คือความรัก ...MY LOVE

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
เรื่องยาว : คือ...ความรัก (My Love) ภาคต่อยายเฉิ่มหน้าใส ฯ
ผู้เขียน : ออมอนี่_cake
Rate : PG -17 [เรทรั่ว+ภาษาพ่อขุนรามคำแหงมหาราช...สาธุ]
PS# อย่าได้หาสาระจากเรื่องนี้ เพราะมันไม่มี .... สวัสดีชาวโลก
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
 
 
 
 
 
 
ตอนที่ 1
 
 
 
 
 
 
“ข้อแรก.เปลี่ยนมาพูดแทนตัวใหม่ ห้ามแทนตัวเองว่าพี่อีก”
 
“ข้อสอง.ออกจากบ้านพร้อมกัน นั่งมอร์ไซค์ฉันไปทุกวัน ขากลับก็ต้องรอไม่ว่าใครจะเลิกเรียนก่อน ก็ต้องมารอที่ห้องสมุดแล้วกลับบ้านด้วยกัน”
 
 
“ข้อสาม.จะไปไหนต้องโทรมาบอก ถ้าไม่อนุญาตก็ห้ามไป ก่อนนอนต้องโทรบอกฝันดีด้วย”
 
 
“ข้อสี่.วันธรรมดาตอนกลางวัน อนุญาตให้กินข้าวกับเพื่อนได้ แต่มื้อเช้ากะเย็นต้องทานด้วยกัน”
 
 
“ข้อสุดท้าย ถ้ามีคนเข้ามาจีบ ก็บอกไปว่ามีคนที่คบด้วยอยู่แล้ว หมายถึงมีแฟนแล้วนั่นแหล่ะ....เข้าใจนะ”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แม่ง .... จะเข้าใจจริง ๆ อย่างที่พูดไหมวะ”
 
 
 
 
 
นอนเอาเท้าขึ้นก่ายหน้าผากมาร่วม ๆ ๓ ชั่วโมง
บนเตียงที่อุดมไปด้วยลูกรักแบมบี้ เอาตรง ๆ เอาจริง ๆ
นี่มันค่อนข้างไม่ใช่สไตล์ของผมเลยนะ ที่จะมานั่งพูด
นั่งเปลี่ยนชุดหรือจิบน้ำชายามบ่ายกับเจ้าตุ๊กตาสวมหมวก
หรือมีเขาอะไรเทือกนี้น่ะ...
แต่ที่มันดันมีทุกคอลเลคชั่นแบบนี้....
 
 
ก็เพราะยายเฉิ่มบ้านตรงข้ามนี่แหล่ะครับ
 
 
แม่คุณชอบอ้อน .....
จะเรียกว่าอ้อนได้ไหม?
ก็แค่ลากออกไปซื้อเจ้าหมวกฟางด้วยกันทุกครั้ง
ที่มีคอลเลคชั่นใหม่ ๆ
 
เอาน่า ผมบอกว่าอ้อนมันก็คืออ้อน
ผู้หญิงจะลากผู้ชายไปซื้อของเนี่ย
ถ้าไม่ใช่อ้อนแล้วจะเรียกว่าอะไร?
สุดท้ายแม้ผมจะไม่ได้เป็นคนออกตังค์เองก็เหอะ
 
 
ก็ผมมันยังเป็นแค่นักเรียน ม๖ นี่หว่า
จะไปมีปัญญาหาตังค์จากที่ไหนได้ล่ะครับ
รอก่อนเดี๋ยวมีเวลาไปหางานทำเก็บตังค์แต่งเมียก่อนครับ
เดี๋ยวจะรวยให้ดู จะเหมาให้หมดทุกหมวกเลยเอ้า!!!!
โด่..................
 
 
 
 
 
“ปากก็ห้อย ยิ้มทียังกะคนบ้า พูดไร้สาระได้ทั้งวัน.....นี่กูหลงรักยายเซ่อนี่มา ๓ ปีเต็ม ๆ ได้ไงวะ?”
 
 
 
 
 
เลื่อนภาพในมือถือมีอัลบั้มที่สร้างเสร็จสด ๆ ร้อน ๆ
หลังจากผ่านการรับน้องที่ไม่ได้หนักหนาสาหัสอะไร
แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะสบายแบบโลกสวยเกินไปขนาดนั้น
 
อะไรคือได้มาร้อยกว่ารูป....งานเดียว?
 
