คือความรัก ...MY LOVE

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

เรื่องยาว(มั้ง) : คือ...ความรัก (My Love)

ผู้เขียน : ออมอนี่_cake

Rate : PG -17 [เรทรั่ว+ภาษาพ่อขุนรามคำแหงมหาราช...สาธุ]

PS# อย่าได้หาสาระจากเรื่องนี้ เพราะมันไม่มี .... สวัสดีชาวโลก

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

 

 

 

 

ตอนที่ 2

 

 

 

Inbox: new message

LLk: ขอ....นะ

 

 

 

 

“ตาคล้ำเป็นหมาแพนดี้มาเลยครับมึง นอนดึกอ่อ?”

 

 

 

“เปล่า”

 

 

 

“หน้าแย่มาก คอพพี่หน่อยไหมครับ”

 

 

 

“ไม่อ่ะ กูง่วง”

 

 

 

ยังไม่ได้นอนครับ

หลับตานอนไม่ลงจริง ๆ

เอาตรง ๆ ไอเฟี่ย .....

ขอบคุณที่ติดรับตรง

กว่าจะได้เข้าเรียนก็เทอมหน้า

มีเวลาให้คิดคำแก้ตัวอีก 4 เดือน

 

 

มันใช่ ?

เมื่อเช้าก็หนีมา

ตลาดเตลิดไม่ต้องสืบ

ไปคนเดียว ซื้อเสร็จโยนข้ามหน้าต่างที่ระเบียงห้องเกือบติดกัน

หัวใจน้องหมู....จบนะ

เอาตรง ๆ เอาจริง ๆ มันใช่สไตล์เขาเลยนะ

ทำอะไรไม่คิดแบบนี้

เขามักจะไตร่ตรองทุกการกระทำเป็นอย่างดี

วางแผนตลอด ทุกเรื่อง ทุกครั้ง

เกี่ยวกับยายแว่นเฉิ่มนั่น...

 

 

แต่ครั้งนี้ พลาดมาก

 

 

 

 

 

“ประกาศผลเมื่อไหร่คะพี่ป๊อบ”

 

 

 

“เดือนหน้าอ่ะฟางจ๋า เครียดยังไงไม่รู้ กลัวไม่ได้”

 

 

 

“ไม่หรอกค่ะ พี่ป๊อบเก่งออก จากที่ติวด้วยกัน เพียงแต่ติดตรงขี้เกียจนี่แหล่ะ เหมือนพี่โทโมะใช่ไหมคะ”

 

 

 

“แหะ ๆ ”

 

 

 

“เมื่อวานไม่รู้พี่โทโมะมีเรื่องไม่สบายใจอะไรนะคะ ที่....”

 

 

 

“อ้อ ๆ มันแค่เรียกเรตติ้งอ่ะฟางจ๋า ไม่มีอะไหรอกครับ อย่าไปใส่ใจเลย”

 

 

 

“อ่า....งั้นเหรอคะ”

 

 

 

“ไปทานข้าวกันครับ เดี๋ยวทางนี้พี่จัดการให้มันเอง มันคงนอนอีกนาน”

 

 

 

 

 

 

....ตรู๊ด.....

 

....ตรู๊ด.....

 

....ตรู๊ด.....

 

....ตรู๊ด.....

 

 

 

“อือ”

 

 

 

“แอลคึ!!!!!!!!!!!!!!!!”

 

 

 

“อือ หะ ............. อะ อะไร”

 

 

 

“แอลคึ! …. ขอบคุณน้า หัวใจน้องหมูน่ารักมากเลย ขอบคุณมากกกกกกกก เมื่อเช้าโทรมาปลุกแก้วใจไม่ตื่นใช่ไหมคะ แฮ่ แก้วใจขอโทษน้า เดี๋ยวเย็นนี้เลี้ยงไอศกรีมเป็นการไถ่โทษก็แล้วกัน ร้านที่อยู่ตรงข้ามโรงเรียนแอลคึแหล่ะ คุณปาร์คเคยพาไปทานอร่อยมาก! แค่นี้นะบาย!!!”

 

 

 

 

“เดี๋ยว ๆ ฮึ่ยยยยยยยยยยยยยยยยย ยายบ้า.........แม่ง ตกลงกูส่งอะไรไปวะ ไม่เห็นถาม ...ว่าแต่อะไรนะ ไอติมหน้าโรงเรียน ? คุณปาร์ค......โว้ยยยยยยยยยย แอบมากินกันตอนไหน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

 

 

 

 

“กะ ก็ตอนมึงหลับ มึงจะโมโหทำไมเนี่ย ก็ปลุกแล้วมึงไม่ตื่นอ่ะ มึงทำฟางจ๋ากลัวนะไอฝัด!”

