พ่อบ้านปีศาจ ตอนชิเอลเป็นปีศาจ บท1 YAOI 18+

และแล้วก็ถึงตอนเช้าวันใหม่ เซบาสเตียนเป็นปีศาจที่แข็งแกร่ง เขาจึงนอนพักได้แป๊บเดียวพลังก็ฟื้นตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็วแล้วเขาก็ตื่นก่อนชิเอลเสมอเลย

"อืม ... นี่กี่โมงแล้ว.. เช้ายังน้า.." เซบาสเตียนพูดเสียงงัวเงียพรางค่อยๆเขยอเปลือกตาขึ้น เขาสัมผัสได้ถึงอากาศยามเช้าที่เล็ดลอดเข้ามาในเตนท์ตรงที่เขากับนายน้อยกำลังนอนอยู่

เขาหันไปมองคนที่นอนข้างๆก็พบว่านายน้อยของเขายังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น เซบาสเตียนอมยิ้มพรางก้มมองดูใบหน้ายามหลับของชิเอลที่เขาเห็นมาจนชินแล้ว นายน้อยเป็นเด็กขี้เซาถ้าไม่ปลุกคงไม่มีทางตื่นง่ายๆหรอก และเมื่อคืนคงจะนอนดึกมากด้วย
เซบาสเตียนค่อยๆเอามือลูบไล้เส้นผมนายน้อยด้วยความเอ็นดู เขายังอดชื่นชมในความใจดีของเด็กหนุ่มคนนี้ไม่ได้เลยที่รู้จักเสียสละและมีจิตใจที่ดีงาม 

"ปล่อยให้นอนต่ออีกหน่อยละกันยังเช้าอยู่เลย" เซบาสเตียนพูดพรางค่อยๆตะเกียกตะกายลุกขึ้นนั่งคุกเข่าแล้วคลานออกไปจากเตนท์ แล้วหันกลับมามุดหัวเข้ามาดูคนนอนขึ้เซาอีกครั้ง

"ผมไปทำงานก่อนนะครับนายน้อย แล้วสายๆจะมาปลุกนะขอรับ"พ่อบ้านหนุ่มพึมพำพรางยิ้มแล้วยืดตัวลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปที่ประตูคฤหาสน์สีขาวมอมแมม ระหว่างเดินเขาก็สูดอากาศยามเช้าของวันใหม่ที่แสนสดชื่น แจ่มใสซึ่งค่อนข้างเย็นสบายไม่ค่อยจะหนาวมากนักเมื่อเทียบกับเมื่อคืน

พอเดินมาถึงหน้าประตูเขาก็หันหน้ากลับมาที่สนามหญ้าหลับตาฟังเสียงนกร้อง จิ๊บๆๆๆๆ

"แหมเช้านี้อากาศดีจังเลยไม่ค่อยหนาว หึหึ.. ได้ยินเสียงนกร้องด้วย... เพราะดีจัง...อืม.. เริ่มทำงานต่อดีกว่า" พ่อบ้านหนุ่มยิ้มอย่างอารมณ์ดีเมื่อคืนได้นอนหลับพักผ่อนจึงมีแรงทำงานได้อย่างเต็มที่ แม้จะพักได้นิดหน่อยก็ตามแต่ปีศาจอย่างเขาได้พักนิดหน่อยก็มีพลังกลับมาเต็มเปรี่ยมแล้ว แข็งแกร่งมากกว่ามนุษย์หลายสิบเท่า

"เอาหล่ะทำงานๆ..ทำงานๆๆ" เดินเข้าประตูไปหัมเพลงไปอย่างอารมณ์ดี
เมื่อเข้ามาแล้วเขาก็มองดูสภาพภายในบ้านรอบๆตัว 

"เริ่มจากชั้นล่างก่อนแล้วกัน" ว่าแล้วก็ลงมือทำความสะอาดทันที ตั้งแต่กวาดหยากไย่ไปตามห้องต่างๆจากนั้นก็ ปัด กวาดเช็ด ถูสารพัด จัดนั่นจัดนี่ให้เข้าที่เข้าทาง อย่างกระฉับกระเฉงว่องไว แม้ชั้นล่างจะมีห้องมากมาย แต่เขาก็ไม่หวั่นยังคงทำไปอย่างชิวๆไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อยเลยสักนิด

