พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท3 YAOI 18+

จากนั้นเซบาสเตียนก็อุ้มชิเอลออกไปที่สวนหลังบ้านหาพุ่มไม้สูงๆเอามาบดบังเอาไว้ไม่ให้ใครมองเห็น (พวกนายจะทำอะไรกันในพุ่มไม้น่ะเซบ)
และไม่นานเซบาสเตียนก็อุ้มชิเอลที่กำลังหลับออกมาจากพุ่มไม้เอามาจับยัดใส่ไหวในถุงกระสอบที่ก่อนหน้านั้นเอาใส่ศพคนตายมาฝากแลนกาบแล้วปิดปากถุงอุ้มแบกใส่บ่าแล้วเดินออกไปจากบ้านของแลนกาบไปทันทีมุ่งหน้าไปที่ป่าเพราะใกล้จะได้เวลานัดกับซีโร่แล้ว
"เอาหล่ะอีกไม่กี่นาทีก็จะสองทุ่มแล้วรีบไปดีกว่า"เซบาสเตียนพูดกับตนเองก่อนจะกางปีกแบกถุงกระสอบบินขึ้นฟ้าตรงไปยังป่า
ส่วนทางด้านอัลลอยพอกลับมาถึงบ้านเขาก็อาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเผชิญหน้ากับศัตรูที่จุดนัดพบระหว่างที่กำลังแต่งตัวคนรับใช้ก็เข้ามาถาม
"คุณชายตกลงจะไปพบปีศาจตนนั้นจริงๆหรือครับ เกิดเป็นกับดักล่ะ"ลุชถามด้วยความเป็นห่วง
"ถึงจะเป็นกับดักแต่ฉันไม่กลัวหรอกนะลูช อย่าลืมสิว่าฉันเป็นใคร ฉันเป็นเอสคราสนะเจ้าเซบาสเตียนจะมีปัญญาทำอะไรฉันได้"อัลลอยพูดพรายืนกลัดกระดุมเสื้ออยุ่ที่หน้ากระจกในห้องนอน
"แล้วถ้าเจ้าปีศาจนั้นไม่ใช่ปีศาจทั่วๆไปล่ะครับ เกิดมันเป็นเอสคราสเหมือนกับท่านจะทำยังไง"ลุชให้ข้อสันนิฐาน
"หึ ปีศาจอย่างฉันไม่เคยยอมแพ้ใครง่ายๆอยู่แล้ว แกอย่ามาดูถูกความสามารถเจ้านายของแกหน่อยเลยลูช"อัลลอยพูดแค่นหัวเราะไปพรางติดกระดุมเม็ดสุดท้ายก่อนจะหยิบกางเกงขายาวสีดำมาสวมทับเสื้อไปอีกที
"โถๆอย่าคิดอย่างงั้นสิครับผมแค่เป็นห่วงกลัวใครจะมาทำร้ายคุณเท่านั้นเอง"ลูชพยายามแก้ต่างให้ตนเองว่าเขาไม่คิดจะดูถูกเจ้านายเลยสักนิด
"เออ..ช่างเหอะ วันนี้แกอยู่เฝ้าบ้านละกันฉันจะไปเองคนเดียว"อัลลอยหลับตาพูดพรางเดินไปหยิบหน้ากากนกอินทรีมาสวมอำพรางใบหน้าเอาไว้พร้อมกับขวดโหลใส่วิญญาณของมนุาย์ที่เขาจับมาก่อนจะเดินไปที่ประตู
"หาแต่ว่าผมเป็นห่วงให้ผมติดตามไปคอยดูแลด้วยเถอะครับ"ลูชรีบวิ่งมาคว้าแขนอัลลอยรั้งเอาไว้พุดวิงวอนขอตามไปด้วยอีก
"นี่แกเห็นฉันเป็นเด็กหรือไงจะห่วงอะไรกันนักหนา ฉันไปพบกับศัตรูไม่ได้จะไปเดินเที่ยวนะ"อัลลอยหันมาโวยใส่อย่างไม่สบอารมณ์ที่เจ้าคนใช้นี่จะรบขอตามไปให้ได้
"ก็นั่นแหละที่ผมเป็นห่วง ขอให้ผมติดตามไปด้วยเถอะขอรับอย่างน้อยหากเกิดอะไรขึ้นผมจะได้ช่วยคุณชายได้บ้าง"ลูชพยายามบอกเหตุผล
"หึ...น้ำหน้าอย่างแกจะมีปัญญาอะไรจะช่วยฉันได้ดีแต่จะเป็นตัวถ่วงซะมากกว่า ไม่ต้องตามไปหรอกแกเฝ้าบ้านอยู่ที่นี่แหละฉัน เอา ตัว รอด ได้ เข้าใจมัย"อัลลอยหรี่ตาพูดอย่างดุแคลนพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้พูดเน้นย้ำให้ลูชเข้าใจว่าเขาดูแลตัวเองได้สบายๆอยู่แแล้วไม่จำเป็นต้องให้คนรับใช้ฝีมือระดับปลายแถวมาคอยช่วยหรอก
"โถ่คุณชายอ่ะ ถึงผมจะไม่ใช่เอสคราสแต่ผมก็ยังพอช่วยรุมจัดการกับศัตรูให้ท่านได้นะขอรับ"ลูชอาสาจะไปช่วยรุมศัตรูให้ผู้เป็นนาย
"หึ ไม่ล่ะ ฉันไม่ค่อยชอบใช้วิธีหมาหมู่สักเท่าไหร่ ถ้าจะให้รุมสู้ไม่ตามพวกบิกดีสมุนของเราไปรุมไม่ดีกว่าหรือไง ทำไมจะต้องใช้ปีศาจแรงน้อยอย่างแกด้วยล่ะ เดี๋ยวเกิดแกเป็นอะไรขึ้นมาแล้วใครจะมาคอยรับใช้ฉัน"อัลลอยหลับตาพูดในเชิงดูหมิ่นแต่ใจจริงนั้นอาจจะไม่ได้คิดแบบนั้นก็เป็นได้
และคนที่คิดในแง่ดีกลับคิดไปว่าเจ้านายเป็นห่วงตนไปเสียได้
"โอ้ว นี่ท่านเป็นห่วงกระผมงั้นหรือขอรับ ท่านอัลลอย "ลูชเงยหน้ามาถามดวงตาเป็นประกายด้วยความซาบซึ้งใจ
"เปล่าสักหน่อย ก็แค่กลัวไม่มีใครมาคอยรับใช้ฉันก็แค่นั้น ไม่ได้ห่วงแก อย่ามาสำคัญตัวผิด เจ้าขี้ข้าปล่อยแขนฉันได้แล้ว ใกล้จะถึงเวลานัดและอีกไม่กี่นาทีเอง"อัลลอยหลับตาพูดหันหน้าหนีไม่สบตาตรงๆ ถึงปากจะบอกออกไปแบบนั้นแต่ใจจริงเขากลัวเหงานั่นแหละก็ปีศาจตนนี้อยู่กับเขามาโดยตลอดเหมือนเป็นทั้งเพื่อนและพี่ชาย หากเกิดอะไรขึ้นเขาก็คงจะเสียใจอยู่เหมือนกันนั่นแหละ
"เฮ้อ...ก็ได้ขอรับ เห็นกับที่ท่านเป็นห่วงกระผมไม่อยากให้ไปผมก็ไม่ไปก็ได้"ลูชเลยยอมอยู่เฝ้าบ้านไม่ได้ติดตามเจ้านายไป
