พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท3 YAOI 18+

แต่ทว่า 
"เดี๋ยวก่อนสิ คุณเซบาสเตียน!!"ชายหน้าหวานเกิดนึกอะไรขึ้นมาได้จึงวิ่งตามออกไปเรียกเพื่อนอีกาหนุ่มรั้งเอาไว้ที่หน้าหุบเขา 
อีกาหนุ่มจึงหยุดเดินหันกลับมามองอย่างสงสัยว่าเรียกเขาอีกทำไม
"ว่าไงครับ หรือว่าอยากโดนเขกหัวอีกที"เซบาสเตียนหันมาถามยิ้มๆ เขาหายโกรธหนุ่มหน้าหวานนี่แล้วล่ะ 
"แฮ่กๆ ปละเปล่า คือว่า ผม...แฮ่กๆ แค่อยากรู้ว่าคุณช่วยคนของคุณได้หรือยัง แล้วตามหา เอ่อ..อดีตเจ้านายผมเจอหรือเปล่าครับ"ซีทานพูดอย่างหอบๆด้วยความเหนื่อยเล็กน้อยจากการวิ่งตามเพื่อนอีกาออกมาถึงข้างหน้าทางเข้าหุบเขาเลยทีเดียว โชคดีที่เรียกได้ทันก่อนที่อีกาหนุ่มจะจากไปไกล
"หึ..ยังหรอกแต่ผมคิดว่าคืนนี้อาจจะได้เจอกับซีโร่ก็ได้ ผมนัดหมอนั่นมาเจอกันที่ป่าของเกาะปีศาจน่ะ"เซบาสเตียนหลับตาพูดอย่างไม่ค่อยจะใส่ใจจะตอบคำถามมากนัก เขาจะรีบไปธุระต่อให้เสร็จๆ จะได้กลับไปหาเด็กของเขาได้เสียที 
"อ่า งั้นหรือครับ ขอให้ทำได้สำเร็จนะ ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆที่ไม่อาจช่วยอะไรคุณได้เลย ขอให้คุณเอาชนะท่านผู้นั้นได้นะครับ"ซีทานพูดด้วยความหวังดี อวยพรให้เพื่อนอีกาทำงานได้สำเร็จตามที่หวังไว้
"ขอบคุณนะ ซีทาน ผมไปก่อนล่ะ เดี่ยวจะต้องไปทำธุระอย่างอื่นให้เสร็จก่อนจะไปเจอกับซีโร่ ลาก่อนครับไว้พบกันใหม่นะ บ๊ายบาย"เซบาสเตียนกล่าวขอบคุณแล้วโบกมือลา
"ครับ บ๊ายบาย"ซีทานพยักหน้าให้แล้วโบกมือลาเช่นกัน
จากนั้นเซบาสเตียนก็เดินออกไปจากหุบเขาไปตามเส้นทางที่มีพื้นเต็มไปด้วยหิมะจนไกลลิบลับสายตา ก่อนที่เขาจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
และเพียงไม่นานนักซาตานหนุ่มได้มาปรากฏตัวอยู่ที่หน้าโกดังร้างซึ่งที่นั่นเต็มไปด้วยซากศพของเหล่าคนร้ายผู้มีชะตาขาดถูกพรากชีวิตและวิญญาณไปด้วยน้ำมือของซาตานหนุ่มพร้อมด้วยเดธไซล์ของยมทูต จนนอนตายเกลื่อนพื้นหลายศพเลยทีเดียว
ซาตานหนุ่มเดินตรงมายังซากศพเหล่านั้นแล้วก้มลงดูพรางขมวดคิ้วมุ่นว่าจะทำยังไงต่อไปดีกับซากศพพวกนี้
"อืม.....จะขนไปยังไงดีมีตั้งหลายศพ ถ้าจ้างเรือคงจะต้องจ้างหลายลำเลยทีเดียว หรือว่าเราจะเรียกพวกสกอเปียมารับศพจำนวนมากพวกนี้ไปแทนดีมัยนะ จัดปาตี้ที่นี่น่าจะดีมีตั้งหลายศพคงกินกันไม่หมดแน่ๆ แต่ว่าหากพวกนั้นมาที่นี่คงจะต้องป่วนเมืองมนุษย์จนวุ่นวายไปอีกแน่ๆ หรือเราจะยอมเหนือขนเสบียงพวกนี้ไปส่งที่เกาะ แล้วจัดปาตี้กันที่ชายฝั่ง แต่ว่าเราจะเอาเรือมาจากไหนมาขนศพพวกนี้กันล่ะ นอกซะจากว่าจะเป็นเรือลำใหญ่ๆ แต่ถ้าจะทำแบบนั้นต้องปล้นเรือสินะ ..."เซบาสเตียนพึมพำวางแผนไปด้วยเดินไปเดินมา หาหนทางที่ดีและสะดวกที่สุดให้ได้
พอซาตานหนุ่มเดินคิดไปคิดมาอยู่เขาเกิดนึกอะไรขึ้นมาได้
"อ๊ะ จริงสิ รู้แล้วว่าจะไปหาเรือลำใหญ่ๆได้ที่ไหน หึหึหึ"พอคิดได้ซาตานหนุ่มจึงตัดสินใจหายตัวไปอีกครั้ง เขาจะไปหาใครคนหนึ่งเพื่อขอความช่วยเหลือ และคนๆนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก......
เปรี้ยง!!แล้วการปรากฏตัวอย่างกระทันในเรือสินค้าลำใหญ่ลำหนึ่งของชายหนุ่มผมดำร่างสูง เล่นทำเอาเจ้าของเรือที่กำลังนั่งพุ้ยดูดฟิ่นอยู่บนโซฟาถึงกลับสะดุ้งรีบคว้าดาบขึ้นมาจ่อเล็งไปที่ร่างชายหนุ่มทันทีอย่างตกใจ และข้างๆมีหญิงสาวชาวจีนเกล้าขมวดมวยแหลมสองข้างเหมือนหูแมวหางเปียยาวมีปิ่นปักดอกไม้สีชมพูหวานชายผมสั้นผมปรกหน้าม้าข้างหน้า สวมชุดกี่เพ้าสีม่วงสั้นลายดอกมีผ้าสีดำคาดเอวและสวมใส่เสื้อคลุมสั้นสีน้ำเงินกำลังลุกขึ้นจากโซฟาเดินมาสมทบกับชายชาวจีนสวมชุดจีนสีความารีนที่กำลังเงื้อดาบเล็งมาตรงหน้าชายที่พึ่งมาปรากฎตัวอย่างกระทันหันเมื่อครู่นี้
แต่พอเห็นว่าชายผู้นั้นเป็นใคร หนุ่มชาวจีนจึงหยุดชะงักดาบเอาไว้ก่อนจะเอ่ยทักทายยิ้มๆอย่างเป็นกันเอง
"ไม่นึกว่าคุณจะกลับมาที่นี่อีกนะ หนุ่มน้อยพ่อบ้านซาตาน"หนุ่มชุดจีนสีอความารีนเอ่ยปากทักพร้อมกับลดดาบลงเอาดาบเก็บใส่ไว้ในฟักตามเดิม
"หวัดดีครับ คุณราอุลไม่เจอกันนานเลยท่าทางคงสบายดีสินะ"เซบาสเตียนทักทายตอบและยิ้มให้เช่นกัน ส่วนเรื่องที่เคยบาดหมางกันคราวก่อนเขาลืมไปหมดแล้วล่ะ เพราะมันผ่านไปแล้วจะเก็บมาคิดเคียดแค้นกันอีกก็ใช่ที
"อ้อ..สบายมากเลยล่ะใช่มัยรันเหมา "หนุ่มชาวจีนผู้มีนามว่าราอุล หรือว่าเหลา ตอบรับก่อนจะหันไปหาน้องสาวเพื่อให้เธอสนับสนุนคำพูดของเขา
แต่รันเหมาไม่ได้พูดอะไรเลยได้แต่พยักหน้าให้เท่านั้น 
"ว่าแต่มาหาผมที่นี่มีธุระอะไรเหรอ คุณซาตาน"แล้วจากนั้นราอุลก็ถามต่อ
"ผมมีเรื่องจะขอให้พวกคุณช่วยหน่อยน่ะ"เซบาสเตียนพูดอย่างตรงไปตรงมา ราอุลหันไปมองหน้ารันเหมาทีนึงเพราะนึกไม่ถึงว่าพ่อบ้านหนุ่มเป็นถึงซาตานผู้เก่งกล้าจะถึงขนาดลดตัวลงมาขอความช่วยเหลือจากพวกเขาที่เป็นเพียงแค่มนุษย์ที่อ่อนแอแบบนี้ แต่พอเห้นท่าทีจริงจังของซาตานหนุ่มชายหนุ่มจึงยอมฟังคำขอจากซาตานสักหน่อย เผื่อว่าจะมีอะไรสนุกให้ทำแก้เบื่อก็เป็นได้
"มีอะไรล่ะ ว่ามาสิ"ราอุลถามพรางเดินไปนั่งไขว่ห้างที่โซฟาแล้วหยิบเอาปล้องใส่ฝิ่นมาดูดต่อ ส่วนรันเหมาก็มานั่งข้างๆเอาแขนโอบกอดคอพี่ชายของตนอย่างออดอ้อนเหมือนแมวสาว
"เอ่อ..ขอยืมเรือไปทีขนศพหน่อยได้เปล่าครับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆขอกันอย่างซื่อเลยทีเดียว
"อะไรนะ!!"ราอุลถึงกลับร้องอย่างตกใจ หยุดดูดฝิ่นชั่วคราวลืมตาขึ้นมามองหน้าเซบาสเตียนด้วยความคาดไม่ถึง และไม่พอใจ นี่ถึงขนาดกล้ามาขอยืมเรือสินค้าของเขาไปขนศพเชียวเหรอ จะมากไปแล้ว
"ขอยืมไปไม่นานหรอก แค่ครึ่งวันเอง ขนศพเสร็จแล้วจะรีบเอากลับมาคืนทันทีเลย"เซบาสเตียนพูดด้วยท่าทีจริงจัง เขาไม่ได้หวังว่าราอุลจะยอมยกให้หรอก แต่ถ้าได้ก็คงจะดีไม่น้อยเขาจะได้ไม่ต้องไปปล้นเรือสินค้าจากที่อื่นให้เหนื่อย
"แค่ขนศพก็เช่าเรือลำอื่นไปซี่ ไม่เห็นจะต้องมาขอยืมเรือของผมไปเลยนี่"ราอุลพุดอย่างไม่สบอารมณ์ เขาไม่อยากยกเรือลำนี้ให้ใครทั้งนั้น มันสำคัญต่ออาชีพของเขามากหากเรือหายไป
"ก็อยากจะเช่าอยู่ แต่ว่าศพมีจำนวนมากน่ะครับ ประมาณสิบกว่าคนได้ หากไปเช่าเรือไปคงจะขนไปไม่หมด เรือลำใหญ่ๆก็ไม่มีให้เช่าด้วย ขอยืมหน่อยนะครับ"เซบาสเตียนพยายามบอกเหตุผล
"แล้วขนศพไปให้ใคร ที่ไหนกันล่ะ เผื่อผมจะไปด้วย เพราะผมไม่ยอมปล่อยให้เรือของผมหายไปเฉยๆหรอกนะ"ราอุลหลับตาถามต่อ
"เอ่อ..แต่ว่า...มันอันตรายถึงชีวิตเลยนะครับ พวกคุณไปด้วยไม่ได้หรอก"เซบาสเตียนพูดอย่างไม่มั่นใจ เขาไม่กล้าให้มนุษย์ไปเกาะปีศาจหรอกมันอันตรายเกินไป ดีไม่ดีคนพวกนี้อาจจะตายก็ได้หากพาไปด้วย
"หึ อันตรายงั้นเหรอ น่าสนุกดีนี่ ถึงจะอันตรายแค่ไหนแต่ผมก็ไม่กลัวหรอกนะ ยังไงผมก็จะไปด้วย หากคุณไม่ให้ผมไปผมก็จะไม่ให้ยืมเรือเด็ดขาด"ราอุลพูดต่อรองยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างท้าทาย
"เฮ้อ..ก็ได้...ถ้าพวกคุณไม่กลัวตายก็ตามใจ แต่หากเกิดอะไรขึ้นก็ตัวใครตัวมันละกันนะ ผมขอเตือนไว้ก่อน"เซบาสเตียนถอนใจอย่างเหนื่อยใจ ในเมื่อพวกนี้อยากรนหาที่ตายนักก็ให้ตามไปด้วยก็ได้
"ไม่ต้องห่วงหรอกน่ามาเฟียอย่างพวกผมไม่เคยกลัวตายอยู่แล้วจะพาไปบุกน้ำ ลุยไฟ ยังไงก็ไม่กลัว เอ่อ..ว่าแต่ จะพาไปที่ไหนกันล่ะ"ราอุลที่พูดเหมือนรู้เรื่องไปหมดซะทุกอย่างแต่จริงๆเขาก็ไม่รู้หรอกว่าเซบาสเตียนจะเอาเรือของพวกเขาไปไหน
เซบาสเตียนเอามือกุมขมับแล้วส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอา ที่ราอุลชอบทำทีเป็นอวดรู้ไปอย่างงั้นเอง แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากนักหรอกก็หมอนี่เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่นะ ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยจริงๆ
"ไปเกาะปีศาจ"เซบาสเตียนตัดสินใจยอมบอกเผื่อราอุลจะเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมาก็ได้
"อะไรนะ เกาะปีศาจ!!"หนุ่มชาวจีนถึงกลับร้องอย่างตื่นเต้น เขาไม่เคยไปที่นั่นมาก่อนเลยชักอยากเห็นซะแล้วสิว่าจะเป็นยังไง
"ใช่ผมจะเอาเหยื่อจำนวนมากไปส่งให้พวกพ้องปีศาจจัดปาตี้กันที่เกาะนั่น ที่นั้นเต็มไปด้วยปีศาจกินเนื้อ เลือด และวิญญาณของมนุษย์มากมายหลายร้อยหลายพันตนเลยทีเดียว ถ้ารู้แบบนี้แล้วคุณยังคิดจะติดตามไปกับผมด้วยอีกมัยล่ะ คุณเหลา"เซบาสเตียนพูดท้าทายยิ้มๆเหล่ตามองหนุ่มชาวจีนเพื่อหยั่งเชิง
"หา..เอ่อ..เอ่อ..."ราอุลหันมามองหน้ารันเหมาเพื่อขอความเห็น ตอนนี้เขากำลังเกิดความลังเลเมื่อรู้จุดหมายปลายทางในการยืมเรือของพ่อบ้านซาตาน ซึ่งถ้าเป็นแบบนี้แล้วเขาจะติดตามไปด้วยดีมัยนะ 
"เอาไงดีล่ะรันเหมา เราจะติดตามหนุ่มน้อยพ่อบ้านไปที่เกาะนั้นด้วยดีมัยจ๊ะ"ราอุลลองถามความเห็นน้องสาวดู
"......."แต่รันเหมากลับไม่พูดอะไรได้แต่ส่ายหน้า เธอไม่อยากจะไปเจอกับปีศาจสักเท่าไหร่นักหรอก แค่มีปีศาจตนหนึ่งที่กำลังยืนยิ้มอยู่นี่ก็น่ากลัวพอแล้ว
"ว่าไงล่ะ ตกลงจะให้ผมยืมเรือหรือเปล่า หรือคุณจะไปด้วย"เซบาสเตียนไม่อยากจะเสียเวลาไปมากกว่านี้จึงเร่งรัดจะให้ราอุลตอบคำถามเขามาให้แน่นอนเร็วๆ
"เอ่อ..แล้วถ้าหากผมอยากจะตามไปด้วย ผมขอให้คุณคุ้มครองความปลอดภัยให้พวกผมได้มัยล่ะพวกปีศาจเขาจะรู้มัยว่ามีมนุษย์อยู่ในเรือ"ราอุลถามเพื่อการตัดสินใจอีกที
"ผมไม่อาจรับรองความปลอดภัยให้ได้ เพราะพวกนั้นไม่ได้เป็นพวกพ้องของผม การจะไปขอร้องไม่ให้พวกเขาฆ่าพวกคุณคงทำได้ยาก และแน่นอนว่าปีศาจกินเนื้อทุกตนสามารถรับรู้กลิ่นของมนุษย์ได้แม้จะอยุ่ในเรือก็ตาม ผมเกรงว่าหากพวกคุณไปคงโดนรุมจับไปกินเป็นอาหารมื้อพิเศษแน่ๆขอรับ"เซบาสเตียนพุดด้วยท่าทีจริงจัง เขาไม่ได้พูดเล่นพวกปีสาจพวกนั้นจะทำแบบนี้เขาพูดจริงๆหากมีมนุษยืหลงเข้าไปโอกาสรอดอาจจะมีน้อยกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์
"เอ่อ..ถ้าอย่างงั้นผมคงไม่กล้าไปหรอก เชิญเอาเรืออีกลำของผมไปเถอะ ทีคิปเปอร์นี่ผมต้องใช้ เอาเรือสินค้าอีกลำไปใช้แล้วกัน คุณโชคดีมากนะที่มาขอร้องผมตอนนี้น่ะ เพราะว่าผมพึ่งได้เรือส่งสินค้าลำใหม่มาเมื่อไม่กี่วันนี้เองผมให้คุณยืมได้ แต่มีข้อแลกเปลี่ยนหนึ่งข้อ"ราอุลพูดเริ่มทำการต่อรองอีกตามเคย ก็เขาเป็นพ่อค้าย่อมต้องการผลประโยชน์เป็นการตอบแทนอยู่แล้ว
"อะไรหรือครับ ข้อแลกเปลี่ยน"เซบาสเตียนถามมองหน้าราอุลด้วยท่าทีจริงจัง