 

 

 

“กูไม่ได้พูดกับมึง เอาหนมปังมาแม่งหิว!”

 

 

 

 

 

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

 

 

 

 

“หัวใจน้องหมู อู้หู ๆ ๆ ๆ ฮิ ๆ ชอบจัง อ่าเก็บไว้ดูต่อนะ เดี๋ยวพี่แก้วต้องเตรียมตัวออกไปข้างนอกแล้วค่ะ ลูฟฟี่มือถือหม่าม้าล่ะ คายออกมาเดี๋ยวนี้นะ!“

 

 

สงสัยขนาดของเครื่องมันจะเล็กเกินไป

หรือจริง ๆ แล้วมันอร่อย ?

ลูกชายของฉันถึงได้ชอบกินนัก

 

 

โอ๊ะ สวัสดีค่ะ แก้วใจนะคะ

นี่เป็นครั้งแรกหรือเปล่า ที่ฉันออกมาพบประชาชนแบบนี้?

พอดีเรื่องนี้คนเขียนเขาอยากให้โฟกัสไปที่ฝ่ายชายเสียมากกว่า

แต่มันก็ต้องมีบ้างใช่ไหมเนาะ ที่ฉันจะได้เปิดตัวบ้าง อิๆ

 

 

แก้วใจเป็น นศ แพทย์ค่ะ กำลังจะขึ้นปี ๔

(ความรู้เรื่องแพทย์ของผู้เขียนไม่ค่อยมีนะคะ ต้องขออภัยล่วงหน้า)

 

เป็นผู้หญิงสวมแว่นตา ผมประบ่า ปากห้อยและตลกค่ะ

คุณเฟย์บอกมาแบบนั้น

แก้วก็ว่าจริงนะคะ เพราะเวลาไปไหนมาไหนใคร ๆ ก็ชอบมอง

คงเห็นว่าแก้วใจเป็นตัวตลก

แก้วเลยไม่ค่อยอยากไปไหนกับใครเท่าไหร่

กลัวเพื่อน ๆ จะถูกหัวเราะไปด้วย

แต่ก็ต้องมียกเว้นเนาะ คุณเฟย์ขอไว้ค่ะ

 

 

ถ้ามีรับน้องใหม่ต้องมาให้ได้

การจับน้องรหัสถือเป็นเรื่องราวดี ๆ

แก้วใจชอบค่ะ ดังนั้นเลยมาทุกปี

ปีนี้ได้เป็นย่ารหัสแล้ว เย้!!!!!!!!! 555555555

 

 

หลานเหรอคะ ?

ยังไม่มีหรอกค่ะ เพราะยังไม่เปิดเทอม ยังไม่มีการจับสายรหัส

มีแค่รับน้องที่สอบรับตรงติดเท่านั้นที่เราช่วยกันดูแล

ก็น้องชายข้างบ้านแก้วยังไงล่ะคะ

 

 

...แอลคึค่ะ ..

 

 

แต่ตอนนี้ไม่ได้เป็นน้องชายแล้วนะคะ

 

 

 

 

 

 

แอลคึเป็นแฟนของแก้วใจค่ะ

 

เหมือนคุณเฟย์กับคุณเขื่อน

ไปเรียนด้วยกัน โทรหากัน ทานข้าวด้วยกัน

ง่าย ๆ แก้วใจทำได้ค่ะ

 

 

 

อ้อ ...แก้วใจชอบของหวานค่ะ

เวลาทานแล้วมันรู้สึกดี เหมือนมีน้ำตาลเข้าสู่กระแสเลือด

เลือด ..... แก้วใจชอบค่ะ ฟินฝุด ๆ ฮิ ๆๆๆๆ

วันนี้แก้วใจนัดแอลคึไปทานไอศกรีมค่ะ

ต้องรีบแต่งตัวออกไปได้ละ แก้วใจไม่ชอบให้คนอื่นคอยนาน ๆ

แต่มือถือของแก้วใจนี่สิ

เมื่อตอนกลางวันก็ใช้โทรศัพท์บ้านเพราะหามือถือไม่เจอ

สงสัยลูฟฟี่แอบเอาไปกินอีกแน่ ๆ

รุ่นนี้ค่อนข้างทนนะคะ

ชื่อเครื่องก็จำไม่ได้แล้วค่ะ มันลอก 5555555

Motorollar ? ประมาณนั้น

แบบฝาพับปิดเปิดได้นะคะ เท่ห์ไหมล่ะ ฮิ ๆ

จริง ๆ อยากใช้ที่มันราคาถูกกว่านี้หน่อย

แก้วใจเป็นพวกขี้หลงขี้ลืม วางของไม่เป็นที่

ก็เลยไม่อยากซื้อของแพงค่ะ หายไปจะไม่คุ้ม

อีกอย่าง ก็ไม่ค่อยชอบเล่นโทรศัพท์ มันเสียเวลาอ่านหนังสือเนาะ

โทรออก รับสาย ใช้อยู่แค่นี้ค่ะ

 