"อึ้ย บอกแล้วไงว่าไม่ได้เป็นห่วง เดี๋ยวโดนบาทาหรอกแก รีบไสหัวไปทำงานได้แล้ว ไปล่ะ..."อัลลอยตวาดใส่ด้วยความเขินหน้าแดงๆเล็กน้อยก่อนจะเดินสะบัดก้นหนีคนรับใช้กวนประสาทออกไปจากบ้านไปทันที
"โถ่คุณชายอ่ะไปซะและ ยอมอยุ่เฝ้าบ้านให้ก็ได้"ลูชพูดด้วยท่าทีน้อยใจที่โดนเจ้านายทิ้งให้อยุ่เฝ้าบ้าน แต่เขาก็ทำใจได้เร็วพอสมควร
และพอเห็นว่าเจ้านายหายจ้อยไปแล้ว
"เหอะช่างเถอะ ท่านคงเอาตัวรอดได้ เราไปทำงานต่อดีกว่า"ว่าแล้วก็เดินกลับไปทำงานบ้านต่อเลิกห่วงเจ้านายไปชั่วคราว
ส่วนเจ้านายในตอนนี้กำลังกางปีกบินขึ้นฟ้าตรงไปยังป่าหลังหมู่บ้านลันดิกกอนซึ่งอยู่ไม่ค่อยไกลจากบ้านของเขาสักเท่าไหร่
ในระหว่างนั้นทางด้านเซบาสเตียนในตอนนี้เขาเดินทางมาถึงชายป่าแล้วพร้อมกับถุงกระสอบที่มีร่างเล็กๆนอนหลับอยู่ภายใน
"อืม...กี่โมงแล้วนะ"พออีกาหนุ่มร่อนลงมาที่พื้นเขาก็เอาถุงกระสอบวางไว้ที่พื้นข้างๆตัวพร้อมกับเอามือล้วงหยิบของบางอย่างที่มีสีเงินกลมๆออกมาเปิดฝาออกดูเวลา
"อีกสิบนาทีจะสองทุ่มสินะ ยังไม่เห็นวี่แววเจ้าซีโร่เลยแฮะ จริงสิ เราเอาหน้ากากมาใส่อำพรางไว้ก่อนดีกว่า เกิดมันรู้ว่าเป็นเราคงจะหาทางมาเล่นงานพวกเราอีกแน่ๆ ฮึบ"พอเซบาสเตียนดูเวลาเสร็จเขาก็เสกหน้ากากสีดำเอามาสวมไว้อำพรางใบหน้าเอาไว้ไม่ให้ศัตรูจำหน้าของตนได้
แล้วจากนั้นเซบาสเตียนก็ได้แต่รอคู่กรณีมาเท่านั้น...
และเพียงไม่นานเซบาสเตียนก็ได้ยินเสียงเหมือนเสียงปีกพร้อมกับคลื่นพลังปีศาจที่เข้มข้นท่าทางผู้ที่กำลังบินตรงมาที่ป่าแห่งนี้ดูจะไม่ใช่ปีศาจธรรมดาเสียแล้ว
"โอ๋ว...มาแล้วสินะ..ซีโร่.."เซบาสเตียนเงยหน้าขึ้นไปมองดูเงาดำเล็กที่ค่อยคลื่นตรงมาและเงานั้นก็ขยายใหญ่ขึ้น ยิ่งใกล้เขาก็เห็นเป็นรูปเป็นร่างได้ชัดเจน ผู้ที่กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้เป็นชายร่างสูงผมสีดำปีกสีดำแกมเทาใบหน้าถูกปกปิดไว้ด้วยหน้ากากนกอินทรีสีดำคลิบทองทำให้อีกาหนุ่มไม่อาจรู้ได้ว่าชายผู้นี้เป็นใครหน้าตาเป็นอย่างไร
แล้วจากนั้นไม่นานชายผู้สวมหน้ากากนกอินทรีก็มาถึงเขาค่อยๆร่อนลงมายืนประจันหน้ากับชายที่กำลังรอคอยเขาอยู่ที่ปากทางเข้าป่าหน้าหมู่บ้าน
"หึ ไม่นึกว่าคุณจะมาตามนัดของผมด้วยนะครับ คุณเหยี่ยวดำ"เซบาสเตียนเอ่ยปากทักอย่างมีอัธยาศัยดี
"ก็เพราะว่าข้าอยากจะรู้ว่าเจ้าจะมาไม้ไหนกันแน่น่ะสิ เซบาสเตียน"ชายสวมหน้ากากนกอินทรีที่ถูกเรียกว่าซีโร่ตอบเสียงเรียบ
"หึ ผมจะมาไม้ไหนงั้นหรือ คำถามนี้ผมน่าจะถามคุณมากกว่านะ ทำไมจะต้องจับดวงวิญญาณของพวกผมไปด้วยไม่ทราบ"เซบาสเตียนเริ่มเปิดประเด็น
"ก็แค่อยากจะรู้ว่าคนรับใช้ของเด็กขุนนางที่พวกลูกน้องของข้าบอกว่าฝีมือไม่ธรรมดานักไม่ธรรมดาหนาเนี่ยจะเก่งจริงหรือเปล่า เลยอยากจะลองมาพิสูจฝีมือกันสักหน่อยน่ะ"ซีโร่พูดด้วยท่าทีท้าทาย
"หึ คุณก็เลยจับคนของผมไปงั้นสินะครับ ถ้าอยากจะสู้กับผมล่ะก็ส่งคำเชิญมาสิ ไม่เห็นจะต้องเล่นจับคนของผมไปแบบนี้เลย "เซบาสเตียนโต้แย้งเสียงเรียบ
"แหมก็แค่อยากจะลองทำอะไรๆสนุกๆนิดหน่อยเท่านั้นแหละ ว่าแต่ไหนล่ะเด็กขุนนางที่เจ้าบอกว่าจะมาแลกกับวิญญาณในขวดนี้น่ะ"ซีโร่พูดพรางหยิบขวดโหลใส่วิญญาณยกชูขึ้นมาให้คู่กรณีดู
"อยู่ในถุงกระสอบใบนี้ ถ้าอยากได้ตัวนายน้อยของผมก็ส่งขวดโหลคนพวกนั้นมาก่อนสิ"เซบาสเตียนเริ่มต่อรอง
"จะอยากได้วิญญาณชั้นต่ำแบบนี้ไปทำไม พวกมันเป็นแค่อาหารของชาวเราไม่ใช่หรือไง"ซีโร่พูดแบบกวนๆพรางเอาขวดโหลวิญญาณมาโยนเล่นท้าทาย
"แล้วคุณล่ะทำไมถึงต้องการตัวนายน้อยของผมด้วยล่ะ"เซบาสเตียนโต้กลับ
"ก็แค่เป็นข้ออ้างให้แกมาหาข้ายังไงล่ะ ข้าต้องการจะประมือกับแก อยากจะรู้นักว่าแกจะแน่สักแค่ไหน เซบาสเตียน"ซีโร่ตอบพรางเดินตรงมาตั้งท่าเตรียมต่อสู้
แต่ทว่าเซบาสเตียนยังคงยืนเฉยไม่ได้ตั้งรับการจู่โจมใดๆ เขาไม่คิดจะสู้หรอก 
"หึ แล้วตกลงจะเอาหรือเปล่า เด็กขุนนางคนนี้น่ะ ฝากเอาไปเลี้ยงทีสิ ผมขี้เกียจเลี้ยงแล้วกินก็จุ เอาแต่ใจก็เป็นที่หนึ่ง"เซบาสเตียนถามเพื่อความแน่ใจว่าซีโร่จะยอมรับในข้อเสนอของเขาหรือเปล่า