ในระหว่างนั้นในเตนท์สีน้ำตาลบนสนามหญ้าหน้าคฤหาสน์ ในนั้นมีคน..(ปีศาจเด็ก)ที่กำลังนอนหลับอยู่และก็ยังคงนอนต่อไปไม่มีทีท่าว่าจะตื่น ชิเอลเป็นอย่างที่เซบาสเตียนบอกถ้าไม่ปลุก ไม่ยอมตื่นเด็ดขาดต่อให้หลับไปเต็มที่แล้วก็ตาม

หลังจากนั้นเวลาผ่านไปจนเที่ยงกว่าๆเซบาสเตียนหายเงียบไปในคฤหาสน์ไม่ออกมาปลุกนายน้อยของเขาเลย สงสัยท่าจะลืมไปแล้ว หรือไม่ก็คงมัวทำความสะอาดล้างบางบ้านของเขาเพลินไปหน่อย คฤหาสน์หลังใหญ่มากทำความสะอาดทั้งวันก็คงจะไม่เสร็จนี่แค่ชั้นล่างก็ปาไปครึ่งวันเสียแล้ว

ถึงจะเป็นปีศาจแต่ก็ไม่ใช่เครื่องดูดฝุ่นที่สามารถทำความสะอาดบ้านได้ทั้งหลังในเวลาอันรวดเร็ว อีกทั้งเซบาสเตียนเป็นคนละเอียดปราณีต ถ้าตรงไหนยังไม่สะอาดก็จะทำให้สะอาดเอี่ยมไร้ที่ติ ตอนนี้เขาจัดการห้องต่างๆเกือบจะเสร็จหมดชั้นล่างแล้วที่ยังไม่เสร็จคงจะเป็นเช็ดหน้าต่างกับถูพื้นในแต่ละห้องเท่านั้น

"เฮ้อ... ห้องมันเยอะจริงๆเลยน้า... ไม่น่าปล่อยทิ้งไว้ตั้งปีเลยจริงๆ" เซบาสเตียนพูดพรางปาดเหงื่อพราง แล้วจากนั้นหยิบนาฬิกาพกขึ้นมาดู แล้วทำตาเบิกโพรง

"โห..เที่ยงแล้วเหรอ.."บ่นพรางมองออกไปข้างนอกพราง เลยเกิดนึกขึ้นมาได้ว่าลืมอะไรไปบางอย่าง

"ตายล่ะ..ลืมปลุกนายน้อย!!! เด็กคนนี้ขี้เซาจะตาย ถ้าไม่มีใครไปปลุกละก็นอนได้ทั้งวันทั้งคืนเลยทีเดียว"พอบ่นจบก็รีบเดินออกจากคฤหาสน์ตรงไปที่เตนท์บนสนามหญ้าหน้าคฤหาสน์ แล้วยื่นหัวเข้าไปปลุกเจ้าชายนิทราให้ตื่นจากการหลับไหลเสียที

"นายน้อยขอรับ เที่ยงแล้วนะขอรับ จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนครับ ตื่นได้แล้วขอรับนายน้อย"เรียกพรางเขย่าตัวพราง คนถูกปลุกปรือตาขึ้นเล็กน้อยพอเห็นหน้าเซบาสเตียนรางๆ ก็พลิกตัวนอนตะแคงหลบหน้าพ่อบ้านหนุ่มแล้วเอาผ้าห่มคลุมโปงหลับต่อ ปกติตอนอยู่ที่แฟนทอมไฮด์จะตื่นง่ายๆเพราะแสงแยงตาตอนเซบาสเตียนเปิดผ้าม่าน แต่ในตอนนี้นอนในเตนท์เลยยังหลับได้อีกไม่มีแสงมากวนใจ

"นายน้อย...นายน้อย...เที่ยงแล้วนะครับ"เซบาสเตียนไม่ยอมแพ้พยายามเขย่าตัวให้ตื่นแต่ ชิเอลก็ยังไม่ขยับ เซบาสเตียนจึงตัดสินใจถอดเตนท์ออกเลย ให้แสงแดดปลุกนายน้อยแทน