 

 

อ๊ะ นั่นไงคะ มือถือของแก้วใจ !!!

อยู่ในปากจมในน้ำลายของลูกชายหม่าม้าอีกแล้ว...

 

 

 

 

“ลูฟฟี่ เอามาให้หม่าม้าค่ะ เดี๋ยวหม่าม้าต้องเอาไว้ใช้โทรหาแอลคึ ทำไมชอบคาบมันล่ะคะ ดูสิน้ำลายยืดเชียว เชื้อโรคนะคะรู้ไหม”

 

 

 

“เหมี้ยวววววววววววว”

 

 

 

 

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

 

 

 

“เย็นนี้ไปไหนวะโมะ ซ้อมบาสป่ะกูยังไม่อยากกลับบ้าน”

 

 

 

“ให้ฟางไปดูซ้อมด้วยคนนะคะพี่โทโมะพี่ป๊อบ”

 

 

 

“มันได้แน่นอนอยู่แล้วจ้ะ ฟางจ๋า.......”

 

 

 

“มีนัด”

 

 

 

“นัด ? นัดอะไรกับใครที่ไหนวะ ??????”

 

 

 

“...................”

 

 

 

“เห้ย เดี๋ยว ๆๆๆๆๆ อย่าพึ่งไปไอโมะ แม่งงงง มีความลับกับเพื่อนหรือครับ ฟางจ๋ารีบกลับไหมอ่ะครับ ไปสืบราชการลับกับพี่ป๊อบไหม อิๆ”

 

 

 

“อ่ะ ไม่รีบค่ะ ให้ฟางไปด้วยนะคะ ฟางก็อยากรู้ พี่โทโมะอาจจะไปทำธุระที่บ่นในเฟสเมื่อคืนก็ได้ ....ใครกันนะที่ทำให้พี่โทโมะรู้สึกแบบนั้น.....”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมมาเร็วจังวะ”

 

 

เดินเกาหัวแกรก พร้อมกับอารมณ์กรุ่น ๆ

เมื่อมองดูหน้าร้านไอศกรีมฝั่งตรงข้าม

แก้วใจใส่เอี๊ยมสีเขียวพาสเทลกับเสื้อแขนยาวมีฮู้ดสีครีม

รองเท้าผ้าใบแฮนเมดรูปหน้าการ์ตูนลูฟฟี่

สะพายเป้สีน้ำตาล กับนาฬิกาคาสิโอ้สีแดงที่ข้อมือเล็ก

 

 

 

 

 

เชรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

พระเจ้าแม่มกลั่นแกล้ง

น่ารักเห้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

 

 

เลือดกำเดาจะไหลครับพี่น้อง

ขอรถพยาบาลที ร้อนไปทั้งตัวแล้วตอนนี้!!!!!!!!!

 

 

แล้วไออารมณ์กรุ่นที่ว่าไม่ได้เกิดจากสาเหตุนี้ครับ

เกิดจากไอพวกหน้าด้านที่หน้าร้านครับ

 

แม่ง...... ของกูเว้ยยยยยยยยย

ไม่ต้องมาหยอด ไม่ต้องมาลวนลามด้วยสายตาครับ

คนของกู กูลวนลามได้คนเดียวครับมึงครับ

 

 

เอ่อ หมายถึงทางสายตาและความคิดอ่ะนะ

ไม่ผิดใช่ไหม?

ก็นั่นแฟนหนู ๆ จะคิดอะไรก็ได้

แค่ความคิด ไม่ผิดกฎหมาย....เนาะ

 

 

 

 

 

“แอลคึ!!!!!!!!!!!!! ทางนี้ ๆ ค่ะ”

 

 

 

“พี่สาวนัดกับ......”

 

 

 

“ค่ะ แต่ทานด้วยกันหลาย ๆ คนก็สนุกนะคะ ทานไหม พี่แก้วไปรอด้านในนะคะ พี่แก้วร้อนแล้วค่ะ แอลคึเร็วค่ะ!!!”

