We Are Pink โครงการแลกเปลี่ยนรัก...ฉบับเด็กหอ

5.0

เขียนโดย tangkwa94

วันที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 06.45 น.

  8 chapter
  1 วิจารณ์
  16.11K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2557 18.14 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) การปรากฏตัว (Eunji)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
     

 
 
 
          ตอนนี้ฉันอยู่ที่หอพักของโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว  หอพักที่มี 6 ตึกแบ่งตามชั้นปี ชั้นปีละ 2 ตึก เป็นหอชายและหอหญิง ยัยประธานปาร์คโชรงพาฉันมาหยุดที่หน้าห้องที่คาดว่าน่าจะเป็นห้องของฉัน
 
 
ติ้ด ต๊องง!!
 
 
“อ้าว ยัยโชรงมาแล้วหรอ”
 
 
โชรงกดกริ้งหน้าห้องไม่นานประตูก็เปิดออก พร้อมด้วยเสียงทักทายจากคนที่เปิดประตู
 
 
“แล้วนี่.....เด็กใหม่ใช่มั้ย ยินดีที่ได้รู้จักนะ....ชื่อ ยุนโบมี เรียกฉันว่าโบมีละกัน”
 
 
 
“ฉันชื่อ จองอึนจี ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ”
 
          โบมีจัดว่าเป็นผู้หญิงน่ารักคนนึงเลยนะ ตัวเล็ก หน้ากลม แก้มป่อง แบ๋วๆ ท่าทางเป็นคนสดใสร่าเริง แค่อยู่ใกล้ก็มีความสุขแล้วอ่ะ
 
“เข้ามาๆ....นี่พวกเราเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ของมาแล้ว”
 
 
          พอเข้ามาก็เจอผู้หญิงอีก 4 คนในห้อง แต่ละคนนี่แบบว่าน่าตาดีทุกคนเลย ถ้าเทียบกับฉันแล้วมันชังไม่เข้ากันเอาเสียเลยT^T
 
 
 
“หวัดดี...ฉันชื่อนัมจูนะ มีอะไรให้ช่วยอ่ะบอกได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ”
 
         
 
“ชื่อนาอึนจ๊ะ ยินดีต้อนรับนะ”
 
 
 
“ยินดีต้อนรับค่ะ ฉันโอฮายองค่ะ พี่คงจะอยู่ม.5 ถ้างั้นฉันขอเรียกอนนีนะค่ะ”
 
“ฉันชื่อจองอึนจีนะ...ยังไงก็ขอฝากตัวด้วย” ฉันแนะนำกลับทันที
 
 
         ภายในเวลาไม่นานฉันก็สามารถเข้ากันกับพวกเธอได้ดี แต่ละคนมีนิสัยดีมากดูไม่ถือตัวเหมือนน่าตากันเลย
 
 เริ่มจากนัมจู ที่มีท่าทางเปรี้ยวๆ ไว้ผมสั้น แต่งตัวตามแฟชั่น แต่ที่จริงแล้วเป็นคนอารมณ์ขัน ขี้เล่น เข้าขากับโบมีสุดๆ ส่วนนาอึนจะว่าไงดีล่ะ เธอเป็นคนที่สวยมากกกกก นั่งเฉยๆยังสวยอ่ะ ตอนแรกฉันก็ไม่ค่อยกล้าคุยกับเธอเท่าไรแต่พอคุยกันไปสักพักก็ทำให้รู้เลยว่าเธอเป็นคนที่ สบายๆไม่ถือตัว และ ก็มีอารมณ์ขันในบางครั้งด้วย
 
ฮายองจะขี้อาย และ เรียบร้อยที่สุดแล้ว อาจจะเป็นเพราะเธออายุน้อยกว่าพวกเราหนึ่งปีด้วยแหละเลยทำให้เธอกลายเป็นน้องเล็กของพวกเรา แต่รูปลักษณ์ภายนอกของฮายองดูสวยและโตกว่าอายุจริงหรือเอาตรงๆเลยก็คือ เธอดูอายุเท่าพวกเราหรืออาจโตกว่าถ้าเทียบโบกับนาอึนแล้ว
 
