My question คำตอบของหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
ที่ทะเลอันแสนสงบแห่งนี้มีเรื่องราวมากมายที่ทั้งอยากจำ…และไม่อยากจำ แต่มันก็ยากที่จะลืมมัน
ได้ นานเท่าไรแล้วที่ชายหนุ่มยืนอยู่ ณ ที่แห่งนี้ เพื่อรอใครบางคนแม้ว่าในวันนี้เธอจะไม่กลับมา
แล้วก็ตาม แต่เขาก็ยังยืนยันที่จะรอเธอคนนี้ไปตลอดชีวิตเพราะเธอคือรักแรกและรัก ‘สุดท้าย’ ของ
เขา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
10 ปีก่อนหน้านี้…
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางที่นี้สวยเนอะ” ป๊อปปี้ ในชุดนักเรียนมัธยมปลายเอ่ยถาม ฟาง แฟนสาวสุดสวยและน่ารักของ
เขา
 
 
 
 
“สวยมากเลยแหละป๊อปแต่น้อยกว่าฟางนะ^^”
 
 
 
 
“หูยย ! หลงตัวเองชะมัดเลยฟางเนี่ย”
 
 
 
 
“เอ้า ! ป๊อปว่าฟางไม่สวยเหรอ - - โกรธจริงๆด้วย”
 
 
 
 
“ป๊อปล้อเล่นน่า ใครจะสวยเท่าแฟนป๊อปได้ล่ะ J”
 
 
 
 
“แล้วไป” ฟางยิ้มกริ่มด้วยความดีใจ
 
 
 
 
“ฟาง…”
 
 
 
 
“ฮะ ? มีอะไรเหรอป๊อป?”
 
 
 
 
“ป๊อปรักฟางนะ”
 
 
 
 
“ฟางรู้แล้ว ><  ป๊อปพูดแบบนี้ต้องการจะสื่ออะไรกับฟางเนี่ย?”
 
 
 
 
“ถ้าเราเรียนจบแล้ว เราแต่งงานกันนะ”
 
 
 
 
“ป๊อป..”
 
 
 
“…” ฟางมองตาป๊อปอย่างเศร้าและผิดหวัง
 
 
 
 
“ทำไมเหรอฟาง?”
 
 
 
 
“บางทีฟางอาจจะไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับป๊อปก็ได้นะ”
 
 
 
 
“ทำไมฟางพูดแบบนั้นล่ะ?”
 
 
 
 
“…” ฟางใช้กำลังทบทวนความคิดและนิ่งอยู่นานจนในที่สุดเธอก็เอ่ยปากออกมาด้วยคำที่แสนจะ
เจ็บปวดใจ
 
 
 
 
“ป๊อป…เราเลิกกันเถอะ”
 
 
 
 
 
 
 
 
หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นทั้งป๊อปปี้และฟางก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย เขาทั่งสองจากกันโดยไม่มี
เหตุผลและไม่ได้พูดอะไรกันอีก 2 ปีแล้วสินะที่เราไม่ได้เจอกัน…ฟางเธออยู่ที่ไหน ? เขาเฝ้าถาม
กับตัวเองทุกวันว่าทำไมฟางถึงทิ้งเขาไป เขาเฝ้ารอคำตอบที่แท้จริงจากปากเธอแต่กลับมีเพียง
ความว่างเปล่าเพราะไม่รู้ว่าตอนนี้…คำตอบของเขาอยู่ที่ใด
 
 
 
 
 
 
มหาวิทยาลัย
 
 
 
 
 
 
“อ้าว ! ไอ้โมะทำไมวันนี้แกมาสวยจังวะ ฉันมารอแกตั้งนานแล้วเนี่ย” ป๊อปเอ่ยถามด้วยความโมโห
 
 
 
 
“เห้ย ! โทษทีว่ะไอ้ป๊อปพอดีเมื่อคืนนี้ฉันนอนดึกไปหน่อยว่ะ”
 
 
 
 
“เออๆงั้นรีบเข้าเรียนกันเถอะ สายแล้วเดี๋ยวอาจารย์ว่า” ทั้งป๊อปปี้และโทโมะเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ปี 1
จนตอนนี้ขึ้นปี 2 ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองก็เริ่มสนิทสนมขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นเพื่อนรักกันไป
แล้ว
 
 
 
 
“เดี๋ยวก่อนโมะ” โทโมะและป๊อปหยุดเดินแล้วหันไปหาต้นเสียง
 
 
 
 
 
 
ทันทีที่เขาเห็นเจ้าของเสียงที่เรียกโทโมะ ทำให้เขาได้แต่ยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก อารมณ์หลาย
อารมณ์ตีกันวุ่นวายอยู่ในหัว เธอคือผู้หญิงคนเดียวที่เข้าเฝ้ารอเธอมาโดยตลอด และวันนี้ก็คงจะถึง
จุดสิ้นสุดของการรอคอยแล้ว…
 

 
 
กลับมาแล้วค้าาา มาพร้อมกับผลงานใหม่แกะกล่องง 5555 หลังจากที่หายไปนาน ฝากติดตาม
 
ด้วยนะค้าา ขอบคุณค่าา ^/\^ อย่าลืมโหวตเม้นท์ให้ไรเตอร์ด้วยน้าา