We Are Pink โครงการแลกเปลี่ยนรัก...ฉบับเด็กหอ

 

 

 

 

 

ณ   ACUBE HIGHSCHOOL

 

ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง....ตอนนี้พวกผมมาถึงที่ ACUBE เรียบร้อย หลังจากที่ถ่วงเวลามาได้อาทิตย์กว่า

 

กริ๊ดดด!!!ใครอ่ะ....หล่อจังเลย..หล่อทุกคนเลยอ่ะ...@?!@#$%^&*

 

 

ตลอดทางที่พวกผมเดินเข้ามาก็มีแต่เสียงกริ๊ดกราด ของนักเรียนหญิงที่นี่มาตลอดทาง จะกริ๊ดกันทำไมครับ

 

“น่ารำคาญจริงๆ....เดี๋ยวเอาไบกอนฉีดใส่เลย”

 

 

เออ...อัยโด้(คยองซู)ครับ...ผู้หญิงนะเว้ยไม่ใช่แมลงสาบ แต่ก็แอบเห็นด้วยนะ

 

“เฮ้ย...ฉันกับอัยยอลขอไปทัวร์โรงเรียนก่อนนะเว้ย” เสียงอัยแบคฮยอนตะโกนขึ้น

 

แน่หรอว่าพวกแกจะไปทัวร์โรงเรียนจริงๆ

“จะไปหลีหญิงอะดิมึง”

 

 

พูดถูกใจมากเลยจงอินเพื่อนรัก

 

 

“รู้ใจอีกและ....สนใจจะไปกับพวกฉันมั้ยล่ะอัยจงอิน”

 

 

“ไม่อ่ะ..ฉันจะดูไปห้องเรียน งั้นฉันขอแยกตัวเลยล่ะกัน”

 

“อ้าว..เฮ้ยๆๆ..แล้วใครจะไปห้องกิจการนักเรียนกับฉันอะ”

 

“ก็แกไง..อัยโฮพวกฉันแค่มาเป็นเพื่อนแกเฉยๆนะเว้ย ฉันไปละ”

 

“เฮ้ยๆๆ...เดี๋ยวดิว่ะ...เฮ้ยยยย” เสียงเรียกของผมดูเหมือนจะไม่ได้เข้าไปในหูของพวกมันเลย ผมได้แต่มองตามอัยคู่หูมหาภัยจนลับตาไปอย่างสิ้นหวัง....โธ่โว้ยย!!

 

 

 

“เฮ้ย!!...อัยฮุนนั่นแกจะไปไหนว่ะ”

 

ผมหันไปทักใครฮุนที่กำลังเดินออกไปจากกลุ่ม แต่สิ่งที่ได้รับคือ.....

 

“.............” ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก ตู๊ดๆ.....ๆๆ          

 

มันเดินออกไปโดยไม่แม้แต่จะหันมามองผมด้วยซ้ำ...ตกลงนี่ผมยังมีตัวตนอยู่มั้ยหรือเป็นแค่วิญาณสำหรับพวกมันเท่านั้น T^T

 

และตอนนี้ล้อมข้างผมก็ไม่มีใครอยู่แล้ว เพราะต่างสลายตัวหายกันไปหมด...ขอบใจนะเพื่อนรัก

 

“...เดี๋ยวฉันไปด้วยก็ได้” อัยลู่ฮานเป็นคนเดียวที่ยังเหลืออยู่ตรงนี้พูดขึ้น

 

 

“จริงดิ!!...โคตรรักมึงเลยว่ะ”  ผมพุ่งไปกอดมันทันทีอย่างดีใจ อย่างน้อยก็ยังมีคนมองเห็นผมบ้าง

ตอนนี้ผมโคตรรักมันเลย ให้ตายเถอะถึงมันจะเป็นคนที่ค่อนข้างจะเก็บตัว ไม่ค่อยพูด แต่เวลาที่เพื่อนเดือดร้อนมันจะช่วยเหลือทันทีโดยที่ไม่ต้องขอร้อน...อัยลู่แกคือเพื่อนอันดับ 1 ของฉัน ส่วนพวกแกที่เหลือจำไว้เลย!!