ส่วนโชรงเพราะตอนเจอกันครั้งแรกไม่ค่อยน่าประทับใจเท่าไร เลยทำให้ฉันตั้งแง่กับเธอในตอนแรกๆ แต่เอาเข้าจริงเธอเป็นคนที่รั่วมากพอๆกับโบและนัมจูเลย
 
และคนสุดท้ายโบมี เธอรั่วและบ้าที่สุดในกลุ่มและเธอก็เป็นเพื่อนที่ฉันสนิทสุดในตอนนี้ด้วย นับว่าเป็นโชคดีของฉันแท้ๆที่ได้มาเป็นรูมเมทกับพวกเธอ
 
ฉันได้นอนห้องเดียวกับโบมีและนัมจู ในห้องมีห้องนอนสองห้อง ห้องน้ำในตัวอีกหนึ่งและมีพื้นที่นั่งเล่นตรงกลางกว้างพอสมควร พวกเธอบอกว่ารูมเมทคนก่อนลาออกไปเรียนต่อเมืองนอกเห็นว่าชื่อยูคยองมั้ง ฉันเลยได้มาอยู่ห้องเดียวกับพวกเธอ ในคืนนั่นพวกเรานั่งคุยเล่นกันเกือบทั้งคืน กว่าจะได้นอนก็เกือบเช้าเลยทีเดียว
 
 
 
 
1 อาทิตย์ผ่านไป....
 
          ชีวิตในโรงเรียนของฉันมีความสุข ตอนนี้ฉันสนิทกับเพื่อนในกลุ่มและก็เริ่มมีเพื่อนในห้องบ้างแล้ว การเรียนก็โอเคไม่มีอะไรมาก ฉันเลือกวิชาเอกเป็นวิชาขับร้องโดยที่โบมีและนัมจูก็เรียนเอกเดียวกับฉัน และยังได้อยู่ห้องเดียวกันด้วย(ห้อง B) ส่วนโชรงกับนาอึนเรียนห้อง A และฮายองเรียนม.4 ห้อง A (ทั้งสามคนเรียนเอกเต้น)
 
 
ว่าแต่วันนี้ทำไมคนโรงเรียนดูวุ่นวายจังนะ โดยเฉพาะกลุ่มผู้หญิงต่างนั่งจับกลุ่มคุยกันและกริ๊ดกราดแทบจะพร้อมกัน ยังกะคุยเรื่องเดียวทั้งโรงเรียนยังนั้นแหละ แต่ชังเถอะอาจารย์ก็ยังไม่มาและเพื่อนฉันก็ไปไหนไมรู้นอนรอล่ะกัน
 
 
ฉันนอนพลิกไปพลิกมา มาได้สักพัก ก็ไม่ง่วงซะที ออกไปเดินเล่นรอบโรงเรียนดีกว่า (^_^)
           แหม่....โรงเรียนที่นี่มันกว้างใหญ่จริงๆ ตั้งแต่ตอนวันแรกจนถึงวันนี้ ฉันก็ยังเดินไม่ทั่วโรงเรียนซะที  อ่อ!!ลืมบอกไปว่าฉันเพิ่งรู้ว่ายัยประธานหน้าโหดเพื่อนฉัน(โชรง)เป็นลูกผู้อำนวยการหรือเจ้าของโรงเรียนนี้!!!   ถึงว่าทุกคนในโรงเรียนถึงได้เกรงใจ(กลัว) ยัยโชรง กันหมด
 
 
           ฉันเดินมาได้สักพักก็รู้สึกเหมือนว่ามีคนเดินตาม ตอนแรกฉันก็ทำเป็นไม่สนใจคิดว่าแค่รู้สึกไม่เอง แต่พอเดินมาเรื่อยๆ ก็ยังรู้สึกอยู่ไม่ได้การล่ะ ฉันจะต้องจับให้ได้เลยว่าเป็นใคร คงจะคิดว่าฉันเป็นเด็กใหม่ ละซิ! รู้จักคนอย่างจองอึนจีน้อยไป หึ!
 
