รักวุ้นวาย ยัยรุ้นน้องจอมแสบ

    บ้าน จิระคุณ

 

         ทุกคนก็อยู่ภายในงาน เหลือเพียง สองสาว ที่ไม่ยอมมาพร้องคุณพ่อกับคุณแม่ ก็ต้องขับรถมาเอง อีกอย่างใช้เวลาในการแต่งตัวด้วย 

 

"ทำไม เฟย์กับฟางยังไม่มาอีกล่ะ ยัยแก้ว"  พิมที่ทำถ้าพึดพัด ที่ฟางกับเฟย์ยังไม่มา

 

"ใจเย็นน่า ยัยพิม สงสัยกำลังจะมาน่ะ รอแป๊บหนึ่งสิ"

 

"แก้ว แต่นี่มันนานแล้วนะ ยังไม่มาอีกหรอ จินนี่ว่าเราโทรตามดีมั้ย"

 

   จินนี่ควักโทรศัพท์ มือถือออกมาหวังจะกดเข้าเบอร์เฟย์

 

"หยุดๆๆ จินนี่ ไม่ต้องโทรแล้ว เรามาแล้ว"

 

   เสียงฉันกับเฟย์ รีบวิ่งเข้าหาเพื่อนๆของฉันทุกคน ที่แต่งตัวสวย ไม่มีใครยอมใครเลย 

 

"โฮ๋ สองพี่น้องนี่ สวยไม่ลดล่ะเลยนะยะ จะให้เราสวยสักวันไม่ได้รึไง"

 

    พิมแซว ฟางกับเฟย์ ที่แต่งตัวสวยหวานน่ารัก แบบเฟรนลี่ หนุ่มต้องละลาย สงสัยงานนี้ ป๊อปปี้คงตะลึงในความสวยแน่ 

 

"พิมก็ ฟางแค่แต่งหน้า อ่อนๆเองนะ"

 

"แหม๋ ฟางแกแต่งยังไงแกก็สวยน่ารักอยู่ดี ถ้าฉันเป็นผู้ชายนะ ฉันไม่ปล่อยแกหลุดมือหลอกนะ"

 

"พวกเรา ฟางว่าเราเข้าไปกันเถอะนะ เดี๋ยวผู้ใหญ่เค้าจะรอน่ะ"

 

    ฟางและเพื่อนเดินเข้าไปในงานพร้อมๆกัน โดยมีหนุ่ม เขื่อน โทโมะ เคนตะ จองเบ ที่คอยยืนต้อนรับ ส่วนป๊อปปี้ อยู่ในงานกับคุณพ่อคุณแม่เค้านั้นแหละ

 

"เออ ฟาง แม่เธอ ถามถึงเธออ่ะ"

 

   เขื่อนเดินมาสกิดฟาง ที่ยืนมอง ทุกอย่างภายในงาน (เอะ หรือว่ามองหาป๊อปปี้/ไรเตอร์) (บ้านร๊ จะมองหาเค้าทำไม/ฟาง) (จร๊/ไรเตอร์) 

 

    ฉันเดินไปหาแม่กับพ่อ ที่กำลังนั้งคุยกันกับใครไม่รู้ แต่มีป๊อปปี้ด้วยนะ มาอยู่นี่เอง

 

"สวัสดีค่ะ คุณพ่อคุณแม่ เรียกฟางหรอคะ"

 

   มาถึงฉันกับเฟย์ก็ทำความเคราพอย่างน้อบน้อม กุลสตรี เพื่อไม่ให้เสียมารยาท

 

"อ้าวฟางเฟย์ มานั่งนี่ก่อนสิลูก"

 

    ฉันนั่งลงที่ก้าวอี้รับแขกข้างพ่อกับแม่ของตัวเอง

 

     

 

