บ่วงรักรอยอดีต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวฟางนี่ฟางจะพาป๊อปไปไหนน่ะ”ป๊อปปี้เหวอเมื่อฟางลากเขามาขึ้นรถแล้วขับออกจากบ้านริม

น้ำไป

 

 

 

 

 

“ห้ามแต่งแต่ไม่ได้ห้ามจดทะเบียนนี่นา”ฟางพูดไปยิ้มไปแล้วขับรถมาถึงอำเภอ

 

 

 

 

 

“ฟางพูดจริงดิ นี่จดทะเบียนมันเรื่องใหญ่เลยนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“แล้วไง เรารักกัน อยากแต่งงานกัน ไม่มีงานแต่งก็ได้แต่เราต้องจดทะเบียนกันไม่อย่างงั้น ฟางจะ

โกรธป๊อปแล้วหนีไปเรียนต่อเมืองนอกแล้วไม่กลับมาเลย”ฟางพูดขู่จนป๊อปปี้ต้องยอมคนรักก่อนจะ

ไปจดทะเบียนด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ยินดีด้วยนะครับต่อจากนี้คุณทั้งคู่ก็จะใช้ชีวิตคู่ร่วมกันแล้ว”นายอำเภอพูดแล้วยื่นทะเบียนสมรสให้

ฟางและป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ต่อไปนี้เราก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้วนะคะคุณสามี”ฟางพูดอย่างอารมณ์ดีเมื่อเดินลงมาจากอำเภอ

 

 

 

 

 

“ฟางน่ะ ทำไมใจร้อนแบบนี้ หุนหันมาจดทะเบียนแล้วแม่ฟางจะว่าไงเนี่ย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“เอ้า แต่ป๊อปก็ยอมนินาแม่ไม่ว่าหรอก”ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

“เอ้าถ้าไม่ยอมคนแถวนี้ก็จะทิ้งป๊อปไปป๊อปไม่ยอมหรอกนะถ้าฟางจะไปจากป๊อปอ่ะ”ป๊อปปี้อ้อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เค้าก็ไม่ยอมเหมือนกัน อ๊ะ ป๊อปนั่นมีหมอดูนี่เราไปดูดวงกันนะ”ฟางพูแล้วชวนป๊อปปี้ไปดูดวงที่ใต้

ต้นไม้หน้าอำเภอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว แม่หนู ไปจดทะเบียนสมรสมาเรอะ ยินดีด้วยนะ”หมอดูพูดทำให้ฟางยิ้มก่อนจะนั่งลงกับพื้นที่

ดูดวง

 

 

 

 

 

“แม่หมอคะ คือหนูพึ่งจดทะเบียนกับแฟนหนูมาอ่ะค่ะ หนูอยากจะให้แม่หมอช่วยดูดวงเกี่ยวกับ

ความรักของพวกหนูหน่อยได้มั้ยคะ”ฟางรีบพูดแล้วแบมือให้หมอดูดูลายมือ

 

 

 

 

 

 

“แม่หนูเป็นคนมีวาสนาดีนะ ครอบครัวดี การงานดี แถมคนรักก็ดี ป้าขอดูลายมือแฟนหนูหน่อย

สิ”แม่หมอพูดก่อนจะจับมือป๊อปปี้แล้วกางดูลายมือ ทันใดนั้น แม่หมอก็หน้าซีดก่อนจะจับมือฟาง

อีกข้างแล้วเด้งออก

 

 

 

 

 

“แม่หมอ มีอะไรรึเปล่าคะทำไมถึงทำหน้าตาตกใจแบบนั้น”ฟางรีบถาม

 

 

 

 

 

“พวกหนะรักกันไม่ได้ มันคือคำสาปแช่ง พวกหนูทำอะไรไว้ให้ใครต้องเจ็บช้ำ เค้าไม่ยอมให้พวก

หนูได้รักกัน พวกหนูรักกันไม่ได้ อยู่ด้วยกันจะมีแต่หายนะ”แม่หมอพูดด้วยน้ำเสียงตกใจกลัว

 

 

 

 

 

 

“พอทีเถอะค่ะ มากล่าวหากันแบบนี้ได้ยังไง หมอดูมั่วแน่ๆ ป๊อป กลับเถอะ”ฟางโมโหรีบดึงมือป๊อปปี้แล้วเดินไปจากโต๊ะหมอดู

ทันที

 

 

 

 

 

“ใจเย็นๆนะฟาง หมอดูก็คู่กับหมอเดานั่นล่ะ ไม่มีอะไรหรอก”ป๊อปปี้พูดให้ฟางสงบสติอารมณ์

 

 

 

 

 

 

“ไม่รู้อ่ะป๊อป ทำไมคนโน้ก็มาห้าม คนนี้ก็มาห้ามเรื่องความรักเราแบบนี้ อะไรกันนักกันหนา”ฟาง

