พ่อบ้านปีศาจ ตอนชิเอลเป็นปีศาจ บท1 YAOI 18+

หลังจากที่ชิเอลพยายามทุบตีเซบาสเตียนเพื่อให้หายเจ็บใจที่โดนแกล้งอยู่พักหนึ่ง เซบาสเตียนตัดสินใจบอกความจริง

" จริงๆก็ไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งหรอกนะขอรับ ที่นายน้อยเห็นตอนแรกเป็นแบบนั้น นั่นคือหนึ่งในมาตรการ การป้องกันคฤหาสน์หลังนี้ต่างหาก เพราะผมต้องออกไปจากที่นี่บ่อยๆเพื่อหาคนมาทำพันธะสัญญา ต้องทิ้งบ้านไว้ นานๆจะกลับที แล้วที่นี่เต็มไปด้วยสิ่งของมีค่ามากมาย หากหายไปเสียดายแย่เลย"
พอเซบาสเตียนพูดแบบนั้นชิเอลจึงคลายความโกรธและเลิกทุบตีพ่อบ้านของเขาทันที 

"งั้นเองหรอกเหรอ อืม.. ฉันเองก็แปลกใจอยู่เหมือนกันว่า นายทำไปเพื่ออะไร ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เองสินะ ฉันนี่แย่จังเลย..แค่เห็นภายนอกก็ตัดสินว่าไม่ดีแล้ว ทั้งๆที่น่าจะเข้ามาก่อนแต่ฉันกลับ "ชิเอลเริ่มรู้สึกผิดที่เขาด่วนตัดสินจากรูปภายนอกทั้งที่ยังไม่ได้เห็นภายในเลย

"ไม่เป็นไรหรอกครับนายน้อย คนอื่นๆก็คงคิดแบบนี้ทั้งนั้น บ้านหลังนี้ถึงได้ปลอดภัยจากมิฉาชีพมาจนถึงทุกวันนี้ไงล่ะครับ"เซบาสเตียนยิ้มแล้วแตะบ่าเด็กหนุ่มปลอบโยน ชิเอลพยักหน้ายอมรับว่าเขาคิดแบบนั้นจริงๆและเห็นด้วยในสิ่งที่เซบาสเตียนพูดทุกอย่าง

"เอาหล่ะเรามายืนตรงหน้าประตูบานนี้นานแล้วนะครับ เข้าไปดูในบ้านกันดีมัยครับ "เซบาสเตียนเชื้อเชิญเปิดประตูแล้วหลบทางให้ชิเอลเดินเข้าไปก่อน 


"เชิญขอรับ"

เมื่อชิเอลเข้ามาแล้วเขาก็มองดุสภาพภายในบ้านมีแต่ฝุ่น ฝุ่นและก็หยาดไย่เต้มไปหมด จนเขาถึงกับจามออกมาไม่หยุด "ฮัดชิ้วๆๆๆๆ!!!"รีบเอามือปิดจมูกแล้วเดินออกมาจากบ้านทันทีเซบาสเตียนที่ตามหลังมาถึงกับทำหน้างง

"มีอะไรหรือขอรับนายน้อย"เซบบาสเตียนถามพรางหลีกทางให้ชิเอลออกมา แบบงุนงง ที่เห็นนายน้อยปิดจมูกเดินออกมาข้างนอกคฤหาสน์อย่างรีบเร่ง

"มีแต่ฝุ่นกับหยากไย่เต็มไปหมดเลย ฉันทนพวกนี้ไม่ไหว ตอนเด็กๆฉันเคยเป็นภูมิแพ้ ถ้าเจอฝุ่นฉันจะจามไม่หยุด"ชิเอลปิดจมูกพูดเสียงอู้อี้เดินออกมายืนที่สนามหญ้าหน้าคฤหาสน์

"นายน้อยเป็นปีศาจไปแล้วยังจะเป็นภูมิแพ้อีกเหรอขอรับ ปีศาจไม่มีวันป่วยนะครับ"เซบาสเตียนถามอย่างงงๆ"


" ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวฉันเหมือนกันเซบาสเตียน แต่พอฉันเข้าไปแล้วฉันจามจริงๆนะ จามไม่หยุดเลย นายเข้าไปจัดการหน่อยได้มัย ฉันจะรออยู่ข้างนอก"ชิเอลบอกพรางเดินถอยออกมาห่างๆประตูคฤหาสน์แล้วหายใจเข้าออกช้าๆสุดอากาศบริสุทธ์ข้างนอกให้มากที่สุด

"เดี่ยวนี้เลยหรือขอรับ ผมเหนื่อยแทบขาดใจแล้วนะขอรับ ตั้งแต่ออกมาจากลอนดอนยังไม่ได้นอนเลยสักนิด จะเอาแรงที่ไหนมาทำงานล่ะครับ ถึงเป็นปีศาจแต่ก็เหนื่อยเป็นนะขอรับ" เซบาสเตียนร้องประท้วง พ่อบ้านอย่างเขาก็เหนื่อยเป็นนะ

"แล้วนายจะให้ฉันทำไงล่ะ ฉันไม่ไหวจริงๆนะ ถ้าให้นอนข้างในที่มีแต่ฝุ่น ฉันยอมนอนบนพื้นข้างนอกยังจะดีซะกว่า"ชิเอลประชดจริงๆไม่อยากนอนบนพื้นหรอกยิ่งข้างนอกอากาศหนาวขนาดนั้น

"ทำอะไรสักอย่างสิ เซบาสเตียน" ชิเอลร้องขออย่างอับจนหนทาง เซบาสเตียนทำหน้าบอกบุญไม่รับจากนั้นเขาก็ตัดสินใจที่จะเดินเข้าไปในคฤหาสน์ทิ้งให้ชิเอลยืนรออยู่ข้างนอกตากน้ำค้างยามดึกที่แสนยาวนานและเย็นเยือก 

"เดี๋ยวๆนั้นนายจะไปไหน"ชิเอลถามพรางเดินตามแต่ก็หยุดที่หน้าประตู แต่ไม่กล้าเข้าไปข้างใน เซบาสเตียนไม่ตอบอะไรเลย เขาหายเข้าไปในบ้าน นานหลายนาที ชิเอลยืนรออยู่ข้างนอกเริ่มหนาวเอามือถูๆแขนไปมาเพื่อให้ร่างกายอุ่นขึ้นมาบาง

"เซบาสเตียน !!! เซบาสเตียน นี่ๆ.." ชิเอลตัดสินใจเคาะประตูตะโกนเรียกพ่อบ้านหนุ่มที่อยู่ข้างใน หลังจากที่ยืนรอมาหลายสิบนาที ตอนนี้มือเริ่มชาด้วยความหนาวเหน็บจากสภาพอากาศที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

"หนาวจังเลย.. ทำไมอากาศเย็นขนาดนี้นะ ยิ่งดึกยิ่งหนาวสินะ นี่กี่โมงแล้วเนี่ย เมื่อไหร่จะเช้าซะที "ชิเอลยืนกอดออกซุกมือกับเสื้อคลุมกันหนาวของเขาแล้วรอคอย ลมหายใจเป็นควันขาวอากาศเย็นลงอย่างรวดเร็วจนแทบทนไม่ไหว เขาอยากเข้าไป
ข้างในถ้าในนั้นไม่มีฝุ่นให้เขาต้องทรมานล่ะก็นะ เขาคงเข้าไปนานแล้วไม่ทนยืนหนาวตัวสั่นแบบนี้

"เมื่อไหร่จะมาสักทีเซบาสเตียน นายมัวทำอะไรอยู่นะ มาเร็วๆสิ .. " ชิเอลหนาวสั่นพยายามขยับร่างกายเร็วๆเพื่อคลายความหนาวลงแต่มันก็ช่วยไม่ค่อยได้เท่าไหร่นัก
หลายนาทีต่อมา หลังจากที่เซบาสเตียนเข้าไปในบ้านเพื่อทำอะไรสักอย่างตามคำขอของชิเอลนั้น เขาก็ออกมาพร้อมอับถืออะไรบางอย่างออกมาด้วยชิเอลที่ยืนรออยู่เมื่อเห็นเซบาสเตียนถืออะไรมาด้วยจึงถามด้วยความสงสัย

"อะไรน่ะ เซบาสเตียน"ชิเอลถามพรางมองดูสิ่งที่อยู่ในมือของพ่อบ้านหนุ่ม
"เตนท์ขอรับ ผมพึ่งซื้อมาเมื่อปีที่แล้วกะว่าจะไปปีนเขาเล่นสักหน่อย แต่ไม่ได้ไปเลยเพราะมาเจอกับนายน้อยเสียก่อน มันยังดีอยู่นะผมจัดการทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วล่ะรับรองไม่มีฝุ่นมากวนใจขอรับ คืนนี้เราคงต้องตั้งแคมป์นอนกันหน้าบ้านของผมละนะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ คืนนี้ผมคงทำความสะอาดไม่ไหวหรอกนะครับเพลียสุดๆแล้ว " เซบาสเตียนพูดพรางเดินไปยังที่สนามหญ้าโล่งๆหน้าคฤหาสน์ เมื่อหาที่เหมาะได้แล้วเซบาสเตียนก็หันมาทางชิเอล

"มานี่สิครับนายน้อย ผมจะสอนคุณกางเตนท์ เผื่อว่าสักวันหนึ่งเมื่อคุณโตขึ้นอาจอยากจะลองทำอะไรด้วยตัวเองแทนที่จะพึ่งพาพ่อบ้านอย่างผม อนาคตนี้ไม่แน่นอน ถึงตอนนี้คุณยังมีผมคอยช่วยอยู่ แต่หากวันใดวันหนึ่งเกิดคุณต้องอยู่เพียงลำพัง คุณจะได้ช่วยเหลือตนเองได้ ในช่วงนี้ที่คุณอยู่กับผม ผมจะสอนในสิ่งที่คุณควรรู้ และสั่งสมประสบการณ์ใหม่ๆให้มาก เท่าที่จะทำได้ หากเกิดอะไรขึ้นกับผมประสบการณ์เหล่านี้จะช่วยในการดารงชีวิตของคุณให้อยู่รอดต่อไป"เซบาสเตียนให้คำแนะนำพร้อมกับยิ้ม นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้นหญ้าตั้งท่าจะตอกหมุดกางเตนท์ ท่าทางเขาดูอิดโรยเหน็ดเหนื่อยมากขึ้นเรื่อยๆ ชิเอลที่กำลังยืนนิ่งอยู่ พอได้ฟังคำแนะนำจากพ่อบ้านหนุ่มผู้นี้ เขาก็พยักหน้าแล้วตัดสินใจเดินมาหาเซบาสเตียน เมื่อรู้สึกเห็นด้วยกับคำพูดของพ่อบ้านหนุ่ม เขาอยากลองทำอะไรใหม่ๆดูบ้างเหมือนกัน

"ยากไหม กางเตนท์น่ะ"ชิเอลเดินมาถามพรางนั่งลงข้างๆเซบาสเตียนที่พื้นหญ้า เขาไม่ค่อยยึดติดกับความสบายเท่าไหร่แล้ว เพราะที่ผ่านๆมาเจอแต่ความยากลำบากมาตลอด เจอแต่สิ่งเลวร้ายต่างๆนานา และนี่ก็เป็นประสบการณ์ที่ดีที่เขาควรจะเรียนรู้ เผื่อไปเที่ยวคนเดียวจะได้กางเตนท์เองได้

"ไม่ยากขอรับ ลองทำดูมัยขอรับผมจะสอนให้"เซบาสเตียนพูดยิ้มๆ รู้สึกยินดีที่นายน้อยสนใจที่จะเรียนรู้สิ่งต่างๆเขาดูโตขึ้นมากเลยทีเดียว 