จำได้ว่าแทบไม่ได้หยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าเลยนะ
เดี๋ยวคนโน้นลากไปที คนนี้ลากมาที ....
โอ่ย คนหล่อจะเป็นลม แต่ก็นั่นแหล่ะครับ
เกิดเป็นคนหล่อทั้งที มันก็ต้องมีน้ำใจครับ
แจกยิ้มบ้าง ตอบคำถามบ้าง แต่พี่หลายคนเกินไปนะ
เหนื่อย .... แต่ก็ดีที่ยังมีเวลาแอบถ่ายยายห้อยได้
 
 
 
ส่วนเรื่องความหล่อของผม มีใครไม่เห็นด้วย???
จบนะ
 
 
 
 
 
 
“แรร์ไอเท็มของคณะแพทย์ ชิ...”
 
 
 
 
 
คนเข้าหาทั้งวัน ทั้งวันจริง ๆ คนหล่อคอนเฟิร์มครับ
อย่าครับ...ผมรู้นะพวกคุณเกิดอารมณ์แบบ
ไอ้นี่ทำไมหลงตัวเองจังวะ !
ผมเปล่า เพื่อน พี่ ป้า ปู่ ย่า ทวด ฯลฯ
สรุปเลยทุกชั้นปีบอกเป็นเสียงเดียวว่าผมหล่อ
ไม่อย่างนั้นจะพากันยัดเยียดไอ้หน้าที่เชียร์เด้ออะไรนั่น
ให้ผมยิก ๆ รึ ....
เห็นป่ะ ผมหล่อจริง ๆ ไม่ได้โม้นะครับ
 
 
 
สรุปผมกำลังพูดถึงความฮอตของยายเฉิ่ม?
เอาล่ะ เดี๋ยวเล่าใหม่ ฮอต...ร้อนไปทั่วทุ่งจริง ๆ
ผมชักหนาวครับ เริ่มคิดตามที่ยายหอมเน่าบอกละ
เด็กอย่างผมจะไปรับมืออะไรได้
 
 
แม่นั่นมีคนมาชอบทุกเพศทุกวัย
ผมจะเอาอะไรไปสู้คนพวกนั้นกันล่ะ …..
 
 
 
เด็กกว่า
ประสบการณ์ (แพทย์) น้อยกว่า
....ทำไมไม่สู้กันเรื่องเพศละครับ???
พูดเพราะน้อยกว่า
เอาใจห่วยแตกกว่า
 
 
 
แม่ง ไม่มีดีสักอย่าง
ยกเว้น.....
 
 
 
หน้าตาครับ
ผมหน้าตาดีกว่า 5555555
 
 
 
 
นั่นแหล่ะครับ สาเหตุที่ผมคิดข้อตกลงอะไรโง่ ๆ
ที่เหมือนจะดูฉลาด แบบนั้นออกมา ....
เวลามันมีน้อยครับ ผมต้องนั่งอ่านหนังสือทุกวัน
เป็นอาทิตย์ และยังต้องมาคิดเรื่องสัญญา
ที่ผมอยากจะเป็นฝ่ายได้เปรียบให้มากที่สุด
ทำให้บางข้อมันดูโง่จริง ๆ
เฮ่อ... คุณว่ามันดูโง่ไหม?
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่ว่านอนหลับ ตื่นขึ้นมาแล้วก็ลืม คิดว่าฝันไปนะเว้ย ไม่ยอมนะยายเฉิ่มเบ๊อะ!!!!!!!!!!”
 
 
 
...ตรู๊ด....
...ตรู๊ด....
...ตรู๊ด....
 
