รักวุ้นวาย ยัยรุ้นน้องจอมแสบ

"อืมม"  แสงสว่างที่ส่องแสงมาทางหน้าต่างเลยทำให้ร่างบางนั้นตื่นขยับขึ้นมา แต่ว่ามันมีอะไรนักระหว่างเอวบางของเธอ พอลืมตาขึ้นมาเต็มก็พบร่างสูงที่นอนกอดเธอทั้งคืน ใบหน้าคมราวเทพบุตรหลับไม่รู้เรื่องเลยตอนนี้ นี่เค้ากำลังคิดอะไรกันแน่นะ 

 

"ปวดหัวจัง" ฉันเอามือกุมหัวตัวเองนี่ครั้งแรกที่ดื่ม และเมาขนาดนี้ ให้ตายเถอะ ถ้าฉันไม่ดื่มไอ้น้ำบ้าๆนั้น เราคงไม่อยู่ในสภาพนี้หรอก ยัยฟางโง่เอ้ยยย

 

"อ้าวตื่นแล้วหรอ"  ป๊อปปี้ นั้นเองที่ส่งเสียงงัวเงียพร้อมยันร่างสูงลุกขึ้นบิดขี้เกลียด

 

"เห็นนั่งอยู่คงว่าฉันหลับรึไง" ฉันตอบอย่างกวนๆ แต่ไม่มองหน้าเค้า เพราะอายอายเหลือเกิน ที่ทำตัวงี่เง่า ทำให้ฉันกับเค้าต้องมานอนร่วมเตียงเดียวกัน

 

"กวนอีกนะ ยัยตัวแสบ เธอทำฉันแสบมากนะ เมาแล้วยังทำร้ายร่างกายคนอื่นอีก"

 

    ป๊อปปี้ว่างพลางเอามือรูปที่แขนและหน้าของเค้าที่มีรอยข้วนเต็มไปหมด 

 

"หลับแล้วแท้ ยัยตื่นมาละเมอ อีกแถมข้วนฉันสะหมดหล่อเลย"

 

"พูดอย่างนี้ หล่อตายแหละนาย หลงตัวเองชิ"

 

    ฉันลงขึ้นจากที่นอน แต่ด้วยความมึนเลยทำให้ฉันเซไปโดยที่ยังตัวเองไม่ไหว ดีนะที่ป๊อปปี้รับไว้ทัน ไม่งั้นฉันคงล้มหัวฟาดพื้นแตกตายแน่ๆเลย

 

"ยัยบ้าเอ้ย ลุกไม่ได้ยังจะลุกอีก ถ้าล้มหัวฟ้าดพื้นขึ้นมาจะทำยังไง มาฉันช่วย"

 

       ป๊อปปี้ประครองฉันขึ้น ฉันมองหน้าเค้าอย่างงงที่จู่ๆก็มาทำโมโหใส่สะงั้น ไอ้บ้าเอ้ย คนกำลังอินเลย ขัดจัง

 

"ขอบใจ ปล่อยได้แล้ว ฉันเดินเองได้"

 

"มาทำปากดีหน่อยเลย ไปอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนได้แล้ว"

 

"จะบ้าหรอ ชุดนักเรียนฉันอยู่บ้าน นายต้องไปส่งฉันอยู่บ้านสิ"

 

"ไม่ต้อง ไปอาบน้ำ ห้ามแต่ เดี๋ยวนี้ หรือจะให้ฉันอาบให้"

 

    ป๊อปปี้พูดขัดก่อน เพราะเค้ารู้ว่าหญิงสาวต้องปฏิเสธแน่นอน

 

"ก็ได้ นายมันผเด็จการ ไอ้หมีบ้า"

 

    ฉันพูดก่อนจะชิงเข้าห้องน้ำก่อน ที่ไอ้หมีบ้านั้นจะฆ่าฉันหมกห้องก่อนพอดี อดเจอรักแท้พอดี (ไม่อดหรอกสงสัยจะเจอแล้วล่ะ/ไรเตอร์) (บ้าน่าไรเตอร์ถ้าหมอนั้นเป็นเนื้อคู่ฉันนะฉันยอมรักกับหมีดีกว่า/ฟาง) (เอะๆฟาง ป๊อปปี้ก็หมีนะ เมื่อกี้ยังเรียกเค้าหมีอยู่เลย/ไรเตอร์) (ยัยไรเตอร์ความลับอ่ะความรับเข้าใจ/ฟาง) (จร้าๆ/ไรเตอร์)