"เอ่อ..มันเป็นปีศาจ หรือมนุษย์ ตายหรือยัง"ซีโร่ถามพรางจ้องมองไปที่ถุงกระสอบที่อยู่ข้างๆเซบาสเตียนอย่างสงสัย
"เป็นปีศาจ"เซบาสเตียนหลับตาพูดยิ้มๆเขารู้อยุ่แล้วว่าปีศาจอย่างซีโร่คงไม่อยากได้เด็กปีศาจไปหรอก
"อะไรนะ ถ้าอย่างงั้นข้าก็ไม่ต้องการมันหรอก จะเอามาทำอะไรกินก็ไม่ได้ เลี้ยงไปเสียแรงเปล่า"ซีโร่ปฎิเสธไม่ยอมรับข้อเสนอของเซบาสเตียน
"นั้นน่ะสิ แล้วคุณจะยังต้องการให้ผมแลกเด็กคนนี้กับขวดวิญญาณนั้นหรือเปล่าล่ะ"เซบาสเตียนขอคำยืนยันเรื่องข้อตกลง
"แล้วเด็กขุนนางที่แกดูแลอยู่นี่มันชื่อว่าอะไร หน้าตาเป็นยังไงไหนเอาออกมาให้ข้าดูหน่อยสิ"ซีโร่ลองถามดูเผื่อจะเจอเด็กที่น่าสนใจเขาจะได้เอามาเล่นแก้เบื่อ
"ชิเอล แฟนท่อมไฮด์"เซบาสเตียนหลับตาบอกชื่อของเด็กที่กำลังหลับอยู่ในถุงกระสอบให้ซีโร่ฟัง เขาไม่แน่ใจนักหรอกว่าปีศาจตนนี้จะต้องการเด็กคนนี้หรือเปล่าก็แค่บอกไปตามความเป็นจริงก็แค่นั้น
"หา 0*0 "ซีโร่ถึงกลับหูผึ่งร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ ไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าจะได้ยินชื่อนี้ออกมาจากปากของเซบาสเตียน งั้นก็ใช่แล้วสินะ ตอนที่เขากำลังปล้ำเด็กคนนั้นเอ่ยถึงชื่อชายๆนี้ให้มาช่วยเค้า
"คุณคงไม่สนใจเด็กปีศาจล่ะมั้ง แต่ผมก็ยังต้องการขวดโหลวิญญาณคนของผมอยู่ดี ถ้าคุณไม่ยอมให้ผมก็คงจะ.."เซบาสเตียนหลับตาพูดอย่างไม่แยแสอะไรมากนักแต่ยังพุดไม่ทันจบ ซีโร่ก็พูดแทรกมาเสียก่อน
"ให้!!อยากได้เอาไปเลย แต่แกต้องส่งเด็กคนนั้นมาให้ข้าก่อน ข้าอยากได้เด็กคนนั้น เดี่ยวนี้!!"ซีโร่เกิดอยากได้ซะงั้น เล่นทำเอาเซบาสเตียนอึ้งไปเลยไม่นึกว่าเจ้าหน้ากากอินทรีนี่จะยอมรับข้อเสนอเขาง่ายๆอย่างงั้นแต่เพื่อความชัวร์เลยถามอีกครั้ง
"แน่ใจเหรอครับ เด็กคนนี้เป็นปีศาจนะ ก็ไหนคุณบอกว่าไม่อยากได้ปีศาจไม่ใช่เหรอแล้วทำไมถึงได้..."เซบาสเตียนถามขมวดคิ้วจ้องมองซีโร่อย่างแปลกใจ
"เอาเหอะน่า ข้ายอมรับข้อเสนอของเจ้าแล้วกัน ส่งเด็กนั่นมา เปิดให้ข้าดูด้วยว่าหน้าตาเป็นยังไง"ซีโร่ส่งเร่งให้เซบาสเตียนเอาตัวเด็กขุนนางออกมาให้เขาดู
"งั้นคุณก็เปิดขวดโหลนั้นให้ผมดูด้วย เพราะผมไม่ไว้ใจคุณกลัวเอาของปลอมมาหลอกผม"เซบาสเตียนเองก็ยื่นข้อตกลงไปเช่นกัน
"ก็ได้งั้นเราเปิดพร้อมกัน"ซีโร่พูดพรางเอาขวดโหลวิญญาณมาทำท่าจะเปิดฝา เขากำลังจำศีลเลยไม่ค่อยจะสนใจวิญญาณพวกนี้สักเท่าไหร่เลยยอมทำตามข้อเสนออย่างว่าง่าย
แล้วทั้งเซบาสเตียนและซีโร่ต่างฝ่ายต่างนำเอาของแลกเปลี่ยนออกมาจากที่บรรจุทั้งสองฝ่าย โดยอีกาหนุ่มก้มลงไปเปิดฝาถุงกระสอบแล้วอุ้มเด็กหนุ่มที่กำลังนอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวออกมา ส่วนทางซีโร่ก็เปิดฝาขวดโหลแล้วเทดวงวิญญาณสีฟ้าๆทั้งสามออกมาจากนั้นใช้คาถาควบคุมสะกดให้วิญญาณพวกนั้นยืนอยู่กับที่ไม่ให้หนีไปไหน 
วิญญาณสีฟ้าทั้งสามดวงค่อยๆปรากฏรูปร่างโปร่งใสเป็นรูปของหญิงสาว หนึ่งคนและ ชายหนุ่มอีกสองคน 
"เมย์ลิน ฟินนี่ บัลโด"เซบาสเตียนเอ่ยปากเรียกเมื่อเห็นร่างวิญญาณโปร่งใสทั้งสามยังคงยืนหลับตานิ่งๆอยู่ข้างๆซีโร่พวกเขาไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆเลยดูเหมือนว่าวิญญาณจะถูกสะกดเอาไว้
ส่วนเซบาสเตียนก็พาร่างชิเอลที่หมดสติออกมาอุ้มพามาให้ซีโร่ดูใกล้ๆ แล้วเขาแอบสังเกตท่าทีของซีโร่ว่าจะมีปฎิกริยาอย่างไร 
พอซีโร่เห็นหน้าเด็กหนุ่มที่กำลังหลับได้ชัดๆเขาก็เริ่มมีปฎิกริยาแปลกๆในทันที ท่าทีของชายผู้นี้เหมือนกับเด็กที่กำลังดีใจเวลาได้ของเล่นใหม่ยังไงอย่างงั้นเลยทีเดียว แม้เขาจะมองไม่เห็นหน้าชายผู้นี้เพราะสวมหน้ากากแต่ท่าทีกระหายอยากนั้นทำให้เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมถึงสนใจนายน้อยของเขาขึ้นมาล่ะ
"เอาหล่ะ ส่งเด็กคนนั้นมาให้ข้า เจ้าสะกดเขาเอาไว้ใช่มัยคลายสะกดออกด้วย เดี๋ยวข้าจะรับเด็กคนนี้ไปเลี้ยงเอง"ซีโร่พูดด้วยท่าทีกระตือรือร้น อยากจะได้ชิเอลมากอดให้หายคิดถึงจะแย่แล้ว ตอนนี้เขาลืมเรื่องที่จะสู้กับเซบาสเตียนไปสนิทเลย ในใจมีแต่อยากได้เด็กคนนั้นมาครอบครองเร็วๆ
และด้วยท่าทีน่าสงสัยนี้ทำให้เซบาสเตียนอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมเจ้าซีโร่ถึงได้สนใจนายน้อยของเขานัก 
"ส่งให้ก็ได้แต่ช่วยตอบคำถามผมมาก่อน ว่าคุณทำไมถึงอยากได้เด็กคนนี้นัก ทำเหมือนรู้จักเค้ามาก่อนงั้นแหละ"เซบาสเตียนหรี่ตาถามพรางจับชิเอลอุ้มพาดบ่าเอาไว้ยังไม่ยอมส่งตัวให้ซีโร่
"ไม่มีอะไรพิเศษหรอกก็แค่เห็นว่าน่าสนใจน่ะ ส่งมาเร็วสิ"ซีโร่พูดตัดบทไป เขาอยากจะอุ้มอยากจะกอดให้หนำใจหลังจากที่เขาเฝ้าคอยตามหามานาน ทีแท้เด็กคนนี้อยุ่ไม่ใกล้ไม่ไกลเท่านั้นเอง
แต่เซบาสเตียนยังคงยืนเฉยไม่ยอมส่งนายน้อยของเขาให้ซีโร่ง่ายๆ
"ปลดปล่อยวิญญาณสามคนนั้นให้เป็นอิสระก่อนแล้วผมจะส่งตัวนายน้อยของผมไปให้"เซบาสเตียนยื่นข้อเสนอด้วยท่าทีจริงจัง
ซีโร่ยืนนิ่งไปครู่หนึ่งหยุดคิดไตร่ตรองดูว่าจะทำตามข้อเสนอของเซบาสเตียนหรือไม่ แต่การที่จะได้ตัวชิเอลมาเขาก็คงต้องยอมเสี่ยง
"ก็ได้ แต่แกห้ามเล่นตุกติกนะ หากข้าคลายสะกดวิญญาณคนของเจ้าให้แล้ว เจ้าต้องส่งตัวเด็กคนนั้นมาให้ข้าทันที"ซีโร่ยื่นเงื่อนไขด้วยท่าทีจริงจังเช่นกัน
"ตกลง"เซบาสเตียนตอบรับแล้วมองหยั่งเชิงรอดุว่าซีโร่จะทำได้อย่างที่พุดหรือเปล่า
และด้วยความที่ซีโร่เกิดอยากได้ตัวชิเอลมาครอบครองเขาจึงตัดสินใจคลายสะกดดวงวิญญาณสามดวงนั้นให้รู้สึกตัวก่อนที่จะใช้ขวดดหลดูดวิญญาณพวกนั้นกลับเข้าไปในขวดแล้วปิดฝาพร้อมกับยื่นส่งให้คู่กรณีของเขาอย่างตรงไปตรงมา
เซบาสเตียนเองก็เอานิ้วแตะที่หน้าผากของชิเอลเบาๆเพื่อคลายมนต์แห่งนิทราออกก่อนจะพาตรงมายื่นส่งให้กับซีโร่ 
"ส่งขวดมา"เซบสเตียนบอกพรางค่อยเดินตรงไปหาคู่กรณีใกล้ๆแล้วยื่นมือมารับขวดโหลไป
ซีโร่เองก็ยื่นมือมารับตัวชิเอล ต่างฝ่ายต่างยื่นหมูยื่นแมวให้กันและกัน และพอการแลกเปลี่ยนเป็นไปอย่างเรียบร้อย ต่างก็ผละถอยออกมาเพราะระแวงว่าอีกฝ่ายจะเล่นตุกติก แต่การแลกเปลี่ยนก็เป็นไปอย่างสงบไม่มีการเล่นตุกติกแต่อย่างใด ต่างฝ่ายต่างได้ในสิ่งที่ตนต้องการทั้งสองฝ่าย 
"หึหึหึ ในที่สุดข้าก็ได้ตัวเจ้ามาชิเอล แฟนท่อมไฮด์"ซีโร่ก้มลงมองดูใบหน้ายามหลับของชิเอล แฟนท่อมไฮด์อย่างกระหยิ่มใจ ที่ในที่สุดเขาก็หาเด็กคนนี้เจอและกำลังจะได้ครอบครองเสียที
ส่วนเซบาสเตียนพอได้ขวดวิญญาณมาแล้วเขาก็ทำท่าจะชิ่งหนี เขาจะรีบกลับไปที่บ้านพักตากอากาศเอาวิญญาณคนใช้แฟนท่อมไฮด์ไปส่งให้กลับเข้าร่างก่อนแล้วเขาค่อยกลับมาจัดการเรื่องนายน้อยอีกที 
"เรียบร้อยแล้วนะ ผมไปก่อนล่ะจะรีบพาคนพวกนี้กลับสู่ร่าง"เซบาสเตียนพูดอย่างรีบเร่งเอาขวดโหลเก็บใส่ไว้ในเสื้อพ่อบ้านของตนก่อนจะกางปีกเตรียมบินขึ้นฟ้าดูท่าจะไม่แยแสนายน้อยของเขาเลยแม้แต่น้อย
แต่ทว่า
"เดี่ยวก่อนสิ ไม่คิดจะสู้กันหน่อยเหรอ เซบาสเตียน"ซีโร่เกิดพึ่งนึกขึ้นได้ว่าจุดประสงค์หลักของตนคือการได้มาประลองฝีมือกับผู้ดูแลลูกขุนนางสักตั้ง
"เอาไว้วันหลังละกัน ผมกำลังรีบน่ะ ขอตัวก่อน บาย"เซบาสเตียนหันมาบอกก่อนจะเดินหนีลิ่วๆออกไปจากป่าแล้วกางปีกบินขึ้นฟ้าไปทันทีอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ซีโร่อยู่กับชิเอลตามลำพัง โดยที่เขาไม่เหลียวหันกลับมามองหรือบอกลานายน้อยของเขาเลยแม้แต่คำเดียว
"อ้าว..ไปซะแล้ว..อดประลองฝีมือกันเลย แต่ก็..ช่างเหอะ ได้เด็กคนนี้มาก็นับว่าโชคดีสุดแล้วล่ะ ว่าแต่ทำไมเจ้าเซบาสเตียนถึงได้ยกให้เราง่ายๆแบบนี้นะ หรือว่ามันจะเบื่อเด็กคนนี้แล้วคงเห็นพวกมนุษย์ดีกว่าปีศาจสินะ หนอยเจ็บใจนัก เจ้าปีศาจทรยศต่อเผ่าพันธุ์ น่าสงสารเจ้าจริงๆชิเอล ที่พ่อบ้านของเจ้ามันทรยศเอาเจ้ามาแลกกับวิญญาณชั้นต่ำพวกนั้น ช่างเป็นปีศาจที่ใฝ่ต่ำจริงๆ ดีแล้วที่มันไปจากเจ้า ต่อไปข้าจะเลี้ยงดูเจ้าแทนมันเอง พวกใฝ่ต่ำแบบนั้นไม่คู่ควรที่จะเลี้ยงดูปีศาจน้อยอย่างเจ้าหรอกนะ ป่ะ ข้าจะพาเจ้าไปอยู่กับข้า ชิเอล แฟนท่อมไฮด์"ว่าแล้วซีโร่ก้อุ้มชิเอลพาบินขึ้นฟ้ากลับไปยังบ้านของตน
ส่วนเซบาสเตียนในตอนนี้เขาเดินทางออกมาถึงใจกลางเมืองซาตานแล้วกำลังจะมุ่งหน้าไปที่ประตูเมืองซาตาน พอออกมาจากเมืองแล้วก็กางปีกสีดำงามสง่าขึ้นแล้วกระพือบินข้ามหุบเขา ข้ามทะเลสาบ จนในกระทั่งมาถึงเมืองลอนดอน แล้วบินต่อไปอีกอย่างหลบๆซ่อนๆเพื่อไปให้ถึงจุดหมายปลายทางที่หมู่บ้านฮาวสเวิร์ด
และเพียงไม่นานนักเซบาสเตียนก็เดินทางมาถึงบ้านพักตากอากาศของนายน้อย เขาค่อยๆร่อนลงมายืนที่หน้าประตูบ้านแล้วยื่นแขนมาหมุนลูกบิดเปิดประตู เดินเข้าไปข้างในบ้านตรงมายังร่างของคนรับใช้แฟนท่อมไฮด์ที่นอนแน่นิ่งไร้วิญญาณอยู่ใกล้ๆเตาผิงที่ดับมอดไปนานแล้ว พรางก้มลงมองดูสภาพร่างกายของศพทั้งสามว่ายังอยู่ดีหรือไม่เน่าเปื่อยไปหรือยัง จากนั้นเขาก็เอามือล้วงไปในเสื้อหยิบขวดโหลใส่วิญญาณสีฟ้าที่ลอยไปลอยมาอยุ่ภายในขวดแล้วทำการเปิดฝา
"เอาหล่ะได้เวลาที่พวกนายต้องกลับเข้าร่างแล้ว ยังดีนะที่ร่างของพวกนายไม่เน่าไปเสียก่อน"เซบาสเตียนบอกก่อนจะเอามือล้วงเข้าไปในขวดหยิบดวงวิญญาณมาดวงหนึ่ง แค่แตะสัมผัสเขาก็รุ้แล้วว่าวิญญาณดวงนี้เป็นใคร 
"ฟินนี่ ฉันจะพานายกลับเข้าร่างล่ะนะ"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆก่อนจะเอาดวงวิญญาณนั้นไปจ่อที่ปากของศพเด็กหนุ่มผมสีบอร์นทอง ที่เขาต้องมาจัดการเอาวิญญาณใส่ร่างทีละคนเพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์สลับร่างกันวุ่นวายอีก จึงตัดปัญหาโดยการเอาดวงวิญญาณออกมาใส่ทีละดวง
"ต่อไปก็ บาร์ดสินะ"เซบาสเตียนหยิบดวงวิญญาณดวงที่สองมาเอามาย่อนลงในปากของศพร่างกำยำ จากนั้นเขาก็หยิบมาอีกดวงซึ่งเป็นดวงสุดท้าย เดินผ่านร่างชายทั้งสองไปยังอีกร่างหนึ่งซึ่งเป็นร่างสาวใช้ที่นอนอยู่ใกล้ๆเตาผิงที่สุด
"อ่ะแล้วก็เธอ เมย์ลิน กลับเข้าร่างไปซะ"เซบาสเตียนพุดด้วยท่าทีจริงจังก่อนจะค่อยๆเอาดวงวิญญาณดวงสุดท้ายไปจ่อที่ปากของร่างหญิงสาวผมแดง
แล้วจากนั้นเขาก็ถอยออกมาห่าง รอดุว่าคนทั้งสามจะฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ แต่ทว่าร่างกายของพวกเขาต่างบอบช้ำจากการถูกซ้อมปางตายทำให้ยังคงนอนแน่นิ่งอยู่ไม่มีทีท่าจะมีใครลุกขึ้นมาเลย
"อ้าว....ทำไมยังไม่ฟื้นล่ะ ....หรือว่าตายไปแล้ว..ไม่มั้ง..ไหนลองดูหน่อยซิ"เซบาสเตียนพูดกับตนเองอย่างแปลกใจที่รอมาสักพักแล้วพวกคนใช้แฟนท่อมไฮด์ยังไม่ยอมฟื้นอีก เขาจึงลองเอามือมาอังที่จมูกดูว่ายังหายใจอยู่มัย 
"เฮ้อ...ค่อยยังชั่วยังหายใจอยู่ คงจะบาดเจ็บกันมากถึงวิญญาณจะกลับเข้าร่างไปแล้วแต่ก็คงจะสลบไปอีกสักพักแหละมั้ง ไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวดูดีกว่าเผื่อจะทำให้รู้สึกตัว"เซบาสเตียนจึงตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องน้ำเอาผ้าขนหนูมาชุบที่ก๊อกน้ำเย็นๆแล้วบิดพอหมาดๆก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่นที่มีร่างหมดสติของคนใช้แฟนท่อมไฮด์นอนเรียงรายอยู่บนพื้นใกล้เตาผิง
แล้วค่อยเอาผ้าขนหนูเปียกๆมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้กับพวกคนใช้ทั้งสามไปทีละคนๆ จากนั้นก็ยืนรอดุผลว่าพวกนี้จะฟื้นหรือไม่
ส่วนทางด้านซีโร่ในตอนนี้เขาพาชิเอลมาถึงบ้านของเขาแล้วและกำลังจะพาเข้าไปในห้อง ในสภาพที่ยังหลับอยุ่แม้เซบาสเตียนจะคลายมนต์สะกดให้แล้ว แต่ทำไมถึงยังไม่ยอมตื่นก็ไม่รู้
"หึ ยังหลับอยู่สินะชิเอล ให้นอนไปก่อนแล้วกัน ม๊วบ "ซีโร่พูดยิ้มๆก้มลงมองดูใบหน้ายามหลับของเด็กหนุ่มอย่างเอ็นดูก่อนจะก้มลงมาฟัดหอมแก้มลักหลับเด็กขี้เซาหนึ่งฟอดใหญ่
พอเด็กหนุ่มโดนหอมแก้มเขาจึงสะดุ้งตื่นในทันที 
"อ๊ะ"ชิเอลส่งเสียงร้องอย่างตกใจที่พอเขาตื่นขึ้นมาแล้วก็พบว่าเขากำลังถูกใครคนหนึ่งกำลังอุ้มอยู่ ไม่ใช่เซบาสเตียนด้วย พอเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบว่าคนที่อุ้มเขาเป็นชายสวมหน้ากากนกอิทรี 
"ไงตื่นแล้วเหรอเจ้าหนู"ชายสวมหน้ากากที่อุ้มเขาเอ่ยทัก
แต่ชิเอลกลับไม่ได้พูดอะไร เขาแค่เอามือผลักดันตัวคนอุ้มให้ปล่อยเขาลงแล้วพยายามดิ้นให้หลุดจากการถูกอุ้มไปให้ได้
"ใจเย็นๆสิ เดี๋ยวปล่อยอย่าดิ้นเดี๋ยวตกลงไปหรอก" ซีโร่ร้องห้ามพรางพยายามจับล๊อกตัวเอาไว้ไม่ยอมให้หลุดมือไปได้ง่ายๆ ชิเอลดิ้นสุดฤิทธ์เลย จนคนอุ้มแทบจะอุ้มไว้ไม่อยู่แล้วสุดท้ายก็...
ตุ้บ !! ชิเอลก็ถูกจับโยนลงไปบนเตียงอย่างแรงเลย แต่เด็กหนุ่มไม่มีทีท่าจะเอ่ยปากบ่นเขาแค่รีบผุดลุกขึ้นนั่งดวงตาสีแดงคมกล้าจ้องมองดูชายสวมหน้ากากนั้นอย่างสงสัย เขาอยากจะรู้จริงๆเลยว่าหน้าตาของซีโร่จะเป็นยังไง
แต่ทว่าชายหนุ่มกลับไม่ยอมถอดหน้ากากนกอินทรีออกพรางเดินปรี่ขึ้นมาบนเตียงทำท่าจะปลุกปล้ำของเล่นชิ้นใหม่ของเขาด้วยความหื่นกระหาย
"หึหึหึ อย่าได้คิดหนีไปเลยชิเอล คืนนี้คุณต้องมาเป็นของเล่นของผม มามะ มาให้ปล้ำซะดีๆ"ชายสวมหน้ากากพูดพรางคว้าจับแขนเด็กหนุ่มที่นั่งนิ่งอยุ่บนเตียงดึงเข้ามาสวมกอด แต่กว่าจะได้กอดนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยเพราะคนที่จะถูกกอดกลับขัดขืน ต่อสู้เนี่ยสิ ทั้งถีบ ทั้งยัน ไม่รู้ว่าเขาไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ทำให้ซีโร่ที่พยายามจะดึงมากอดแทบกลิ้งล้มหงายหลังเกือบตกเตียง
"โห..ไม่เจอกันนานดูคุณแข็งแกร่งขึ้นนะชิเอล ถีบทีผมแทบตกเตียงแน่ะ ไปเอาแรงมาจากไหนเนี่ย ทีเมื่อก่อนคุณยังอ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรงอยู่เลยแท้ๆ" ซีโร่บ่นเล็กน้อยพรางค่อยตะเกียกตะกายลุกขึ้นมานั่งข้างๆเด็กหนุ่มแล้วจ้องมองดูด้วยท่าทีแปลกใจ ว่าเด็กตัวเล็กๆบอบบางแบบนั้นไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน
ชิเอลไม่พูดไม่จาอะไรเลย เขารีบลุกลงจากเตียงทำท่าจะวิ่งหนี แต่ซีโร่กับหายตัวมาจับยึดข้อมือเอาไว้
"หึ..จะหนีไปไหน..ไม่ให้หนี มานี่!!ชอบความรุนแรงนักใช่มัย.."ซีโร่พูดเสียงดุพรางจับแขนฉุดกระชากให้มาหาเขาทำท่าจะลวมลามปลุกปล้ำ แต่ชิเอลกลับไม่ยอมให้ฉุดมาปล้ำได้ง่ายๆในเมื่อเขามีมือมีเท้า และ ปาก
งับ!!ด้วยความโมโหที่มายุ่งกับเขาจึงแว้งกัดเข้าให้ที่มือของซีโร่จนเป็นรอยเขี้ยวเลือดสีแดงสดไหลซิบๆพร้อมกับถีบที่ท้องจนซีโร่ซวนเซ ลงไปนั่งกุมท้องด้วยความจุกแล้วสบทด้วยความโมโหที่เด็กคนนี้กล้ามาทำร้ายเขาแบบนี้
"โอ๊ยยย!!หนอยเจ้าเด็กบ้านี่ ชอบให้ใช้กำลังใช่มัย!! ได้!"ซีโร่พูดพรางค่อยๆลุกขึ้นยืนด้วยความเจ็บใจที่โดนชิเอลทั้งกัด ทั้งถีบอย่างไม่ปราณี 
เด็กหนุ่มไม่อยู่รอให้ซีโร่มาจับหรอกเขาจึงรีบวิ่งหนีตรงไปที่ประตูแต่ทว่า...
ปั้ง!!!เสียงประตูที่เปิดอ้าเล็กน้อยนั้นถูกพลังบางอย่างกระแทกปิดอย่างแรง แล้วคลื่นพลังจำนวนมากดีดร่างของเด็กร่างเล็กจนตัวลอยไปกระแทกกับผนัง
ปึ้ก!!! แล้วร่างเล็กๆก็ล่วงไถลครูดตกลงมาก้นจ้ำเบ้ากับพื้นห้อง 
"อั่ก..แค่ก แค่ก.."ชิเอลถึงกลับกระอั่กเลือดออกมาเลยทีเดียว เพียงแค่โดนคลื่นพลังของชายสวมหน้ากากนี่เข้าไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ท่าทางซีโร่จะไม่ใช่ปีศาจธรรมดาเสียแล้ว มีทางเดียวคือต้องหาทางหนีไปให้ได้แต่จะหนียังไงดีล่ะ
"ไงล่ะ อยากให้ผมใช้ความรุนแรงดีนัก ลุกขึ้นมา!!"ซีโร่เดินย่างสามขุมตรงมาหาพร้อมกับเอามือจิกทึ้งผมสีอความารีนของชิเอลกระชากให้เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับเขาอย่างไร้ความปราณี
"อ่ะ"เด็กหนุ่มหลับตาแน่นพยายามกัดฟันทนกับความเจ็บปวดที่ตนได้รับ แต่สายตาคมกล้าก็ยังคงจับจ้องมองดูชายสวมหน้ากากนกอินทรีนั้นอย่างไม่ลดละ เขาอยากจะเห็นหน้าของซีโร่เหลือเกิน อยากรู้ว่าเจ้าปีศาจซาดีดนี่มันเป็นใคร ทำไมถึงรู้จักชื่อของเขา
"หึ ทำไมมองด้วยสายตาเย็นชาแบบนี้ล่ะ ชิเอล เจ็บมากงั้นสินะ ถ้าคุณยอมทำตัวเป็นเด็กดีผมก็คงไม่ต้องใช้ความรุนแรงมากนักหรอก "ซีโร่พูดยิ้มๆมือยังคงจิกทึ้งผมเด็กหนุ่มอยู่ยังไม่ได้ปล่อย พรางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ทำท่าจะจูบประกบปาก
"อื้อ..."ชิเอลสบทร้องด้วยความเจ็บใจพยายามหันหน้าหนีไม่ยอมให้จูบเขาเด็ดขาด แต่ทว่า แก้มของเขากลับถูกมือแกร่งจับให้หันหน้ามาแล้วจับยึดเอาไว้ไม่ปล่อยให้เด็กหนุ่มหันหน้าหนีได้อีก 
ซีโร่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้มากขึ้น มากขึ้น อีกไม่นานปากบางของเขาจะแตะสำผัสกับริมฝีปากอวบอิ่มของเด็กหนุ่มแล้ว อีกนิดเดียวเท่านั้น แต่ทว่า
พลั่ก มือที่ยังว่างอยู่ของชิเอลกลับชกไปที่อกของซีโร่เข้าให้อย่างแรงเลยพร้อมกับจับตัวปีศาจหนุ่มเหวี่ยงออกไปห่างๆด้ยแรงอันมากมายมหาศาล พอวีโร่ล้มลงไปนอนแอ้งแม้งบนพื้นเขาก็รีบพุ่งเข้าไปขึ้นนั่งคล่อมแล้วก็รัวๆกำปั้นชกไปตามตัวของปีศาจหนุ่มแบบนอนลิมิต
"อุ่กๆๆชิเอล ดะ เดี๋ยว!!อั่กๆๆๆ"คนที่ถูกเด็กร่างเล็กๆแต่เรี่ยวแรงกลับไม่เล็กอย่างตัวรัวชกๆไปทั่วทุกตารางนิ้วอย่างแรง 
พร้อมกับเหยียบกระถืบซ้ำถี่รัวๆจนซีโร่แทบกระอั่กไปเช่นกันก่อนจะเดินไปหยิบโคมไฟตั้งโต๊ะ เอามาฟาดใส่หัวซีโร่อย่างแรงแบบไม่ให้ได้ตั้งตัวเลยทีเดียว
โป้กๆๆๆๆๆ ชิเอลเอาโครมไฟรัวกระหน่ำทุบหัวของซีโร่ดังสนั่น 
โครม ตึ้ง ตุ้บ ตับ เพล้ง 
เสียงการต่อสู้กันในห้องนอนดังสนั่นออกมาจากห้องจนคนที่อยู่ข้างนอกได้ยินรีบวิ่งมาเคาะประตูถามในทันที 
ก๊อกๆ 
"คุณชายข้างในเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าขอรับ ทำไมเสียงดังโครมครามออกมาถึงข้างนอกแน่ะ" ชายหน้าเสี้ยมแหลมมาเคาะประตูถามเขายังไม่กล้าถือวิสาสะเปิดเข้าไปเพราะคิดว่าเจ้านายกำลังเล่นสนุกกับเด็กที่เขาไปรับตัวมาอยู่
เพล้ง ตึ้ง 
ยังไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากเจ้านายเลยเพราะตอนนี้เขากำลัง โดนปีศาจน้อยจอมพลังยำเละอยู่ ด้วยท่าทีฉงนสงสัยว่าทำไมเหตุการณ์มันถึงกลับปรปัดไปแบบนี้ได้ ก็ตอนที่อยู่ในรถม้าเด็กคนนี้แทบจะไม่มีแรงจะทำอะไรเลยนี่นา นี่มันเกิดอะไรกันขึ้นเนี่ย
"โอ๊ยยย ไม่มีไร สบาย!!"แล้วไม่นานเจ้านายก็ตอบกลับมา ตอนนี้เขากำลังจับยึดตัวเด็กเกเรจับกดนอนคว่ำแนบติดพื้นอยู่ด้วยท่าทีเหนื่อยหอบเล็กน้อยก่อนจะเอามือแตะที่หน้าผากสะกดเด็กจอมพยศให้สงบลง แถมยังได้แผลมาเต็มตัวเต็มหน้าเลยแต่บาดแผลเหล่านี้ไม่นานก็สมานตัวจนไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน 
"สบายแน่หรือครับ มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า"ชายหน้าแหลมเสี้ยมถามต่อด้วยความเป็นห่วงเจ้านาย
"มีสิลูชไปเอาสายโซ่กับแส้มาให้หน่อย แฮ่กๆ "ซีโร่ตะโกนสั่งมาตอนนี้เขาสะกดชิเอลให้หลับไปแล้ว ขืนปล่อยให้แผงฤทธิ์ต่อมีหวังเขาต้องโดนอัดเละเป็นโจกแน่ๆ เด็กอะไรแรงเยอะชะมัดขนาดเขาเป็นเอสคราสยังเอาไม่อยู่เลย
"เอามาทำอะไรล่ะครับ"ลูชถาม
"ไปเอามาเหอะน่าอย่ามาถามได้มัย เร็วก่อนเจ้าเด็กนี่มันจะตื่น ฉันแค่สะกดเขาไว้ชั่วคราว"ซีโร่ตะโกนสั่งมาอย่างหงุดหงิด ตอนนี้เขาจับชิเอลอุ้มขึ้นมาบนเตียงแล้วอย่างทุลักทุเล นี่ถ้าเขาไม่ได้เป็นปีศาจเอสคราสล่ะก็ป่านนี้คงโดนปีศาจน้อยตนนี้ซ้อมจนปางตายแน่ๆเด็กอะไรแรงเยอะจริงๆ
"อ่า ครับๆ"ลูชรีบตอบรับแล้วเดินไปหาของตามที่เจ้านายสั่งในทันที 
"แฮ่กๆ..เจ้าเด็กบ้าเอ๊ย เล่นทำเอาเหนื่อยเลย เด็กอะไรแรงเยอะชะมัด"ซีโร่ถึงกลับหอบตอนนี้เขากำลังนั่งพักอยู่บนเตียงข้างๆร่างเล็กๆที่กำลังนอนคว่ำหลับไปเพราะถูกมนต์สะกดตอนที่กำลังอาละวาดไปพอดี
แล้วจากนั้นชายสวมหน้ากากนกอินทรีก็กระเถิบตัวมานั่งใกล้ๆชิเอลเอื้อมมือมาลุบไล้ที่แก้มเนียนใสนั้นอย่างเอ็นดู
"หน้าตาก็น่ารักดีอยู่หรอก แต่ตอนแผงฤทธ์นี่สิ ยังกับปีศาจเอสคราสเลย เธอไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนกันนะ ชิเอล"ซีโร่พึมพำพรางเอามือลูบหัวชิเอลเบาๆและก้มลงมองดูใบ้หน้านั้นอย่างเอ็นดู ใบหน้าภายใต้หน้ากากขึ้นสีเข้มเล็กน้อย เขาคงจะชอบเด็กคนนี้เข้าแล้วจริงๆสินะ
"คุณคงจำผมไม่ได้ แต่ผมจำคุณได้เสมอเลยนะชิเอล ของเล่นของผม นี่ถ้าคุณเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่ายกว่านี้ก็คงไม่ต้องใช้ความรุนแรงอะไรนักหรอก"ซีโร่บอกให้คนที่กำลังหลับฟังพรางเอามือลูบไล้เส้นผมนุ่มสลวยนั้นไปอย่างเพลินมือ
"เอาหล่ะได้เวลามาสนุกกันแล้ว เด็กน้อย หึหึหึ"ซีโร่พูดยิ้มๆค่อยดันตัวชิเอลงัดขึ้นมาจากเตียงอุ้มขึ้นมานั่งบนตักแล้วฟัดหอมแก้มหลายฟอด จุ๊บๆๆ 
และขณะนั้นก็มีคนมาเคาะประตู
"คุณชายของที่ท่านสั่งผมเตรียมมาให้แล้วครับ"ลูชมาเคาะประตูบอกว่าเขานำของที่เจ้านายสั่งมาให้แล้ว
"ดี..เอาเข้ามาเลย"ซีโร่หันมาตอบรับแล้วนั่งรอให้คนรับใช้เอาของเข้ามาส่ง
"กำลังทำอะไรกันอยู่ครับ ท่านอัลลอย"ลูชเอ่ยปากถามยิ้มกริ่มเมื่อเห็นสภาพของห้องที่เละไม่มีชิ้นดี รวมทั้งเนื้อตัวเจ้านายที่มีแต่ลอยเลือดและหัวยุ่งฟูกระเซิงราวกับว่าพึ่งไปฟัดกับหมามาหยกๆนั้นแหละ
"ไม่มีไรมากแค่เกิดเหตุขัดข้องนิดหน่อย แต่ตอนนี้สถานการณ์สงบลงแล้ว เอาสายโซ่มาแล้วใช่มัย"อัลลอยหลับตาพูดในอ้อมแขนของเขายังมีร่างเด็กหนุ่มสวมชุดนอนบางเบานั่งตักอยู่ด้วยสภาพนิทราไร้การตอบสนองใดๆ
"ครับ ว่าแต่ท่านอัลลอยจะทำอะไรเด็กคนนี้เหรอขอรับ"ลูชจึงอดถามไม่ได้ด้วยความอยากรุ้อยากเห็น
"ก็แค่ทำให้ไม่สามารถหนีหรือแผงฤทธ์ได้อีกยังไงล่ะ แกเอาสายโซ่ไปคล้องที่เสาหัวเตียงแล้วจับมัดเอาไว้ที่ข้อมือสองข้างของเจ้าเด็กนี่เลยนะ เดี่ยวฉันจะจับมันถอดเสื้อผ้าออกให้หมด"อัลลอยหันมาสั่ง
"รับทราบ"ลูชตอบรับพรางเริ่มลงมือจับข้อมือชิเอลมามัดตรึงไว้กับเสาหัวเตียงอย่างรวดเร็ว
ส่วนอัลลอยก็ลงมือทำงานตามที่ตนวางแผนในทันทีเมื่อลูชจับชิเอลไปมัดกับเตียงเสร็จเรียบร้อยแล้วนั่นคือ จับแก้ผ้า 0*0
"เอาหล่ะเท่านี้เจ้าเด็กนี่ก็หนีไปไหนหรือต่อสู้ขัดขืนอะไรไม่ได้แล้ว แกออกไปข้างนอกก่อนไปที่เหลือฉันจะจัดการต่อเอง และถ้าฉันไม่ได้สั่งหรือเรียกอย่าเสนอหน้าเข้ามาเป็นอันขาด เข้าใจมัยลูช"อัลลอยหันมาสั่งกำชับว่าห้ามมารบกวนเวลาสนุกของเขาเป็นอันขาด
"รับทราบขอรับ"ลูชก้มหัวตอบรับก่อนจะเดินกลับหลังหันออกไปจากห้องแล้วปิดประตูตามหลังไปทันที ไม่กล้าเข้าไปรบกวนเจ้านายอีกจนกว่าจะถูกเรียก
และทันทีที่ลูชปิดประตูอัลลอยก็เดินไปล๊อกประตูเอาไว้แล้วเดินอย่างร่าเริงกลับมาที่เตียง พรางก้มลงมองดูสภาพเปลือยเปล่าของเด็กหนุ่มอย่างขบขัน
"หึ เห็นสภาพนี้แล้วคิดถึงตอนที่เราอยู่ในรถม้าเลยนะ ชิเอล คืนนี้เรามาต่อกันอีกสักตั้งสองตั้งละกันนะ"อัลลอยพุดยิ้มๆมองดุชิเอลด้วยความเอ็นดูก่อนจะค่อยคลานตรงมานอนคล่อมตัวเด็กหนุ่มที่กำลังหลับเอาไว้แล้วยื่นหน้ามาพรมจูบตามใบ หน้า และลำคออย่างหนักหน่วง จากบนค่อยๆเลื้อยลงมาข้างล่าง มือที่ซุกซนก็ค่อยๆลูบไล้ไปตามเนื้อตัว ค่อยไต่ระดับลงมาทีละนิดทีละนิด จากใบหน้า ลำคอ ไหล่ อก เม็ดชมพุงาม สะดือ และใต้สะดือ จนกระทั่ง.....
"อ๊ะ"จู่ๆเซบาสเตียนเกิดขนลุกขึ้นมาอย่างกระทันหันในระหว่างที่เขากำลังรอคอยให้พวกคนรับใช้ฟื้นอยู่ที่ห้องนั่งเล่นใกล้เตาผิง เขาถึงกลับขนลุกซู่ไปตามแขน สยิวอย่างประหลาด
"ให้ตายทำไมถึงรู้สึกขนลุกขึ้นมาแบบนี้ได้เนี่ย เกิดอะไรขึ้นกับเด็กคนนั้นงั้นเหรอ..ไม่มั้ง...เจ้าซีโร่คงจะไม่..อึ่ก..อีกแล้ว..อา..ไม่ได้การและรีบไปกลับไปหานายน้อยก่อนดีกว่า "เซบาสเตียนเกิดอาการแปลกขึ้นมาตามเนื้อตามตัว จึงเกิดความรู้สึกเป็นห่วงชิเอลขึ้นมา จนเขาต้องรีบกลับ ไม่ได้อยู่รอพวกฟินนี่ บันโด เมย์ลินฟื้นเสียแล้ว
พอคิดตัดสินใจได้เซบาสเตียนก็ทิ้งพวกคนรับใช้แฟนท่อมไฮด์ไว้ที่บ้านพักตากอากาศชั่วคราวแล้วรีบกลับไปเกาะปีศาจเพื่อไปหาชิเอลด้วยความเป็นห่วงเป็นใย 
ซึ่งในตอนนี้ชิเอลกำลังถูกชายสวมหน้ากากลวนลามอยู่ และอีกไม่นานเขาก็คงจะตื่นขึ้นมาและคงพบว่าตนถูกจับแก้ผ้าขึงพืดกับเตียงไปเสียแล้ว........