 
 
 
 
 
ไอเชี่ย....ไม่รับเบอร์กูแล้วครับ ลืมชัวร์
 
 
 
 
 
 
//ปึก อะ โอ้ย! คะ แอลคึ ฮะ ฮัลโหล//
 
 
“อ่ะ เอ่อ ทำไมรับช้าจังวะ”
 
 
 
ไอเชี่ย อยากเตะปากตัวเองล้านแปดครั้ง
นั่นแฟนนะว้อย ! ให้เกียรติด้วยครับ พูดให้มันดี ๆ ครับมึงครับบบบบ
 
 
 
//แก้วใจกำลังสับสนค่ะ//
 
 
 
“.....ระ เรื่อง”
 
 
 
ไอเชี่ย....โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง
ไอเชี่ยยยยยยยยยยยยยยยย
ไม่ใช่ว่าสับสนเรื่องที่กูขอนะครับ
 
ไม่เอานะครับที่รักไม่ทำแบบนี้กับหล่อสิครับ
ไม่คิดได้แล้วเปลี่ยนใจ จะมากลับคำไม่ได้นะครับ
อายุก็มากแล้ว ทำอะไร พูดอะไรต้องคิดก่อนนะครับ
ตอนนั้นรับปากแล้วจะมาตัดเยื่อขาดใยกันตอนหลังแบบนี้ไม่ได้นะครับ
 
 
ผมจะฟ้องแม่นะครับ แม่จ๋า..................
 
 
 
 
//สับสนนิดหน่อยค่ะ//
 
 
 
“ก็มันเรื่องอะไรล่ะวะ!!!!”
 
 
 
//.....................//
 
 
 
 
“เฉิ่ม เออ แว่น โทษที ไม่ได้ตั้งใจ แบบว่าเออ ดูหนังอยู่ แม่ง นางเอกลีลาจะตายห่าอยู่แล้วยังไม่ยอมบอกรักอีก เออนั่นแหล่ะเลยโมโห....ขอโทษนะครับ”
 
 
 
//แอลคึว่าไงนะคะ ? แก้วใจขอโทษนะ แก้วใจกำลังศึกษาหัวใจจิ้งจกกับตุ๊กแกอยู่ เห็นว่าเป็นสัตว์ประเภทเลื้อยคลานเหมือนกัน ก็เลยกำลังสับสนค่ะ//
 
 
 
“...ห้ะ?”
 
 
 
//แก้วใจไม่ได้ฟังที่แอลคึพูดเลย 55555 แอลคึโทรมามีอะไรหรือเปล่าคะ?//
 
 
 
“เอ่อ หิวยังล่ะ เย็นนี้จะทำสปาเก็ตตี้นะกินไหม”
 
 
 
//แก้วใจทิ้งไม่ได้เลยค่ะแอลคึ วันนี้ขอโทษนะคะรบกวนมารับลูฟฟี่ไปกินด้วยได้ไหม แก้วใจกลัวของจะเน่าก่อนอ่ะค่ะ ว้าย ลูฟฟี่อย่าลูก กินไม่ได้นะคะ กว่าหม่าม้าจะจับมาผ่าได้ใช้เวลานานนะคะ คายออกมาค่ะ คายออกมาๆๆๆๆ โธ่ ลูฟฟี่!//
 
 
 
“นี่แว่น ทำไมไม่ใช้หมูวะ จะผ่าศพคนมันก็ต้องใช้ของประเภทเดียวกันดิ่”
 
 
 
//ที่บ้านแก้วใจไม่มีหมูนี่คะ...........ที่บ้านแอลคึมีไหมคะ?????? ฮี่ๆๆๆๆ เดี๋ยวแก้วใจไปหาที่บ้านดีกว่า!!//
 
 
 
“ไม่มี หมูมันก็อยู่ที่ตลาดไหมวะแว่น”
 
 
 
//โอ่ย วันนี้แก้วใจไม่ไหวแล้วค่ะ มึนยาสลบมาก แก้วใจพักก่อนนะคะ พรุ่งนี้พาไปตลาดหน่อยนะคะ คุณแฟนแก้วใจ ....ลูฟฟี่ไปหาของกินบ้านแอลคึนะคะ หม่าม้าจะนอนแล้วง่วง แอลคึแค่นี้นะ ฝันดีๆๆ//
 
 
 
 
 
 
...คุณแฟนแก้วใจ...
...คุณแฟนแก้วใจ...
...คุณแฟนแก้วใจ...
...คุณแฟนแก้วใจ...
...คุณแฟนแก้วใจ...
 
 
ไอเชี่ย แม่ง เขินฝัด ๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
*ชักดิ้นชักงอระดับสิบ*
         
 
 
 
สรุปผมรู้เรื่องไหม?
คุยกันร่วม ๆ ครึ่งชั่วโมง ผมได้อะไรบ้าง?
 
