บ่วงรักรอยอดีต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวทานข้าวต้มสักหน่อยนะนันท์ ชั้นทำเองกับมือเลย”ภาณุพูดแล้วตักข้าวต้มป้อนนันท์ที่นั่งบน

เตียง นันท์มองข้าวต้มในชามแล้วนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นที่เสียลูกไปก็เบือนหน้าหนี

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้านันท์ไม่อยากกินชั้นให้จำปาทำกับข้าวมาใหม่ก็ได้นะ จำปา ไปทำอย่างอื่นให้นันท์กินที

สิ”ภาณุพูดแล้ววางชามข้าวต้มไว้ ก่อนจะมองนันท์ที่หลังจากออกมาจากโรงพยาบาลแล้ว เธอก็

เอาแต่ซึม เหม่อ ซึ่งปลื้มได้มาตรวจดูอาการแล้วบอกกับเขาว่า นันท์อยู่ในภาวะซึมเศร้า บวกกับ

ร่างกายที่ไม่ค่อยแข็งแรง ซึ่งถ้านันท์ยังมีสภาพจิตใจที่ห่อเหี่ยวแบบนี้ อาการป่วยของนันท์จะยิ่ง

ทรุดลงไปได้

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าทำแบบนี้สินันท์ เราเสียลูกไปแล้วทั้งคนนะ เธอต้องดูแลตัวเองดีๆสิอย่าเป็นแบบนี้ ชั้นใจคอ

ไม่ดีเลย”ภาณุเอื้อมมือไปจับมือนันท์แล้วพูด นันท์ยิ่งเจ็บปวดเท่าไหร่ เขายิ่งเจ็บกว่านันท์เท่าตัว

 

 

 

 

 

 

 

“นันท์ทำใจไม่ได้น้ะ ฮือๆ คุณใหญ่ นันท์คิดถึงลูกทำไมลูกถึงโชคร้ายแบบนี้”นันท์ร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าร้องนะคนดี นันท์ต้องเข้มแข็งเพื่อลูกของเรา ลูกเราต้องกลับมาแน่ๆ เชื่อชั้นสิ ลูกเราต้อง

กลับมา”ภาณุพูดแล้วกอดนันท์แน่น นันท์ร้องไห้สะอึกสะอื้นในอ้อมกอดภาณก่อนจะถูกภาณุช้อน

หน้าขึ้นมาจูบและภาณุค่อยๆดันตัวนันท์ลงไปนอนกับเตียงก่อนจะปลอบนันท์ในวิธีของเขาที่อ่อน

โยนและเต็มไปด้วยความรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

เพล้ง

 

 

 

 

 

แก้วไวน์ถูกปาลงพื้นอย่างไม่ไยดี เขริกาคว้าเอาแก้วไวน์แก้วใหม่มาแล้วรินไวน์ดื่มอีกแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ดื่มเสร็จก็ปาข้าวของเอาๆ ท่านนายพลคงดีใจพิลึกที่มีลูกสาวคอยผลาญสมบัติแบบนี้”กวินเดิน

เข้ามาว่าเขริกาที่เอาแต่ดื่มไวน์ในบ้านตัวเอง หลังจากที่เรือนจันทร์เจ้าไม่มีใครอยู่เพราะคุณเล็ก

ต้องไปอยู่กับยายที่เชียงใหม่

 

 

 

 

 

 

 

 

“หุบปากเลยนะกวิน นี่ถ้าไม่คิดจะมาปลอบใจก็ไสหัวไปจากบ้านชั้น”เขริกาตวาดกวิน

 

 

 

 

 

 

 

“เอาน่า เธอจะเครียดทำไม ถ้าไอ้ใหญ่ไม่รัก สวยๆอย่างเธอมีผู้ชายคนอื่นสนใจอีกมากมาย ทำไม

จะต้องมาจมปลักอยู่กับไอ้ใหญ่ด้วย”กวินเดินไปปลอบเขริกา หญิงสาวนิ่งสักพักก่ออนจะดึงกวินมา

จูบอย่างร้อนแรง โดยที่กวินเองก็ยินยอมด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกัน”มดที่กำลังท้อง3เดือนเดินเข้ามาแล้วอึ้งเมื่อเห็นภาพเพื่อนรักและสามีกำลังนัวเนีย

กัน

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดนะมด”กวินผละออกจากเขริกาแล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

เพี้ยะ มดเดินมาตบหน้ากวินทันที

 

 

 

 

 

 

 

“กะแล้วว่าต้องแอบมีคนอื่นจริงๆ แต่ชั้นไม่นึกเลยนะว่าชู้ของผัวชั้นมันคือเพื่อนรักชั้นเอง นังหน้า

