บ่วงรักรอยอดีต

9.1

เขียนโดย Chapond

วันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 13.11 น.

  45 ตอน
  448 วิจารณ์
  116.81K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 12.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

42) 42 หลังเรื่องร้ายย่อมมีร้ายกว่า2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวทานข้าวต้มสักหน่อยนะนันท์ ชั้นทำเองกับมือเลย”ภาณุพูดแล้วตักข้าวต้มป้อนนันท์ที่นั่งบน

เตียง นันท์มองข้าวต้มในชามแล้วนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นที่เสียลูกไปก็เบือนหน้าหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้านันท์ไม่อยากกินชั้นให้จำปาทำกับข้าวมาใหม่ก็ได้นะ จำปา ไปทำอย่างอื่นให้นันท์กินที

สิ”ภาณุพูดแล้ววางชามข้าวต้มไว้ ก่อนจะมองนันท์ที่หลังจากออกมาจากโรงพยาบาลแล้ว เธอก็

เอาแต่ซึม เหม่อ ซึ่งปลื้มได้มาตรวจดูอาการแล้วบอกกับเขาว่า นันท์อยู่ในภาวะซึมเศร้า บวกกับ

ร่างกายที่ไม่ค่อยแข็งแรง ซึ่งถ้านันท์ยังมีสภาพจิตใจที่ห่อเหี่ยวแบบนี้ อาการป่วยของนันท์จะยิ่ง

ทรุดลงไปได้

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำแบบนี้สินันท์ เราเสียลูกไปแล้วทั้งคนนะ เธอต้องดูแลตัวเองดีๆสิอย่าเป็นแบบนี้ ชั้นใจคอ

ไม่ดีเลย”ภาณุเอื้อมมือไปจับมือนันท์แล้วพูด นันท์ยิ่งเจ็บปวดเท่าไหร่ เขายิ่งเจ็บกว่านันท์เท่าตัว

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์ทำใจไม่ได้น้ะ ฮือๆ คุณใหญ่ นันท์คิดถึงลูกทำไมลูกถึงโชคร้ายแบบนี้”นันท์ร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าร้องนะคนดี นันท์ต้องเข้มแข็งเพื่อลูกของเรา ลูกเราต้องกลับมาแน่ๆ เชื่อชั้นสิ ลูกเราต้อง

กลับมา”ภาณุพูดแล้วกอดนันท์แน่น นันท์ร้องไห้สะอึกสะอื้นในอ้อมกอดภาณก่อนจะถูกภาณุช้อน

หน้าขึ้นมาจูบและภาณุค่อยๆดันตัวนันท์ลงไปนอนกับเตียงก่อนจะปลอบนันท์ในวิธีของเขาที่อ่อน

โยนและเต็มไปด้วยความรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

เพล้ง

 

 

 

 

 

แก้วไวน์ถูกปาลงพื้นอย่างไม่ไยดี เขริกาคว้าเอาแก้วไวน์แก้วใหม่มาแล้วรินไวน์ดื่มอีกแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ดื่มเสร็จก็ปาข้าวของเอาๆ ท่านนายพลคงดีใจพิลึกที่มีลูกสาวคอยผลาญสมบัติแบบนี้”กวินเดิน

เข้ามาว่าเขริกาที่เอาแต่ดื่มไวน์ในบ้านตัวเอง หลังจากที่เรือนจันทร์เจ้าไม่มีใครอยู่เพราะคุณเล็ก

ต้องไปอยู่กับยายที่เชียงใหม่

 

 

 

 

 

 

 

 

“หุบปากเลยนะกวิน นี่ถ้าไม่คิดจะมาปลอบใจก็ไสหัวไปจากบ้านชั้น”เขริกาตวาดกวิน

 

 

 

 

 

 

 

“เอาน่า เธอจะเครียดทำไม ถ้าไอ้ใหญ่ไม่รัก สวยๆอย่างเธอมีผู้ชายคนอื่นสนใจอีกมากมาย ทำไม

จะต้องมาจมปลักอยู่กับไอ้ใหญ่ด้วย”กวินเดินไปปลอบเขริกา หญิงสาวนิ่งสักพักก่ออนจะดึงกวินมา

จูบอย่างร้อนแรง โดยที่กวินเองก็ยินยอมด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกัน”มดที่กำลังท้อง3เดือนเดินเข้ามาแล้วอึ้งเมื่อเห็นภาพเพื่อนรักและสามีกำลังนัวเนีย

กัน

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดนะมด”กวินผละออกจากเขริกาแล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

เพี้ยะ มดเดินมาตบหน้ากวินทันที

 

 

 

 

 

 

 