"ผมอยากจะพบหน้าท่านเอิร์นชิเอล แฟนท่อมไฮด์อีกครั้ง ผมอยากจะปรับความเข้าใจกับเด็กคนนั้น เผื่อว่าเขาจะยอมให้อภัยผม คุณทำให้ผมได้พบกับนายน้อยของคุณอีกได้มัยล่ะ คุณเซบาสเตียน"ราอุลยื่นข้อเสนอมาให้อย่างแน่วแน่ พรางเอามือลูบไล้ศรีษะรันเหมาไปอย่างเพลินมือ
"หึ..ทั้งๆที่คุณก็รู้ว่านายน้อยของผมกลายเป็นซาตานน้อยไปแล้วน่ะเหรอครับ คุณไม่กลัวเขาฆ่าคุณเหรอ"เซบาสเตียนถามอย่างเชิง
"หึ ก็กลัวๆอยู่นิดๆล่ะ แต่ว่าผมก็อยากเจอเอิร์นอีกสักครั้ง ให้ผมไปพบเขาได้มัยล่ะ ตอนนี้พวกคุณอยู่ที่ไหนกันเหรอ ทำไมผมถึงไปหาที่แฟนท่อมไฮด์ไม่เจอล่ะ แถมยังมาเจอสภาพบ้านที่ถูกเผาไปอีก พวกคนรับใช้ก็หายไป ผมเลยไม่รู้จะติดต่อหาพวกคุณยังไง โชคดีที่ได้เจอคุณพ่อบ้านที่เรือนี่ล่ะนะ"ราอุลพูดอย่างเศร้าๆเขาเองก็รู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยที่ต้องมาทรยศชิเอลไปแบบนั้น แต่ทำไงได้สถานกาณืมันบีบบังคับให้เขาต้องทำแบบนั้นนี่นา
"คุณคงรู้สึกผิดสินะที่ทรยศเด็กคนนั้นไปแบบนี้"เซบาสเตียนถามต่ออีก
"อืม...ก็รู้สึกนิดหน่อยน่ะนะ แต่ว่าถ้าได้กลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้งก็คงจะดีไม่น้อย เพราะถึงยังไงเอิร์นก็เป็นเด็กที่น่าสนใจสำหรับผมอยู่ดี ว่าแต่ ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนล่ะ พาผมไปพบเขาทีสิ ได้มัยล่ะ แล้วคุณจะเอาเรืออีกลำไปก็ตามใจคุณ ผมให้ยืมเอาไปใช้หนึ่งวันก็ได้"ราอุลยื่นข้อเสนอแกมขอร้อง
เซบาสเตียนยืนคิดครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าตอบรับข้อเสนอ แค่พานายน้อยมาที่บ้านพักตากอากาศก็น่าจะทำได้ง่ายอยู่แต่คงจะไม่สามารถทำได้ในช่วงนี้หรอกมันอันตรายเกินไปหากซีโร่รู้แผนที่เขาวางเอาไว้คงพังไม่เป็นท่าเลยทีเดียว
"ก็ได้ แต่ไม่ใช่วันนี้นะ คือ นายน้อยกำลังป่วยอยู่น่ะ ผมให้เขาไปพักที่บ้านญาติผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่เกาะปีศาจ คงต้องรอให้เด็กคนนั้นหายดีก่อน"เซบาสเตียนพยายามประนีประนอม
"งั้นเรือนี่ก็ต้องรอไปก่อนจนกว่าผมจะได้พบเอิร์นแล้วกัน"ราอุลหลับตาพูดดูท่าจะไม่ยอมเสียผลประโยชน์ของตนเองไปง่ายๆ
เซบาสเตียนขมวดคิ้วมุ่นอย่างไม่สบอารมณ์เจ้ามนุษย์เอาแต่ใจนี่ มันน่าฆ่าซะจริงๆ แต่ทำไงได้ก็เรือนั่นเป็นของพวกนั้นนี่นา ยังไงหากไม่มีเรือลำใหญ่ๆขนศพไปก็คงลำบากยิ่งกว่าพาชิเอลมาที่นี่ซะอีก 
"ก็ได้ เดี่ยวจะพานายน้อยมาที่นี่ ส่วนเรื่องที่ว่าเด็กคนนั้นจะอภัยให้คุณหรือเปล่า มันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเค้านะ"เซบาสเตียจึงตัดสินในยอมถอยมาหนึ่งก้าว เขาต้องรีบเอาศพำวกนั้นไปส่งให้พวกสกอเปียก่อนที่ศพจะเน่าไม่งั้นคงต้องหาเหยื่อใหม่อีกบานตะไทเลย
"อ้า..จริงเหรอ คุณพ่อบ้าน งั้นผมจะรอนะ"ราอุลร้องอย่างดีใจ เลิกสูบฝิ่นไปด้วยความตื่นเต้นที่จะได้เจอชิเอลอีกครั้งที่เรือลำนี้แล้ว
เซบาสเตียนพยักหน้าจากนั้นเขาก็ดีดนิ้วหายตัววับไปทันที ไม่มีการบอกกล่าวอะไรกันเลย
"แหม ไปไวจริงๆเลย ไม่บอกลาสักคำ ท่าทางคุณพ่อบ้านจะรีบน่าดูเนอะ รันเหมา"ราอุลบ่นเล็กน้อยแล้วหันมาพูดกับน้องสาวสุดที่รักที่ตอนนี้คุณเธอถูกพี่ชายอุ้มมานั่งบนตักแล้วหอมแก้มหนึ่งฟอดใหญ่ แล้วทำได้แค่รอให้เซบาสเตียนกลับมาพร้อมชิเอลเท่านั้น
ทางด้านเซบาสเตียนในตอนนี้มาปรากฏตัวที่ชายฝั่งแม่น้ำมุ่งตรงกลับไปที่เกาะปีศาจ กลับไปหานายน้อยเพื่อปรึกษาหารือกันว่าจะทำยังไงดีเรื่องราอุล
และเพียงไม่นานเซบาสเตียนก็เดินทางมาถึงบ้านของแลนกาบ เขาหายตัววับเข้ามาในบ้านเลยขี้เกียจเคาะประตูเรียกเจ้าของบ้านมาเปิดแล้ว ก็เขาหายตัวได้นี่จะเข้าตามตรอกออกตามประตูให้เสียเวลาไปทำไมกันล่ะ แต่การปรากฏตัวกระทันหันก็เล่นทำเอาเจ้าของบ้านที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ถึงกลับสะดุ้งตกใจไปเลยทีเดียว
"เอ้ย!!มาได้ไง ตกใจหมด!!"ชายผมแดงถึงกลับร้องลั่นอย่างตกใจ
"แฮะๆขออภัยขอรับ พอดีขี้เกียจเคาะประตู เลย.."เซบาสเตียนรีบกล่าวขอขมาแลนกาบทันทีก่อนที่จะโดนดุไปมากกว่านี้
"เออ...ช่างเหอะ แล้วนี่ทำไมถึงกลับมาเร็วนักล่ะ แล้วเหยื่อที่บอกว่าจะส่งมาให้พวกข้า ตอนนี้อยุ่ไหนล่ะเจ้าหนู"แลนกาบจึงไม่ถือสาอะไรอีก ถามต่อเรื่องภาระกิจของซาตานหนุ่มต่อทันที
"ยังไม่ได้ขนมาเลยครับ ไม่มีเรือใส่ เหยื่อมีเกือบยี่สิบคนได้ เอาเรือลำเล็กขนมาไม่หมดอ่ะ เลยยังไม่ได้ทำอะไรเลยครับขออภัยจริงๆที่ทำให้เสียเวลา พอดีผมจะกลับมาปรึกษานายน้อยสักหน่อยเรื่องคนรู้จักของเขาน่ะ"เซบาสเตียนพูดแก้ต่างอย่างตรงไปตรงมา พรางหันไปมองดูเด็กหนุ่มที่กำลังนอนคลุมโปงหลับอยู่ที่โซฟาท่าทาจะหลับลึกน่าดูทีเดียวขนาดเขากำลังคุยกับแลนกาบเสียงค่อนข้างดัง เด็กคนนี้ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลย
"อืมงั้นข้าไม่รบกวนและ ตกลงว่าวันนี้จะส่งเหยื่อแน่ๆใช่มัยข้าจะได้ไปบอกท่านสกอเปียให้เตรียมตัวให้พร้อมไปกินเลี้ยงที่ชายฝั่ง"แลนกาบหันมาถามเซบาสเตียนเพื่อให้อีกาหนุ่มคอนเฟิร์มมาให้แน่นอนอีกทีว่าจะส่งเหยื่อมาให้พวกเขาแน่ๆหรือเปล่า
"เอ่อ...อย่าพึ่งเลยแลนกาบ ขอผมได้ปรึกษานายน้อยก่อนแล้วค่อยคอนเฟิร์มอีกทีนะครับ"เซบาสเตียนพุดอย่างไม่มั่นใจ ขอรอฟังความเห็นจากชิเอลก่อนดีกว่า เขาไม่กล้าด่วนตัดสินใจอะไรลงไปก่อนหรอก
"เออๆพวกเจ้านี่เรื่องมากจริง ก็ได้ข้านั่งรออยู่นี่แหละจะปลุกชิเอลมาคุยก็รีบๆทำเข้า ข้าขี้เกียจรอแล้ว เดี่ยวอาหารก็เน่าก่อนพอดี"แลนกาบพูดเร่งอย่างไม่สบอารมณ์ที่เซบาสเตียนมัวแต่เรื่องมากไม่ยอมส่งเหยื่อให้พวกเขาสักที
"โถ่คุณแลนกาบอ่า ขอปรึกษานายน้อยแป๊บเดียวจริงๆครับ แล้วเดี่ยวผมจะรีบส่งเหยื่อไปให้อย่างเร็วเลย"เซบาสเตียพยายามประนีประนอมเขาไม่อยากให้เพื่อนปีศาจขุ่นเคืองใจ
"อืม ข้าจะรอ"แลนกาบหลับตาพูดพรางหยิบหนังสือมานั่งอ่านต่ออย่างไม่แย่แสอะไรอีก
เซบาสเตียนมองดุท่าทีของแลนกาบอยู่ครุ่หนึ่งพอเห็นว่าชายผมแดงไม่ได้บ่นหรือต่อว่าอะไร เขาจึงเดินไปปลุกชิเอลที่โซฟาเพื่อปรึกษาเรื่องของเหลาต่อไป

แล้วพอเซบาสเตียนเดินมาหาชิเอลที่โซฟา ชายหนุ่มจึงเรียกปลุกเด็กที่กำลังหลับในทันที
"นายน้อย ตื่นก่อนขอรับ"เซบาสเตียนเรียกพรางเขย่าตัวชิเอลปลุกให้ตื่นอย่างช่วยไม่ได้ ก็เขาต้องปรึกษาหารือเรื่องสำคัญกับเด็กคนนั้นในตอนนี้เลยนี่นา
"อืม..."เสียงครางเบาๆบ่งบอกว่าชิเอลได้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแล้ว เขาค่อยๆขยับพลิกตัวหินกลับมา ดวงตาสีท้องฟ้าที่หรี่ปรือค่อยขยายกว้างขึ้นจนเห็นภาพตรงหน้าชัดเจนยิ่งขึ้น และคนแรกที่เขาเห็นหลังจากที่พึ่งตื่นนอนก็คือ
"เซบาสเตียน"เสียงแหบแผ่วเรียกชายที่มาปลุกเขาอย่างแปลกใจและดีใจไปพร้อมๆกัน ค่อยตะเกียกตะกายลุกขึ้นมานั่งโดยมีสองมือแกร่งของผู้ที่ถูกขับขานคอยพยุงตัวให้ลุกขึ้นมาได้อย่างสะดวก
"อาการเป็นยังไงบ้างครับนายน้อย ยังปวดหัวอยู่มัย"พอชิเอลตื่นมาเซบาสเตียนก็ถามสารทุกข์สุกดิบในทันทีด้วยความห่วงใย พรางค่อยเอามือมาแตะตรวจดูที่หน้าผากเด็กของเขาเบาๆ
"อืม ไม่ค่อยปวดเท่าไหร่แล้วล่ะ แล้วนี่นายทำไมถึงกลับมาเร็วนักล่ะ ฉันพึ่งจะหลับไปไม่นานเองไม่ใช่เหรอ"เสียงแหบพร่าถามมองหน้าชายตรงหน้าอย่างสงสัยว่าทำไมถึงกลับมาเร็วนัก
"พอดีมีเรื่องจะมาปรึกษาคุณน่ะ เลยกลับมาก่อนยังไม่ได้ส่งเหยื่อให้พวกคุณแลนกาบเลยครับ"เซบาสเตียนบอกไปตามตรง 
"อ้าวทำไมกันล่ะ เกิดอะไรขึ้นเหรอ"ชิเอลถามต่อพรางดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเอาไว้เพราะอากาศที่นี่ค่อนข้างหนาวเย็นทีเดียว
"พอดีเหยื่อมีจำนวนมากขนมาไม่หมดน่ะเลยต้องการเรือลำใหญ่ๆ ผมเลยลองไปขอยืมเรือจากคุณราอุล และเขาก็ยอมให้เรือผมยืมใช้แต่ว่าเขามีเงื่อนไข โดยการขอให้ผมพาคุณไปพบเขาสักครั้งน่ะครับ"เซบาสเตียนพูดด้วยท่าทีจริงจัง 
"ไม่ เรื่องอะไรฉันจะต้องไปพบเจ้าคนทรยศนั่นด้วย ไม่มีทาง ฉันไม่ฆ่ามันก็นับว่าเมตตามากแล้ว ทำไมนายต้องไปขอร้องคนทรยศอย่างราอุลด้วยเซบาสเตียน ไปขอเช่าเรือจากคนอื่นก็ได้นี่ หรือไม่ก็ปล้นเรือสินค้าที่แล่นผ่านก็ได้"ชิเอลพูดอย่างไม่สบอารมณ์ เขายังคงโกรธแค้นพวกของราอุลอยู่ และไม่คิดที่จะยอมอภัยให้คนจีนพวกนั้นง่ายๆด้วย 
"เฮ้อ"เซบาสเตียนถอนใจเขาก็พอจะเดาคำตอบของชิเอลได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วล่ะว่าถึงยังไงเด็กคนนี้ก็คงจะลืมความแค้นที่มีต่อพวกราอุลไม่ได้เร็วนักหรอก
"จะให้ผมไปปล้นเรือจริงๆน่ะเหรอ มันผิดกฏหมายนะ"เซบาสเตียนโต้แย้ง อิดออดไม่อยากจะไปปล้นใครสักเท่าไหร่
"หึ ปีศาจอย่างนายเคยยึดถือในกฏเกณพ์ของพวกมนุษย์ด้วยหรือไง ถ้านายทำแบบนั้นนายก็ผิดมาตั้งแต่ต้นแล้ว ก็นายเป็นฆ่ารตกรสังหารคนเป็นผักปลา ดูอย่างเหยื่อที่นายจะให้พวกสกอเปียซิ ตายเป็นสิบๆเพราะฝีมือใครกันล่ะ ฮึ เซบาสเตียน"ชิเอลแขวะใส่เข้าให้ หันมายิ้มเจ้าเล่ห์
"เอ่อ ก็นั่นมันเป็นงาน ผมไม่ได้อยากจะทำสักหน่อย"
"แล้วนี่ไม่ใช่งานหรือไง ไปปล้นเรือมาให้ได้ก่อนแล้วกัน ฉันอยากจะไปด้วยอยู่หรอกแต่ นายคงไม่ยอมให้ไปอยู่ดีใช่มัยล่ะ"ชิเอลโต้แย้ง
"ขอรับนายน้อยต้องพักผ่อนอยู่ที่นี่จนกว่าผมจะเสร็จสิ้นภาระกิจและมีเวลามาคอยดูแลคุณได้น่ะนะ"เซบาสเตียนพูดอย่างมุ่งมั่นถึงยังไงเขาคงจะพาชิเอลไปตรากตำไปกับเขาด้วยไม่ได้หรอก เดี๋ยวไข้กลับจะยิ่งแย่ไปใหญ่
"อืม นายไปทำงานต่อได้แล้วล่ะ แล้วขากลับอย่าลืมเอาขนมมาให้ฉันด้วยล่ะ"ชิเอลจึงพูดตัดบทสั่งให้เซบาสเตียนไปทำงาน ไม่ต้องเป็นห่วงเขาหรอกเขาดูแลตัวเองได้
"ขอรับ แล้วผมจะรีบไปรีบกลับ ขอตัวก่อน"เซบาสเตียนตอบรับหันมาบอกลาชิเอลและแลนกาบก่อนจะหลับตาดีดนิ้วหายตัวไปทันที
และพอเซบาสเตียนหายตัวไปแล้ว แลนกาบจึงถามชิเอลต่อทันที
"นี่ชิเอล พวกเจ้ามีปัญหาอะไรกันกับคนชื่อราอุลกันเหรอ ทำไมถึงไม่อยากพบคนๆนั้นกันล่ะ"แลนกาบถามอย่างสงสัย