Agreement เล่ห์เหลี่ยมร้ายหักเหลี่ยมรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"3 เืดือน"ทันทีที่แก้วออกมาโทโมะก็พูดขึ้น แก้วได้แต่หันมามองโทโมะอย่างงๆ
 
 
 
 
 
 
"อะไรของนะ...คุณ?"แก้วเดินมาถามแล้วเลิกคิ้วงงๆ
 
 
 
 
 
 
"3 เดือนแล้วผมจะหย่าให้"โทโมะพูดอีก แก้วถึงกับอ๋อในใจเลยทีเดียว
 
 
 
 
 
 
"..?.."
 
 
 
 
 
 
"ผมรู้คุณมีแฟนอยู่แล้ว"โทโมะพูดอีก
 
 
 
 
 
 
"รู้แล้วทำไมยังมาแต่งกับชั้นล่ะ"แก้วถาม
 
 
 
 
 
 
"ผมว่าเรื่องนี้เราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ"โทโมะพูด แก้วทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก แต่ก็ต้องทำเป็นเข้าใจเพราะไม่รู้ว่ากาญไปคุยอะไรไว้บ้าง
 
 
 
 
 
 
"อื้มตามนั้น แต่ทำไมต้อง 3 เดือน ไม่นานไปหรอ"แก้วถาม
 
 
 
 
 
 
"2 เดือน 1 เดือนมันก็ดูจะน้อยเกินไป ผมน่ะไม่อยากเป็นขี้ปากของใคร 3 เดือนกำลังดี"โทโมะบอกเหตุผล
 
 
 
 
 
 
"อือ...ก็ได้ 3 เดือนก็ 3 เดือน"แก้วพูดแล้วพยักหน้าก่อนจะมานั่งบนเตียงแล้วฟุ่มตัวนอน โทโมะที่นั่งอยู่ก่อนแล้วมองแก้วที่นอนราบไปแล้วก็จะโน้มตัวไปปิดไฟแต่แก้วกลับเด้งตัวขึ้นมากะทันหัน
 
 
 
 
 
 
"นี่คุย อย่าลุกขึ้นผึ่งผังแบบนี้สิ ผมตกใจหมด"โทโมะพูดแอบดุๆ
 
 
 
 
 
 
"นายกำลังจะทำอะไรน่ะเมื่อกี้"แก้วถามแล้วหลี่ตามองโทโมะ
 
 
 
 
 
 
"ปิดไฟสิครับ นี่คุณแรกผมนายอีกแล้วนะ"โทโมะพูดแก้วตายิ้มแหย่ๆทันที
 
 
 
 
 
 
"แล้วคุณจะนอนบนนี้เนี้ยนะ?"แก้วถาม
 
 
 
 
 
 
"ใช่ จะให้ผมไปนอนไหนล่ะ พื้นงั้นหรอ"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
"ใช่"แก้วตอบอย่างไม่คิด
 
 
 
 
 
 
"ห๊ะ?"โทโมะถึงขั้นร้องห๊ะออกมาทันที
 
 
 
 
 
 
"คุณไปนอนข้างล่าง"แก้วพูดซ้ำอีก
 
 
 
 
 
 
"ไม่ไว้ใจผม?"โทโมะพูดแล้วมองหน้าแก้วนิ่งๆ
 
 
 
 
 
 
"ไม่รู้ล่ะ ในระยะเวลา 3 เดือน คุณห้ามทำอะไรชั้น ถ้าชั้นไม่ได้บอก"แก้วพูดแล้วชี้หน้า
 
 
 
 
 
 
"แล้วถ้าคุณทำอะไรผมล่ะ"โทโมะถามกลับ
 
 
 
 
 
 
"นี่คุณชั้นเป็นผู้หญิงนะ-_-"แก้วพูดแล้วทำหน้าเซ็งๆ
 
 
 
 
 
 
"ถ้าคุณนึกคึก"โทโมะพูดอีก
 
 
 
 
 
 
"พอเถอะชั้นเสียหายนะมาพูดแบบนี้ ชั้นไม่ทำอะไรนายแน่นอน มีแต่นายนั่นแหละห้ามทำอะไรชั้นเข้าใจมั้ย"แก้วพูดอีก
 
 
 
 
 
 
"ได้เสมอ"โทโมะตอบ
 
 
 
 
 
 
"และตลอดเวลาที่นอนด้วยกัน คุณต้องลงไปนอนข้างล่าง"แก้วพูดแล้วชี้ไปที่พื้นข้างเตียง
 
 
 
 
 
 
"ถ้าเพื่อความสบายใจก็ได้เสมอ"โทโมะพูดแล้วหยิบหมอนก่อนจะลงมาแล้ววางหมอนไว้บนพื้นระดังหัว
 
 
 
 
 
 
"พอใจมั้ยครับ?"โทโมะปัดหมอนแล้วมองขึ้นมาถามแก้ว
 
 
 
 
 
 
"ขอบคุณค่ะ"แก้วพูดแล้วยิ้มก่อนจะฟุบตัวนอนลง โทโมะมองแล้วส่ายหน้านิดๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ตกดึก...
 