"อยากนอนต่อนอนไปถ้าทนแสงแดดตอนเที่ยงส่องหน้าได้ละก็นะ ผมไปทำงานต่อและ " เซบาสเตียนพูดพรางรื้อเตนท์จนตัวชิเอลที่คลุมโปงอยู่ถึงกับกลิ้งลงไปที่พื้นหญ้า แล้วพ่อบ้านหนุ่มก็เก็บเตนท์เอาเข้าไปในคฤหาสน์ทันทีโดยไม่สนใจนายน้อยเลย
คนขี้เซาในตอนนี้กำลังนอนอยู่บนพื้นหญ้า พึ่งเริ่มรู้สึกร้อนๆเพราะแดดยามเที่ยงส่อง เขาเอาผ้าห่มออกจากหัวแล้วลุกขึ้นนั่งเหยียดขาอย่างงงๆเอามือบังหน้าเพราะแสงแดดส่อง แล้วรู้สึกงงที่เตนท์ที่เขาเคยพิงอยู่หายไป และยังเข้าใจผิดคิดว่าตนเองนอนพื้นหญ้ามาตลอดทั้งคืน ไม่รู้ตัวเลยว่าถูกอุ้มไปนอนในเตนท์และพึ่งกลิ้งหล่นมานอนบนพื้นหญ้าตอนที่เซบาสเตียนเก็บเตนท์เมื่อครู่ แต่เจ้าตัวไม่รู้

"อะไรกันเนี่ย..เตนท์หายไปไหน ทำไมแดดร้อนจัง เมื่อคืนยังเย็นอยู่เลย ก็นอนบนพื้นหญ้ามาตลอดทั้งคืนเลยนี่นา
กี่โมงแล้วอ่ะ" ชิเอลนั่งบ่นพรางเอามือบังตาไว้ หยีตาไม่กล้าสู้แสงแดดเปรี้ยงๆยามเที่ยงได้ แล้วมองไปรอบๆตัว 

"เมื่อกี้เหมือนได้ยินเสียงเซบาสเตียนแว่วๆ.. แล้วตอนนี้เจ้านั้นไปไหนแล้วล่ะ ในบ้านเหรอ..ที่เตนท์หายเจ้านั่นคงเก็บไปสินะ.."

ชิเอลพึมพำพรางลุกขึ้นยืนเอามือปัดก้นกางเกงให้ดินหรือเศษหญ้าออกจากตัว แล้วก้มลงไปหยิบผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นมาคลุมตัวแล้วเดินตรงไปยังคฤหสาน์อย่างช้าๆ

พอชิเอลเดินมาถึงหน้าประตูสีขาว เขาก็ลังเล จะเข้าไปดีมัยนะ

"ลองเข้าไปดูหน่อยละกัน" แล้วชิเอลก็เปิดประตูเดินเข้าไปในคฤหาสน์ทันที

"อืม ..ใช้ได้แล้วนี่ไม่มีฝุ่นแล้ว..สงสัยเซบาสเตียนกำลังทำความสะอาดอยู่ตรงไหนสักที่แน่ๆ"ชิเอลยิ้มพรางมองดูรอบๆ ตรงที่เขายืนอยู่เป็นห้องโถงขนาดใหญ่มีบันไดใหญ่ตรงกลางห้อง ด้านข้างมีโซฟาสีแดงนุ่มนิ่มน่านั่ง
"อืม..นั่งรอตรงนี้ละกัน" ชิเอลเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วเอาผ้าห่มที่คลุมตัวมาวางข้างๆ แล้วนั่งมองดูไปรอบๆตัวอยู่เงียบๆ

หลังจากนั้นไม่นาน เซบาสเตียนก็เดินออกมาจากห้องๆหนึ่ง ก็มาจ๊ะเอ๋กับเด็กหนุ่มตาแดงเข้าพอดี

"อ้าวนายน้อย..ตื่นได้แล้วหรือขอรับ ผมนึกว่าจะหลับไปถึงเที่ยงคืนซะอีก"เซบาสเตียนแซวข้าให้ 

"อย่ามากวนประสาทฉัน.. มันช่วยไม่ได้นี่ ก็ฉันนอนดึกนี่นา แล้วอีกอย่างคนที่มีหน้าที่ปลุกฉัน คือนายไม่ใช่หรือไง !!"ชิเอลชักทำสีหน้าไม่พอใจใส่เซบาสเตียนอย่างหงุดหงิด พรางลุกขึ้นมายืน แล้วเดินตรงมาหาพ่อบ้านหนุ่ม 

"แล้วนี่..ทำความสะอาดเสร็จหรือยัง เซบาสเตียน.. "ชิเอลถามพรางเดินผ่านหน้าเซบาสเตียนไปแล้วเดินสำรวจตรวจตราสิ่งต่างๆเพื่อดูว่าพ่อบ้านของเขาทำงานเสร็จสมบูรณ์หรือไม่ อย่างวางอำนาจเป็นเจ้านาย

"ยังขอรับ" เซบาสเตียนตอบอย่างเนือยๆ

"อะไรกันนี่มันกี่โมงกันแล้วฮึ ทำไมยังไม่เสร็จอีก นายมัวทำอะไรอยู่ไม่ทราบ!!!"ชิเอลต่อว่าทันทีเมื่อไม่ได้ดั่งใจ

"มัวทำความสะอาดขอรับ คิดว่าผมกำลังทำอะไรล่ะ นอนเล่นเหรอ"เซบาสเตียนโต้กลับ

"อย่ามาเล่นลิ้นกับฉันนะเซบาสเตียน ถ้านายทำไม่เสร็จก็รีบๆไสหัวไปทำซะ ฉันจะรออยู่แถวนี้ ไปสิ!!!" ชิเอลตวาด จนเซบาสเตียนมองหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ 

"นายน้อยเป็นอะไรไปครับ ทำไมถึงดูฉุนเฉียว โกรธอะไรผมหรือเปล่าขอรับ"เซบาสเตียนถามอย่างงุนงงกับท่าทีของเด็กหนุ่ม

"เปล่าไม่ได้โกรธ แค่หงุดหงิดนิดหน่อยก็นายมัวแต่ชักช้า "ชิเอลบอกแล้วเขาก็เดินไปสำรวจตรงหน้าต่างก็พบว่ายังมีคราบสกปรกอยู่

"นายทำงานประสาอะไรทำไมยังมีคราบสกปรกอยู่" ชิเอลหันมาต่อว่าพรางชูนิ้วที่เปื้อนคราบสกปรกให้เซบาสเตียนเช็ดให้

"หน้าต่างยังไม่ได้เช็ดขอรับ ผมพึ่งไปขัดห้องน้ำมาขอรับ"เซบาสเตียนตอบอย่างใจเย็นแล้วเอาผ้ามาเช็ดมือให้ชิเอลทันที

"อีกนานมัยกว่าจะเสร็จ ฉันอยากอาบน้ำ รู้สึกเหนียวตัวไปหมด เมื่อคืนก็ไม่ได้อาบ อุตส่าเป็นยามนอนบนพื้นหญ้าทั้งคืน ตัวเปอะเปื้อนดินไปหมด ช่วยทำให้เสร็จเร็วๆหน่อยได้มัย หรือไม่ก็ขอฉันอาบน้ำก่อน "ชิเอลถามอย่างหงุดหงิด เขาเหนียวตัวเต็มแก่แล้ว ก็ให้นอนบนพื้นหญ้าทั้งคืนเลยนินา

"อีกนานเลยครับกว่าจะเสร็จ ไม่แน่คืนนี้อาจจะต้องนอนข้างล่างนี่ก็ได้ เพราะตอนนี้ผมยังเหลือชั้นล่างอีกเยอะเลย ชั้นบนก็ยังไม่ได้เริ่ม" เซบาสเตียนตอบยิ้มๆ ตอนนี้เขาพอจะเข้าใจและที่นายน้อยหงุดหงิดเพราะเหนียวตัวอยากอาบน้ำนี่เอง 