   

    ผมนั่งรอยัยตัวแสบที่เข้าไปชะระตัวเองเป็นครึ่งชั่วโมง ระหว่างรอผมก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อยอะนะ ยัยนี่ยังเด็กไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย ไรเดียวสา ทำตัวแก่นกระหล้อนอีกด้วย แต่ยัยนี่มีดีอยู่อย่างหนึ่งเธอไม่ค่อยโวยวายนัก ไม่เหมื่อนผู้หญิงทั่วไป ผมยอมรับนะว่าครั้งแรกที่แม่ผมพูดว่า ผมมีคู่หมั้น ผมก็เริ่มงุดหงิดเอามากๆเพราะผมไม่ชอบให้ใครมาบังคับเผลอผมอาจจะเกลียดยัยคู่หมั้นของผมอีกด้วย แต่พอรู้ความจริงผมกับเปลี่ยนความคิดโดยดี เพราะเธอคนนี้ที่เป็นคู่หมั้น เธอคนที่เป็นผู้หญิงเบาะบาง ไร้เดียงสา ทำตัวไม่รู้จักโต อี้อ้อน งอแงเหมื่อนเด็ก ไม่เหมื่อนผู้หญิงคนอื่น ที่ชอบอ๋อยคนนั้นคนนี้ที จนผมรำคาน ไม่แน่ผมอาจจะชอบยัยเด็กนี่ก็ได้ อาจจะรักเลยก็ว่าได้นะ เพราะเธอเป็นตัวของเธอ ไม่ได้แอ๊บแบ๋ว อย่างใครบางคน (ใครกันนะ หรือป๊อปปี้เคยมีอดีต ใครกันนะ.....)

 

   แอ๊ดด

 

ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกตามด้วยร่างบางที่ออกมาพร้อมกับชุดคุมและผ้าเช็ดตัวที่คุมผมไว้อยู่

 

"ฉันนึกว่าเธอกลายเป็นส่วนใดส่วนหนึ่งของห้องน้ำสะแล้ว นานชิบ"

 

   ป๊อปปี้บ่นนิดไก่อนที่จะเดินเข้าไปอาบน้ำ

 

"บ่นน่าไอ้หมี"

    

      ฉันนั่งลงเช็ดผมจนแห้ง เอาไดร์มาเป่าผมบ้างฉันจัดการกับตัวเองเสร็จ และรีบใส่ชุดนักเรียนที่ป๊อปปี้ เอาไว้ให้มาใส่ และแต่งให้เรียบร้อย 

 

      จริงๆแล้วหมอนี่ก็ไม่เลวนิ ดูเป็นสุภาพบุรุษน่าดู ตรงไหนหรอ รับรองได้ว่า เรานอนด้วยกันมาตลอดทั้งคืนก็จริง แต่เค้าไม่ได้ล่วงเกินฉันเลยนะ อย่างน้อยก็แค่กอด แต่มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วเพราะฉันก็กอดกับเพื่อน ยัยพิม ยัยแก้ว ยัยเฟย์ ยัยจินนี่บ้างตลอด แต่ทำไมพ่อกับแม่ถึงยอมให้เราค้างที่นี่นะ แถมอยู่ห้องเดียวกันอีกด้วย มันข้องใจตรงนี้แหละ 

 

  แอ๊ดดดด

 

    เสียงประตูเปิดออกพร้อมร่างสูงหุ่นเซ็กซี่ โอ๊ววววม๊ายยยย นะยัยฟาง

 

"นี่ยัยเตี้ย ยื่นอ้าปากอยู่นั้นแหละ เดี๋ยวแมลงวันก็บินเค้าปากหมดหรอก"

 

     ป๊อปปี้แซวบ้างเมื่อเห็นร่างบางนั้นยื่นทื่อตาค้าง อยู่

 

"บ้านนายสิ ไอ้บ้า ไปแต่งตัวได้แล้ว โชว์อยู่ได้"

 

"ก็บ้านฉันนิ ทำไมหรอก"

 

    กวนได้อีกนะ เมิง เห็นว่าหล่อหุ่นเซ็กซี่ ก็เถอะ แม่ยอมให้ อิอิ

 

"นี่ยัยเตี้ย เช็ดผมให้หน่อยสิ"

