บ่วงรักรอยอดีต

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วู้ว สนุกจังเลยเนาะพี่ฟาง ดีอ่ะ พอเรียนจบแล้วก็มาเที่ยวที่สมุยกันแบบนี้น่ะ อากาศดีจริงๆ”เฟย์

พูดเมื่อมาถึงที่พักแล้วเดินออกไปรับลมที่ระเบียงด้วยความสดชื่น

 

 

 

 

 

 

“แน่นอน ก็ถือซะว่าฉลองที่พี่เรียนจบแล้ว เลยมาพักผ่อนสมอง ปีหน้าเราเองก็จะจบแล้วนะเฟย์

ตั้งใจเรียนด้วยล่ะเราจะได้จัดทริปแบบนี้อีก”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“ครับผม ไปเปลี่ยนชุดกันเถอะเดี๋ยวเราไปพายเรือคายัคกัน พี่พ้อยกับพี่เคนคงรอนานแล้ว”เฟย์พูด

แล้วดึงพี่สาวไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำแบบทูพีชแล้วสวมกางเกงทับก่อนจะเดินลงมาหาทุกคนที่รอด้าน

ล่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าวฟาง สวยซ่อนรูปนะเรา”เคนแฟนของเฟย์พูดขึ้นเมื่อเห็นฟางเดินมาพร้อมกับแฟนสาว

 

 

 

 

 

 

พรึ่บ

 

 

 

จู่ๆเสื้อแจ้กเก็ตตัวหนึ่งถูกคลุมปิดตัวฟางไว้ทันที

 

 

 

 

 

 

“สวยซ่อนรูปก็จริง แต่ซ่อนไว้อ่ะดีแล้ว หวง”ป๊อปปี้พูดพลางถอนแว่นกันแดดแล้วยิ้มกวนๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นเดี๋ยวเค้าเก็บไว้ใส้ให้ตัวดูแค่2คนก็ได้เนาะๆ”ฟางยิ้มก่อนจะคล้องแขนแฟนหนุ่มเพื่ออ้อน

 

 

 

 

 

 

“แหมๆ สวีทจริงๆคู่นี้ งานรับปริญญาฟางติดงานมาไม่ได้แต่ก็ยังใจดีจัดทริปที่สมุยชดเชยให้ ชั้น

ล่ะอิจฉาพวกเธอัง คบกันตั้ง7ปี รักนี้ยังหวานเหมือนเดิม”พ้อยท์เพื่อนของฟางพูดแซวแล้วมองคู่

ป๊อปปี้ฟางที่คบกันมาตั้งแต่ ม.ปลายจนจบมหาลัยร่วมๆได้7ปี แต่ทั้งคู่ก็ยังหมั่นเติมความหวานให้

กันเสมอๆ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ หวานกันแบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะแต่งละครับ นี่ฟางเองก็เรียนจบแล้วนะป๊อป รีบไปสู่ขอซะ

สิ”เคนแซว

 

 

 

 

 

 

 

“ก็กะอยู่อ่ะนะ แต่งานนี้ขอต่อรองค่าสินสอดก่อน เพราะหมดไปกับค่าของกินคนนี้เค้าเยอะ”ป๊อปปี้พูด

แล้วโอบเอวฟางไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แน่ะ พูดดี ใครกันเดทกันทุกครั้งชอบพาไปร้านอาหารล่ะจ้ะ ไม่รู้ล่ะ ถ้าแต่งงานกันไปแล้วนะ

ป๊อปต้องเลี้ยงฟาง เดี๋ยวฟางจะจัดการเรื่องการเงินให้เอง”ฟางพูดแล้วยิ้มทำให้เพื่อนๆโห่แซวฟาง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ป่ะๆ พวกเราไปพายเรือกัน แล้วเดี๋ยวเย็นนี้มีดินเนอร์ริมทะเล บอกเลยอาหารทะเลสดๆรอทุกคนอยู่”ป๊อปปี้

พูดก่อนจะพาทุกคนไปพายเรือคายัคกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วิวสวยเนาะป๊อป”ฟางเดินมาหาแฟนหนุ่มที่กำลังถ่ายรูปวิวทะเลยามเย็น

 

 

 

 

 

 

“แต่คนนี้สวยกว่า”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะหันมาถ่ายรูปฟางที่เดินมาหาในช็อตที่ฟางกำลังเหวออยู่พอดี

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปอ่ะ มาถ่ายเค้าแบบนี้ได้ไงอ่ะ ยังไม่ทันได้เก็กเลยนะๆ”ฟางพูดแล้วรีบมาลบรูปแต่ป๊อปปี้

หัวเราะและไม่บอมก่อนจะโอบฟางไว้แล้วยืนมองพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดินด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวยจนอยากอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปนานๆเนาะฟาง”ป๊อปปี้พูดกับแฟนสาว