โวยวาย

 

 

 

 

 

 

“แต่มันก็แค่คำพูดไม่ใช่หรอฟาง คำพูดของคนมันะสำคัญกว่าการกระทำได้ไง ป๊อปยังอยู่ตรงนี้อยู่

กับฟางนี่ไง ใบทะเบียนสมรสที่เป็นของเรา2คน กนี้เราจะเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องกันตามกฎหมาย

แล้วนะ ไม่มีงานไม่ป็นไร แค่มีฟางอยู่ข้างๆป๊อปเท่านี้ก็พอ”ป๊อปปี้พูดแล้วจับมือฟางแล้วยิ้มอย่าง

อ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

“เสียดายจัง งั้นบอกบ่าจำปาไม่ด้ เราแอบแต่งกันก็ได้นี่เนอะ”ฟางพูดก็จะเริ่มคิดแผนแอบแต่งงาน

นี้ขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ตายๆเมียใครเนี่ย แสบจริงๆ”ป๊อปปี้พูก่อนจะเดินพาฟางขึ้นรถกลับคอนโดไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หึ คิดหรอว่าจะมีความสุขกัน พวกแกต้องชดใช้”เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นแล้วมองป๊อปปี้

ฟางอยู่บนรถ

 

 

 

 

 

“เอาไงมีน จะให้เริ่มจัดการเลยมั้ย รึว่ายังไง”เสียงชายอีกคนหนึ่งพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ไว้ก่อนเถอะกั้ง ถ้ามันเป็นอย่างที่ย่าทวดบอกพวกมันจะรักกันได้ไม่นานหรอก จะต้องมีแต่

หายนะ”มีนพูดแล้วยิ้มเยาะก่อนจะให้กั้งขับรถออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แน่ใจนะพี่ฟางว่าจะจัดการแต่งงานที่นี่จริงๆ”เฟย์ถามเมื่อเห็นฟางดื้อที่จะแต่งงานโดยจัดงาน

แต่งงานที่สวนในบ้าน ซึ่งตอนแรกแม่ของฟางและเฟย์รู้เรื่องก็ตกใจแต่สุดท้ายทำอะไรไม่ได้เมื่อ

ฟางจดทะเบียนสมรสไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

“แน่นอน ประหยัดดี และอีกอย่างพ่อแม่ป๊อปเค้าที่อยู่ฝรั่งเศสจะได้มาเจอพวกเราที่บ้านเป็น

ทางการสักที”ฟางพูดก่อนจะจัดดอกไม้เอาไว้ประดับในงานส่วนป๊อปปี้ก็ช่วยคนงานจัดโต๊ะในงาน

แต่งงาน

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ชั้นทึ่งในความรักปนความรั้นแกจริงๆเลยฟาง รักกันจนฝ่าฟันเพื่แต่งงานกันให้ได้”พ้อยท์พูด

 

 

 

 

 

 

“ดีจังเฟย์อ่ะอยากมีความรักแบบนี้บ้างจัง เห้อ พี่เคนไม่รับโทรศัพท์อีกแล้ว”เฟย์พูดพลางมองมือ

ถือตัวเองที่โทรหาเคนไม่ติดเศร้าๆ ฟางและพ้อยท์จึงปลอบน้องสาว

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางมีอะไรรึเปล่าเรียกป๊อปมาเนี่ย เดี๋ยวป๊อปต้องไปเช็คไฟตรงเวทีอยู่นะ”ป๊อปปี้เรียกฟางที่แต่ง

ตัวในห้องนอนเธอหลังจากถูกเฟย์และพ้อยท์เรียกตัวชายหนุ่มขึ้นมาชั้นบน

 

 

 

 

 

 

“เป็นไง ฟางสวยมั้ย”ฟางเปิดประตูออกมาในชุดเจ้าสาวแล้วยิ้มให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ยังไงพรุ่งนี้ป๊อปก็ต้องเห็นอยู่แล้วนะ เค้าบอกว่าถ้าเจ้าบ่าวเห็นชุดแต่งงานเจ้าสาวก่อนแบบนี้

จะใช้ชีวิตร่วมกันมีแต่ปัญหานะ”ป๊อปปี้พูดฟางยิ้มก่อนจะดึงป๊อปปี้เข้ามาในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“อ่ะๆ งั้นถอดก็ได้ แต่ป๊อป ถอดชุดให้ฟางหน่อยสิ เฟย์กับพ้อยท์ไปแล้ว ไม่มีใครช่วย”ฟางพูด

แล้วหันหลังก่อนที่ป๊อปปี้จะสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยๆรูดซิบชุดเสาวลงอย่างประหม่า เมื่อเห็น

แผ่นหลังขาวเนียนของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ฟาง ไม่ดีมั้ง”ป๊อปปี้ร้องเมื่อฟางดันป๊อปปี้ลงไปที่เตียงแล้วขึ้นคร่อม