แกแย่งผัวชั้น”มดแผดเสียงร้องก่อนจะจิกกผมเขริกามาตบไม่ยั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดบ้าได้แล้ว จำใส่กะลาหัวแกไว้ว่าผัวของแกน่ะ เคยเป็นผัวชั้นมาก่อนแล้ว”เขริกาไม่ยอมแพ้

ถีบมดล้มลงไปกองกับพื้นก่อนจะว่ามดอย่างสะใจ

 

 

 

 

 

 

 

“มด เลือด”กวินอึ้งเมื่อเห็นที่หว่างขาของมดมีเลือดไหลออกมา ชายหนุ่มรีบอุ้มเมียรักขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

“นังเขม นับจากวันนี้แกกับชั้นเราขาดกัน ฮือๆ”มดร้องไห้แล้วว่าเขริกา

 

 

 

 

 

 

“ถ้าลูกชั้นเป็นอะไรไป ชั้นไม่เอาเธอไว้แน่”กวินที่หัวใจหล่นวูบเมื่อเห็นอาการมดว่าให้เขริกาก่อน

จะรีบอุ้มมดออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ แล้วไง อย่างพวกแกจะทำอะไรชั้นได้”เขริกามองกวินและมดที่ออกไปอย่างไม่แคร์

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม”นันท์ลืมตามตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของภาณุ หญิงสาวยิ้มออกมาบางๆก่อนจะ

กระชับกอดภาณุแน่น

 

 

 

 

 

 

“ตื่นแล้วหรอคนดีของชั้น”ภณุงัวเงียพูดขึ้นก่อนะหอมนันท์และเริ่มซุกไซร้ตามตัว

 

 

 

 

 

“พอแล้วจ้ะคุณใหญ่ เมื่อคืนนันท์ก็แทบไม่ได้นอนแล้วนะจ้ะ”นันท์พูดแล้วขืนตัวออกจากภาณุ

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นเห็นนันท์กำลังเสียใจ ชั้นไม่อยากให้นันท์เครียดนี่”ภาณุพูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม

 

 

 

 

 

“พอเลย คุณใหญ่ นี่สายโด่งแล้วไปอาบน้ำกันเถอะจ้ะ”นันท์พูด ภาณุยิ้มออกมาก่อนจะอุ้มนันท์

เข้าไปอาบน้ำด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายจะไม่พานันท์เข้าไปอยู่ที่เรือนจันทร์เจ้ารึใหญ่ เขมเองก็ไม่อยู่ที่นั่นแล้วนะ”ปลื้มพูดเมื่เห็น

ภาณุที่วันๆขลุกอยู่กับนันท์ที่เรือนริมน้ำตลอดไม่ยอมกลับเรือนจันทร์เจ้าเลย

 

 

 

 

 

 

“นันท์ว่าคุณใหญ่กลับเรือนจันทร์เจ้าบ้างเถอะนะจ้ะ เพราะอย่างน้อยที่นั่นก็คือบ้านของพ่อแม่คุณ

ใหญ่”นันท์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอา ถ้าชั้นไปเธอก็ต้องไปด้วย ชั้นจะไม่ปล่อยให้เธออยู่ตามลำพังอีกแล้วนะ”ภาณุงอแง

 

 

 

 

 

 

“นี่น่ะรึ คุณภาณุ จิระคุณ หนุ่มจบนอกท่าทางมั่นใจแต่งตัวโก้เก๋ แท้จริงแล้ว กลัวเมีย”ปลื้มพูดแซว

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลยไอ้ปลื้ม พูดมากอยู่นั่นล่ะ”ภาณุรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะเดินพานันท์มาที่เรือนจันทร์เจ้าเพื่อ

ไหว้อัฐิพ่อแม่ของเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แหม มีความสุขจริงๆเลยนะ เมียหลวงยืนหัวโด่นี่ทั้งคนกลับเอาเมียน้อยมาเยาะถึงเรือนใหญ่”เข

ริกาเดินลงจากรถมาแล้วรีบว่าเมื่อเห็นภาณุพานันท์ออกมาจากเรือนจันทร์เจ้า

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ทำอะไรไว้ยังกล้าเรียกตัวเองว่าเมียหลวงอยู่หรอเขม”ปลื้มอดที่จะว่าเขริกาไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“หุบปากนะปลื้ม ชั้นคือเมียที่แต่งงานถูกต้องตามกฎหมายชั้นก็คือเมียของใหญ่วันยังค่ำ ไม่เหมือน

กับมันนังเมียทาสชั้นต่ำ”เขริกาว่าแล้วมองนันท์ด้วยสายตาเหยียดหยาม

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงแม้นันท์จะต่ำต้อยไม่ได้เป็นลูกนายพลใหญ่โตแบบเขม แต่นิสัยของนันทืเค้าสูงส่งกว่าลูกสาว

นายพลอย่างเขมนะ”ภาณุว่า

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ เขริกาตรงเข้าตบหน้าภาณุทันที

 

 

 

 

 

 

 

“อยากจะเยินยอสรรเสริญอะไรมันก็ตามใจแต่เขมจะบอกไว้เลยนะว่าเขมไม่หย่า จะให้ตายยังไง

เขมก็ไม่มีวันหย่ากับใหญ่ เพราะถึงใหญ่จะยกเอานังนันท์มีหน้ามีตาในสังคมไปก็เท่านั้น เมียทาส

ยังไงก็คือเมียทาส 555”เขริกาพูดแล้วหัวเราะอย่างสะใจก่อนจะเดินเข้าไปในเรือนจันทร์เจ้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องเศร้านะนันท์ ใครจะว่ายังไงชั้นไม่สน เธอคือเมียชั้น เป็นเมียที่ชั้นรักที่สุด”ภาณุพูดแล้วก

อดนันท์แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยากจะเอานังนันท์มาเป็นเมียแทนเขมงั้นเรอะ ไม่มีวัน ใครจะดีไปกว่าเขมไม่มีวัน”เขริกามอง

ภาณุที่เดินจูงมือนันท์กลับไปก็คิดแค้นหาทางจัดการนันท์เพียงลำพังเพราะตอนนี้กวินและมดเองก็

ไม่ช่วยเธออีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่ล่ะจ้ะคุณปลื้ม”นันท์ที่อาบน้ำเสร็จแล้วเดินไปหาปลื้มเพื่อถามถึงภาณุ

 

 

 

 

 

 

“อาบน้ำเสร็จแล้วใช่มั้ย มานี่สิ”ปลื้มพูดแล้วพานันท์เดินลงมาชั้นล่าง แล้วนั้นต้องอึ้งเมื่อเห็นภาณุ

ในชุดเจ้าบ่าวแบบไทย

 

 

 

 

 

 

 

 

“จำปาไปแต่งตัวให้นันท์สิ”ภาณุพูด จำปาจึงเดินพานันท์ไปแต่งตัวสักพักต่อมานันท์ถูกจำปาพา

เดินลงมาในชุดเจ้าสาวแบบไทยดูเข้ากับชุดของภาณุ

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกันจ้ะคุณใหญ่ คุณปลื้ม”นันท์ถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ว่าเขมจะหย่ากับชั้นหรืไม่แต่ชั้นได้ตัดเขมออกจากการเป็นภรรยาแล้ว ชั้นเลยอยากทำอะไรให้

เธอบ้าง นี่จะเป็นงานแต่งงานของเรานะนันท์”ภาณุพูดก่อนจะหยิบกล่องแหวนแต่งงานของแม่เขา

เอามาสวมให้นันท์

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ คุณใหญ่”นันท์ตื้นตันใจที่ไม่คิดว่าภาณุจะจัดการแต่งงานให้เธอ แม้จะเป็นงานเล็กๆมีแค่

เธอ ภาณุ จำปาและปลื้มแต่เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่ภาณุให้เกียรตินางทาสอย่างเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นรักเธอนะนันท์ ต่อจากนี้เราจะอยู่ด้วยกัน ชั้นสัญญาชั้นจะเป็นสามีที่ดีดูแลเธอเป็นอย่างดี”ภาณุ

พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก จ้ะ นันท์รักคุฯใหญ่เหมือนกันนะจ้ะ ขอบคุณนะจ้ะที่รักนันท์”นันท์ที่ตื้นตันใจพูดออกมาทั้ง

น้ำตาที่ไหลไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าร้องสิคนดีของชั้น ไปเต้นรำกันนะ เดี๋ยวชั้นสอนเอง”ภาณุพูดแล้วพานันท์ไปเต้นรำโดยมีปลื้ม

และจำปายืนมองภาพคนรักทั้งสองเต้นรำกันอย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พรึบ จู่ๆไฟก็ดับท่ามกลางความตกใจของทุกคนในเรือนริมน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรน่ะ อื้อๆ”ภาณุที่ให้นันท์อยู่กับจำปาเดินออกมาเพื่อถามหาคนสนิทอย่างนายชิดนายสมแต่

ต้องร้องเมื่อมีกระสอบมาคลุมโปงชายหนุ่มก่อนจะถูกฟาดด้วยไม่หน้าสามแน่นิ่งไป

 

 

 

 

 

 

 

 

“เสียงอะไรจ้ะคุณปลื้ม เราออกไปหาคุณใหญ่กันเถอะจ้ะ”นันท์พูดก่อนที่ทุกคนจะช่วยๆคลำ

ทางออกไปด้านนอก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้ใหญ่ อยู่ไหนน่ะ”ปลื้มตะโกนร้องเรียกภาณุแล้วใช้ตะเกียงที่เขาเจอเมื่อกี้จุดไฟส่องไปแล้วต้อง

ตกใจเมื่อเห็นภาณุนอนจมกองเลือดสลบอยู่

 

 

 

 

 

“คุณใหญ่เกิดอะไรขึ้นจ้ะฟื้นมาหานันท์สิ”นันท์รีบตรงไปเขย่าตัวเรียกภาณุ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใหญ่เค้าไม่ฟื้นหรอดนังโง่”เขริกาพูดขึ้นแล้วเดินนำพวกชายฉกรรจ์4-5คนเจ้ามาพร้อมกับคบ

เพลิงดูน่ากลัว

 

 

 

 

 

 

“เขมนี่เขมทำบ้าอะไรน่ะ”ปลื้มพูดไม่ทันจบก็ถูกชายฉกรรจ์ร่างโต ชกจนล้มคว่ำจำปาตกใจรีบ

เข้าไปช่วยปลื้ม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะจำปา”นันท์ร้องอย่างตกใจเมื่อชายฉกรรจ์อีกคนใช้ไม้หน้าสามฟาดใส่จำปา

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาปากดี นี่คือโทษฐานที่ช่วยเหลือนังเมียน้อย รุมกระทืบมัน”เขริกาสั่ง

 

 

 

 

 

 

“คุณเขมจ้ะนั่นเพื่อนคุณเขมนะจ้ะ ถ้าคุณเขมทำแบบนี้คุณเขมจะต้องติดคุกนะจ้ะ”นันท์พูด

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

“หุบปากของแกซะนังหน้าด้านชั้นก็ไม่อยากจะทำร้ายเพื่อนชั้น แต่ถถ้ามันเลือกที่จะช่วยแก ทุกคน

ต้องโดน จะโทษใครไม่ได้นอกจากตัวแกเองนะที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้ทุกคนต้องเป็นแบบนี้”เขริกา

พูดอย่าสะใจแล้วมองไปที่จำปาที่ถูกไม้หน้าสามฟาดจนสลบและปลื้มที่ถูกซ้อมจนกระอักเลือด

ไม่มีแรง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ใหญ่นี่คงจะรักแกมากสินะ จัดงานแต่งงานให้กับแกด้วยแม้แกจะแท้งลุกไปแล้วก็ตาม ชั้นล่ะ

อิจฉาแกจริงๆ อีแค่เมียทาสแต่กลับถูกใหญ่ประคบประหงมเอาใจดีซะเหลือเกิน ดี ชั้นก็อยากจะรู้

ว่าถ้าใหญ่ฟื้นมาแล้วรับรู้ว่าเมียทาสสุดที่รักถูกนักเลงรุมข่มขืนเรียงคิวจะเป็นยังไง”เขริกาพูดอย่าง

สะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะจ้ะ อย่า”นันท์ตกใจรีบวิ่งหนีพวกชายฉกรรจ์ไปจนถึงท่าน้ำ

 

 

 

 

 

“จะหนีไปไหนคนสวย”ชายฉกรรจ์2-3คนวิ่งตามไปกระชากตัวนันท์แล้วจับกดลงกับพื้นดิน

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด อย่าทำชั้นนะ”นันท์ทั้งถีบทั้งขัดขืนจึงถูกชายฉกรรจ์ที่ขึ้นคร่อมร่างบางตบจนหน้าชา แต่ด้วย

สติที่มีเธอนึกถึงหน้าภาณุ เธอจะต้องไม่ยอมแพ้ เธอจะต้องช่วยภาณุให้ได้ นันท์ถีบชายคนนั้นไป

สุดแรง

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

ขณะที่นันท์ลุกหนีนั้น เขริกาเอาก้อนหินที่อยู่ข้างๆทุบท้ายทอยนันท์

 

 

 

 

 

 

 

“คุณเขม”นันท์หันไปมองเขริกา เธอแข็งใจ หลบทุกคนที่มาจับตัวเธอแล้วเดินโซซัดโซเซจะกลับ

ไปที่เรือนริมน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

 

เมื่อถึงริมน้ำเขริกาที่รีบตามมาถีบนันท์ลงน้ำไปสุดแรง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต”เขริกายืนมองนันท์ที่ถูกฟาดท้ายทอยแล้วจมน้ำหายไปในความมืดมิดอย่าง

สะใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบบบบบบบบบบบบ อีกครั้ง

 

 

 

ตอนต่อไปจะพลิกกลับไปที่ปัจจุบันนะ ใกล้จบแล้วๆๆๆๆๆ