 

“เออๆๆ..ปล่อยกูได้แล้วโว้ย!! ขนลุกหมด” อัยลู่ผลักผมออกจากตัวมันอย่างขยะแขยง

 

“แหม่....ลู่ก้อออ..”

 

“กูเริ่มไม่อยากไปและ”

 

“อะๆ...โอเคๆกูไม่เล่นและ” แหม่เล่นแค่นี้ก็ไม่ได้ พ่อคนแมน!!!!

 

 

 

“เฮ้อ!!...กูปวดฉี่วะ....ขอไปห้องน้ำก่อนไปป่ะ”  หลังจากเดินมาได้สักพักอัยลู่ก็บ่นอยากเข้าห้องน้ำ

 

“เออๆ...ข้างหน้ามีตึกเรียนอยู่น่าจะมีห้องน้ำ”

 

“มึงไม่เข้าแน่นะ” อัยลู่ถามผมเมื่อมาถึงห้องน้ำแล้ว

 

“เออ..กูยังไม่ปวด...เดี๋ยวกูรอมึงอยู่หน้าห้องน้ำนี่แหละ”

 

ระหว่างรออัยลู่เข้าห้องน้ำ ผมก็มองดูบรรยากาศรอบข้าง อืม....ที่นี่ก็โอเคนะร่มรื่นดี ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่สวนสาธารณะมากกว่าเป็นโรงเรียน ถ้าไม่มีตึกเรียนอ่ะนะ

 

ผมใช้สายตามองไปเรื่อยๆ จนไปหยุดที่ผู้หญิงคนนึงที่เดินออกมาจากตึกเรียน เอะ!..ผู้หญิงคนนี้คุ้นๆ...อ้อ...ผู้หญิงที่ในรูปหน้าเว็บนี่....ตัวจริงดูดีกว่าในรูปอีกแหะ....ไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆผมเห็นเธอใกล้ขึ้นเรื่อยๆ....รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่อยู่ดีๆเธอก็หายตัวไปแล้ว...

 

เฮ้อทำไมผมมาอยู่ต่อนี้ได้ล่ะ ตอนนี้ผมควรที่จะยืนรออัยลู่อยู่หน้าห้องน้ำสิ...เฮ้อไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ยว่าตามเธอคนนั้นมาตั้งแต่ตอนไหน...อัยซูโฮเอ้ยทำตัวเป็นคนโรคจิตไปได้ ว่าแต่เธอคนนั้น.....

 

 

“...เฮ้ย....ไปไหนแล้ววะ”

 

 

“ย้า!”

อยู่ๆก็มีมือมาสะกิดหลังของผม ผมเลยหันหน้าไปก็พบว่า....

 

 

“...อะ...เธอ....”

 

เธอคนนั้นนี่!!! ทำไมอยู่ๆ เธอถึงได้มาทักผมล่ะ

 

 

“ใช่ฉันเอง...อัยโรคจิต!!!!”

 

ปลั้กกกกกกก!!!!!

 

 

“โอ้ยยยยยยยยยยย” 

 

 

 

“เฮ้ยยย!!....เธอมาต่อยหน้าฉันทำไมว่ะ...โอ้ยย...”

เฮ้ยไรวะเนี่ย!!!อยู่ๆเธอคนนั้นก็ปล่อยหมัดมาที่หน้าผมทันที โดยที่ผมยังตั้งตัวไม่ทันเลยทีเดียว ผมไปทำอะไรให้เรายังไม่เคยคุยกันเลยนะครับ เอะ!!..หรือว่าเธอจะรู้ว่าผมไปเปิดดูประวัติของเธอที่หน้าเว็บของโรงเรียนทุกวันนะ...

 

 

 

“...ยังจะมีหน้ามาถามอีกนะอัยโรคจิต วันนี้ฉันจะส่งนายนอนในคุกให้ได้!!!!”

