคนต้องเป็นแบบนี้”เขริกา
พูดอย่าสะใจแล้วมองไปที่จำปาที่ถูกไม้หน้าสามฟาดจนสลบและปลื้มที่ถูกซ้อมจนกระอักเลือด
ไม่มีแรง
“หึ ใหญ่นี่คงจะรักแกมากสินะ จัดงานแต่งงานให้กับแกด้วยแม้แกจะแท้งลุกไปแล้วก็ตาม ชั้นล่ะ
อิจฉาแกจริงๆ อีแค่เมียทาสแต่กลับถูกใหญ่ประคบประหงมเอาใจดีซะเหลือเกิน ดี ชั้นก็อยากจะรู้
ว่าถ้าใหญ่ฟื้นมาแล้วรับรู้ว่าเมียทาสสุดที่รักถูกนักเลงรุมข่มขืนเรียงคิวจะเป็นยังไง”เขริกาพูดอย่าง
สะใจ
“ไม่นะจ้ะ อย่า”นันท์ตกใจรีบวิ่งหนีพวกชายฉกรรจ์ไปจนถึงท่าน้ำ
“จะหนีไปไหนคนสวย”ชายฉกรรจ์2-3คนวิ่งตามไปกระชากตัวนันท์แล้วจับกดลงกับพื้นดิน
“กรี๊ด อย่าทำชั้นนะ”นันท์ทั้งถีบทั้งขัดขืนจึงถูกชายฉกรรจ์ที่ขึ้นคร่อมร่างบางตบจนหน้าชา แต่ด้วย
สติที่มีเธอนึกถึงหน้าภาณุ เธอจะต้องไม่ยอมแพ้ เธอจะต้องช่วยภาณุให้ได้ นันท์ถีบชายคนนั้นไป
สุดแรง
ผลัวะ
ขณะที่นันท์ลุกหนีนั้น เขริกาเอาก้อนหินที่อยู่ข้างๆทุบท้ายทอยนันท์
“คุณเขม”นันท์หันไปมองเขริกา เธอแข็งใจ หลบทุกคนที่มาจับตัวเธอแล้วเดินโซซัดโซเซจะกลับ
ไปที่เรือนริมน้ำ
ตู้ม
เมื่อถึงริมน้ำเขริกาที่รีบตามมาถีบนันท์ลงน้ำไปสุดแรง
“ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต”เขริกายืนมองนันท์ที่ถูกฟาดท้ายทอยแล้วจมน้ำหายไปในความมืดมิดอย่าง
สะใจ
ฉับบบบบบบบบบบบบบบ อีกครั้ง
ตอนต่อไปจะพลิกกลับไปที่ปัจจุบันนะ ใกล้จบแล้วๆๆๆๆๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