 

 

 

“เอ่อ......ผมไม่รู้ว่าเป็นพี่สาวของพี่โมะครับ

// ไอ้โมะมึงมีพี่หน้าตาน่ารักว่ะ นี่ถ้าจับถอดแว่นใส่กระโปรงสั้น ๆ นะ มึง

// เฮ้ย โมะ กูรู้มึงไม่ชอบให้ผู้ชายมายุ่งกับพี่มึงหรอก กูเป็นผู้หญิงกูดูแลพี่สาวมึงได้นะ

// บลา ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่พี่ เด็กกู!!!!!!!!!!!”

 

 

 

ห่านแล้ว

เรียบ ....

หน้าร้านแมลงหวี่แมลงวันตายเรียบ

เงียบกริบครับ

 

 

 

 

“แก้วใจสั่งแล้วค่ะ”

 

 

 

“ชาเขียวปั่น ที่นึง”

 

 

 

“เดี๋ยวค่ะ แก้วใจก็อยากดื่มชาเขียวปั่นค่ะ ด้วยค่ะเป็น 2 แต่ของแก้วใจขอหวาน ๆ นะคะ *ยิ้ม*”

 

 

 

“อ่ะ ครับ ๆๆ”

 

 

 

 

 

“นี่ เลิกยิ้มเหอะ ปากห้อยขนาดนี้ ใครเห็นเค้ากลัวรู้ป่ะ....แม่ง”

 

 

 

“จริงเหรอคะ! ถึงว่าพี่คนขายถึงได้หน้าแดงขนาดนั้น ตกใจกลัวแก้วใจใช่ไหมคะ โอ้ยยยยย ยายแก้วนะยายแก้ว บอกแล้วว่าอย่ายิ้มเยอะ!!! แต่แก้วใจทำแบบนั้นไม่ได้บ่อย ๆ หรอกนะคะแอลคึ คุณเฟย์บอกว่าแก้วใจต้องยิ้มเยอะ ๆ ค่ะ เพราะมันจะทำให้แก้วใจมีเพื่อนเยอะ ๆ ด้วย”

 

 

 

“ที่มียังเยอะไม่พอ ? ที่คณะตั้งแต่เด็กรับตรงยันพี่ปีหก เจ็ด แปด ถามหน่อยใครไม่รู้จักแรร์ไอเท็มของคณะแพทย์วะ”

 

 

 

“ก็แก้วใจเป็นตัวตลกนิ่ค่ะ แอลคึก็.... ทำไมต้องล้อกันด้วยล่ะคะ ไม่น่ารักเลยอ่ะ *เบะปาก*”

 

 

 

 

“เหอะ.....ซื่อแบบนี้ให้มันได้ตลอดล่ะยายแว่น!”

 

 

 

เออ ซื่อจริงแม่คุณ

บางทีหันไปมองเพื่อนนักเรียนหญิงของตัวเอง

ที่รู้ทุกเรื่อง!! ย้ำว่าทุกเรื่อง!!!

ไม่ว่าจะหญิงชาย ชายชาย หญิงหญิง

รู้ทุกสิ่งตั้งแต่ยอดเขาเอลฟ์ จนไปถุงใต้สมุทรเงือกน้อยเมอร์เมด

รู้ทันจนเขากลัว รู้เยอะมากกว่าเขาด้วยซ้ำในบางเรื่อง

แล้วพอกันกลับมามองคน ๆ นี้

ยังมีเหลืออีกเหรอ?

โบราณเตาล้านปี เหมือนเกิดในยุคจุดไฟด้วยไม้กะหิน

หรือจริง ๆ แล้วเธอแกล้งทำกันแน่?

 

คุณก็สงสัยสินะ

ผมเองก็ไม่ต่างกันนักหรอก

จิตใจของจริญญา ยากแท้หยั่งถึง....

 

 

 

“แอลคึดูมือถือให้แก้วใจหน่อยสิคะ ลูฟฟี่เอาไปเลียเล่นน้ำลายไหลยืดเลย แก้วใจล้างแล้วค่ะแต่เปิดไม่ติด”

 

 

 

“เปิดไม่ติด หรือเปิดไม่เป็นกันแน่”

 

 

 

“แหม แอลคึก็เกินไป แก้วใจไม่ได้ล้าสมัยขนาดนั้นนะคะ”

 

 

 

“จ้า ทันสมัยสุด ๆ ”

 

 

 

ของมันยังไม่แห้ง รีบเปิดเครื่องมันก็รวนอ่ะดิ

ตอนนี้แห้งแล้ว เปิดติดแล้วด้วย

 

 

ไอเชี่ย ..... ขอใช้แปบนะยายแว่น

 

 

 

*new message*

ทำไมยังไม่เปิดอ่านวะ ?