 

 

 

 

 

 

 

“อยากอยู่กับฟางทุกวันแบบนี้ก็รีบมาขอฟางสิ นี่เค้าเรียนจบแล้วน้า”ฟางรีบกระแซะหยอดป๊อปปี้

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“อูย ยังเก็บตังค่าสินสอดไม่ครบเลย ต้องเลี้ยงฟางทั้งชีวิตน่ะ ต้องเก็บตัวเยอะๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

“บ้า รีบมาขอเค้าแล้วกัน รออยู่ๆ”ฟางยิ้มด้วยความเขินก่อนจะเดินกลับมาที่พักแล้วชะงักเมื่อตอน

แรกที่เพื่อนๆปิ้งอาหารทะเลกันตรงนี้แล้วหายไปไหนหมดล่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ พี่เคน พ้อยท์ อยู่ไหนกันเนี่ย”ฟางร้องเรียกทุกคนแต่เงียบไม่มีเสียงตอบ

 

 

 

 

 

 

“ใครกันที่ทำให้ฉันรัก ใครกันที่มาอยู่ในความฝันคนที่ฉันคิดถึงอยู่ทุกวันก็ใครคนนั้นชั้นเรียกว่า

เธอ”เสียงกีต้าร์ดังขึ้นก่อนจะตามด้วยเสียงของเฟย์ร้องเพลงขึ้นมา ฟางมองน้องสาว เคนและพ้อ

ยท์ที่เดินออกมาจากที่ซ่อนก็ยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ความรักหน้าตาประมาณไหน ความรักจะใจดีแบบเธอไหม เก็บซ่อนความรักไม่ใกล้ไม่ไกล

หน้าอกข้างซ้ายตรงใจของเธอ”พ้อยท์ร้องอีกท่อนก่อนทุกคนจะเปิดทางให้ป๊อปปี้ถือช่อดอกไม้มา

ให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนที่ชั้นคิดถึงอยู่ทุกวัน ก็ใครคนนั้นชั้นเรียกว่าเธอ”ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นช่อดอกไม้ให้ฟางที่รับมาด้วย

ความเขิน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย มาร้องเพลงให้เค้าแบบนี้ต้องมีอะไรกันแน่ๆ”ฟางรีบพูดกัยคนอื่นเพื่อแก้เขิน พ้อยท์

เคนและเฟย์ยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“เมื่อกี้มีคนแถวนี้พูดไม่ใช่หรอว่ารอเค้ามาขอ”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูฟาง ฟางรีบหันมาพบว่าป๊อปปี้

ยื่นแหวนเพชรเม็ดเล็กๆวงหนึ่งให้ฟาง ฟางอึ้งทั้งเขินทั้งดีใจความรู้สึกปะปนไปหมด

 

 

 

 

 

 

 

“7ปีแล้วที่เราอยู่ด้วยกันมา อาจจะมีทะเลาะบ้าง งอนง้อกันบ้าง แต่เราก็ผ่านกันมาได้ดีนะฟาง

ตอนนี้ป๊อปว่ามันถึงเวลาแล้วล่ะที่เราจะต้องใช้ชีวิตร่วมกันจริงๆสักที ฟางแต่งงานกับป๊อ

ปนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วคกเข่าขอฟางแต่งงาน

 

 

 

 

 

“ป๊อปอ่ะถ้าฟางไม่แต่งกับป๊อปแล้วฟางจะแต่งกับใครล่ะ”ฟางยิ้มอย่างดีใจก่อนจะยื่นมือให้ชาย

หนุ่มสวมแหวนให้กับเธอที่นิ้วข้างซ้าย แล้วดึงชายหนุ่มขึ้นมากอดด้วยความรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ยอิจฉาๆ พี่เคนคะถ้าเค้าเรียนจบแล้วอย่าลืมมาขอเค้าแบบนี้มั่งนะๆ”เฟย์ยิ้มด้วยความเขินก่อนจะ

อ้อนแฟนหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“จ้าๆ เฟย์เดี๋ยวแปปนึงนะ พี่ขอคุยงานแปป”เคนบอกก่อนจะเดินแวบไปคุยโทรศัพท์ เฟย์มองแฟนหนุ่ม

แล้วแอบถอนหายใจที่แม้จะมาเที่ยวกันแท้ๆแต่เคนก็ยังบ้างาน จนเธอคิดว่าเวลาเกือบ3ปีที่คบนี่มันถึง

จุดอิ่มตัวแล้วรึเปล่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย นั่นก็แฟน นี่ก็ว่าที่สามีภรรยา นี่งานแต่งน่ะ ขอชั้นเป็นเพื่อนเจ้าสาวนะ ส่วนเพื่อนเจ้าบ่าว

