พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท2 YAOI 18+

เมื่อเซบาสเตียนจัดเตรียมวัตถุดิบเรียบร้อยแล้วเขาก็ลงมือทำขนมทันที แม้จะไม่ค่อยได้ทำขนมมานานแล้วตั้งแต่นายน้อยเป็นปีศาจแต่เขาก็พอจะจำวิธีการทำได้ ซึ่งการทำไอศครีมนั้นไม่ยากเท่าไหร่นัก เซบาสเตียนใช้เวลาทำไม่นานก็ทำเสร็จเรียบร้อย"อืม เสร็จและคราวนี้ก็เอาแช่เย็นเอาไว้ก่อน รอให้นายน้อยลงมาที่ห้องอาหารก่อนค่อยเสริฟแล้วกัน ไปตามนายน้อยดีกว่า"เซบาสเตียนพูดพรางเอาไอศครีมเก็บเข้าแช่ในตู้ทำความเย็น แล้วเดินออกไปจากครัวตรงไปยังห้องนอนของชิเอลก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเซบาสเตียนเคาะประตู"เข้ามา"คนที่อยู่ในห้องตอบรับมา เซบาสเตียนก็เปิดประตูเข้าไป"ไอศครีมทำเสร็จเรียบร้อยแล้วขอรับนายน้อย"เซบาสเตียนรายงาน ชิเอลที่กำลังนั่งเล่นของเล่นอยู่หันมามอง"อืม เอามาให้ฉันในนี้เลยเซบาสเตียน"ชิเอลสั่ง แต่เซบาสเตียนยิ้มแล้วส่ายหน้า"ไม่ได้ขอรับ นายน้อยต้องลงไปรับประทานข้างล่างที่ห้องอาหารขอรับ การเอาไอศครีมมานั่งทานในห้องนอนดูไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่นัก"เซบาสเตียนให้คำแนะนำ ชิเอลจ้องหน้าพ่อบ้านจอมยุ่งเขม็ง"ไม่เห็นจะเป็นไรเลย แค่กินไอศครีม ฉันไม่ทำห้องเลอะเทอะหรอกน่า ไปเอามาเลยเซบาสเตียน"ชิเอลเถียง"เกรงว่าจะทำตามความต้องการของนายน้อยไม่ได้ขอรับ ขอเชิญลงไปที่ห้องรับประทานอาหารก่อนขอรับแล้วผมถึงจะเสริฟไอศครีมให้คุณทาน"เซบาสเตียนพูดเสียงเรียบ "ชิ"ชิเอลจิปากอย่างม่สบอารมณ์แต่ก็ยอมลุกขึ้นจากพื้นทำท่าจะเดินออกไปจากห้อง จะไปยังห้องรับประทานอาหารชั้นล่างตามที่เซบาสเตียนบอก เห็นกับที่เขาอยากกินไอศครีมหรอกนะถึงยอมเชื่อฟังเซบาสเตียนน่ะ ไม่งั้นเขาไม่ยอมไปง่ายๆหรอก แต่ทันทีที่ชิเอลกำลังจะเดินออกไปจากห้อง เซบาสเตียนก็คว้าข้อมือนายน้อยของเขาไว้ทันที ชิเอลเงยหน้ามองอย่างแปลกใจสงสัย"มีอะไร"ชิเอลถามเสียงกร้าวอย่างไม่พอใจ"นายน้อยยังไม่ได้เก็บของเล่นเลยนะขอรับ"เซบาสเตียนบอกพรางชี้มือไปที่กองของเล่นใหม่ๆที่ชิเอลรื้อค้นออกมาจากถุงห่อกล่องต่างๆ วางระเกระกะ"แล้วจะทำไม"ชิเอลพูดอย่างไม่สบอารมณ์ ในความจู้จี้ของพ่อบ้านหนุ่ม"เล่นเสร็จแล้วควรจัดเก็บเข้าที่ให้เรียบร้อยเสียก่อนสิขอรับ นายน้อยโตแล้วนะไม่ใช่เด็กเล็กๆควรมีความรับผิดชอบเสียบ้างสิครับ"เซบาสเตียนพูดเสียงดุ ทำท่าจะอบรมเด็กไม่มีความรับผิดชอบ"ชิ นายนี่ยุ่งวุ่นวายกับฉันจริงๆเลยนะ จะเก็บหรือไม่เก็บมันเรื่องของฉัน นายเป็นแค่พ่อบ้านกล้าดียังไงมาอบรมฉัน นายไม่ใช่พ่อแม่ของฉันซักหน่อย ทำไมฉันจะต้องเชื่อฟังนายด้วยไม่ทราบ"ชิเอลพูดจายียวนทำท่าเจ้าเล่ห์"ใช่ผมเป็นเพียงพ่อบ้านของคุณ แต่โดยหน้าที่แล้วการแนะนำถึงแนวทางการปฏิบัติตัวอย่างเหมาะสม ก็ถือเป็นหน้าที่ของพ่อบ้านที่ดีไม่ใช่หรือขอรับ "เซบาสเตียนโต้กลับ"เหรอ งั้นนายก็เก็บให้ฉันซะสิ พ่อบ้านก็เหมือนคนรับใช้ ทำตามที่เจ้านายสั่งไม่ใช่หรือยังไง เก็บสิ เซบาสเตียน"ชิเอลพูดกวนๆพรางหรี่ตามองเซบาสเตียนแล้วออกคำสั่งชี้นิ้ววางท่าเป็นเจ้านาย ยิ้มเจ้าเล่ห์"ผมจะเก็บให้ก็ได้ขอรับแต่ผมจะไม่ให้ไอศครีมนายน้อยทานนะขอรับ เด็กไม่ดีไม่สมควรจะได้กินขนมนะขอรับ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆ"หนอย แกนะแก "กรอด ชิเอลขบเขี้ยวเคี้ยวฟันกำมือแน่นอยากตะบันหน้าใครซักตนด้วยความเจ็บใจ "ว่าไงละครับ จะเก็บเอง หรือจะให้ผมเก็บให้กันล่ะ"เซบาสเตียนก้มลงมากระซิบข้างๆหูชิเอลอย่างยั่วๆ"ฮึ้ย อย่ามาพูดแถวๆหูสิ "ชิเอลกระโดดหนีพรางเอามือลูบหูตนเองหน้าแดงซ่าน"ไม่เก็บ ขนมไรนั้นฉันไม่เห็นจะอยากกินซักหน่อย"ชิเอลหลับตาพูดยืนกอดอกหันหน้าเชิดใส่อย่างไม่แยแส"งั้นหรือขอรับ งั้นผมกินเองหมดเลยนะครับ แล้วจะไม่ทำให้กินแล้วด้วยนะขอรับ"เซบาสเตียนทำท่าจะเดินออกไปจากห้องแต่ชิเอลรีบเดินมาดึงชายเสื้อพ่อบ้านหนุ่มไว้เสียก่อน"เดี๋ยวสิ นั่นนายจะไปไหนอ่ะ"ชิเอลร้องถามพรางคอยดึงชายเสื้อพ่อบ้านของเซบาสเตียนเอาไว้"อ้าวก็นายน้อยบอกว่าไม่อยากกิน ผมจะได้ลงไปกินให้หมดเลยนะสิขอรับ"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆ"จะมากไปแล้ว นั่นนายทำไว้ให้ฉันไม่ใช่เหรอ "ชิเอลพูดอย่างไม่สบอารมณ์ เซบาสเตียนอมยิ้ม"ใช่ขอรับผมตั้งใจจะทำให้นายน้อยกิน แต่ในเมื่อนายน้อยไม่อยากกินผมก็คงต้องกินเองเพราะจะปล่อยทิ้งไว้ก็เสียของแย่สิ"เซบาสเตียนพูดพรางมองตาสีท้องฟ้าของมาสเตอร์ตัวน้อยทำท่ากวนๆ"ในเมื่อกลัวเสียของฉันกินเองก็ได้ หลีกทางไปสิ"ชิเอลพูดอ้อมแอ่มพรางทำท่าจะเดินออกจากห้องแต่กลับถูกเซบาสเตียนยืนขวางประตูเอาไว้"หลีกไป เซบาสเตียน นายจะยืนขวางประตูทำไม หลีกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ"ชิเอลพูดพรางเอามือทั้งสองข้างคอยดันตัวเซบาสเตียนออกไปแต่ไม่มีทีท่าว่าจะขยับเลยแม้แต่น้อย แรงของเขาสู้พ่อบ้านปีศาจไม่ได้"เก็บของให้เรียบร้อยก่อนครับ ผมถึงจะปล่อยให้ลงไป"เซบาสเตียนพูดอย่างจริงจังพรางเอาแขนจับไหล่ของชิเอลไว้"ปล่อยนะเซบาสเตียน ไม่ต้องมาจับไหล่ของฉันเลย ยังไงก็ไม่เก็บ มีอะไรมัย"ชิเอลพูดอย่างดื้อดึง พรางทั้งดันทั้งผลักแต่ตัวเซบาสเตียนก็ไม่ขยับเลย"งั้นก็อดกินไอศครีมไปแล้วกันขอรับ ผมจะรีบไปกินให้หมดก่อนล่ะ"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆจากนั้นก็ดีดนิ้วหายตัววับไปทันที "เหวอ"ชิเอลล้มหน้าคะมำ อย่างเสียหลัก เกือบจะจูบพื้นหน้าประตูเสียแล้วดีที่เอามือยันพื้นไว้ได้ทัน "หนอย เจ้าบ้าเซบาสเตียน แกนะแก ยั่วโมโหกันแต่เช้าเลย"ชิเอลตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาแล้วก่นด่าอย่างโมโห พรางวิ่งลงบันไดไปหาเซบาสเตียนในครัวเพื่อไปต่อว่าในขณะนั้นเซบาสเตียนก็มาปรากฏตัวที่ห้องครัว เขากำลังยืนขวางประตูห้องครัวอยู่เพราะรู้ดีว่านายน้อยต้องตามลงมาแน่นอน และก็เป็นไปตามคาด"เซบาสเตียน อย่านะนั่นมันไอศครีมของฉันนะ นายห้ามแย่งฉันกินเด็ดขาด"ชิเอลมาถึงก็ห้ามทันที เด็กหนุ่มมองเซบาสเตียนอย่างไม่สบอารมณ์"หึหึหึ" เซบาสเตียนได้แต่หัวเราะเยาะ ยืนขวางประตูเอาไว้ไม่ให้นายน้อยเข้าไป"ไอศครีมของฉันอยู่ไหน เอามาให้ฉันกินเดี่ยวนี้"ชิเอลออกคำสั่งพรางเอามือดันอกเซบาสเตียนให้หลีกทาง"อยู่ในตู้แช่เย็นขอรับ ผมจะให้นายน้อยกินก็ต่อเมื่อนายน้อยเก็บของในห้องให้เรียบร้อยก่อนเท่านั้น ไม่งั้นก็อดกินขอรับ"เซบาสเตียนพูดเงื่อนไข"ไม่ เรื่องอะไรที่ขุนนางอย่างฉันจะต้องไปเก็บด้วย มันเป็นหน้าที่ของพ่อบ้านอย่างนาย"ชิเอลเถียงอย่างดื้อดึง"อ้อ งั้นขอถามหน่อยนะขอรับ ของเหล่านั้นเป็นของใคร ถ้าให้ผมเก็บผมจะเอาไปทิ้งให้หมดเลยนะดีมัย"เซบาสเตียนพูดเสียงดุ เขาต้องการจะอบรมสั่งสอนความประพฤติของนายน้อยซักหน่อย"หนอย แกกล้าเหรอ จะมากไปแล้วนะ เซบาสเตียน"ชิเอลตวาดใส่อย่างโมโห"หึ คิดว่าผมไม่กล้าเหรอ มาลองดูกันมัยล่ะ ว่าผมจะกล้าหรือไม่กล้า เอาหล่ะผมจะนับถึงสาม ถ้านายน้อยไม่รีบขึ้นไปเก็บของด้วยตัวเองล่ะก็ผมจะเอาไปทิ้งทันที"เซบาสเตียนจ้องหน้าชิเอลพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง"ถ้าแกเอาไปทิ้งแกก็ต้องไปซื้อให้ฉันใหม่อยู่ดี อย่าลืมสิ ฉันมีตาขวาใช้บงการพ่อบ้านปีศาจอย่างแกได้นะ"ชิเอลไม่ยอมแพ้พูดท้าทาย ยิ้มเจ้าเล่ห์"ก็ตามใจ นายน้อยอยากเอาเงินของตัวเองมาถลุงเล่นก็แล้วแต่คุณ ผมจะเล่นให้นายน้อยหมดตัวเลยคอยดู ซื้อมาก็เอาโยนทิ้งอีกอยู่ดี แล้วมันจะเป็นยังไงนะ ถ้าท่านเอิร์นแห่งแฟนท่อมไฮด์ไม่มีเงินติดตัวเลยแม้แต่แดงเดียว หึหึหึ" เซบาสเตียนพูดพรางยิ้มเยาะ ชิเอลโกรธจนหน้าแดงกำมือแน่นด้วยความเจ็บใจ พรางนึกภาพตนเองจนตรอกไม่มีเงินเลย เขาก็คงจะอดซื้อของที่อยากได้ และจะต้องมาลดตัวลงมาง้ออ้อนวอนขอเงินจากเซบาสเตียน ถ้าเป็นแบบนั้นทั้งสถานภาพ ศักดิ์ศรีก็จะถูกย่ำยีจนป่นปี้ เขาคงต้องเดินเอาถุงคลุมหัวแน่ด้วยความอับอายที่เป็นถึงเอิร์นแต่กลับต้องมาแบมือขอเงินพ่อบ้าน ต้องตกเป็นเบี้ยล่าง ทำตามคำสั่งของพ่อบ้าน อาจถูกกลั่นแกล้งสารพัดเลย ยิ่งคิดชิเอลยิ่งรู้สึกแย่ ไม่เอาถ้าเขาต้องโดนแบบนั้นแล้วภาพที่ชิเอลตกเป็นเบี้ยล่างก็ผุดขึ้นมาในหัว เขาอาจมีสภาพไม่ต่างจากคุณหนูตกอับ ถูกใช้แรงงานเยี่ยงทาส ----------------ภาพในจินตนาการของชิเอล-----------------------ในห้องนอนของชิเอล เซบาสเตียนเดินตรงมาหาอย่างวางอำนาจ"นายน้อยตอนนี้เงินของคุณก็หมดแล้วสินะครับ งั้นต่อไปคุณต้องมาคอยรับใช้ผม ถ้าคุณไม่ทำตามที่ผมสั่งล่ะก็ ผมจะเอาตัวคุณไปขังในห้องเก็บของ และอย่าหวังว่าจะได้รับเงินจากผมแม้แต่แดงเดียว และต่อไปฐานะของคุณจะต้องเป็นคนใช้ของผม ผมเป็นเจ้านายของคุณตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป เข้าใจมัย ชิเอล"เซบาสเตียนในมาดโหดพูด ชิเอลที่เนื้อตัวมอซอเสื้อผ้าเก่าจนขาดไม่มีตังซื้อใหม่" เยสมายลอร์ด"ชิเอลตอบรับเสียงอ่อย"ไปทำความสะอาดห้องน้ำเดี๋ยวนี้เลย"เซบาสเตียนออกคำสั่ง"เยสมายลอร์ด"ชิเอลตอบรับพรางเดินคอตกตรงไปยังห้องน้ำชั้นสอง"เดี๋ยว ชิเอล มานี่ซิ"เซบาสเตียนนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาเรียก ชิเอลที่แต่งตัวมอซอ เดินถือไม้ถูพื้นมาหา"เอาชุดเมดนี่ไปใส่ ต่อไปจะต้องใส่ชุดนี้ทำงานให้ผม"เซบาสเตียนบอกพรางยื่นชุดเมดสีน้ำเงินเข้มส่งให้ชิเอลรับมาอย่างไม่เต็มใจ "แต่ นายท่านเซบาสเตียนครับ ผมไม่"ชิเอลร้องประท้วง เซบาสเตียนหยิบแส้มาฟาดควับ เพียะ!!! คุณหนูตกอับสะดุ้งเฮือกเพราะถูกแส้หนังฟาดก้นเต็มแรง"โอ๊ยยย ทราบแล้วครับ แต่งก็แต่ง อย่างเฆี่ยนผมอีกเลย ผมยอมแล้ว"ชิเอลรับเสื้อผ้าชุดเมดมาน้ำตานองหน้า "คิดจะขัดคำสั่งผมงั้นเหรอชิเอล แฟนท่อมไฮด์ไปแต่งชุดเมดมาให้ผมดูเดี๋ยวนี้ แล้วไปจัดการทำห้องน้ำให้สะอาดด้วยนะ เข้าใจมัย"เซบาสเตียนวางมาดเป็นคุณชายออกคำสั่ง"เยสมายลอร์ด"ชิเอลตอบรับน้ำตาไหลพรากๆด้วยความขมขื่นใจแล้วเดินถือชุดเมดเอาไปเปลี่ยนในห้องน้ำหลังจากนั้นไม่นาน ชิเอลก็ออกมาในสภาพเมดสาวหน้าตาน่ารัก เดินตรงไปหาเซบาสเตียน"โอ้วว แต่งแล้วดูเข้ากันดีนี่ ไหนมาใกล้ๆผมซิ เมดชิเอล"เซบาสเตียนเรียก ชิเอลในมาดเมดสาวเดินท่าทางเขินอายตรงมาหาเจ้านายของเขาเซบาสเตียนจับรวบตัวมาอุ้มนั่งตัก แล้วจับมาฟัดหอมแก้มอย่างหื่นๆ ชิเอลเอามือยันหน้าเซบาสเตียนไว้"อย่า ปล่อยผมนะนายท่าน"ชิเอลร้องพรางเอามือดันออกหน้าแดงซ่าน"คิดจะขัดขืนเจ้านายเหรอ เป็นแค่คนใช้อย่ามาขัดขืนหน่อยเลย"เซบาสเตียนจับรวบตัวทำท่าจะข่มขืน ชิเอลหน้าแดงกล่ำ พรางพยายามดิ้นรนหลีกหนีออกมาห่างๆเจ้านายจอมหื่น"อย่าครับ นายท่าน อย่า อ๊าา"ชิเอลกำลังถูกเซบาสเตียนลวมลาม เด็กหนุ่มพยายามดิ้นรนหนีสุดฤทธิ์"ฮ่า ฮ่า จะขัดขืนทำไม มาให้ปล้ำซะดีๆ ถ้าไม่ยอมละก็จะจับไปขังในห้องเก็บของเลย "เซบาสเตียนพูดอย่างหื่นๆพรางจู่โจมจับเมดสาวมาปลุกปล้ำ "บอกว่าอย่ายังไง นายท่านอย่า "ชิเอลร้องลั่นน้ำตาไหลพรากๆใบหน้าแดงกล่ำ ต่อให้ร้องลั่นดังแค่ไหน เซบาสเตียนก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดกลับรุกหนักขึ้นไปอีก จนชิเอลทนไม่ไหวแล้ว"หยุดเดี๋ยวนี้ เซบาสเตียน"เพียะ ชิเอลตบหน้าเซบาสเตียนทันทีด้วยความโมโห "หึ เป็นแค่คนใช้บังอาจมาตบหน้าเจ้านายเรอะ ดีละ ไปนอนในห้องเก็บของเลยไป "แล้วเซบาสเตียนก็จับลากตัวชิเอลตรงไปยังห้องเก็บของที่รกและมีแต่ฝุ่นเต็มไปหมด"หวา"ชิเอลร้องลั่นเมื่อถูกเซบาสเตียนถีบกระเด็นเข้าไปในห้องเก็บของ"อยู่ในนั้น แล้วจัดการทำความสะอาดซะ ถ้าผมมาดูแล้วห้องเก็บของไม่สะอาดละก็ โดนเฆี่ยนแน่ "เซบาสเตียนสั่งอย่างเชียบขาดพรางปิดประตูกักขัง เสียงดัง ปั่ง