"จะยังไงก็เถอะ ขออาบน้ำก่อนได้มัย นายบอกว่าพึ่งทำความสะอาดห้องน้ำมาใช่มัย" ชิเอลถามพรางเดินตัดหน้าเซบาสเตียนไปที่ห้องน้ำทันทีไม่รอคำตอบเซบาสเตียนเลย

"เดี๋ยวขอรับนายน้อย ยังไม่เสร็จ...พื้นยังไม่ได้ถู..."เซบาสเตียนเดินตามชิเอลไปที่ห้องน้ำ ชิเอลที่ตอนนี้หยุดกึกอยู่หน้าห้องน้ำที่มีคราบสกปรกเต็มไปหมด ถึงกับหันควับมามองเซบาสเตียนตาขวาง

"แล้วทำไมไม่ทำให้เสร็จซะทีเล่า!!!"ชิเอลตวาดใส่อย่างหงุดหงิด

"ก็กำลังจะทำ พอดีได้ยินเสียงนายน้อยเลยออกมาก่อนน่ะสิขอรับ"เซบาสเตียนแก้ต่างทันทีพรางหลบทางเด็กหนุ่มที่เดินสวนออกมากระทันหันเพราะเขาเดินตามหลังมา

"แล้วเมื่อไหร่เสร็จ"ชิเอลถามซ้ำอีก เซบาสเตียนถอนใจ

"คงจะพรุ่งนี้เช้ามั้งครับ"เซบาสเตียนลองคาดคะเนดู

"อย่ามาเล่นลิ้นนะ"ชิเอลถลึงตาใส่

"ผมไม่ได้เล่นลิ้นซักหน่อย ผมแค่คาดคะเนความเป็นไปได้เฉยๆ เพราะนี่แค่ชั้นล่างยังใช้เวลาครึ่งวันแล้วยังไม่เสร็จ และยังเหลืออีกตั้งหลายชั้นลองคิดดูสิขอรับ อีกอย่างผมทำอยู่คนเดียวนี่" เซบาสเตียนตอบยิ้มๆ

"แต่..."แล้วมองหน้าชิเอลยิ้มเจ้าเล่ห์

"แต่อะไร.."ชิเอลถามอย่างสงสัยปนหงุดหงิด

"ถ้าหากมีคนมาช่วยซักนิดคงจะเสร็จเร็วขึ้นแน่ๆเลยล่ะครับ "พูดพรางเหล่ตามองเด็กหนุ่มแล้วยิ้มกริ่ม

"อะไร...อะไร..มองอะไร ทำไมมองฉันแบบนั้น "ชิเอลพงะเมื่อเห็นสายตาไม่น่าไว้ใจของพ่อบ้านหนุ่มที่จ้องมองมา

"อยากให้เสร็จเร็วๆมัยครับนายน้อย.."เซบาสเตียนถามยิ้มเจ้าเล่ห์

"เอ่อ..."ชิเอลชักตงิดๆใจซะแล้ว 

"ว่าไงล่ะครับ อยากหรือไม่อยาก"เซบาสเตียนถามยิ้มๆ 

"ก็..นะ.. ยังไงก็ได้.."ชิเอลพูดพรางหลบหน้า แล้วก็รีบเดินไปดูนั่นดูนี่ แกล้งทำเป็นสนใจแจกันกระเบื้องสีขาวที่อยู่บนโต๊ะเล็กๆในห้องโถง แล้วไม่พูดอะไรอีกเลย

เซบาสเตียนมองดูแล้วอดขำไม่ได้ที่นายน้อยของเขาเงียบไปคงรู้แล้วสิว่าเขาอยากให้นายน้อยช่วยทำความสะอาด

"งั้นตกลงว่าไม่รีบใช่มัยครับ ผมจะได้ไปทำงานต่อ"เซบาสเตียนถามให้แน่ใจ ชิเอลพยักหน้า

"ถ้าคืนนี้ไม่เสร็จนอนข้างล่างกันนะครับ"เซบาสเตียนถามอีกพรางอมยิ้ม 

"อืม" ชิเอลพยักหน้า

"งั้นผมขอตัวไปทำงานต่อนะครับ"เซบาสเตียนบอกแล้วกำลังจะหันกลับไปที่ห้องน้ำ ขณะนั้นเองชิเอลก็หันหน้ามาทางเซบาสเตียนเมื่อนึกอะไรได้บางอย่าง

"เอ่อ...เดี๋ยวเซบาสเตียน ถ้าหากว่า...มีคนช่วยจะเสร็จทันคืนนี้เหรอ.. ฉันหมายความว่า สมมุตินะ.. ถ้าฉันยอมช่วย คืนนี้ฉันจะได้นอนในห้องนอนหรือเปล่า แล้วจะได้อาบน้ำมัย"ชิเอลถามด้วยสีหน้าจริงจัง ใจจริงเขาอยากจะนอนบนเตียงนุ่มๆมากว่านอนโซฟา

"ถ้ามีคนช่วยต้องเสร็จเร็วกว่าทำคนเดียวแน่ๆครับ นายน้อยอยากช่วยผมหรือครับ"เซบาสเตียนถามยิ้มๆ

"เปล่าสักหน่อย ฉันก็แค่..ถามไปงั้น แค่สมมุติเฉยๆอย่ามาทึกทักว่าฉันจะช่วยนะ ฉันไม่ได้บอกซักคำว่าจะช่วย" ชิเอลบอกแล้วเขาก็เดินตรงเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง เซบาสเตียนมองตามอย่างงงๆ

"นั่นนายน้อยจะไปไหนหรือครับ"เซบาสเตียนถามอย่างสงสัย ชิเอลไม่ตอบคำถาม เขาเดินเข้ามาในห้องน้ำแล้วมองหาอะไรบางอย่าง เซบาสเตียนอมยิ้มพรางเดินตรงหาชิเอลในห้องน้ำ

"หานี่อยู่ใช่มัยครับ ตกลงจะช่วยหรือครับ"เซบาสเตียนพูดพรางยื่นไม้ถูพื้นส่งให้นายน้อยอย่างรู้ทัน ชิเอลตวัดมือมารับไม้ถูพื้นจากพ่อบ้านอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าเฉยเมยไร้ความรู้สึก

"อย่าคิดว่าฉันทำเพื่อนาย ฉันทำเพื่อตัวเองต่างหาก เข้าใจมัย"ชิเอลตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย เซบาสเตียนยิ้ม

"เข้าใจขอรับนายน้อย.. ว่าแต่รู้วิธีถูพื้นหรือครับ..."เซบาสเตียนอมยิ้มรู้สึกขบขันกับความน่ารัก(ซึน)ของเด็กหนุ่ม ชิเอลที่กำลังยืนถือไม้ถูพื้นอยู่ก็นิ่งไป เขาพึ่งนึกได้ว่าตนเองทำไม่เป็น

"เอ่อ..."ชิเอลก็ส่ายหน้า แล้วจู่ๆก็หน้าแดงรู้สึกเขินขึ้นมาทันที จึงหลบหน้าแล้วยื่นไม้ถูพื้นส่งคืนให้เซบาสเตียนแล้วรีบออกไปจากห้องน้ำทันทีด้วยความรู้สึกอาย 

"อ้าว..ไปซะแล้ว...อะไรของเขากันนะ เด็กคนนี้.."เซบาสเตียนที่ยืนถือไม้ถูพื้นอยู่ก็ยืนทำตาปริบๆงุนงงกับท่าทีของเด็กหนุ่มอยู่ครูหนึ่ง ก็ตัดสินใจเดินไปหานายน้อยของเขาที่หนีออกไปจากห้องน้ำเอาเสียดื้อๆ

"นายน้อยเป็นอะไรไปครับ จู่ๆก็ออกมา"เซบาสเตียนเดินตามชิเอลมาที่ห้องโถง แล้วเขาก็เห็นนายน้อยของเขานั่งกอดเข่าก้มหน้าอยู่บนโซฟา เซบาสเตียนเดินมาแตะบ่า ชิเอลสะบัดมือเขาออกทันทีแล้วเงยหน้าขึ้น

"ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน...!!!"ชิเอลตวาดใส่แล้วก้มหน้า เซบาสเตียนมองอย่างงงๆ เป็นอะไรอีกล่ะนั่น

