พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท3 YAOI 18+

"ตอนนี้เลยหรือขอรับ แล้วการฝึกของนายน้อยล่ะ"เซบาสเตียนพูดอย่างไม่ค่อยพอใจนักที่จู่ๆก็เกิดอยากจะกินขนมขึ้นมาแบบนั้น
"ฝึกให้เสร็จก่อนสิแล้วค่อยไป นายต้องมาคอยพยุงฉันให้ก่อน ฉันยังกระโดดไปเองไม่ได้"เด็กหนุ่มตาสีแดงหลับตาพูดยืนกอดอกหน้าเชิดถึงเขาจะอยากกินขนมมากแค่ไหนแต่หน้าที่ก็ย่อมต้องมาก่อนเสมอ เขาจะไม่ทิ้งการฝึกไปกลางครันหรอก
"เอางั้นก็ได้ครับ นายน้อยอยากกินอะไรล่ะเดี๋ยวผมจะทำให้ทานขอรับ"เซบาสเตียนเลยตามใจเพราะในวันนี้นายน้อยทำตัวดีตั้งใจฝึกจึงอยากให้รางวัลเด็กคนนี้สักหน่อย
"กาโตว์ชอกโกแลต"ดาร์กชิลหลับตาพูดยิ้มๆอย่างดีใจที่ปะป๋าตามใจทำขนมที่เขาชอบให้กินด้วย
"ครับงั้นเดี๋ยวฝึกเสร็จผมจะรีบไปซื้อของมาทำให้คุณเลย "เซบาสเตียนบอกยิ้มๆ
"อืม..งั้นฉันจะรีบฝึกให้เสร็จๆเลย ฮึบ นายคอยพยุงฉันไว้เหมือนเดิมนะเซบาสเตียน"ดาร์กชิลไม่รอช้ารีบฝึกกระโดดต่อในทันทีด้วยความกระตือรือร้น พยายามกระโดดหลับไปทางเดิมไปพรางจับยึดแขนครูฝึกจำเป็นไปพราง กระโดดดึ๋งๆไปเรื่อยๆทีละก้าว แต่เริ่มมีความต่อเนื่องมากขึ้น เหนื่อยน้อยลง เพราะตอนนี้เขามีกำลังใจเต็มเปี่ยม 
--**กาโตว์ชอกโกแลต ฮึ้บ..ปะป๋าใจดีจังเลยจะทำขนมที่ข้าชอบให้ทานด้วย เย่ๆ ข้าต้องรีบฝึกให้เสร็จเร็วๆแล้วล่ะ อื้อ ฮึ้บ กระโดดๆอื้อหนักลูกตุ้มชะมัดเลย ฮึ้บ ฮึ้บ**--ดาร์กชิลคิดในใจไปด้วยฝึกกระโดดดึ๋งๆไปด้วยอย่างร่าเริงและมุ่งมั่น
ในระหว่างนั้นทางชิเอลก็เกิดหูผึ่งขึ้นมาอีกปิดหนังสือผุดลุกขึ้นมานั่งจ้องมองไปที่กระจก
"หา..กาโตว์ชอกโกแลตงั้นเหรอ แหมฉันเองก็อยากกินบ้างเหมือนกันนะเซบาสเตียน ทำเผื่อฉันด้วยสิ"คนที่เอาแต่นอนอ่านหนังสือบนเตียงเกิดอยากกินขนมเค้กชอกโกแลตขึ้นมาบ้างซะแล้ว เขาได้แต่หวังว่าดาร์กชิลจะยอมแบ่งเอาไว้ให้เขาทานมั่งนะ
ในตอนนี้ชิเอลกำลังมองดูกระจกอยู่ภาพที่เขาเห็นคือร่างของเขากำลังฝึกกระโดดโดยมีเซบาสเตียนคอยพยุงตัวเอาไว้อยู่ตลอด และท่าทางจะฝึกใกล้เสรจแล้วสำหรับการอุ่นเครื่องในช่วงเช้า อีกไม่นานเขาก็จะได้ออกไปแล้วสินะ ถ้าดาร์กชิลกลับเข้ามาเมื่อไหร่เขาจะรีบออกไปทันทีก็ใกล้จะได้เวลาอาหารกลางวันแล้วนี่เขาทำได้แค่รอเวลาเท่านั้นแหละ 
และเพียงไม่นานดาร์กชิลก็ฝึกกระโดดจนมาถึงหน้าเตนท์ในที่สุด
"แฮ่กๆเฮ้อ..ในที่สุดก็มาถึงหน้าเตนท์สักที เฮ้อ....เมื่อย!!!"ดาร์กชิลในร่างชิเอลถึงกลับหอบหายใจล้มแปะลงนอนคว่ำหน้าไปบนถ้าปูหน้าเตนท์ในทันทีเมื่อเขาอดทนฝึกกระโดดมาจนถึงจุดหมายแม้การฝึกครั้งนี้เขาต้องให้เซบาสเตียนช่วยเป็นที่ยึดจับพยุงตัวเอาไว้ตลอดก็เถอะ แต่แค่การฝึกครั้งแรกทำได้ขนาดนี้ก็ถือว่าทำได้ดีที่สุดแล้ว
"หึหึหึ ทำได้ดีมากขอรับนายน้อย เก่งมากครับ"เซบาสเตียนเอ่ยปากชื่นชมในความอุตสาหะพากเพียรพยายามของเด็กหนุ่มตาสีแดงยิ้มๆเดินไปหยิบขวดน้ำกับผ้าชุบน้ำมาเตรียมไว้
"โอยยยย ปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัวเลย..ปวดขาด้วยอ่า.."เด็กหนุ่มตาสีแดงบ่นเล็กน้อยพลิกตัวนอนหงายแผ่หราด้วยความเหน็ดเหนื่อย 
"ปวดขาหรือขอรับ มาผมนวดให้ อ่ะนี่ผ้าเย็นๆขอรับ"เซบาสเตียนพูดอาสาจะนวดให้อีกเช่นเคยพรางเอาหน้าเปียกๆเย็นๆมาโปะหน้าเด็กหนุ่มที่กำลังนอนแผ่หราอยู่บนผ้าปูหน้าเตนท์แล้วคว้าข้อเท้ามาปลดล๊อกกำไลลูกตุ้มออกทั้งสองข้างก่อนจะเอามือบีบๆนวดๆขาคลายเส้นให้
"อ๊ะเย็น!!"เด็กหนุ่มตาสีแดงที่โดนแกล้งเอาผ้าเย็นมาโปะหน้ารีบผุดลุกขึ้นมานั่งเอามือดึงผ้าเปียกๆออกจากหน้าแล้วเอามาเช็ดหน้าตนเองให้คลายความร้อนความเหนื่อยให้ตนเองไป ปล่อยให้เซบาสเตียนวดขาไปอย่างผ่อนคลายสบายตัว
"หึหึหึ"เซบาสเตียนเงยหน้าขึ้นมาจากการนวดมามองดูนายน้อยของเขาด้วยความเอ็นดู รู้สึกเช้านี้นายน้อยน่ารักและเป็นเด็กดีมากเลยไม่ดื้อไม่งองแง ไม่อิดออดเลยสักนิด 
"หัวเราะทำไมเหรอเซบาสเตียน"เด็กหนุ่มตาสีแดงหันมาถามอย่างสงสัย มือก็คอยเอาผ้าเย็นๆมาเช็ดหน้าเช็ดตาเช็ดแขนและซอกคอตนเองไปด้วย
"เปล่าขอรับ แค่ผมรู้สึกว่า เช้านี้นายน้อยเป็นเด็กดีไม่ดื้อกับผมเลยขอรับ แถมยังมีความอดทนมากขึ้นด้วย ทำให้ผมอดแปลกใจไม่ได้จริงๆว่าทำไมคุณถึงเกิดมีความพยายามที่จะฝึกมากขนาดนี้ ทั้งที่คุณไม่ชอบการออกกำลังกายเลยแม้แต่น้อยแต่ก็ยังอุตส่าห์สู้อดทนฝึกมาได้จนผ่านการฝึกช่วงเช้าไปได้เป็นอย่างดี โดยไม่ต้องให้ผมมาคอยจ้ำจี้จ้ำไชหรือดุว่าอะไรเลย น่าชื่นชมจริงๆขอรับ แบบนี้ต่อไปผมก็เริ่มมีความหวังขึ้นมาบ้างแล้วล่ะว่าการฝึกของผมจะสามารถทำให้คุณเอาชนะคู่แข่งคนอื่นๆได้แน่นอนเลยล่ะ"เซบสเตียนเอ่ยปากชมไปด้วยคอยนวดขาให้นายน้อยของเขาไปด้วย
"แหมก็ฉันไม่ได้ดื้อขนาดนั้นสักหน่อย ถ้าตั้งใจจะทำอะไรจริงๆจังๆฉันก็ต้องทำให้สำเร็จให้ได้อยู่แล้วล่ะน่า"ดาร์กชิลหลับตาพูดแก้ต่างว่าถ้าตนเองมีความตั้งใจอะไรๆแล้วก็ทำได้ทั้งนั้นแหละ
"ครับผมเชื่อว่านายน้อยจะต้องทำได้อย่างแน่นอนถ้าคุณมีความตั้งใจแน่วแน่และพยายามอดทนให้มากๆนะครับ"เซบาสเตียนเห็นด้วยกับคำพูดของนายน้อย ยิ้มอย่างพึงพอใจ
"อืม..ฉันจะพยายามนะ เอาหล่ะนายรีบไปจัดเตรียมทำขนมได้แล้ว"ดาร์กชิลจึงรีบพูดตัดบทเขาไม่อยากให้ปะป๋าสงสัยในท่าทีของเขามากนักเดี๋ยวความจะแตกซะก่อนที่จะแข่งเสร็จ
"เยสมายลอร์ด"เซบาสเตียนตอบรับยิ้มๆลุกขึ้นยืนคำนับให้หนึ่งทีก่อนที่จะไปจัดเตรียมทำขนมให้นายน้อยของเขาซึ่งจะต้องไปหาซื้อวัตถุดิบที่เมืองมนุษย์กันก่อน จึงทำท่าจะหายตัวไปแต่เขาเกิดนึกขึ้นได้ว่ากลางป่าที่อันตรายแบบนี้จะปล่อยทิ้งนายน้อยเอาไว้ตามลำพังก็คงจะไม่ได้
"เอ่อ...จริงสิถ้าต้องไปหาซื้อวัตถุดิบที่ตลาดในเมืองมนุษย์แบบนี้แล้วผมจะปล่อยนายน้อยให้อยู่ที่นี่คนเดียวได้ยังไงล่ะ ถ้าพาไปด้วยก็จะไม่มีมือไว้ถือของ และจะยิ่งเสียเวลาการฝึกในช่วงบ่ายไปอีกหลายชั่วโมงทีเดียว ถ้าผมไปคนเดียวจะสะดวกรวดเร็วกว่า แต่กลางป่ากลางเขาที่เต็มไปด้วยอันตรายแบบนี้จะปล่อยให้เด็กอยู่ตามลำพังก็ไม่ได้อีก"เซบาสเตียนพูดพึมพำกับตนเองเบาๆพรางหันมามองนายน้อยของเขาที่กำลังนั่งดื่มน้ำอยู่ที่หน้าเตนท์ 
"อ้าว..ทำไมถึงยังไม่รีบไปซื้อของอีกล่ะเซบาสเตียน มายืนบ่นพึมพำอะไรอยู่ได้ ฉันอยากจะกินขนมจะแย่แล้วนะ รีบๆไปซะทีสิ"ดาร์กชิลในร่างชิเอลเอ่ยไล่ เขาอยากจะกินขนมจะแย่แล้วรีบไปหาซื้อของมาทำให้กินสักทีสิ
"เอ่อ..ก็อยากจะรีบไปซื้อของมาทำให้เหมือนกันขอรับ แต่ว่าจะทิ้งให้เด็กตัวเล็กๆอย่างนายน้อยอยู่ตามลำพังในป่าแบบนี้ผมอดเป็นห่วงไม่ได้น่ะสิ กลัวคุณจะโดนสัตว์ร้ายเล่นงานเอาอีก ยิ่งตอนนี้คุณใช้ตาขวาเรียกผมไม่ได้ด้วย ยิ่งทำให้อดเป็นห่วงไม่ได้ขอรับ"เซบาสเตียนพุดบอกเหตุมองดูเด็กของเขาด้วยท่าทีเป็นห่วงเป็นใย
"ไม่ต้องมาห่วงฉันหรอก ฉันโตแล้วนะดูแลตัวเองได้น่า ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะเซบาสเตียน"เด็กหนุ่มตาสีแดงเงยหน้ามาตอบพรางเอาฝามาปิดปากขวดน้ำแล้ววางไว้ข้างๆตัว
"ถึงจะคิดว่าโตแล้วก็เถอะแต่หากเกิดอันตรายขึ้นมาจริงๆนายน้อยจะปกป้องตนเองได้แน่หรือขอรับ "เซบาสเตียนพูดอย่างห่วงใย ยังไม่กล้าปล่อยให้นายนอยอยู่คนเดียวอยู่ดี
"ถ้านายเป็นห่วงมากนักก็ถอนการสะกดพันธะสัญญาซะสิ ฉันจะได้เรียกหานายได้ยามที่เกิดอันตรายขึ้นกับฉัน"ดาร์กชิลในร่างชิเอลเสนอความเห็นยิ้มเจ้าเล่ห์เขาจะได้อุ่นใจขึ้นมาหน่อยยามมีภัยปะป๋าจะได้มาช่วยได้ทัน
เซบาสเตียนลังเลเขากลัวว่าถ้าคืนพันธะสัญญาให้นายน้อยแล้ว เด็กคนนี้จะเอามาใช้แก้เผ็ดเล่นงานเขาในภายหลังน่ะสิ
"ไม่ดีกว่าขอรับ ผมว่าจะให้เจ้าขนนกมาดูแลคุณชั่วคราวดีกว่า ขืนถอนการสะกดพันธะให้คุณเดี๋ยวเกิดคุณมาออกคำสั่งแปลกๆขึ้นมาอีกผมก็แย่สิ"เซบาสเตียนตอบปฎิเศธที่จะถอนสะกดพันธะสัญญาที่ตาขวาให้
"แหมฉันไม่ออกคำสั่งอะไรแปลกๆหรอกน่า ทำเป็นระแวงไปได้ หึหึหึ"ดาร์กชิลในร่างชิเอลพูดยิ้มๆอย่างขบขันที่เซบาสเตียนระแวงกลัวว่าจะโดนคำสั่งแปลกๆ
"แหมก็ต้องระวังเอาไว้ก่อนสิขอรับ เคยโดนสั่งห้ามไม่ให้เรียกปีศาจน้อยออกมาแล้วนี่ เอ่อ..ผมว่าเรียกเจ้าขนนกออกมาอยู่เป็นเพื่อนดีกว่านะขอรับ"เซบาสเตียนพยายามพูดตัดบทเขาไม่อยากเอ่ยถึงเรื่องคำสั่งแปลกๆอีกเดี่ยวนายน้อยจะโกรธเอาอีกว่ามาเอ่ยถึงเด็กคนนั้นต่อหน้าแบบนี้
ดาร์กชิลเลิกคิ้วเขารู้อยู่แล้วว่าชิเอลออกคำสั่งไม่ให้เซบาสเตียนเรียกเขาออกมา เขาถึงได้ต้องมาฝึกแทนเด็กคนนั้นยังไงล่ะเพื่อแลกกับการได้ออกมาเปิดหูเปิดตาข้างนอกบ้าง
พอเซบาสเตียนเห็นว่านายน้อยไม่ได้พูดอะไรอีกแล้วเขาจึงยื่นแขนออกมาหลับตาท่องคาถาแล้วฉับพลันนั้นก็มีขนนกสีดำปรากฏอยู่บนฝ่ามือ ซาตานหนุ่มก็โยนขนนกสีดำนั้นลงไปที่พื้น
พรึ่บ แล้วขนนกสีดำก็เปร่งแสงออกมาพร้อมกับการเปลี่ยนรูปร่างขยายใหญ่ขึ้นจนกลายเป็นรูปร่างของชายหนุ่มร่างสูงที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนเซบาสเตียนราวกับเป็นฝาแฝดเลยทีเดียว
ดาร์กชิลในร่างชิเอลมองดูภาพตรงหน้าอย่างสนใจเขาไม่เคยพบเจ้าขนนกมาก่อน เขาพึ่งจะได้เห็นตัวเป็นๆก็วันนี้แหละ 
--**หน้าตาเหมือนปะป๋าจริงๆเลยแฮะ เอแต่นิสัยเหมือนกันหรือเปล่านะ**--ดาร์กชิลอดคิดอย่างสงสัยไม่ได้ว่าชายที่มีหน้าตาเหมือนปะป๋าเซบาสเตียนผู้นี้จะมีอุปนิสัยเหมือนหรือแตกต่างกันกับบิดาของตนอย่างไร
พอเจ้าขนนกเปลี่ยนรูปร่างมาอย่างสมบูรณ์แล้วเขาก็เดินมาโค้งคำนับให้กับผู้เป็นนายของตนอย่างนอบน้อม
[สวัสดีขอรับเจ้านาย]เจ้าขนนกคำนับให้พร้อมกับชูป้ายข้อความบอกให้รู้ว่าเขาต้องการจะพูดอะไร
"อืม..เดี๋ยวฉันจะไปซื้อของในเมืองมนุษย์หน่อย ฝากนายช่วยดูแลนายน้อยให้ด้วยล่ะ"เซบาสเตียนออกคำสั่งฝากฝังงานให้เจ้าขนนกในทันที เพราะเขาต้องรีบไปรีบกลับมาทำขนมให้นายน้อยทาน
[ได้ขอรับ..กระผมจะดูแลนายน้อยเป็นอย่างดี]เจ้าขนนกพยักหน้ารับชูป้าบบอกตามเคย
"อืม...คอยดูแลเรื่องความปลอดภัยภายในแคมป์ด้วย อย่าให้นายน้อยได้รับอันตรายล่ะแล้วเดี่ยวถ้ามีอะไรเพิ่มเติมฉันจะบอกนายทางโทรจิตเอง ตอนนี้เอาแค่คอยเฝ้าดูแลนายน้อยอย่างใกล้ชิดโดยไม่ให้คลาดสายตาก็พอแล้ว เดี๋ยวฉันจะรีบไปรีบมาไม่น่าจะเกินสองชั่วโมงหรอก"เซบาสเตียนบอกพรางหยิบนาฬิกาพกขึ้นมาดูเวลาไปด้วยซึ่งขณะนี้ได้ผ่านไปสองสามนาทีแล้วนับตั้งแต่ได้เรียกขนนกออกมา
[ รับทราบขอรับ เจ้านายไม่ต้องห่วงผมจะดูแลนายน้อยโดยไม่ให้คลาดสายตาเลยขอรับ]ขนนกชูป้ายบอกด้วยท่าทีจริงจัง
"อืม ฝากด้วยนะฉันไปล่ะ"เซบาสเตียนบอกพรางหันไปโบกมือลานายน้อยที่กำลังนั่งดูพวกเขาอยู่ที่ผ้าปูหน้าเตนท์ ก่อนที่ตนจะเริ่มทำการหายตัวจากไปในทันที ทิ้งให้นายน้อยของเขาอยู่กับเจ้าขนนกร่างแยกของเขาตามลำพัง
และพอเซบาสเตียนหายตัวไปแล้วเจ้าขนนกก้เดินมาหาเด็กหนุ่มตาสีแดงที่กำลังนั่งจ้องมองมาทางเขาอยู่แล้วยิ้มให้พร้อมกับคำนับแสดงความเคารพตามมารยาท
[สวัสดีขอรับ นายน้อย]ชายร่างสูงที่เหมือนเซบาสเตียนแต่พูดไม่ได้เดินมาโค้งคำนับให้เด็กหนุ่มตาสีแดงแล้วชูป้ายข้อความบอกยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
"อืม..หน้าตานายเหมือนเซบาสเตียนจริงๆด้วยสินะ แล้วนิสัยล่ะเหมือนกันหรือเปล่า"ดาร์กชิลในร่างชิเอลเริ่มตั้งคำถามที่คับข้องใจทันทีเมื่อชายตรงหน้าเอาป้ายลงแล้วยืนนิ่งๆ
[อันนี้ต้องให้นายน้อยเป็นคนพิสูจน์ด้วยตัวเองแล้วล่ะขอรับว่าผมนิสัยเหมือนเจ้านายหรือเปล่า]เจ้าขนนกชูป้ายบอกยิ้มกวนๆ
"หึ..แล้วทำไมนายถึงพูดไม่ได้ล่ะ"ดาร์กชิลในร่างชิเอลถามต่อยิ้มๆ
[ก็ผมเป็นเจ้าขนนกยังไงล่ะครับ]ชายตรงหน้าชูป้ายตอบแบบกำปั้นทุบดินแล้วยิ้มกวนๆไปให้
"เหรอ..แล้วทำไมขนนกถึงพูดไม่ได้ล่ะ"ดาร์กชิลไม่ยอมแพ้ถามโต้ตอบไปอีก
[ก็ผมเป็นเพียงขนนกน่ะสิขอรับ เจ้านายยังไม่เก่งพอที่จะทำให้ผมพูดได้ ผมก็ได้แต่หวังว่าสักวันหนึ่งเจ้านายจะสามารถทำให้ผมพูดได้ล่ะนะ เมื่อถึงตอนนั้นหากผมสามารถเปร่งเสียงพูดออกมาได้เมื่อไหร่ ผมจะเรียกขานนายน้อยเป็นคนแรกเลยขอรับ]เจ้าขนนกชูป้ายบอกจากใจจริงที่เขารู้สึก
"แล้วทำไมจะต้องมาเรียกขานฉันเป็นคนแรกด้วยล่ะ"ดาร์กชิลในร่างชิเอลถามต่อ หรี่ตาลงยิ้มเจ้าเล่ห์
[ก็เพราะนายน้อยเป็นนายน้อยของผมน่ะสิขอรับ]เจ้าขนนกชูป้ายบอกยิ้มๆ
"ใครบอก ฉันเป็นของเซบาสเตียนต่างหาก"ดาร์กชิลในร่างชิเอลแกล้งพูดยิ้มเยาะ
[สำหรับผมแล้วไม่ว่าจะเป็นเจ้านาย หรือนายน้อย ท่านทั้งสองก็ยังคงเป็นเจ้านายของผมทั้งคู่ขอรับ]เจ้าขนนกชูป้ายตอบด้วยท่าทีอารมณ์ดี
"งั้นถ้าฉันเป็นเจ้านาย นายจะยอมฟังคำสั่งของฉันงั้นสิ"ดาร์กชิลพูดหยั่งเชิง
[แน่นอนขอรับ ไม่ว่านายน้อยจะสั่งให้กระผมทำอะไร ในฐานะของพ่อบ้านกระผมย่อมต้องปฎิบัติตามคำสั่งของท่านแน่นอนอยู่แล้วขอรับ]เจ้าขนนอกชูป้ายบอก
"งั้นคำสั่งแรก นายลองคลานสี่ขาเหมือนหมาเดินไปรอบๆเตนท์ให้ดูหน่อยสิ"ดาร์กชิลในร่างชิเอลออกคำสั่งด้วยท่าทีเจ้าเล่ห์
เจ้าขนนกถึงกลับนิ่งอึ้งอ้าปากค้างเบิกตากว้างที่ได้ยินคำสั่งให้เป็นหมาเป็นคำสั่งแรกจากเจ้าเด็กกวนประสาทนี่
"เอ้าทำสิ เร็วๆ"เด็กหนุ่มตาสีแดงเร่งยิ้มเจ้าเล่ห์
[ขออภัยขอรับกระผมเป็นอีกาไม่ได้เป็นหมานะขอรับ เลยทำแบบนั้นไม่ได้ แต่ผมคิดว่านายน้อยจะต้องทำได้ดีกว่าผมแน่ๆเพราะเป็นคำสั่งที่ท่านคุ้นเคยดีใช่มัยขอรับ]เจ้าขนนกชูป้ายยิ้มๆ
"ชิ"พอเถียงไม่ออกเลยจิปากอย่างไม่สบอารมณ์ จึงไม่สนใจเจ้าอีกาใบ้นี่แล้วก้มหน้าก้มตาหาหนังสือมาอ่านแก้เซ็งไปทันที
ส่วนเจ้าขนนกพอเห็นว่านายน้อยเลิกกวนประสาทนั่งเงียบไปแล้วเลยก้มตัวลงจับเด็กหนุ่มตาสีแดงที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออุ้มขึ้นมาอย่างกระทันหัน
"โอ๊ะ!!นี่นายจะทำอะไรเนี่ยปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ เจ้าใบ้ขนนกมาอุ้มฉันทำไม!!"ดาร์กชิลในร่างชิเอลร้องลั่นอย่างตกใจที่จู่ๆก็ถูกพ่อบ้านใบ้นี่มาอุ้มอย่างไม่มีปี่มีพรางขลุ่ยดิ้นพลาดๆจะลงให้ได้
เจ้าขนนกเปลี่ยนมาอุ้มนายน้อยของเขาช้อนก้นแทนพรางชูป้ายบอกเหตุผล
[ตรงนี้แดดส่องหน้าแล้ว กระผมจะพาท่านไปนั่งที่ร่มๆเย็นสบายขอรับ ได้โปรดอยู่นิ่งๆอย่าดิ้นอีกเลยขอรับ กระผมอุ้มมือเดียวไม่ถนัด หากท่านดิ้นมากอาจจะตกลงไปกระแทกพื้นก็ได้นะขอรับ]เจ้าขนนกชูป้ายบอก แลวอุ้มพานายน้อยของเขาไปหาที่นั่งใหม่บริเวณที่มีร่มไม้เย็นสบาย
"ชิ"ดาร์กชิลในร่างชิเอลเลยทำได้แค่จิปากเชิดใส่ไม่ดิ้นรนจะลงอีกแล้ว ปล่อยให้เจ้าขนนกอุ้มพาไปหาที่ร่มๆไปแต่โดยดี
ซึ่งตรงต้นไม้ใกล้ๆริมลำธารอีกด้านหนึ่งของเตนท์นั้นมีร่มไม้บดบังแดดอยู่ เจ้าขนนกจึงพานายน้อยมาปล่อยให้ยืนที่ใต้ร่มไม้ แล้วชูป้ายบอกยิ้มๆ
[เชิญนายน้อยยืนรออยู่ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวผมจะไปเอาผ้าใบมาปูรองให้นั่งนะขอรับ]เจ้าขอนนกชูป้ายบอกพรางเดินย้อนกลับไปทางเดิมไปเปิดกระเป๋าเดินทางของเซบาสเตียนหาผ้าปูพลาสติกหยิบออกมาแล้วปิดกระเป่าเดินทางเอาไว้อย่างเดิมให้เรียบร้อยแล้วเดินถือผ้าปูมาสมทบกับเด็กหนุ่มตาสีแดงที่กำลังยืนคอยอยู่ที่ใต้ต้นไม้ด้านหลังเตนท์ แต่ระหว่างทางก็แวะหยิบหนังสือที่นายน้อยของเขาเคยอ่านค้างไว้หยิบติดมือไปด้วย
พอเจ้าขนนกมาถึงที่หมายเขาก็ลงมือจัดแจงคลี่ผ้ามาปูทับลงไปบนพื้นหญ้าเอาไว้สำหรับเป็นที่นั่งพักของนายน้อยไปทันที 
[ปูผ้าเสร็จแล้วขอรับ เชิญมานั่งได้ เดี่ยวกระผมจะไปเตรียมชาร้อนมาเสริฟให้นะขอรับ นายน้อยนั่งอ่านหนังสือไปก่อน อยากได้หนังสือเล่มไหนอีกบอกผมได้นะขอรับจะไปหยิบมาให้] เจ้าขนนกชูป้ายบอกพร้อมกับยื่นส่งหนังสือที่ตนหยิบติดมือมาส่งให้เด็กหนุ่มตาสีแดงเอาไปอ่านเล่นแก้เบื่อ และอาสาจะไปเอาเล่มอื่นมาให้อีกหากนายน้อยต้องการ
"อืม..เอาแค่เล่มนี้เล่มเดียวก่อนยังอ่านไม่จบ"ดาร์กชิลในร่างชิเอลเงยหน้ามาตอบพรางยื่นมือมารับหนังสือที่เจ้าขนนกส่งให้เอามาเปิดกางออกอ่านต่อในหน้าที่เขาพับที่มุมกระดาษคั่นเอาไว้ต่อในทันที
พอเจ้าขนนกเห็นว่านายน้อยเอาแต่ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือที่เขาส่งให้ จึงถือโอกาสปลีกตัวไปทำงานตามหน้าที่ต่อ นั่นคือการต้มน้ำเตรียมชงชา
ซาตานหนุ่มที่พูดไม่ได้เดินไปหยิบถังน้ำเปล่าๆที่เซบาสเตียนเคยซื้อมาไว้หลายใบนำไปตักน้ำในลำธารมาเทใส่ลงในกาน้ำแบบพกพาแล้วใชไฟนรกอังที่กาให้น้ำเดือดอย่างคล่องแคล้ว เขาจะต้มน้ำเอาไว้สำหรับชงชาให้นายน้อย
ส่วนทางด้านเซบาสเตียนในตอนนี้เขาเดินทางมาถึงตลาดในเมืองมนุษย์แล้ว กำลังเดินเลือกซื้อหาวัตถุดิบเพื่อเอามาทำขนมให้นายน้อยอย่างรวดเร็ว 
"อืมป่านนี้นายน้อยทำอะไรอยู่นะ ลองติดต่อถามความเป็นไปเจ้าขนนกดูหน่อยดีกว่า"เซบาสเตียนพึมพำกับตนเองเดินไปหามุมสงบที่ไร้ผู้คนแล้วยืนหลับตาส่งกระแสจิตไปหาเจ้าตัวเขาอีกคนที่อยู่ในป่า
**ขนนกนายน้อยกำลังทำอะไรอยู่**เซบาสเตียนส่งกระแสจิตถามเพราะอดที่จะเป็นห่วงนายน้อยไม่ได้
**[นายน้อยกำลังอ่านหนังสืออยู่ครับเจ้านาย ทางนี้สงบเงียบดีไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยครับ]**เจ้าขนนกส่งกระแสจิตตอบไปเช่นกัน
**อืมดีแล้วฉันจะได้ซื้อของได้เต็มที่หน่อย นายเตรียมชาเอาไว้ให้พร้อมเลยนะ แล้วก็อย่าปล่อยให้นายน้อยไปไหนตามลำพังล่ะ เข้าใจมัย**เซบาสเตียนสั่งทางโทรจิต
**[รับทราบขอรับ ผมจะดูแลนายน้อยเป็นอย่างดี เจ้านายไม่ต้องห่วงขอรับ]**เจ้าขนนกตอบไปทางดทรจิต
**อืม ไว้มีอะไรจะติดต่อไปใหม่ ฝากดูแลความเรียบร้อยภายในแคมป์ด้วย**เซบาสเตียนสั่งทางโทรจิตอีกครั้งก่อนจะลืมตาขึ้น หยุดการติดต่อหาเจ้าขนนกชั่วคราว เดินไปชอปปิ้งในเมืองต่อ
**[ขอรับเจ้านาย]**เจ้าขนนกตอบรับในใจ แล้วทำการต้มน้ำต่อ ซึ่งใช้เวลาเพียงไม่นานน้ำในกาต้มน้ำก็เดือดปุดๆ จนพร้อมสำหรับเอามาชงชาแล้ว 
และเพียงไม่นานเจ้าขนนกก็ชงชาเสร็จ เขาค่อยรินยาใส่ในถ้วยเอามาวางบนถาดแล้วถือเอามาเสริฟให้นายน้อยที่กำลังนั่งเอาหลังพิงต้นไม้อ่านหนังสืออยู่ด้านหลังเตนท์ในทันที
[ชาดาร์จิลิงของนายน้อยขอรับ]เจ้าขนนกชูป้ายบอกก่อนจะเสริฟชาให้นายน้อยของเขา
"อืม..วางไว้ตรงนั้นแหละ..เดี่ยวค่อยดื่ม.."ดาร์กชิลในร่างชิเอลสั่งเสียงเรียบสายตาเอาแต่มองดูตัวหนังสือในหนังสือที่เขากำลังอ่านอยู่ไม่ได้สนใจคนรอบข้างสักเท่าไหร่
เจ้าขนนกพยักหน้าแล้วค่อยๆเอาถ้วยชามาวางข้างๆตัวเด็กหนุ่มตาสีแดงที่เอาแต่นั่งอ่านหนังสือไม่สนใจอะไรเลย
เขานั่งมองท่าทีของนายน้อยสักพักว่าจะสั่งอะไรอีกหรือเปล่า แต่พอเห็นว่าเด็กคนนี้เอาแต่นั่งอ่านหนังสือเพียงอย่างเดียว เขาจึงลุกขึ้นปลีกตัวไปทำงานต่อ 
พอเจ้าขนนกไปทำงานตามหน้าที่ของเขาได้สักพักหนึ่ง ดาร์กชิลในร่างชิเอลที่กำลังอ่านหนังสืออยู่เกิดได้กลิ่นหอมๆของชาร้อนๆข้างๆตัวจึงเอื้อมมือมาหยิบถ้วยชาขึ้นมาลองดู เขาไม่เคยดื่มชามาก่อนเลยตั้งแต่เกิดมา 
"อืม..กลิ่นหอมดีจัง อืม..อึก อึ่ก.."พอเด็กหนุ่มตาสีแดงได้ดมกลิ่นของชาหอมๆทำให้เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก กลิ่นชาทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายหายเหนื่อยล้าไปได้มากเลย แล้วจากนั้นก็ลองเอามาจิบๆทีละนิดอย่างช้าๆ สองสามจิบถ้วยชาลงแล้วหยิบเอาหนังสือมาอ่านต่อไปคนเดียวเงียบๆ
ในระหว่างนั้นทางชิเอลเจ้าของร่าง ตอนนี้เขาเองก็กำลังนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงนุ่มๆอยู่ภายในจิตส่วนลึกที่สามารถเนรมิตอะไรก็ได้ตามต้องการ แม้จะอดดินขนมที่มีรสชาติไปแต่พออยู่ในนี้ไม่ทำให้เขารู้สึกหิวเลยแม้แต่น้อย แค่เกิดความอยากของหวานนิดหน่อยเท่านั้น เขาก็ได้แต่รอให้ปีศาจน้อยกลับเข้ามาปล่อยเขาออกไปที่โลกภายนอกนั้นแหละ พออ่านไปได้สักพักก็ผลอยหลับไปคาหนังสือที่เปิดกางเลย
ส่วนดาร์กชิลไม่มีทีท่าว่าจะหลับง่ายๆเขานั่งเอาหลังพิงต้นไม้ไปอ่านหนังสือไป จิบชาหอมๆไปท่ามกลางลมเย็นๆที่พัดมาเป็นระยะ อย่างเพลิดเพลินเขาชักจะติดใจการออกมาสู่โลกภายนอกแบบนี้ซะแล้วสิ ถ้าได้ออกมาทุกวันแบบนี้ก็ดีน่ะสิ
แต่นั่งอ่านได้ไม่นานเด็กหนุ่มตาสีแดงก็เกิดปวดท้องขึ้นมา จึงพับที่มุมกระดาษคั้นหน้าเอาไว้แล้ววางลงข้างๆตัว
"อ๊า ทำไมปวดท้องจัง อูย..ซีด..."ดาร์กชิลในร่างชิเอลร้องครางนั่งบิดไปบิดมาเอามือกุมที่ท้องน้อย
ในระหว่างนั้นเจ้าขนนกก็เดินผ่านมาพอดี เขาจะมารอเก็บถ้วยชาไปทำความสะอาดเผื่อนายน้อยจะดื่มหมดแล้ว ก็มาทันได้เห็นท่าทีแปลกของเด็กหนุ่มตาสีแดงที่กำลังนั่งตัวเกร็งเอามือกุมท้องทำหน้าเจ็บปวดทรมารหลับตาแน่น เหงื่อแตกเต็มหน้าเลย
[นายน้อยเป็นอะไรไปขอรับ ทำไมทำหน้าแบบนั้น]เจ้าขนนกชูป้ายถามมองดูด้วยความสงสัย 
"ปะปวดท้อง..อูยยย ปวดมาก"เด็กหนุ่มตาสีแดงกัดฟันเงยหน้าขึ้นมาพูดก่อนจะล้มตัวลงนอนตัวงอก่องอขิงเป็นกุ้งบิดไปมาทำหน้าเหยเก
[เห...ปวดท้องแบบไหนขอรับ ปวดหนัก หรือปวดเบา]เจ้าขนนกชูป้ายถามพรางเอามือมาแตะเบาๆที่ท้องตรงที่มือของนายน้อยเอามากุมเอาไว้แน่น
"ไม่รู้!!โอยยยปวดอ่า ปวดจะตายอยู่แล้ว!!"เด็กหนุ่มตาสีแดงร้องครวญครางด้วยความทรมานบิดตัวดีดดิ้นไปมาบนพื้น 
เจ้าขนนกก้มตัวลงมาดูอาการของนายน้อยอย่างห่วงใย ก่อนจะเอาป้ายข้อความส่งให้อ่าน
[ปวดตรงไหนขอรับไหนชี้ซิขอรับ]ขนนกถามเอามือมาแตะที่องเบาๆคอยตรวจดูของนายน้อยไปด้วย
"อูยยย ตรงนี้ปวดตรงนี้อ่า"ดาร์กชิลในร่างชิเอลบอกพรางชี้ไปตรงจุดที่เขาปวดซึ่งอยู่ตรงท้องน้อยที่ต่ำกว่าสะดือ เจ้าขนนกจึงรู้ในทันทีว่าเด็กคนนี้เป็นอะไรกันแน่
[อ้อ..ที่แท้นายน้อยก็ปวดเบานี่เอง ลุกขึ้นมาขอรับ กระผมจะพาไปหาที่เหมาะๆสำหรับปลดปล่อย] เจ้าขนนกชูป้ายยิ้มๆพรางยื่นแขนออกมาส่งให้เด็กหนุ่มตาสีแดงที่กำลังนอนขดตัวงออยู่บนผ้าปูใต้ต้นไม้
"อ่า..อืม.."ดาร์กชิลในร่างชิเอลพยักหน้ารับก่อนจะยื่นมือส่งให้พ่อบ้านที่พูดไม่ได้ให้ฉุดตัวลุกขึ้นมาแล้วจูงมือพาเดินไปหาที่สำหรับปลดทุกข์ในทันที
แล้วดาร์กชิลในร่างชิเอลก็ถูกเจ้าขนนกผู้มีหน้าตาเหืมือนกับปะป๋าเซบาสเตียนราวกับฝานั้นจูงมือพาเดินมาถึงสถานที่เหมาะๆสำหรับปลดทุกข์ได้ในที่สุด
[เอาหล่ะ เชิญปลดปล่อยตรงนี้ได้เต็มที่เลยขอรับ]เจ้าขนนกหยุดเดินแล้วหันมาชูป้ายบอกให้นายน้อยของเขารู้ว่าถึงที่หมายแล้ว เชิญทำธระส่วนตัวได้เลย
"หา...แล้ว..ฉันต้องทำอะไร..ยังไง.."ดาร์กชิลผู้ไม่ประสาต่อโลกภายนอกถามอย่างไม่มั่นใจ หันไปมองรอบๆตัวอย่างกล้าๆกลัวๆ รู้สึกทำอะไรไม่ถูกเลยในสถานการณ์แบบนี้ก็เขาไม่เคยใช้ชีวิตแบบมนุษย์มาก่อนเลยนี่นา
เจ้าขนนกเลิกคิ้วมองดูเด็กหนุ่มตาสีแดงตรงหน้าอย่างแปลกใจว่าทำไมเด็กคนนี้ถึงถามเขาแบบนั้น ก็ปกติทุกทีเวลาปวดฉี่จะจัดการได้เองโดยที่ไม่ต้องบอกต้องสอนเลยไม่ใช่เหรอ นี่ถามคำถามยังกับไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนงั้นแหละ
ดาร์กชิลเริ่มรู้ตัวว่าเผลอถามคำถามแปลกๆออกไปเขาจึงรีบพูดแก้ต่างในทันที
"เอ่อ..ฉันแค่ถามความเห็นของนายเฉยๆ เรื่องพวกนี้น่ะ ฉันรู้อยู่แล้วล่ะว่าต้องทำยังไงน่ะ นายก็ตอบมาตามความคิดของนายละกัน"ดาร์กชิลพยายามแก้ไขความคำพูดเสียใหม่ก่อนที่เขาจะถูกสงสัยไปมากกว่านี้
[ถ้าตามความคิดเห็นของผม ผมคิดว่าถ้านายน้อยจะฉี่ก็ควรจะถลกชายเสื้อขึ้นแล้วก็ปลดปล่อยออกมาให้หมดเลยน่ะสิขอรับ] เจ้าขนนกชูป้ายตอบตามความคิดเห็นของตนไปตามความเป็นจริง
"นั้นสินะ นายเองก็คิดแบบเดี่ยวกับฉันเลยนี่ อืม.. งั้นนายก็หันหลังไป..ห้ามหันมามองเด็ดขาดเลยนะจนกว่าฉันจะฉี่เสร็จเข้าใจมัย"ดาร์กชิลเลยพอจะรู้ข้อมูลเรื่องฉี่มาบ้างแล้วจากคำตอบอย่างซื่อๆของเจ้าขนนก โดยที่ตอนนี้เจ้าอีกาใบ้นั่นหายสงสัยในตัวเขาไปหมดแล้ว
[เข้าใจแล้วขอรับ กระผมรู้แล้วล่ะว่านายน้อยยังคงเป็นหนุ่มน้อยขี้อายที่ไม่กล้าโชว์ของลับต่อหน้าใครๆสักเท่าไหร่ อายแม้กระทั่งพ่อบ้านคนสนิทที่เห็นสิ่งนั้นของคุณจนชินตามาตลอดแท้ๆ งั้นกระผมจะหันหลังให้ก็แล้วกัน คุณจะได้ฉี่อย่างสบายใจ]เจ้าขอนนกชูป้ายแซวยิ้มๆ
"อึ้ย!!หนวกหูน่ารีบๆหันหลังไปเร็วๆเลย ฉันจะฉี่แล้ว ปวดจะตายอยู่แล้ว และห้ามนายแอบดูเป็นอันขาดเลยนะ"ดาร์กชิลในร่างชิเอลโวยใส่หน้าแดงซ่านด้วยความเขินอายที่โดนเจ้าอีกาใบ้นี่ชูป้ายแซวเอา
[ขอรับ]เจ้าขนนกชูป้ายตอบรับยิ้มๆก่อนจะหันหลังให้ตามคำสั่งของเด็กหนุ่มตาสีแดงทันที
พอพ่อบ้านใบ้ยอมหันหลังให้แล้ว ดาร์กชิลในร่างชิเอลก็ค่อยๆถลกชายเสื้อขึ้นแล้วก็ค่อยๆปลดปล่อยของเหลวออกมาจากจุดลับอย่างช้าๆหลับตาพริ้มอย่างสบายอารมณ์ 
--**อา รู้สึกเบาสบายขึ้นมากเลย ไม่ปวดท้องอีกแล้ว นี่เหรอที่เรียกว่าการฉี่ที่เจ้าขนนกบอกน่ะ ข้าพึ่งรู้นะเนี่ยว่าร่างกายมนุษย์ทำแบบนี้ได้ด้วย นอกจากจะกินอาหารได้แล้วก็ยังฉี่ได้อีก และจะทำอะไรได้อีกน้า เอาไว้ค่อยศึกษาไปเรื่อยๆละกัน อา..ร่างกายของมุนษย์นี่วิเศษดีจริงๆ ข้าชักชอบที่จะเป็นมุนษย์แบบนี้ซะแล้วสิ**--ดาร์กชิลคิดในใจอย่างดีใจที่ได้มาสิงในร่างของมนุษย์แบบนี้ ทำให้เขาได้เรียนรู้อะไรได้ตั้งหลายอย่าง
พอดาร์กชิลปลดปล่อยออกมาจนหมดก๊อกเขาก็ดึงชายเสื้อลงมาคลุมปิดจุดลับเอาไว้ตามเดิม แล้วเดินไปสะกิดบอกเจ้าขนนกที่ยังคงยืนหันหลังให้อยู่ 
"นี่ๆหันมาได้แล้ว ฉันฉี่เสร็จแล้วล่ะ แต่ว่ามือมันเลอะนิดหน่อยน่ะ"ดาร์กชิลในร่างชิเอลเดินมาบอกด้วยสีหน้าเรียบเฉยพรางเอื้อมมือมาจับชายเสื้อพ่อบ้านแล้วถือโอกาสเช็ดมือกับเสื้อของพ่อบ้านใบ้นี่ซะเลย ทำไงได้ก็ไม่มีกระดาษทิชชูไว้เช็ดนี่นา
[เห..0*0 มือเลอะแล้วยังจะเอามาเช็ดชายเสื้อคลุมพ่อบ้านของกระผมอีก แบบนี้เสื้อผ้าของผมก็เหม็นหมดน่ะสิ -*- ]เจ้าขนนกชูป้ายโวยพรางรีบดึงชายเสื้อมาดมดูแล้วทำหน้าเบ้ เพราะเหม็นกลิ่นฉี่ของเด็กตัวยุ่งนี่จนเขาต้องรีบเบือนหน้าหนี เพราะจมูกของเขาไวต่อการดมกลิ่น
"แหมไม่เห็นเป็นไรเลย ยังไงนายก็ต้องเอาเสื้อผ้าไปซักอยู่แล้วนี่ จะบ่นทำไมกันเล่า"เด็กหนุ่มตาสีแดงหลับตาพูดยิ้มเจ้าเล่ห์พรางเดินหนีพอ่บ้านใบ้กลับไปที่แคมป์ในทันที
เจ้าขนนกหันมาจ้องมองอย่างไม่สบอารมณ์ที่โดนนายน้อยแกล้งเอา แต่เขาก็หยุดยืนจ้องอยู่แบบนั้นไปได้ไม่นานก็ต้องรีบเดินตามเด็กตัวยุ่งกลับไปที่แคมป์ด้วยอยู่ดี
พอดาร์กชิลในร่างชิเอลมาถึงที่แคมป์เขาก็เดินตรงไปล้างมือที่ลำธารด้วยตัวเอง แล้วลุกขึ้นทำท่าจะเดินกลับไปนั่งอ่านหนังสือต่อรอเซบาสเตียนกลับมา
ส่วนพ่อบ้านใบ้ที่ติดตามมาเขาก็เดินมาเก็บถ้วยชาเปล่าๆที่นายน้อยดื่มจนหมดแล้วเอามาจัดเก็บล้างทำความสะอาดแล้วเอามาคว่ำไว้บนถาดก่อนจะเอาจัดเก็บไว้ในตะกร้าใบใหญ่ที่เอาไว้ใส่พวกเครื่องครัวและวัตถุดิบ จากนั้นก็ถอดเสื้อคลุมพ่อบ้านของตนเอามาซักด้วยพร้อมกับเสื้อผ้าชุดอื่นๆที่ยังไม่ได้ซักทั้งของเจ้านายและของนายน้อยเอามาจัดเก็บซักให้หมดเลย
ในระหว่างนั้นทางเซบาสเตียนได้ซื้อของมาครบแล้วกำลังจะเดินทางกลับ เขากำลังคิดอยู่ว่าจะกลับทางเรือ หรือจะบินกลับไปดีเพราะในตอนนี้เป็นช่วงกลางวันผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมามากมาย หากบินไปก็เสี่ยงกับการมองเห็นและเป็นที่สังเกตได้ง่ายกว่าตอนกลางคืนมาก แต่ยังไงก็ต้องหาทางกลับเกาะปีศาจไปหานายน้อยให้ได้สักทางอยู่ดี
"ยังกลางวันอยู่แบบนี้บินไปคงไม่เหมาะ งั้นไปหาที่เช่าเรือสักลำดีกว่า เดี่ยวว่างๆจะได้เอาเรือรำเก่าที่บ้านมาคืนพร้อมกันเลยสองลำ วันนี้คงต้องเสียค่าปรับสินะ อืมตอนนี้กี่โมงและ.."เซบาสเตียนพึมพำกับตนเองไปพรางหยิบนาฬิกาพกขึ้นมาดูเวลาไปพราง
"เห..ผ่านไปเกือบชั่วโมงแล้วเหรอ คงต้องรีบเดินทางกลับแล้วสินะ เดี่ยวไม่ทันเจ้าขนนกจะหายไปเสียก่อน อ่ะนั่นเรือมาพอดีเลย"พอซาตานหนุ่มเห็นเรือมาจอดเทียบท่าเขาจึงตัดสินใจได้ในทันทีว่าจะไปทางน้ำ แต่เขาจะต้องใช้เวทมนต์นิดหน่อยให้เรือไปเร็วๆเหมือนเมื่อวานซึนที่นั่งไปกับนายน้อยเขาต้องรีบกลับให้ทันก่อนที่เจ้าขนนกจะหายไป ซึ่งยังพอมีเวลาเหลืออยู่หนึ่งชั่วโมงเต็มๆ
"ขอเช่าเรือหน่อยครับ"เซบาสเตียนเดินมาติดต่อขอเช่าเรือที่มาจอดเทียบท่าเมื่อครู่ในทันที
"ได้ครับ แต่ว่าคุณเคยเช่าเรือของผมไปแล้วลำหนึ่งเมื่อไหร่จะเอามาคืน นี่ผมเหลือเรืออยู่แค่สองสามลำเองนะ ช่วยรีบเอามาคืนด้วยแล้วก็จ่ายค่าปรับมาด้วยคิดวันละห้าสิบดอลล่านะครับ"ชายเจ้าของให้เช่าเรือเรียกร้องถึงค่าปรับทมี่ชายหนุ่มไม่ได้เอาเรือมาคืนทันทีเมื่อเจอหน้า
"อ่าครับๆเดี่ยวภายในวันนี้ผมจะรีบเอาเรือมาคืนทั้งสองลำเลย ตอนนี้ผมจำเป็นต้องใช้เรือขอเช่าไปอีกลำก่อน เอ่อไม่ทราบว่าแถวนี้ที่ไหนรับต่อเรือขายมั่งครับผมจะหาเรือมาใช้เป็นของตนเองน่ะ เรือลำเก่าที่เคยมีไม่รู้หายไปไหน ผมอยากได้เรือลำใหม่เอาไว้ใช้นน่ะครับ"เซบาสเตียนคิดว่าน่าจะหาเรือใช้เป็นของตนเองสักลำจะได้ไม่ต้องมาเช่าๆคืนๆให้วุ่นวายอีก 
"อ่าถ้าอยากได้เรือส่วนตัวล่ะก็ คุณต้องไปที่อู่ต่อเรือของโรลันดัส ที่นั่นเค้ามีโรงงานต่อเรือหลายแบบครับ ผมเองก็เคยไปใช้บริการอยู่บ่อยๆ เรือธรรมดาๆที่ผมใช้อยู่ราคาไม่แพงเลย แต่ถ้าเป็นเรือดีๆมีคุณภาพนะราคามันค่อนข้างสูงอยู่ ถ้าคุณสู้ราคาไหวก็ไปใช้บริการต่อเรือที่นั่นได้ เจ้าของอู่นั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นพี่ชายของผมเองล่ะ ถ้าคุณเป็นขาประจำนะผมจะบอกให้พี่ชายลดราคาให้เป็นพิเศษเลยนา"ชายผู้ให้เช่าเรือให้คำแนะนำถือเป็นการโฆษรณาหารายได้ให้พี่ชายตนเองไปด้วย
"งั้นหรือครับดีเลยผมกำลังอยากได้เรือดีๆสักลำอยู่พอดี ไม่ทราบว่าคุณมีนามบัตรหรือเบอร์ติดต่ออู่เรือของพี่ชายคุณหรือเปล่าครับ"เซบาสเตียนจึงเกิดความสนใจที่จะไปใช้บริการอู่ต่อเรือนั่นสักหน่อย จึงถามหาที่อยู่หรือเบอร์ติดต่อ
"อ้อมีสิครับ อ่ะนี่คือนามบัตรอู่ต่อเรือของพี่ชายผม เชิญไปใช้บริการได้นะครับ"เจ้าของเรือจึงรีบเอานามบัตรยื่นส่งไปให้ลูกค้าในทันที
"ครับแล้วว่างๆผมจะติดต่อไป ตอนนี้ผมคงต้องของยืมเรือคุณไปอีกสักวันก่อน ไว้ว่างๆจะเอามาคืนทั้งสองลำเลยครับ"เซบาสเตียนพูดพร้อมกับยื่นมือไปรับนามบัตรมาดูคร่าวๆก่อนจะเอามาเก็บยัดใส่ลงในกระเป่าเสื้อพ่อบ้านของตนพรางเดินแบกของที่ซื้อมาเอามาลำเลียงใส่ในเรือทันทีแล้ว หันมาส่งเงินค่าปรับและค่าเช่าเรือให้เจ้าของเรือก่อนจะก้าวขาลงตามไปเตรียมหยิบพายเอามาแจวเรือ
"อ้าครับขอให้เดินทางอย่างปลอดภัยนะครับ คุณลูกค้า โชคดีนะคร้าบ.."ชายเจ้าของเรือจึงอวยพรก่อนจะเอาถุงเงินที่ลูกค้าจ่ายค่าเช่าและค่าปรับนั้นเก็บใส่กระเป๋ากางเกงของตนแล้วโบกมือลาลูกค้าสองสามที แล้วเขากไปพูดคุยกับลูกค้าคนอื่นๆต่อ
เซบาสเตียนแจวเรือมาตามน้ำไปเรื่อยๆจนพ้นสายตาผู้คนเขาก็หยุดแจวใช้คาถาทำให้เรือแล่นไปเองแบบติดเทอโบว์เลย
ฟิ้วววววววววววว เรือแล่นฉิวไปไปอย่างรวดเร็วอีกไม่นานก็จะไปถึงเกาะปีศาจแล้วล่ะ
และทางด้านเจ้าขนนกตอนนี้เขาพึ่งซักผ้าเสร็จกำลังจะเอาไปตากที่ราวเชือกที่เขาเป็นคนขึงเอง เสื้อผ้าที่เขาซักมีไม่กี่ตัวทั้งของตนเองของเจ้านายและของนายน้อยอีกสองสามชุด เขาก็เอามาจัดการซักและตากทั้งหมด พอตากเสร็จเขาก็เดินแวะไปดูนายน้อยสักหน่อยว่าป่านนี้ทำอะไรอยู่
พอซาตานหนุ่มที่พุดไม่ได้นั้นเดินมาถึงเขาก็อมยิ้มที่ได้เห็นเด็กหนุ่มตาสีแดงกำลังนั่งหลับเอาหลังพิงกับต้นไม้ หนังสือที่ยังอ่านค้างไว้เปิดคาอยู่บนตัก ท่าทางจะเพลียไม่น้อยเลยจากการฝึกกำลังกายมาตั้งแต่เช้า
"หึหึหึ"เจ้าขนนกทำได้แค่หัวเราะในลำคอแล้วส่ายหน้าไปมาอย่างขบขันเอ็นดูที่เด็กคนนี้หลับได้ทุกสถานการณ์จริงๆ แม้แต่นั่งอ่านหนังสืออยู่เฉยๆก็ยังอุตส่าห์หลับได้ ก่อนจะค่อยๆดึงหนังสือที่เปิดคาไว้เอามาพับมุมคั่นหน้าให้เสร็จสรรพ ปิดหนังสือฉับแล้ววางไว้บนผืนผ้า แล้วค่อยๆจับรวบตัวนายน้อยที่กำลังหลับสนิทงัดอุ้มขึ้นมาในอ้อมแขน(ท่าอุ้มเจ้าหญิง) พากลับไปนอนในเตนท์
และพอเจ้าขนนกพานายน้อยมาส่งถึงที่นอนเขาก็หยิบผ้าห่มมาคลุมห่มให้ เอามือลูบไล้เส้นผมเด็กที่กำลังหลับเบาๆอมยิ้มและมองดูใบหน้ายามหลับด้วยความรู้สึกเอ็นดู 
พอเจ้าขนนกได้มองดูใบหน้าตอนหลับแล้วเขากลับรู้สึกว่าเด็กคนนี้เวลานอนช่างน่ารักน่าเอ็นดูเสียจริง มิน่าล่ะเจ้านายของเขาถึงได้หวงนักหวงหนาไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องได้ง่ายๆ เขาเองก็เริ่มจะรู้สึกแบบนั้นบ้างเสียแล้วสิ 
แล้วซาตานหนุ่มที่พูดไม่ได้นั้นก็ค่อยๆก้มหน้าลงมาใกล้ๆแก้มใสๆของเด็กหนุ่มที่กำลังหลับสนิทโดยไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยว่ากำลังจะโดนลักหลับ 
**[หึ หน้าตาตอนหลับของนายน้อยนี่น่ารักดี อยากหอมแก้มสักทีจังเลย ขอหอมทีนะขอรับ]**ชายหนุ่มใบ้คิดในใจพรางค่อยยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆใบหน้าของเด็กหนุ่มที่กำลังหลับอย่างช้าๆ เขาอยากจะหอมแก้มเด็กคนนี้สักครั้งให้ชื่นใจ ก็แก้มเด็กคนนี้นุ่มน่าฟัดดีนี่นา แต่ทว่า..
**[อ่ะ..ไม่ได้สิ เด็กคนนี้เป็นของเจ้านาย เราไม่มีสิทธิทำอะไรกับเด็กคนนี้โดยพลการถ้าเจ้านายยังไม่อนุญาติ เราจะทำแบบนั้นไม่ได้เป็นอันขาด ทำไม่ได้ ทำไม่ได้ เลิกคิดดีกว่า เรามีหน้าที่แค่ดูแลนายน้อยแทนเจ้านายชั่วคราวเท่านั้น อีกไม่นานเจ้านายก็จะกลับมาแล้ว เราออกไปนั่งรอเจ้านายข้างนอกดีกว่าปล่อยให้นายน้อยนอนอยู่ที่เตนท์นี่แหละ ขอให้ฝันดีนะขอรับ ]**เจ้าขนนกหยุดชะงักเงยตัวขึ้นมาเขาทำได้แค่คิดเท่านั้น แม้ในตอนนี้ใจของเขาเริ่มรู้สึกเอ็นดูเด็กคนนี้ขึ้นมาบ้างแล้วแต่เขาก็ต้องหักห้ามใจตนเองไม่ให้คิดอะไรเลยเถิดไป พยายามบอกกับตนเองว่าเด็กคนนี้มีเจ้าของแล้ว ห้ามคิดอะไรเกินเลยกว่าความเป็นนายบ่าวเป็นอันขาดไม่อย่างงั้นหากเจ้านายรู้เข้าเขาอาจจะไม่ได้ออกมาอีกเลยก็ได้ เขาเป็นเพียงแค่ขนนกที่ไร้หัวใจและยังคงต้องเป็นแบบนั้นตลอดไป
เมื่อเจ้าขนนกคิดได้แบบนั้นแล้วเขาก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปจากเตนท์โดยไม่เหลียวหันกลับมามองนายน้อยเลย เขาปล่อยให้เด็กคนนั้นนอนพักไปตามลำพังภายในเตนท์คนเดียว ส่วนตัวเขาเองออกมานั่งโยนก้อนหินเล่นที่ลำธารรอเจ้านายกลับมาเพราะตอนนี้เขาว่างงานไม่มีอะไรทำแล้ว
ส่วนทางด้านเจ้านายที่เป็นเจ้าของนายน้อยนั้นตอนนี้เดินทางใกล้จมาถึงเกาะปีศาจแล้ว เรือติดเทอโบแล่นชิวจนน้ำกลายเป็นระลอกคลื่น กระแสลมเย็นๆยามหน้าหนาวนั้นปะทะต้อใบหน้าจนแสบชาไปหมดแต่เขากต้องทนเพราะถ้าไม่รีบไปให้ถึงที่หมายเร็วๆก่อนที่บริวารของตนจะหายไปล่ะก็ นายน้อยจะถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังในป่ายิ่งทำให้เขาอดเป็นห่วงเด็กคนนั้นขึ้นมาไม่ได้ เวลาเริ่มใกล้กระชั้นเข้ามาทุกทีแล้ว
"นายน้อยรอผมก่อนนะขอรับ ผมกำลังจะรีบไปหาคุณเดี่ยวนี้แหละ อีกไม่ไกลแล้ว.."เซบาสเตียนนั่งหลับตาภาวนาหานายน้อยของเขาด้วยความเป็นห่วงเป็นใยอยากจะรีบกลับไปหาเร็วๆเหลือเกิน
ฟิ้วววววววววว เรือยังคงแล่นฉิวฝ่าทะเลสาบที่นิ่งเงียบจนเกิดเป็นระรอกคลื่นอันเชี่ยวกราดไปโดยปริยาย
ทางด้านดาร์กชิลพอเขาหลับไปจิตของเขาก็กลับเข้ามาอยู่ภายในส่วนลึกของจิตใจโดยอัตโนมัติซึ่งเป็นที่เดียวที่ชิเอลยังคงนอนหลับอุตุอยู่บนเตียง ดูท่ากว่าเด็กหนุ่มขี้เซาจะตื่นคงอีกนานเลย ปีศาจน้อยพอรู้ตัวว่าตนเผลอหลับไปทำให้กลับมาที่เดิมจึงถือโอกาสที่เจ้าของร่างยังหลับอยู่ฝ่าประตูหนีออกมาสู่โลกภายนอกควบคุมร่างอีกครั้งอย่างรวดเร็ว เพราะถ้าหากเจ้าของร่างเกิดตื่นขึ้นมาเห็นเขาเข้าล่ะก็เขาก็เขากับเด็กคนนี้จะต้องเกิดการแย่งชิงร่างกันอีกแน่ๆเพราะใกล้จะถึงเวลาทานอาหารกลางวันแล้วน่ะสิ รับรองเลยตัวชิเอลเองก็ต้องอยากกินขนมเหมือนกับเขาน่ะแหละ
"เอือก!!"แล้วดาร์กชิลก็สะดุ้งตื่นลืมตาขึ้นมารีบผุดลุกขึ้นมานั่งทันทีพรางเอามือกุมอกหายใจหอบๆเหงื่อแตกซิกเหมือนว่าตนพึ่งไปวิ่งรอบป่ามายังไงอย่างงั้นเลย
"ฮู้ย..เกือบไปแล้วดีที่ชิเอลยังหลับอยู่นะ เราเลยได้ออกมาก่อนไม่งั้นเด็กคนนั้นต้องแย่งเราออกมาแน่ๆ ก็ใกล้จะถึงเวลาพักทานอาหารกลางวันแล้วนี่นา วันนี้ปะป๋าจะทำกาโตว์ชอกโกแลตให้กินด้วยเรื่องอะไรจะยอมอดปล่อยให้เด็กขี้เกียจนั้นมาแย่งกินกันล่ะ ยังไงก็ต้องกินให้ได้เลย..อึ่ม เราจะไม่ยอมหลับเด็ดขาดจนกว่าจะได้กินขนมไม่งั้นชิเอลต้องแย่งเรากินหมดแน่ๆ ว่าแต่เรามานอนอยู่บนที่นอนในเตนท์นี่ได้ยังไง สงสัยจะเป้นฝีมือเจ้าใบ้นั่นแหงเลยที่พาเรามานอนที่นี่"ดาร์กชิลถอนใจอย่างโล่งอกที่ได้กลับออกมาในตอนนี้ เพราะอีกไม่นานก็จะได้ทานขนมฝีมือปะป๋าแล้ว นับว่าตนยังโชคดีอยู่ที่เจ้าของร่างยังหลับ เขาไม่น่าเผลอหลับไปเลยเกือบไปแล้วจริงๆ เขาต้องระมัดระวังให้มากกว่านี้เสียแล้ว พอรู้สึกตัวตื่นเต็มที่มองไปรอบๆตัวเด้กหนุ่มตาสีแดงก็พบว่าตนเองมานอนอยู่บนที่นอนในเตนท์ไปเสียแล้วโดยที่เขาไม่ต้องสงสัยเลยว่าใครพาเขามานอนที่นี่ ก็เจ้าพ่อบ้านใบจอมกวนประสาทนั่นยังไงล่ะ
"เอาหล่ะเราต้องไม่นอนอีกไม่งั้นอาจจะไม่โชคดีอีกแล้วก็ได้ รีบไปหาอะไรมาทำให้หายง่วงดีกว่า ฮึ้บ"พอคิดได้ดาร์กชิลก็รีบลุกขึ้นยืนเดินออกไปจากเตนท์เพื่อไปหาน้ำมาล้างหน้าให้หายง่วงหายเพลียสักหน่อย
"อ้าวนายมานั่งทำไรตรงนี้ล่ะเจ้าขนนก"พอเด็กหนุ่มตาสีแดงเดินอกมาจากเตนท์เขาก็เห็นพ่อบ้านใบ้มานั่งเล่นอยู่ริมลำธาร
ชายหนุ่มร่างสูงผูมีรูปร่างหน้าตาเหมือนเซบาสเตียนแต่พูดไม่ได้หันมามองแล้วเขาก็ชูป้ายข้อความบอก
[กำลังนั่งมองดูปลาเพลินๆขอรับ]พ่อบ้านใบ้ชูป้ายบอก
"งั้นเหรอให้ฉันนั่งดูด้วยสิ..."เด็กหนุ่มตาสีแดงพูดพรางเดินตรงมานั่งลงข้างๆซาตานหนุ่มที่กำลังนั่งมองดูปลาด้วยคนแล้วเขาก็ลองจ้องมองดูปลาในน้ำเลียนแบบพ่อบ้านใบ้ที่ว่างงานนี่ไปด้วย
พอดาร์กชิลในร่างชิเอลลองจ้องมองดูปลาที่กำลังแหวกว่ายไปมาอยู่ในลำธารมาได้ครู่หนึ่งเขาก็เกิดเบื่อขึ้นมาเงยหน้ามาถามคนข้างๆ
"อืม...มองดูปลาว่ายน้ำแบบนี้มันสนุกตรงไหนเหรอ เจ้าใบ้ ฉันไม่เห็นว่ามันจะสนุกตรงไหนเลยน่าเบื่อจะตาย ฉันว่าไปเล่นน้ำตกยังสนุกกว่าอีก"ดาร์กชิลในร่างชิเอลหลับตาพูดอย่างเซ็งๆก่อนจะหันจ้องหน้าพ่อบ้านใบ้เขม็ง
[มีอะไรหรือขอรับเอาแต่จ้องหน้ากระผม]เจ้าขนนกชูป้ายถามอย่างสงสัยที่ถุกนายน้อยจ้องหน้าเอาตาไม่กระพริบแบบนั้น
"นี่เจ้าขนนกเรา..เอ่อ..ไปเดินเล่นแก้เบื่อแถวๆน้ำตกกันดีมัย"ดาร์กชิลในร่างชิเอลเอ่ยปากชวนด้วยท่าทีจริงจัง
[ไปตอนนี้เลยหรือขอรับ แต่ว่าเจ้านายสั่งเอาไว้ว่าไม่ให้พานายน้อยออกไปจากแคมป์นี่นา]เจ้าขนนกชูป้ายห้ามทันที
"แหมมีนายไปด้วยทั้งคนเซบาสเตียนก็คงไม่ว่าอะไรหรอก เราไปกันเถอะ"ดาร์กชิลพูดอย่างดื้อดึง พรางดันตัวลุกขึ้นยืนทำท่าจะเดินนำ
"อ่า.. อ่า.."เจ้าขนนกส่งเสียงจากในลำคอเพื่อจะร้องห้ามรีบผุดลุกขึ้นยืนเดินมาคว้าแขนของเด็กหนุ่มตาสีแดงเอาไว้รั้งไม่ให้ไปไหนพร้อมกับชูป้ายขึ้นมาทำตาดุใส่
[ห้ามไปนะขอรับ ต้องรอเจ้านายกลับมาก่อน]เจ้าขนนกชูป้ายห้าม
"อึ้ยปล่อยนะนายจะมาห้ามฉันทำไมเล่า ปล่อย!!"ดาร์กชิลในร่างชิเอลร้องโวยพยายามสะบัดแขนดิ้นรนจะไปให้ได้
[ไม่ปล่อยขอรับ นายน้อยจะไปไหนไม่ได้นะรอเจ้านายกลับมาก่อน เรากลับไปที่เตนท์กันดีกว่าขอรับ อีกไม่นานเจ้านายก็จะกลับแล้ว ]เจ้าขนนกชูป้ายห้ามย้ำอีกครั้งพรางจับยึดแขนเด็กดื้อเอาไว้แน่นแล้วคว้าจับรวบตัวขึ้นมาอุ้มพาดบ่าพากลับไปที่เตนท์
"อึ้ยปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ เจ้าใบ้กวนประสาท ปล่อยช้านนน!!ไม่เอาไม่กลับเตนท์ ฉันจะไปเล่นน้ำตก!!"ดาร์กชิลในร่างชิเอลร้องโวยลั่นดิ้นพลาดจะลงให้ได้ เขาไม่ชอบให้ใครมาจับอุ้มพาดบ่าแบบนี้เลย
เจ้าขนนกไม่อาจพูดหรือบ่นอะไรได้เขาทำได้แค่อุ้มนายน้อยจอมดื้อพากลับไปให้ถึงเตนท์เท่านั้น นายน้อยก็ดิ้นสุดฤทธิ์สุดเดชเลยทีเดียวไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ทำเอาเขาเกือบจับตัวเอาไว้ไม่อยู่แน่ะ
และพอมาถึงเตนท์เจ้าขนนกก็ปล่อยนายน้อยลงนั่งไปบนที่นอนแล้วตนก็นั่งอยู่ข้างๆคอยเฝ้าเอาไว้ไม่ให้เด็กดื้อแอบหนีไปไหนอีก
"อึ้ย นายนี่มันจุ้นชะมัดเลย ฉันก็แค่อยากจะไปเดินเล่นแก้เบื่อก็เท่านั้นทำไมต้องพากลับมาที่เตนท์ด้วย!!"พอเด็กหนุ่มตาสีแดงถูกพ่อบ้านใบ้ปล่อยตัวลงไปบนที่นอนเขาก็โวยวายใส่พ่อบ้านจอมจุ้นนี่ทันที
[ขออภัยกระผมแค่ทำตามหน้าที่ นายน้อยเองนั้นแหละที่ดื้อไม่ยอมฟังคำเตือนของผมบ้างเลย ไม่รู้หรือยังไงว่าในป่ามันอันตรายขนาดไหน แค่อดทนรอสักนิดรอให้เจ้านายของผมกลับมาก่อนค่อยว่ากันใหม่แค่นี้ทำไม่ได้เลยหรือขอรับ เจ้านายสั่งกำชับเอาไว้ว่าไม่ให้นายน้อยออกไปจากแคมป์จนกว่าท่านจะกลับมา ผมไม่มีสิทธิที่จะตัดสินใจพานายน้อยเข้าไปในป่าโดยพลการได้หรอก โปรดอดทนรออีกสักนิด เดี่ยวเจ้านายก็กลับมาแล้วนะขอรับ]เจ้าขนนกชูป้ายข้อความบอกยาวเหยียดด้วยสีหน้าดุๆถ้าเขาพูดได้เขาคงจะต่อว่าเด็กคนนี้ไปแล้วล่ะ
"ชิ ก็มันน่าเบื่อนี่อยู่แต่ในแคมป์แบบนี้ ฉันอยากออกไปเล่นน้ำอ่ะ"ดาร์กชิลในร่างชิเอลหลับตาพุดอย่างไม่พอใจก็เขาอยากเล่นน้ำตกนี่นาจะมาห้ามอะไรกันนักหนา น่ารำคาญชะมัดเลยเจ้าใบ้นี่
[ถ้านายน้อยอยากเล่นน้ำก็มาเล่นที่ลำธารนี่ก็ได้นี่ขอรับเอาอย่างงี้มัยล่ะ มาแข่งกันจับปลากับผมดีกว่าลำธารแถวนี้มีปลาเยอะแยะให้จับ]เจ้าขนนกเลยเสนอกิจกรรมให้เนายน้อยลงทำดูแก้เบื่อระหว่างรอเจ้านายกลับมา
"หา..จับปลาเหรอ แต่ว่า..ฉันจับปลาไม่เป็นนี่"ดาร์กชิลในร่างชิเอลเกิดสนใจข้อเสนอของเจ้าขนนกขึ้นมาเล็กน้อยแต่เขาก็ไม่มั่นใจอยู่ดีก็เขาไม่เคยจับปลามาก่อนเลยจะทำได้ยังไงกันล่ะ
[ไม่ต้องห่วงขอรับกระผมจะสอนนายน้อยเอง ว่าไงขอรับอยากจะลองดูสักหน่อยมัย คร่าเวลารอเจ้านายมาไง]เจ้าขนนกชูป้ายเสนออาสาจะสอนจับปลาให้
ดาร์กชิลในร่างชิเอลเงยหน้าขึ้นมามองสบตากับดวงตาสีทับทิมที่สบกลับมาแล้วนิ่งคิดไปครุ่หนึ่ง
"เอ่อ..มันยากหรือเปล่า"เด็กหนุ่มตาสีแดงลองถามเพื่อความแน่ใจอีกที
[ไม่ยากขอรับ การจับปลาด้วยวิธีของผมเด็กอย่างนายน้อยต้องทำได้แน่นอนขอรับ]เจ้าขนนกชูป้ายยืนยันยิ้มๆ
ดาร์กชิลมองหน้าเจ้าขนนกอยู่ครู่หนึ่งเขาก็ตัดสนิใจได้ในที่สุด
"อืม..เอางั้นก็ได้..ฉันจะลองดูสักครั้งก็แล้วกัน"เด็กหนุ่มตาสีแดงจึงตอบรับข้อเสนอยอมลองเรียนรู้การจับปลาดูสักครั้ง
[งั้นนายน้อยเชิญตามผมมาเลยขอรับ เดี่ยวผมจะทำอุปกรณ์ให้]เจ้าขนนกชูป้ายบอกยิ้มๆก่อนจะลุกขึ้นเดินนำออกไปจากเตนท์
"อืม.."ดาร์กชิลในร่างชิเอลพยักหน้ารับลุกขึ้นมาจากที่นอนแล้วเดินตามพ่อบ้านใบไปทันทีอย่างกระตือรือร้น
แล้วดาร์กชิลในร่างชิเอลก็เดินตามมาถึงหน้าลำธารก็เห็นฝาแฝดของเซบาสเตียนกำลังยืนรออยู่แต่ซาตานหนุ่มไม่ได้รอเฉยๆเจ้านั่นกำลังเอามีดเหลากิ่งไม้หนาๆให้แหลมๆเหมือนคมหอกขนาดย่อมเตรียมไว้สองอันสำหรับเขาและนายน้อยเอาไว้จับปลา
"นายกำลังทำอะไรเหรอ"ดาร์กชิลในร่างชิเอลถามอย่างสนใจ
[อุปกรณ์เอาไว้จับปลาไงขอรับ]เจ้าขนนกชูป้ายบอกพรางยื่นอุปกรณ์จับปลาอันหนึ่งส่งให้เด็กหนุ่มตาสีแดงเอาไปถือเอาไว้
"แล้วมันใช้งานยังไงล่ะ"เด็กหนุ่มตาสีแดงถามก้มหน้ามองดูอุปกรณ์ในมืออย่างสนใจ
[ทำแบบนี้ขอรับ ดูให้ดีนะ]เจ้าขนนกชูป้ายบอกก่อนจะเริ่มลงมือสาธิตการใช้อุปกรณ์ที่เอาไว้จับปลาในทันที
ดาร์กชิลมองดูด้วยความสนใจ เขาพึ่งเคยเห็นการจับปลาแบบนี้เป็นครั้งแรก ถ้าหากเขาทำได้แบบนั้นบ้างก็คงจะดีก็เจาขนนกน่ะยังกับนักจับปลามืออาชีพเลยนี่นา 
"โหววว นายนี่ยังกับนักจับปลาเลยนะ ให้ฉันลองบ้างสิ"ดาร์กชิลในร่างชิเอลอดที่จะชื่นชมในความสามารถของเจ้าขนนกไม่ได้ เขาเองก็อยากจะลองทำแบบนั้นดูบ้างจังเลย
[มาสิขอรับ ลองมาจับปลาดู ]เจ้าขนนกหันมาชูป้ายชักชวนพรางยื่นมือส่งให้เด็กหนุ่มตาสีแดงให้มาลองจับปลาดู
"เอ่อ...อืม.."ดาร์กชิลในร่างชิเอลพยักหน้ารับยื่นมือไปจับเอามือของเจ้าขนนกให้อีกาหนุ่มจูงมือพาลงมาในลำธาร
เจ้าขนนกยิ้มมือคอยจูงพานายน้อยของเขาลงเดินฝ่าลำธารมายังจุดที่มีปลาชุกชุม น้ำในลำธารใส่ไหลเย็นจนเห็นตัวปลาแหวกว่ายๆกันมากมาย
พอทั้งสองนายบ่าวพากันเดินมาถึงที่เหมาะ 
[เชิญลองดูเลยขอรับ ไม่ต้องกลัว ผมมั่นใจว่านายน้อยต้องทำได้แน่ๆ] เจ้าขนนกชูป้ายบอกยิ้มๆแล้วหลีกทางให้นายน้อยมายืนข้างหน้าของตน คอยจับสือสอนให้ใช้อุปกรณ์จับปลากันอย่างใกล้ชิด
"อ่า..อืม"ดาร์กชิลในร่างชิเอลเงยหน้าขึ้นมามองผู้สอนยิ้มๆก่อนจะเริ่มลงมือหัดใช้อุปกรณ์จับปลาด้วยตัวเอง โดยมีสองมือของพ่อบ้านผู้ที่พูดไม่ได้นี้คอยจับประคับประคองอยู่เป็นระยะ
และเพียงไม่นานเจ้าขนนกก็สอนนายน้อยของเขาใช้อุปกรณ์จับปลาจนคล่องมากขึ้น จากที่แทงปลาไม่เคยได้สักตัวจนเริ่มแทงได้หนึ่งตัว สองตัวและสามตัว พอได้ปลาก็เอามารวบรวมใส่ลงในถังไม้ วันนี้พวกเขาช่วยกันจับปลาได้มาหลายตัวเลยกว่าเซบาสเตียนจะมาก็คงได้ปลาเต็มถังแน่ๆ
และในยามนี้ทางเซบาสเตียนได้เดินทางมาจนถึงบ้านตัวเองแล้วเขากำลังยกถุงวัตถุดิบลำเลียงลงจากเรือเอามาจัดเก็บในบ้าน เตรียมลงมือทำอาหารกลางวันให้นายน้อยของเขา หารู้ไม่ว่าในตอนนี้เด็กคนนั้นกำลังสนุกสนานกับการไล่แทงปลาในลำธารแข่งกับเจ้าขนนกอย่างร่าเริง จนแทบจะลืมเวลาไปเลยว่าอีกไม่กี่นาทีชายที่อยู่ตรงหน้านี้จะหายไป