แล้วก็เอาโซ่มาคล้องล๊อกประตูเอาไว้"ฮือๆๆ ทำไม ชีวิตของเราถึงได้ตกอับขนาดนี้ เป็นเพราะเจ้านั่นเอาเงินเราไปถลุงจนหมดตัว ผลถึงได้เป็นแบบนี้ แค่ก ๆแค่กๆ"ชิเอลทรุดนั่งคุกเข่าเอามือมาปิดตาแล้วร้องไห้ แล้วไอแค่กๆเพราะโรคภูมิแพ้กำเริบ เขาหายใจติดขัด ไอไม่หยุด"แค่ก แค่ก หะหายใจไม่ออก "ชิเอลเอามือกุมอก แล้วเอามือปิดปากไอไม่หยุด แล้วทำท่าพะอืดพะอมอยากจะอ้วกออกมา เขากำลังจะเป็นหอบหืด นี่มันยิ่งกว่าฝันร้าย ศักดิ์ศรีของเขาถูกพ่อบ้านปีศาจย่ำยีจนไม่เหลืออะไรอีกแล้วชิเอลนั่งร้องไห้และไอไม่หยุด โรคหอบหืดกำเริบจนเพลียหลับไปแล้วหลายชั่วโมงต่อมา ประตูห้องเก็บของถูกเปิดออกแล้วมีชายร่างสูงยืนอยู่หน้าประตู"นี่มันอะไร ชิเอล ผมบอกให้ทำความสะอาดไม่ใช่เหรอ นี่ยังไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย ขี้เกียจนักใช่มัย"เซบาสเตียนตวาดใส่อย่างวางอำนาจ พรางเดินตรงมาที่ชิเอลกำลังนอนหลับอยู่ เขากำลังไม่สบาย เซบาสเตียนเดินตรงมาจิกผม"ลุกขึ้นมา เจ้าเด็กขี้เกียจ ใครสั่งให้นอน"เซบาสเตียนพูดพรางจิกผมชิเอลกระชากให้เงยหน้าขึ้น เด็กหนุ่มในคราบเมดสาวหน้าซีดเผือด ตาสะลืมสะลือ หอบแฮ่กๆ"ไม่ต้องมาทำเป็นสำออยเลย ผมสั่งให้คุณทำความสะอาดนะ ไม่ใช่ให้มานอน กล้าขัดคำสั่งของผมเชียวเหรอ จับมาเฆี่ยนซะดีมัย "เซบาสเตียนพูดเสียงดุ ชิเอลเอามือดันตัวเซบาสเตียนออกพรางเอามือกุมอก หายใจหอบๆ"ผมทำไม่ไหว ผม แค่ก แค่ก แพ้ฝุ่น"ชิเอลไอแค่กๆเอามือปิดปากทำท่าเหมือนกำลังจะอาเจียน"แพ้ฝุ่น เป็นปีศาจไปแล้วยังจะป่วยอีกเหรอ อย่ามาสำออยหาข้ออ้างจะดีกว่า จะทำหรือไม่ทำ "เซบาสเตียนพูดพรางปล่อยตัวชิเอลโยนลงพื้นที่มีแต่ฝุ่น แล้วเอาแส้หนังเฆี่ยน ควับ เพียะ "อ๊าาา เจ็บ นะ "ชิเอลร้องลั่นอย่างทรมาน แล้วจากนั้นเขาก็ถูกเฆี่ยนรัวๆหลายสิบที เพีย เพียะ เพียะๆๆๆๆๆ"หึหึหึ ขี้เกียจดีนัก ต้องลงโทษ"เพียะ เพียะ เพียะๆๆๆๆ เซบาสเตียนพูดอย่างเหี้ยมโหดพรางเฆี่ยนตีชิเอลไม่หยุด"โอ๊ยยย อย่า นายท่าน ได้โปรด แค่ก แค่ก "ชิเอลร้องลั่นหน้าซีดเผือดไร้สีเลือด พรางพยายามปัดป้องหลีกหนีแส้หนัง เขาถูกเฆี่ยนจนตัวแดง "หึหึหึ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ๆๆๆๆ "เซบาสเตียนหัวเราะอย่างบ้าคลั่งพรางหวดแส้หนังไปมาที่เรือนร่างของชิเอลแบบนอนลิมิต เด็กหนุ่มในคราบเมดสาวที่น่าสงสารร้องครวญครางอย่างทรมาน----------------------ตัดฉับมาปัจจุบันเมื่อความคิดของชิเอลถูกขัดขวาง------------------"นายน้อย เป็นอะไรไปครับ จู่ๆก็หน้าซีด เหงื่อออกเต็มเลย"เซบาสเตียนสะกิดเรียกอย่างแปลกใจ ชิเอลสะดุ้งสุดตัวเหงื่อออกเต็มหน้า"เอ่อ...ไม่มีไร แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ"ชิเอลบอกอย่างเนือยๆ พรางเอามือปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก"งั้นหรือครับ เอาล่ะ ผมจะเริ่มนับล่ะนะ ถ้าถึงสามเมื่อไหร่ ผมจะเอาของที่ซื้อมาทั้งหมดของคุณทิ้งทันที"เซบาสเตียนพูดอย่างจริงจัง ชิจ้องหน้าพ่อบ้านเขม็ง"1..."เซบาสเตียนเริ่มนับหนึ่งขึ้นมาทันที ชิเอลสะดุ้ง"2..."เซบาสเตียนนับพรางยิ้มเยาะ ทำท่าจะนับ 3"ชิ" ชิเอลจิปากอย่างไม่สบอามรณ์แล้วตัดสินใจวิ่งกลับไปที่ห้อง เขาไม่ยอมให้เซบาสเตียนทิ้งข้าวของทั้งหมดของเขาไปเด็ดขาด"หึหึหึ"เซบาสเตียนได้แต่หัวเราะ แล้วเขาก็เดินขึ้นไปบนห้องตามชิเอลไป เพื่อไปดูว่านายน้อยยอมเก็บของจริงหรือเปล่าและพอขึ้นมาถึงที่ห้องก็เห็นชิเอลกำลังนั่งคุกเข่าเอาแขนโอบข้าวของที่ซื้อมาใหม่จากนั้นก็เอาไปโยนใส่ลงในกล่องขนาดใหญ่ที่เซบาสเตียนทำเอาไว้สำหรับเป็นที่เก็บของเล่นหรือข้าวของต่างๆของนายน้อยในตอนที่จัดห้องใหม่ๆผลุบ ผลุบ โครม คราม ชิเอลจัดแจงเอาของต่างๆโยนลงไปในกล่องอย่างไม่มีระเบียบทำแบบขอไปทีเพื่อให้งานนั้นเสร็จเร็วๆ"เก็บของเสร็จแล้ว พอใจหรือยัง "ชิเอลพูดอย่างไม่สบอารมณ์ เซบาสเตียนเดินมาหยุดยืนมองดูสภาพข้าวของในกล่องที่นายน้อยของเขาเอาแต่โยนส่งๆลงไปในกล่องไม่ได้จัดเก็บให้มีระเบียบเอาเสียเลย"รื้อออกมาจัดเก็บให้เป็นระเบียบสิครับ"เซบาสเตียนพูดอย่างดุๆชิเอลหันมาจ้องหน้าทำตาขวางใส่พ่อบ้านหนุ่มจอมยุ่งราวกับจะกินเลือดกินเนื้อก็ไม่ปาน"นี่นายจะเอาอะไรกับฉันนักหนา ฮะ นายบอกให้เก็บของ ฉันก็ยอมทำและ แล้วนายจะเอาอะไรกับฉันอีกเซบาสเตียน จะมากไปแล้วนะ ได้คืบจะเอาศอกเหรอ"ชิเอลพูดเสียงดังอย่างโมโห"นายน้อยทำไมถึงได้เป็นเด็กมักง่ายแบบนี้ล่ะครับ ไม่มีระเบียบวินัยเอาเสียเลย เอาของออกมาจัดใหม่ให้เป็นระเบียบสิครับ เวลาจะใช้จะได้หยิบใช้ได้อย่างสะดวก "เซบาสเตียนพูดเสียงดุทำท่าอบรมเด็กที่ไม่ได้ความ"แล้วนายมายุ่งอะไรด้วย ฉันจะเก็บยังไงมันไม่ใช่เรื่องของนาย อย่ามายุ่งจะได้มัย "ชิเอลโต้เถียงอย่างหงุดหงิด เซบาสเตียนจึงจัดการเอากล่องใส่ของนั้นจับเทกระจาดข้าวของต่างๆกองอยู่เต็มพื้นพรมเลย"เซบาสเตียน!!! นี่นายจะทำอะไรน่ะ ฉันอุตส่าห์เก็บใส่กล่องไปหมดแล้วนะ ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย !!!!"ชิเอลต่อว่าอย่างโมโห"นายน้อยต้องเอาออกมาจัดเก็บใหม่ขอรับ เก็บให้มีระเบียบให้เรียบร้อย ไม่ใช่โยนส่งๆลงกล่องไปแบบนี้"เซบาสเตียนพูดเสียงดุ ชิเอลเม้มปากแน่นอย่างเหลืออดแล้วเขาก็เอาข้าวของปาใส่พ่อบ้านจอมจู้จี้อย่างโมโห"โอ้วโยนมาให้ผมแสดงว่านายน้อยไม่เอาแล้วใช่มัยครับผมจะได้เอาไปทิ้ง"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางเอาของเดินไปที่หน้าต่างทำท่าจะเอาไปทิ้ง เขาต้องการจะดัดนิสัยนายน้อยให้มีระเบียบสักหน่อย ชิเอลเบิกตากว้าง เขาชอบของชิ้นนั้นมาก จึงรีบเข้าไปแย่งคืน"เอาคืนมานะ เซบาสเตียน อย่าทิ้งนะ"ชิเอลร้องลั่นพรางวิ่งไปยื้อแย่งของเล่นใหม่ของเขาเอาคืนมาให้ได้ เซบาสเตียนแกล้งถือชูสูงๆ เด็กหนุ่มจึงเอื้อมมือแย่งไม่ถึง"ก็นายน้อยโยนส่งมาให้ผม ผมก็คิดว่านายน้อยจะทิ้งแล้วเสียอีก ตกลงยังต้องการอยู่หรือเปล่าขอรับ"เซบาสเตียนถามเสียงเรียบพรางถือของเอาไว้สูงๆไม่ให้เด็กอย่างชิเอลเอื้อมถึง"ต้องการสิ พึ่งซื้อมาวันนี้เอง เอาคืนมานะ"ชิเอลร้องโวยพรางกระโดดเพื่อให้ตัวเองเอื้อมถึงของในมือเซบาสเตียนได้ แต่ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่สามารถแย่งมาได้เลย เขาเสียเปรียบในด้านความสูง"ผมจะคืนให้ก็ได้ขอรับ แต่นายน้อยต้องจัดเก็บข้าวของใส่กล่องให้เรียบร้อยให้มีระเบียบด้วย ถ้าโยนส่งๆใส่กล่องอีกคราวนี้ผมจะตีนายน้อยนะขอรับ โทษฐานที่ทำตัวมักง่ายไร้ระเบียบวินัย"เซบาสเตียนต่อรองพรางอบรมสั่งสอนไปพราง ชิเอลมองหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ กำมือแน่นด้วยความโมโหและเจ็บใจที่ไม่สามารถเอาชนะพ่อบ้านปีศาจตนนี้ได้เลย"หนอย นายเป็นพ่อบ้านของฉันหรือเป็นพ่อของฉันกันแน่ฮะ กล้าดียังไงมาอบรมสั่งสอนฉัน "ชิเอลต่อว่าอย่างไม่พอใจ"นายน้อยเป็นของผมแล้วนะครับ ถ้าแม้แต่ให้คำแนะนำและอบรมสั่งสอนเด็กของผมไม่ได้ก็แย่สิ "เซบาสเตียนพูดยิ้มๆ"ใครเป็นเด็กของนายไม่ทราบ"ชิเอลพูดอย่างเขินๆใบหน้าแดงซ่าน พรางหันหน้าหลบด้วยความเขินอาย"หึหึหึ "เซบาสเตียนหัวเราะพรางเดินตรงมาคว้าแขนชิเอลแล้วลากตัวมาใกล้ๆ"ก็นายน้อยคนนี้ยังไงล่ะครับ เด็กดื้อของผม"แล้วเซบาสเตียนก็เชยคางชิเอลให้เงยขึ้นแล้วก้มลงจูบปากเล็กๆอวบอิ่มนั้นอย่างอ่อนโยน เด็กหนุ่มเบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนจะหลับตาลง เขาแพ้จูมพิตรของพ่อบ้านปีศาจจริงๆไม่อาจขัดขืนจูบนั้นได้เลย"อืม อืม "เสียงครางของทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม แล้วเซบาสเตียนก็ค่อยถอนริมฝีปากออกอย่างนุ่มนวล"เอาล่ะ ได้เวลาที่นายน้อยต้องจัดเก็บของให้เรียบร้อยแล้วนะครับ ถ้ายังดื้ออีกจะโดนจับตีก้นนะขอรับ"เซบาสเตียนแกล้งขู่กระซิบข้างๆหู ชิเอลหน้าแดงซ่านเหงื่อตกเขาไม่อยากถูกตีอีกแล้วนะ "รู้แล้วน่ะ เก็บก็ได้ ชิ"ชิเอลบ่นอย่างไม่สบอารมณ์แล้วทำท่าอิดออด เดินกระฟัดกระเฟียดไปทรุดลงนั่งที่พื้นข้างๆกองข้าวของที่ถูกเทกระจาดด้วยใบหน้าบึ้งตึงเหมือนเด็กที่ถูกขัดใจ เซบาสเตียนยิ้มพรางเดินมาทรุดลงยืนนั่งข้างๆคอยให้คำแนะนำในการจัดเก็บของให้เรียบร้อยมีระเบียบ ชิเอลรับฟังแล้วปฏิบัติตามอย่างว่าง่าย แล้วก็จัดเก็บตามคำแนะนำไม่มีท่าทีดื้อดึงอีก หลังจากนั้นไม่นานก็จัดเก็บของใส่กล่องได้เสร็จเรียบร้อยมีระเบียบขึ้นเยอะเลย"เฮ้อ เสร็จซักที "ชิเอลถอนใจพรางเอามือมาปาดเหงื่อ เซบาสเตียนยิ้มพรางเอามือลูบหัวนายน้อยของเขาเบาๆด้วยความเอ็นดู"ทำได้ดีแล้วขอรับ เอาหล่ะพวกเราลงไปที่ห้องอาหารได้แล้วขอรับ "เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางคว้าตัวชิเอลรวบตัวยกขึ้นมาอุ้มในอ้อมแขน"โอ๊ะ!!"