 
“...เฮ้ย....ไปไหนแล้ววะ”
 
 
“ย้า!”   ฉันออกจากที่ซ่อนและเดินมาสะกิดหลังไอโรคจิตที่เดินตามฉัน
 
 
“...อะ...เธอ....”
 
 
“ใช่ฉันเอง...อัยโรคจิต!!!!”
 
ปลั้กกกกกกก!!!!!
 
 
“โอ้ยยยยยยยยยยย” 
 
 
พออัยหมอนั่นหันฉันก็ปล่อยหมัดลงไปที่หน้าของมันทันที
 
 
 
“เฮ้ยยย!!....เธอมาต่อยหน้าฉันทำไมว่ะ...โอ้ยย...”
 
 
 
“...ยังจะมีหน้ามาถามอีกนะอัยโรคจิต วันนี้ฉันจะส่งนายนอนในคุกให้ได้!!!!”
 
 
 
“เห้ๆๆ.....เดี๋ยวๆๆๆนะ....ใครโรคจิต”
 
“ก็นายไง...ฉันรู้นะว่านายเดินตามฉันมาตั้งแต่ตรงหน้าตึกแล้ว”
 
 
 
“เฮ้ย..รู้ได้ไงว่ะ”
 
 
“นั้นไง!!..นายยอมรับแล้ว” หึฉันว่าแล้ว วันนี้นายไม่รอดแน่!!
 
 
“เฮ้ย!!...มันไม่ใช่แบบนั้น...คือฉันเดินตามเธอก็จริงแต่ว่า.....มันไม่ใช่อย่างที่เธอเข้าใจละกัน”
 
 
“ถ้าไม่ใช่แล้วจะเดินตามฉันมาทำไม...ถ้านายไม่บอกมาว่าเดินตามฉันมาเพราะอะไร ฉันจะร้องให้คนมาช่วยเดี๋ยวนี้!!!” 
 
หนอยยยย....ทำไมจะบอกไม่ได้ว่าเดินตามฉันมาทำไม....จริงๆแล้วก็คงจะจนมุมจนแถไม่ถูกล่ะสิ!!
 
 
“..อ...เอออ...คือ...” 
เมื่อเห็นท่าว่าคนตรงหน้าจะไม่สามารถหาเหตุผล มาลบล้างความผิดได้ ฉันก็เลยตัดสินใจตะโกนขอให้คนช่วยทันที!!!
 
 “ช่วยด้วยค่ะๆๆ ๆๆๆๆๆ.....ค้าาาา.....”
 
 
“เฮ้ย!!”
 
 
 
        พอเห็นว่าหมอนั้นทำท่าทางลุกลี้ ลุกลน ทำหน้าตกใจที่ฉันตะโกนจริงๆ ก็ยิ่งทำให้ฉันมั่นใจว่าอัยหมอนี่ ต้องเป็นโรคจิตอย่างที่ฉันว่าไว้อย่างแน่นอน!!
 
 
“มีโรคจิตเข้ามาในโรงเรียนค่าาา......ช่วยด้...อุบ”  อัยหมอนั่นรีบพุ่งเอามือมาปิดปากฉันนนนน 
 “อ่อย...อั้น...อ้ะ!!!” (ปล่อยฉันนะ) ฉันกำลังดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของหมอนั่น แต่ไม่ว่าจะทำยังไง
ฉันก็ไม่สามารถสู้แรงหมอนี่ได้เลย
 
 
 
“เฮ้ย!!..ก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่โรคจิต”
 
“......”
 