ป๊อป เพื่อนเธอน่ะที่หล่อๆโสดๆคนนั้นน่ะทาบทามให้ชั้นเลยนะๆ”พ้อยท์พูดก่อนที่ป๊อปปี้และฟางจะ

หัวเราะด้วยกันออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ แม่โทรมาแปปนะทุกคน”ฟางมองโทรศัพท์ตัวเองที่โชว์เบอร์แม่ตัวเองก็ปลีกตัวมารับสาย

เพราะเธอเองก็มีเรื่องจะบอกเกี่ยวกับเธอกับป๊อปปี้เหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ขา โทรมาหาฟางพอดีเลย ฟางว่าจะโทรหาแม่เพราะมีเรื่องจะบอก”ฟางรับสายแม่แล้วรีบพูด

ก่อนจะหน้าเจื่อนลง

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรหรอฟางทำไมสีหน้าไม่สดใสเลย”ป๊อปปี้ถามฟางที่หน้าซีดเมื่อวางสาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป เราต้องกลับกรุงเทพด่วน คุณย่าจำปาล้มป่วยหนัก”ฟางพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน เพราะย่า

จำปาคือย่าแท้ๆของเธอที่พักอยู่ที่บ้านริมน้ำสไตล์โคโลเนียลตะวันตกผสมกับไทยที่อยู่มาตั้งแต่

สมัยย่าจำปายังเด็ก

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่พี่โทโมะว่ายังไงอีกพี่ฟาง ทำไมคุณย่าถึงล้มป่วยล่ะ”เฟย์ถามขณะที่ทุกคนเก็บของเตรียม

ตัวกลับ

 

 

 

 

 

 

“พี่โทโมะบอกว่าพี่เค้าออกไปคุยทนายความข้างนอกบ้านพอกลับเข้ามาคุณย่าก็ล้มชักแล้วร้อง

เรียกจะเจอหน้าพี่ให้ได้ เฟย์ทำยังไงดีพี่กลัวคุณย่าจะเป็นอะไรไป”ฟางพูดถึงโทโมะญาติชายคน

สนิทของเธอที่รักเหมือนพี่ชายแท้ๆ โทโมะดูแลและอยู่กับย่าจำปาที่บ้านริมน้ำมาโดยตลอด

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วยัยเด็กรับเลี้ยงอะไรนั่นล่ะ ยัยแก้วยัยพิมนั่นทำไมไม่ไปดูแลคุณย่าตอนท่านป่วย”เฟย์โวยวาย

ถึงพิมและแก้วเด็กกำพร้า2คนที่ย่าของเธออุปการะเลี้ยงดูและส่งเสียให้เรียนจนจบ

 

 

 

 

 

 

 

“เหมือนได้ยินว่าแก้วเค้าไปซื้อของมาทำอาหารที่ตลาด ส่วนพิมคุณย่าใช้ไปที่เอาของที่บ้านคุณ

ลุงน่ะ”ฟางตอบ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะฟาง ตั้งสติไว้ทำใจเย็นๆเชื่อสิ คุณย่าจำปาต้องไม่เป็นอะไร”ป๊อปปี้เอื้อมมือมาจับมือ

ฟางแล้วพูดให้กำลังใจ ก่อนที่ป๊อปปี้ ฟางและเฟย์จะแยกตัวกลับมาที่กรุงเทพกันก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่คะ ย่าจำปาเป็นยังไงบ้างคะแม่”ฟางรีบวิ่งไปหาแม่ทันทีที่ขึ้นเครื่องมาถึงกรุงเทพก่อนจะรีบบึ่ง

รถมาที่บ้านริมน้ำของย่าจำปาแล้วถามแม่ของเธอที่มาเฝ้าย่าจำปา

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะบอกแม่ว่าตอนนี้หมอประจำตัวของย่าจัดยาให้คุณย่าแล้วจ้ะ แม่ขอโทษด้วยนะที่ทำให้

ทริปฉลองเรียนจบของเราต้องพังลงแบบนี้”แม่พูดแล้วเดินไปกอดฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเธอดูแลย่ายังไง ทำไมถึงปล่อยท่านล้มป่วยแบบนี้”เฟย์โวยวายแล้วเดินไปหาแก้วที่ปลอบพิมที่

ร้องไห้อยู่

 

 

 

 

 

 

 

“พิมขอโทษค่ะคุณเฟย์ ฮือๆ พวกเราผิดเอง”พิมร้องไห้จนตัวสั่นจนโทโมะเดินออกมาแล้วกอด

ปลอบพิมไว้ แก้วมองภาพนั้นนิ่งก่อนจะเดินหนีออกไปอีกทาง

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องร้องกันเถอะ ชั้นรู้ว่าทุกคนไม่ได้ตตั้งใจให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”ฟางพูดแล้วหันไปหาแม่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่ เพราะว่ายังไงสุขภาพคุณย่าต้องมาก่อนเสมอ”ฟางพูดกับแม่อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ผมเชื่อครับว่าคุณย่าจำปาต้องไม่เป็นอะไร เพราะท่านมีลูกหลานพร้อมหน้าพร้อมตาแบบนี้ท่าน