“กะแล้วว่าต้องแอบมีคนอื่นจริงๆ แต่ชั้นไม่นึกเลยนะว่าชู้ของผัวชั้นมันคือเพื่อนรักชั้นเอง นังหน้า

แกแย่งผัวชั้น”มดแผดเสียงร้องก่อนจะจิกกผมเขริกามาตบไม่ยั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดบ้าได้แล้ว จำใส่กะลาหัวแกไว้ว่าผัวของแกน่ะ เคยเป็นผัวชั้นมาก่อนแล้ว”เขริกาไม่ยอมแพ้

ถีบมดล้มลงไปกองกับพื้นก่อนจะว่ามดอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

“มด เลือด”กวินอึ้งเมื่อเห็นที่หว่างขาของมดมีเลือดไหลออกมา ชายหนุ่มรีบอุ้มเมียรักขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

“นังเขม นับจากวันนี้แกกับชั้นเราขาดกัน ฮือๆ”มดร้องไห้แล้วว่าเขริกา

 

 

 

 

 

 

“ถ้าลูกชั้นเป็นอะไรไป ชั้นไม่เอาเธอไว้แน่”กวินที่หัวใจหล่นวูบเมื่อเห็นอาการมดว่าให้เขริกาก่อน

จะรีบอุ้มมดออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ แล้วไง อย่างพวกแกจะทำอะไรชั้นได้”เขริกามองกวินและมดที่ออกไปอย่างไม่แคร์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม”นันท์ลืมตามตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของภาณุ หญิงสาวยิ้มออกมาบางๆก่อนจะ

กระชับกอดภาณุแน่น

 

 

 

 

 

 

“ตื่นแล้วหรอคนดีของชั้น”ภณุงัวเงียพูดขึ้นก่อนะหอมนันท์และเริ่มซุกไซร้ตามตัว

 

 

 

 

 

“พอแล้วจ้ะคุณใหญ่ เมื่อคืนนันท์ก็แทบไม่ได้นอนแล้วนะจ้ะ”นันท์พูดแล้วขืนตัวออกจากภาณุ

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นเห็นนันท์กำลังเสียใจ ชั้นไม่อยากให้นันท์เครียดนี่”ภาณุพูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม

 

 

 

 

 

“พอเลย คุณใหญ่ นี่สายโด่งแล้วไปอาบน้ำกันเถอะจ้ะ”นันท์พูด ภาณุยิ้มออกมาก่อนจะอุ้มนันท์

เข้าไปอาบน้ำด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายจะไม่พานันท์เข้าไปอยู่ที่เรือนจันทร์เจ้ารึใหญ่ เขมเองก็ไม่อยู่ที่นั่นแล้วนะ”ปลื้มพูดเมื่เห็น

ภาณุที่วันๆขลุกอยู่กับนันท์ที่เรือนริมน้ำตลอดไม่ยอมกลับเรือนจันทร์เจ้าเลย

 

 

 

 

 

 

“นันท์ว่าคุณใหญ่กลับเรือนจันทร์เจ้าบ้างเถอะนะจ้ะ เพราะอย่างน้อยที่นั่นก็คือบ้านของพ่อแม่คุณ

ใหญ่”นันท์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอา ถ้าชั้นไปเธอก็ต้องไปด้วย ชั้นจะไม่ปล่อยให้เธออยู่ตามลำพังอีกแล้วนะ”ภาณุงอแง

 

 

 

 

 

 

“นี่น่ะรึ คุณภาณุ จิระคุณ หนุ่มจบนอกท่าทางมั่นใจแต่งตัวโก้เก๋ แท้จริงแล้ว กลัวเมีย”ปลื้มพูดแซว

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลยไอ้ปลื้ม พูดมากอยู่นั่นล่ะ”ภาณุรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะเดินพานันท์มาที่เรือนจันทร์เจ้าเพื่อ

ไหว้อัฐิพ่อแม่ของเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม มีความสุขจริงๆเลยนะ เมียหลวงยืนหัวโด่นี่ทั้งคนกลับเอาเมียน้อยมาเยาะถึงเรือนใหญ่”เข

ริกาเดินลงจากรถมาแล้วรีบว่าเมื่อเห็นภาณุพานันท์ออกมาจากเรือนจันทร์เจ้า

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ทำอะไรไว้ยังกล้าเรียกตัวเองว่าเมียหลวงอยู่หรอเขม”ปลื้มอดที่จะว่าเขริกาไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“หุบปากนะปลื้ม ชั้นคือเมียที่แต่งงานถูกต้องตามกฎหมายชั้นก็คือเมียของใหญ่วันยังค่ำ ไม่เหมือน