 
 
 
 
 
ร่างกายสูงขาวพลิกตัวไปมาอย่าแปลกที่ แก้วที่ไม่ค่อยชินกับเตียงนอนใหม่ๆ แบบนี้ ทำให้เจ้าตัวนอนไม่หลับ แก้วจึงเด้งตัวลุกขึ้นมาในกลางดึงห้องมึดแต่ยังมองเก็นสลัวๆ สายตาจดจ้องไปที่ร่างสูงที่กำลังนอนหันหลังให้อยู่ แก้วเงยหน้าขึ้นมามองรอบๆห้อง อากาศในนี้เองก็เริ่มเย็นแล้ว คนตัวสูงข้างล่างก็ไม่มีผ้าห่มอีก
 
 
 
 
 
 
"จะหนาวมั้ยเนี้ย"แก้วพูดแล้วชะเง้อดูโทโมะ
 
 
 
 
 
 
"เอาเถอะ ไม่รู้ว่าวันนี้จะได้นอนรึเปล่า ผ้าห่มชั้นจะยกให้ก็แล้วกัน"แก้วพูดก่อนจะคลานลงมาจากเตียงแล้วดึงผ้าห่มของตัวเองลงมาก่อนจะค่อยๆ เอามาห่มให้โทโมะครึ่งตัว ก่อนจะเดินออกมานอกระเบียงของห้อง
 
 
 
 
 
 
"3 เดือน แค่นี้เองจิ๊บๆ"แก้วพูดแล้วเงยหน้ามองดาวที่ระยิบนะยับส่องแสงเล็กๆอยู่บนท้องฟ้านับพันดวง
 
 
 
 
 
 
"ปานนี้จะเป็นยังไงบ้างนะกาญ"แก้วบ่นแล้วมองดาวในยามค่ำคืนอย่างหลงไหล เพราะเวลาที่ไม่สบายใจเธอเองก็ชอบมองดาว เพราะมันทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น สงบและเงียบ
 
 
 
 
 
 
"ออกมายืนตากน้ำค้างแบบนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก"โทโมะพูดแล้วกอดอกพิงที่ประตูระเบียงมองแก้วที่กำลังหันหลังมองดาวอยู่
 
 
 
 
 
 
"นาย เอ้ย คุณทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ เมื่อกี้นายหลับแล้วไม่ใช่หรอ"แก้วพูดด้วยความตกใจ
 
 
 
 
 
 
"จะหลับได้ยังไง พื้นเเข็งซะขนาดนั้น"โทโมะบ่น
 
 
 
 
 
 
"อ๋อ ลืมไปคุณหนูอย่างคุณคงไม่เคยนอนพื้นสินะ"แก้วพูดแล้วยักไหล่
 
 
 
 
 
 
"แล้วคุณเคยนอนรึไง"โทโมะถามกลับ
 
 
 
 
 
 
"ไม่เคยอ่ะ-_-"แก้วตอบ
 
 
 
 
 
 
"แล้วนี่คุณลุกมาทำไม ข้างนอกมันหนาว"โทโมะพูดแล้วเอาผ้าห่มผืนเล็กมาคลุมตัวให้แก้ว
 
 
 
 
 
 
"ขอบคุณนะ แล้วคุณล่ะลุกมาทำไม มันหนาวนะ"แก้วสวนกลับบ้าง
 
 
 
 
 
 
"ผมชินแล้วล่ะ ผมว่าคุยไปนอนเถอะ"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
"นายก็ไปนอนสิ"แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
"รู้มั้ยไม่เคยมีใครไล่ผมเลยนะ"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
"อ้อ ชั้นควรดีใจชั้นเป็นคนแรกสินะ-_-"แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
"คุณควรจะไปนอน เพราะพรุ่งนี้อาจจะต้องตื่นแต่เช้า"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
"ทำไม บ้านคุณตื่นเช้าหรอ?"แก้วถาม
 
