มาเฟียสุดหล่อกับสาวน้อยจอมแก่น

"คุณจิรายุค่ะ คือว่าถ้าลูกสาวน้าทำอะไรไม่ถูกใจคุณ เก้งก้าง พูดคำหยาบ หรือทำอะไรที่ไม่ดีก็อย่าทำอะไรรุนแรงกับลูกสาวน้าเลยนะจ๊

ะถึงเธอจะอายุ22แล้วแต่เวลาพูดอะไรออกมาอาจจะยังไม่ทันคิด"นารีพูดออกมาไม่หยุดเพราะกลัวว่าถ้าลูกสาวของตนทำอะไรไม่ถูกใจเจมส์เบลล่าอาจจะโดนฆ่าได้

"นี้หยุด หยุดพูดเดียวนี้"เจมส์ตะคอกออกมาเพราะรำคานเสียงของนารี

"ผมไม่ทำอะไรลูกคุณแน่ ถ้าเกิดยังไม่หยุดพูด"

"จ๊ะๆ หยุดพูดแล้วจ๊ะ"

"ไม่ต้องกลัวหรอกว่าผมจะทำอะไรลูกสาวคุณ บางทีผมอาจจะเลี้ยงดูเธอดีกว่าที่คุณคิดก็ได้"เจมส์พูดประโยคนี้ขึ้นมาทำให้นารีตกใจ

"ห๊ะ เอ่อหมายความว่าไงหรอจ๊ะ"

"ผมไม่มีอะไรจะคุยแล้ว" เจมส์ตัดสายของนารีทิ้งไปเพราะไม่อยากจะคุยอะไรไปมากกว่านี้

นารี

"แม่ขอโทษนะลูกที่แม่ทำอย่างนี้เพราะมันจำเป็นจจิงๆ"นารีพูดกับตัวเองแล้วร้องไห้ออกมา

"เอ๊ะ แต่ประโยคที่ว่า อาจจะเลี้ยงดูเธอดีกว่าที่คิด ส่งสัยจะได้ลูกเขยในเร็ววันนี้แน่เลย ทั้งหล่อ ทั้งรวย อิอิ ไปอาบน้ำดีกว่า"นารีเปลียนจากอารมณ์เศร้าเป็นลั้นลาทันที

ฝั่งเจมส์เมื่อจบการสนธนากับนารีก็เดินขึ้นไปดูเบลล่าทันที เมื่อเจมส์ถึงห้องก็พบว่าทีป้าหนอมเฝ้าอยู่

"ป้าหนอมครับ"

"อ้าว คุยเสร็จแล้วหรอค่ะ เอิ่มแล้วใครโทรมาหรอค่ะ"

"แม่ของเธอนะครับ แต่เดียวป้าหนอมออกไปก่อนนะครับ"

"คุณผู้ชายจะทำอะไรหรอค่ะ หรือว่า"

"ผมยังไม่ทำอะไรเธอตอนนี้หรอกครับ"

"น่าสงสารเธอนะค่ะถ้าเธอรู้ว่าแม่ของเธอทำกับตัวเองแบบนี้จะเสียใจขนาดไหน"ป้าหนอมพูกขึ้นเพราะสงสารเบลล่า

"ผมไม่บอกเธอหรอกครับว่าแม่เธอส่งตัวเธอมาใช้หนี้แทน"

"เอ่อแล้ว"

"ป้าหนอมครับลงไปเตรียมอาหารไว้ให้ผมกับเธอเถอะครับ"เจมส์พูดขัดป้าหนอม

"ค่ะๆ"

เมื่อป้าหนอมออกจากห้องไปเจมส์ก็เดินตรงมายังเตียงที่เบลล่านอนอยู่เจมส์นั่งลงข้างๆเบลล่าเจมส์ใช้มือลูบที่หัวของเบลล่า

"ฉันจะไม่ยอมให้เธอต้องเสียใจแน่"เจมส์พูออกมาแบบอ่อนโยน และแล้วเบลล่าตื่นขึ้นมาด้วยอาการสะลึมสะลือ

"นี้นายเป็นใคร"เบลล่าถามขึ้นก่อนจะนิ่งไปและคิดเหตุการณ์ที่ตนโดนฉุด

"ตื่นแล้วหรอ"เจมส์พูดเพียงแค่นั้นก็โดนใช้หมอนฟาดไม่ยั้ง

"นี้นาย นายทำอะไรกับฉันเนี้ย"เบลล่าตะโกนขึ้นพร้อมกับฟาดหมอนไปที่เจมส์ไม่หยุด

"นี้เธอ (อยากจะถอนคำพูดเมื่อกี้จริงๆ)"เจมส์ตะคอกใส่เบลล่าแล้วจับแขนของเบลล่าทาบลงกับเตียง

"นี้นายจะทำอะไรอะ ปล่อยน่ะ"เบลล่าพูดขึ้น พร้อมกับดิ้นแรงๆ

"เธอนั้นแหละจะทำอะไร ฉันช่วยเธอไว้จากไอพวกนั้นตังหาก"เมื่อเจมส์พูดออกไปก็ทำให้เบลล่าหยุดดิ้นและคิดได้ว่ามีคนมาช่วยเธอไว้จริงๆ

"จริงสิ มีคนมาช่วยเราไว้นิ"เบลล่าพูดออกมาพร้อมกับมองหน้าของเจมส์

"คิดออกแล้วรึยัง"เจมส์มองหน้าเบลล่ากลับด้วยสีหน้าโกรธ

"ฉันขอโทษ ปล่อยฉันได้แล้วรึยัง"

"เมื่อกี้เธอตีฉันตั้งหลายครั้งแค่คำขอโทษคงไม่พอหรอก"เมื่อเจมส์พูดจบก็ก้มลงเพื่อที่จะจูบเบลล่า

"อ๊าย!!! อย่าน่ะ นี้ตกลงนายจะช่วยฉันหรอจะซ้ำเติมฉันกันแน่เนี้ย"เบลล่าหันหน้าหนีเจมส์

"ฉันก็แค่ล้อเล่นเท่านั้นแหละ"เจมส์พูดขึ้นและผละตัวออกจากเบลล่า

"เฮ้อ นึกว่าจะทำจริงซะแล้ว"เบลล่าถอนหายใจออกมา

"นี้เธอชื่ออะไร"เจมส์ยืนถามเบลล่าอยู่ข้างเตียง

"ทำไมฉันต้องบอกนายด้วย" เบลล่าที่นั่งอยู่บนขอบเตียงตอบขึ้น

"ถ้าเธอไม่บอกฉันคราวนี้ ฉันจะไม่ล้อเล่นกับเธอแน่"เจมส์ใช้มือค้ำลงบนเตียงระหว่างขาของเบลล่าตอนนี้หน้าของเจมสกับเบลล่าอยู่ห่างกันแค่ไม่กี่เซนต์

"แล้วอีกอย่าง ทั้งรูปร่าง หน้าตาของเธอก็ยั้วยวนฉันไม่ใช้น้อย"แล้วเจมส์ก็เริ่มซุกไซร้ไปที่คอขาวๆของเบลล่าทั้งๆที่เบลล่ายังไม่ได้พูดอะไรออกมา

"เบลล่า ฉันชื่อเบลล่า นี่ฉันบอกแล้วไงหยุดซิ" เบลล่าใช้มือดันเจมส์ออกจากตัวเอง เจมส์ผละตัวออกจากเบลล่าทั้งๆที่เมื่อกี้เจมส์เกือบจะควบคุมสติตัวเองไม่อยู่

"ต่อไปนี้ห้ามดื้อกับฉันอีกนะเข้าใจมั๊ย นี่ถือว่าแค่มัดจำน่ะ"เจมส์สั่งเบลล่า

"นี้ขนาดแค่มัดจำนะเนี้ย " เบลล่าพูดพร้อมกับใช้มือลูบที่คอของตัวเอง

"เอาละ ลงไปกินข้าวได้แล้ว"

"ก็ดีกำลังหิวพอดีเลย"

"ว่านอนสอนง่ายอย่างนี้สิดี"เจมส์พูดพร้อมกับลูบหัวของเบลล่า

"นี้นายฉันไม่ใช้เด็กน่ะ"เบลล่าปัดมือของเจมส์ออกจากหัว

"นี้เธอ จะทำอะไรก็หัดมีสัมมาคารวะหน่อยนะ(พิมพ์ถูกรึป่าวฟ้ะ)ยังไงฉันก็อายุเยอะกว่าเธอ"เจมส์ดุเบลล่า

"คร้าาาา"

ขอแค่นี้นะค่ะ แล้วจะมาอัปตอนต่อไป