 
 
แก้วใจสับสนทางเพศ?
หัวใจตุ๊กแก ไส้ติ่งจิ้งจก?
ฝากลูฟฟี่ไปตลาดด้วยพรุ่งนี้?
 
 
 
เหยด......
ไม่รู้เรื่อง
คุยกันไม่รู้เรื่องครับ
รู้อย่างเดียวครับ ....
 
 
 
 
ผมโมโหใส่เธอ ขึ้นเสียงใส่ยายแว่นของผม
 
 
 
ไอเชี่ย .................
 
 
 
อยากลากตัวเองไปให้ท่านประยุทธ์ด่าวันศุกร์ตอน๖โมงเย็น
เพื่อใช้เวลานั้นคืนความสุขให้ผู้อ่านทุกคน
ให้ไอ้พระเอกรูปหล่อ แต่หยาบคายแบบผมคนนี้
ได้รับการลงโทษอย่างสาสม
จะปาหัวใจใส่เข่งใส่หน้าก็ไม่กันนะครับ .....
ผมไม่ถือแต่โทโมะคนนี้จะใช้หัวใจรับไว้ครับ
*โปรยจูบ*
 
 
 
ใช่เรื่องไหม?
ทำไงครับ หลับไปแล้วแน่ ๆ
แม่นั่น ถ้านอนคือนอน หลับคือสวัสดีชาวโลก
อย่าคิดจะปลุก เพราะไม่สำเร็จ
แบตหมดแล้วหมดเลย ไม่ต้องพยายามเสียบพาวเวอร์แบ้ง
 
 
 
Line ไหม?
มึงมี ID เค้าไหมกูถามแค่นี้
ไม่มีครับ ……………… *น้ำตาไหลแปบ*
แบบว่าพึ่งคบกันไงครับ
คือ ก็แบบยังไม่ได้ขอ เออนั่นแหล่ะ
ไม่มี..
 
 
 
ส่ง sms ครับมึง ถึงจะดูเชยไปหน่อยแต่ก็ทำได้เท่านี้
เพราะจริง ๆ ผมไม่สามารถเดาได้เลยว่ายายแว่นเธอจะมีไหม
พวกอ๊งแอ๊บโซเชียลอะไรประเภทนี้ คือเข้าใจไหมครับ
แฟนผม...ตามนั้นครับ อย่าให้พูดซ้ำมันเขิน อั้ยยะ!
 
 
 
แฟนผมเธอสุงสิงกับสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าต้นไม้และแมว
เธอชอบสิ่งไม่มีชีวิตที่เรียกว่าช่องจีโอกราฟฟิก
เกี่ยวกับสารคดีสัตว์โลกชาติพันธุ์ต่าง ๆ
และเธอโปรดปราน ตัวอย่างกระดูก เลือด มีดผ่าตัด
และ...ศพ
 
 
 
แม่จ๋า ....หนูกลัว
 
 
 
 
 
เอาตรง ๆ ผมไม่คิดว่าเธอจะมีมือถือประเภทถ่ายรูปได้
เล่นไลน์ ถ่ายรูปลงไอจี ทวิตเตอร์ เฟสบุ๊คของพี่มาร์คซักคะเบิก
หรือแม้กระทั่ง ไฮไฟว์ MSN เธอก็อาจจะไม่รู้จัก....
(ถ้าคุณไม่ก็ไม่รู้จักแสดงว่ายังแก่ไม่พอเท่าคนเขียนครับ 55555555)
 
 
สรุปว่าส่ง sms นะครับ
ไม่ว่าเธอจะจำได้ไหมในตอนนั้นที่ผมพูดไม่ดี
แต่ผมควรรับผิดชอบ มันจะได้รู้สึกแย่น้อยลงกว่าตอนนี้
 
 
 
 
พิมพ์ว่าอะไรดีครับ ....
เครียดครับ หยาบคายขนาดนี้ ....
จะให้ปรึกษาไอ้หมีบราวน์เพื่อนรักก็แลจะไม่เห็นทางสว่าง
ปากหมาพอกันทั้งคู่ ....
 