ต้องแข็งแรงเร็วๆแน่ๆครับ”ป๊อปปี้พูดให้กำลังใจแม่ฟางและฟาง เฟย์

 

 

 

 

 

 

 

“จ้ะ แม่ขอบคุณป๊อปมากนะที่ลงจากเครื่องแล้วพาเฟย์ฟางมาส่งถึงที่นี่”แม่พูดแล้วยิ้มให้กับป๊อปปี้

ด้วยความเอ็นดู

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิคะแม่ ฟางมีอะไรจะบอกแม่ด้วยค่ะ”ฟางพูดแล้วดึงแม่ของเธอออกมาอีกทางกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“คือว่าฟางตกลงจะแต่งงานกับป๊อปปี้แล้วค่ะ”ฟางพูดพร้อมกับชูมือที่สวมแหวนของป๊อปปี้ให้แม่

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะ แต่งงาน นี่ฟางจะแต่งงานกับป๊อปปี้งั้นหรอ”โทโมะผ่านมาได้ยินเข้าก็พูดขึ้นอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมล่ะพี่โทโมะ มีอะไรรึเปล่า”ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

“ฟางก็รู้ไม่ใช่หรอว่าย่าจำปาไม่อยากให้ฟางแต่งงานกับป๊อปปี้ จำตอนที่ฟางกับป๊อปปี้อยู่ปี2ได้มั้ย

แล้วพากันมาไหว้ย่าที่บ้าน ย่าแทบเป็นลมเมื่อเห็นหน้าป๊อปปี้ แถมประกาศว่าจะไม่ยอมให้พวกเรา

แต่งงานกัน”โทโมะเล่าถึงอดีตที่ฟางกับป๊อปปี้เดินทางมาเยี่ยมย่าจำปาในตอนนั้น ย่าจำปาตกใจ

มากที่เห็นหน้าและสั่งฟางเด็ดขาดถึงกับขอยุติความสัมพันธ์ของป๊อปปี้และฟาง แต่ฟางไม่ยอม

และดื้อที่จะคบก่อนจะแอบคบกันและไม่พาป๊อปปี้มาที่บ้านนี้อีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วไง ฟางรักป๊อป พวกเรารักกัน ย่าจำปาไม่มีสิทธิ์ที่จะมาห้ามความรักของฟางกับป๊อปนะ”ฟาง

เถียงโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“แต่แม่ว่า เพื่อไม่ให้อาการของย่าทรุดลง พวกเราอย่าพึ่งแต่งงานกันเลยนะ”แม่พูด

 

 

 

 

 

 

 

“แม่คะ ทำไมล่ะคะ ป๊อปปี้ก็เป็นคนดีแถมเข้าออกบ้านเราตลอด ไม่เคยทำอะไรให้ฟางเสียหาย แม่

เองก็เอ็นดูป๊อปเค้าจะตายนี่คะ ทำไมต้องทำตามที่ย่าจำปาขอด้วย”โวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่รู้ล่ะ แต่งไม่ได้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฟางกับป๊อปปี้แต่งงานกันไม่ได้”โทโมะรีบห้าม

 

 

 

 

 

 

“ทำไมพวกบ้านนี้ต้องเกลียดป๊อปปี้ไม่ชอบป๊อปปี้ขนาดนี้คะ ป๊อปเป็นคนที่ฟางรักนะ”ฟางเริ่มไม่

ยอม

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางใจเย็นๆ นี่พี่กับแม่ฟางนะใจเย็นๆก่อน”ป๊อปปี้พูดแล้วจับแขนฟางให้เย็นลง

 

 

 

 

 

 

“ฟางบอกเองไม่ใช่หรอลูกว่าสุขภาพย่าต้องมาก่อน ฟางอย่าพึ่งแต่งงานกับป๊อปเลยนะ”แม่พูด

 

 

 

 

 

 

“ค่ะยังไม่แต่งก็ได้ค่ะ ป๊อปมานี่”ฟางนิ่งสักพักก่นจะยิ้มออกมาแล้วดึงป๊อปปี้ไปกับตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

 

เอาล่ะสิ ฟางกับป๊อปรักกันแล้วทำไมย่าถึงไม่ยอมให้แต่งงานล่ะ

 

 

มันต้องมีอะไรสิ 555555

 

 

ฝากฟิคเรื่องใหม่ด้วยน้า จะลองทำแนวย้อนยุคดู แต่จะย้อนยังไงต้องติดตามนะจ้ะ