Agreement เล่ห์เหลี่ยมร้ายหักเหลี่ยมรัก
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 10.16 น.
แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 18.12 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5) ข้อตกลง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"3 เืดือน"ทันทีที่แก้วออกมาโทโมะก็พูดขึ้น แก้วได้แต่หันมามองโทโมะอย่างงๆ
"อะไรของนะ...คุณ?"แก้วเดินมาถามแล้วเลิกคิ้วงงๆ
"3 เดือนแล้วผมจะหย่าให้"โทโมะพูดอีก แก้วถึงกับอ๋อในใจเลยทีเดียว
"..?.."
"ผมรู้คุณมีแฟนอยู่แล้ว"โทโมะพูดอีก
"รู้แล้วทำไมยังมาแต่งกับชั้นล่ะ"แก้วถาม
"ผมว่าเรื่องนี้เราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ"โทโมะพูด แก้วทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก แต่ก็ต้องทำเป็นเข้าใจเพราะไม่รู้ว่ากาญไปคุยอะไรไว้บ้าง
"อื้มตามนั้น แต่ทำไมต้อง 3 เดือน ไม่นานไปหรอ"แก้วถาม
"2 เดือน 1 เดือนมันก็ดูจะน้อยเกินไป ผมน่ะไม่อยากเป็นขี้ปากของใคร 3 เดือนกำลังดี"โทโมะบอกเหตุผล
"อือ...ก็ได้ 3 เดือนก็ 3 เดือน"แก้วพูดแล้วพยักหน้าก่อนจะมานั่งบนเตียงแล้วฟุ่มตัวนอน โทโมะที่นั่งอยู่ก่อนแล้วมองแก้วที่นอนราบไปแล้วก็จะโน้มตัวไปปิดไฟแต่แก้วกลับเด้งตัวขึ้นมากะทันหัน
"นี่คุย อย่าลุกขึ้นผึ่งผังแบบนี้สิ ผมตกใจหมด"โทโมะพูดแอบดุๆ
"นายกำลังจะทำอะไรน่ะเมื่อกี้"แก้วถามแล้วหลี่ตามองโทโมะ
"ปิดไฟสิครับ นี่คุณแรกผมนายอีกแล้วนะ"โทโมะพูดแก้วตายิ้มแหย่ๆทันที
"แล้วคุณจะนอนบนนี้เนี้ยนะ?"แก้วถาม
"ใช่ จะให้ผมไปนอนไหนล่ะ พื้นงั้นหรอ"โทโมะพูด
"ใช่"แก้วตอบอย่างไม่คิด
"ห๊ะ?"โทโมะถึงขั้นร้องห๊ะออกมาทันที
"คุณไปนอนข้างล่าง"แก้วพูดซ้ำอีก
"ไม่ไว้ใจผม?"โทโมะพูดแล้วมองหน้าแก้วนิ่งๆ
"ไม่รู้ล่ะ ในระยะเวลา 3 เดือน คุณห้ามทำอะไรชั้น ถ้าชั้นไม่ได้บอก"แก้วพูดแล้วชี้หน้า
"แล้วถ้าคุณทำอะไรผมล่ะ"โทโมะถามกลับ
"นี่คุณชั้นเป็นผู้หญิงนะ-_-"แก้วพูดแล้วทำหน้าเซ็งๆ
"ถ้าคุณนึกคึก"โทโมะพูดอีก
"พอเถอะชั้นเสียหายนะมาพูดแบบนี้ ชั้นไม่ทำอะไรนายแน่นอน มีแต่นายนั่นแหละห้ามทำอะไรชั้นเข้าใจมั้ย"แก้วพูดอีก
"ได้เสมอ"โทโมะตอบ
"และตลอดเวลาที่นอนด้วยกัน คุณต้องลงไปนอนข้างล่าง"แก้วพูดแล้วชี้ไปที่พื้นข้างเตียง
"ถ้าเพื่อความสบายใจก็ได้เสมอ"โทโมะพูดแล้วหยิบหมอนก่อนจะลงมาแล้ววางหมอนไว้บนพื้นระดังหัว
"พอใจมั้ยครับ?"โทโมะปัดหมอนแล้วมองขึ้นมาถามแก้ว
"ขอบคุณค่ะ"แก้วพูดแล้วยิ้มก่อนจะฟุบตัวนอนลง โทโมะมองแล้วส่ายหน้านิดๆ
ตกดึก...
