มาเฟียสุดหล่อกับสาวน้อยจอมแก่น
9.5
เขียนโดย 
soraya
วันที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.40 น.
10 ตอน
28 วิจารณ์
15.22K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2557 19.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
6)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเจมส์และเบลล่าเดินลงจากห้องเพื่อไปที่โต๊ะอาหาร
"อ้าวลงมาแล้วหรอค่ะ"ป้าหนอมเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นทั้งสองคนลงเดินลงบรรไดมา
"นี้ป้าหนอมเป็นแม่นมของฉัน"เจมส์แนะนำป้าหนอมให้เบลล่ารู้จัก
"สวัสดีค่ะ คุณป้า หนูชื่อเบลล่าค่ะ"และเบลล่าก็แนะนำตนเองให้ป้าหนอมรู้จัก
"ทีฉันต้องให้บังคับถามชื่อ"เจมส์กระซิบข้างหูเบลล่า
"มันก็แล้วแต่คนอะน่ะ"เบลล่าตอบกลับเจมส์
"นี้ คุณหนูขาไม่ต้องเรียกป้าว่าคุณป้าหรอกค่ะเรียกว่าป้าหนอมเฉยๆเหมือนคุณชายเรียกเถอะค่ะ"
"ค่ะคุณป้า เอ๊ย! ป้าหนอม แฮๆ"เบลล่าหัวเราะออกมาได้น้ารักมากๆ
"น้ารักจริงๆเลย"ป้าหนอมเอ่ยชมใบหน้าหวานๆของเบลล่า
"หนูเขินนะค่ะป้าหนอม"เบลล่าพูดพร้อมยิ้มหวานๆออกมาทำให้คนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างๆเบลล่ายิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัว
แต่เมื่อเบลล่ากับป้าหนอมหันไปมองเจมส์ก็ทำให้เจมส์หุบยิ้มแทบไม่ทัน
"จะพูดพร้ำทำเพลงกันอีกนานมั๊ย ผมหิวแล้ว"เจมส์พูดพร้อมทำหน้าขรึมเหมือนเดิม
"ขัดจังหวะจริงๆ คนกำลังมีความสุขเลย"เบลล่าบ่นออกมาทำให้เจมส์ได้ยิน
"เธอว่าไรนะ"เจมส์พูดพร้อมหันหน้ามาทางเบลล่า
"ป๊าวววว"เบลล่าลากเสียงยาวแล้วเดินหนีเจมส์ไปที่โต๊ะอาหาร
"นั่งตรงนี้เลยค่ะคุณหนู"ป้าหนอมเลื่อนเก้าอี้ออกให้เบลล่านั่ง
"ขอบคุณค่ะ"เบลล่าขอบคุณป้าหนอม
"แจ๋วเอาอาหารมาเสิร์ฟได้แล้ว"ป้าหนอมสั่งคนใช้ของบ้านหลังนี้
แจ๋วเป็นคนใช้อีกคนของบ้านหลังนี้
แล้วอาหารก็วางลงบนโต๊ะเรียบร้อย
"ทานให้อร่อยนะค่ะเดียวป้าขอตัวก่อน"
"ครับ/ค่ะ"
" ปกติเธอชอบกินอะไร"เจมส์ถามเบลล่า
"ถามทำไม"เบลล่าพูดพร้อมกับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
"อย่า ดื้อ กับ ฉัน นะ"เจมส์พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่หน้ากลัว
"ก็ได้ๆ ฉันนะ ชอบกินทุกอย่างที่ไม่ค่อยเผ็ดมากไป แต่ถ้าจะให้ชอบมากที่สุดก็คงจะเป็น ผัดผักรวมมิตร หรือไม่ก็แกงจืดเพราะว่าแม่ของฉันชอบทำให้กิน"
"อืม"
"นายถามฉันแล้วอะ นั้นฉันจะถามนายกลับบ้างน่ะ"
"..."เจมส์ไม่ตอบกลับเอาแต่นั้งกินข้าว
"นายชื่ออะไร"
"..."กินข้าวอย่างเดียว
"นายเป็นใคร"
"..."
"นี้ไม่คิดจะตอบฉันเลยรึไง"
"..."