 
 
 
 
 
"ก็ไม่ขนาดนั้นแต่ 6 โมงเค้าก็ตื่นกันหมดแล้ว"โทโมะบอก
 
 
 
 
 
 
"โห่ 7 โมงชั้นยังนอนน้ำลายยืดอยู่เลย-_-"แก้วบ่นเบาๆคนเดียว
 
 
 
 
 
 
"อะไรนะครับ"โทโมะถามเพราะได้ยินไม่ชัด
 
 
 
 
 
 
"เปล่าๆ ก็ชั้นไม่คุ้นที่นี่นิ ถึงจะให้นอนยังไงมันก็ไม่หลับ สู้ให้มองดาวแบบนี้จนถึง 6 โมงยังดีกว่าเลย"แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
"ชอบมองดาวหรอ"โทโมะถามแล้วเดินมาหาแก้ว มือเท้าไปที่ขอบระเบียงแล้วเงยหน้ามองดวงดาวที่ระยิบะยับบนท้องฟ้า
 
 
 
 
 
 
"ชอบสิ มันสวยดี มองแล้วสบายตา สบายใจ เหมาะกับบรรยากาศแบบนี้ มืดๆ เงียบๆ สงบชั้นชอบมากเลยล่่ะ"แก้วพูดแล้วมองดาวเช่นเดียวกับโทโมะ โทโมะมองแก้วในมุมข้างก่อนจะเงยหน้าไปมองดางอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
"ผมจำได้ว่าคุณเคยบอกว่ากลัวความมืดนะ"โทโมะพูดแก้วถึงกับตาโตทันที
 
 
 
 
 
 
ตายล่ะลืมไปเลยว่ากาญกลัวความมืด ซวยแล้วไงเราตายๆ
 
 
 
 
 
 
แก้วรุกรี้รุกรนมองซ้ายมองขวาก่อนจะหันมามองหน้าโทโมะ โทโมะมองหน้าแก้วด้วยสายตาที่คาดเดาอยากดังเคย
 
 
 
 
 
 
"กะ ก็ คนเรามันก็ต้องมีกลัว มีหายกลัวบ้างสิ แหะๆ เมื่อก่อนน่ะกลัว แต่ตอนนี้เริ่มทำใจแล้วแล้วล่ะ แห่ะๆ เนาะๆ"แก้วพูดแล้วเกาหัวแก้เขิน
 
 
 
 
 
 
"ผมเองก็นอนไม่หลับเหมือนกัน ถ้างั้นผมขอดูดาวด้วยคน"โทโมะพูดก่อนจะนอนที่โซฟาตรงระเบียง
 
 
 
 
 
 
ทั้งคู่มองดาวบนท้องฟ้าอยู่เนินน่าน ด้วยรอบข้างที่เงียบสงัด ได้ยินเพียงเสีงลมที่พัดผ่านหู ตาจ้องมองไปที่ท้องฟ้า เฝ้ามองดวงดาวที่เปล่งแสงจากไกลๆ
 
 
 
 
 
 
"เมื้อยก็มานั่งด้วยกันสิ"โทโมะพูดเพราะเห็นแก้วยืนนานแล้ว
 
 
 
 
 
 
"ก็ได้ เมื้อยแล้วเหมือนกัน"แก้วพูดแล้วเดินลงมานั้งโซฟากับโทโมะแต่คนล่ะฟาก
 
 
 
 
 
 
"ผมไม่ปล้ำคุณหรอก เข้ามาใกล้ๆก็ได้"โทโมะพูดเพราะแก้วนั่งจนชิดอีกขอบ
 
 
 
 
 
 
"นี่นาย! พูดจาทะลึ่ง!"แก้่วว่า
 
 
 
 
 
 
"จะขยับไม่ขยับ ถ้านั่งท่านั้นนานๆ ตะคิวกินนะ"โทโมะพูดแหย่ๆ แก้วหย่อนหน้าแล้วขยับเข้ามาใกล้โทโมะ ก่อนทั้งคู่จะเงยหน้ามองดาวบนท้องฟ้า แก้วที่เหนื่อยอ่อนมาทั้งวันก็ฟุบหลับไปซบไหล่ของโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
มาแล้ววววววว ><
 
 
 
ไงล่าาาาา 5555 วันเข้าหอไม่ได้ทำอัลไลเล้ยยยยยยยย ดูดาวเสยๆ 555
 
 
 
เม้นเยอะๆน้าาาาา จุ๊บ 55