พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท2 YAOI 18+

หลังจากที่เซบาสเตียนปล่อยให้ชิเอลนอนแก้ผ้าอยู่ในห้องนอนแล้วเขาก็ออกไปทำงานบ้านต่อที่ชั้นบนจนกระทั่งเกือบรุ่งสาง ในที่สุดก็ทำจนเสร็จหมดเรียบร้อยทั้งหลัง

"เฮ้อ...ในที่สุดก็ทำเสร็จจนได้ ไปอาบน้ำนอนดีกว่า พรุ่งนี้สายๆค่อยไปหาซื้อเสื้อผ้าให้นายน้อยแล้ว ค่อยไปปลุกเค้าแล้วกัน"เซบาสเตียนเอามือปัดฝุ่นที่เสื้อผ้าและที่แขน ขา พรางปาดเหงื่อ อย่างเหนื่อยล้า หลังจากนั้นก็กลับไปยังห้องนอนใหม่ของตน เนื่องจากห้องเก่าได้ยกให้ชิเอลไปแล้ว

ซึ่งห้องนอนใหม่ของเซบาสเตียนก็กว้างใหญ่ไม่แพ้ห้องของชิเอลเหมือนกัน มีห้องน้ำคล้ายๆกัน เพียงแต่มีลักษณะการตกแต่งที่ต่างกัน 
หลังจากนั้นเซบาสเตียนเดินเข้าห้องไปอาบน้ำเย็นๆอย่างสบายใจ แล้วพออาบน้ำเสร็จ ก็เอาเสื้อผ้าพ่อบ้านไปจัดการซักก่อน แล้วก็เดินออกไป

หน้าระเบียงชั้นสองของห้องนอนตนเอง แล้วเอาเสื้อผ้าพ่อบ้านเปียกๆไปพาดตากไว้กับรั้วกันที่ระเบียงชั้นสองด้านหลังห้องนอนข้างหน้าต่างห้องนอนของเขา ส่วนในตอนนี้ตัวเขาสวมเพียงแค่กางเกงขาสั้นตัวเดียวไม่สวมเสื้อ เดินตรงไปยังเตียงขนนกนุ่มสบาย แล้วก็หลับไป

หลายชั่วโมงต่อมา เซบาสเตียนก็ตื่นนอน เขาลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจ ปิดปากหาว แล้วค่อยๆลุกขึ้นพรางเดินขยี้ตาไปดูเสื้อผ้าที่ตากเอาไว้ที่รั้วตรงระเบียงห้องนอนของตนเอง

"อืม..ยังชื้นๆอยู่เลย แต่..ไม่เป็นไรใส่ไปก่อนละกัน เดี๋ยวไปหาซื้อตัวใหม่ค่อยเปลี่ยน"เซบาสเตียนออกมาตรวจดูชุดพ่อบ้านที่ตากเอาไว้ เขายังเห็นว่ามันยังชื้นอยู่ แต่ก็ยังหยิบเอามาใส่ เพราะไม่มีชุดไว้เปลี่ยนแล้วนอกจากชุดนี้เพียงชุดเดียว

"ว่าแต่นี่กี่โมงแล้วนะ นายน้อยคงจะยังไม่ตื่นแน่เลย ปล่อยให้นอนไปก่อนละกัน ไว้หาเสื้อผ้าให้ใหม่ได้แล้วค่อยปลุก" พูดพรางหยิบเสื้อผ้าชื้นๆนั้นมาสวมแล้วเดินเข้ามาหยิบนาฬิกาพกที่โต๊ะข้างเตียงที่ก่อนนอนเขาเอาออกมาวางไว้

"อืม...10 โมงแล้วเหรอ ป่านนี้ร้านขายเสื้อผ้าคงจะเปิดแล้วล่ะ ต้องรีบไปรีบกลับและ"พูดพรางเอานาฬิกาพกเก็บใส่ลงในกระเป๋ากางเกง แล้วก็เดินออกไปจากประตูห้องนอนของตน แล้วจากนั้นก็หายตัวไปเลยอย่างไร้ร่องรอย
ในระหว่างนั้นทางด้านชิเอลที่ยังคงนอนแก้ผ้าหลับไปอยู่นั้น ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น..หากไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาเสียก่อน...... 

"อรุณสวัสดิ์ครับนายน้อยของผม" เซบาสเตียนพูดด้วยเสียงอ่อนโยนพรางเดินตรงมาหาชิเอลที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงสี่เสาอย่างสบายด้วยชุดวันเกิด พอเซบาสเตียนเห็นนายน้อยยังไม่ตื่นจึงเข้าไปปลุก

"จ๊วบบบบ"เสียงพ่อบ้านหนุ่มกำลังจุมพิตรเจ้าชายนิทราด้วยเม้าทูเม้าอยู่อย่างดูดดื่ม

"เฮ้ยยยย!!!"เจ้าชายนิทราที่โดนจูบปากถึงกับสะดุ้งตื่นทันควัน พรางผลักหน้าพ่อบ้านหนุ่มออกห่าง ใบหน้าแดงกล่ำด้วยความอายและตกใจสุดขีดไม่นึกไม่ฝันว่าจะโดนปลุกด้วยริมฝีปากของพ่อบ้านหนุ่มเข้าให้

"นายทำบ้าอะไรน่ะ เซบาสเตียน!!!"ชิเอลหน้าแดงกล่ำพรางพุดลุกขึ้นนั่งรีบเอามือเช็ดปากแล้วก้มหน้าหลบ แต่แล้วพอชิเอลเงยหน้าขึ้นก็เห็นพ่อบ้านหนุ่มกำลังปีนขึ้นมาบนเตียงอย่างช้าๆด้วยท่าทางหื่นกระหาย ราวกับหมาป่ากำลังจะตะครุบเจ้าแกะน้อยที่กำลังนั่งอึ้งกิมกี่อยู่บนเตียงด้วยสภาพเปลือยล้อนจ้อนไร้หนทางหนี

หลังจากนั้นลูกแกะก็ถูกหมาป่าจับกดแนบลงกับเตียงด้วยแรงอันมหาศาล จนไม่อาจขัดขืนได้ แล้วขึ้นคล่อมตัวทันทีอย่างเร่าร้อน จากนั้นก็ใช้ลิ้นโลมเลียตามเนื้อตัว ซอกคอและใบหูของชิเอลจนเด็กหนุ่มใบหน้าแดงกล่ำด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน จากนั้นมือของพ่อหมาป่าก็ค่อยๆเลื้อยลูบคลำไปตามเรือนล่างของชิเอลอย่างช้าๆ มาหยุดอ้อยอิ่งตรงจุดกระสัน

"อ๊าาาา..อย่า..เซบาสเตียน อย่า!!! " ชิเอลร้องลั่นใบหน้าแดงซ่าน พยายามดิ้นรนสุดกำลังเมื่อถูกมือนั้นสำผัสที่จุดยุทธศาตร์ 

"มามะ.. นายน้อยของผม มาให้ผม xxx คุณซะดีๆ วันนี้ผมจะกินคุณเป็นอาหารเช้า.."เซบาสเตียนที่กำลังเลียก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าชิเอลแล้วพูดด้วยเสียงเซ็กซี่ พรางปลดซิบกางเกงของตนไปพรางแล้วก็...







พลั่ก!!! เสียงอะไรหนักๆหล่นลงบนพื้นอย่างแรง 

"อั่ก!!"ชิเอลร้องด้วยความจุกที่ตกพรวดลงมาจากเตียงสี่เสาอย่างแรง พลิกตัวลุกขึ้นมานั่งจุ้มปุ๊กอยู่ที่พื้น ทำตาปริบๆด้วยความงง เหงื่อแตกเต็มหน้า พยายามหายใจเข้าออกลึกๆช้าๆเพื่อเรียกสติให้กลับมา

"นี่เราฝันไปหรอกเหรอ.."ชิเอลพูดหอบๆพรางเอามือเช็ดปาดเหงื่อ แล้วเอามือคลำหาผ้าห่มที่อยู่ข้างตัว มันคงจะกระเด็นหลุดตอนที่เขาพลิกตัวกลิ้งตกลงมาเมื่อครู่ แล้วรีบดึงผ้ามาห่มคลุมตัวทันทีด้วยความหนาว และกระดากอายที่ตอนนี้อยู่ในสภาพเปลือยล้อนจ้อน

"ให้ตายสิ...ตกใจหมดเลย..ไอ้ความฝันนั่น ..เรานี่บ้าจริงๆดันฝันว่าจะโดนเซบาสเตียนปล้ำซะได้ -*-"ชิเอลพึมพำพรางหน้าแดงกล่ำด้วยความอาย นี่เขาคิดอะไรอยู่กันแน่นะถึงฝันบ้าๆแบบนี้ 

พอหายตกใจจากความฝันนั้นแล้วและรู้ตัวว่าตนเองนั่งอยู่บนพื้นนานแล้ว จึงค่อยๆตะเกียกตะกายลุกขึ้นยืนพร้อมกับดึงเอาผ้าหุ่มถือติดมือขึ้นมาด้วย แล้วเอามาคลุมห่อตัวเอาไว้พรางหันกลับไปที่เตียงแล้วขมวดคิ้วอย่างงงๆว่า ทำไมเตียงใหญ่ขนาดนี้ถึงกลิ้งตกเตียงมาได้อีก เมื่อคืนเขานอนอยู่ฝั่งไหนกันแน่นะ 

"นี่เรา...นอนดิ้นขนาดนี้เลยเหรอ..เท่าที่จำได้เมื่อคืนเราให้เซบาสเตียนทายาให้แล้วก็หลับไป จำได้ว่านอนกลางๆเตียงนี่นา แล้วทำไมกลิ้งตกเตียงได้ล่ะเนี่ยเฮ้อ.."ชิเอลยิ้มอายๆแล้วก็หัวเราะออกมาด้วยความขำตัวเองที่นอนดิ้นจนตกเตียง

"หึหึ..ถ้าเซบาสเตียนรู้ว่าเราตกเตียงมีหวังได้โดนหัวเราะเยาะแหง "แล้วชิเอลก็กระแอมพรางมองไปดูที่ประตูห้องนอนอย่างระแวง
"อ่ะแฮ่มๆ ..ไม่ได้ๆจะให้เจ้านั้นรู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าเราตกเตียง เดี๋ยวเกิดถามว่าทำไมถึงตกเตียง เราจะตอบยังไงล่ะ"กระแอ่มพรางหน้าแดงด้วยความอายเมื่อนึกถึงฝันนั้น
หลังจากนั้นชิเอลที่เอาผ้าห่มห่อตัวไว้มิดชิด เดินไปดูนาฬิกาที่แขวนไว้บนผนัง 

"อืม น่าแปลกบ้านหลังนี้ไม่มีคนอยู่ตั้งเกือบปี แต่ทำไมนาฬิกายังเดินอยู่ล่ะ หรือจะเป็นฝีมือเซบาสเตียนทำอะไรกับนาฬิกานั่นหรือเปล่านะ ว่าแต่...กี่โมงและ"ชิเอลถามกับนาฬิกาที่กำลังเดินติ๊กตอกอยู่ บ่งบอกว่า 10 โมงเช้าแล้ว

"เอ๋...10 โมงแล้วเหรอ แต่ทำไมไม่เห็นเจ้านั่นเลยล่ะ ยังไม่ตื่นอีกเหรอ"ชิเอลพูดพรางมองไปที่ประตูห้องนอน แล้วความฝันนั้นก็ผุดขึ้นมาในหัวอีกเมื่อนึกถึงเซบาสเตียน 

"อาาาา บ้าน่า!!!!ทำไมคิดเรื่องในฝันนั้นขึ้นมาอีกแล้ว"ชิเอลร้องพรางเอามือกุมหัวด้วยใบหน้าหน้าแดงซ่าน พยายามสะบัดหัวให้ลืมเรื่องในฝันนั้นให้ได้

"เจ้านั้นคงไม่ทำกับเราแบบนั้นจริงๆใช่มัย อาาาาา แย่แล้วสติเตลิดไปไหนต่อไหนแล้ว"ชิเอลกำลังสติกระเจิดกระเจิงจากฝันหวาบหวามนั้น ทำไมถึงฝันแบบนั้นได้นะ แล้วนี่ถ้าเขาเจอหน้าเซบาสเตียนจะทำไงล่ะ

"ไม่ๆๆๆๆๆอย่าคิด "ชิเอลพยายามตั้งสติคอยห้ามความคิดของตนไม่ให้นึกถึงฝันนั้นอีกให้ได้