 

 

 

 

 

 

 

“เอาน่าซ้อมไว้เดี๋ยวยังไงพรุ่งนี้เข้าหอก็ต้องทำอยู่ดี ฮิฮิ”ฟางยิ้มก่อนจะพลิกให้ป๊อปปี้มาคร่อมร่าง

บางไว้ ป๊อปปี้มองคนรักแล้วยิ้มออกมาก่อนจะก้มลงจูบฟางอย่างอ่อนโยน ฟางเองก็ยิ้มรับสัมผัส

นั้น แต่แล้วจู่ๆป๊อปปี้ก็เห็นภาพที่ฟางถูกเขาข่มขืนแล้วร้องไห้จนตัวสั่นด้วยความกลัว ฉายเข้ามา

ทำให้ป๊อปปี้ชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรรึเปล่าป๊อป”ฟางแปลกใจที๊อปปี้หยุดการกระทำก็ลุกขึ้นมาถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปว่าเอาไว้พรุ่งนี้ดีกว่า วันที่เราเข้าหอกันแล้ว ป๊อปอยากถนอมฟางไว้ป๊อปไม่อยากทำให้ฟาง

เสียใจนะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปอ่ะ ป๊อปเป็นแบบนี้ไงฟางเลยรักป๊อปมาก แค่มีป๊อปอยู่ข้างๆกันฟางก็มีความสุขแล้วล่ะ”ฟาง

พูดพร้อมกับสวมกอดป๊อปปี้ด้วยความรักและภูมิใจที่ชายหนุ่มไม่ทำอะไรในคืนก่อนเข้าหอแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางสวยมากเลย”เฟย์พูดเมื่แต่งตัวแต่งหน้าให้ฟางเสร็จแล้วชมพี่สาว

 

 

 

 

 

 

“ตื่นเต้นจังเลยเฟย์ นี่พี่กำลังจะแต่งงานกับป๊อปแล้ว”ฟางพูดแล้วยิ้มอย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

 

 

“แกรู้มั้ยฟางว่าแกกับป๊อปน่ะเป็นคู่รักที่น่ารักมากเลยนะป๊อปมันก็รักแก ทั้งยอมทั้งดูแลเทคแคร์แก

ดีมาก ขอให้พวกแกรักกันไปนานๆนะแล้วมีหลานให้ชั้นอุ้มไวๆนะแก”พ้อยท์อวยพรเพื่อนสาวก่อน

จะพาฟางออกไปข้างนอกห้อง ฟางเดินลงมาจากบันไดชั้นบนแล้วเดินไปหาป๊อปก่อนทั้งคู่จะเดิน

มาที่หน้าเวทีที่ที่จัดที่สวน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางสวยที่สุดในโลกเลยรู้มั้ยวันนี้”ป๊อปปี้กระซิบบอกฟางแล้วยิ้มให้เธอ

 

 

 

 

 

“แหมก็ขอสวยให้เจ้าบ่าวของฟางคนนี้ชื่นใจไงคะ”ฟางพูดแล้วยิ้มให้กัน

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะครับตอนนี้คู่บ่าวสาวก็ขึ้นมาอยู่บนเวทีนี้แล้วนะครับ เป็นไงบ้างครับฟาง รู้สึกประทับใจอะไร

ในตัวเจ้าบ่าวคนนี้บ้างครับ”เคนที่ทำหน้าที่เป็นพิธีกรคู่กับเฟย์สัมภาษณ์ฟาง

 

 

 

 

 

 

“ฟางก็ประทับในตัวป๊อปที่เค้าเป็นคนดีแบบนี้เสมอต้นเสมอปลายค่ะ เค้าใส่ใจคอยดูแลฟางแบบนี้

เหมือนเดิมค่ะ ทำให้ฟางมั่นใจว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่ฟางจะฝากชีวิตไว้ให้ดูแลต่อจากนี้”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วพี่ป๊อปล่ะคะ ประทับใจอะไรในตัวของฟางบ้างคะ”เฟย์เป็นฝ่ายถามป๊อปปี้บ้าง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเป็นผู้หญิงที่ผมรู้สึกได้ว่าผมอยู่ด้วยแล้วไม่เบื่อครับ ผมหลงรักทุกอย่างที่เป็นตัวฟาง ทั้งแวว

ตา รอยยิ้ม ทุกๆอย่างเลยครับ ผมเจอเค้าครั้งแรกรู้สึกได้ว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่ผมจะต้องปกป้อง

และอยากดูแลเธอไปตลอดชีวิตครับ ฟางป๊อปรักฟางนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้กับฟางก่อนจะบอกรัก

เธอท่ามกลางเสียงโห่แซวของแขกในงานที่เป็นเพื่อนของป๊อปปี้และฟาง ฟางยิ้มออกมาด้วยความ