"เมื่อไหรฉันจะได้กลับบ้าน"คำถามนี้ของเบลล่าทำให้เจมส์หยุดกินข้าวทันที
"ฉัน จิรายุ ตั้งศรีสุข แล้วฉันคงไม่ต้องบอกเธอน่ะว่าฉันเป็นอะไร"สิ้นเสียงของเจมส์ทำให้ช้อนที่เบลล่าถืออยู่ในมือตกลงมาใส่จานข้าวของตนเอง พร้อมกับทำหน้าเหวอ
"นี้ นายเป็น มะ มะ มาเฟียนี้"คราวนี้แหละฉันคงจะไม่กล้าดื้อกับนายอีกแล้ว
อัปแล้วนะค่ะ หลังจากที่หายไปนาน ชีวิตม.3รันทดเหลือเกิน การบ้านท้วมหัว
"อ้าวลงมาแล้วหรอค่ะ"ป้าหนอมเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นทั้งสองคนลงเดินลงบรรไดมา
"นี้ป้าหนอมเป็นแม่นมของฉัน"เจมส์แนะนำป้าหนอมให้เบลล่ารู้จัก
"สวัสดีค่ะ คุณป้า หนูชื่อเบลล่าค่ะ"และเบลล่าก็แนะนำตนเองให้ป้าหนอมรู้จัก
"ทีฉันต้องให้บังคับถามชื่อ"เจมส์กระซิบข้างหูเบลล่า
"มันก็แล้วแต่คนอะน่ะ"เบลล่าตอบกลับเจมส์
"นี้ คุณหนูขาไม่ต้องเรียกป้าว่าคุณป้าหรอกค่ะเรียกว่าป้าหนอมเฉยๆเหมือนคุณชายเรียกเถอะค่ะ"
"ค่ะคุณป้า เอ๊ย! ป้าหนอม แฮๆ"เบลล่าหัวเราะออกมาได้น้ารักมากๆ
"น้ารักจริงๆเลย"ป้าหนอมเอ่ยชมใบหน้าหวานๆของเบลล่า
"หนูเขินนะค่ะป้าหนอม"เบลล่าพูดพร้อมยิ้มหวานๆออกมาทำให้คนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างๆเบลล่ายิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัว
แต่เมื่อเบลล่ากับป้าหนอมหันไปมองเจมส์ก็ทำให้เจมส์หุบยิ้มแทบไม่ทัน
"จะพูดพร้ำทำเพลงกันอีกนานมั๊ย ผมหิวแล้ว"เจมส์พูดพร้อมทำหน้าขรึมเหมือนเดิม
"ขัดจังหวะจริงๆ คนกำลังมีความสุขเลย"เบลล่าบ่นออกมาทำให้เจมส์ได้ยิน
"เธอว่าไรนะ"เจมส์พูดพร้อมหันหน้ามาทางเบลล่า
"ป๊าวววว"เบลล่าลากเสียงยาวแล้วเดินหนีเจมส์ไปที่โต๊ะอาหาร
"นั่งตรงนี้เลยค่ะคุณหนู"ป้าหนอมเลื่อนเก้าอี้ออกให้เบลล่านั่ง
"ขอบคุณค่ะ"เบลล่าขอบคุณป้าหนอม
"แจ๋วเอาอาหารมาเสิร์ฟได้แล้ว"ป้าหนอมสั่งคนใช้ของบ้านหลังนี้
แจ๋วเป็นคนใช้อีกคนของบ้านหลังนี้
แล้วอาหารก็วางลงบนโต๊ะเรียบร้อย
"ทานให้อร่อยนะค่ะเดียวป้าขอตัวก่อน"
"ครับ/ค่ะ"
" ปกติเธอชอบกินอะไร"เจมส์ถามเบลล่า
"ถามทำไม"เบลล่าพูดพร้อมกับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
"อย่า ดื้อ กับ ฉัน นะ"เจมส์พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่หน้ากลัว
"ก็ได้ๆ ฉันนะ ชอบกินทุกอย่างที่ไม่ค่อยเผ็ดมากไป แต่ถ้าจะให้ชอบมากที่สุดก็คงจะเป็น ผัดผักรวมมิตร หรือไม่ก็แกงจืดเพราะว่าแม่ของฉันชอบทำให้กิน"
"อืม"
"นายถามฉันแล้วอะ นั้นฉันจะถามนายกลับบ้างน่ะ"
"..."เจมส์ไม่ตอบกลับเอาแต่นั้งกินข้าว
"นายชื่ออะไร"
"..."กินข้าวอย่างเดียว
"นายเป็นใคร"
"..."
"นี้ไม่คิดจะตอบฉันเลยรึไง"
"..."
"เมื่อไหรฉันจะได้กลับบ้าน"คำถามนี้ของเบลล่าทำให้เจมส์หยุดกินข้าวทันที
"ฉัน จิรายุ ตั้งศรีสุข แล้วฉันคงไม่ต้องบอกเธอน่ะว่าฉันเป็นอะไร"สิ้นเสียงของเจมส์ทำให้ช้อนที่เบลล่าถืออยู่ในมือตกลงมาใส่จานข้าวของตนเอง พร้อมกับทำหน้าเหวอ
"นี้ นายเป็น มะ มะ มาเฟียนี้"คราวนี้แหละฉันคงจะไม่กล้าดื้อกับนายอีกแล้ว
อัปแล้วนะค่ะ หลังจากที่หายไปนาน ชีวิตม.3รันทดเหลือเกิน การบ้านท้วมหัว
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