กับมันนังเมียทาสชั้นต่ำ”เขริกาว่าแล้วมองนันท์ด้วยสายตาเหยียดหยาม

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงแม้นันท์จะต่ำต้อยไม่ได้เป็นลูกนายพลใหญ่โตแบบเขม แต่นิสัยของนันทืเค้าสูงส่งกว่าลูกสาว

นายพลอย่างเขมนะ”ภาณุว่า

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ เขริกาตรงเข้าตบหน้าภาณุทันที

 

 

 

 

 

 

 

“อยากจะเยินยอสรรเสริญอะไรมันก็ตามใจแต่เขมจะบอกไว้เลยนะว่าเขมไม่หย่า จะให้ตายยังไง

เขมก็ไม่มีวันหย่ากับใหญ่ เพราะถึงใหญ่จะยกเอานังนันท์มีหน้ามีตาในสังคมไปก็เท่านั้น เมียทาส

ยังไงก็คือเมียทาส 555”เขริกาพูดแล้วหัวเราะอย่างสะใจก่อนจะเดินเข้าไปในเรือนจันทร์เจ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องเศร้านะนันท์ ใครจะว่ายังไงชั้นไม่สน เธอคือเมียชั้น เป็นเมียที่ชั้นรักที่สุด”ภาณุพูดแล้วก

อดนันท์แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยากจะเอานังนันท์มาเป็นเมียแทนเขมงั้นเรอะ ไม่มีวัน ใครจะดีไปกว่าเขมไม่มีวัน”เขริกามอง

ภาณุที่เดินจูงมือนันท์กลับไปก็คิดแค้นหาทางจัดการนันท์เพียงลำพังเพราะตอนนี้กวินและมดเองก็

ไม่ช่วยเธออีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่ล่ะจ้ะคุณปลื้ม”นันท์ที่อาบน้ำเสร็จแล้วเดินไปหาปลื้มเพื่อถามถึงภาณุ

 

 

 

 

 

 

“อาบน้ำเสร็จแล้วใช่มั้ย มานี่สิ”ปลื้มพูดแล้วพานันท์เดินลงมาชั้นล่าง แล้วนั้นต้องอึ้งเมื่อเห็นภาณุ

ในชุดเจ้าบ่าวแบบไทย

 

 

 

 

 

 

 

 

“จำปาไปแต่งตัวให้นันท์สิ”ภาณุพูด จำปาจึงเดินพานันท์ไปแต่งตัวสักพักต่อมานันท์ถูกจำปาพา

เดินลงมาในชุดเจ้าสาวแบบไทยดูเข้ากับชุดของภาณุ

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกันจ้ะคุณใหญ่ คุณปลื้ม”นันท์ถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ว่าเขมจะหย่ากับชั้นหรืไม่แต่ชั้นได้ตัดเขมออกจากการเป็นภรรยาแล้ว ชั้นเลยอยากทำอะไรให้

เธอบ้าง นี่จะเป็นงานแต่งงานของเรานะนันท์”ภาณุพูดก่อนจะหยิบกล่องแหวนแต่งงานของแม่เขา

เอามาสวมให้นันท์

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ คุณใหญ่”นันท์ตื้นตันใจที่ไม่คิดว่าภาณุจะจัดการแต่งงานให้เธอ แม้จะเป็นงานเล็กๆมีแค่

เธอ ภาณุ จำปาและปลื้มแต่เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่ภาณุให้เกียรตินางทาสอย่างเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นรักเธอนะนันท์ ต่อจากนี้เราจะอยู่ด้วยกัน ชั้นสัญญาชั้นจะเป็นสามีที่ดีดูแลเธอเป็นอย่างดี”ภาณุ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก จ้ะ นันท์รักคุฯใหญ่เหมือนกันนะจ้ะ ขอบคุณนะจ้ะที่รักนันท์”นันท์ที่ตื้นตันใจพูดออกมาทั้ง

น้ำตาที่ไหลไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าร้องสิคนดีของชั้น ไปเต้นรำกันนะ เดี๋ยวชั้นสอนเอง”ภาณุพูดแล้วพานันท์ไปเต้นรำโดยมีปลื้ม

และจำปายืนมองภาพคนรักทั้งสองเต้นรำกันอย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พรึบ จู่ๆไฟก็ดับท่ามกลางความตกใจของทุกคนในเรือนริมน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรน่ะ อื้อๆ”ภาณุที่ให้นันท์อยู่กับจำปาเดินออกมาเพื่อถามหาคนสนิทอย่างนายชิดนายสมแต่

ต้องร้องเมื่อมีกระสอบมาคลุมโปงชายหนุ่มก่อนจะถูกฟาดด้วยไม่หน้าสามแน่นิ่งไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“เสียงอะไรจ้ะคุณปลื้ม เราออกไปหาคุณใหญ่กันเถอะจ้ะ”นันท์พูดก่อนที่ทุกคนจะช่วยๆคลำ