ดีใจก่อนจะเขย่งหอมแก้มป๊อปปี้ทีนึง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางจะแต่งงานกับป๊อปปี้ไม่ได้”คำสั่งประกาศิตเสียงดังของโทโมะดังขึ้นทำให้แจกในงานหันไป

มอง โทโมะที่ประคองย่าจำปาเดินเข้ามาพร้อมตามด้วยแก้วและพิมที่ตามมาดูอาการย่าจำปาติดๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมคะ ย่าไม่ชอบป๊อปปี้ แต่ป๊อปเค้าเป็นคนรักของฟาง ที่สำคัญฟางจดทะเบียนกับป๊อปเค้า

แล้วด้วย”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ ย่าขอร้องฟาง อย่าแต่งงานกับป๊อปปี้นะ เชื่อย่าสักครั้งเถอะ”ย่าจำปาขืนตัวเองมาจากโทโมะ

แล้วขอร้องฟาง

 

 

 

 

 

“งั้นย่าก็บอกเหตุผลมาสิคะว่าทำไมย่าถึงให้เราแต่งงานกันไม่ได้”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“มันคือเรื่องผิดพลาดในอดีต ที่ไม่ควรให้มันเกิดเป็นครั้งที่2อีก ประวัติศาสตร์ไม่ควรซ้ำรอย ผู้ชาย

คนนี้ไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กับหนูนะลูก”ย่าจำปาพูดแล้วจ้องมองหน้าป๊อปปี้ด้วยสายตาขอร้อง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ ย่าจะมาพังงานแต่งงานนี้ของพวกเราไม่ได้ ถึงจะพังแต่ตอนนี้ฟางก็คือภรรยาที่ถูกต้องตา

มกฏหมายของป๊อปปี้ไปแล้ว”ฟางพูดจบก็รีบวิ่งไปหยิบทะเบียนสมรสของฟางกับป๊อปปี้ชูให้ย่า

จำปาดู

 

 

 

 

 

 

 

ครืน

 

 

 

 

เหมือนเสียงผ้าร้องและมีลมพัดอย่างแรง ป๊อปปี้รีบดึงฟางไปกอด

 

 

 

 

 

 

“พวกเธอเคยทำผิดไปแล้วครั้งหนึ่ง อย่าทำผิดอีกครั้งได้มั้ย เพราะมันจะส่งผลร้ายมากับตัวพวก

เธอ ฮึก”ย่าจำปาพูดอีกครั้งก่อนจู่ๆย่าก็เริ่มชักและหมดสติไป

 

 

 

 

 

 

 

“ย่าจำปา คุณย่า”ฟางตกใจรีบไปดูอาการย่าจำปาทันที ก่อนที่โทโมะจะพาย่าจำปาไปส่งที่โรง

พยาบาลที่ใกล้ที่สุด

 

 

 

 

 

 

 

“คนป่วยไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงนะครับ ก็อาการเครียด คราวหลังอย่าให้คุณย่าเกิดภาวะความเครียด

แบบนี้อีกนะครับ”หมอพูดแล้วเดินไป

 

 

 

 

 

 

 

“พี่จะพาย่าจำปามาทำไม พวกเราอุตส่าห์ไม่รบกวนย่าแล้วนะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

“มันคือความต้องการของย่าพี่ขัดไม่ได้ พวกเราเองนั่นล่ะที่ขัดคำสั่งย่า”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นพี่บอกฟางมาได้มั้ยล่ะคะว่าทำไมย่าถึงไม่ยอมให้ฟางแต่งงานกับป๊อป”ฟางจูงมือป๊อปปี้แล้ว

เดินมาถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางจำเรือนจันทร์เจ้าได้มั้ย ที่ที่พวกเราเคยคิดจะแอบไปเล่นด้วยกันตอนเด็กๆ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องพี่ฟางแต่งานกับพี่ป๊อปปี้ไม่ได้ล่ะพี่โทโมะ”เฟย์ถามด้วยความไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

“เอาเป็นว่าเดี๋ยวถ้าคุณย่าฟื้นเราก็ไปถามเรื่องราวทุกอย่างกับคุณย่าเองละกัน”โทโมะพุดแล้วเดิน

ไป โดยที่มองฟางและป๊อปปี้ที่จับมือกันไม่ปล่อยแล้วส่ายหน้าช้าๆ

 

 

 

 

 

 

หลายคนอาจจะงงกับเนื้อเรื่อง บอกไว้เลยนะจ้ะว่า มันซับซ้อนจริงๆเรื่องนี้

 

 

เดี๋ยวรอซักแปป จะเป็นพาร์ทอดีตละจ้าาา

 

 

 

ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยน้าาาา พึ่งคิดเเนวนี้มา เลยลองเอาลงดู