ชิเอลร้องอย่างตกใจที่โดนอุ้มกระทันหันไม่ทันได้ตั้งตัวเลย พรางมองหน้าคนอุ้มอย่างไม่สบอารมณ์ เอะอะอะไรก็โดนจับอุ้มอยู่เรื่อยเลย "เอาอีกและนะ บอกตั้งกี่ครั้งแล้วว่าจะอุ้มให้บอกก่อน ไม่ใช่นึกจะอุ้มก็อุ้มแบบนี้ทุกทีเลย นายนี่"ชิเอลบ่นพรางเอามือทุบอกเซบาสเตียนอย่างหมั่นไส้"นายน้อยนี่ก็ขี้ตกใจจริงๆเลยนะขอรับ จนป่านนี้ยังไม่ชินอีก เอาล่ะเดี๋ยวผมพาไปที่ห้องอาหารนะขอรับ "เซบาสเตียนพูดยิ้มๆพรางอุ้มชิเอลตรงไปยังประตูทางออกแล้วลงไปที่ห้องรับประทานอาหารที่หรูหรา ผิดกับตอนมาที่นี่ครั้งแรกเพราะสภาพห้องถูกจัดแต่งใหม่หมดเลย ทั้งพรม ทั้งผ้าม่าน ดูสว่างสดใส"ถึงแล้วขอรับนายน้อย"เซบาสเตียนพูดพรางปล่อยชิเอลลงยืนที่พื้นห้องรับประทานอาหาร "โห ตกแต่งใหม่เหรอ ตอนที่ฉันเข้ามาเช็ดกระจกกับถูพื้นยังไม่มีพรมเลย ผ้าม่านก็เปลี่ยนใหม่สินะ "ชิเอลบอกพรางเดินสำรวจห้องรับประทานอาหารอย่างร่าเริงซึ่งที่ห้องนี้ได้รับการแตกแต่งอย่างหรูหราสว่างสดใสด้วยสีขาวและมีแจกันคริบทองมีดอกกุหลาบสีขาวปักไว้หลายช่อ"จริงสิกุหลาบที่ปลูกไว้ บานแล้วเหรอ ฉันลืมไปเลย"ชิเอลเดินไปหยิบดอกกุหลาบสีขาวมาดูอย่างสนใจ"ยังหรอกขอรับ กุหลาบช่อนี้ผมซื้อมาจากลอนดอน กุหลาบที่พวกเราปลุกพึ่งจะแตกใบเองขอรับ"เซบาสเตียนตอบยิ้มๆ"อืมยังเป็นต้นอ่อนอยู่เลยสินะ ไว้กินเสร็จแล้วฉันจะไปดูได้หรือเปล่า เซบาสเตียน"ชิเอลบอกยิ้มๆ"ได้ขอรับ"เซบาสเตียนตอบยิ้มๆพรางมองดูนายน้อยอย่างเอ็นดู ชิเอลพอสำรวจห้องแล้วก็ทรุดลงนั่งที่เก้าอี้บุนวมนุ่มๆสีขาว"เอาหละนายน้อยรออยู่ที่นี่ก่อนนะขอรับ เดี๋ยวผมจะไปเอาไอศครีมมาเสริฟให้คุณทาน"เซบาสเตียนบอก ชิเอลพยักหน้าแล้วนั่งคอยอย่างสงบเสงี่ยมเซบาสเตียนก็รีบเดินเข้าไปเอาไอศครีมในตู้ทำความเย็นมาเสริฟแต่ก่อนที่จะเสริฟเขาอยากลองทดสอบลิ้นของนายน้อยก่อนว่าสามารถรับรู้รสชาติเหมือนมนุษย์หรือเปล่าจริงไปหาผ้าสีขาวสะอาดเอาไว้มาปิดตาชิเอล ก่อนจะพ่อบ้านหนุ่มก็เอาฝามาครอบปิดไว้ไม่ให้นายน้อยมองเห็นข้างใน"ไอศครีมของนายน้อยมาแล้วขอรับ แต่ก่อนจะกิน นายน้อยต้องมาเล่นเกมกับผมก่อน"เซบาสเตียนพูดพรางวางจานรองถ้วยไอศครีมที่มีฝาคุลมปิดเอาไว้ตรงหน้าชิเอล"เกมงั้นเหรอ จะให้ทำอะไรล่ะ"ชิเอลมองดูจานรองที่มีฝาปิดนั้นตาละห้อยเขาอยากจะกินไอศครีมเต็มแก่แล้วยังต้องมาเล่นเกมอีกเหรอ"ไม่ยากขอรับ แค่นายน้อยเอาผ้านี่ปิดตาทั้งสองข้าง"เซบาสเตียนพูดพรางยื่นผ้าส่งให้ ชิเอลรับมาอย่างงงๆ"อืม แล้วไง"ชิเอลรับผ้ามาแล้วเอามาถือเอาไว้"ปิดตาสิขอรับ เดี๋ยวผมจะลองทดสอบลิ้นของนายน้อยดูหน่อยว่าสามารถรับรสอาหารแบบมนุษย์ได้หรือเปล่า"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆ "อ้อฟังดูน่าสนใจดีนี่ ฉันเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน เอาเลย"ชิเอลพูดยิ้มๆพรางเอาผ้ามาปิดตาโดยมีเซบาสเตียนคอยผูกเงื่อนของผ้าด้านหลังให้