พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท3 YAOI 18+

และในตอนนี้ภายในเตนท์ที่ล่ม 
"นายน้อย..ไม่เป็นอะไรใช่มัยขอรับ"เซบาสเตียนพูดในขณะที่กำลังนอนคล่อมทับตัวชิเอลคอยกำบังจากผ้าใบเต้นที่หล่นมาหล่นใส่เอาไว้อยู่
"อ่ะ อืม"ชิเอลพยักหน้ามาตอบสรหน้าเฉยเมย ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลยว่าตนเป็นตัวต้นเหตุที่ทำเตนท์ล่ม
"งั้นหรือครับดีแล้วที่คุณปลอดภัย"เซบาสเตียนหลับตาพูดยิ้มแห้งๆคิ้วกระตุกอย่างไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ 
"อืม"ชิเอลพยักหน้าให้เท่านั้นแล้วก็ทำเป็นเบนหน้าหนี ไม่พูดอะไรอีก
"ถ้างั้นก็..."เซบาสเตียนพูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะดันตัวขึ้นมาจับชิเอลกลิ้งตัวม้วนเป็นเสื่อกับที่นอนและผ้าห่ม
"เอ้ยจะทำไรน่ะเซบาสเตียน!!"ชิเอลร้องโวยอย่างตกใจที่จู่ๆก็โดนพ่อบ้านจับห่อไว้ในผ้าห่มอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยแล้วรวบขึ้นมาหิ้วไว้ในวงแขน
"เคลียกองสำภาระออกไปนอกเตนท์น่ะครับ"เซบาสเตียนบอกด้วยรอยยิ้มอย่างมีเลศนัย
"หา.. เคลียกองสำภาระ.."ชิเอลผงกหัวขึ้นมาทวนคำอย่างงงๆตอนนี้เขาถูกเซบาสเตียนอุ้มหิ้วไว้ในวงแขนห่อตัวไปพร้อมกับผ้าปูที่นอนและผ้าห่ม
"ใช่แล้วขอรับ.. ดังนั้น..คุณออกไปรอข้างนอกก่อนเลยไป เกะกะ ผมจะซ่อมเตนท์!!"เซบาสเตียนพูดเสียงดุดันพร้อมกับจับชิเอลที่ถูกจับห่อในผ้าปูที่นอนเหลือไว้แต่หัวโผล่ออกมาและโยนออกไปนอกเตนท์!!
ฟิ้ววววว 
เหวอ!!!ชิเอลร้องลั่นหลับตาปี๋อย่างหวาดเสียวที่โดนพ่อบ้านจอมโหดจับโยนออกมานอกเตนท์ลอยละลิ้วไปในอากาศก่อนจะตกแอ่กลงมาบนผ้าปูที่พื้นหญ้าตรงใกล้กับเตาปิ้งหมูหัน
ตุ้บ!! 
"แอ่ก >_< !!!"เล่นทำเอาคนถูกจับโยนเหมือนของสำภาระที่เกะกะแทบจุกเลย แม้จะมีผ้าปูห่อหุ้มตัวไว้ก็เถอะ แต่เล่นจับโยนออกมาแบบนี้ก็ทำเกินไปหน่อยนะ
ส่วนซาตานหนุ่มที่พึ่งเคลียสำภาระชิ้นใหญ่ออกไปแล้ว เขาจึงก้มลงคลานเอามือคอยคลำๆค้นหากระเป๋าเสื้อผ้าในความมืด คิดจะหาเสื้อมาสวมก่อนจะออกไปซ่อมเตนท์ข้างนอกให้เสร็จ
"เอ..กระเป๋าเสื้อผ้าอยู่ไหนนะ.."เซบาสเตียนพำพึมไปพรางเอามือคลำไปตามพื้นเตนท์ค้นหากระเป่าไปพราง จนกระทั่ง
"อ้าเจอแล้ว"ซาตานหนุ่มร้องอย่างดีใจรีบดึงกระเป๋าเสื้อผ้ามาเปิดออกหยิบเสื้อผ้าออกมาในทันที แต่การจะแต่งตัวในเตนท์ที่ล่มแบบนี้คงทำไม่สะดวง เขาจึงเอาแต่เสื้อเชิตมาสวมแก้ขัดไปก่อน ส่วนกางเกงไว้ว่อมเตนท์เสร็จค่อยใส่ตอนนี้เอามาพาดไว้บนไหล่เอาไว้ก่อน
พอใส่เสื้อเสร็จแล้วเซบาสเตียนก็ปิดกระเป๋าแล้วเสือกกระเป๋าโยนออกมานอกเตนท์ไปสมทบกับกองสำภาระชิ้นใหญ่ที่กำลังนอนกลิ้งอยู่บนผ้าปู
"นายน้อยฝากกระเป่าหน่อยนะขอรับ"เซบาสเตียนร้องบอกก่อนจะโยนกระเป๋าส่งมาให้ แต่คนที่จะรับกลับไม่มีมือจะรับน่ะสิเพราะโดนห่อตัวกับที่นอนเป็นขนมโลว์นอนคว่ำอยู่บนผ้าปูฟื้น
ฟิ้ววววว 
"เหวอๆไม่นะเจ้าบ้า โยนมาทำไมเนี่ย!!"ชิเอลถึงกลับร้องเสียงหลงตาเบิกกว้างอย่างตื่นตระหนกที่กระเป๋าใบใหญ่ๆหนักๆกำลังลอยละลิ้วตรงมาหาเขาอย่างไม่อาจบังคับทิศทางได้
ตุ้บ!! และกระเป่าก็หล่นมาทับกองสำภาระที่มีชีวิตไปเต็มๆ
"แอ่ก!!0_0"และชิเอลก็จุกแอ่กอีกรอบ เมื่อโดนกระเป๋าเสื้อผ้าหล่นทับจนแบนแต๊ดแต๋เลย
และก็ตามด้วยเสียงโวยลั่นป่าของขนมปังโลว์ที่ถูกกระเป๋าเสื้อผ้าหนักทับ
"เจ้าบ้าเซบาสเตียน!!!"ชิเอลร้องโวยลั่นอย่างโมโห ดึงมือออกมาจากที่นอนพยายามจะกลิ้งตัวเอากระเป๋าออกไปจากหลังของเขาอย่างทุลักทุเล กะว่าถ้าหลุดออกไปจากตรงนี้ได้เมื่อไหร่จะไปด่าเจ้าอีกาให้น่าดูเลย แต่..
เท่านั้นไม่พอยังมีหนังสือถูกโยนออกมาจากเตนท์อีกสองสามเล่ม 
ตุ้บ ตุ้บ ตุ้บ หนังสือหนักๆหล่นใส่หัวชิเอลอย่างเหมาะเจาะ นับว่าการโยนของพ่อบ้านช่างแม่นยำเหลือเกิน
"อึ้ย!!จงใจแกล้งกันชัดๆเจ้าอีกาบ้า!!"ชิเอลสบทอย่างไม่สบอารมณ์ เอามือคลำหัวป้อยๆค่อยๆพลิกตัวกลิ้งนอนหงายเอามือคอยดึงผ้าปูที่นอนมาห่อตัวเอาไว้เพราะตอนนี้เขาอยู่ในสภาพเปลือยไม่ได้ใส่เสื้อผ้า
และในระหว่างที่ชิเอลกำลังตะเกียกตะกายลุกอยู่ เซบาสเตียนก็เดินออกมาจากเตนท์ด้วยสภาพ..0///0 เปลือยช่วงล่าง ช่วงบนใส่เพียงแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวบางเบาเห็นไปถึงข้างใน เวลาลมพัดมาแรงๆทีชายเสื้อก็เลิกขึ้นจนเห็นสะโพกขาวเนียน
"อา...หนาวขาชะมัดเลย"เซบาสเตียนบ่นพรางคอยเอามือดึงชายเสื้อมาคลุมปิดของลับของหวงเอาไว้ เดินผ่านชิเอลไปยังที่ข้างๆตัวเตนท์แล้วย่อตัวลงจัดการซ่อมเตนท์เสียใหม่อย่างช่ำชอง ลมเย็นๆก็พัดมาตลอดจนชายเสื้อเลิกขึ้นเปิดจนเห็นข้างในแลบออกมา
ชิเอลมองตะลึงค้าง 0///0 หน้าแดงระเรื้อด้วยความคาดไม่ถึงที่จะได้เห็นเซบาสเตียนใส่เพียงแค่เสื้อเชิ้ตตัวเดียว โชว์ขาอ่อนออกมาในที่โล่งแจ้งแบบนี้ เป็นอะไรที่เซ็กซี่สุดๆ เซ็กซี่กว่าตอนแก้ผ้าจนหมดเปลือก หรือตอนเปียกน้ำซะอีก 
และชิเอลก็ต้องตกใจที่จู่ก็มีบางอย่างเกิดขึ้นกับจมูกของเขา เมื่อเห็นเซบาสเตียนเดินมาใกล้ๆ
"นายน้อย เป็นอะไรไปน่ะ ทำไม..เลือดกำเดาไหล!!"เซบาสเตียนที่พึ่งซ่อมเต้นท์จากข้างนอกเสร็จไปซ่อมเตนท์ข้างในต่อ แต่แล้วก็ต้องรีบเดินมาถามชิเอลอย่างตกใจที่จู่ๆเขาก็เห็นนายน้อยของเขาเลือดออกมาจากจมูก จึงรีบมาดูอาการใกล้ๆทันที
"หา!! "ชิเอลเองก็พึ่งจะรู้ตัวก็ตอนโดนเซบาสเตียนทักนั้นแหละ จึงค่อยๆเอามือมาแตะๆที่ใต้จมูกเขาก็สำผัสได้ถึงของเหลวสีแดงสดไหลออกมา 
"อึ้ย เลือดเกาเดา มาได้ไง!!"ชิเอลร้องถามเบิกตากว้างมองดูน้ำสีแดงที่นิ้วมือด้วยท่าทีตกใจ
เซบาสเตียนไม่รอช้ารีบเดินไปหยิบกระดาษทิชชู่มาคอยซับให้ในทันที แต่ทว่ายิ่งพ่อบ้านหนุ่มเข้ามาใกล้ กลับทำให้เลือดไหลกระฉุดออกมามากกว่าเดิม
พรืดดดดดดด!!! แล้วชิเอลก็ล้มหงายหลังหมดสติไปเพราะเสียเลือดมากเกินไป - ,,-
"หวา...นายน้อย!!นายน้อย!!"เซบาสเตียนร้องเสียงหลงอย่างตกใจรีบคว้าตัวชิเอลทั้งผ้าปูที่นอนมาอุ้มพากลับเข้าไปนอนในเตนท์ที่ซ่อมเสร็จแล้วในทันที
และพอเซบาสเตียนวางชิเอลลงแล้วเขาก็เอากระดาษทิชชู่มาซับและเอามาพันเป็นเกลียวอุดจมูกชิเอลเอาไว้แล้วจับบีบคางให้เด็กคนนั้นหายใจทางปากแทน
"ทำไมจู่ๆนายน้อยถึงเลือดกำเดาไหลออกมาได้นะ หรือว่าอากาศข้างนอกจะเย็นเกินไป หรือตอนที่เราโยนไปจมูกของเค้าไปกระแทกโดนกับอะไรหรือเปล่า"เซบาสเตียนพึมพำถามตนเองมองดูชิเอลอย่างห่วงใย เขาไม่ได้จะทำเด็กคนนี้บาดเจ็บ แค่จับโยนไปทั้งที่นอนน่าจะช่วยปกป้องร่างกายไม่ให้กระทบกระเทือนอะไรเลยนี่นา อีกอย่างที่พื้นก็มีแต่หญ้านุ่มๆรองรับอยู่แท้ๆ 
แต่ในระหว่างที่เซบาสเตียนกำลังนั่งคิดหาสาเหตุอยู่ ชิเอลก็เริ่มรู้สึกตัว
"อืม.."ชิเอลครางเบาๆก่อนจะค่อยๆลืมตาสีท้องฟ้าตื่นขึ้นมา และภาพแรกที่เขาเห็นคือใบหน้าของเซบาสเตียนชายหนุ่มผู้ทำให้เขาเกิดอาการแปลกๆ
"นายน้อย ดีจังฟื้นแล้วสินะขอรับ"เซบาสเตียนเอ่ยทักด้วยรอยยิ้ม สายตาคมกล้าที่จับจ้องมองมาด้วยความเป็นห่วงเป็นใย นั้นยิ่งทำให้ชิเอลเกิดหน้าแดงขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
"อึ้ย..อย่าจ้องหน้ากันแบบนี้สิ ฉันขนลุก"ชิเอลรีบหลับตาหันหน้าหนีทันที ขืนโดนจ้องแบบนี้มากๆอีกเดี่ยวเขาก็ใจเต้นออกมานอกอกกันพอดี และยิ่งเห็นสภาพของคนที่จับจ้องมีสภาพแบบนั้นแล้ว สภาพที่แสนจะเซ็กซี่แบบสุดๆที่พึ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก ปกติเจ้าอีกานี่จะใส่กางเกงถอดเสื้อ พึ่งเคยเห็นแบบใส่เสื้อถอดกางเกงก็คราวนี้แหละ
"แหมกลัวจะอดใจไม่ไหวล่ะสิ แล้วนี่นายน้อยเป็นอะไรมากป่ะ จู่ๆก็เลือดกำเดาไหล จมูกไปกระทบกระเทือนอะไรหรือเปล่าขอรับ"เซบาสเตียนยื่นหน้ามาถามใกล้ๆยิ้วเซวไปในที
"เปล่าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย และก็นาย..ไม่หนาวขาบ้างหรือไงใส่แบบนั้นน่ะ"ชิเอลนอนหลับตาถามเขาไม่กล้าหันไปมองเซบาสเตียนตอนนี้หรอกเดี๋ยวใจแตก (นายใจแตกมานานแล้วนี่ได้ข่าวมา ชิเอล)
"อ้อ..จริงด้วยสิ ผมก็ว่าทำไมมันเย็นๆ ลืมใส่กางเกงน่ะเอง หึหึ"เซบาสเตียนพูดด้วยท่าเขินๆหน้าแดงเล็กน้อยก่อนจะดันตัวลุกขึ้นมาหยิบกางเกงมาใส่ทันทีต่อหน้าชิเอลเลยนั่นแหละ เขาไม่อายเด็กคนนี้หรอกเห็นมานักต่อนักแล้วนี่
"เออ ใส่เสร็จแล้วก็อย่าลืมมาแต่งตัวให้ฉันด้วยล่ะ หนาวจะตายอยู่แล้วจะให้อยู่แบบนี้อีกนานแค่ไหน"ชิเอลหลับตาสั่งเอากระดาษทิชชู่ออกจากจมูก ตอนนี้เลือดหยุดไหลแล้วและยังคงอยุ่ในห่อผ้าปูที่นอนเหมือนอยุ่ในถุงนอนมันอุ่นก็จริงแต่เขาอยากใส่เสื้อผ้ามากกว่า
"ขอรับ"เซบาสเตียนตอบรับพรางสวมใส่กางเกงแสล็กสีดำไปพรางๆ
ชิเอลพลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้พ่อบ้านซึ่งในตอนนี้ที่นอนของเขาถูกเปลี่ยนมาอยู่อีกข้างหนึ่งใกล้กับทางออกของเตนท์ เพราะเซบาสเตียนไม่ยอมให้นอนใกล้เสากระโดงเตนท์อีกแล้ว เพราะกลัวเขาจะดึงเสาออกมาจนทำเตนท์ล่มอีก
และพอเซบาสเตียนแต่งตัวให้ตนเองเสร็จก็เดินไปหยิบชุดนอนมาสวมให้ชิเอลต่อโดยครั้งนี้เด็กหนุ่มยอมให้ใส่กางเกงขายาวเวลานอนแต่โดยดี เพราะว่าเขาตระหนักแล้วว่าอากาศยามค่ำในป่ามันหนาวเย็นมากขนาดไหน
"หึ..คราวนี้ยอมให้ผมใส่กางเกงขายาวให้แล้วสินะขอรับ"เซบาสเตียนแซวยิ้มๆพรางจับชิเอลใส่กางเกงไปพราง
"พูดมากน่ะ รีบๆแต่งตัวให้ฉันได้แล้ว"ชิเอลหลับตาพูดอย่างไม่สบอารมณ์เล็กน้อยที่โดนแซว
เซบาสเตียนพยักหน้ารับแล้วก้มหน้าก้มตาสวมใส่เสื้อผ้าให้ชิเอลต่อให้เสร็จ 
ซึ่งค่ำคืนนี้พวกเขาต้องใส่เสื้อผ้าหลายชั้น ทั้งเสื้อนอนตัวใน เสื้อคลุมตัวยาวกันหนาว กางเกงขายาว ถุงเท้า ผ้าพันคอและถุงมือ ซึ่งครั้งนี้ชิเอลอนุญาติให้เซบาสเตียนไปหยิบกระเป๋าเสื้อผ้ามาเปิดเองได้โดยปริยาย
หลังจากนั้นเซบาสเตียนก็ลุกออกไปนอกเตนท์เมื่อเกิดนึกอะไรขึ้นมาได้ ชิเอลที่ทำท่าจะเข้านอนก็ดันตัวลุกขึ้นตามออกไปอย่างสงสัยว่าเจ้าอีกาจะไปไหน 
"นั่นนายจะไปไหนน่ะ เซบาสเตียน"ชิเอลเดินตามออกมาถามเอามือดึงรั้งแขนของเซบาสเตียนเอาไว้ไม่ยอมให้ไปไหน
"อ้อแค่จะออกมาดูความเรียบร้อยน่ะครับ แล้วก็จะทำธุระส่วนตัวก่อนนอนด้วย"เซบาสเตียนหันมาบอกยิ้มๆ
"งั้นเหรอ..อืม..ฉันเองก็ต้องทำด้วยเหมือนกันสินะ นายไปเอามาสิ"ชิเอลเกิดนึกขึ้นได้ว่าตนยังไม่ได้แปรงฟันเลย จึงคิดจะให้พ่อบ้านช่วยแปรงให้เหมือนตอนที่อยุ่ที่บ้านตามปกติ
"อ่าครับ รอสักครู่"เซบาสเตียนตอบรับพรางเดินไปหยิบกระเป๋าที่เสื้อผ้าในเตนท์ที่พึ่งเอาเข้าไปออกมาหาแปรงสีฟันทั้งของเขาและนายน้อยรวมถึงน้ำยาด้วย
พอเซบาสเตียนเตรียมของมาพร้อมแล้วพวกเขาก็พากันเดินไปนั่งที่ข้างลำธารโดยซาตานหนุ่มเอาผ้ามาปูให้ชิเอลและตนเองนั่งจะได้ไม่เลอะเสื้อผ้า
"ทำใจเอาไว้หน่อยล่ะ น้ำมันเย็นน่าดูเลยนะขอรับ"เซบาสเตียนบอกก่อนจะเอื้อมมือหยิบขันมาตักน้ำจากในลำธารมาเตรียมเอาวางเอาไว้ข้างๆตัว ตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่ข้างๆชิเอลท่ามกลางแสงดาวยามคำคืน กระแสลมเย็นๆพัดมาเอื่อยๆเป็นระยะๆ
"ก็แค่บ้วนปาก แป๊บเดียวก็เสร็จแล้วไม่ใช่หรือไง"ชิเอลหลับตาพูดพรางค่อยๆเอนตัวลงนอนหนุนตักพ่อบ้านให้ช่วยแปรงฟันให้
"ขอรับ "เซบาสเตียนตอบรับพรางเริ่มลงมือเอายาสีฟันเทใส่แปรงสีฟันแล้วค่อยจับชิเอลเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย
"อา.."ชิเอลรู้หน้าที่ตนเองดีจึงนอนหลับตาลงเอามือประสานไว้บนอกแล้วอ้าปากว้างๆยอมให้พ่อบ้านบริการแปรงฟันให้
แล้วจากนั้นเซบาสเตียนก็แปรงฟันให้ชิเอลจนเสร็จ เด็กหนุ่มดันตัวขึ้นมานั่งยื่นมือมารับขันน้ำจากมือพ่อบ้านมาอมบ้วนปาก บ้วนน้ำยาทิ้งจนปากสะอาดสดชื่น ก็ส่งขันคืนให้ซาตานหนุ่มเอาไปวางไว้
แล้วคอยรับผ้าขนหนูผืนเล็กๆเอาไปเช็ดหน้าเช็ดตาจากนั้นก็นั่งรอ ให้ซาตานหนุ่มแปรงฟันให้ตัวเองไปเสร็จเรียบร้อยก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกทีว่าจะยังนั่งอยู่ตรงนี้ต่อหรือจะกลับเข้าเตนท์ไปหลับนอนดี
แต่คนที่จะตัดสินใจไม่ใช่เซบาสเตียน แต่เป็นชิเอลต่างหาก
"นี่..ทำธุระเสร็จแล้วจะเอายังไงต่อ จะนอนหรือว่าจะอยู่ตรงนี้ต่ออีกหน่อยกันล่ะ เซบาสเตียน"ชิเอลหันมาถามเมื่อเห็นว่าเซบาสเตียนแปรงฟันเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"แล้วแต่นายน้อยสิขอรับ ผมยังไงก็ได้"เซบาสเตียนพูดพรางลุกขึ้นเอาแปรงสีฟันทั้งของเขาและของนายน้อยไปวางใส่ไว้ในแก้วเปล่าแล้ววางทิ้งไว้บนขอนไม้ก่อนจะเดินกลับมานั่งที่เดิมข้างๆชิเอล
"อืม..ฉันเองก็ไม่ค่อยง่วงสักเท่าไหร่ คืนนี้อากาศเย็นก็จริงแต่ดูสิดาวเต็มท้องฟ้าเลยเนอะ"ชิเอลเริ่มชวนดูดาวอย่างเนียนๆเขาไม่เคยนั่งดูดาวกับใครมาก่อนเลยในชีวิต จึงค่อนข้างรู้สึกขัดเขินอยู่เหมือนกัน
"นั่นสินะขอรับ คืนนี้ดาวเต็มท้องฟ้าจริงๆด้วย"เซบาสเตียนเห็นด้วยพรางแหงนหน้ามองดูดาวบนท้องฟ้าไปพราง
และในขณะนั้นเอง
"อุ้ย ดูสิเซบาสเตียนนั้นดาวตกล่ะ!!"ชิเอลร้องบอกพรางรีบเอามือมากุมหลับตาอธิฐาน เขาเคยได้ยินแม่บอกตอนเขาเล็กว่าถ้าหากเห็นแสงของดาวตกให้รีบอธิฐานแล้วพรนั้นจะเป็นจริงสมความปรารถนา
เซบาสเตียนมองดูนายน้อยทำท่ากุมมือหลับตาอยู่แบบนั้นอย่างแปลกใจสงสัยว่าเด็กคนนี้กำลังทำอะไร
"เอ้าอย่ามัวแต่มองสิ นายเองก็รีบอธิฐานขอพรสิ เร็วๆ"ชิเอลหันมาสั่งทั้งที่ยังหลับตาอยู่
"ขอพรงั้นรึ..."เซบาสเตียนทวนคำอย่างงงๆแต่ก็ยอมทำตามที่นายน้อยบอกลองทำตามแบบชิเอลดู เขารีบหลับตาแล้วกุมมืออธิฐานในใจไปด้วยอีกคน ถึงแม้ว่าตนจะไม่ค่อยเชื่อในเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ แต่เพื่อให้เด็กคนนั้นพึงพอใจเขาก็จะยอมทำตามดูสักครั้งแล้วกัน
และจากนั้นชิเอลก็ลืมตาขึ้นเอามือลงหันมาถามความเห็นจากพ่อบ้านของเขาทันที
"ไงเซบาสเตียนตกลงนายอธิฐานขอพรดาวตกนั้นว่าไง"ชิเอลหันมาถามด้วยความอยากรู้ว่าปีศาจอย่างเซบาสเตียนจะขอพรว่าอะไรบ้าง
"เอ่อ..ความลับ ไม่บอก"เซบาสเตียนทำเป็นงุบงิ๊บไม่ยอมบอกซะงั้น
"อะไรกันเล่าขี้งกชะมัด แค่นี้ก็บอกไม่ได้ ชิ"ชิเอลจึงโวยใส่จิปากอย่างไม่พอใจแกล้งทำเป็นงอน
"ถ้าอยากให้บอก นายนอยก็ต้องบอกผมมาก่อนสิ"เซบาสเตียนจึงทำการต่อรองเขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่านายน้อยขอพรว่าอะไร
"ก็ได้..ฉันขอพรให้นายน่ะ"ชิเอลหันมาพูดด้วยท่าทีจริงจัง
"เห..ขออะไรงั้นหรือครับ"เซบสเตียนถามกระพริบตาปริบๆมองชิเอลอย่างแปลกใจ
"ขอให้การแข่งขันฟันดาบของเราชนะ"ชิเอลหลับตาพูด 
"ผมเองก็เหมือนกันขอให้นายน้อยแข่งชนะ"เซบาสเตียนจึงยอมบอกคำขอพรของเขาบ้าง
"แหมคิดเหมือนกันเลยเหรอเนี่ยไม่น่าเชื่อ"ชิเอลหรี่ตาพูดกวนๆ
"หึหึหึ นั่นสิขอรับ คำขอของพวกเราต้องเป็นจริงแน่ๆเลยใช่มัยล่ะ นายน้อย"เซบาสเตียนหันมาถามชิเอลยิ้มๆ
"เอ่อ..คงจะ..เป็นจริงมั้ง.."ชิเอลไม่อยากคาดหวังอะไรกับตัวเองมากนักเลยพูดอ้อมแอ้มไป 
"งั้นก็หมายความว่า..การแข่งขันในครั้งนี้นายน้อยจะพยายามอย่างเต็มที่เลยสินะขอรับ ต้องชนะให้ได้อันดับหนึ่งเลยนะขอรับ ทำให้ได้นะขอรับ"เซบาสเตียนถามด้วยดวงตาลุกวาว พรางคว้าจับมือชิเอลมากุมไว้ทั้งสองข้างมองจ้องด้วยความคาดหวังแบบสุดๆเลยทีเดียว
ชิเอลถึงกลับผงะอ้าปากพะงาบๆพูดอะไรไม่ออกเมื่อเห็นท่าทีคาดหวังแบบนั้นของเซบาสเตียน
"อ่ะ อื้ม..จะพยายามแล้วกันนะ นายเลิกมองฉันแบบนั้นสักทีเหอะ ขนลุกไปหมดแล้วเนี่ย"ชิเอลหลับตาพูดพรางดึงมือออกจากการจับกุมของพ่อบ้านตาลุกวาวเมื่อครู่ออกมาก่อนที่เขาจะโดนดวงตาคู่นั้นแผดเผาไปหมดทั้งตัว
เซบาสเตียนกลับมาอยู่ในอาการสงบหลังจากที่ส่งความคาดหวังไปให้ชิเอลจนหมด เขาก็กลับมาเป็นพ่อบ้านคนเดิม แหงนหน้ามองดูดวงดาวต่อไปเงียบๆ
"นี่..เซบาสเตียน..นายเคย...นั่งดูดาวแบบนี้กับใครมาก่อนหรือเปล่า"จู่ๆชิเอลก็ถามขึ้นมา เขาอยากรู้มานานแล้วว่าเมื่อก่อนเซบาสเตียนทำอะไรบ้าง
"เคยสิครับแต่ก็นานแล้วล่ะนะ ตั้งแต่ผมอยู่ที่โลกปีศาจนั้นแหละ"เซบาสเตียนตอบพรางเอนตัวลงนอนเอาหัวหนุนแขนแหงนหน้ามองดูหมู่ดาวต่างๆบนท้องฟ้าไปอย่างเพลินๆและแสนจะคิดถึงเมื่อเขาได้เอ่ยถึงเรื่องนั้นออกมา
"หา..นายเคยมาดูดาวแบบนี้กับคนอื่นมาก่อนงั้นเหรอ!!"ชิเอลโถมตัวขึ้นมานั่งคล่อมตัวเซบาสเตียนถามทันทีด้วยความตกใจ
"คงงั้นมั้ง"เซบาสเตียนนอนหลับตาพูดยั่วๆให้อยากรู้แล้วเงียบไปไม่พูดต่อ
"กับใคร!! ผู้หญิง หรือผู้ชาย บอกมานะ!!"ชิเอลตวาดถามกระชากคอเสื้อแล้วก้มมาจ้องหน้าเซบาสเตียนเขม็งเลยด้วยความไม่สบอารมณ์ (หึง)
"เอ่อ..ผู้ชาย..มั้ง"เซบาสเตียนทำเป็นเสมองไปทางอื่นเอานิ้วมาเกาแก้มตอบหน้าตาเฉย
"ผู้ชายงั้นเหรอ นายไปมีอะไรกับผู้ชายมาก่อนฉันมากี่คนแล้วหา!!"ชิเอลจับขยุ้มคอเสื้อเค้นคออีกาจอมเจ้าชู้มาถามให้รู้เรื่อง
"มะไม่เคย!! พะพึ่งมีกับนายน้อยนี่แหละครั้งแรก จริงๆนะขอรับ"เซบาสเตียนลำล่ำละลักตอบ
"แล้วพวกผู้หญิงล่ะ มีอะไรกับแม่พวกนั้นมากี่คนแล้ว"ชิเอลถามต่อถึงแม้จะเริ่มโล่งใจว่าสำหรับผู้ชายเขาเป็นครั้งแรกของพ่อบ้านก็เถอะ แต่กลับผู้หญิงล่ะ
"ก็..ไม่กี่คนเองง่ะ"เซบาสเตียนเสมองไปทางอื่นพูดอุบอิบแทบไม่ค่อยได้ยิน
แต่ปีศาจหูดีอย่างชิเอลมีหรือจะไม่ได้ยิน
"ไม่กี่คนนี่มันเท่าไหร่ รวมยัยแม่ชีนั้นด้วย ตอนนั้นฉันยังไม่ได้คิดอะไรก็เลยยอมให้นายไปทำกับแม่นั่นได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว บอกมานะนายมีมากี่คนแล้วก่อนที่จะมีฉันน่ะ!!"ชิเอลเค้นคอถามเขย่าตัวพ่อบ้านของเขาอย่างเอาเป็นเอาตายเลยทีเดียวหน้าแดงกล่ำด้วยความโมโห
"โถ่นายน้อยนั้นมันก็แค่อดีตจะไปสนใจอีกทำไมล่ะครับ มันธรรมดาจะตายไปที่จะมีอะไรกับเพศตรงข้าม ก็ตอนนั้นผมยังไม่เคยจริงจังกับใครเลยสักคนนี่นา"เซบาสเตียนพยายามประนีประนอม
"งั้นก็เป็นอย่างที่นายพูดมาตอนอยู่ที่หุบเขาดิวอี้สินะ ใช่มัยพ่อเพลบอย ฟันแม่พวกนั้นมาไม่เลือกหน้าเลยสินะใช่มัย"ชิเอลเขย่าตัวเซบาสเตียนไม่หยุดจนหัวสั่นหัวคลอนดวงตาสีแดงวาวโรจ์
"เปล่าสักหน่อย!! แค่ยัยแม่ชีนั้นคนเดียวที่ฟันไปนั่นเพราะงานของคุณต่างหาก แต่มีอะไรกันจริงๆแค่กับนายน้อยคนเดียวนี่แหละ ส่วนคนอื่นๆแค่ควงไปเล่นๆเฉยๆเบื่อก็เลิก"เซบาสเตียนหลับตาพูดพยายามแก้ต่างให้ตนเอง ชิเอลนิ่งไปครู่หนึ่ง
"ไม่มีจริงๆแน่นะ ห้ามมาโกหกฉันนะ"ชิเอลหรี่ตาถามย้ำเพื่อความมั่นใจอีกที อารมณ์ครุกรุ่นเมื่อครู่หายไปเล็กน้อย
"ครับไม่มีจริงๆ"เซบาสเตียนรีบตอบรับอย่างขันแข็ง
"แล้วนายเริ่มมีแฟนไว้ควงเล่นตั้งแต่อายุเท่าไหร่"ชิเอลถามต่อเริ่มใจชื้นขึ้นมาบ้างเรื่องอดีตของเซบาสเตียน
"ห้าขวบ"เซบาสเตียนหลับตาตอบหน้าแดงหน่อยๆ
"โหนี่แกไวไฟตั้งแต่เด็กเลยเหรอเนี่ย เจ้าอีกา!!"ชิเอลร้องอย่างตกใจเบิกตากว้างนึกไม่ถึงว่าเจ้าอีกานี่จะไวไฟตั้งแต่เด็กเลยแฮะ
"เปล่าที่เป็นแฟนกันเพราะถูกพ่อแม่บังคับต่างหาก ยังไม่เคยมีอะไรกันเลยสักครั้ง"เซบาสเตียนหลับตาพูด
"หมายความว่าไง"ชิเอลถามดันตัวลุกขึ้นมานั่ง
"ก็แค่โดนจับให้หมั้นกันตั้งแต่เด็กน่ะ แต่พอโตขึ้นยัยนั่นก็ขอถอนหมั้นไปเอง ผมก็เลยรอดตัวไป"เซบาสเตียนหลับตาพูดดันตัวลุกขึ้นมานั่งตามชิเอลด้วย
"แล้วที่บอกว่าเคยดูดาวกับผู้ชายนี่มันยังไง ดูกับใคร"ชิเอลสอบสวนพ่อบ้านต่อ
"เฮ้อ..ดูกับพี่ชาย ตอนนั้นน่าจะสิบขวบได้มั้ง ดาวที่โลกปีศาจสวยมากเลยล่ะ พวกเรานั่งดูและจินตนาการรูปร่างของดวงดาวไปว่ามันเหมือนกับอะไร แล้วทายกันเล่นๆว่าคิดตรงกันมัย บางทีก็นอนเล่นฟังเรื่องนิทานดวงดาวไปด้วย หลังจากนั้นพอเราโตขึ้นท่านพี่ก็มีงานล้นมือจึงไม่ค่อยมีเวลาให้มากนัก เรื่องที่เคยดูดาวกันบ่อยๆตอนเด็กๆก็เลยต้องยกเลิกไป ผมก็เลยดูเพียงลำพัง"เซบาสเตียนยอมบอกเรื่องของตนเองให้ชิเอลรู้ข้อมูลอีกอย่างหนึ่งแล้ว ที่แท้เจ้าอีกานี่ก็มีพี่ชายกับเค้าด้วยเหรอเนี่ย
"นายกับพี่ชายอายุห่างกันกี่ปี"ชิเอลถามต่อมองหน้าเซบาสเตียนอย่างสนใจ
"ห่างกันห้าปีขอรับ"เซบาสเตียนตอบยิ้มๆ
"อืมท่าทางนายกับพี่ชายจะสนิทกันมากเลยสินะ น่าอิจฉาจัง ไว้นายกลับไปบ้านที่โลกปีศาจอย่าลืมแนะนำเขาให้ฉันรู้จักด้วยล่ะ"ชิเอลเริ่มอยากไปพบครอบครัวของเซบาสเตียนซะแล้วสิ
"ครับไว้รอผมเบื่อโลกมนุษย์นี่ก่อนนะ คงอีกหลายร้อยปีเลยล่ะ หึหึหึ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆดูท่าจะยังไม่อยากกลับอีกนานเลย
"ชิ"ชิเอลทำเป็นจิปากอย่างไม่สบอารมณ์ ที่โดนพูดขัดใจอีกตามเคย
"แล้วเรื่องพวกสาวๆล่ะนายทำแบบนั้นไปทำไม"ชิเอลถามต่อเขายังติดใจสงสัยในการควงสาวไม่เลือกหน้าของเซบาสเตียนอยู่
"ก็แค่ค้นหาคนที่ใช่สำหรับผม แต่ควงมากี่คนๆก็ไม่มีใครที่ใช่เลยสักคน"เซบาสเตียนหลับตาพูดอย่างตรงไปตรงมา
"แล้วนายเริ่มทำตัวเป็นหนุ่มเพลบอยตั้งแต่อายุเท่าไหร่"ชิเอลสอบสวนต่อ
"สิบหกได้มั้ง เกือบโดนท่านแม่จับหมั้นอีกรอบแน่ะ เพราะท่านแม่คงรำคาญผมน่าดูล่ะ ก็เล่นพาผู้หญิงมาบ้านไม่ซ้ำหน้าพอข้ามคืนก็ทิ้งและไปควงอีกคน มีแต่พวกที่ชอบเสนอตัวอยากจับผมเป็นแฟนกันทั้งนั้นเลย แหม..ก็คนมันหน้าตาดีนี่นะ ช่วยไม่ได้ หึหึหึ "เซบาสเตียนหลับตาพูดยิ้มกริ่มอย่างภาคภูมิใจที่ตนมีปีศาจสาวๆสวยๆมาชอบมากมายจนหัวกระไดบ้านไม่เคยแห้งเลยทีเดียว
ชิเอลเกิดหมั่นไส้ขึ้นมาตงิดๆจึงเอื้อมมือไปดึงหูเซบาสเตียนทันที
"นี่แน่ะ ชักจะหลงตัวเองเกินไปแล้ว พ่อเพลบอย แล้วจากนั้นยังไงต่อ นายยังคงแสวงหาคนที่ใช่สำหรับนายต่อไปอีกหรือเปล่า "ชิเอลถามต่ออย่างลุ้นๆ เขากลัวจะโดนเจ้าอีกาเพลบอยนี่ทิ้งเอาน่ะสิ
"โอยยา นายน้อยอ่ะอย่าดึงหูผมสิ ก็บอกแล้วว่านั่นมันก็แค่อดีตจะฟื้นฝอยหาตะเข็บทำไมกันล่ะ"เซบาสเตียนพยายามแก้ต่างเอามือมาดึงมือชิเอลออกไปจากหูของเขาก่อนที่จะโดนเด็กหนุ่มดึงจนหูยาน
"บอกมาสิ"ชิเอลยื่นหน้ามาถามดวยท่าทีจริงจัง แม้จะกลัวคำตอบของเซบาสเตียนอยู่เหมือนกัน
"หึ..ไม่แล้วล่ะครับ"เซบาสเตียนหลับตาพูดยิ้มๆเอามือลูบคลำหูตนเองไปป้อยๆ
"เอ๋..ทำไมล่ะ"ชิเอลถามต่อใจเต้นระรัวอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
เซบาสเตียนก้มลงมองสบตากับชิเอลพรางเอามือมาจับเชยคางให้เงยขึ้น
"เพราะผม..เจอคนที่ใช่สำหรับผมแล้วไงล่ะ จ๊วบ^^"เซบาสเตียนพูดด้วยท่าทีกวนๆก่อนจะก้มลงมาจูบประกบปากชิเอลอย่างอ่อนโยน
"อุ๊บ 0////0"ชิเอลก็โดนจูบไปทันทีโดยไม่ทันได้ตั้งตัวเลย 
"ฉะ ฉัน ฉัน 0///0"ชิเอลถึงกลับติดอ่างพูดอะไรไม่ออกหน้าแดงกล่ำ หัวใจเต้นถี่แรง ด้วยความคาดไม่ถึงว่านี่เป็นการสารภาพรักของเซบาสเตียนงั้นเหรอ ไม่มั้ง ไม่ใช่มั้ง เจ้านั่นไม่ได้บอกรักเขาสักคำ เขาคงจะคาดหวังไปเองล่ะมั้ง
"เฮ้อ..อากาศเย็นจังเลยน้าคืนนี้ ดาวก็เยอะแยะเลย เนอะ นายน้อย"เซบาสเตียนพูดไปพรางเอนตัวลงนอนเอาหัวหนุนแขนแหงนมองท้องฟ้ายามคำคืนไปต่อ
ส่วนชิเอลนั่งตัวแข็งเป็นหินไปแล้วหน้าแดงกล่ำไม่จางลงเลย ในหัวของเขาตอนนี้มีแต่คำพูดของเซบาสเตียนเมื่อกี๊เต็มไปหมด เขากำลังสับสนว่านั่นใช่คำสารภาพรักหรือเปล่า เขาเองก็ไม่เคยถูกใครบอกรักมาก่อนซะด้วยสิ มันใช่หรือเปล่า ใช่มัยน้า
"นายน้อย..เป็นอะไรไปหรือครับทำไมหน้าแดงๆนั่งตัวแข็งเป็นรูปปั้นแบบนั้นล่ะ"เจ้าตัวต้นเหตุถามอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย
ชิเอลสะดุ้งเริ่มรู้สึกตัวพรางรีบเอามือลูบหน้าตนเองทำให้กลับมาเป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้
"นี่เซบาสเตียน ที่นายพูดมาว่าจะหยุดอยู่เพียงแค่ฉันนี่ นายพูดจริงๆเหรอ นายจะไม่ไปยุ่งกับคนอื่นอีกแล้วใช่มัย"ชิเอลหันหน้ามาถามอย่างตรงไปตรงมา
"หึ แค่มีคุณเพียงคนเดียวก็ยุ่งจนไม่มีเวลาจะไปหาใครแล้วล่ะครับ"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆพรางคว้าแขนชิเอลดึงมานอนโอบกอดแนบอก
"เหวอ..นะนาย..นาย 0///0"ชิเอลร้องอย่าตกใจหน้าแดงซ่านที่ถูกเซบาสเตียนฉุดตัวลงมานอนกกกอดแนบอกแบบกระทันหัน
"นายน้อยดูบนท้องฟ้านั่นสิขอรับ กลุ่มดาวนั้นดูแล้วเหมือนสิงโตเลยนะ"เซบาสเตียนพูดพรางชี้มือไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว
ชิเอลเขินจนหน้าแดงซ่าน แต่ก็ยังแหงนมองดูกลุ่มดาวที่เซบาสเตียนชี้ไปด้วยเช่นกัน
"เหรอ..แต่ฉันว่ามันเหมือนหมีที่ฉันเจอมากกว่านะ นายมองยังไงว่าเป็นสิ่งโต"ชิเอลเถียงเขาไม่คิดว่ามันเป็นสิงโตหรอก
"สิงโตต่างหาก"เซบาสเตียนโต้กลับ
"หมีต่างหาก"ชิเอลเถียงไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
"สิงโตขอรับ"เซบสเตียนเถียงกลับ
"หมี!!"ชิเอลก็ไม่ยอมโต้กลับ
และจากนั้นก็นอนเถียงกันไปอีกสักพัก จนเริ่มเบื่อจึงหยุดเถียง
"เออ..จะหมีหรือสิงโตก็ช่างมันละกัน ขี้เกียจเถียงแล้ว"ชิเอลจึงพูดตัดบทเพราะเริ่มรำคาญมุดหน้าลงกับอกของพ่อบ้านหาไออุ่นเพราะลมเย็นพัดหน้ามาตลอดจนเริ่มแสบหน้าแล้ว
"หึหึหึ"เซบาสเตียนได้แต่อมยิ้มอย่างขบขันพรางเอามือมาคอยลูบหัวลูบหลังชิเอลเบาๆอย่างเพลินมือ
จากนั้นก็ต่างคนต่างเงียบกันไปสักพัก..ชิเอลเงยหน้าขึ้นมามองสบตาแล้วขมวดคิ้วมุ่นเขายังอดขับข้องใจเรื่องคำพูดของเซบาสเตียนไม่ได้เสียที เขาอยากรู้ว่าเจ้าอีกานี่คิดยังไงกับเขากันแน่ รักหรือไม่รัก เขาอยากจะได้ยินจากปากของชายผู้นี้ให้แน่ใจเหลือเกิน แม้การกระทำทุกอย่างก็บ่งบอกว่าแคร์เขา ห่วงเขาเสมอ แต่เขาก็ยังไม่มั่นใจอีกอยู่ดีว่าเจ้านี่รักเขาจริงๆหรือเปล่า หรือแค่คบกันเล่นๆเหมือนแม่พวกผู้หญิงพวกนั้นที่คบกันแค่คืนเดียวแล้วบอกเลิกแบบนั้นเขาไม่เอาด้วยหรอกนะ
"นี่..เซบาสเตียน"จู่ๆชิเอลเริ่มเอ่ยทักทำลายความเงียบขึ้นมาเงยหน้ามามองจ้องตา
เซบาสเตียนก้มหน้าลงมามองและรอคอยฟังคำพูดของชิเอลว่าเด้กคนนี้จะพูดอะไรกับเขาต่อ
"นาย..เอ่อ...0///0 เอ่อ..คะ คิดยังไงกับ ฉะ ฉัน"ชิเอลถามด้วยท่าทีขัดเขินหน้าแดงระเรื้อ พอถามจบก็หันหน้าหนีทันที
เซบาสเตียนนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะเสมองไปบนท้องฟ้า ไม่ยอมตอบคำถามของชิเอล จะให้เขาตอบได้ยังไงกันล่ะเขาเองก็เขินเป็นเหมือนกันนะ
"ว่าไงล่ะ นายคิดยังไงกับฉัน"พอไม่ได้รับคำตอบจากเซบาสเตียนชิเอลจึงถามซ้ำอีกครั้ง เร่งให้ชายหนุ่มตอบคำถามเขามาตรงๆ
"อ้า..ดูเหมือนว่าพระจันทร์จะขึ้นสูงแล้วสิ มานายน้อยได้เวลาที่คุณต้องเข้านอนนะขอรับ"เวบาสเตียนรีบพูดเปลี่ยนเรื่องบ่ายเบี่ยงไปทันที พรางผุดลุกขึ้นมานั่งจับชิเอลมารวบตัวขึ้นอุ้มไว้ในอ้อมแขนพาเดินกลับไปที่เตนท์อย่างรวดเร็ว
"อึ้ย..อะไรกันเล่า นายยังไม่ได้ให้คำตอบฉันเลยนะ ตกลงนายคิดยังไงกับฉันบอกมานะ!!"ชิเอลดิ้นพลาดๆร้องโวยวายเอามือทุบอกพ่อบ้านอย่างไม่พอใจ เขาต้องการคำตอบ ไม่ใช่อยากนอนจะสักหน่อย
"เด็กดีไม่ควรนอนดึกนะขอรับ พรุ่งนี้นายน้อยมีฝึกแต่เช้าต้องรีบนอนแล้วล่ะ"เซบาเตียนพูดยิ้มๆไม่สนใจการโวยวายของชิเอล พอเดินลิ้วๆจนมาถึงปากทางเข้าเตนท์ แล้วก็มุดเข้าไปพานายน้อยของเขาไปวางลงบนที่นอนแล้วหยิบผ้าห่มมาคลุมห่มให้
"ว่าไงเล่าตอบมานะ ตอบมา คิดยังไงกับฉัน!!"ชิเอลไม่ยอมนอนผุดลุกขึ้นมานั่งจ้องหน้าผู้ชายปากแข็งเขม็งพราง ถามคำถามซ้ำอีกครั้งหากไม่ได้คำตอบคืนนี้เขาคงนอนไม่หลับแน่ๆ
เซบาสเตียนหรี่ตามองทำท่าเหมือนกำลังโกรธที่เอาแต่เซ้าซี้ถามเขาอยู่ได้ ก่อนจะหลับตาลงคลานไปยังที่นอนฝั่งของตนแล้วล้มตัวลงนอนทันทีโดยไม่สนใจจะตอบคำถามของชิเอลเลยแม้แต่น้อย
ชิเอลไม่ยอมแพ้เอาหมอนมาตีใส่หัว 
พลัวะๆ!!!
"ใครใช้ให้นายมานอนก่อนฉัน ฉันยังไม่นอนเลยนะ บอกมาเดี่ยวนี้นะ บอกมา!!"ชิเอลตวาดใส่เอาหมอนมาไล่ตีผู้ชายปากแข็งอย่างไม่สบอารมณ์ ก้เขาอยากรู้นี่ว่าเจ้านั้นรักเขาบ้างหรือเปล่า อยากรู้จนนอนไม่หลับแล้ว
เซบาสเตียนเริ่มหมดความอดทน ลุกขึ้นมาแย่งหมอนชิเอลออกมาจากมือแล้วคว้าตัวมาจับกดนอนหงายราบบนที่นอนจ้องหน้าเขม็งด้วยท่าทีดุดัน
"ฮึ่ก 0///0"ชิเอลถึงกลับสะอึ่กหน้าแดงกล่ำเมื่อถูกจ้องหน้าราวกับจะโดนกลืนกินแบบนั้น
"นอนได้แล้วขอรับ ไม่งั้นจะจับปล้ำเล่นจ้ำจี้อีกรอบนะ นอน..เดี่ยว..นี้"เซบาเตียนพูดข่มขู่ยื่นหน้ามาใกล้ๆทำท่าจะจับเด็กตัวยุ่งฟัดหอมแก้ม
"ถ้านายไม่ให้คำตอบ ฉันนอนไม่หลับหรอก"ชิเอลพูดด้วยท่าทีจริงจังจ้องตากับเซบาสเตียนเขม็ง
เซบาสเตียนอึ้งไปอีกครั้งก่อนจะหลับตาลงดันตัวออกมานั่งเอามือยีผมตนเองจนยุ่งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความไม่สบอารมณ์ ที่นายน้อยพยายามจะคาดคั้นให้เขาตอบให้ได้เลย
"พูดมา..หรือว่าจะให้ฉันใช้ตาขวาบังคับนาย"ชิเอลเริ่มใช้ไม้ตายแล้ว
เซบาสเตียนกลัวโดนใช้ตาขวาบังคับให้ตอบ เขาจังตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง โดยการเดินออกไปนอกเตนท์
ชิเอลตกใจที่จู่ก็เห็นเซบาสเตียนออกไปจากเตนท์ เขากลัวโดนเจ้านั้นทิ้งจึงเปิดปากเตนท์ออกไปมองให้แน่ใจว่าเจ้านั่นยังอยู่ไม่ได้ไปไหนแล้วภาพที่เขาเห็นคือ ซาตานหนุ่มกำลังหยิบกระเป่าออกมาเปิดแล้วหยิบกระดาษออกมาหนุ่งแผ่น ตามด้วยปากกาขนนก แล้วก้มหน้าก้มตาขีดเขียนอะไรบางอย่าง ก่อนจะเอาปากกาเก็บไว้ตามเดิมและปิดกระเป๋า ดันตัวลุดขึ้นยืน เดินมาหานายน้อยที่ยืนมองดูเขาอยู่ที่ปากเตนท์
"อ่ะ..นี่คือคำตอบของผม"เซบาสเตียนพูดด้วยท่าทีจริงจังแล้วส่งยื่นกระดาษที่เขาเขียนเมื่อครุ่นี้ส่งให้ชิเอล
"เอ๋..นี่มัน.."ชิเอลยื่นมือมารับเอากระดาษมาลองอ่าน แต่ทว่าเขากลับอ่านไม่ออกเพราะมันเป็นภาษารูนของปีศาจ
"ถ้านายน้อยถอดความในกระดาษนี้ได้เมื่อไหร่ คุณก็จะรู้ความในใจของผม พยายามเข้านะขอรับ ผมนอนก่อนล่ะ นายน้อยเองก็อย่านอนดึกมากนะเดี๋ยวพรุ่งนี้จะตื่นไม่ไหวเอานะขอรับ ราตรีสวัสดิ์.."เซบาสเตียนหลับพูดยิ้มๆก่อนจะเดินผ่านชิเอลเข้าไปในเตนท์แล้วล้มตัวลงนอนทันที ไม่สนใจนายน้อยแล้ว
"อึ้ย ขี้โกงนี่ เล่นใช้ภาษารูนแล้วแบบนี้ใครจะไปอ่านได้ฟะ!!"ชิเอลหันมาโวยใส่อย่างไม่สบอารมณ์
และพอหันมาเจ้าพ่อบ้านตัวแสบก็แกล้งทำเป็นกรนใส่ไปเสียแล้ว
"คร่อกกกก ฟี้"เซบาสเตียนแกล้งหลับเอาผ้าห่มมาคลุมโปงหลบ
"อึ้ย อย่าพึ่งมาหลับก่อนฉันสิเฟ้ย เจ้าบ้าเอ๊ย!!"ชิเอลเดินตรงมาจับคอเสื้อเซบาสเตียนเขย่าๆปลุกให้อีกากวนประสาทมาคุยกับเขาให้เคลียก่อน มาเล่นเขียนเป็นภาษารูนให้อ่านแบบนี้จงใจกวนประสาทเขาชัดๆเลย เจ้าอีกานี่
"คร่อกกกกก"และเจ้าพ่อบ้านกวนประสาทก็ยังคงหลับต่อไป ต่อให้เขย่าแรงๆยังไงก็ไม่ยอมตื่นหรอก
ชิเอลจึงเอากระดาษมาจ้องมองจนตาแทบถลน แต่เขาก็ไม่รู้อยู่ดีว่าอักขระพวกนี้มีความหมายว่าอะไร เท่าที่เขาสังเกตดูมีอักขระอยู่แค่ 6 ตัวเท่านั้น แต่ใน 6 ตัวนี้อ่านว่าอะไรล่ะ เขายังไม่เคยเรียนอักขระพวกนี้เลยสักตัว และกว่าจะได้เรียนต้องหลังจากที่เขาแข่งขันเสร็จแล้วเท่านั้น นี่เท่ากับว่าเป็นการกดดันเขาชัดๆเลย ต้องชนะเพียงอย่างเดียวสินะเขาถึงได้เรียนอักขระพวกนี้ เขาอยากรู้เหลือเกินมาเจ้าอีกานี่เขียนเอาไว้ว่ายังไง อยากรู้จนนอนไม่หลับเลย
"เฮ้อ..แบบนี้ยิ่งนอนไม่หลับกันไปใหญ่เลยสิ อ่านว่าอะไร อักขระ 6 ตัวนี่อ่านว่าอะไร อ่านว่าอะไร อ่านว่า.."ชิเอลเอาแต่พึมพำมองดูกระดาาแผ่นนั้นไม่ยอมวางเลย พรางเอนตัวลงนอนเอาหัวหนุนหมอน หยิบกระดาษมาดูในความมืด ในใจก็ร่ำแต่จะถามหาคำตอบที่ไร้คนตอบไปเรื่อยๆ ว่าอ่านว่าอะไร อ่านว่าอะไร จนกระทั่งผลอยหลับไปโดยไม่รู้ตัว มือที่ถือกระดาษก็ตกลงมาวางทาบไว้กับอก เขาจะเก็บรักษากระดาษแผ่นนี้ไว้ยิ่งชีวิตเลย จนกว่าเขาจะสาามารถรุ้ความหมายของอักขระหกตัวนั้น เมื่อนั้นเขาก็จะรู้ความในใจของเซบาสเตียน
และในค่ำคืนนี้ก็เป็นคืนที่แสนจะวุ่นวายอีกคืนเช่นกัน....