      สวัสดีครับ ผมชื่อป๊อปปี้นะครับ วันนี้ผมเจอสาวสวยน่ารักคนหนึ่งเธอแต่งตัวเรียบร้ายน่ารักอ่อนหวานสะผมอดใจตัวเองไม่อยู่ผมรอบมองคนตัวเล็กที่นั่งอยูู่ตรงหน้า แทบจะไม่กระพริบตาเลยล่ะครับ เธอมากับชุดเดรชกระโปรงเลยข่ามานิดหนึ่ง สีชมพูหวานแหว๋ว กับรองเท่าที่ไม่สูงมากนัก เลยทำให้เธอนั้นตัวเล็กกระจิดเดียวเองครับ ผู้หญิงแบบนี้แหละที่ผมตามหามานาน 55 พูดมาเกินไปแล้ว ต่อไปก็เป็นหน้าที่ไรเตอร์ คนสวยแล้วกันนะ 555

 

"นี่หรอ ฟ้าง ลุกสาวเธอ น่ารักทั้งสองคนเลยนะ"

 

    แม่ป๊อปปี้พูดพรางมองมาที่ฉันแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ฉันไม่พูดอะไรนอกจายิ้มตอบไป

 

"นี่ ฟาง ลูกคนโต ส่วนนี่เฟย์ ลูกสาวคนที่2 แต่มีอีกคนหนึ่งชื่อนองฟิน ตอนนี้แกอยู่โรงเรียนประจำน่ะ "

 

"อ้อ นี่ปุ๊กกี้ ลูกคนโตของฉัน ส่วนนี่ป๊อปปี้ ลูกคนที่ 2ของฉัน ส่วนคนเล็กตอนนี้ เรียนอยู่ที่ฝรั่งเศษ น่ะ ไหว้ คุณลุงคุณป้าสิลูก"

 

"สวัสดีค่ะ/คับ"  พี่ปุ๊กกี้และนายป๊อปปี้ไหว้พ่อกับแม่ฉัน 

 

"ฟางเฟย์ นี่ คุณลุง เพลิงยุธ กับป้า เปรมปรีดา เพื่อนของแม่เองลูก"  (ของสมมุตชื่อนะคะ)

 

"สวัสดี่ค่ะ"

 

"ไหว้พระเถอะลูก นี่หนูฟางน่ารักจริงๆเลย ฉันอยากเอามาไว้ที่บ้านเราจัง น่าจะมีความสุขน่าดู"

 

    เหวอออ  น่าตาฉันนี่เหวอสุดๆหลังที่คุณป้า เปรมพูดว่าอยากเอาฉันไปอยู่บ้านด้วย โอ๊ยๆๆๆ ไม่อยากจะเชื่อ

 

"แหม๋ เธอก็ เอาให้เด็กเค้าโตกันก่อนเถอะ"

 

"ใช่ๆ เอาล่ะลูกๆทุกคน เชิญตามสบายนะ ผู้ใหญ่ของคุยเรื่องส่วนตัวสักแป๊ป หนึ่งนะ"

 

"ค่ะ/ครับ"

 

    พวกเราเดินแยกออกมารวมกลุ่มกับเพื่อนๆ ที่นั่งดื่มไวน์รอด้านนอก

 

"โฮ๋  นี่ยัยแก้ว แกดื่มเยอะไปแล้วนะ"

 

   ฉันเดินมาหยิบแก้วไวน์ ออกจากยัยนี่ 

 

"น่าฟาง นานๆที แค่นี้ จิ๊บๆ"  แก้วพูดในขณะ ที่ตายังไม่ลืมมาดูโลกเลย (แรงนะฟาง)

 

"อ่ะนี่ฟางของเธอ"  เขื่อนยื่นแก้วไวน์ให้ฟางแต่ฟางไม่รับหรอก

 

"ไม่อ่ะ ฟางไม่ดื่ม ฟางดื่มไม่เป็น เดี๋ยว คุณแม่ดุตาเลย"

 

"นิดเดียวเอง ยัยกระต่าย"

 