ทางออกไปด้านนอก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้ใหญ่ อยู่ไหนน่ะ”ปลื้มตะโกนร้องเรียกภาณุแล้วใช้ตะเกียงที่เขาเจอเมื่อกี้จุดไฟส่องไปแล้วต้อง

ตกใจเมื่อเห็นภาณุนอนจมกองเลือดสลบอยู่

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่เกิดอะไรขึ้นจ้ะฟื้นมาหานันท์สิ”นันท์รีบตรงไปเขย่าตัวเรียกภาณุ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใหญ่เค้าไม่ฟื้นหรอดนังโง่”เขริกาพูดขึ้นแล้วเดินนำพวกชายฉกรรจ์4-5คนเจ้ามาพร้อมกับคบ

เพลิงดูน่ากลัว

 

 

 

 

 

 

“เขมนี่เขมทำบ้าอะไรน่ะ”ปลื้มพูดไม่ทันจบก็ถูกชายฉกรรจ์ร่างโต ชกจนล้มคว่ำจำปาตกใจรีบ

เข้าไปช่วยปลื้ม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะจำปา”นันท์ร้องอย่างตกใจเมื่อชายฉกรรจ์อีกคนใช้ไม้หน้าสามฟาดใส่จำปา

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาปากดี นี่คือโทษฐานที่ช่วยเหลือนังเมียน้อย รุมกระทืบมัน”เขริกาสั่ง

 

 

 

 

 

 

“คุณเขมจ้ะนั่นเพื่อนคุณเขมนะจ้ะ ถ้าคุณเขมทำแบบนี้คุณเขมจะต้องติดคุกนะจ้ะ”นันท์พูด

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

“หุบปากของแกซะนังหน้าด้านชั้นก็ไม่อยากจะทำร้ายเพื่อนชั้น แต่ถถ้ามันเลือกที่จะช่วยแก ทุกคน

ต้องโดน จะโทษใครไม่ได้นอกจากตัวแกเองนะที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้ทุกคนต้องเป็นแบบนี้”เขริกา

พูดอย่าสะใจแล้วมองไปที่จำปาที่ถูกไม้หน้าสามฟาดจนสลบและปลื้มที่ถูกซ้อมจนกระอักเลือด

ไม่มีแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ใหญ่นี่คงจะรักแกมากสินะ จัดงานแต่งงานให้กับแกด้วยแม้แกจะแท้งลุกไปแล้วก็ตาม ชั้นล่ะ

อิจฉาแกจริงๆ อีแค่เมียทาสแต่กลับถูกใหญ่ประคบประหงมเอาใจดีซะเหลือเกิน ดี ชั้นก็อยากจะรู้

ว่าถ้าใหญ่ฟื้นมาแล้วรับรู้ว่าเมียทาสสุดที่รักถูกนักเลงรุมข่มขืนเรียงคิวจะเป็นยังไง”เขริกาพูดอย่าง

สะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะจ้ะ อย่า”นันท์ตกใจรีบวิ่งหนีพวกชายฉกรรจ์ไปจนถึงท่าน้ำ

 

 

 

 

 

“จะหนีไปไหนคนสวย”ชายฉกรรจ์2-3คนวิ่งตามไปกระชากตัวนันท์แล้วจับกดลงกับพื้นดิน

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด อย่าทำชั้นนะ”นันท์ทั้งถีบทั้งขัดขืนจึงถูกชายฉกรรจ์ที่ขึ้นคร่อมร่างบางตบจนหน้าชา แต่ด้วย

สติที่มีเธอนึกถึงหน้าภาณุ เธอจะต้องไม่ยอมแพ้ เธอจะต้องช่วยภาณุให้ได้ นันท์ถีบชายคนนั้นไป

สุดแรง

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

ขณะที่นันท์ลุกหนีนั้น เขริกาเอาก้อนหินที่อยู่ข้างๆทุบท้ายทอยนันท์

 

 

 

 

 

 

 

“คุณเขม”นันท์หันไปมองเขริกา เธอแข็งใจ หลบทุกคนที่มาจับตัวเธอแล้วเดินโซซัดโซเซจะกลับ

ไปที่เรือนริมน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

 

เมื่อถึงริมน้ำเขริกาที่รีบตามมาถีบนันท์ลงน้ำไปสุดแรง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต”เขริกายืนมองนันท์ที่ถูกฟาดท้ายทอยแล้วจมน้ำหายไปในความมืดมิดอย่าง

สะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบ อีกครั้ง

 

 

 

ตอนต่อไปจะพลิกกลับไปที่ปัจจุบันนะ ใกล้จบแล้วๆๆๆๆๆ

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา