บ่วงรักรอยอดีต

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นยังไงบ้างปลื้ม นันท์กับลูกไม่เป็นอะไรใช่มั้ย”ภาณุรีบถามเมื่อปลื้มเดินออกมากห้องฉุกเฉิน
 
 
 
 
 
“ใหญ่ แกทำใจดีๆไว้นะ ตอนนี้นันท์เสียเลือดมากเพราะเกิดจากการกินยาขับเลือดและกระทบ
กระเทือนจากการตกบันไดทำให้นันท์แท้งลูก ตอนนี้อาการของนันท์เป็นตาย50-50เพราะว่าอายุ
ครรภ์ที่เริ่มมากขึ้น เด็กเริ่มเป็นตัวพอแท้งไป มันะเป็นอันตรายต่อแม่เด็กได้แบบนี้”ปลื้มนิ่งสักพัก
ก่อนจะพูด นั่นทำให้ภาณุทรุดลงไปกับพื้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ นันท์ไม่ได้ทำอะไรผิดทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย”ภาณุพูดทั้งน้ำตา
 
 
 
 
 
 
“นี่เป็นเพราะความหึงหวงของเขมไงล่ะ เลยกล้าท่ะทำอะไรได้แบบนี้”ปลื้มพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ดี ถ้าทุกอย่างมันเกิดเพราะเขมหึงชั้น ชั้นก็จะไปจัดการเรื่องทั้งหมดเอง ปลื้ม ดูแลนันท์ด้วย
นะ”ภาณุพูดจบก็รีบไปที่รถแล้วขับกลับมาที่เรือนจันทร์เจ้า แต่เมื่อทราบว่าเขริกากลับไปที่บ้านของ
เธอชายหนุ่มก็ไม่รอช้าที่จะบึ่งรถไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“เขม อยู่ไหนน่ะเขม”ภาณุมาถึงบ้านของเขริกาก็ร้องเรียกหาเขริกา เขารู้ว่าช่วงนี้พ่อของเธอกำลัง
ยุ่งกับการทำงานเลยไม่ค่อยได้กลับมาที่บ้าน ส่วนบ่าวไพร่ก็แยกอยู่ที่เรือนหลังบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื๊อ แรงอีกๆ แรงอีก อ๊ะๆ”เสียงครางดังมาจากห้องนอนของเขริกาทำให้ภาณุที่เดินตามหาอยู่ก็
เดินเข้าไปข้างใกล้ๆแล้วค่อยๆดันประตูห้องเข้าไป แล้วสิ่งที่ขแห็นคือภาพที่ภรรยาที่ถูกต้องตาม
กฎหมายของเขากำลังระเริงรักอยู่กับชายชู้ ซึ่งไม่ใช่ใคร ชายคนนั้นคือกวินสามีของมดเพื่อนสนิท
ของเขริกานั่นเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า กวินเธอนี่สุดยอดเหมือนเดิมเลยนะ”เขริกาพูดเมื่อถึงฝั่งฝันแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“เธอเองยังมาสนุกกับชั้นแบบนี้แล้วสามีเธอล่ะไม่ว่ารึไง”กวินถาม
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ป่านนี้ก็คงจะไปออเซาะนังเมียน้อยนั่นแล้วล่ะ สนใจมันจนลืมเมียหลวงอย่างชั้น เลวที่สุด”เข
ริกาพูดอย่างคับแค้นใจที่ภาณุว่าเธอเมื่อเย็น ทำให้เธอรีบกลับมาที่บ้านและโทรเรียกกวินมาช่วย
ทำให้เธอหายเครียดแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ เลวที่สุด”ภาณุพูดออกมานิ่งๆทำให้กวินและเขริกาหันไปมองที่ประตูต้องตกใจสุดขีดก่อนทั้งคู่
จะรีบใส่เสื้อผ้า
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไอ้ใหญ่ คือ เรื่องนี้ชั้นอธิบายได้”กวินที่ใส่แค่ผ้าเช็กตัวผืนเดียวเดินไปอธิบายให้ภาณุ
 