   ป๊อปปี้เดินมาหยุดข้างหลังฟาง พรางเอาแขนมาคร้องคออย่างพูดมิตร

 

"ไม่เอา นายก็กินไปเถอะ คืนนี้เดี๋ยวฉันขับรถไม่ได้"

 

"นิดเดียว พี่ฟาง นะคะ"

 

    ยัยน้องสาวขี้อ้อนอีกแล้วสินะ

 

"หยุดเลยยัยเฟย์ แกกินแล้วใครจะขับรถให้ฉันยะ"

 

"พี่ป๊อปปี้ ไปส่ง พี่ฟางก็ได้ เนอะๆ"

    เฟย์พูดพรางเดินมาอยู่ข้างๆป๊อปปี้ ที่ยืนยิ้มอย่างเห็นด้วย (แหม๋เฟย์ พึงรู้จักกัน มีตอนนี้ที่เธอพูดถูกใจพี่ 55)

 

"เฮ้ย ก็ได้ กินให้มันเมาที่นี่แหละ งั้นคืนนี้ไม่ต้องกลับละกัน"

 

     ฉันพูดพราง หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มจนหมดแก้ว ฉันไม่รู้หรอกว่าของใคร ฉันลืมมองน่ะ

 

"เฮ้ยฟาง/พี่ฟาง"  เสียงทุกคนประสานเสียงกันอย่างตกใจ

 

"จะตะโกนทำไมเนี่ย"   และแล้วฉันก็เริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ ขามันอ่อนๆบังไงไม่รู้อ่ะ มัน.. มันจะเสียการทรงตัวเลย

 

"ยัยบ้าเอ้ย นี่มันวอสก้า เชียวนะ ฤิทธ์แรงสะด้วย"

 

     ป๊อปปี้บ่นพราง มาประครองตัวฉันที่เซหน้าเซหลัง อยู่

 

"อาาา รายยย ฉ้านนน ยาาางง ม๊ายยเมาเลยยอ่า ป๊อปปี้" 

 

   ให้ตายเถอะ ยัยนี่ดื่มไปหมดแก้วเลย โอ๊ยจะบ้าตาย ผมได้แต่ประครองร่างบางที่ดิ้น เพราะฤิทธ์เหล้าอย่างแรง เวลาเธอเมาช่างน่ารักจริงๆเลยแฮะ (ป๊อปปี้นายจะลักหลับฉันหรอ/ฟาง) (ป่าวนะหรือว่าจะดี/ป๊อปปี้) (ไอ้ทะลึง/ฟาง)

 

"แย่แล้วไอ้ป๊อปปี้ แกเจอศึกหนักแล้วล่ะ"

 

   เขื่อนเดินเข้ามาตบบ่าเพื่อให้กำลังใจ ที่ผมกำลังนั่งเอาร่างบางที่ตอนนี้หลับ ไม่รู้เรื่องเลย เฮ้ย ผมล่ะเหนื่อย ทำตัวน่ารักอย่างนี้ อีกไม่นานหรอก ฟาง เธอเสร็จ ฉันแน่หึหึ  ขายหนุ่มคิดในใจ มองร่างบางที่หลับไม่ได้สติในอ้อมกอดเข้า

 

"พี่ป๊อปปี้ เฟย์ว่าพี่พาพี่ฟางไม่นอนก่อนดีมั้ยเนี่ย ดูสิ หมดสภาพแบบนี้ เฟย์ไม่แบกกลับนะ"

 

"พูดแบบนี้ เฟย์ไว้ใจพี่ใช่มั้ย"

 

"ทำไมหรือว่า..."

 

   เฟย์ชี้หน้าป๊อปปี้พลางเอาเรื่องแต่เขื่อนเดินมาสยบศึกก่อน

 

"ช่างเถอะ เฟย์ เชื่อว่าพี่เป็นสภาพบุรุษพอ ที่จะไม่ทำอะไรพี่สาวเฟย์หรอกนะ มันยังไม่ถึงเวลา ใช่มั้ย พี่เขย 55555"

 

     เฟย์ปล่อยก๊าากกกออกมา ทำเอาเพื่อนนั้นเหวอไปเลยทีเดียว ป๊อปปี้เองก็ยังงงๆอยู่ว่าเฟย์รู้เรื่องได้ยังไง แต่ก็ดีนะ อีกอย่างจะได้มีแม่สื่อเพิ่มอีกคน

 

"งั้นไปก่อนนะ"

 

"อาฮะ ดูแล ฟางดีๆล่ะไอ้ป๊อปปี้ ยัยฟางอ่ะ แรงเยอะจะตาย อิอิ"

 

    แก้วพูดพรางเอาแก้วชนกับโทโมะดื่มต่อไปเรื่อยๆ

 

     ป๊อปปี้อุ้มฟางเข้ามาในบ้าน กำลังจะขึ้นไปข้างบน

 

"อ้าวตาป๊อปปี้ ทำไมหนูฟางเป็นแบบนั้นล่ะ เกิดอะไรขึ้น"

 

    ขณะที่ป๊อปปี้อุ้มเธอเข้ามา ผู้ใหญ่ึุณพ่อคุณแม่ก็กรูเข้ามาดูกันเลยทีเดียวอย่างตกใจนึกว่าสาวน้อยคนนี้เป็นอะไรไป

 

"พอดี เธอดื่มแก้วผิดน่ะครับแม่ ผลก็ได้แบบนี้แหละครับ"

 

"โธ่ ยัยฟาง เอ้ย เมาไม่ได้สภาพเลยลูกฉัน งั้น แม่ฝากน้อยด้วยล่ะตาป๊อป"

 

"ครับ ผมขอตัวนะครับ"

 

   ป๊อปปี้เดินหลีกจากผู้ใหญ่มาด้านบน ห้องของเค้านั้นเอง ที่จัดแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ อย่างสวยงาม ภายในห้องเต็มไปด้วยหมีพู ป๊อปปี้วางร่างบางลงที่นอนของเค้าอย่างอ่อนโยน เพื่อไม่ให้หญิงสาวตื่นมา เข้ามองร่างบางอยู่นาน เอานิ้วปัดผมที่ปกหน้าออกเผยให้เห็นใบหน้าเรียวหวานน่ารักริมฝีปากน่าจูบ นั้นอย่างหลงไหล 

 

"เธอชอบเธอตอนไหนนะยัยเบอะ พอฉันรู้ว่าเธอคือคู่หมั้นฉัน หัวใจฉันก็ฟองโตขึ้นมาทันทีรอวันนั้น วันที่มันเป็นของเราสองคน"

 

   ชายหนุ่มพูดกับหญิงสาวแล้วก้มลงจูบหน้าผากเธอเบาๆแล้วนอนลงข้างๆเธอจนตัวเองก็หลับไปอยู่ในช่วงนิทราโดยเร็ว คินนี้เค้าก็คงนอนกอดยัยตัวเล็กทั้งคืนสินะ นี่คือสิ่งเดียวที่เค้าหวังเลยกับการได้นอนเคียงข้างผู้หญิงคนนี้ คนที่เค้าจัรักสุดหัวใจเลยทีเดียว

 

 

 

 

 

 

    เป็นไงบ้างคร๊ เรื่องนี้ พอโอเคมั้ยคะ ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขอโทษด้วยนะคะ

 

     ห๊าวววว ไรเตอรืก็ห่วงนอนแล้วล่ะคร๊ งั้นก็ของไปนอนก่อนนะคะ ไม่ขัดเวลานอนของป๊อปปี้กับฟางแล้วล่ะคะ พรุ่งนี้ จะมาอัฟต่อนนะ 

 

    พรุ่งนี้ถ้าฟางตื่นขึ้นมา ฟางจะโวยวายหรืออะไรดีนะ รอติดตามด้วยนะคะ...........