ร่างกายสูงขาวพลิกตัวไปมาอย่าแปลกที่ แก้วที่ไม่ค่อยชินกับเตียงนอนใหม่ๆ แบบนี้ ทำให้เจ้าตัวนอนไม่หลับ แก้วจึงเด้งตัวลุกขึ้นมาในกลางดึงห้องมึดแต่ยังมองเก็นสลัวๆ สายตาจดจ้องไปที่ร่างสูงที่กำลังนอนหันหลังให้อยู่ แก้วเงยหน้าขึ้นมามองรอบๆห้อง อากาศในนี้เองก็เริ่มเย็นแล้ว คนตัวสูงข้างล่างก็ไม่มีผ้าห่มอีก
"จะหนาวมั้ยเนี้ย"แก้วพูดแล้วชะเง้อดูโทโมะ
"เอาเถอะ ไม่รู้ว่าวันนี้จะได้นอนรึเปล่า ผ้าห่มชั้นจะยกให้ก็แล้วกัน"แก้วพูดก่อนจะคลานลงมาจากเตียงแล้วดึงผ้าห่มของตัวเองลงมาก่อนจะค่อยๆ เอามาห่มให้โทโมะครึ่งตัว ก่อนจะเดินออกมานอกระเบียงของห้อง
"3 เดือน แค่นี้เองจิ๊บๆ"แก้วพูดแล้วเงยหน้ามองดาวที่ระยิบนะยับส่องแสงเล็กๆอยู่บนท้องฟ้านับพันดวง
"ปานนี้จะเป็นยังไงบ้างนะกาญ"แก้วบ่นแล้วมองดาวในยามค่ำคืนอย่างหลงไหล เพราะเวลาที่ไม่สบายใจเธอเองก็ชอบมองดาว เพราะมันทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น สงบและเงียบ
"ออกมายืนตากน้ำค้างแบบนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก"โทโมะพูดแล้วกอดอกพิงที่ประตูระเบียงมองแก้วที่กำลังหันหลังมองดาวอยู่
"นาย เอ้ย คุณทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ เมื่อกี้นายหลับแล้วไม่ใช่หรอ"แก้วพูดด้วยความตกใจ
"จะหลับได้ยังไง พื้นเเข็งซะขนาดนั้น"โทโมะบ่น
"อ๋อ ลืมไปคุณหนูอย่างคุณคงไม่เคยนอนพื้นสินะ"แก้วพูดแล้วยักไหล่
"แล้วคุณเคยนอนรึไง"โทโมะถามกลับ
"ไม่เคยอ่ะ-_-"แก้วตอบ
"แล้วนี่คุณลุกมาทำไม ข้างนอกมันหนาว"โทโมะพูดแล้วเอาผ้าห่มผืนเล็กมาคลุมตัวให้แก้ว
"ขอบคุณนะ แล้วคุณล่ะลุกมาทำไม มันหนาวนะ"แก้วสวนกลับบ้าง
"ผมชินแล้วล่ะ ผมว่าคุยไปนอนเถอะ"โทโมะพูด
"นายก็ไปนอนสิ"แก้วพูด
"รู้มั้ยไม่เคยมีใครไล่ผมเลยนะ"โทโมะพูด
"อ้อ ชั้นควรดีใจชั้นเป็นคนแรกสินะ-_-"แก้วพูด
"คุณควรจะไปนอน เพราะพรุ่งนี้อาจจะต้องตื่นแต่เช้า"โทโมะพูด