 

 

 

“เห้ๆๆ.....เดี๋ยวๆๆๆนะ....ใครโรคจิต”

 

โรคจิตเลยอ่อวะ..แค่ดูรูปกับประวัติของเธอทุกวันเองนะเว้ย..ตกลงเธอรู้อ่อวะ

 

“ก็นายไง...ฉันรู้นะว่านายเดินตามฉันมาตั้งแต่ตรงหน้าตึกแล้ว”

 

 

“เฮ้ย..รู้ได้ไงว่ะ”

 

ผมโพล่งออกมาอยากตกใจ..ถึงผมจะละเมอเดินตามเธอมาก็เถอะ...แต่ก็ไม่น่าจะทำให้เธอรู้ตัวได้หรอก...มั้ง แต่ตกลงเธอคงไม่รู้เรื่องนั้นหรอกนะ

 

“นั้นไง!!..นายยอมรับแล้ว” หึฉันว่าแล้ว วันนี้นายไม่รอดแน่!!

 

 

“เฮ้ย!!...มันไม่ใช่แบบนั้น...คือฉันเดินตามเธอก็จริงแต่ว่า.....มันไม่ใช่อย่างที่เธอเข้าใจละกัน”

 

จะให้บอกไปได้ไงล่ะว่าผมละเมอเดินเธอมามันน่าอายนะเว้ย...แต่ยังไงก็ห่างกับคำว่าโรคจิตอะนะ

 

“ถ้าไม่ใช่แล้วจะเดินตามฉันมาทำไม...ถ้านายไม่บอกมาว่าเดินตามฉันมาเพราะอะไร ฉันจะร้องให้คนมาช่วยเดี๋ยวนี้!!!” 

 

“..อ...เอออ...คือ...” 

 

จะบอกว่าอะไรดีว่ะ...จะบอกว่าเธอทำของตกก็ไม่ได้...ทำไงผมถึงจะหลุดจะข้อหาโรคจิตดี

 

 “ช่วยด้วยค่ะๆๆ ๆๆๆๆๆ.....ค้าาาา.....”

 

 

“เฮ้ย!!”  ร้องจริงอ่อว่ะ ทำไงดีวะเนี่ย....

 

“มีโรคจิตเข้ามาในโรงเรียนค่าาา......ช่วยด้...อุบ” 

 

 “เฮ้ย!!..ก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่โรคจิต”

 

“อ่อย...อั้น...อ้ะ!!!” (ปล่อยฉันนะ)

 

ผมไม่รู้จะทำยังไงดี...เลยพุ่งเอามือไปปิดปากเธอคนนั้นให้เงียบเสียงก่อนยังไงก็ต้องทำให้เงียบก่อนแล้วค่อยมาตกลงกันว่าแต่...ตัวหอมเหมือนกันนะเนี่ย เอ้อ!!ไม่ใช่และ...

 

“......”

 

“เห้ยย...ฉันจะปล่อยเธอก็ได้...แต่เธอจะต้องสัญญาก่อน...ว่าจะไม่ร้องแล้วเราก็มาคุยกันดีๆ...โอเค!”

 

หลังจากที่เธอคนนั่นดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของผมได้สักพัก ก็หยุดสงสัยคงจะเหนี่อย ผมก็เลยปล่อยเธอเป็นอิสระเพื่อที่จะได้มาคุยกันดีๆ....แต่ต้องแน่ใจก่อนว่าเธอจะไม่ร้อง...ผมเลยของร้องให้เธอไม่ร้อง

 

“ ( - _ - ) ( _ _ ) ( - _ - )”

 

 

“อย่าร้องนะ..”  ผมย้ำคำถามเดิมกับเธออีกครั้ง ก่อนจะปล่อยเธอเป็นอิสระ...แอบเสียดายเหมือนกันนะเนี่ย(ไม่ค่อยเหมือนโรคจิตเลยยยย)

 

ผมมองเธอคนนั้นที่กำลังเอามือเช็ดปากตัวเองด้วยท่าทีรังเกียจได้ชัด....เห้อออ...เจ็บปวดนิดๆนะ เจอกันครั้งแรกไม่ควรจะเป็นแบบนี้แส่!!!