 

 

หรือจะไม่ใช่ของเรา

เลื่อนดูด้านล่าง ก็มีแต่ข้อความรายเดือน

ที่แม่คุณไม่เคยเปิดอ่าน.....

แล้วข้อความอย่างอื่น เพื่อนล่ะ ? พ่อล่ะ ?

มีบ้างประปราย แต่ไม่ได้ถูกอ่านเช่นกัน

 

อาเมน..........

เปิดอ่านไม่เป็น

 

 

หรือไม่อย่างนั้นก็ไม่ได้คิดว่ามันสำคัญ สินะ

 

 

ไอที่ 1 mes ใหม่นี่ของกู....ใช่ไหม

แล้วจะทำไง ลบ?

หรือกูควรอ่านก่อน....

แต่มือถือไม่ใช่ของกูครับ

ควรจะมีมารยาทให้เจ้าของเค้าอ่านก่อนดีไหม....

แหม่มึง จะมาเป็นคนดีเฟี่ยไรตอนนี้

เอาวะครับ......

 

 

 

“เห้ย มือถือรุ่นนี้ยังมีคนใช้อีกเหรอวะเนี่ย?????”

 

 

ไอเชี่ย..... โผล่มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง

กูกำลังทำความผิด รีบเปิดรายชื่อขึ้นมาแทบไม่ทัน

 

 

“ว้าว ไอติมซันเด มันเด ทิ้วเด!!!!!!!!! น่ากินมากอ่ะพี่โมะ พี่แก้วใจคนน่ารักสวัสดีครับผม!!!! // เอ่อ คือฟาง สวัสดีค่ะพี่แก้ว”

 

 

 

“น้องป๊อบ สวัสดีค่ะ เอ๊ะ น้อง ? น้องรับตรงแพทย์เพื่อนแอลคึใช่ไหมคะ มาค่ะนั่งก่อน ๆ ไอศกรีมที่นี่อร่อยมากค่ะ น้องชื่ออะไรนะคะ พี่แก้วขอโทษนะ พี่แก้วความจำไม่ค่อยดีค่ะ”

 

 

 

“แหมพี่แก้วครับ ความจำไม่ดีแต่เบอร์โทรนี่ไม่ต้องเม็มนะครับ ผมรู้นะว่ามือถือพี่แก้วไม่มีชื่อสักคนน่ะครับ”

 

 

 

“โอ๊ะ น้องป๊อบรู้ได้ยังไงคะ? แฮ่ พี่แก้วเม็มไม่เป็นค่ะ มันยุ่งยากซับซ้อนเกินไปจริง ๆ พี่แก้วยอมแพ้ค่ะ แอลคึขอบคุณค่ะ อ้ะ แก้วไม่เอากล้วยหอมค่ะ”

 

 

เลื่อนชาเขียวชนิดหวานมากให้คนตรงหน้า

ไม่ต้องสืบว่าอันไหนของยายเฉิ่ม

หลอดสีชมพู วาดรูปหัวใจด้วยฟองครีม

แหม่ ไม่จีบตรง ๆ เลยล่ะ

จานรองทำไมไม่ส่งข้อความกระดาษขอเบอร์เลยวะ

เหอะ อยากจะทำอะไรก็ได้โชว์แม่งเลย

มีเจ้าของแล้วเว้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

 

ได้แต่คิดในใจ....สรึด

 

 

 

“แล้วสั่งทำไมวะ”

 

 

 

“มันจำเป็นต้องมีเพื่อความน่าทานไม่รู้เหรอคะ เมื่อแก้วใจพอใจแล้วจะเอาออกค่ะ”

 

รับกล้วยหอมฝานบาง ๆ จากคนน่ารัก

ก่อนจะจับใส่ปากของตนเอง

ถามจนชิน และก็ทำเป็นประจำจนชิน

คำตอบเดิม ๆ แต่ก็อยากจะถาม

อยากได้ยิน อยากให้รู้ว่าใส่ใจ สนใจ

 

 

อยากเป็นคนพิเศษ

 

 

 

 

แม่ง...หมดฟิล มาทำไมกันวะครับ!!!!!!!!!!!

 

 

 

 

“เรื่องมาก....อ้าว มึงจะกินก็สั่งดิ่มองหน้ากูแล้วอิ่ม?”

