พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท3 YAOI 18+

พอชิเอลเดินออกมาจากเตนท์แล้วเขาก็ถามข้อสงสัยเรื่องการอาบน้ำในทันที
"นี่ แล้วนายจะให้ฉันไปอาบที่ไหน แถวนี้มันไม่มีที่อาบน้ำเลยนี่ หรือว่านายจะพาฉันกลับไปอาบที่บ้านของนาย"ชิเอลถามในขณะที่กำลังเดินตามหลังเซบาสเตียนเดินห่างเตนท์มาเรื่อยๆ จนเดินมาถึงตรงลำธาร
"อาบที่ลำธารนี่แหละครับ มาฝึกวิชาในป่าอย่าหวังว่าจะสบาย น้ำที่นี่ไม่ค่อยเย็นมากเท่าไหร่พออาบได้นะขอรับ"เซบาสเตียนพูดด้วยท่าทีขรึม ทำท่าจะคว้าแขนชิเอลมาจับแก้ผ้า
"หา เดี่ยวๆไม่เอานะ ฉันไม่อยากอาบน้ำเย็นตอนช่วงหน้าหนาวนี่หรอกนะ ขืนลงไปอาบได้แข็งตายกันพอดี ไม่เอา ไม่อาบ!!"ชิเอลร้องประท้วงส่ายหน้าปฎิเสธรัวๆ เขาไม่ยอมอาบน้ำในลำธารเป็นอันขาดหนาวจะตายชัก
"โถ่นายน้อยไม่เย็นหรอกน่า มาถอดเสื้อก่อนนะขอรับ"เซบาสเตียนพยายามเกลี้ยกล่อม
"ก็บอกว่าไม่อาบไงเล่า ปล่อยนะ"ชิเอลไม่ยอมปัดมือเซบาสเตียนออก แล้วเดินหนีกลับเข้าเตนท์ไปทันที อย่างดื้อดึง
"นายน้อย กลับมานี่เดี่ยวนี้นะขอรับ มาอาบน้ำก่อน!!"เซบาสเตียนสั่งเสียงดุ 
"อย่ามาออกคำสั่งเหมือนฉันเป็นเด็กๆจะได้มัย ฉันจะกลับเตนท์แล้ว ไม่อาบ!!"ชิเอลโต้แย้งอย่างไม่พอใจทำท่าจะวิ่งหนีกลับเตนท์ไปให้ได้ แต่ทว่ากลับถูกเซบาสเตียนคว้าแขนรั้งเอาไว้เสียก่อน
"นายน้อย นี่ถ้ายังขืนดื้ออีกจะโดนตีแล้วนะขอรับ มานี่เดี๋ยวนี้เลย!!"เซบาสเตียนพุดเสียงดุพรางเอาไม้เรียวออกมาจากในเสื้อมาถือไว้ข่มขู่จะทำโทษเด็กดื้อ
"ก็เอาเซ่!! อยากจะตีฉันนักก็เชิญ ถ้านายไม่เห็นใจไม่สงสารฉันบ้าง ก็เชิญเฆี่ยนฉันให้ตายไปเลย ถึงยังไงวันนี้ฉันก็โดนนายทำให้เจ็บตัวมาเกือบทั้งวันแล้วนี่ เอาเลยสิ เอาเลย!มัวชักช้าอยู่ทำไมกันล่ะ ฮึก ฮือๆ!"ชิเอลหันมาพูดตะโกนใส่ท้าทายด้วยความน้อยใจ ก่อนจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ ยืนก้มหน้าร้องสะอื้นเบาๆด้วยความโมโหปนน้อยใจ เขาถูกตามใจจนเคยตัว พอถูกขัดใจเข้าหน่อยจึงไม่พอใจทันที
"นายน้อย.."เซบาสเตียนเบิกตากว้างมองดูเด็กที่กำลังยืนร้องได้ตรงหน้าอย่างตกใจ ปล่อยมือออกจากแขนเล็กที่ไร้พลังนั้น แล้วถอยผละออกมาเล็กน้อย
"ฮึก ฮือๆ ฉันอุตส่าห์.. จำใจยอมฝึกแล้วแท้ๆ ฮึก ฮือๆทำไมไม่เห็นใจกันบ้าง จะเข้มงวดไปถึงไหน น้ำมันเย็นออกจะตายใครจะไปทนอาบไหว ถ้านายไม่จัดการทำน้ำให้มันอุ่นขึ้นมาได้ล่ะก็ ฉันไม่ยอมอาบเด็ดขาด นายอยากอาบก็เชิญอาบไปคนเดียวเลยสิ ฉันจะกลับเตนท์แล้ว!!"ชิเอลพูดไปพรางร้องไห้ไปพรางก่อนจะตัดสินใจวิ่งหนีเซบาสเตียนกลับไปที่เตนท์ ไม่สนใจใครอีกแล้ว
"นายน้อย.."เซบาสเตียนพยายามจะเรียกอีก เอาไม้เรียวเก้บใส่ไว้ในเสื้อพ่อบ้านไว้ตามเดิน ก่อนจะตัดสินใจเดินตามเด็กเอาแต่ใจเข้าไปปรับความเข้าใจกันในเตนท์
และพอเซบาสเตียนมุดตัวเข้ามาในเตนท์ เขาก็เห็นชิเอลกำลังนั่งกอดเข่าร้องไห้สะอื้นอยู่ บนที่นอนมีผ้าห่มหนาๆมาห่มคลุมตัวเอาไว้
"นายน้อยขอรับ..คือว่า.."เซบาสเตียนเอื้อมมือมาจะมาลูบหัวปลอบโยน แต่ทว่า
เพียะ!!
"อย่ามายุ่งกับฉัน ออกไป"ชิเอลเอ่ยปากไล่ด้วยความน้อยใจเอามือปาดเช็ดน้ำตาออก ดึงผ้าห่มมาห่อคลุมตัว เพราะตอนนี้อากาศรอบๆตัวเริ่มเย็นลงหลายองศาเลย 
"นายน้อยฟังก่อนสิขอรับ.."เซบาสเตียนพยายามจะพูดปรับความเข้าใจ
"ไม่ฟัง!! ถ้าจะมาข่มขู่ มาบังคับให้ฉันอาบน้ำในลำธารเย็นๆจนแทบหนาวตายแบบนั้นฉันไม่อาบเด็ดขาด! ไม่อาบ!"ชิเอลเอามือปิดหูหลับตาปี๋พูดเอาแต่ใจ ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่ยอมอาบน้ำเย็นเด็ดขาด ไม่อาบ
"โถ่นายน้อย.."เซบาสเตียนพยายามจะอธิบาย
"ฮึ.."ชิเอลทำเสียงขึ้นจมูกอย่างไม่พอใจพรางหยิบผ้าห่มมานอนคลุมโปงหนีอย่างงอนๆ เขาไม่กลัวโดนเซบาสเตียนตีหรอก ก็เขามีเหตุผลของเขานี่นา ถึงจะเป็นเหตุผลที่ค่อนข้างเห็นแก่ตัวก็เถอะ ก็เขาถูกพ่อบ้านตามใจจนเสียนิสัยแล้วนี่ และนิสัยนี้คงแก้ให้หายยาก ซึ่งตัวพ่อบ้านเองก็คงจะรู้ดีอยู่แล้วว่าเด็กของเขามีนิสัยยังไง
"เฮ้อ..ก็ได้..เดี่ยวจะไปทำน้ำอุ่นให้อาบก็ได้ เลิกงอนเป็นเด็กเล็กๆซะทีเถอะครับ โตแล้วไม่ใช่เหรอไง "เซบาสเตียนเลยต้องยอมแพ้ในความเอาแต่ใจของชิเอลอีกจนได้
"ชิ"ชิเอลจิปากไม่ยอมเอาผ้าห่มออกจากหัว เขายังงอนอยู่นิดหน่อย แต่ก็ค่อยๆเริ่มจะอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างแล้วเมื่อคำขอของเขาได้รับการตอบสนองแล้วนี่นะ สุดท้ายเซบาสเตียนก็ต้องตามใจเขาอยู่ดี ถึงเจ้าอีกานั่นจะเข้มงวดสักแค่ไหนก็ต้องใจอ่อนยอมให้เขาเสมอนั่นแหละ
พอเซบาสเตียนยังเห็นชิเอลนอนคลุมโปงอยู่จึงยื่นมือมาดึงผ้าห่มออกจากหัวเด็กหนุ่มแล้วนั่งจ้องหน้าเขม็งเลย
"อะไร..มานั่งจ้องหน้าฉันอยู่ได้"ชิเอลถามอย่างเขินๆหน้าเริ่มแดงขึ้นมาอีกแล้ว
"ดูหน้าเด็กขี้งอน ร้องไห้ขี้มูกโป่ง นอนคลุมโปงอยู่ในเตนท์"เซบาสเตียนพูดแซวยิ้มๆ ที่บอกว่าจะตีน่ะเขาแค่ขู่เฉยๆไม่ได้ตีจริงๆหรอก
"อึ้ย!! 0///0"ชิเอลเกิดอาการเขินขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เขาแพ้สายตาที่จับจ้องไม่กระพริบของเซบาสเตียน รีบนอนพลิกตัวตะแคงหันหน้าหลบด้วยความเขินอายที่โดนเจ้านั่นจ้องและแซวเอา
เซบาสเตียนจับเด็กขี้งอนพลิกตัวหันมาเผชิญหน้ากับเขา แต่ชิเอลก็ยังคอยแต่จะหลบหน้าหลบตาอยู่ไม่ยอมหันมาสบตาตรงๆอีก เพราะกลัวสายตาของพ่อบ้านน่ะสิ มันทำให้เขาอดใจเต้นไม่ได้ยามที่ถูกเจ้านั่นจ้องหน้าเอาราวกับจะกลืนกินเขาไปทั้งตัวแบบนั้น
สุดท้ายชิเอลก็ทนไม่ไหวเสียเอง เอามือมายันหน้าเซบาสเตียนเอาไว้แล้วดันตัวลุกขึ้นนั่ง
"อย่ามาจ้องหน้าฉันแบบนี้ได้มัย เห็นแล้วขนลุก"ชิเอลหลับตาพูดไม่กล้าสบตากับเซบาสเตียนอยู่ดี หน้าเริ่มแดงมากขึ้นเรื่อยๆ
"ทำไมขอรับ กลัวอดใจไม่ไหวเหรอ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆจับชิเอลเชยคางให้เงยขึ้นแล้วจ้องตาไม่กระพริบเลยทีเดียว
"อึ่ก 0///0"เมื่อโดนพูดแทงใจดำดังจิ้กเข้าให้ชิเอลถึงกลับกลืนน้ำลายลงคอ หน้าแดงกล่ำ ใจเต้นระรัวราวกับตีกลองในจังลุมบ้าเลยทีเดียว
เซบาสเตียนยื่นหน้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆทำท่าจะจูมพิตเด็กขี้งอนอีกครั้งอย่างช้าๆ
"อื้ม จ๊วบ"ชิเอลหลับตาปี่ตอบรับการจูมพิตด้วยความเขิน ตอนนี้เขาหายงอนพ่อบ้านแล้ว ก็เจ้านั่นอุตส่าห์มาง้อก่อนนี่นา จะงอนอยู่ได้ไงล่ะ
"เอาหล่ะ เดี่ยวนายน้อยรอผมอยู่ในเตนท์นี่ก่อนนะ เดี่ยวผมมา"เซบาสเตียนถอนปากออกอย่างรวดเร็วกระทันหันมาบอก แต่ชิเอลยังอาลัยอาวรในรสจูบอยู่น่ะสิ เขาอยากจูบต่ออีกหน่อยยังไม่จุใจเลย 
"อา.."ชิเอลพยายามจะเหนี่ยวรั้งจูบของเซบาสเตียนให้จูบเขาต่ออีกหน่อย แต่ทว่า พ่อบ้านกลับผละถอยเตรียมลุกขึ้นออกไปจากเตนท์เสียแล้วเนี่ยสิ
"เดี่ยว..นั่นนายจะไปไหน"ชิเอลจึงคว้าแขนเซบาสเตียนรั้งเอาไว้ด้วยใบหน้าแดงๆ เขายังไม่อยากให้พ่อบ้านจากไปไหน อยากจูบต่อ
"ไปหาอุปกรณ์ที่เอาไว้ทำน้ำอุ่นให้นายน้อยอาบยังไงล่ะขอรับ ต้องรีบหน่อยล่ะมัวชักช้าไม่ได้ นี่ใกล้จะค่ำแล้ว ไปหาตอนดึกๆมันอันตรายเสี่ยงกับการเจอพวกแวมไพร์ "เซบาสเตียนหันมาตอบยิ้มๆ
"แล้วนายจะไปหาที่ไหน กลับไปบ้านเหรอ"ชิเอลเงยหน้ามาถามต่อ 
"ขอรับ ผมว่าจะลองกลับไปค้นหาที่บ้านของผมดู ถ้าหากไม่มีก็คงต้องไปหาตามร้านค้า ตอนนี้ร้านค้าคงยังไม่ปิด น่าจะหาซื้อมาได้นะขอรับ"เซบาสเตียนตอบยิ้มๆ
"แต่ว่า..นายจะให้ฉันอยู่ที่นี่คนเดียวเหรอ ในป่าเนี่ยนะ แล้วถ้าเกิดมีสัตว์ร้ายบุกมาที่แคมป์ล่ะ"ชิเอลพูดด้วยท่าทีกังวล เขากลัวเจอหมี งูหรือไม่ก็พวกหมาป่า น่ะสิ
"งั้นเอากริกเงินพกติดตัวเอาไว้ขอรับ แล้วรอผมอยู่แต่ในเตนท์ ห้ามออกไปเล่นซนในป่าเป็นอันขาด แล้วถ้าหากเกิดเหตุฉุกเฉินใช้ตาขวาเรียกหาผมทันทีเลยนะ"เซบาสเตียนพูดเตือนพรางเอากริกเงินยื่นส่งให้ชิเอลเอาไว้ใช้ป้องกันตัว
"อืม..ตะแต่ว่า"ชิเอลยังอดที่จะกังวลไม่ได้
"ไม่เป็นไรนะขอรับ ผมจะรีบไปรีบกลับ"เซบาสเตียนพูดปลอบรับปากว่าจะรีบกลับมา
"อืม"ชิเอลพยักหน้ารับ
"ไปนะขอรับ จุ๊บ"เซบาสเตียนก้มลงหอมแก้มชิเอลทีหนึ่งก่อนจะเดินออกไปจากเตนท์พร้อมกับพวกจานอาหารที่ว่างเปล่าเอาออกไปด้วย เขาจะเอาไปรวมไว้ข้างนอกเตนท์เดี่ยวว่างๆค่อยเอามาล้าง
แล้วพอเซบาสเตียนออกมานอกเตนท์แล้วเขาก็จัดการรูดซิบปิดปากทางเข้าเตนท์และร่ายคาถาพรางตาปีศาจหรือพวกสัตว์ร้ายเอาไว้ไม่ให้มองเห็นเตนท์ ก่อนจะดีดนิ้วหายตัววับไปอย่างรวดเร็วทิ้งชิเอลให้อยู่ตามลำพังในแคมป์ชั่วคราว
ส่วนชิเอลนั่งถือกริกเงินเอาไว้นั่งรออยู่ในเตนท์มีผ้าห่มคลุมขาไว้ ตอนนี้เขาคงทำได้แต่รออยู่ในเตนท์ไปเงียบๆ
"เฮ้อ..อยู่คนเดียวแบบนี้จะทำอะไรดีนะ ท่าทางเจ้านั่นคงจะอีกนานกว่าจะกลับ นอนเล่นดีกว่า "แล้วชิเอลก็ตักสินใจล้มตัวลงนอนรอพ่อบ้านกลับมาและเพียงแค่หัวถึงหมอนก็ผลอยหลับไปแทบจะทันที ถึงจะไม่สบายเหมือนอยู่บนเตียงที่บ้านของเซบาสเตียนก็เถอะ แต่มีหมอน มีที่นอนและผ้าห่มหนาๆอุ่นๆแบบนี้ก็สะดวกสบายดีแล้วล่ะ
ส่วนทางด้านเซบาสเตียนเขาหายตัวกลับมาถึงบ้านก็เดินไปค้นหากะละมังใบหญ่ๆในห้องเก็บของ อย่างรีบร้อนเพราะเขาอดเป็นห่วงนายน้อยของเขาไม่ได้ไม่กล้าทิ้งไว้กลางป่านานๆ ยิ่งมืดค่ำ ยิ่งอันตราย เขาจึงต้องรีบหาสิ่งนั้นให้เจอแล้วรีบกลับไปหาเด็กคนนั้นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ทว่า มันไม่ได้ง่ายอย่างงั้นน่ะสิ
"เฮ้อ ให้ตายสิ ถึงจะมีกะละมังแต่ดันขึ้นสนิมอีก เราคงเอาไปให้นายน้อยแช่อาบไม่ได้หรอก ต้องไปหาซื้อในเมืองแล้ว"พอเห็นว่ากะละมังขึ้นสนิมใช้การไม่ได้ เซบาสเตียนจึงตัดสินทิ้งของสิ่งนั้นไว้ที่บ้านตามเดิมแล้ว หายตัววับไป
เปรี้ยง แล้วเซบาสเตียนก็มาปรากฏตัวตามร้านเหล้า เขาต้องการถังไม้โอ๊คใบใหญ่ๆมาทำอ่างชั่วคราวให้นายน้อยใช้อาบแก้ขัดไปก่อน เพราะจะเอาอ่างที่บ้านยกไปไม่ได้หรอกมันทำจากทองคำและใหย่เทอะทะ ไม่เหมาะที่จะเอามาใช้ในป่า จึงต้องใช้แต่สิ่งของที่เป็นธรรมชาติจะดีที่สุด 
"ที่นี่มีถังไม้โอ๊คขายบ้างมัยครับ ผมต้องการใบใหญ่ๆ"เซบาสเตียนเอ่ยปากถามกับพ่อค้าขายสุราในเมือง แต่เจ้าของร้านกลับส่ายหน้า
"ไม่มีหรอกครับ ถังเหล้าใบใหญ่ๆมีคนขอซื้อไปนานหลายปีแล้วน่ะ ที่ผมมีอยู่ก็มีแต่ขนาดเล็กๆเท่านั้นเอง"เจ้าของร้านสุราบอกด้วยท่าทีมีไมตรี 
"เอ่อ..ทำไม คุณหน้าตาคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย"เซบาสเตียนเอ่ยทักเพราะหน้าตาเหมือนปีศาจที่เขาเคยเห็นตอนเป็นเด็กมากเลย แต่สีตาของชายหนุ่มกลับมีนัยตาสีดำ ผมสีทองเหมือนมารดาที่ตายไปหลายร้อยปีแล้ว
"เอ๋ แต่ผมไม่เคยเห็นหน้าคุณมาก่อนเลยนะครับ ผมพึ่งจะเห็นคุณเป็นครั้งแรกเองวันนี้เอง"เจ้าของร้านเหล้าตอบปฎิเสธ เขาไม่เคยรู้จากชายร่างสูงผมดำตาสีทับทิมนี่มาก่อนเลย
"เอ่อ..ช่างเถอะ ผมแค่มาถามเรื่องถังไม้โอ๊คเท่านั้นแหละ ผมไปก่อนล่ะ"เซบาสเตียนจึงรีบตัดบททำท่าจะกลับหลังหันเดินออกไปจากร้าน ใบหน้าแดงเล็กน้อย รู้สึกว่าตนเองหน้าแตกเพราะทักคนผิด
"เดี่ยวก่อนครับ"จู่ๆชายเจ้าของร้านเหล้าก็เรียกรั้งเอาไว้
เซบาสเตียนหยุดเดินหันกลับมามอง
"ที่คุณคุ้นหน้าผมอาจเพราะผมหน้าเหมือนบิดาก็ได้ คุณคงรู้จักกับบิดาของผมล่ะสินะครับ "เจ้าของร้านเหล้าพูดขึ้นมาเมื่อนึกขึ้นได้
"เอ่อ..ไม่รู้สิ ว่าผมจะรู้จักพวกคุณหรือเปล่า อาจจะแค่เคยเห็นหน้าเขามาก่อนก็ได้ครับ คุณมาขายเหล้าที่นี่มานานแล้วเหรอ"เซบาสเตียนไม่แน่ใจเท่าไหร่นักว่าเขาเคยพบกับบิดาของชายผู้นี้มาก่อนหรือเปล่า
"อ้อครับ ครอบครัวของผมเปิดร้านขายเหล้ามานานแล้วล่ะตั้งแต่สมัยที่ท่านแม่เป็นเจ้าของร้านเมื่อหลายร้อยปีก่อนที่ท่านจะจากไป ผมกับท่านพ่อก็เลยช่วยกันดูแลร้านนี้มาตลอดเลย ก็ที่นี่เป็นที่แรกที่ท่านพ่อเจอกับท่านแม่นี่นะ"เจ้าของร้านเหล้าพูดยิ้มๆอย่างมีไมตรี เขาเป็นปีศาจที่มีอัธยาศัยดี ต่างจากพ่อของเขาริบรับ
"ฟังดูเหมือนว่าแม่ของคุณจะอยู่ที่นี่ก่อนยุคบุกเบิกของปีศาจสินะ แม่เป็นมนุษย์หรือครับ"เซบาสเตียนถามขึ้นมาด้วยความสนใจ เขารู้สึกคุ้นเคยกับที่นี่เหมือนเคยมาแล้วเมื่อตอนเด็กๆไม่มีผิดเลย
"เอ่อ..มะไม่รู้สิครับ พอผมเกิดมาไม่นานท่านแม่ก็ตายแล้ว ผมไม่เคยเห็นหน้าท่านแม่มาก่อนเลย จำท่านไม่ได้แล้วด้วยล่ะ"ชายเจ้าของร้านเหล้าหลุบตาพูดด้วยท่าทีเศร้าๆ
เซบาสเตียนยืนนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง เขารู้แล้วว่าชายตรงหน้านี้ทำไมถึงหน้าคุ้นๆก็จะไม่ให้คุ้นได้ยังไงล่ะก็หน้าตาโขลกมาพิมเดียวกับบิดาเลยนี่นา ท่าทางจะเป็นลูกของเจ้าเบิ้มที่เมื่อ 500 ปีก่อนเป็นตัวตั้งตัวตีในการปลุกระดมเหล่าปีศาจให้ยึดคลองเกาะนี้ ดูเหมือนเจ้าเบิ้มจะแต่งงานกับเจ้าของร้านเหล้าซึ่งตายไปนานหลายร้อยปีแล้วหลังจากให้กำเนิดลูกชายมาเป็นครึ่งปีศาจกับมนุษย์ 
"หึ เป็นถึงชนชั้นสูงแต่กลับแต่งงานข้ามสายพันธุ์กับมนุษย์เนี่ยนะ เจ้าเบิ้มนั่น"เซบาสเตียนพึมพำกับตนเองเบาๆ เขารู้จักเจ้านั่นดีทีเดียว เจ้าเบิ้มที่เขาเอ่ยถึงจริงๆแล้วเป็นคนรู้จักของท่านพ่อที่เมื่อตอนเด็กๆเขาต้องคอยแอบหลบไม่ให้เห็นตัวเพราะเจ้าหมอนั้นรู้จักเขาดีเลยล่ะ เจ้าเบิ้มนั้นแท้จริงแล้วมีนามว่า บีชอฟ ปีศาจหนุ่มที่ปลูกระดมเหล่าปีศาจให้ทำการยึดเกาะนี้ตามพระประสงค์ขององค์ราชาแห่งโลกปีศาจ เป็นของปีศาจที่เซบาสเตียนตอนเด็กแอบไปได้ยินแผนการยึดครองเกาะที่ร้านเหล้าแห่งนี้แหละ
"เอ๋..คุณรุ้จักท่านพ่อของผมด้วยเหรอครับ"ชายเจ้าของร้านเหล้าถามทันทีด้วยความแปลกใจ
"คิดว่าพอรู้จักน่ะนะ เอ่อ..ผมเสียเวลามามากและขอตัวก่อน ผมมีธุระต้องทำน่ะ"เซบาสเตียนจึงถือโอกาสชิ่งหนี เขาจะรีบไปหาถังมาทำอ่างให้ชิเอลต่อ เลิกยุ่งเรื่องคนอื่นไปทันที ยังดีที่เขาไม่เจอพ่อของเจ้านั่นไม่งั้นเรื่องใหญ่แน่ๆ
และเซบาสเตียนก็หายตัววับไปจากร้านในทันที
"ว้าว คนรู้จักของท่านพ่อหายตัวได้ด้วย สุดยอดเลย"ชายเจ้าของร้านเหล้าร้องอย่าชื่นชม เขาไม่ค่อยได้เห็นปีศาจหายตัวไปมาสักเท่าไหร่ 
เปรี้ยง!!
เซบาสเตียนพอหายตัวไปก็มาโผล่ที่ตรอกซอยแห่งหนึ่ง เขาจะลองไปหาดูตามร้านค้าขายเครื่องไม้ ร้านก่อสร้างต่างๆ เผื่อจะลองสั่งทำอ่างให้นายน้อยโดยเฉพาะเลย หรือไม่ก็เอามาสร้างเอง
ส่วนทางด้านชิเอลในตอนนี้ยังคงหลับอุตุไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรทั้งนั้น เวลาก็ผ่านไปจนพลบค่ำแล้ว พระอาทิตย์ตกดินไปเรียบร้อย เริ่มสีแสงจันทร์ และดวงดาวปรากฎมากขึ้น ท้องฟ้าที่จากเดิมเป็นสีส้มก็เริ่มค่อยกลายเป็นสีน้ำเงินเข้มเข้าไปทุกทีแล้ว
แต่แล้วชิเอลก็สะดุ้งตื่น เมื่อเริ่มรู้สึกถึงเสียงแปลกๆข้างนอกเตนท์ เสียงคำรามและการก้าวย่างของสัตว์สี่เท้า 
"เอ๋..เสียงอะไร"ชิเอลผุดลุกขึ้นมาถามกับตนเองด้วยความตกใจ เสียงนั้นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
โฮกกกกกกกก เสียงคำรามดังมากขึ้นเรื่อยๆ ดูท่าเจ้าสัตว์ร้ายจะมาเยี่ยมเยียนที่ตั้งแคมป์ของชิเอลซะแล้ว 
"อึ้ย!!อย่าบอกนะว่าจะเป็นเสียงของเจ้าหมีตัวนั้น!! 0_0!!"ชิเอลร้องเสียงหลง รีบเอากริกเงินของเซบาสเตียนมาถือเตรียมเอาไว้ หากเจ้าหมีโผล่หน้ามาเมื่อไหร่เขาจะฟันมันให้คอขาดเลยคอยดู
โฮกกกกกกกก เสียงเจ้าหมีคำราม ดูท่ามันจะหาที่มาของกลิ่นไม่พบ เพราะถูกคาถาพรางตาเอาไว้มันจึงมองไม่เห็นเตนท์ หรือข้าวของในบริเวณนั้น สิ่งที่สายตาดำขลับของมันมองเห็นคือพื้นที่โล่งๆที่มีกลิ่นอายแปลกๆเหมือนกลิ่นของสิ่งมีชีวิต แต่มันกลับมาไม่พบ มีแต่ความว่างเปล่า
แต่แล้วชิเอลก็เกิดแอกซิเดนท์ขึ้นมาอย่างปัจจุบันทันด่วน นั่นก็คือ ปวดฉิ๊งฉ่อง!!
"มะมาเร็วๆสิ เซบาสเตียน มาเร็วๆ เจ้าหมีนั้นกลับมาแถวนี้อีกแล้วนะ อูยย ซีส มาเร็วๆ โอยยย ทำไมเราต้องมาปะปวดฉี่ตอนนี้ด้วยเนี่ย อา...ซึส ฉี่จะราดแล้ว เมื่อไหร่นายจะมาสักที เซบาสเตียน!!"ชิเอลนั่งหลับตาปี๋ปากคอยภาวนาขอให้เซบาสเตียนกลับมาเร็วๆ เขากลัวจนฉี่จะราดแล้วนะเนี่ย 
"อา...เมื่อไหร่จะมาอ่า เซบาสเตียน ฉันจะกลั้นไว้ไม่ไหวแล้วนะ ออกไปจากเตนท์ตอนนี้ไม่ได้อีก เจ้าหมีบ้า ทำไมต้องมาแถวนี้ด้วย อา..อูย.."ชิเอลร้องอย่างทรมานหน้าแดงกล่ำ อามือกุมเป้าเอาไว้ ขืนมาฉี่ราดในเตนท์นี่คงโดนเซบาสเตียนหัวเราะเยาะตลอดทั้งคืนแน่ๆ
และนาทีต่อมาชิเอลก็ทนไม่ไหว ตัดสินใจหยิบรองเท้ามาสวมใส่อย่างลวกๆเปิดปากเตนท์แล้ววิ่งออกไปหาที่ปลดทุกข์ในทันที
ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับเจ้าหมีกำลังจะหันหลังกลับ แต่พอมันเห็นเด็กหนุ่มที่จู่ๆโผล่พรวดมาจากอากาศธาตุจนทำมันตกใจน่าดูเลย จึงคำรามก้องป่า ทำท่าจะหันมาไล่ล่าเด็กหนุ่มที่เป็นต้นเหตุให้มันตกใจทันที
"ว๊ากกกก" ชิเอลวิ่งหนีหมีเผ่นป่าราบเลยทีเดียว หนีแบบไม่คิดชีวิต หนีแบบไม่ดูทิศดูทาง พอหาพุ่มไม้ได้เขาก็รีบพุ่งตัวไปหาที่หลบทันทีแล้วก็..หาที่เหมาะๆปลอดภัยปลดทุกข์ แต่ในป่าที่ไหนกันล่ะที่จะปลอดภัยเท่าในเตนท์ ไม่มีเลย 
"เฮ้อ ท่าจะหนีพ้นแล้วมั้ง มันคงไม่ตามมาแล้วค่อยยังชะ.."ชิเอลถึงกลับถอนใจอย่างโล่งอกเตรียมตัวจะปลดทุกข์ แต่แล้วเขาก็ต้องตกใจยิ่งกว่าเดิม..เพราะพอเขาทำท่าจะรูดซิบกางเกงถอดออก เขาก็เจอกับ งูอีกรอบ!! มันเล่นเลื้อยมาแลบลิ้นใส่จ้องหน้าเขาเขม็งเลยเนี่ยสิ
"งะ งะ.."ชิเอลยืนนิ่งอึ้งทำปากพะงาบๆด้วยความช๊อกจนตัวแข็งเป็นหินไปแล้ว ทำไมชีวิตเขาถึงได้ซวยไม่จบไม่สิ้นแบบนี้นะ หนีหมีปะงูแท้ๆเลย และด้วยความตกใจกลัวสุดขีด น้ำสีเหลืองๆจึงไหลทะลักออกมาโดยไม่ได้นัดหมายราวกับท่อปะปาแตก ซิบก็ยังไม่ทันได้รูดลงเลย แถมยังกำลังโดนงูรัดตัวอีก ท่าทางมันจะรักเขามากเลยนะรัดแน่นเลย ช่างอนาถแท้ (โถน่าสงสารจริงๆชิเอลลูกแม่ แต่ว่างูรัดเค้าว่าจะมีเนื้อคู่นะลูก)
"อ๊าาากกกก เซบาสเตียน!!!!"ชิเอลกรีดร้องลั่นสุดเสียงใช้ตาขวาเรียกพ่อบ้านด่วนจี๋เลย ตอนนี้เขาถูกงูรัดอย่างรวดเร็วแบบไม่ให้ทันตั้งตัว กริกเงินที่พกมาก็ยังอยู่ในกระเป๋ากางเกงยังไม่มีโอกาสนำออกมาใช้ก็โดนงูเล่นงานเข้าเสียก่อน
ซึ่งในตอนนี้เซบาสเตียนกำลังออกมาจากร้านขายสิ่งก่อสร้าง โชคดีที่ร้านค้ายังไม่ปิด เขาได้ของสำหรับทำอ่างน้ำให้ชิเอลมาครบแล้ว และกำลังจะเดินทางกลับไปที่แคมป์ แต่ทว่า..
จู่ๆซาตานหนุ่มก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อเริ่มรู้สึกถึงตราพันธะสัญญาที่ร้อนฉ่าขึ้น 
"เฮือก นายน้อย!!"เซบาเตียนพูดโพร่งขึ้นมาท่าทางนายน้อยกำลังตกอยู่ในอันตรายสินะถึงได้เรียกเขาด้วยใจที่มุ่งมั่นขนาดนี้
"ท่าทางเด็กคนนั้นจะเกิดเรื่องซะแล้วสิ รีบกลับดีกว่า"เซบาสเตียนพูดอย่างรีบเร่งถือข้าวของบินกลับไปที่จุดตั้งแคมป์ในทันที 
พอเซบาสเตียนเดินทางมาถึงที่ตั้งแคมป์ทิ้งของที่ซื้อมาวางกองไว้ที่พื้น แล้วรีบมุดหัวเข้าไปดูนายน้อยในเตนท์ให้แน่ใจอีกที ว่าเด็กคนนั้นยังอยุ่ในเตนท์หรือเปล่า แต่ทว่า
"นายน้อย!!"เซบาสเตียนร้องอย่างตกใจที่ไม่เห็นชิเอลอยู่ในเตนท์ แย่แล้วเด็กคนนั้นกำลังตกอยู่ในอันตราย!!
"อ๊าาาากกก เซบาสเตียน ฉันอยู่นี่ !!"ชิเอลใช้ตาขวาเรียกพ่อบ้านสุดเสียง ตอนนี้เขาถุกงูรัดจนเจ็บไปหมดทั้งตัวแล้ว มันกะจะฆ่าเขาให้ตายก่อนจะฉึกทึ้งร่างกินลงท้องไป
"นายน้อย นายน้อยอยู่ไหนครับ"เซบาสเตียนตะโกนเรียกหา ในป่าแห่งนี้เขาไม่สามารถจับกระแสพลังปีศาจของชิเอลได้ เพราะมันอยู่ใกล้หมู่บ้านมากเกินไป พลังปีศาจตนอื่นๆจึงกลบไปหมด และยิ่งดึก ซาตานหนุ่มก้เริ่มรับรู้ถึงสัญญาณอันตราย แวมไพร์กำลังจะใกล้เข้ามา ดูเหมือนพวกมันจะได้กลิ่นเลือดของชิเอล
"แย่แล้ว พวกแวมไพร์กำลังมา ต้องรีบหานายน้อยให้เจอก่อนจะโดนพวกนั้นจับตัวไป"เซบาสเตียนเริ่มรนราน ตอนนี้เขากำลังวิ่งเข้าไปในป่าตามหาชิเอลด้วยท่าทีวิตกกังวล
"อ๊าาาากกกก..."ชิเอลร้องสุดเสียงก่อนจะหมดสติไปเพราะทนกับการถูกงูรัดไม่ไหว
"เห..เสียงร้องของนายน้อย อยู่แถวนี้สินะ !!"เซบาสเตียนจึงรีบรุดหน้าไปช่วยชิเอลในทันทีเมื่อได้ยินเสียงร้องสุดเสียงด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส และเงียบไป ยิ่งทำให้ซาตานหนุ่มเริ่มใจคอไม่ดี
แล้วในที่สุดเซบาสเตียนก็เจอนายน้อย แต่ทว่าเห็นในสภาพน่าเวทนา ทำให้ซาตานหนุ่มถึงกลับเบิกตากว้างรีบพุ่งให้ใส่ใช้กงเล็บของตนกรีดลำตัวงูให้มันคลายการรัดออก 
เจ้างูร้ายเมื่อถุกทำให้เจ็บจึงขู่ฟ่อเข้าใส่อย่าบ้าคลั่ง ทำท่าจะหันมาฉกเล่นงานเซบาสเตียนแทน ส่วนชิเอลถูกปล่อยให้ตกตุ้บลงมานอนสลบแน่นิ่งไปกับพื้นไม่รับรู้อะไรอีก
เซบาสเตียนกะโดดหนีวิ่งตรงมาหาชิเอลแล้วรวบตัวเด็กหนุ่มผู้น่าสงสารอุ้มพาดบ่าพาบินขึ้นฟ้า เจ้างูจึงไม่สามารถทำร้ายเขาได้เด็กคนนั้นถูกงูรัดแน่นจนกระอั่กเลือดหมดสติไป
"เฮ้อ..ให้ตายสิ บอกให้รออยู่ในเตนท์ หนีออกมาทำไมกันนะ รู้ทั้งรู้ว่าข้างนอกมันอันตรายยังจะหนีเข้าไปในป่าอีก นี่ยังดีนะที่ไม่ได้โดนงูฉกเอาน่ะ ไม่งั้นคงแย่"เซบาสเตียนพูดอย่างระอาใจ ส่ายหน้าอย่างกลัดกลุ้ม 
ตอนนี้เซบาสเตียนพาชิเอลบินกลับมาที่เตนท์แล้ว กำลังถอดรองเท้าทั้งของเขาและของนายน้อยออกก่อนจะเดินเข้าไปในเตนท์ แล้วค่อยๆวางร่างเด็กของเขาลงนอนบนที่นอน แล้วทรุดตัวลงนั่งข้างๆเอานิ้วตนเองมากัดจนเลือดออกก่อนจะดันตุวขึ้นมาจับเด็กหนุ่มที่สลบไปมาบีบกรามให้อ้าปากกว้างๆแล้วค่อยๆฝาดเลือดอีกรอบเพื่อฟื้นฟูร่างกายและรักษาอาการบอบช้ำภายใน แต่แล้วในระหว่างที่จับฝาดเลือดอยู่นั้น ซาตานหนุ่มก็เริ่มผิดสังเกตที่เป้ากางเกงที่ชื้นแฉะของเด็กหนุ่มขึ้นมาทันที 
"เห..ทำไมกางเกงเปียก หรือว่า..จะไปหาที่ปลดทุกข์แล้วมาเจอเจ้างูนั้นเข้า เฮ้อ.."เซบาสเตียนพูดไปพรางจับเด็กที่กำลังสลบถอดกางเกงแล้วโยนกางเกงเปียกๆออกไปนอกเตนท์ และมองดูด้วยความสงสารเห็นใจเขาพอจะเข้าใจสถานการณ์แบบนี้แล้วล่ะว่าเกิดอะไรขึ้นกับเด็กคนนี้ในระหว่างที่เขาไม่อยู่ แต่มีบางสิ่งที่เขายังไม่ค่อยเข้าใจอยู่ดีว่าทำไมเด็กคนนี้ถึงไม่มาปลดทุกข์แถวๆนี้ ไปทำอะไรในป่าลึกแบบนั้น 
หลังจากนั้นชิเอลก็เริ่มรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อได้รับการเยียวยารักษา และภาพแรกที่เขาเห็นคือ..
"เซ..บาส..เตียน"ชิเอลเรียกเสียงแผ่ว ทำท่าจะลุกขึ้นมากอดด้วยความดีใจที่ได้เจอพ่อบ้านของเขา แต่ทว่าเขาก็ต้องชะงักเมื่อโดนเซบาสเตียนดุเอา
"นายน้อย!!อธิบายตัวเองมาเดี่ยวนี้เลยนะขอรับ ทำไมถึงต้องเข้าไปในป่าลึกแบบนั้น ถ้าจะปลดทุกข์แถวนี้ก็ได้ไม่ใช่หรือไง !!"เซบาสเตียนพูดเสียงดุ ถามหาเหตุผลที่พอฟังขึ้นจากปากชิเอล
"เฮือก!!ก็ฉัน..0///0"ชิเอลถึงกลับสะดุ้งลุกขึ้นมานั่งก้มหน้างุดเอามือดึงชายเสื้อมาคลุมปิดช่วงล่างเอาไว้อย่างอายๆหน้าแดงกล่ำ แล้วพยายามจะพูดแก้ต่าง อธิบายเหตุผล
เซบาสเตียนไม่ได้พูดอะไรอีก เขารอฟังคำแก้ต่างของชิเอลอยู่ เขาเองก็อยากจะรู้เหตุผลเหมือนกัน ที่เมื่อกี๊เขาเผลอดุไปเพราะอารมณ์โมโหชั่ววุบเท่านั้น
พอชิเอลเห็นว่าเซบาสเตียนเงียบไปไม่ดุว่าอะไรเขาอีก คนโดนดุจึงตัดสินใจอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้น
"ก็ว่าจะปลดทุกข์แถวๆนี้แหละแต่ว่า.. เจ้าหมีบ้านั่นน่ะสิบุกมาถึงหน้าเตนท์เลย พอมันเห็นฉันเข้ามันก็ไล่ล่าฉัน ฉันกลัวโดนมันทำร้ายจึงวิ่งหนีมันเข้าไปในป่า แล้วก็ไปเจอเจ้างูนั่นแล้วมันก็ทำท่าจะเล่นงานฉันตอนที่กำลังจะ.."ชิเอลหลับตาพูดอย่างอายๆหน้าแดงกล่ำที่ดันทำเรื่องน่าอับอายขายหน้าออกไปแบบนี้ เขามันดวงซวยเองแหละจะโทษใครได้ล่ะ (โทษคนแต่ง)
เซบาสเตียนมองจ้องหน้าชิเอลเขม็งเลยเขาไม่รู้จะทำยังไงกับความซวยของนายน้อยดี จึงตัดสินใจดึงตัวเด็กของเขามากอดปลอบโยน โดยที่ยังไม่ได้เปลี่ยนกางเกงตัวใหม่ให้เพราะเดี๋ยวเขาจะพาเด็กของเขาไปอาบน้ำหลังจากที่เขาสร้างอ่างเสร็จแล้วนั่นแหละ
"โถนายน้อยของผม ทำไมคุณถึงได้ซวยๆๆๆขนาดนี้น้า น่าสงสารจริงๆเลย ขออภัยนะขอรับที่ดุว่าคุณไปเมื่อกี๊ ก็ผมเป็นห่วงนี่ ผมตกใจแทบแย่แน่ะที่เห็นคุณถูกงูรัดจนสลบไปแบบนั้น"เซบาสเตียนพูดปลอบโยนขอขมาไปพรางเอามือลูบหัวลูบหลังชิเอลเบาๆไปพราง
"ช่างมันเถอะ เรื่องมันแล้วไปแล้ว ฉันมันดวงซวยเองจะโทษใครได้ล่ะ ทั้งที่นายอุตส่าห์ทิ้งกริกเงินเอาไว้ให้ฉันใช้ แต่ฉันกลับไม่ได้เอามาใช้ พอเจอหมีก็เผ่นหนีอย่างลืมตัว แทนที่จะใช้กริกเงินนี่ไล่มันไปหรือไม่ก็ฆ่ามันซะก็สิ้นเรื่องแท้ๆ ฉันมัน..ฮึก พอเจออันตรายเข้ามาประชิดตัวก็รนรานจนทำอะไรไม่ถูก ฉัน.ฮือๆ.."ชิเอลหลับตาพูดก้มหน้าซุกซบใบหน้าแดงๆด้วยความเขินที่อกเซบาสเตียนร้องไห้สะอื้น พอถูกพ่อบ้านโอ๋เข้าหน่อยก็อ้อนเรียกร้องความเห็นใจทันทีเลย 
เซบาสเตียนก้มลงมองดูเด็กที่กำลังร้องไห้สะอื้นที่อกของเขาเอามือลูบหัวเบาๆ คอยปลอบเด็กของเขาเป็นระยะ ถึงยังไงนายน้อยก็ยังเด็กอยู่ดี คงกลัวมากเลยสินะ
พอชิเอลร้องไห้จนพอใจแล้วเขาก็รีบเอามือปาดเช็ดน้ำตาและผละตัวออก เงยหน้าขึ้นมามองพ่อบ้านของเขาเพื่อถามความคืบหน้าของภาระกิจที่ซาตานหนุ่มต้องทำ
"แล้วตกลงนายจะทำน้ำอุ่นให้ฉันอาบหรือเปล่า"ชิเอลเงยหน้ามาถามด้วยความขัดเขิน ดึงผ้าห่มมาคลุมปิดขาไว้ เพราะไม่ได้สวมใส่กางเกงมันทำให้เขาหนาวขา
"ครับผมเตรียมของมาแล้วล่ะ เดี๋ยวจะสร้างอ่างให้คุณเอง นั่งรออยู่ในเตนท์ก่อนนะครับ เดี๋ยวเสร็จแล้วจะมาเรียก"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆ เขาทิ้งวัสดุเอาไว้นอกเตนท์ เดี๋ยวเขาจะรีบออกไปจัดการในอีกไม่ช้านี้
"อืม"ชิเอลตอบรับ ยอมนั่งรออยู่ในเตนท์อย่างว่าง่าย
แล้วจากนั้นเซบาสเตียนก็ใส่รองเท้าเดินออกไปจากเตนท์ซื้อของเพียงแค่ไม่กี่อย่างเอง คือ แผ่นหินทนไฟ ผ้ายาง ถังไม้ ขันน้ำ และ น้ำยาประสานเชื่อมติดที่พ่อค้าปีศาจทำขึ้นมาเองจากยางของต้นไม้ชนิดหนึ่งที่มีในเฉพาะโลกปีศาจเท่านั้น ซึ่งมีความพิเศษกว่ายางอื่นๆเพราะมันทั้งเหนียวและทนความร้อนของไฟนรกได้ดีเยี่ยม
"เอาหล่ะ ลองทำดูดีกว่า น่าจะใช้ได้นะ"เซบาเตียนพูดอย่างมุ่งมั่น เริ่มลงมือสร้างอ่างอาบน้ำในทันที โดยเริ่มจากการดึงดาบปีศาจมาใช้ตัดต้นไม้ที่ขนาดใหญ่ที่สุด มาตัดเป็นท่อนๆขนาดเท่าๆกันเปาน้ำยาประสานทาทาบละเลงไปบนท่อนไม้มาจัดเรียงแล้วใช้เชือกผูกก่อตัวขึ้นเป็นรูปอ่างน้ำสี่เหลี่ยมขนาดพอเหมาะจะนั่งได้สบายสองคน น้ำประสานช่วยปิดผสานรอยต่อของท่อนไม้ให้เชื่อมติดกันเหมือนเป็นผืนเดียว พอก่อเป็นรูปร่างของอ่างน้ำเสร็จ ก็เอาท่อนไม้มาทำเป็นส่วนพื้นวางทับไปบนแผ่นหินแกรนิค ใช้น้ำยาเชื่อมให้ติดกัน
จากนั้นเซบาสเตียนก็เสกคาถาการผนึกซ้ำไปอีกรอบก่อนจะเอาผ้ายางมาปูทับเอาไว้แค่สำหรับรองนั่งอาบน้ำพอใช้งานเสร็จก็ต้องพับเก็บไปตากไว้ ต่อมาเขาก็ลองเอาฟืนสอดเข้าไปใต้หินแกรนิคแล้วจุดไฟดูว่ามันทนไฟมากน้อยแค่ไหน แล้วเอาถังน้ำมาตักน้ำแล้วมาเทลงในอ่างที่เขาทำจนเต็มอ่าง แล้วรอดูว่าน้ำจะร้อนไปหรือเปล่า แต่ปรากฏว่าแผ่นหินทนไฟได้ดีทีเดียว เขายิ้มมองดูผลงานชิ้นโบว์แดงพรางเอาแขนเสื้อพ่อบ้านปาดเช็ดเหงื่ออย่างภาคภูมิใจ นี่แหละอ่างธรรมชาติที่เขาสร้างขึ้นจากท่อนไม้ จริงจะเนรมิตให้ดูเหมือนอ่างน้ำก็ได้แต่เขาไม่อยากให้เป็นแบบนั้น เขาว่าแบบนี้ดูสมบุกสมบันดีออกจะตายเหมาะกับการเอาไว้ในป่าด้วย
และเพียงไม่นานเซบาสเตียนก็สร้างอ่างน้ำอุ่นเสร็จ
"อืม..เสร็จแล้ว..ไปพานายน้อยมาดีกว่า"พูดจบซาตานหนุ่มก็เดินกลับไปที่เตนท์ เพื่อไปนำตัวนายน้อยของเขามาอาบน้ำ
"ทำเสร็จแล้วเหรอ"ชิเอลเอ่ยทักขึ้นทันทีเมื่อเจอหน้าพ่อบ้านโผล่เข้ามาในเตนท์
"ครับเสร็จแล้ว"เซบาสเตียตอบยิ้มๆ
ชิเอลกระพริบตาปริบ มองหน้าคนสร้างอ่างอย่างแปลกใจ เริ่มอยากจะเห็นซะแล้วสิว่าอ่างจะออกมาเป็นแบบไหน
"จริงเหรอ พาฉันไปดูหน่อยสิ"ชิเอลจึงเกิดอยากไปดูผลงานของพ่อบ้านให้เห็นกับตาเร็วๆ
"ขอรับ มาผมอุ้มนะ จะได้ไม่ต้องใส่รองเท้า "เซบาสเตียนอาสาจะอุ้มพาชิเอลไปให้ถึงที่เลย
"หา แต่ว่า กางเกงยังไม่ได้.."ชิเอลเกิดเขินอายขึ้นมาทันทีก็พ่อบ้านนี่ยังไม่ได้ใส่กางเกงให้เขาเลยนี่นา
"จะอาบน้ำอยู่แล้ว ไม่จเป้นต้องใส่กางเกงตอนนี้หรอกครับ มา"เซบาสเตียนพุดยิ้มๆพรางจับคว้าตัวชิเอลมาอุ้มไว้ในอ้อมแขนทันที
"เหวอ..!!"ชิเอลร้องอย่างตกใจ หน้าแดงกล่ำ รู้สึกอายที่โดนอุ้มออกมาข้างนอกทั้งที่ไม่ได้สวมใส่กางเกง มันคงเย็นวาบหวิวดีแท้
และพอเซบาสเตียนพาชิเอลออกมาจากเตนท์ก็พาตรงมายังอ่างน้ำอุ่นที่เขาพึ่งทำเสร็จไปเมื่อครู่สดๆร้อนๆ แล้ววางลงข้างๆ ผลงานชิ้นโบว์แดงนั้น..
"โห..นี่มัน..อะไรเนี่ย"ชิเอลร้องอย่างตกใจมองดูอ่างสี่เหลี่ยมที่ด้านนอกเป็นไม้ด้านในเป็นผ้ายาง ข้างใต้มีแผ่นหินรองรับ
"ก็อ่างอาบน้ำของนายน้อยไงขอรับ ผมทำเองกับมือ เมื่อกี๊เองล่ะ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆอวดความสามารถของตนสักหน่อย
"หืม..เจ้านี่สามารถ ลงไปอาบได้จริงๆน่ะเหรอ เซบาสเตียน"ชิเอลมองดูอย่างประทับใจ ค่อยๆจุ่มมือลงไปในน้ำนิดๆ พอแตะดูอุณหภูมิกำลังอุ่นได้ที่เด็กหนุ่มถึงกลับยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ที่ไม่ต้องอาบน้ำเย็นแล้ว
"อาบได้แน่นอนขอรับอุ่นได้ที่ดีแล้วใช่มัยครับผมจะได้ดับไฟ"เซบาสเตียนถามความเห็นก่อนจะลงมือเสกน้ำเวทมนต์มาดับไฟนรก
"อืม"ชิเอลพยักหน้ารับ แล้วเขาก็เดินมาหาเซบาสเตียนเพื่อให้พ่อบ้านถอดเสื้อผ้าที่เหลือออก เขาพร้อมจะอาบน้ำแล้ว
"หึ ที่อย่างงี้มาทำเป็นกระตือรือร้นเลยนะขอรับ ที่ก่อนหน้านี้อิดออดไม่ยอมอาบท่าเดียว"เซบาสเตียนแซวยิ้มๆก่อนจะคว้าตัวชิเอลมาถอดเอาผ้าพันข้อเท้าที่บาดเจ็บออกซึ่งตอนนี้หายดีแล้ว ต่อมาก็ตามด้วยเสื้อคลุมกันหนาวตัวนอกออก ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวใน 
"ก็ช่วยไม่ได้ นายอยากบังคับให้ฉันอาบน้ำเย็นเองนี่นา"ชิเอลหลับตาโต้แย้ง ตอนนี้เขากำลังรอให้พ่อบ้านปลดกระดุมเสื้อให้เสร็จ แล้วเอาผ้าเช็ดตัวจากในกระเป่าที่วางอยู่ใกล้ๆมาพันเอว เพราะการอาบกลางแจ้งกับอาบที่ห้องน้ำในบ้านไม่เหมือนกัน 
"นั่นสินะ เอาหล่ะ ลงไปอาบได้แล้วขอรับ เดี่ยวน้ำจะเย็นหมดผมขี้เกียจเสกไฟแล้วนะ"เซบาสเตียนเร่งชิเอลให้รีบลงไปอาบ
ชิเอลไม่รอช้ารีบก้าวขาลงไปแช่ในอ่างธรรมชาติอย่างสบายตัวทั้งผ้าขนหนูเลย เหมือนแช่ในบ่อน้ำร้อนที่บ้านพักตากอากาศไม่มีผิดเลย
"อืม..."แล้วเด็กหนุ่มก็ครางเบาๆเอนหลังพิงกับขอบอ่างหลับตาพริ้มแช่น้ำอย่างเป็นสุข
เซบาสเตียนหยิบถังมาตักน้ำในอ่างแล้วเอามาวางเตรียมไว้เดี่ยวเขาจะต้องฟากสบู่ให้ชิเอลในอีกไม่ช้านี้ 
ชิเอลพอลงไปแช่แล้วเขาก็ไม่อยากออกจากอ่างน้ำนี่เลย ลมเย็นๆที่พัดมาหนาวจนแทบสั่น 
พอเซบาสเตียนเห็นว่าชิเอลเอาแต่นั่งแช่มุดตัวอยู่ในน้ำมานานมากแล้วจึงเรียกให้ลงมาฟอกสบู่ได้แล้ว
"นายน้อย ลงมาฟอกสบู่ได้แล้วขอรับ กลางคืนแช่น้ำนานๆจะทำให้ไม่สบายได้นะ"เซบาสเตียนเรียกให้ชิเอลลงมาจากอ่าง มาให้เขาฟอกสบู่ทำความสะอาดตัวให้
"อืม"ชิเอลตอบรับในลำคอแล้วขาก้าวลงมาจากอ่างมายืนตรงหน้าพ่อบ้านข้างๆลำธาร ในสภาพนุ่งผ้าเช็ดตัวเน็บที่เอวไว้
เซบาสเตียนไม่พูดอะไรเขาจัดแจงเอาสบู่มาถูฟอกตัวให้นายน้อยของเขาไปตามปกติ 
ฟิ้ววววว ลมหนาวพัดมาเป็นระยะ เล่นทำเอาคนที่โดนจับฟอกสบู่อาบน้ำถึงกลับกัดฟันกึกๆยืนกอดอกด้วยความหนาวสะท้าน
"บรึ๋ยยย นะหนาวชะมัดเลย ระรีบๆฟอกสบู่เร็วๆหน่อยได้มัย ฉะ ฉันหนาวจะตายอยู่แล้วนะ เซบาสเตียน หงึกๆ"ชิเอลพูดเสียงสั่นด้วยสั่นด้วยความหนาวสะท้านจากลมหนาวที่พัดผ่านมา ยังดีที่ไม่เจอฝนหรือหิมะไม่งั้นคงแข็งตายก่อนอาบน้ำเสร็จแน่ๆ
"ครับๆ"เซบาสเตียนตอบรับจากนั้นเขาก็เอาน้ำในถังไม้ราดล้างตัวแล้วไปตักมาราดอีกหลายๆถัง ก่อนจะปล่อยตัวชิเอลลงไปแช่ในอ่างอีกรอบ
ชิเอลพอถูกปล่อยตัวก็วิ่งแจ้นกระโดดลงอ่างไปทันที 
"หึหึหึ"เซบาสเตียนอดที่จะขำกับท่าทีของชิเอลไม่ได้ ท่าจะหนาวน่าดู ปล่อยให้แช่ไปสักพักละกัน 
หลังจากนั้นเซบาสเตียนก็เข้าไปในเตนท์เปิดกระเป๋าเอาผ้าขนหนูผืนใหม่ออกมาถือเตรียมไว้รอให้ชิเอลแช่น้ำจนพอใจ แต่เขาก็ไม่อยากให้นายน้อยแช่นานจนเกินไปอยู่ดีเดี่ยวตัวจะเปลื่อยเอา
"นายน้อย ขึ้นมาได้แล้วล่ะครับ แช่นานไปแล้วนะขอรับ เดี๋ยวตัวเปื่อยหรอก"เซบาสเตียนเตือนเสียงเรียบ 
"รู้แล้วล่ะน่า"ชิเอลหลับตาตอบรับ ก่อนจะค่อยๆดันตัวขึ้นมาจากอ่างน้ำก้าวขาลงมาหาเซบาสเตียนให้ทำการเช็ดตัวให้เขาตามปกติ
"หึ ท่าทางจะแช่สบายเลยสินะขอรับ"เซบาสเตียนพุดยิ้มๆพรางเอาผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มาเช็ดตัว เช็ดหัวนายน้อยของเขาให้แห้ง
"ก็..งั้นๆแหละ"ชิเอลหลับตาพูดไม่กล้ายอมรับตรงๆว่าเขาถุกใจเจ้าอ่างธรรมชาตินี่มากเลย อาบน้ำไม่อยากจะขึ้นด้วยซ้ำ
"เหรอครับ งั้นวันหลังก็อาบน้ำในลำธารละกัน ดูท่านายน้อยจะไม่ค่อยชอบอาบน้ำในอ่างที่ผมสร้างนี่นะ"เซบาสเตียนแกล้งยั่ว
"ไม่เอา ฉันชอบอาบน้ำอุ่น"ชิเอลรีบปฎิเสธทันทีหันหน้าหนีเพราะเริ่มเขินขึ้นมาอีกแล้ว
"หึหึหึ"เซบาสเตียนอดที่จะหัวเราะไม่ได้ ก็เข้าใจอ่ะนะว่านายน้อยปากไม่ตรงกับใจ คงจะเขินไม่กล้ายอมรับว่าชอบอ่างนี่หรอก
"ไม่ต้องมาหัวเราะเยาะเลย รีบเช็ดตัวให้ฉันเร็วๆมายืนตรงนี้ตากลมมันหนาวนะ"ชิเอลโวยรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
"ครับๆ"เซบาสเตียนตอบรับยิ้มๆพรางเอาผ้ามาเช็ดตัวให้นายน้อยไปอย่างรวดเร็ว จนเนื้อตัวแห้งสนิท ก็เอาน้ำมาล้างเท้าก่อนจะเอาผ้าเช็ดตัวห่อตัวจับอุ้มพากลับไปแต่งตัวในเต้นท์
"โอ๊ะ"ชิเอลร้องอย่างตกใจที่โดนจับอุ้มกระทันหันอีกแล้ว
เซบาสเตียนไม่พูดอะไรมาถึงหน้าเตนทก็ถอดรองเท้าอุ้มพาชิเอลมุดเข้าไปในเตนท์วางลงนั่งบนที่นอนก่อน จะใส่รองเท้าไปใหม่ไปเดินออกไปหยิบกระเป๋าเดินทางที่ใส่พวกเสื้อผ้า ถือเอาเข้ามาวางในเตนท์ด้วย ซึ่งในระหว่างที่เข้าๆออกเตนท์ต้องมาเสียเวลาถอดเข้าถอดออกรองเท้าทุกครั้งเพื่อไม่ให้เตนท์สกปรก
"นี่ทำไมนายไม่หารองเท้าที่ถอดออกง่ายๆมาใส่แทนล่ะ ถอดเข้าถอดออกแบบนี้ไม่รำคาญบ้างเลยหรือไง"ชิเอลเห็นพ่อบ้านถอดรองเท้าใส่รองเท้าเข้าออกเป็นว่าเล่นเลยเริ่มเห็นใจจึงเสนอทางเลือกให้
"ไม่ได้ซื้อมาเตรียมไว้น่ะสิครับ"เซบาสเตียนตอบเขาลืมนึกถึงเรื่องรองเท้าแตะของตนเองเลย มัวแต่ซื้อของจิปาถะอื่นๆ
"งั้นพรุ่งนี้ก็ไปหาซื้อมาสิ เอามาให้ฉันคู่นึงด้วย "ชิเอลหลับตาพูดพรางลุกขึ้นเดินมาหาพ่อบ้านให้แต่งตัวให้
"ครับ"ซาตานหนุ่มตอบรับพรางหยิบชุดนอนของชิเอลออกมาจากกระเป๋าใส่เสื้อผ้า เอาออกมาสะบัดๆเล็กน้อยก่อนจะนำมาสวมให้เด็กหนุ่มที่ยืนคอยอยู่
"แล้วนายจะอาบน้ำหรือเปล่า"ชิเอลถามต่อ เพราะเห็นว่าพ่อบ้านไม่ได้อาบน้ำมาตั้งแต่เช้าแล้ว
"อาบสิขอรับ"เซบาสเตียนตอบไปพรางนำชุดนอนมาสวมใส่ให้ชิเอลไปพราง 
พอสวมใส่ชุดนอนเสร็จ เซบสเตียนก็ทำท่าจะหันไปหยิบกางเกงขายาวออกมาจากกระเป๋าอีกตัว
"เอากางเกงออกมาทำไม"ชิเอลถามมองดูกางเกงขายาวอย่างสงสัย
"พักอยู่กลางป่าต้องใส่กางเกงอีกตัวขอรับ เพื่อป้องกันพวกแมลงเล็กๆหรือฝุ่นน่ะขอรับ อีกอย่างข้างนอกอากาศเย็นขึ้นหลายอาศาถ้าไม่ใส่กางเกงอุ่นๆจะทำให้หนาวขาเอานะขอรับ"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆพรางเอากางเกงขายาวมาสวมให้ชิเอลในทันที
"ไม่เอา ไม่ใส่"ชิเอลไม่ยอมใส่ ชักขาหนีเขาไม่ชอบใส่กางเกงเวลานอนมันอึดอัดน่ารำคาญ
"แต่ว่า.."เซบาสเตียนพยายามจะโต้แย้ง ดึงดันจะจับชิเอลใส่กางขายาวให้ได้
"ก็บอกว่าไม่ใส่ไงเล่า มันน่ารำคาญ นายแต่งตัวให้เสร็จแล้วนี่ไปอาบน้ำได้แล้วไป"ชิเอลยืนกรานว่าจะไม่ยอมใส่กางเกงนอนเด็ดขาด เดินกลับมานั่งบนที่นอนแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมปิดขา
"งั้นใส่กางเกงในตัวนี้แล้วกัน หึหึหึ *_*"เซบาสเตียนเสนอหยิบกางเกงในสีดำแบบจีสตริงออกมา หันมามองชิเอลตาลุกวาวยิ้มหื่นๆ
"ไม่ใส่ไอ้ของพรรนั้นเด็ดขาด!! >////<"ชิเอลรีบปฎิเสธทันทีด้วยใบหน้าแดงกล่ำ ใครจะไปยอมใส่กางเกงในจีสตริงกันเล่า
"ใส่ให้ดูหน่อยสิ นะ นะ ผมอยากเห็น มามะๆมาใส่ซะดีๆนายน้อย หึหึหึ *_* "เซบาสเตียนปรี่ตรงมาคว้าแขนชิเอลลากมาใกล้ๆ ทำท่าจะปลุกปล้ำจับมาใส่กางเกงในสีดำนี่ให้ได้
"อ๊า อย่านะเซบาสเตียน!! ไม่เอา ไม่ใส่ ..ก็บอกแล้วว่าไม่ใส่ไง เจ้าบ้า ปล่อยนะ ปล่อยเซ่!!"ชิเอลร้องโวยลั่นดิ้นรนหลีกหนีพ่อบ้านจอมหื่นที่ทำท่าจะจับเขาใส่กางเกงในน่าอายนั่น
"ไม่ให้หนีหรอก มานี่ หึหึหึ คุณต้องใส่ ก็ผมอยากเห็นนี่"เซบาสเตียนพูดด้วยท่าทีหื่นๆจับชิเอลมาใส่กางเกงในสีดำนั้นให้ได้
"ไม่เอา..>////<ไว้ถ้านายอยากเห็นไว้ไปดูที่บ้านนายสิ อุ๊บ 0///0!!"ชิเอลร้องลั่นหน้าแดงกล่ำดิ้นพลาดๆแต่ก็ยังอุตส่าห์หลุดปากให้ความหวังกับพ่อบ้านไปซะแล้ว พอรู้ตัวว่าเผลอหลุดปากไปเด็กหนุ่มก็รีบเอามือมาปิดปากตัวเองทันที
"ฮั่นแน่..อยากจะใส่ให้ผมดูก็บอกมาเหอะ หึหึหึ"เซบาสเตียนพรางยื่นหน้ามาพูดใกล้ๆในระยะประชิดยิ้มกริ่มจ้องตาไม่กระพริบเลยทีเดียว
"ฮึ่ก 0///0 มะไม่ใช่สักหน่อย "ชิเอลรีบหันหน้าหนีปฎิเสธทันที ด้วยใบหน้าแดงซ่าน เอามือคอยดันหน้าพ่อบ้านจอมหื่นออกไปห่างๆ
"งั้นตกลงผมจะรอจนกว่าเราจะได้กลับไปบ้าน แล้วถึงตอนนั้นนายน้อยต้องใส่ให้ผมดูนะขอรับ เอ่าหล่ะผมไปอาบน้ำก่อนนะ เดี่ยวเราจะได้มาทำกิจกรรมยามดึกกัน"เซบาสเตียนจึงยอมอดใจไว้รอดูตอนที่พวกเขากลับบ้านแล้ว จึงลุกขึ้นเดินออกไปจากเตนท์ด้วยเท้าเปล่าเพื่อไปอาบน้ำก่อนมาเล่นจ้ำจี้กับชิเอลในค่ำคืนนี้ อย่างสบายใจ
พอชิเอลถูกทิ้งให้อยู่ในเตนท์ตามลำพังเขาก็ดันตัวลุกขึ้นมานั่งบนที่นอนแล้วก็..
"เฮ้อ..-*-"ถอนใจอย่างกลัดกลุ้ม เขาไม่น่าไปให้ความหวังเจ้าอีกาจอมหื่นนั้นเล้ย ปากพาจนแท้ๆ ถ้าไม่กลัวเจ็บละก็เด็กหนุ่มคงตบปากตนเองไปแล้วล่ะ
จากนั้นเขาก็ล้มตัวลงนอนเล่นรอเซบาสเตียนอาบน้ำเสร็จ ซึ่งตอนนี้ซาตานหนุ่มกำลังจัดเตรียมน้ำอยู่ เขาแค่เติ่มน้ำจากลำธารลงไปแล้วใช้ไฟนรกอังไฟให้น้ำอุ่นได้ที่ซึ่งใช้เวลาเพียงไม่นานน้ำก็เดือดแล้ว ซาตานหนุ่มก็เอาน้ำเย็นมาผสมแล้วเอามือจุ่มลงเพื่อดูอุณหภูมิของน้ำพอเห็นว่าอุ่นได้ที่แล้วจึงทำการดับไฟนรกด้วยน้ำเวทมนต์ 
"อืม..น้ำอุ่นได้ที่และ รีบอาบรีบขึ้นดีกว่า"เซบาสเตียนพึมพำกับตนเองพรางถอดเสื้อผ้าตนเองออกเอาผ้าเช็ดตัวมานุ่งแล้วก้าวขาลงไปแช่ในอ่างน้ำอุ่นแล้วอาบน้ำชะชะร่างกายตนเองไปคนเดียวเงียบๆ
ส่วนชิเอลเริ่มเบื่อนั่งอยู่ในเต้นท์แล้วจึงคิดว่าจะไปหาอะไรมาอ่านสักหน่อย เขาจำได้ว่าเซบาสเตียนเอาหนังสือมาหลายเล่มน่าจะขอยืมเจ้านั่มาอ่านแก้เบื่อได้ล่ะนะ แต่ว่ามันอยุ่ข้างนอกนี่นา ถ้าจะไปเอาคงต้องใส่รองเท้าเดินออกไป มันยุ่งยากพอสมควรที่จะต้องมาใส่รองเท้าเองอีกรอบ
"เฮ้อ..ขี้เกียจผูกเชือกรองเท้าแล้ว ช่างมันเหอะ ใส่ไปอย่างงี้และกัน"ชิเอลบ่นทำสีหน้ายุ่งยากใจที่ต้องหยิบรองเท้ามานั่งใส่เองและต้องคอยผูกเชือกเองด้วย จะเรียกเซบาสเตียนมาผูกให้ก็เป็นการรบกวนเปล่าๆเจ้านั่นกำลังอาบน้ำอยู่นี่นา 
พอชิเอลใส่รองเท้าเสร็จเขาก็เดินออกตรงมาหากระเป๋าเดินทางของเซบาสเตียนแล้วถือวิสาสะแอบเปิดค้นหาหนังสือในทันที
เซบาสเตียนกำลังนั่งหลับตาแช่น้ำอยู่พอเห็นนายน้อยมีท่าทางลับๆล่อๆอยู่ที่กระเป๋าเดินทางที่ใส่พวกของจิปาถะของเขาก็เอ่ยปากถามทันที
"นั้นนายน้อยกำลังทำอะไรอยู่หรือขอรับ"เซบาสเตียนถามเสียงเรียบ
"ฮึ่ก!!"ชิเอลถึงกลับสะดุ้งตกใจ หันควับมามองตามเสียงทักหยุดล้อค้นกระเป๋าทันที
"หือ"เซบาสเตียนส่งเสียงในลำคอแล้วจ้องมองดูการกระทำของชิเอลตาไม่กระพริบเลย
"ก็ฉันจะมาเอาหนังสือของนายไปอ่านเล่นน่ะ"ชิเอลจึงรีบบอกเหตุผลในทันทีด้วยท่าทีนิ่งเฉย
"แล้วทำไมไม่มาบอกผมก่อนล่ะ จู่ๆมาลื้อค้นแบบนี้มันเสียมารยาทนะขอรับ"เซบาสเตียนต่อว่าเข้าใจ
"อะไรเล่าก็นี่มันกระเป๋าของฉันกับนายไม่ใช่หรือไง ทำไมฉันจะลื้อค้นข้าวของในนี้ไม่ได้ก็มันเป็นของเราทั้งคู่ไม่ใช่เหรอ"ชิเอลโต้แย้งด้วยท่าทีไม่พอใจ
"ผิดแล้ว นั่นมันของผมทั้งหมดต่างหาก กระเป๋าของนายน้อยในนั้นมีเพียงแค่เสื้อผ้า หวี และแปรงสีฟันของคุณที่อยู่ในเตนท์ต่างหาก ผมเอาเข้าไปให้แล้ว"เซบาสเตียนหลับตาพูดชีแจงเรื่องของในกระเป๋าของเขากับชิเอลให้รู้จะได้ไม่เข้าใจผิดอีก
"งั้นฉันไม่เอาแล้วก็ได้ นายมันขี้งกชะมัดเลย ชิ"ชิเอลดันตัวลุกขึ้นยืนจิปากเชิดใส่อย่างงอนๆแล้วเดินหนีกลับเตนท์ไป
"แหมๆงอนซะแล้ว จะเอาหนังสือก็หยิบไปสิ แต่ช่วยขอก่อนได้มัยล่ะครับ"เซบาสเตียนพูดอย่างใจเย็น
"ชิ"ชิเอลหยุดเดินหันมามองค้อนใส่เซบาสเตียนก่อนจะเดินสะบัดก้นกลับไปที่เต้นแบบไม่เหลียวหันมามองอีก
"อ้าว..ไปซะแล้ว..อุตส่าห์จะให้ยืมหนังสือไปอ่านแล้วแท้ๆน้า นายน้อยนี่ล่ะก็ เจ้าอารมณ์จังเลยน้า"เซบาสเตียนพูดยั่วๆไล่หลังมา
ชิเอลหยุดเดินยืนกำมือแน่น พยายามจะสงบสติอารมณ์ให้ได้ ก่อนจะก้าวเดินต่อจนมาถึงปากทางเข้าเตนท์แล้วถอดรองเท้ามุดตัวเข้าไปข้างใน ไม่สนใจการยั่วโทสะของเจ้าอีกาตัวแสบอีก
ทางด้านอีกาตัวแสบที่ชอบพูดยั่วโทสะชิเอลในตอนนี้เขากำลังก้าวลงจากอ่างในสภาพเปลื่อยท่อนบนช่วงล่างมีผ้าขนหนูเปียกพันปกปิดเอาไว้เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวอีกผืนมาผลัดเปลี่ยนดึงเอาตัวที่เปียกออกเอามาบิดน้ำออกแล้วมองหาที่วาง จึงได้รู้ว่าตนต้องทำที่สำหรับตากผ้าซะแล้วไม่อย่างงั้นผ้าจะไม่แห้งและจะเหม็นอับได้
"จริงสิ ยังไม่ได้ทำราวตากผ้าเลยนี่นา พรุ่งนี้คงต้องไปหากิ่งไม้มาทำราวซะแล้วสิ คืนนี้เอาพาดไว้ตามขอนไม้ก่อนละกันพรุ่งนี้ค่อยเอาไปซักแล้วตากให้แห้งอีกที"เซบาสเตียนวางแผนเรื่องความเป็นอยู่ที่นี่ว่าเขาจะต้องทำอะไรบ้าง ซึ่งสิ่งแรกที่เขาจะทำในวันพรุ่งนี้ก้คือทำราวเอาไว้ตากผ้าที่จะซักนั่นเอง
หลังจากนั้นเขาก็เดินไปเปิดกระเป๋าที่ถูกชิเอลลื้อค้นกระจุยกระจายจนล้นออกมานอกกระเป๋า หยิบหนังสือออกมาทั้งหมดแล้วเดินถือเอาเข้าไปให้ชิเอลในเตนท์
"อ่ะ นี่ขอรับหนังสือ ผมเอามาแค่ไม่กี่เล่มเองนะ ถ้าจะอ่านตอนกลางคืนคงไม่ค่อยดีเท่าไหร่เพราะแสงในเตนท์นี้มีน้อย อ่านในที่มืดแบบนี้สายตาจะเสียเอาได้นะขอรับ" เซบาสเตียนบอกพรางเอาหนังสือเข้ามาวางตรงหน้าชิเอล ที่กำลังนอนหันหลังให้อย่างงอนๆอยู่
"........"ชิเอลแกล้งทำเป็นหลับไม่สนใจชายหนุ่มร่างสูงที่นุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวตัวเดียวโผล่เข้ามาวางหนังสือเอาไว้ข้างๆตัวเขาอีก
เซบาสเตียนไม่ได้แยแสกับท่าทีของชิเอลเท่าไหร่ เขารู้ว่าเด็กคนนี้แกล้งหลับและยังคงงอนเขาอยู่ แต่เขาไม่คิดจะง้อมากนักจึงเดินเข้าไปในเตนท์เปิดกระเป๋าเสื้อผ้าค้นหาเสื้อผ้าของตนเองไปเงียบๆ
แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อจู่ๆก็ได้ยินเสียงต่อว่ามาจากเด็กที่กำลังนอนหันหลังให้อยู่
"นั่นมันกระเป๋าของฉัน นายกล้าดียังไงมายุ่งกับของๆฉันโดยไม่ได้รับอนุญาติแบบนี้น่ะ เซบาสเตียน ไร้มารยาทจังเลยนะ"ชิเอลถือโอกาสทักท้วงเรื่องกระเป๋าเอาคืนไปบ้าง 
เซบาสเตียนนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอามือลูบผมตนเองแก้เขิน แล้วหันมาเผชิญหน้ากับชิเอล
"ขออภัยที่เสียมารยาท ผมขอเอาเสื้อผ้าหน่อยนะขอรับ"เซบาสเตียนจึงต้องหันมาขออนุญาติชิเอลก่อน ในเมื่อตัวเองทำเรื่องเอาไว้แล้วนี่นะก็คงต้องยอมให้กับเด็กคนนี้ล่ะ
"ไม่อนุญาติ กระเป่าของนายอยู่ข้างนอกไม่ใช่หรือไง มายุ่งอะไรกับกระเป๋าของฉันไม่ทราบ!!"ชิเอลถือโอกาสเล่นตัวทันที ทีใครทีมันล่ะคราวนี้
"โถ่นายน้อยก็เสื้อผ้าของผมมันอยู่ในนี้อ่ะ"เซบาสเตียนพยายามอธิบาย
"นั่นมันเรื่องของนายไม่เกี่ยวกับฉันซะหน่อย"ชิเอลหลับตาพูดทำเป็นไม่แยแส ว่าของในนั้นจะเป้นของเซบาสเตียนหรือไม่ตราบใดที่มันอยู่ในกระเป๋าของเขาก็ย่อมต้องเป็นสิทธิของเขาที่จะให้หรือไม่ให้เท่านั้น
"โถ่นายน้อยอย่าแกล้งกันแบบนี้สิครับ ผมหนาวนะ ขอเสื้อผ้าให้ผมเถอะครับ"เซบาสเตียนร้องประท้วงเอามือมาลูบเนื้อลูบตัวเพื่อคลายความหนาวไปพรางๆ
"ไม่ให้!!"ชิเอลหลับตาปฎิเสธเสียงแข็งเลย
เซบาสเตียนจึงนั่งหลับตานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะลืมตาขึ้นแล้วลุกขึ้นเดินมาทรุดตัวลงนั่งบนที่นอนข้างๆชิเอล
"นั่นนายคิดจะทำอะไร"ชิเอลถามด้วยท่าทีระแวงกระเถิบตัวออกมาห่างๆ
"นอน"เซบาสเตียนหลับตาพูดพรางเอนตัวลงนอนแล้วกระชากดึงผ้าห่มของชิเอลมาคลุมตัวแทน ตอนนี้เขาหนาวมากเลยแต่ก็ต้องอดทนทำไงได้ล่ะนายน้อยไม่ยอมให้เขาเปิดกระเป๋าเอาเสื้อผ้านี่นา
"อะไรกัน ฉันยังไม่นอนเลยแล้วนายจะมานอนก่อนฉันได้ยังไง"ชิเอลโวยใส่พรางแย่งเอาผ้าห่มกลับมา
เซบาสเตียนนอนกอดอกตัวสั่นสะท้านด้วยความหนาวเมื่อโดนชิเอลแย่งผ้าห่มกลับคืนมา 
ชิเอลหรี่ตามองอย่างไม่พอใจที่เซบาสเตียนนิ่งเงียบไปไม่ยอมตอบ หรือว่าจะงอนซะแล้ว
"นี่เซบาสเตียน...หลับไปแล้วเหรอ"ชิเอลทักเอานิ้วมาจิ้มๆที่แผ่นหลังเนียนละเอียดนั้นแรงๆ
"........."เงียบไม่มีการตอบรับจากเจ้าของแผ่นหลังเลย 
ชิเอลจึงค่อยๆกระเถิบตัวมาใกล้ๆแล้วชะโงกหน้าไปดู ว่าเซบาสเตียนหลับไปแล้วหรือยัง 
"อะไรกันหลับไปแล้วเหรอ ว้าน่าเสียดาย คืนนี้อุตส่าห์จะชวนทำกิจกรรมยามดึกก่อนนอนสักหน่อยแท้ๆ สงสัยคงเปลี่ยนใจแล้วมั้ง ไม่ทำก็ไม่เป็นไร ฉันจะได้นอนพัก ก็วันนี้นายเล่นฝึกฉันซะอ่วมเลยนี่.."ชิเอลแกล้งหยอด เอาของดีมาหลอกล่อ เผื่อเจ้าอีกาจอมหื่นจะหายงอนหันมาพูดกับเขาบ้าง
ได้ผล!! ซาตานหนุ่มขี้งอนร่างเปลือยช่วงบนรีบผุดลุกขึ้นมาคว้าตัวคนเสนอโปรโมชั่นพิเศษมาโอบกอดแนบอกหลับตาพริ้มยิ้มกริ่มทันที
"ฮึ่ก 0///0"คนเสนอตัวกลับเขินขึ้นมาเสียเองเมื่อโดนชายร่างเปลือยโอบกอดแนบแน่นแบบไม่ให้ตั้งตัวกันเลยทีเดียว
"เฮ่ยๆตัวเองหลับไปแล้วไม่ใช่หรือไง ตื่นมาทำไม.ละ..อุ๊บ"ชิเอลหรี่ตาพูดหน้าแดงซ่านเอามือดันอกคนกอดเขาออก ทว่ายังพูดไม่ทันจบก็..
"จ๊วบ ^^"โดนเซบาสเตียนจูบประกบปากเข้าให้อย่างเร้าร้อน
"อืม อื้ม.."ชิเอลร้องครางในลำคอพยายามเอามือดันหน้า ดันปากเซบาสเตียนออกเพราะเล่นมาจู่โจมแบบรุนแรงไม่ให้ตั้งตัวกันเลยและก็เป็นจูบที่เนิ่นนานจนแทบจะลืมหายใจกันไปเลยทีเดียว
แล้วเซบาสเตียนก็ค่อยถอนปากออกอย่างช้าๆ ก่อนจะจับเด็กหนุ่มอุ้มนั่งตักหันหน้าเข้าหากันก้มตัวลงมาฟัดหอมแก้มหลายฟอดเลยด้วยความหมั่นเขี้ยว
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆ ^ ^
"อื้อ >///<"คนโดนจับฟัดถึงกลับหน้าแดงกล่ำ ถูกฟัดหอมไปหลายสิบทีทั่วใบหน้า จนแทบเปียกไปหมดทั้งหน้าแล้ว
"แผลบๆ"เท่านั้นไม่พอซาตานหนุ่มใช้ลิ้นอุ่นร้อนลามเลียพรมจูบตามใบหน้า ลำคอ แล้วคบงับที่ใบหูกระตุ้นให้เกิดอารมณ์
"อ๊า >////<..ยะอย่า.เซบาสเตียน...ฮึ่ก!!"ชิเอลร้องห้ามหน้าแดงกล่ำสะดุ้งสุดตัวพยายามเบือนหน้าหนี เมื่อถูกกระตุ้นจุดอ่อนไหวที่ใบหู ทำให้ใจของเขาเต้นแรง ร่างกายอ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรงไปเสียดื้อๆ 
"แผลบๆ"เซบาสเตียนไม่สนใจการร้องห้ามของนายน้อยหรอก เขาค่อยๆใช้ลิ้นอุ่นร้อนนั้นกระตุ้นความรู้สึกต่อ มือก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนอนออกทีละเม็ดทีละเม็ดไปอย่างนุ่มนวล คืนนี้เขาจะกินนายน้อยให้หนำใจเลยอยากเสนอตัวดีนัก
"อา...อ๊า..ดะ เดี๋ยว.."ชิเอลร้องครางหน้าเชิดเมื่อถูกพ่อบ้านทั้งพรมจูบและลามเลียลูบไล้ไปตามเรือนร่างจากบนลงล่างเสื้อนอนถูกปลดเปลื้องออกจนหมด มือที่ซุกซนเริ่มอยุ่ไม่สุก ค่อยๆลูบไล้เลื่อนลงต่ำมามาหยุดอ้อยอิ่งอยู่ที่จุดอ่อนไหวที่ต่ำลงมาจากสะดื้อ ภายใต้เสื้อนอนที่ยังคงปิดเอาไว้
"ฮึ่ก..0///0 ดะเดี่ยวก่อนสิ"ชิเอลสะดุ้งหน้าแดงกล่ำหน้าเชิดขึ้นด้วยความเสียวสยิวพยายามร้องห้ามอีกครั้ง 
เซบาสเตียนไม่รั้งรอแล้วเขารอมาทั้งวันแล้ว นี่เป็นโอกาศทองสำหรับเขาเลยทีเดียวจึงได้ทำกิจกรรมในค่ำคืนนี้อย่างเต็มที่
พอกระตุ้นความรู้สึกไปเล็กน้อย เซบาสเตียนก็ปล่อยตัวชิเอลลงในท่านอนคงคว่ำ เอาแขนสอดเข้าไปใต้ตัวดันยกสะโพกขึ้น 
"คืนนี้ขอรวบรัดเลยนะขอรับ เพราะเดี่ยวนายน้อยจะต้องเข้านอนแต่หัวค่ำ พรุ่งนี้จะต้องฝึกหนักแต่เช้า คุณต้องพักผ่อนให้มากๆ ร่างกายจะได้พร้อมเต็มที่สำหรับการฝึก"เซบาเตียนพูดพรางดันตัวลุกขึ้นในท่ายันเข่า กระเถิบตัวมาใกล้ๆชิเอล
"หา.บะ.แบบรวบรัดนี่มัน.."ชิเอลหันมาถามหน้าแดงกล่ำ
"ก็ต่อจากเมื่อคืนยังไงล่ะขอรับ ที่ริมแม่น้ำ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆก่อนจะปลดผ้าเช็ดตัวของตนออกแล้วเอามาวางไว้ข้างๆ ตอนนี้พวกเขาอยู่ในสภาพเปลือยด้วยกันทั้งคู่แล้วถึงแม้ว่าจะหนาวก็เถอะเดี่ยวก็คงอุ่นขึ้นมาเองแหละ (ถ้าจำไม่ได้กลับไปอ่านในตอนที่แล้วเด้อ หน้า 186)
"เมื่อคืน.."ชิเอลทวนคำแล้วลองนึกดูว่าเมื่อคืนเขาทำอะไรไปบ้าง จริงด้วยสินะที่ริมแม่น้ำนั้น จบจากการจูบก็ไม่ได้ทำอะไรกันอีก 
แต่ในระหว่างที่กำลังคิดอยู่ก็...
"ฮึ่ก..!!"ชิเอลก็ต้องสะดุ้งสุดตัวน้ำตาไหลทะลักออกมาอย่างไม่กลั้นได้ด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสแอ่นสะโพกไปข้างหน้าเมื่อถูกช่อพวงงามของเซบาสเตียนกระแทกดันเข้าไปในช่องทางอย่างพรวดพราดรวดเร็ว เหมื่อนสว่านขนาดใหญ่ที่มีกำลังทุลุทะลวงเข้าไปถึงข้างใน
"โอ๊ยยย เจ็บนะ ค่อยๆทำสิ เจ้าบ้านี่ อื้อ..!!"ชิเอลกัดฟันหันมาโวยใส่น้ำตาไหลอาบแก้ม
เซบาสเตียนค่อยๆดันเข้าดันออกอย่างช้าๆเป็นจังหวะ ส่วนมือก็คอยลูกคลำจุดอ่อนไหวของชิเอลไปพรางๆ
"อะ..อือ.อ๊า.อื้อ.."ชิเอลร้องครางน้ำตาไหลไม่หยุดหน้าแดงกล่ำด้วยความทั้งเจ็บและเสียวในคราเดียว
"อื้อ..ชะช้าไปแล้ว.เร็วอีกสิ."ชิเอลร้องโวยก้มหน้ามุดหมอนมือกำผ้าปูไว้แน่น
"เฮ้อ..เอาแต่ใจจริง จริ๊ง ช้าก็บ่น เร็วก็บ่น ตกลงจะเอายังไงกันแน่น่ะขอรับ"เซบาสเตียนถอนใจ ชักเอาใจนายน้อยไม่ถูกซะแล้วสิ 
"เร็วกว่านี้สิ"ชิเอลหลับตาบอกความต้องการของตนเองมือกำผ้าปูแน่นมากขึ้น
เซบาสเตียนจึงเร่งความเร็วมากขึ้น เริ่มเร็วขึ้น เร็วขึ้น จนรัวถี่ยิบเลย
"อื้อ..อื้อ อะ อ๊า งับ"ชิเอลเจ็บจนร้องครางเสียงกระเส่า เหงื่ออกโทรมกายด้วยเวลาอันรวดเร็ว ก่อนจะหาหมอนที่เขามุดหน้ามากัดงับแล้วสะบัดหน้าฟัดหมอนไป ด้วยอารมณ์รุนแรง (นายเป็นหมาหรือชิเอล)
"หึหึหึ เล่นงับหมอนเลยเหรอครับ "เซบาสเตียนแซวไปซอยรัวเร็วทียิบไป อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เล่นจนเขาหายหนาวเป็นปลิบทิ้งเลย 
หลังจากซอยเข้าออกไปได้ไม่ถึงสิบนาที ชิเอลก็เริ่มหอบ 
แล้วเซบาสเตียนก็ชะลอความเร็วลง เขาไม่อยากหักโหมมากนัก เดี๋ยวจะเกิดการบาดเจ็บได้ จึงทำแบบพอประมาณ แล้วหยุดพักชั่วครู่จับชิเอลรวบตัวขึ้นมานั่งตักโดยที่ช่วงพวงงามยังเสียบคาอยู่ในช่องทางยังไม่ถอนออกแล้วโอบกอดแนบกับอกอีกครั้ง
"แฮ่กๆ"ชิเอลถึงกลับหอบแฮ่กๆ ถึงจะใช้เวลาไม่นานแต่ก็หนักเอาการทีเดียว เพราะเสต็บที่พวกเขาทำเร็วกว่าครั้งก่อนๆมากและรุนแรงเร้าร้อนขึ้นมากด้วย
"ถึงกลับหอบเลยหรือขอรับ นายน้อย"เซบาสเตียนถามยิ้มๆก้มลงพรมจูบที่แก้มแดงๆที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่ออย่างนุ่มนวล
"แฮ่กๆ กะก็นายเล่นหนักนี่นา ฉัน..แทบหมดแรง..แฮ่กๆ"ชิเอลพูดไปหอบไปเอามือปาดเช็ดน้ำตาไป เอาหน้าซุกซบกับอกกว้างนุ่มๆของซาตานหนุ่ม ผิวของเซบาสเตียนสวยเนียนละเอียดแค่ได้เห็นได้สำผัสมีหรือที่เด็กหนุ่มอย่างเขาจะไม่เกิดความหลงไหล 
"หือ..0///0"เซบาสเตียนร้องอุทานหน้าแดงระเรื้อเมื่อถูกชิเอลดันตัวขึ้นมาพรมจูบไปตามซอกคอและใช้ลิ้นเล็กๆนั้นลามเลียที่ใบหูของซาตานหนุ่มกระตุ้นกลับบ้าง ต่อแต่นี้เขาจะปรนเปรอให้พ่อบ้านบ้างล่ะ
"แผลบ แผลบ"ชิเอลหลับตาพริ้มค่อยๆลามเลียตามใบหน้าของเซบาสเตียนไปอย่างช้าๆ ดูเหมือนชิเอลเริ่มจะเก่งเรื่องใช้ลิ้นขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ
"อ๊ะ 0///0"เซบาสเตียนสะดุ้งหน้าแดงซ่านเริ่มรู้สึกขึ้นมามากขึ้นเรื่อยๆลิ้นของชิเอลถึงแม้จะเล็กแต่การเลียนั้นก็หนักหน่วงไม่ใช่เล่นๆเลยทีเดียว ทั้งที่เมื่อก่อนเคยทำแล้วแต่ก็ไม่สามารถกระตุ้นความรู้สึกได้มากขนาดนี้เลย เด็กคนนี้เติบโตเร็วจริงๆแฮะ สอนไม่กี่ครั้งเอง
"อา...ฮึ่ก..นะนายน้อย"เซบาสเตียนหลับตาร้องครางหน้าแดงซ่านเริ่มรู้สึกเคลิบเคลิ้มไปกับการปรนเปรอของนายน้อยมากยิ่งขึ้น แค่ใช้ลิ้นก็สามารถกระตุ้นความรู้สึกได้แล้วหรือไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ
ชิเอลหยุดลามเลียเงยหน้าขึ้นมายิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาลามเลียไปตามเรื่อนร่างเปลือยเปล่าของเซบาสเตียนต่อ กลิ่นกายของเจ้านั่นช่างหอมละมุนจนอยากที่จะอดใจไหวไปเสียแล้ว 
เซบาสเตียนยิ้มอย่างพึงพอใจ เขาตามใจนายน้อยเต็มที่อยู่แล้ว จึงนั่งนิ่งยอมให้ชิเอลปรนเปรอเขาต่อ
"ท่าทางจะหายเหนื่อยแล้วสินะครับ"เซบาสเตียนถามยิ้มๆด้วยสีหน้าแดงๆ
"อืม"ชิเอลเงยหน้าขึ้นมาตอบ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาพรมจูบ ลามเลียจัดการกับร่างกายสมบูรณ์แบบนี่ต่อด้วยความหมั่นเขี้ยว เนื้อตัวของเซบาสเตียนนี่ก็น่าฟัดเหมือนกันนะเนี่ย 
แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเล็กน้อยเมื่อเซบาสเตียนใช้ช่อพวงงามของตนที่เสียบคาอยู่กระทุ้งเบาๆกระตุ้นไปบ้าง
"อ๊ะ 0///0"ชิเอลร้องอย่างตกใจ เอามือมาลูบที่ช่องทางของตนป้อยๆ
"หึ"เซบาสเตียนยิ้มเยาะ 
ชิเอลเงยหน้ามาจ้องตาก่อนจะเอื้อมมือมาจับยึดไหล่ของเซบาสเตียนแล้วยกสะโพกขึ้นลงเป็นจังหวะรัวเร็วๆ
"โอ้วว เล่นโยกตัวแบบนี้ ไม่กลัวปวดเอวหรือขอรับ"เซบาสเตียนถามอย่างแปลกใจที่ครั้งนี้ชิเอลเคลือนไหวโยกด้วยตัวเองเหมือนตอนที่เล่นจ้ำจี้กันครั้งแรก (จำไม่ได้กลับไปอ่านในบทที่สองเด้อ)
"ถะ.ถ้าเอวฉันปวด อื้อ อื้อ นะ นายก็ช่วย แฮ่กๆ นวดให้ด้วยก็แล้วกันนะ ฮืบ ฮื้อๆ อ๊ะ อื๊อ อืม ซีด โอ้ว"ชิเอลโยกขึ้นลงรัวเร็วถี่ยิบเลย เซบสเตียนก็ดันขึ้นลงให้เข้ารับกับจังหวะของนายน้อยไปเรื่อยๆ
พอเริ่มเจ็บซีดจนจี๊ดมากๆก็...
"งับ!!"งับคอพ่อบ้านซะเลย
"ฮึ่ก..!!"เซบาสเตียนสะดุ้งสุดตัวเมื่อโดนนายน้อยงับคออย่างแรงจนเลือดไหลซิบๆ
"อื้ม..อื๊อ..!!"ชิเอลร้องครางลั่นน้ำตาไหลไม่หยุดไปโยกตัวไปแถมยังเร่งความเร็วขึ้นอีกรัวเร็ว เร้าร้อน ยิ่งเจ็บยิ่งมีอารมณ์รุนแรง คบงับคอเซบาสเตียนจนจมเขี้ยว กัดจนเลือดไหล งานนี้ได้กำไลเหนาะๆได้ทั้งความสะใจและได้ดื่มเลือดที่หอมหวานของปีศาจเอสคราส (ซาดีส)
หลังจากได้ลิ้มรสเลือดจนหนำใจชิเอลก็ค่อยๆชะลอความเร็วในการโยกตัวลง เพราะเริ่มเหนื่อยแล้ว แต่พละกำลังก็ยังมีอยู่แถมยังเพิ่มมากขึ้นจากการได้ลิ้มรสเลือดของเซบาสเตียน และไม่รู้สึกเจ็บช่องทางอีก
แล้วเขาก็ทรุดตัวลงนั่งคล่อมตักของเซบาสเตียนนั่งพักให้หายเหนื่อย
"แฮ่กๆ"ชิเอลนั่งหอบแฮ่กๆเอามือปาดเช็ดคราบเลือดที่มุมปาก 
เซบาสเตียนก้มลงมองหน้าชิเอลเขม็งด้วยสายตาดุดันพรางเอามือลูบคอตนเอง แล้วจากนั้นรอยเขี้ยวที่ถูกเด็กหนุ่มกัดก็จางหายไป
"ไม่น่าเชื่อว่านายน้อยชอบความรุนแรง เล่นหักโหมแบบนั้น เด็กร่างกายเล็กๆแสนบอบบางอย่างคุณจะได้รับบาดเจ็บเอานะขอรับ ถ้าหากเอวเคร็ดจนทำให้พรุ่งนี้เดี้ยงจนฝึกไม่ไหวจะทำยังไง!! "เซบาสเตียนพูดเตือนเสียงดุ ลำพังเขาไม่ค่อยเท่าไหร่หรอกเพราะเขาแข็งแรง แต่เด็กที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายอย่างนายน้อยเนี่ยสิ หากทำอะไรรุนแรงฝืนร่างกายไปจะมีแต่ผลเสีย
"แฮ่กๆ"ชิเอลหายใจหอบทำหน้ามุ่ยหันหน้าหนีด้วยท่าทีไม่พอใจที่โดนดุ
"ลงไปได้แล้วขอรับ คืนนี้คุณเหนื่อยมามากแล้ว นอนดีกว่านะขอรับ"เซบาสเตียนบอกให้ชิเอลลุกขึ้นลงไปจากตักเขาได้แล้ว
แต่แล้วสิ่งที่เซบาสเตียนเตือนไปก็หันมาเล่นงานชิเอลเข้าไปเต็มๆ 
กร๊อบ!! เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นเมื่อชิเอลดันตัวลุกขึ้นยืนอย่างกระทันหันโดยที่ช่อพวงงามยังเสียบคาอยู่ กะว่าจะถอนออกตอนที่จะลุกนั้นแหละ
"อ๊าาากก เจ็บบบบเอววววววว!!!"ชิเอลร้องลั่นเตนท์เลยทีเดียว
"เฮ้อ..เอาแล้วไง"เซบาสเตียนถึงกลับนั่งถอนหายใจส่ายหน้าเอามือกุมขมับอย่างกลัดกลุ้ม เฮ้อ นายน้อยนี่ละน้า ทำอะไรหักโหมจนได้เรื่องอีกแล้วสิน่า
แล้วชิเอลก็ทรุดตัวลงไปนั่งทับเซบาสเตียนอย่างแรงเพราะเขาเจ็บเอวจนทรงตัวไม่อยู่ แม้มือจะคอยดันไหล่พ่อบ้านไว้ก็ยังไม่สามารถดันตัวลุกขึ้นมาได้ เพราะพอทำท่าจะลุกเอวก็เจ็บแปลบๆขึ้นมาทันที
"เอ้า..รีบลุกไปซะทีสิ มานั่งทับผมอีกทำไมเล่า นายน้อยล่ะก็ "เซบาสเตียนบอก พรางเอามือรองรับบั้นท้ายชิเอลเอาไว้ได้ทันก่อนที่เด็กหนุ่มจะกระแทกตัวลงไปนั่งทับขาเขาและไอ้นั้นของเขาจนบี้แบน
"ละลุกไม่ไหวอ่ะ เจ็บเอว"ชิเอลร้องบอกเสียงอ่อยๆน้ำตาไหลพรากๆแขนโอบกอดคอเซบาสเตียนไว้แน่น
"ให้ตายสิ คุณนี่นะ "เซบาสเตียนขมวดคิ้วมุ่นทำท่าจะต่อว่าชิเอล พรางค่อยๆดันตัวขึ้นในท่าคลานสองมือรองช้อนใต้ก้นนายน้อยของเขาเอาไว้ ก่อนจะค่อยโน้มตัวเอาเด็กเอวเคร็ดมาวางลงนอนหงายหัวหนุนหมอนบนที่นอนอย่างช้าๆ 
"อา..ฮึ่กๆ เจ็บอ่า"ชิเอลร้องสะอื้นบ่นเอามือขยี้ตาด้วยความเจ็บปวดที่เอว 
"ไม่ต้องมาบ่นเลย ผมอุตส่าห์เตือนแล้วแท้ๆ อยากดื้อไม่ยอมฟังเอง รู้ทั้งรุ้ว่าร่างกายไม่แข็งแรงยังจะหักโหมอีก ดีล่ะเดี่ยวผมจะเล่นจ้ำจี้ต่อ ต้องทำซ้ำไม่งั้นไม่หายทันพรุ่งนี้แน่ๆ เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้ได้เลย "เซบาสเตียนพูดเสียงดุ พรางจับขาชิเอลให้ยกขึ้นในท่านอนชันเข่า
"หา..ทำซ้ำงั้นเหรอ ไม่เอานะเซบาสเตียน ไม่เอา!!"ชิเอลร้องเสียงหลงประท้วงในทันทีรีบเอาขาหุบหนี ส่ายหน้ารัวๆ
แต่ก็คงจะหนีไปไหนไม่รอดเพราะแค่ขยับตัวก็เจ็บเอวจนน้ำตาล่วงแล้ว
"อยากให้ผมนวดให้ไม่ใช่เหรอ นี่ไงการนวดแบบพิเศษของผม รับรองหายเป็นปลบทิ้ง พรุ่งนี้ก็จะได้ฝึกต่อได้เต็มที่เลยไงขอรับ หึหึหึ"เซบาสเตียนพูดด้วยท่าทียิ้มกวนๆพรางจับต้นขาชิเอลให้กางแยกออกแล้วกระเถิบตัวเข้าไปตรงหว่างขาทั้งสองข้าง เอาขาวางพาดไว้กับไหล่ ทำให้ลำตัวของเด็กเอวเคร็ดถึงจับยกขึ้นไปโดยปริยายและยิ่งทำให้เจ็บเอวมากยิ่งขึ้น..
"อ๊าาากากกก"ชิเอลแหกปากร้องลั่นน้ำตาไหลอาบแก้ม มือพยายามไขว่คว้าหาสิ่งจับยึด 
เซบาสเตียนค่อยๆดันช่อพวงงามใส่เข้าไปในช่องทางอีกรอบๆแล้วก็ดันเข้าดันออก 
"ฮึ่ก..อะ อื้อ...เจ็บ!!!"ชิเอลร้องลั่นพยายามจหาที่จับยึดและได้แขนของพ่อบ้านมายึดไว้
เซบาสเตียนค่อยๆดันเข้าไปจนสุดแล้วซอยเข้าออกไปเรื่อยๆไม่ช้าไม่เร็วเกินไป 
"อื้อ..อ๊าาาก ฮึ่ก..นี่มัน..เป็นการนวดตำรับไหนของนายกัน อื้อ อะ อึ่ก อื้อ"ชิเอลร้องครางไปโวยวายไป เขาปวดเอวแบบสุดๆเลย ปวดจนแทบจะขาดใจ
"ตำรับหนามยอกต้องเอาหนามบ่งยังไงขอรับ"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆจากนั้นก็ทำการฌน้มตัวลงมาจูบประกบปากเด็กขี้โวยวายต่อ
"อื้ม!!!!"ชิเอลร้องส่งเสียงในลำคอน้ำตาไหลพรากๆไม่หยุดเขาไม่อาจแหกปากกรีดร้องได้ เพราะโดนริมฝีปากบางของซาตานหนุ่มจูบประกบเอาไว้ 
ยิ่งเซบาสเตียนโน้มตัวลงมามากเท่าไหร่เอวก็ยิ่งเจ็บมากยิ่งขึ้นเพราะช่วงเอวถูกลำตัวของซาตาหนุ่มกดทับพับเข้าหาตัว
ชิเอลดิ้นทุรนทุรายพยายามหาที่จับยึดก็ได้เส้นผมของเซบาสเตียนแหละเป็นตัวจับยึด แต่เส้นผมของพ่อบ้านหนุ่มนั้นนุ่มลื้นแทบจะจับยึดไว้ไม่ได้เลย ลื่นหลุดมืออยู่ตลอด จนเขาแทบอยากจะจับกระชากหนังหัวเจ้าอีกานี่ให้น่าดูเลยอยากทำเขาเจ็บปวดแสนสาหัสดีนัก
แล้วเซบาสเตียนถอนลิมฝีปากออก ใช้ลิ้นลามเลียหยาดน้ำตาของชิเอลออกจาก
"ฮึ่ก ฮือๆ "ชิเอลร้องไห้ไม่หยุดด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว เซบาสเตียนค่อยดันตัวขึ้นเพื่อคลายแรกกดทับออก แล้วซอยเข้าซอยออกต่อ
ชิเอลเอานอนกำมือแน่นร้องสะอึกสะอื้น 
"เอาหล่ะน่าจะคลายลงไปบ้างแล้วต่อไปก็จับเส้น"เซบาสเตียนบอกพรางถอนช่อพวงงามออกแล้วดันตัวขึ้นจับชิเอลค่อยๆพลิกนอนในท่าคงคว่ำแล้วเอามือมาบีบๆนวดๆคลึงบั้นเอวเพื่อคลายกล้ามเนื้อ
"อ๊าาากก"ชิเอลร้องลั่นด้วยความเจ็บแทบขาดใจอีกครั้ง มือหาที่จับยึดจนเขาคว้าหาเอากับอะไรบางอย่างแข็งๆเย็นๆได้ก็จับยึดเอาไว้แน่นเลย ปากก็กรีดร้องออกมาเป็นระยะ
ซึ่งการนวดในครั้งนี้นวดด้วยมือสลับกับการเล่นจ้ำจี้ไปด้วย ทำให้ชิเอลทั้งเจ็บทั้งเสียว และอีกไม่กี่นาทีนี้เขาก็จะไปถึงจุดสูงสุดแล้ว
"อ๊าาา อื้ด..อื้อ..อะ แฮ่กๆ อื้อ"ชิเอลร้องครางกระเส่าๆตอนนี้เขาร้องไห้จนแทบจะไม่มีน้ำตาแล้ว พยายามกัดฟันทน แขนข้างหนึ่งก็จับยึดวัตถุแข็งๆที่อยู่ใกล้ที่สุด เขาไม่รู้ว่ามันคืออะไรเพราะในเตนท์มันมืดมากมองอะไรไม่ค่อยจะเห็น
"เริ่มคลายลงบ้างหรือยังขอรับ หึหึหึ"เซบาสเตียนถามยิ้มๆพรางสองมือบีบนวดสลับไปกับการซอยช่อพวงงามของตนเข้าๆออกไปด้วย 
จากนั้นเซบาสเตียนก็กระตุ้นด้วยลิ้นตรงจุดอ่อนไหว
แผลบ แผลบ
"ฮึ่ก..>////< อ๊า.."ชิเอลสะดุ้งสุดตัวครางเสียวหวานหลับตาปี๋หน้าแดงกล่ำเมื่อถูกลิ้นอุ้นร้อนลามเลียที่จุดกระสันอย่างหนักหน่วง จนตัวเกร็งสั่นสะท้าน จนแทบจะลืมความเจ็บเอวไปเลย
"หืม..ท่าทางจะคลายความเจ็บลงบ้างแล้วล่ะสินะขอรับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มเข้าใจแล้วว่านายน้อยคลายความเจ็บเอวลงมาบ้างแล้ว เพราะเสียงครางหวานนั้นเป็นคำตอบ 
แล้วกระตุ้นต่อลามเลียลึกเข้าไป
"อ๊าาา..>////<"ชิเอลร้องครางเสียงหวานหน้าเชิดแอ่นสะโพกงอนงามยกขึ้นสูง อารมณ์พลุ่งพลาน ตัวสั่นระริก แล้วฉับพลันนั้น ของเหลวสีขาวมุกก็ค่อยไหลทะลักออกมา 
ซาตานหนุ่มค่อยๆเอามือลูบไล้ที่จุดอ่อนไหวช่วงใต้หว่างขายั่วอารมณ์ไปเรื่อยๆ แล้วสอดใส่ช่อพวงงามซอยเข้าออกต่อไปอีก หน้าแดงมากขึ้น หายใจกระเส่า อีกไม่นานเขาก็จะไปถึงจุดสุดยอดแล้ว
"อะ อ๊าาา อื้อ.."ชิเอลร้องครางเสียงสูงไม่เป็นภาษาแล้วตอนนี้หน้าแดงกล่ำจนเป็นมะเขือเทศ น้ำตาไหลออกมาอีกระรอก
"ใกล้จะไปแล้วสินะขอรับ อื้อ อือ"เซบาสเตียนถามเสียงกระเส่า หน้าแดงซ่านแต่ยังคงไม่หยุดซอยรัวเร็วถี่ยิบสลับกับลูบคลำกระตุ้นที่จุดอ่อนไหวของนายน้อยไปเรื่อยๆ
"อะ อื้ม จะไปแล้ว"ชิเอลร้องตะโกนลั่นหลับตาปี๋หน้าแดงกล่ำมือจับยืดของแข็งที่เขาไขว่คว้ามาได้ไว้แน่น
และพออารมณ์ไปถึงขีดสูด 
"อ๊าาา ไปแล้ว!!"ชิเอลก็ร้องสุดเสียงพร้อมกับปลดปล่อยความน้ำสีมุกออกมาจนหมดกระเด็นเปอะเลอะห้าเลอะตัวหมดเลย แต่แทนที่จะปล่อยมือออกจากของแข็งที่จับยึดเขากลับดึงกระชากมันออกมาอย่างลืมตัว
เซบาสเตียนรีบถอนของรักของหวงของตนออกก่อนที่เขาจะหลั่งของเหลวนั้นออกมาเช่นกัน 
"อ๊าาา!!"เซบาสเตียนหลับตาพริ้มหน้าแดงระเรื้อครางเสียงนุ่มปลดปล่อยน้ำสีขาวมุกออกมาจนหมดก๊อก
และในเวลาเดียวกับที่เขาปลดปล่อยออกมาเขาก็เริ่มผิดสังเกตที่เห็นนายน้อยหยิบออะไรติดมือขึ้นมาด้วย
"เฮือก 0*0!!นายน้อยนี่คุณหยิบอะไรขึ้นมา!!"เซบาสเตียนร้องเสียงหลงอย่างตกใจ
"เอ๋"ชิเอลที่ถือของสิ่งนั้นค้างไว้ก็หันมาดูที่มือตนเองแล้วพวกเขาก็ได้คำตอบเมื่อเกิดกระแสลมจากข้างนอกพัดมาแรงๆเตนท์ก็ล่มในทันที พลุบ!!ๆๆๆ!
"เหวอออออ!!!!"ทั้งเซบาสเตียนทั้งชิเอลต่างร้องกันเสียงหลงเมื่อผ้าใบที่คลุมเตนท์เกิดยุบลงมาหล่นทับอย่างรวดเร็ว
แล้วพวกเซบาสเตียนกับชิเอลก็โดนผ้าใบเตนท์มาคลุมตัวแทนผ้าห่มไปโดยปริยาย เนื่องจากนายน้อยตัวดีดึงเสากระโดงค้ำตัวเต้นท์ออกมาโดยไม่ตั้งใจ พอไม่มีเสายึดเจอลมแรงเข้าๆเตนท์จึงล่ม (คราวนี้พวกนายจะได้ไม่หนาวไง)