 

“เอาล่ะฉันว่า...เรามาคุยกันดีๆนะ”

 

หลังจากที่เห็นว่าเธอน่าจะพร้อมคุยกับผมแล้ว ผมก็เลยชวนเธอคุยสะเลย..เอาว่ะความจริงก็ได้..แต่บอกแค่ครึ่งเดียวล่ะกัน

 

 

“ใครบอกว่าฉันจะคุยกับนาย....อัยโรคจิตตต!!!”

 

 

พลั้กกกกกก

 

“อ๊ากกก....ยัยบ้าโหด ฉันสัญญาเลยว่า ถ้าฉันลุกขึ้นไปได้เธอได้ตายแน่นนน!!!!!”

 

 

แต่แทนที่ยัยนั้น(เปลี่ยนศัพท์นามทันทีหลังจากที่เริ่มมีน้ำโห) จะยอมคุยกับผมดีๆ กับแตะมาที่จุดศูนย์กลางของผมอีก....เธอไม่ตายดีแน่ยัยโหด...โอ้ยยยย...จะเป็นหมันมั้ยเนี่ยย

 

 

“ได้เลย....แต่นั้นต้องเป็นหลังจากที่นายได้ เข้าห้องปกครองไปก่อนนะ....ฉันจะเอาเรื่องให้นายได้เข้าคุกไม่ได้ออกง่ายๆ แน่!!!”

 

เฮ้อ...ผมไม่ยอมให้ยัยนั่นไปทั้งๆที่ยังเข้าใจผมผิดหรอกนะ...แต่จะทำไงว่ะ...โอ้ยยยเจ็บจนลุกไม่ขึ้นเลยวะ...

 

“ยัยโหด..ฉันบอกว่าให้มาคุยกันก่อนไง...เฮ้ยย!!!!!”

 

 

“กริ้ดดดดดด!!!”

 

 

อุ๊บ!!!

 

ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยได้แต่ เอามือไปคว้าขาข้างนึงของยัยนั่นไว้ แต่เพราะผมออกแรงมากไปหน่อยเลยทำให้ยัยนั้นเสียหลักล้มลงมาทับตัวผม...แต่มันม่สำคัญเท่าตอนนี้ไม่เพียงแต่ตัวของยัยนั้นทับตัวผมเท่านั้นแต่ปากของเธอก็อยู่บนปากผมด้วย!!!!

 

“O _ O”

 

 

“O _ O”

 

 

เราสองคนยังไม่มีใครขยับไปไหน...ผมรู้แต่ว่าอยากจะหยุดเวลาตรงหน้าให้นานที่สุดแต่ว่า.....

 

พลั้กกก!!!

 

“อ้ากกกก!!”

 

 

 

พอทันทีที่ดูเหมือนว่าเธอจะได้สติ เธอก็ผลักผมออกก่อนจะปล่อยหมัดมาที่หน้าผมอีกครั้ง....โอ้ยยยย!!!!.....เจ็บนะเว้ยยยจะโหดไปไหนเนี่ยยย ดันต่อยมาซ้ำรอยเดิมอีก

 

 

 

“ก..กริ๊ดดดดดดดดดดดด อ้ายยยยย โรคคคคจิตตตตตตต”

 

 

 

เสียงยัยนั่นตะโกนขึ้นอย่างโมโห....เห้อออแล้ววันนี้จะเคลียร์กันรู้เรื่องมั้ยเนี่ยยยย....

เจอกันครั้งแรกมันต้องไม่ใช่แบบนี้แส่!!!!.....

แต่จูบเมื่ออีกก็ไม่เลวเลยนะ....นี่พูดเลย.....

จบไปแล้วอีกตอนไม่รู้ว่ายังมีคนติดตามอยู่ไหม

ในตอนหน้าจะเป็นคู่ของใครก็รอลุ้นกันได้

เรื่องนี้คู่อึน-โฮเป็นคู่หลักค่ะ ส่วนคู่อื่นๆ

ก็แล้วแต่อารมณ์ เพราะเรื่องนี้แต่สด

สามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอด

ยังไงก็ฝากตามด้วยนะคะ...