พ่อบ้านปีศาจ ภาคชิเอลเป็นปีศาจ บท2 YAOI 18+

และในขณะที่ชิเอลกำลังส่ายหัวไปมาเร็วๆเพื่อไล่ความคิดฟุ้งซ่านเรื่องความฝันวาบหวามนั้นอยู่หลายนาที จู่ๆประตูก็เปิดออกอย่างกระทันหัน

"เฮือก!!"ชิเอลที่กำลังยืนสงบสติอารมณ์อยู่ตรงนาฬิกาติดผนังถึงกับสะดุ้งสุดตัว แล้วหันไปมองว่าใครเปิดประตูเข้ามา ซึ่งเป็นคนที่คุณก็รู้ว่าใคร และตอนนี้เขาไม่ค่อยอยากจะเจอคนๆนั้นเท่าไหร่เพราะความฝันบ้าๆนั่น

"อ้าว ตื่นแล้วหรือขอรับ"เสียงของพ่อบ้านพูดอย่างอารมณ์ดี ชิเอลรีบหันหน้าหลบก่อนที่จะเห็นหน้าพ่อบ้านหนุ่มด้วยซ้ำ แค่ได้ยินเสียงจากประตูก็หลบหน้าทันทีด้วยความเขิน รีบเอาผ้าห่มมาคลุมห่อตัวมิดชิดเหมือนดักแด้

"ผมกะจะเข้ามาปลุกอยู่เชียว... อรุณสวัสดิ์นะครับนายน้อยของผม"คำพูดของเซบาสเตียนทำให้ชิเอลหวนไปคิดถึงความฝัน
----"อรุณสวัสนะครับนายน้อยของผม จ๊วบบบบบ"----ชิเอลหวนนึกถึงในความฝันที่เขากำลังหลับแล้วได้ยินเสียงนี้ปลุกพร้อมด้วยจูบอันอ่อนโยน ยิ่งทำให้เด็กหนุ่มสติกระเจิดกระเจิงเข้าไปใหญ่เลย

"อาาาาา ไม่!!!!อย่าคิด!!!!"ชิเอลส่ายหัวไปมาพรางหยิบผ้าห่มที่เกือบหลุดจากตัวมาคลุมตัวให้มิดชิดแล้วรีบเดินหนีเซบาสเตียนไปที่เตียงสี่เสาแล้วนั่งหันหลังหลบหน้าไม่กล้ามองหน้าพ่อบ้านหนุ่มในตอนนี้เอาเสียเลย อ้า นี่เขาเป็นอะไรไป ทำไมถึงเอาแต่คิดเรื่องนั้นอีกแล้ว
เซบาสเตียนที่กำลังถือกล่องใหญ่หลายใบอยู่มองดูนายน้อยของเขาอย่างงุนงง

"เป็นอะไรไปหรือขอรับ "เซบาสเตียนถามด้วยความเป็นห่วงพรางจะเดินเข้ามาดูอาการของชิเอล

"อย่าเข้ามานะ!!!! ออกไป!!! "ชิเอลตะโกนลั่นพรางเอามือทั้งสองข้างปิดหน้า ผ้าห่มล่วงหลุดจากตัวลงไปกองที่พื้นทันทีเมื่อเขาปล่อยมือจากผ้าห่มนั้น เซบาสเตียนหยุดชะงัก แล้วมองดูนายน้อยที่ท่าทางแปลกๆเอาแต่นั่งหันหลังไม่มองหน้าเขาเลย

"นายน้อย..."เซบาสเตียนเรียกอย่างงงๆ ที่เห็นชิเอลนั่งหันหลังให้

"เป็นอะไรไปครับ หลบหน้าผมทำไม โกรธอะไรผมงั้นหรือขอรับ"เซบาสเตียนยังคงหยุดอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน ในอ้อมแขนเขาเต็มไปด้วยกล่องใหญ่ๆหลายกล่อง

"เปล่า..ไม่ได้โกรธ ! "ชิเอลปฏิเสธเสียงแข็ง ยังคงหน้าแดงระเรื้อหลับตาลงแล้วนั่งหันหลังให้พ่อบ้านหนุ่มไม่กล้ามองหน้า ในสภาพล้อนจ้อน เพราะขี้เกียจก้มเก็บผ้าห่มที่ตกไปเมื่อครู่

"ถ้าอย่างงั้นก็หันมาคุยกับผมดีๆสิครับ อย่าหลบหน้าสิ"เซบาสเตียนพูดอย่างใจเย็น ยังคงอยู่ที่เดิมในสภาพถือกล่องมาเต็มอ้อมแขน
ชิเอลที่หน้าแดงค่อยๆหันมาชำเรืองมองไปที่พ่อบ้านหนุ่มอย่างช้าๆแล้วเขาก็เห็นว่า เซบาสเตียนยืนถือกล่องใบใหญ่มามากมายจนมองไม่เห็นหน้าเลย 

"นั่นอะไรน่ะ.."ชิเอลถามด้วยใบหน้าแดงกล่ำแม้ในตอนนี้หน้าของพ่อบ้านหนุ่ม ถูกกล่องใบใหญ่นั้นกลบจนมิดมองไม่เห็นก็ตาม แต่ก็อดที่จะเขินอายไม่ได้ 

"เสื้อผ้าชุดใหม่ของคุณไงขอรับ ผมไปซื้อมาเมื่อครู่นี้เอง"เซบาสเตียนบอกยิ้มๆโดยที่รอยยิ้มนั้นถูกกล่องใหญ่บดบังจนมิด 

"แต่ดูท่า..นายน้อยคงไม่อยากได้ชุดใหม่แล้วสินะครับ ถึงเอาแต่ขับไล่ไสส่งผมน่ะ ท่าทางคุณคงจะติดใจรสชาติของการแก้ผ้าเสียแล้วใช่มัยขอรับ ขนาดผ้าห่มตกยังไม่เก็บเลย มันเย็นวาบหวิวดีใช่ม้า ชอบละสิ" เซบาสเตียนชะโงกหน้าออกมาแซว ชิเอลถึงกลับหน้าแดงซ่านเข้าไปใหญ่ ซึ่งแต่เดิมก็แดงอยู่แล้ว

"บ้า!!!! ใครจะอยากแก้ผ้ากัน เอามานี่ ฉันหนาวจะตาย อยากใส่เสื้อผ้าจะแย่แล้ว"ชิเอลทำเป็นโกรธกลบเกลื่อนพรางหันหน้าแดงๆหลบแล้วยื่นแขนข้างหนึ่งออกมารับของ

"ส่งมาสิ"ชิเอลบอกยังคงหันหน้าหลบแต่ก็ยังยื่นมือออกมารับ เซบาสเตียนอมยิ้มพรางถือกล่องใส่เสื้อผ้าเหล่านั้นตรงไปยังเตียงของนายน้อย 
"ให้ผมวางของที่ไหนขอรับ"เซบาสเตียนถาม ชิเอลชี้ไปที่ข้างๆตัวเขาบนเตียงโดยหลับตาไม่มองหน้า แล้วไม่พูดอะไร หน้ายังคงแดงอยู่ไม่หายสักที

"เยสมายลอร์ด"เซบาสเตียนตอบรับยิ้มๆพรางเอามาวางตรงตำแหน่งที่ชิเอลชี้สั่ง 
จากนั้นชิเอลก็กระเถิบตัวเข้าไปกลางเตียงเพื่อที่จะเปิดดูกล่องเสื้อผ้าหลายกล่องอย่างสนใจ 

"เก็บผ้าห่มขึ้นมา"ชิเอลหยิบกล่องแรกออกมาพรางออกคำสั่งให้เซบาสเตียนเก็บผ้าห่มมาให้ โดยที่เขาไม่หันไปมองหน้าเซบาสเตียนเลย เอาแต่หลบหน้าตลอด จนพ่อบ้านหนุ่มมองอย่างสงสัยแต่ก็ไม่พูดอะไร

เขาอาจคิดไปเองก็ได้ว่านายน้อยกำลังเขินอายอะไรอยู่ อาจเพราะอายที่กำลังแก้ผ้าอยู่ก็ได้จึงไม่คิดที่จะถามอะไรอีก 

"เยสมายลอร์ด"เซบาสเตียนตอบรับพรางก้มลงเก็บผ้าห่มที่ล่วงหล่นอยู่บนพื้นข้างเตียงสี่เสา หยิบมาถือไว้ ชิเอลหันมารับผ้าห่มไปแล้วเอามาคลุมขาและหันมาแกะเปิดกล่องต่อ

"จะให้ผมใส่เสื้อผ้าให้เลยหรืออยากจะอาบน้ำก่อนขอรับ"เซบาสเตียนถามในขณะที่ชิเอลกำลังหยิบเสื้อผ้าออกมาจากกล่องใบแรกขึ้นมาดู

"ไม่ต้อง ฉันจะใส่เอง..นายไปไหนก็ไปเลย"ชิเอลตอบโดยที่ไม่มองหน้าอีกตามเคย เซบาสเตียนมองดูนายน้อยอย่างแปลกใจ ร้อยวันพันปีไม่เคยแต่งตัวเอง แล้วพอมาเช้านี้ทำไมถึงได้คิดจะแต่งตัวเองขึ้นมาล่ะ

"เกิดอะไรขึ้นกับนายน้อยหรือเปล่าขอรับ หรือว่าคุณเมายาทาแก้ผื่นคันที่ผมทาให้เมื่อคืน หรือหกล้มหัวฝาดพื้น ทำไมถึงได้.."เซบาสเตียนกำลังจะแซวต่อแต่ก็ต้องหยุดเมื่อโดนกล่องเปล่าปาใส่หน้าเข้าไปเต็มๆจนหน้าผากแดงแจ๋

"หุบปากไปเลย เซบาสเตียน !!!"ชิเอลพูดอย่างไม่สบอารมณ์พรางแกะดูกล่องที่สองต่อ ส่วนกล่องแรกปาใส่พ่อบ้านปีศาจไปเรียบร้อยแล้ว และยังคงหันหลังให้เซบาสเตียนต่อไป

"โอยยา..แล้วไม่อาบน้ำก่อนหรือขอรับ นี่จะ 11 โมง แล้วนะขอรับ"เซบาสเตียนที่ถูกกล่องปาใส่หน้าเอามือลูบคลำหน้าฝากตนเองไปพรางถามไปพราง เขาไม่อยากขัดใจนายน้อยเท่าไหร่นักเพราะเห็นว่าเช้านี้นายน้อยมีท่าทีแปลกๆ ในเมื่ออยากแต่งตัวเองก็ตามใจ 

"ไม่อาบ...ไว้เย็นๆค่อยอาบก็ได้ นายจะไปไหนก็ไป ฉันจะใส่เสื้อผ้าเอง"ชิเอลบอกพรางแกะอีกกล่องซึ่งกล่องนี้คือรองเท้าสีดำและถุงเท้าสีดำคู่ใหม่ 

"แน่ใจหรือขอรับว่าจะแต่งตัวเอง"เซบาสเตียนถามเพื่อให้ชิเอลยืนยันในความต้องการของตนเอง

"อืม"ชิเอลพยักหน้าพรางทำมือไล่โดยที่หันหลังให้ไม่มองหน้าอีกเช่นเคย แล้วก็แกะกล่องใบที่สามกับสี่ต่อไปไม่สนใจเซบาสเตียนอีก พ่อบ้านหนุ่มยืนมองดูอยู่ครุ่หนึ่งจากนั้นก็เดินตรงไปที่ประตู

"ถ้างั้นกระผมขอตัวก่อนนะขอรับ"เซบาสเตียนหันมาบอกลา ก่อนที่จะเปิดประตูห้องแล้วเดินออกไปชิเอลไม่สนใจยังคงก้มหน้าก้มตารื้อค้นแกะกล่องนั้นกล่องนี้อย่างเพลิดเพลิน พอเสียงประตูปิดลงแล้วพ่อบ้านหนุ่มจากไปแล้ว

ชิเอลที่กำลังแกะกล่องที่เจ็ดอยู่ก็หันไปมองที่ประตู 
"เฮ้อ!!!!"แล้วเด็กหนุ่มก็ถอนใจเฮ้อยาวๆออกมา อย่างโล่งใจที่เซบาสเตียนไม่ได้ทำอะไรเขา แล้วปล่อยให้เขาอยู่ตามลำพัง จากนั้นก็แกะกล่องที่เหลือต่อไปเรื่อยจนกว่าจะเปิดหมดครบทุกกล่อง เพื่อเลือกหาเสื้อผ้าที่จะสวมใส่ในตอนนี้

ทางด้านเซบาสเตียนหลังจากโดนชิเอลไล่ออกมาจากห้องนอน เขาก็อดคิดไม่ได้ว่า ทำไมเช้านี้นายน้อยแปลกไป ดูท่าทางเหนียมอายหรือพยายามจะหลบหน้าเขาตลอดเวลา

"เป็นอะไรของเค้ากันนะ เด็กคนนี้ เอาแต่หลบหน้าเราตลอดเลย "เซบาสเตียนครุ่นคิดพรางเดินลงไปข้างล่าง เขาจะลงไปเอาเสื้อผ้าใหม่ที่ตั้งใจว่าจะเอาไปเก็บในห้องนอนของตนเอง ซึ่งตอนแรกที่เขาพึ่งกลับมาจากในเมืองซาตาน เขาถือแต่กล่องของนายน้อยขึ้นไปข้างบนเท่านั้น 
ส่วนกล่องของเขานั้นเอาวางกองไว้บนโซฟา แต่แล้วในขณะที่กำลังกอบโกยกล่องสิ่งของต่างๆก็พลันได้ยินเสียงชิเอลร้องลั่น

"ว๊ากกกก!!!!!" ชิเอลร้องในขณะที่กำลังพยายามใส่กางเกงขาสั้นสีดำแล้วมันติดกับส้นร้องเท้าบู๊ดยาวของเขาจนดึงไม่ขึ้น พอพยายามกระชากดึงก็หงายหลังล้มตึงหกคะเมนตกลงมาจากเตียงเสียงดังพลั่ก คอเกือบเคล็ด

"นายน้อย!!!! ปัง!!!" เซบาสเตียนร้องพรางวิ่งมากระชากเปิดประตูห้องนอนของชิเอลอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ แล้วพรวดพราดเข้าไปทันที แล้วเขาก็ยืนนิ่งอึ้งไปชั่วขณะเมื่อเห็นภาพตรงหน้า แล้วจากนั้น....

" ฮ่า ฮ่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!ก๊ากกกก"เซบาสเตียนถึงกับหลุดหัวเราะก๊ากออกมาอย่างกลั้นเอาไว้ไม่อยู่ เมื่อเห็นชิเอลตกเตียงลงมาในสภาพกางเกงหลุดคากองอยู่ที่ต้นขา ยังใส่กางเกงไม่เสร็จมันคาติดอยู่ที่ขาข้างหนึ่งที่สวมรองเท้าบู้ดยาวสีดำเอาไว้ จนเห็นช้างน้อยโผล่ออกมาดูโลก ตัวของเด็กหนุ่มช่วงบนตั้งแต่หัวถึงอกพาดตกห้อยลงมาอยู่ที่ด้านล่างของเตียง หัวและคอยันพื้น(ดีคอไม่เคล็ด) ส่วนช่วงล่างตั้งแต่เอวลงมา พาดไว้อยู่บนเตียง ขาถ่างอ้าตากลมไว้ กางเกงขาสั้นคาเติ่งอยู่ที่ต้นขากับขาข้างหนึ่งที่ยกขึ้น มือทั้งสองข้างพยามดึงเอวกางเกงขึ้นแต่ดึงไม่ขึ้น