"เป็นอะไรไปครับโมโหอะไรอีกล่ะ"เซบาสเตียนถามอย่างใจเย็น ชิเอลส่ายหน้าแล้วนิ่งไป

"ถ้าเรื่องถูพื้นล่ะก็...นายน้อยไม่ต้องอายเลยนะครับ คนเราไม่มีใครทำอะไรเป็นมาตั้งแต่เกิดหรอก ของอย่างงี้มันหัดกันได้ ถ้าอยากลองทำผมจะสอนให้นะครับ แต่ตอนนี้ผมว่ามีงานง่ายๆที่คุณทำได้อยู่นะ ยังอยากจะช่วยอยู่มัยล่ะครับ หรือเปลี่ยนใจแล้ว" เซบาสเตียนปลอบ

"งานที่ฉันทำได้เหรอ...อะไรล่ะ "ชิเอลถามพรางเงยหน้ามอง

"ต้องถามก่อนว่า คุณอยากจะช่วยมัย ตอบผมมาตามตรงเลยครับ"เซบาสเตียนพูดอย่างอ่อนโยน 

"อืม"ชิเอลพยักหน้าด้วยท่าทางจริงจังเขาอยากช่วย งานจะได้เสร็จเร็วๆและจะได้อาบน้ำ และนอนในห้องบนเตียงนุ่มๆเสียที

"ถ้างั้นเชิญตามผมมาครับ"เซบาสเตียนคว้าแขนนายน้อยให้เดินตามเขามา ชิเอลยอมให้จูงพาไปแต่โดยดี

เซบาสเตียนพาชิเอลเดินตรงมายังห้องครัว จากนั้นพ่อบ้านหนุ่มก็เดินไปเกตู้หยิบผ้าผืนเล็กๆออกมาจากตู้ แล้วยื่นส่งให้ชิเอลถือไว้ จากนั้นเปิดอีกตู้หยิบขวดใสๆที่ข้างในใส่น้ำยาสีฟ้าๆออกมาวางที่โต๊ะครัวสแตนเลสทีสะอาดจนมันวับ

"ตกลงจะให้ฉันทำอะไร"ชิเอลถามในขณะที่รับผ้าสีขาวมาจากเซบาสเตียนแล้วมองดูน้ำยาสีฟ้าๆบนโต๊ะอย่างสงสัยใคร่รู้

"จะให้คุณช่วยเช็ดกระจกหน้าต่างให้หน่อยขอรับ..เช็ดทุกบาน ทุกห้องทำแค่เฉพาะชั้นล่าง ส่วนชั้นบนผมจะทำเองทั้งหมด นายน้อยทำได้ใช่มัยขอรับ"เซบาสเตียนถามพรางยิ้มอ่อนโยน รู้สึกดีใจที่นายน้อยยอมช่วย

"ได้ ถ้าทำให้งานของนายเสร็จเร็วๆไม่ว่าวิธีใดฉันก็จะทำ นายไปจัดการชั้นบนเลยไป ชั้นล่างฉันทำเอง "ชิเอลบอกพรางมองดูผ้าสีขาวแล้วมองไปที่กระจกหน้าต่างในห้องครัว 

"ขอบคุณที่ช่วยนะขอรับ การเช็ดกระจกหน้าต่างทำไม่ยากเพียงแค่.."เซบาสเตียนกำลังจะอธิบายวิธีการแต่ก็ยังพูดไม่จบชิเอลทำมือห้ามเสียก่อน จึงหยุดพูดกลางคัน

"แค่เช็ดกระจกหน้าต่าง ฉันทำได้สบายมาก ไม่จำเป็นต้องให้นายมาสอนหรอกนะ นายไปทำงานของนายต่อเลยไป"ชิเอลรีบพูดเหมือนรู้ทันว่าเซบาสเตียนจะสอนเขาจึงตัดบทแล้วทำมือไล่ชิ้วๆให้พ่อบ้านหนุ่มไปทำงานชั้นสองต่อได้ไม่ต้องห่วงเขา

"เยสมายลอร์ด"เซบาสเตียนยิ้มพรางโค้งให้อย่างสุภาพแล้วก็เดินออกจากห้องครัวหายตัวไปทันที