 

 

 

 

“ก็กูไม่เห็นมึงสั่ง มึงมองหน้า.....แล้วอิ่ม?”

 

 

 

 

“..................”

 

 

 

 

“อร่อยจริง ๆ ฮิ ๆ ชื่นใจค่ะ มือถือของแก้วใจเปิดติดแล้ว โอ้ววววว แอลคึเก่งมาก ๆ ขอบคุณค่ะ น้องฟางสั่งสิคะ ชาเขียวก็อร่อยนะคะลองชิมไหม”

 

 

 

 

“คือ ฟาง.... // ฟางจ๋าอย่าซีเรียสครับ ไอโมะมันไม่โกรธหรอกเชื่อพี่ป๊อบ ทานเหอะคนเยอะอร่อยดีเนอะพี่แก้วใจคนน่ารัก”

 

 

 

 

“ใช่ค่ะ!!!”

 

 

 

พ่นลมหายใจออกทางจมูกนับครั้งไม่ถ้วน

ไม่ได้โกรธใครที่เข้ามาขัดจังหวะหรอกนะ

ก็แค่อยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง

แต่ก็ไม่ได้โมโห เพียงแต่ยังกลุ้ม

เรื่องที่ตัวเองก่อนี่แหล่ะ....

 

 

 

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

 

 

 

 

“แก้วใจอิ่มจริง ๆ ค่ะ ขอบอก แอลคึไม่น่าสั่งขนมปังเพิ่มเลยค่ะ โอย”

 

 

 

“แล้วใครบังคับให้กินวะ เดี๋ยวก็อ้วนเป็นหมู”

 

 

 

“บู่ ก็มันน่าอร่อยนี่นา แก้วใจอยากเป็นน้องหมู ชิ อู๊ดๆๆๆๆ”

 

 

 

โยกหัวเล็กไม่แรงนัก แต่ก็ทำให้คนตัวเล็กผมสะบัดเบา ๆ

ปากที่ห้อยอยู่แล้ว กลับยิ่งห้อยหนักเข้าไปใหญ่เมื่อเกิดอาการงอนขึ้นมานิด ๆ

แค่นิดเดียวจริง ๆ ครับ

บางทีผมก็อยากให้แม่คุณหัดงอนให้มันมากกว่านี้อีกหน่อย

 

 

ให้โอกาสแฟนคนนี้ได้ง้อบ้าง

แม่จ๋าหนูอยากง้อ .....

 

 

หลังจากกินติมอิ่ม

ก็แยกย้ายกันกลับแบบชนิดไม่มองหน้าใคร

รู้ว่าก็ทางเดียวกัน

แต่อยากกลับแค่ 2 คนครับ

เดาว่าไอบราวน์ก็คิดเหมือนผม

ถึงได้ชวนโคนี่แวะดูต้นไม้ข้างทาง

ยายเฉิ่มนี่ก็ชอบพวกสิ่งมีชีวิตสีเขียวเสียด้วย

แต่ผมไม่สนอ่ะ จะกลับ ไม่อยากอยู่

เดินหนีมาดื้อ ๆ

แล้วแม่คุณก็เป็นคนดีไง

ทำได้แค่ตามมาครับ

 

 

 

 

“คราวหน้าไปกินลอยแก้วหน้าหมู่บ้านนะคะ วันนี้อิ่มทานไม่ไหวละ เป็นการง้อแก้วใจโอเคนะ อิ ๆๆ แก้วใจเข้าบ้านนะคะแอลคึ บาย!!!”

 

 

 

 

“นี่....”

 

 

 

 

“คะ?”

 

 

 

 

“มือถือน่ะ ...”

 

 

 

“ค่ะ ... ทำไม? ไม่ต้องล้อหรอกนะคะ ไม่ได้ผลค่ะ แก้วใจไม่อยากเปลี่ยน”

 

 

 

“จะบอกว่ามัน....มี ขะ ข้อความ”

 

 

 

 

“ข้อความ?”

 

 

 

 

“เออ นั่นแหล่ะ มันมีข้อความเข้า ยังไม่ได้อ่านน่ะ ก็เปิดอ่านดิ่”

 

 

 

 

“ข้อความคืออะไรคะ เปิดดูยังไง.... แอลคึ!!!!!!!!!!”

 

 

กำลังจะหันหลังเข้าบ้าน

เพราะไม่อยากจะพูดอะไรที่ทำให้คนตัวเล็กรู้ตัวเร็วเกินไป

อยากให้รู้ตอนที่เปิดอ่านแล้ว

อย่างน้อยมันก็คงรู้สึกร้อนที่หน้าน้อยลงกว่านี้

เขินมาก อยากกรี๊ด.....................