"อืม"ชิเอลพยักหน้าแล้วมองดูวิธีการกางเตนท์ที่เซบาสเตียนสาธิตให้ดูอย่างเป็นขั้นเป็นตอนแล้วหัดทำด้วยตัวเองจนเป็น 
หลังจากนั้นชิเอลกับเซบาสเตียนก็ช่วยกันกางเตนท์จนเสร็จ เซบาสเตียนลุกขึ้นแล้วฉุดแขนนายน้อยให้ยืนขึ้นตาม
"นายน้อยรออยู่นี่ก่อนนะครับ เดี๋ยวผมมา"เซบาสเตียนยิ้มแล้วหันหลังเดินหายเข้าไปในคฤหาสน์ ปล่อยให้ชิเอลยืนเฝ้าเตนท์อยู่ข้างนอก

หลังจากนั้นไม่นานเซบาสเตียนก็เดินออกมาจากคฤหาสน์ พร้อมกับตะเกียงโคมไฟสองสามอันที่จุดไฟไว้เรียบร้อยแล้ว นอกจากให้ความสว่างแล้วยังให้ความอบอุ่นขึ้นด้วย จากนั้นก็ไปเอาเศษไม้มาก่อกองฟ้าหน้าเตนท์ ชิเอลยืนดูแล้วบางทีก็ไปช่วยเซบาสเตียนลำเลียงเศษไม้ก่อทำเป็นฟืนด้วย เซบาสเตียนใช้พลังปีศาจเอาไฟจากตะเกียงโคมไฟใส่เข้าไปในกองฟืนจนไฟลุกพรึบ ที่บริเวณนั้นสว่างและอุ่นขึ้นมาก จากนั้นก็เดินเข้าไปข้างในคฤหาสน์เอาผ้าห่มและหมอนออกมา เขาจัดการทำความสะอาดแล้วไม่มีฝุ่นเช่นกัน

"ทนๆเอาหน่อยนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะไปหาซื้อผืนใหม่มาให้ กลางคืนแบบนี้ร้านค้ามันปิดหมดแล้ว" เซบาสเตียนบอกพรางยืนผ้าห่มผืนใหญ่ที่เก่าเก็บแต่ไร้ฝุ่นส่งให้ชิเอล เด็กหนุ่มรับพร้อมกับยิ้มให้อย่างพึงพอใจ 

"แก้ไขสถานการณ์ได้ดีนี่ เซบาสเตียน"ชิเอลรู้สึกพอใจในระดับหนึ่งถึงมันจะไม่สุขสบายเท่านอนในบ้าน นอนบนเตียงแต่อย่างนี้ก็ดูสมบุกสมบันดีสนุกไปอีกแบบ 
พอส่งผ้าห่มให้นายน้อยแล้วเขาก็เอาหมอนไปวางในเตนท์ แล้วก็คลานออกมา เรียกนายน้อยให้เข้าไปนอน

"นายน้อยขอรับ นี่ดึกมากแล้วมานอนก่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมจะเฝ้ายามให้" เซบาสเตียนบอกพรางออกมานั่งที่หน้าเตนท์ ชิเอลเดินถือผ้าห่มเดินตรงมายังเตนท์แล้วก็คลานเข้าไปในเตนท์ เขามองดูภายในมันมีกลิ่นอับเล็กน้อยแต่ไม่มีฝุ่น เขาพอจะนอนให้ผ่านพ้นคืนนี้ไปได้ล่ะนะ อย่างน้อยในเตนท์นี้ก็อุ่นสบายพอสมควร และยิ่งอุ่นมากขึ้นที่มีทั้งตะเกียงไฟและกองไฟขนาดใหญ่ มีผ้าหุ่มหนาๆทำให้อุ่นสบายทีเดียว 

ชิเอลเอามือตบหมอนให้ก็ค่อยๆเอนตัวลงนอนในเตนท์หยิบผ้าหุ่มมาห่มแล้วหลับตาลง แต่แล้วเขากลับนอนไม่หลับเมื่อคิดถึงเซบาสเตียนที่กำลังนั่งเฝ้ายามอยู่ข้างนอกเตนท์ ท่าทางจะหนาวไม่น้อยเลยข้างนอกนั้น แล้วดูเหมือนเซบาสเตียนจะเหนื่อยมากแล้วด้วย ถ้าหากคืนนี้เขาไม่ได้นอนคง พรุ่งนี้คงเพลียแย่ จึงตัดสินใจมุดหัวออกมาจากเตนท์

"เซบาสเตียน.. เซบาสเตียน.." ชิเอลร้องเรียกพ่อบ้านหนุ่มที่กำลังนั่งเอาหลังผิงอยู่หน้าเตนท์เอากิ่งไม้เขี่ยไฟให้ไฟประทุตลอดเพื่อไม่ให้มันดับ ดวงตาหลี่เปรือจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ ดูแล้วน่าสงสารเสียจริง

"มีอะไรหรือขอรับ"เซบาสเตียนที่กำลังจะหลับสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงนายน้อยของเขาเรียก

"เข้ามาในนี้สิ มานอนในเตนท์นี่ กับฉัน..."ชิเอลบอก เขาอดสงสารพ่อบ้านปีศาจตนนี้ไม่ได้ และคงจะหลับไม่ลงหากเขามัวนอนสบายอยู่คนเดียวแล้วปล่อยให้เซบาสเตียนนั่งหลับตากน้ำค้างข้างนอกแบบนี้ เพราะชิเอลคิดว่าคนที่ควรจะพักสบายๆคือเซบาสเตียนต่างหากไม่ใช่เขา และยิ่งเห็นสภาพของเจ้าของบ้านเป็นยามเฝ้าบ้านตนเองแบบนี้ยิ่งทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกผิดมากขึ้น เพราะเขาเซบาสเตียนถึงไม่ได้นอนในบ้านของตัวเอง ถ้าเขาไม่เป็นภูมิแพ้ ไม่แพ้ฝุ่นคงจะนอนในบ้านได้ถ้าหากเขาเป็นปีศาจที่เหมือนเซบาสเตียนล่ะก็เขาคงจะทนได้แน่ยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้ชิเอลนอนไม่หลับเลยจะชวนเจ้าของบ้านมานอนด้วยกันในที่อุ่นๆสบายๆ

"เข้ามาสิ"ชิเอลชวนแต่เซบาสเตียนยิ้มแล้วส่ายหน้าปฏิเสธ

"ไม่เป็นไรขอรับ ผมต้องเฝ้าไฟไว้ไม่ให้มันดับ นายน้อยนอนเถอะขอรับ ฮ้าววว"เซบาสเตียนบอกพรางอ้าปากหาวพรางท่าทางง่วงสุดทน แต่ก็ยังฝืนทนถ่างตาเอากิ่งไม้เขี่ยกองไฟให้ประทุเช่นเคย

"จะให้ฉันนอนหลับได้ไงในเมื่อนายไม่ได้นอนเลยมาทั้งคืน คนที่ควรจะพักคือนายต่างหากถ้านายไม่นอนฉันจะออกไปนั่งเป็นเพื่อนนายเอง" ชิเอลบอกพรางคลานออกไปนอกเตนท์แล้วเดินมานั่งกอดเข่าข้างๆพ่อบ้านหนุ่มหน้าเตนท์เอามืออังไฟให้อุ่น

"เข้าไปนอนเลยเซบาสเตียนเดี๋ยวฉันเฝ้าไฟให้เอง"ชิเอลบอกพรางนั่งเอาไม้มาเขี่ยไฟทำตามอย่างเซบาสเตียน เซบาสเตียนมองนายน้อยอย่างแปลกใจ

"เอ๋...นายน้อยหกล้มหัวฟาดพื้นมาหรือเปล่าครับ ทำไมใจดีจัง เป็นห่วงผมด้วยหรือครับ"เซบาสเตียนถามอย่างแปลกใจ เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าชิเอลที่ติดหรูและเอาแต่พึ่งพาคนอื่นถึงกับออกปากไล่พ่อบ้านอย่างเขาไปนอนแล้วตัวเองมาเฝ้ายามแทน

"เปล่า..ฉันแค่กลัวว่าพรุ่งนี้นายจะทำงานให้ฉันไม่ไหวต่างหาก ถ้าเป็นแบบนั้นฉันก็แย่น่ะสิ..ถ้าเกิดนายเพลียเกินไปจนทำความสะอาดบ้านของนายไม่ไหวแล้วคืนต่อไปฉันก็ต้องระเห็ดมานอนในเตนท์นี่อีกน่ะสิ อย่าคิดว่าฉันใจดีทำเพื่อนายนะ ฉันทำเพื่อตัวฉันเองต่างหาก ฉันไม่ง่วงหรอกนอนมาตั้งนานแล้ว ไปนอนเดี๋ยวนี้เลยไป.."พูดพรางหลักเซบาสเตียนให้เข้าไปใน เตนท์

"เอ่อ...แต่ว่า.."เซบาสเตียนลังเล ยังไม่ยอมไป ชิเอลถอนใจ..แล้วจากนั้นเขาก็ใช้ตาขวาบงการพ่อบ้านให้ทำตามคำสั่งทันที

"นี่คือคำสั่ง เซบาสเตียน นายจงไปนอนในเตนท์เดี๋ยวนี้"ชิเอลสั่งด้วยเสียงจริงจัง แล้วตาสีแดงของเขาก็เรืองแสงเมื่อพันธะสัญญาทำงาน 

"เยส มายลอร์ด" เซบาสเตียนตอบรับตาเรืองเช่นกัน เขาไม่อาจขัดคำสั่งนายน้อยได้อีก จึงคลานเข้าไปในเตนท์อย่างว่าง่ายแล้วก็นอนหลับไปทันที ชิเอลมุดหัวเข้าไปในเตนท์เพื่อดูว่าเซบาสเตียนหลับไปหรือยัง พอเห็นว่หลับแล้ว ชิเอลคลานเข้าไปหยิบผ้าห่มของเขาเอามาห่มให้เซบาสเตียน แล้วจากนั้นเขาก็คลานออกไปนั่งเฝ้ายามข้างนอกแทนพ่อบ้านหนุ่มแล้วเอาไม้มาเขี่ยไฟเล่น เขาไม่ง่วงจริงๆนอนมานานแล้ว

"หลับพักผ่อนให้เต็มที่นะเซบาสเตียน คืนนี้นายเหนื่อยมามากแล้ว ฉันทำเพื่อนายได้แค่นี้ล่ะ.." ชิเอลรำพึงกับกองไฟแล้วก็นั่งหลับหน้าเตนท์ เขาไม่หนาวอีกแล้วถ้านั่งอยู่ใกล้ไฟ นี่คงเป็นครั้งแรกที่เขาทำเพื่อพ่อบ้านปีศาจผู้นี้

หลังจากนั้นเวลาผ่านไปใกล้จะเช้าแล้ว เซบาสเตียนได้พักไปหน่อยนึง จึงคลายความเหนื่อยล้าลงไปได้มาก เขาลุกขึ้นนั่งมีผ้าห่มมาคลุมตัว พ่อบ้านหนุ่มมองดูอย่างแปลกใจแล้วจากนั้นเขาก็หันไปมองหน้าเตนท์แล้วยิ้ม 

"นายน้อยเอามาห่มให้สินะ ช่างเป็นเด็กที่มีจิตใจดีอะไรอย่างนี้.. น่ารัก.."เซบาสเตียนคลานออกมาจากเตนท์เห็นนายน้อยนอนหลับอยู่บนพื้นหญ้าหน้าเตนท์ กองไฟดับมอดไปแล้ว เซบาสเตียนมองดูแล้วอดสงสารไม่ได้จึงอุ้มนายน้อยเข้ามานอนในเตนท์

"ถึงขนาดออกคำสั่งให้ผมมานอนเลย ใจดีอะไรอย่างนี้ ถ้าผมไม่นอนคุณคงจะไม่ยอมนอนสินะ งั้นนอนด้วยกันเลยแล้วกัน"
เซบาสเตียนเอามือลูบหัวนายน้อยเบาๆเขานอนตะแคงเคียงข้างเอาผ้าห่มมาคลุมตัวให้เด็กหนุ่ม แล้วจากนั้นก็เอนตัวลงนอนไปข้างๆโดยสละผ้าห่มให้กับเด็กหนุ่มที่นอนอยู่ข้างๆแล้วนอนหันหลังไปอีกทางแล้วหลับไปทันที