 
 
 
โซเชียลไง! มึงมีไว้ทำไมครับ
 
 
 
 
 
It’s me TOMO's status: “I need said..SORRY..with someone”
 
 
 
ขอแสดงสกิลระดับ 99 คะแนนรับตรงแพทย์นิดนึงครับ
ไม่นานเกินรอ แฟนคลับเป็นพัน ๆ
มันต้องมีสักข้อความที่ผมถูกใจ
แฟนคลับพี่โมะ อย่าทำให้ผิดหวังนะครับ
 
 
 
 
It’s me TOMO's status: “I need said..SORRY..with someone”
 
‘Sorry พ่อง'                                       
ตัดทิ้งครับ
 
‘มึงจะ ENG เพื่อ ? จะย้ายสันญานอ่อ’ 
สัญชาติไหมมึง?
 
‘sorry sorry sorry เน็กกะปอจะเน็กกะปอจะเนกๆๆๆๆ’        
 
จะป้อมึงสิ ห่าน...
 
 
 
 
 
 
 
คนไลค์เป็นพัน คนตอบเป็นร้อย
แม่ง ..... ไม่เหมาะสมกับคนหล่อสักข้อความ
 
ไหงแฟนคลับกูเป็นงี้ ?
 
 
 
 
 
‘พี่โทโมะจะง้อใครคะ? หนูไม่ยอมนะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!’
พี่ก็ไม่ยอมหนูค่ะ
 
‘เค้าไม่รักก็อย่าได้แคร์สิคะ กลับมาค่ะ กลับมาตรงนี้มีพวกเราที่รักอยู่ตรงนี้เสมอนะคะ .....................บลาๆ’
ให้พี่จบไหม ให้ไปเรียนต่อเถอะครับพี่กราบ
 
 
 
 
 
 
 
‘if you sad about it …. You say in your heart , your feeling’
 
 
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เดี๋ยวนะ
ให้พูดตามที่รู้สึก ตามที่หัวใจคิด
มันจะติดเรทไหมวะอยากถามแค่นี้
เพราะในหัวตอนนี้ไม่มีอะไรเลย นอกจากวิถีแห่งผู้ใหญ่
 
 
 
ใครวะ คิดได้ดีขนาดนี้ ขอพี่ดูหน้าหน่อย
 
 
 
‘fang <3 tmp’
 
 
 
เชี่ย ....งานเข้า
เดี๋ยวไม่ถึงนาที ไอ้หมีบราวน์โทรมากรรโชกกูแน่ ๆ
 
 
 
.....ตรู๊ด.....
.....ตรู๊ด.....
 
 
 
นั่นไง .... แม่งตายยาก
โอยยยยยยยยยยยยยยยยย กูเครียดของกูอยู่ดี ๆ
หาเรื่องใหม่มาให้กูอีกละ!
 
 
 
 
“ว่า”
 
 
 
//มึงคุยกะไรกับฟางจ๋าของกู//
 
 
 
“กูเปล่า”
 
 
 
//ฟางจ๋าตอบเฟสมึงครับ!!!!!!!!!!!!!//
 
 
 
“กูก็โพสลอย ๆ ช่วงโทโมะพบประชน ส่วนคุณรองหัวหน้าก็ทำตามหน้าที่ไหมมึง ดูแลทุกข์สุขไงครับ มึงอย่าคิดเยอะดิ่”
 
 
 
//แม่ง ไม่คิดเยอะได้ไงมึงเรียนคณะเดียวกัน เจอกันตลอด๖ปีนะไอ้เชี่ย!!!!!//
 
 
“......ไอฝัดมึงก็อยู่ ม.เดียวกันไหม มึงก็มาหาสิ อย่าร้อง”
 
 
 
//ฮืออออออออออออ ไอโหมะ จะติดป่าวไม่รู้ ลุ้นจะแย่อยู่ละ พลาดรับตรงไปนี่กูหวั่นใจมากครับมึง//
 
 
 
“มึงก็ไม่ได้โง่ ยังไงก็ติดอยู่ละ วิศวะเครื่องกลมึงน่ะ”
 
 
 
//มึง.... มึงเจอฟางจ๋าไหมวันนี้//
 
 
 
 
“ก็เจอ”
 
 
 
//เค้าถามถึงกูเปล่า ตอบตรง ๆ อย่าโกหกเพราะกูจะเสียใจมึงรู้ใช่ไหม//
 
 
 
“ไม่ถาม”
 
 
 
//ไอ่เฟี่ยยยยย มึงโกหก!!!!!!!!!!//
 
 
 
“เออ ถาม”
 
 
 
//จริงอ้ะ มึงอย่าหลอกกูนะ!!!!!!!! เดี๋ยวกูไลน์ไปคุยกับฟางจ๋าดีกว่า แค่นี้บาย//
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไอ้ฝัด....กูเครียดอยู่ไหมครับมึง เฮ่อ.......................”
 
 
 
 
 
 
พูดตามที่รู้สึก.....เหรอวะ
รู้สึกว่ากูเลวที่โมโหใส่ พูดไม่ดีด้วย ....
แล้วจะเขียนยังไง คนหล่อเครียด
 
 
 
พิมพ์ ๆ ลบ ๆ มันอยู่นั่นเกือบ ๒๐ นาที
บ่องตงเครียดจริง ๆ ไม่รู้จะพิมพ์อะไร
“ขอโทษนะ”
เดี๋ยวถ้าเกิดยายแว่นถามขอโทษอะไร?
แล้วจะตอบอะไร
“ขอโทษที่ขึ้นเสียงใส่”
ถ้ายายนั่นไม่ได้ฟังตอนนั้น แล้วเกิดโมโหขึ้นมาจริง ๆ ล่ะ
มันจะได้ไม่คุ้มเสียหรือเปล่า ?
 
 
 
 
 
หรือควรเงียบ ๆ ไว้
บอกฝันดีกันไปแล้วก็ต่างคนต่างนอน
พรุ่งนี้เช้าไปรับเที่ยวตลาดแต่เช้า
ซื้อหัวใจหมูมาให้ยอดยาหยี
ได้ใจ และเผลอ ๆ อาจะจะได้รางวัลเป็นสิ่งที่คนหล่อหวัง
 
 
 
ไอฝัด....เขินฝุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 
 
ไม่ต้องส่งต้องเสิ่งแม่งมันละ นอนเหอะมึงครับ
เสียดายออกซิเจนมาก มัวไร้สาระมาเป็นชั่วโมงละ
 
 
 
 
 
 
“ตั้งนาฬิกาปลุกให้เช้าหน่อยก็แล้วกัน เดี๋ยวหัวใจน้องหมูหมด”
 
 
 
...send your message...
 
 
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...
กูจะ accept นาฬิกาปลุก!!!!!!!!!!!!!
 
 
 
 
งานงอก ..... พิมพ์ไปว่าไงวะ?
 
 
 
 
 
 
อารามตกใจ รีบเปิดข้อความที่ตัวเองพึ่งส่งไปหาเบอร์ที่เคยแต่โทร
ไม่เคยได้ส่งข้อความอะไรไปเลยตลอด ๓ ปีที่ได้เบอร์นี้มา
ทั้งกังวล ทั้งกลัวใจว่าจะทำอะไรที่เป็นหลักฐานให้อีกคนรู้ตัว
 
 
แม้ลึก ๆ แล้วก็อยากให้รู้ ...
แต่เพราะรู้ดีถึงความอ่อนต่อโลกและเดียงสาของอีกคน
จึงไม่อยากให้คน ๆ นั้นไม่สบายใจ และสับสน
จึงเฝ้าอดทนเรื่อยมา
 
 
หวังว่าเขาจะไม่ทำอะไรพลาดไปนะ
 
 
 
 
 
....delete....
 
 
มึงลบเพื่อ? กูยังไม่ได้อ่านไหม
.........ตื่นเต้นอะไร ? กดผิดทำไม !!!!!!!!!
 
 
 
แม่จ๋า มือหนูสั่น....มันลื่นกดพลาด แม่จ๋าช่วยหนูด้วย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Inbox: new message
LLk: ขอ....นะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เหมี้ยวววววววววววววววว”
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
....กรุณาติดตามตอนต่อไป....
 
 
Talk : พล็อตก่อนนอน ได้อึน ๆ มึน ๆ แค่นี้ค่ะ ขอโทษน้อง ๆ ที่เข้ามาตั้งใจอ่านหรือแค่แวะผ่านมาจริง ๆ T^T……พระเอกฉันเป็นคนป่าเถื่อนทำไม ? และนางเอกฉันทำไมเย็นชาไม่ใส่นมได้ขนาดนี้ ?
 
 
ขอบคุณสำหรับคำยินดีฮะ *โปรยสิว*