 

 

 

แต่ไอ้การที่คนน่ารักยิงคำถามแบบนั้น

ทำให้ผมหมดฟิลแก้มร้อน หัวใจเต้นแรงไปได้เลย

 

แม่คุณ .... ซื่อขนาดนี้

ผมปล่อยไปไหนไม่ได้จริง ๆ ครับ

 

 

 

 

“วะ ว่า”

 

 

 

 

“เปิดให้แก้วใจหน่อยค่ะ เปิดยังไง? คุณเฟย์เคยพูดเรื่องนี้เหมือนกัน แต่ตอนนั้นทำแล็ปเลือดอยู่แก้วใจเลยไม่ได้สนใจจะฟังค่ะ”

 

 

 

 

“เปิด ไม่ เป็น ?”

 

 

 

 

งานเข้า .....

สรุปกูต้องตัดสินใจเองจริง ๆ ใช่ไหมว่าจะทำยังไงกับมึง(sms)ดี

กะว่าให้เปิดเอง ดูเอง คิดเองแล้วนะ

ทำไมยังใจร้ายละครับ

ลบเลยไหม.... หรืออ่านก่อนดี

 

ไอเชี่ย หรือจะสอนเปิดแล้วให้อ่านเอาเอง

ประเด็นคือ กูพิมพ์อะไรส่งมา

จะครบ ๒๔ ชั่วโมงแล้ว ก็ยังไม่หายเครียด

สงสัยวันนี้ต้องพึ่งยานอนหลับ

เอาไงดีวะครับ.....

 

 

 

 

 

“แอลคึ!”

 

 

 

 

“อะ อือ เปิดไม่เป็นได้ไง นี่หลุดมาจากยุคหินป่ะวะ?”

 

 

รับเครื่องมือสื่อสารรุ่นโบราณที่สุดแห่งยุค ๒๐๑๔ มาไว้ในมือ

ชั่งใจอยู่นานว่าจะทำอย่างไรกับมันดี

ก็อีกใจมันก็อยากให้คนตัวเล็กได้รู้

อีกใจก็กลัวว่าคนน่ารักจะรับได้ไหม

และอีกใจ....คือผมไม่รู้เลยว่าตัวเองพิมพ์อะไรส่งมา

*เครียดระดับสิบแปด*

 

 

 

 

“ไม่ได้น่าสนใจขนาดนั้นเสียหน่อย ห้ะ แก้วใจแช่หัวใจน้องหมูไว้ค่ะ นานเกินไปแล้วมันจะผ่าต่อลำบาก ตาย ๆๆๆๆๆๆ ”

 

 

 

“ดะ เดี๋ยว ”

 

 

 

แม่คุณทิ้งมือถือไว้ในมือผมครับ

ไอ่เฟี่ย ..... แม่ง

ช่วยผมคิดทีได้ไหม ผมจะทำยังไงดี

ด้านดีด้านชั่วมั่วกันไปหมดในหัวตอนนี้

แม่ง..... ถ้ามันเป็นข้อความที่ดี

ควรค่าแก่การบอกให้รับรู้ ก็ควรเก็บไว้ไหม

แต่มันจะขึ้นว่าอ่านแล้ว.....

จะแก้ตัวยังไง ประเด็นอยู่ตรงนั้น

 

แล้วถ้าลบไปเลยล่ะ .... แม่งใจร้ายไหมวะ

แฟนอาจจะอยากอ่านก็ได้นี่หว่า

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย สับสนเฟี่ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหมี้ยวววววววววววววววววววววว”

 

 

 

“ลูฟฟี่ คุณหม่าม้าสนใจหัวใจน้องหมูมากกว่าแกสินะ ไงล่ะ สมโดนทิ้งล่ะสิ”

 

 

 

“เหมียว”

 

 

 

“ทำไมแกไม่กินมันให้พังไปเลยวะ จะได้ไม่ต้องมาเครียดเนี่ย ฮะ ๆๆๆ แกคงชอบมันจริง ๆ ว่ะ เลียอีก ๆๆๆ”

 

 

ลูกชายเจ้าของมือถือ แอบปีนระเบียงข้ามมาห้องตรงข้าม

แมวเป็นสัตว์ชนิดพิเศษที่ชอบเลียทุกอย่างเหมือนหมา

แต่ผมว่าหมาน่ารักกว่า อย่างน้อย ๆ มันก็ฝึกง่ายกว่า

ดูอย่างเจ้าลูกชายคนตัวเล็กนี่สิ ดื้อโคตร

ไม่เคยจะฟังคำสั่งอะไรของเจ้านายหรอก

แต่ว่า เจ้านายแบบนั้น

ควรฟังคำสั่งไหม?

จริง ๆ ลูฟฟี่มันอาจจะอยากเป็นแมวยุคไอแพดบ้างไรบ้าง

 

คิดอะไรเพลิน ๆ

พร้อมกับมองเจ้าแมวตัวดีตวัดลิ้นเลียเจ้ามือถือขนาดเล็ก

อะไรที่อยากให้เกิด แต่ไม่ควรเกิด

ตรงนี้...และตอนนี้

 

 

 

 

...read..

 

 

 

เฟี่ย ..... งานงอก

ลิ้นแมวช่างน่ากลัวยิ่งนัก

กูอ่านเลยได้ไหมครับ?

หรือไม่ควรเสียมารยาท

แม่ง....ไอคนดี คนอ่านโคตรรำคาญมึงเลยบ่องตง

 

 

 

 

 

“เลขหมาย XXX โทรหาคุณเมื่อเวลา .......”

 

 

ฝัด......

ไม่ใช่อย่างที่กูคิดอะไรทั้งนั้น

แล้วกูเครียดมาเป็นวันเพื่อ ?

แล้วข้อความผมละครับ ?

มันถูกส่งจากมือถือตระกูล ไอ๕Cสีเขียวแปร๋น ของผมจริง ๆ

แล้วมันอยู่หนใดครับ ...

 

 

 

 

“เหมี้ยวววววววววววววววววววววววววววววววว”

 

 

 

หรือว่า .....

ไอแมวนรกแตก

ชิวหาพาเพลินทำอะไรกับข้อความกูครับ

มึงแดกไป ….หรือมึงลบ

ไอเฟี่ย เก่งเกินแมวไปไหม ?

คนหล่อ งง เอาตรง ๆ เอาจริง ๆ

งง มาก ......

 

 

 

*ติ๊ง*

“new measage; yesterday 10:34 pm.”

 

 

 

“ข้อความ”

LLk: ขอตับหมูนะ ไม่กินใช่ไหม เดี๋ยวพาไปซื้อหัวใจน้องหมีพรุ่งนี้นะ

 

 

 

ไอเฟี่ย ....

ไม่เคยรู้สึกอายอะไรเท่านี้มาก่อน

ข้อความอะไรของกู

แม่ง...................หมดอารมณ์จะเว่าต่อ

มันไม่ใช่สไตล์คนหล่อขอแว้นเลย

 

 

 

ที่ข้อความมันหายไปเพราะเป็นช่วงเวลาเดียวกัน

กับที่ลูฟฟี่แมวลิ้นนรกแตกลากมันไปแดกในน้ำใช่ไหม?

ข้อความเลยเข้าเครื่องไม่ได้

วันนี้ทั้งวันแม่คุณก็ปล่อยทิ้งไว้

กว่าจะได้เปิดเครื่องก็เกือบเย็น

ข้อความเพิ่งเข้า....ไม่ใช่สิ

 

ต้องบอกว่า “ข้อความโง่ ๆ” เพิ่งเข้า

ไม่ต้องลบแม่งหรอก

เอาไว้สอนเปิดให้อ่านขำ ๆ

 

 

กูสาบานเลยจะไม่เครียดเรื่องห่าเหวอะไรอีกละ

แม่ง..... เหนื่อยอิ๊บอ๋าย

ชีวิตคนหล่อ เกือบปิดฉาก...

มันใช่สไตล์ไหม?

ต้องมานั่งเครียดไร้สาระ!

อยากรู้ก็ถามแม่ง ..... จริงจังจริงใจแม่หนูสอนไว้ครัช

 

 

 

 

 

 

 

....ตรู๊ด....

 

 

//แอลคึ มือถือพี่แก้วล่ะคะ//

 

 

 

“ดึกแล้ว พรุ่งนี้ค่อยเอา นอนนะฝันดี”

 

 

 

//ได้ไงล่ะคะแอลคึ!! แก้วใจจะโทรหาคุณเฟย์!....บู่ นอนก็นอนค่ะฝันดีแอลคึ บาย//

 

 

 

 

หมดไป ๑ วันครับ .... หัวใจของคนหล่อเหนื่อยจริง ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

บู่ ....

 

 

 

 

....กรุณาติดตามตอนต่อไป....

 

Talk : ยาวไปหน่อย มือมันลื่นขอโทษฮะ
เจอกันตอนหน้าหลังคอน EXO ครัชชชชชช