“เห้ยย...ฉันจะปล่อยเธอก็ได้...แต่เธอจะต้องสัญญาก่อน...ว่าจะไม่ร้องแล้วเราก็มาคุยกันดีๆ...โอเค!”
 
 
“ ( - _ - ) ( _ _ ) ( - _ - )”
 
 
“อย่าร้องนะ..”
 
และหมอนั้นก็ปล่อยฉันเป็นอิสระ ฉันเอามือเช็ดปากที่อัยหมอนั่นเอามือมาปิดปากฉัน อี้.. สกปรก
 
 
“เอาล่ะฉันว่า...เรามาคุยกันดีๆนะ”
 
 
“ใครบอกว่าฉันจะคุยกับนาย....อัยโรคจิตตต!!!”
 
 
พลั้กกกกกก
 
“อ๊ากกก....ยัยบ้าโหด ฉันสัญญาเลยว่า ถ้าฉันลุกขึ้นไปได้เธอได้ตายแน่นนน!!!!!”
 
“ได้เลย....แต่นั้นต้องเป็นหลังจากที่นายได้ เข้าห้องปกครองไปก่อนนะ....ฉันจะเอาเรื่องให้นายได้เข้าคุกไม่ได้ออกง่ายๆ แน่!!!”
 
 
หมอนั่นพยายามด่าแช่งฉัน แต่ฉันไม่สนใจหรอก หึ!!...นายได้นอนคุกยาวแน่คอยดู รีบไปหาคนมาช่วยพาอัยโรคจิตไปส่งให้ยัยโชรงจัดการดีกว่า
 
 
“ยัยโหด..ฉันบอกว่าให้มาคุยกันก่อนไง...เฮ้ยย!!!!!”
 
 
“กริ้ดดดดดด!!!”
 
 
อุ๊บ!!!
ฉันกำลังจะเดินออกไปหาคนมาช่วย แต่อยู่ๆ ก็มีมือที่ต้องเป็นของอัยโรคจิตที่นอนอยู่ตรงพื้นอย่างแน่นอน มาดึงขาของฉันจนเสียหลักล้มลงไปทับกับร่างของนายนั่น ร่างกายก็ไม่ได้เจ็บอะไรนะ
 
แต่เอ๋!!.....ทำไมฉันรู้สึกปากฉันจะติดกับอะไรไม่รู้นุ่มๆ...และเหมือนได้กลิ่นลูกอมรสมิ้นด้วยนะ
 
พอฉันลืมตาขึ้นมาก็พบว่าหน้าของฉันติดกับนายนั่นเลย และดวงตาของนายนั้นก็เบิกกว่าแบบตกใจสุดๆ อีกด้วย!! และแน่นอนปากของฉันกำลังประกบกับเขาอยู่....
 
 
 
“O _ O”
 
 
“O _ O”
 
 
 
ฉันกับหมอนั่นกำลังจูบกัน!!......
 
 
พลั้กกก!!!
 
“อ้ากกกก!!”
 
 
 
พอทันที....ที่ฉันได้สติ ฉันก็ปล่อยหมัดใส่หมอนั่นทันที
 
 
 
“ก..กริ๊ดดดดดดดดดดดด อ้ายยยยย โรคคคคจิตตตตตตต”
 
 
 
 
นี่มัน....จูบแรกของฉันนะโว้ยยยยยยยยย!!!!!!!!!
 
 
 
หลังจากตอนหน้า ก็จะเริ่มมีคู่อื่นออกมาแล้วนะค่ะ ยังไงก็อยากเพิ่งเบื่อกันนะ  ^_^
ถ้าอย่างจะเห็นโมเมนต์ของคู่ไหน ก็เสนอมาได้เลยค่ะ
ฝากติดตามต่อไปด้วยน้าาา....ขอบคุณค้าาาา.....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา