[EXOandYOU] 12 Parallel 12 Memory

Chapter 6
 
 
 
ความเข้าใจ 1
 
 
 
 
                    "ทำไมถึงทำแบบนี้...ลู่หาน"
 
                    ฉันหลับตาแน่น เสียงทุ้มแฝงความผิดหวังเอาไว้ไม่น้อย
 
                    "เธอๆไม่เป็นไรนะ"
 
                    ฉันลืมตาขึ้นพบซิ้วหมินที่สกิดแขนของฉัน  ตรงหน้ามีแผ่นหลังกว้างของคริส  
 
                    "ยัยนั้นไม่ใช่ยู..."
 
                    "เธอคือยูนายอมรับซะ!!!"
 
                    "ทางนี้ฉันจัดการเองคริส"
 
                    เขาพยักหน้ารักก่อนจูงมือฉันมาริมของด่านฟ้าเพราะตอนนี้เราออกไปไหนไม่ได้
 
                    "เราเป็นเพื่อนกันนะลู่หาน"
 
                    "อย่าโง่ซิ้วหมิน"เสียงเย็นตอบกลับ
 
                    "ฉันไม่เคยโกรธทนาย..ถึงนายจะฆ่าฉัน"
 
                    "งั้นนายก็ตายซะ!!!!!!"
 
                    "อ้ากกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!"
 
                    ร่างของซิ้วหมินลอยขึ้นก่อนจะกระแทกพื้นคอนกรีดเลือดมากมายไหลออกมาจากปากและจมูก  นั้นไม่นับแผลตามตัวอีกมาก
 
                    "ไม่คิดจะช่วยหน่อยเหรอ"
 
                    ฉันแผดเสียงใส่ร่างสูงข้างกาย  เขามองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างใจเย็น
 
                    "ลู่หานเป็นหนึ่งในคนที่มีพลังที่มองไม่เห็นยากนักที่จะชนะ"
 
                    "....."
 
                    ถึงจะงงแต่มันไม่มากไปหน่อยเหรอ?  มองเพื่อนตายต่อหน้าเนี่ยนะ?!?
 
                    "หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!!!!!"
 
                    ฉันใจดีสู้เสือ  ตัดสินใจวิ่งออกไปกอดร่างของคนใจรอดจนเซล้ม  น้ำแข็งที่เท้าก็แตกไปด้วย
 
                    "เฮ้ย!!!ยัยบ้าทำอะไรของเธอปล่อย!!!!"
 
                    เขาโวยลั่นพลางดิ้น  คริสรีบมาดูร่างโชกเลือด  น้ำอุ่นใสเอ่อล้นออกมาจากขอบตาของฉันเพราะความกลัวล้วนๆ
 
                    "อึก...อย่าฆ่ากันเลยนะ...จะโทษฉันยังไงก็ได้...แต่ อึก....แต่อย่าทำร้ายกันเลย..."
 
                    อยู่ๆลู่หานก็ค่อยๆหยุดดิ้นจนตอนนี้สงบนิ่ง  เขาปล่อยให้ฉันกอดอยู่แบบนั้น
 
                    "เป็นเพื่อนกัน...จะฆ่ากันได้ยังไง"
 
 
                    "หึหึหึ..."
 
                    คนในอ้อมแขนหัวเราะในลำคอ  ฉันมองหน้าเขายังน้ำตาก่อนเสียงแข็งจะเอ่ยออกมา
 
                    "ผมยังมีคนแบบนั้นอยู่อีกเหรอครับ...ท่านยูนา"
 
                    "ลู่หาน..."
 
                    "ผมบอกว่าผมยังมีค่าให้ใครเขาอีกรึไง!!!!!!!!!!!"
 
                    "กรี้ดดดดดดดด!!!!!!"
 
                    "ท่านยูนา!!!"
 
                    จบคำพูดอันเกรี้ยวกราดนั้นลู่หานใช้พลังดีดตัวของเขาและฉันออกนอกบริเวณของด่านฟ้า เขากอดฉันแน่นกว่าเดิมกลางอากาศ
 
แปะ..
 
                    แก้มของฉันสัมผัสน้ำอุ่นๆเดาได้ไม่ยากว่าแหล่งหยดน้ำนั้นมาจากไหน  ร่างของฉันและลู่หานจะตกสู่พื้นเบื่องล่าง
 
 
 
TBC.
 
(ยังไม่แก้คำผิดนะฮะ)