 

"ทำเองสิ"

 

"นะเร็วๆสิ ขี้เกลียดนะๆๆๆ"

 

    แหม๋ทำเป็นอ้อน ก็ได้ เหอะๆๆ

 

    ฉันรับผ้าเช็ดตัวมาเช็ดผมให้นายนี่ เสร็จแล้วเอาไดร์มาเป่าให้อีก และจัดทรงให้หล่อเท่บาดใจไปเลย

 

"มาฉันทำผมให้เธอบ้าง"

 

    ป๊อปปี้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วดันฉันนั่งลงแทน

 

"ไม่เอาฉันทำเองได้น่า"

 

    ฉันจะลุกขึ้นแต่นายนี่กดฉันลงไปอีกรอบ ฉันเลยนั่งตัวแข็งทื่อ ปล่อยให้เค้าทำผมให้ก่อนที่มันจะฆ่าฉันอีกรอบ ดูสายตาสิ น่ากลัวชะมัด

 

"ผมเธอสวยจัง นุ่มด้วย"

 

    เค้าพูดขณะที่หวีหมให้ฉันอยู่พรางดึงขึ้นไปดม ไอ้บ้านายทำอะไรเนี่ย ฉันอายเป็นนะ ฉันไม่พูดอะไรนอกจากนั่งเงียบอย่างเดียว

 

"ก็แน่แหละ เป็นผู้หญิงจะปล่อยให้มันเหมื่อนขนสิงโตรึไง ฉันก็ต้องบำรุงสิ ไม่เหมื่อนนาย 1ปีสระครั้งหนึ่งมั้นนะ " 

 

   ฉันแกล้งเค้ากลับบ้าน ทำเอาหน้าเหวอเลยทีเดียว

 

"งั้นเธอต้องพิสูจน์"

 

"อ๊ายยย"  

 

     ฉันตกใจเมื่อจู่ๆนายนี่ก็โน้มหัวตัวเองมาที่ใบหน้าของฉัน ทำให้เราหน้าอยู่ใกล้กัน ใกล้มากด้วยเกือบจะ อึยย เกือบจะแล้ว 

 

"เฮ้ย" ฉันได้สติเลยพลักเค้าออกห่างก่อนที่จะอะไรมันจะมากไปกว่านี้

 

    'หึๆเขิลล่ะสิท่าสงสัยยังไม่เคย รอให้ถึงวันนั้นเถอะยัยตัวแสบ หึๆๆ' ป๊อปปี้คิดในใจ

 

"ไปแต่งตัวได้แล้ว เดี๋ยวจะเข้าเรียนสาย"

 

    ฉันไปนั่งที่เตียงพลางเก็บเสื้อผ้าที่ใส่เมื่อคืน

 

"เธอทำอะไรน่ะ"

 

"เก็บเสื้อผ้าไง ไม่มีตารึไง"

 

"หึๆยัยแสบ กวนนักนะ เดี๋ยวจับปล้ำซะเลย"

 

   ป๊อปปี้แกล้งทำเป็นยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆหญิงสาว

 

"เอาหน้านายออกไปเลยนะ ไอ้หมีหื่น อย่าหาว่าฉันไม่เตื่อน" 

     ฉันขู่เค้าหวังว่านายนั้นจะกลัว แต่ฉันคงคิดผิดแล้วล่ะ นายนี่ยังยืนหน้าหื่นอยู่เหมื่อนเดิม ฉันเลยหลบมาอยู่อีกทางหนึ่ง

 

"เสื้อผ้าเธอเอาไว้นี่แหละ เด๊ยวฉันจะให้คนไปซักให้ ส่วนเธอไปได้แล้ว เดี๋ยวเรียนสาย"

 

"นายควรจะพูดตั้งนานแล้วคำนี้"

 

    ฉันพูดพลางเดินนำนายนี่ไปก่อน

 

 

 

      สองคนนี้จะไปโรงเรียนพร้อมกัน ว๊าวว เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองไปโรงเรียนพร้อมกันอีกด้วย มันจะมีผลกระทบต่อฟางมั้ยน่า รอติดตามล่ะกันนะคะ 

 

................จะเกิดอะไรขึ้นกับฟาง

.................และป๊อปปี้จะทำอย่างไรเพื่อนปกป้องฟาง

 

...................รอติดตามนะคะ