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
 
 
 
ภาณุไม่สนใจอะไรทั้งนั้น พุ่งเข้ามาชกกวินล้มคว่ำ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใหญ่ จะมาชกกวินทำไม ในเมื่อทีใหญ่ล่ะสนใจแต่นังนันท์นั่น ไม่สนใจเขม เขมเองก็ต้องไป
หาความสุขข้างนอกแบบนี้”เขริการีบประคองกวินขึ้นมาแล้วว่าสามี
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่มันไม่ควรทำ เขมเป็นผู้หญิง แล้วเป็นถึงลูกนายพลแล้วทำแบบนี้พวกบ่าวไพร่หรือชาวบ้านเค้า
รู้จะต้องเอาไปนินทา เขมทำได้ยังไง นี่มันสามีเพื่อนรักของเขมเองเลยนะ”ภาณุโวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็พวกเราทำกันมาก่อนที่เขมจะเจอใหญ่ กวินจะเจอมดอยู่แล้ว เขมกับกวินเราก็แค่สนุกกิน แต่ไม่
ได้รักกันทำไมล่ะใหญ่ ทีนังนันท์ยังมีผู้ชายมากหน้าหลายตาเข้ามาได้ เขมจะมีไม่ได้”เขริกาว่า
 
 
 
 
 
 
 
“นันท์เค้าไม่เคยมีอะไรกับใครนอกจากใหญ่ นันท์เค้ายังดีกว่าเขมที่การศึกษา ชาติตระกูลทุกอย่าง
สงกว่าหมดเลยแต่กลับทำตัวแบบนี้”ภาณุว่าเขริกา
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
เขริกาตบหน้าภาณุหัน
 
 
 
 
 
 
 
“ใหญ่จะไปไหนน่ะ กลับมาเดี๋ยวนี้นะ”เขริกาโวยวายเมื่อภาณุมองเธอด้วยสายตาเย็นชาแล้วเดินหนี
 
 
 
 
 
 
 
“ไปดูแลเมียของใหญ่ไงล่ะ ถ้านันท์ฟื้นเมื่อไหร่ เราจะหย่ากันทันที”ภาณุพูดแล้วรีบเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่มีวัน เขมจะไม่ยอมให้ใหญ่หย่ากับเขม ไม่ยอม กรี๊ดดด”เขริกาโวยวายก่อนจะกรีดร้องออกมา
สุดเสียง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นันท์ ชั้นขอโทษนะนันท์ที่ชั้นดูแลเธอไม่ดี จนให้คนอื่นต้องมาทำร้ายเธอกับลูกแบบนี้ ฟื้นมา
เถอะคนดีของชั้น อย่าทิ้งชั้นไปนะนันท์”ภาณุกลับมาที่โรงพยาบาลแล้วเข้ามาในห้องพักของนันท์
ก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆแล้วกุมมือของนันท์ขึ้นมาแบที่แก้มแล้วพูด ชายหนุ่มมองร่างบางที่ซีดเซียว
และท้องที่เคยนูนกลับแบนรายก็น้ำตาไหล
 
 
 
 
 
 
“ชั้นขอโทษ คนดีของชั้น อย่าทิ้งชั้นไปอีกคน”ภาณุที่อ่อนแอเหลือเกินกอดร่างบางของนันท์แล้ว
ร้องไห้ก่อนจะหลับไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยะ อย่า อย่าทำอะไรชั้น อย่า ทำ ลูกจ๋า”เช้าวันต่อมานันท์เริ่มรู้สึกตัวก็ละเมอออกมา ภาณุที่กอด
นันท์ไว้รีบตื่นทันที
 
 
 
 
 
 
“นันท์ฟื้นแล้ว ไอ้ปลื้ม ไปตามพ่แกมาเร็ว นันท์ฟื้นแล้ว”ภาณุดีใจรีบเรียกปลื้มก่อนจะรีบกลับมาดู
อาการของนันท์
 
 
 
 
 
 
 
“คุณใหญ่ นันท์เจ็บ”นันท์หันไปเห็นภาณุเธอก็รีบพูด
 
 
 
 
 
“ชั้นอยู่นี่แล้วนะไม่เป็นไรแล้ว”ภาณุกอดนันท์ไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วลูกล่ะ คุณใหญ่ ลูกของเราไม่เป็นอะไรใช่มั้ยจ้ะ”นันท์นึกถึงลุกแล้วรีบถาม ภาณุหน้าถอดสี
 
 
 
 
 
 
“นันท์ ชั้นขอโทษที่ชั้นดูแลลูกไม่ได้ ลูกไม่อยู่กับเราแล้ว”ภาณุรวบรวมสติก่อนจะพูดแล้วกลั้น
น้ำตาไว้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มะ ไม่จริง ลุกต้องอยู่กับนันท์ ไม่จริง”นันท์ร้องอย่างตกใจแล้วเอามือมาลูบท้องพบว่าท้องของ
เธอแบนราบเหมือนเดิม
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริง ลูกแม่ กรี๊ดดด”นันท์ช็อคกับสิ่งที่เจอก็กรีดร้องก่อนจะเป็นลมในอ้อมกอดภาณุทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ลุงหมอครับ นันทืเป็นยังไงบ้างครับ”ภาณุรีบวิ่งไปถามพ่อของปลื้มเมื่อออกมาจากห้องพักของ
นันท์
 
 
 
 
 
 
 
 
“ร่างกายก็มีแต่รอบฟกช้ำ ไม่มีอะไรมาก แต่ที่น่าห่วงก็ตรงสภาพจิตใจนี่ล่ะ เธอกำลังช็อคเรื่องของ
ลูก ใหญ่ ใหญ่ต้องดูแลแม่หนูนันท์อย่างใกล้ชิดนะ อย่าให้คิดฟุ้งซ่านเด็ดขาด”ลุงหมอพูดก่อนจะ
เดินไป ภาณุเดินเข้ามาในห้องแล้วมองนันท์ที่นอนเอนหลังมองไปทางหน้าต่างและร้องไห้ไม่หยุด
ก็เดินไปกอดนันท์แน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ลูก ลูกไม่อยู่กับแม่แล้ว ฮือๆ ลูกจ๋า”นันท์เพ้อหาแต่ลูกที่เสียไปแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น
 
 
 
 
 
 
“โธ่ นันท์ ชั้นขอโทษนะนันท์ แต่ธออย่าเป็นอะไรไปอีกคนนะ อย่าทิ้งชั้นไปนะนันท์”ภาณุสงสา
รนันท์จับใจแล้วกอดปลอบเธอก่อนน้ำตาจะไหลออกมา โดยมีปลื้มยืนมองคนทั้งคู่ด้วยความสงสาร
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เช็ดตัวก่อนนะป๊อป”ฟางเดินมาที่ห้องพักที่ใช้ปฏิบัติธรรมแล้วเช็ดตัวให้ป๊อปปี้ที่ไม่ได้สติ
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้ฟางหมั่นนั่งสมาธิบำเพ็ญเพียรสั่งสมบุญให้ลูกของเราอยู่นะ ลูกของเราในชาติที่แล้วน่ารัก
มากเลย เค้าน่ะรอวันที่ป๊อปฟื้นอยู่นะ เพื่อจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน พ่อ แม่ ลูกอีกครั้ง”ฟางเช็ดตัว
ไปเล่าเรื่องต่างๆให้ป๊อปปี้ไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“ต่อจากนี้ฟางจะไม่ปล่อยให้ป๊อปไปไหนอีกแล้ว ป๊อปต้องอยู่กับฟางนะ เราจะอยู่เป็นครอบครัว
เดียวกัน อยู่กันพ่อ แม่ ลูก อย่าทิ้งฟางไปนะป๊อป”ฟางพูดจบพร้อมกับเช็ดตัวให้ป๊อปปี้เสร็จแล้วก็
กอดสามีแน่น แล้วย้อนนึกถึงวันที่นันท์แท้งแล้วภาณุกอดปลอบ ขอร้องไม่ให้นันท์เสียใจและทิ้ง
เขาไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อจ๋าได้ยินหนูมั้ย พ่อจ๋ากลับมาหาแม่จ๋ากับหนูไวๆนะจ้ะ”เด็กน้อยโผล่มาใกล้ป๊อปปี้แล้วเอื้อมมือ
ไปจับที่แก้มป๊อปปี้ก่อนจะพูดออกมา แล้วมีแสงสีขาวอ่อนๆออกมาจากตัวเด็กน้อย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางมาดูแลคุณป๊อปแบบนี้ทุกวันเลยพวกเค้าคงรักกันมากอย่างที่พี่เขื่อนว่าจริงๆนะคะ”โบว์พูด
เมื่อเดินมาเห็นฟางที่มาดูแลป๊อปปี้ตลอดเวลาที่ป๊อปปี้สลบอยู่และมีวิญญาณลูกของพวกเขามาวน
เวียนใกล้ๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ พวกเค้ารักกันมาก และพี่เชื่อว่าพลังความรักบริสุทธิ์จะสามารถทำลายความหลงใหลจอม
ปลอมไปได้แน่ๆ”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
“แต่พี่เขื่อนเคยบอกนี่คะว่า เรื่องทั้งหมดมันเกิดจากการกระทำของคุณป๊อปในชาติที่แล้ว เลย
ทำให้คุณเขมแค้นมาในชาตินี้ ไม่ต่างอะไรกับคุณกั้งที่แค้นโบว์กับคุณป๊อป”โบว์พูดแล้วซึมลงไป
เมื่อนึกถึงเรื่องตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าเศร้าสิ เดี๋ยวลูกในท้องก็พลอยเศร้าไปด้วยหรอก ตอนนี้โบว์ชดใช้ให้กั้งหมดแล้วนะ ต่อไปก็
จะเหลือแต่ตัวกั้งในชาตินี้ที่จะต้องชดใช้ให้โบว์บ้าง”เขื่อนพูด เพราะถ้าภาพที่เขาเห็นเป็นจริง กั้ง
จะต้องกลับมา
 
 
 
 
 
 
 
“ดูแลกันดีแบบนี้เหมาะสมกันจริงๆเลยนะ”เฟย์ที่เดินมากับแก้วและโทโมะก็อดแขวะไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ คุณเฟย์คะ โบว์กับพี่ขื่อนเราเป็นแค่พี่น้องกันเท่านั้นนะคะไม่มีอะไรเกินเลย”โบว์อธิบาย
 
 
 
 
 
 
“แล้วบอกชั้นทำไมล่ะ หลีกไปๆ ชั้นจะไปหาพี่ฟาง เชิญไปสวีทกันกันที่อื่นไป๊”เฟย์โวยวายแล้ว
เดินเข้าไปหาฟาง โทโมะและแก้วมองโบว์และเขื่อนแล้วยิ้มก่อนที่โทโมะจะทำมือชี้ไปที่เฟย์แล้ว
บอกเขื่อนว่าหึง ทำให้เขื่อนแอบอมยิ้มกับท่าทางของเฟย์
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะ  อืม”ป๊อปปี้เริ่มขยับตัวขึ้นมาแล้วลืมตามองไปรอบๆแล้วพบว่าเขาอยู่ที่ห้องพักแห่งงหนึ่ง
 
 
 
 
 
“ป๊อป ป๊อปฟื้นแล้ว”ฟางที่ออกมาจากห้องน้ำร้องดีใจแล้วรีบไปหาป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปฟื้นแล้วงานนี้จะอาละวาดอะไรมั้ยอ่ะพี่ฟาง”เฟย์มองป๊อปปี้อย่างไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วมีนไปไหนแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้ฟางเศร้าลงไป
 
 
 
 
 
 
“นี่เขื่อนไหนว่าพลังความรักบริสุทธิ์อะไรเนี่ยมันจะช่วยป๊อปปี้ได้ไงล่ะ นี่อะไร เพ้อหามีนอีก
แล้ว”โทโมะและแก้วเดินเข้ามาพร้อมพวกเขื่อนก็โวยวายเมื่อเห็นป๊อปปี้เรียกหามีน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทั้งใจป๊อปคงจะรักมีนเค้าจริงๆสินะ เลยตื่นมาก็เรียกหามีนเค้าแบบนี้”ฟางพูดเสียงสั่นก่อนจะเบือน
หน้าหนีเพื่อจะร้องไห้
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปจะรักมีนทำไม ในเมื่อป๊อปเองก็มีเมียแล้วทั้งคนอย่างฟาง”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“นี่คุณป๊อปไม่ได้พูดเล่นใช่มั้ยคะ ไม่ได้หลอกพวกเราใช่มั้ยคะ”แก้วรีบพูด
 
 
 
 
 
“ก็ชั้นแต่งงานกับฟางแล้ว ชั้นรักฟางชั้นจะโกหกทำไมล่ะ”ป๊อปปี้พูด ฟางดีใจโผเข้ากอดป๊อปปี้
แน่น
 
 
 
 
 
“ป๊อป ป๊อปกลับมาหาฟางแล้ว ฮือๆ”ฟางร้องไห้ปล่อยโฮด้วยความดีใจ
 
 
 
 
 
“เห้อ ในที่สุดพลังความรักก็สามารถชนะความหลงใหลจอมปลอมนั่นได้จริงๆยินดีด้วยนะคะคุณ
ฟาง”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“เสร็จเรื่องของฟางแล้วก็ดีสิ จะได้เคลียร์เรื่องของเรา”โทโมะพูดแล้วเอามือโอบไหล่แก้ว แก้วจึง
ฟาดไปทีนึง
 
 
 
 
 
“ผมดีใจด้วยนะครับคุณป๊อปที่คุณป๊อปกลับมาหาคุณฟางแล้วเป็นเหมือนเดิมแล้ว”เขื่อนพูดแล้ว
เดินมาแตะไหล่ป๊อปปี้ แต่แล้วจู่ๆเขาก็เห็นภาพที่ป๊อปปี้ทำร้ายฟางเข้ามาในหัว ชายหนุ่มทรุดลงกับ
พื้นทันที
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นายเป็นอะไรน่ นายเห็นอะไรอีก”เฟย์ตกใจรีบวิ่งไปประคองเขื่อนแล้วถาม
 
 
 
 
 
“เรื่อง มันยังไม่จบ ตราบใดที่คุณเชมยังไม่เลิกจองเวรกับพวกคุณ”เขื่อนพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“แล้วต้องทำยังไงอีกล่ะคะคุณเขื่อน หรือต้องให้พวกเราทำบุญไปให้”ฟางถาม
 
 
 
 
 
“มันไม่มีประโยชน์หรอกฟาง ถ้าทุกอย่างมันเกิดเพราะป๊อป งั้นป๊อป ก็ขอจัดการปิดเรื่องทุกอย่าง
ด้วยตัวป๊อปเอง”ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนจะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
คุณใหญ่จะขอเขมหย่ายิ่งทำให้เขมเเค้นนันท์กว่าเดิม
 
แล้วด้านป๊อปปี้ก็จะขอจัดการเรื่องงนี้เองอีก
 
เขื่อนก็เห็นภาพนิมิตรที่ไม่ดีๆซะด้วย มาดูกัน เรื่องนี้ใกล้จะจบแล้ว
 
 
เดี๋ยวถ้าเรื่องนี้จบสัญญาว่าะพักดราม่าๆ จะเอาเบาสมองมาละกันเนาะ5555