"ทำไม บ้านคุณตื่นเช้าหรอ?"แก้วถาม
"ก็ไม่ขนาดนั้นแต่ 6 โมงเค้าก็ตื่นกันหมดแล้ว"โทโมะบอก
"โห่ 7 โมงชั้นยังนอนน้ำลายยืดอยู่เลย-_-"แก้วบ่นเบาๆคนเดียว
"อะไรนะครับ"โทโมะถามเพราะได้ยินไม่ชัด
"เปล่าๆ ก็ชั้นไม่คุ้นที่นี่นิ ถึงจะให้นอนยังไงมันก็ไม่หลับ สู้ให้มองดาวแบบนี้จนถึง 6 โมงยังดีกว่าเลย"แก้วพูด
"ชอบมองดาวหรอ"โทโมะถามแล้วเดินมาหาแก้ว มือเท้าไปที่ขอบระเบียงแล้วเงยหน้ามองดวงดาวที่ระยิบะยับบนท้องฟ้า
"ชอบสิ มันสวยดี มองแล้วสบายตา สบายใจ เหมาะกับบรรยากาศแบบนี้ มืดๆ เงียบๆ สงบชั้นชอบมากเลยล่่ะ"แก้วพูดแล้วมองดาวเช่นเดียวกับโทโมะ โทโมะมองแก้วในมุมข้างก่อนจะเงยหน้าไปมองดางอีกครั้ง
"ผมจำได้ว่าคุณเคยบอกว่ากลัวความมืดนะ"โทโมะพูดแก้วถึงกับตาโตทันที
ตายล่ะลืมไปเลยว่ากาญกลัวความมืด ซวยแล้วไงเราตายๆ
แก้วรุกรี้รุกรนมองซ้ายมองขวาก่อนจะหันมามองหน้าโทโมะ โทโมะมองหน้าแก้วด้วยสายตาที่คาดเดาอยากดังเคย
"กะ ก็ คนเรามันก็ต้องมีกลัว มีหายกลัวบ้างสิ แหะๆ เมื่อก่อนน่ะกลัว แต่ตอนนี้เริ่มทำใจแล้วแล้วล่ะ แห่ะๆ เนาะๆ"แก้วพูดแล้วเกาหัวแก้เขิน
"ผมเองก็นอนไม่หลับเหมือนกัน ถ้างั้นผมขอดูดาวด้วยคน"โทโมะพูดก่อนจะนอนที่โซฟาตรงระเบียง
ทั้งคู่มองดาวบนท้องฟ้าอยู่เนินน่าน ด้วยรอบข้างที่เงียบสงัด ได้ยินเพียงเสีงลมที่พัดผ่านหู ตาจ้องมองไปที่ท้องฟ้า เฝ้ามองดวงดาวที่เปล่งแสงจากไกลๆ
"เมื้อยก็มานั่งด้วยกันสิ"โทโมะพูดเพราะเห็นแก้วยืนนานแล้ว
"ก็ได้ เมื้อยแล้วเหมือนกัน"แก้วพูดแล้วเดินลงมานั้งโซฟากับโทโมะแต่คนล่ะฟาก
"ผมไม่ปล้ำคุณหรอก เข้ามาใกล้ๆก็ได้"โทโมะพูดเพราะแก้วนั่งจนชิดอีกขอบ
"นี่นาย! พูดจาทะลึ่ง!"แก้่วว่า
"จะขยับไม่ขยับ ถ้านั่งท่านั้นนานๆ ตะคิวกินนะ"โทโมะพูดแหย่ๆ แก้วหย่อนหน้าแล้วขยับเข้ามาใกล้โทโมะ ก่อนทั้งคู่จะเงยหน้ามองดาวบนท้องฟ้า แก้วที่เหนื่อยอ่อนมาทั้งวันก็ฟุบหลับไปซบไหล่ของโทโมะ
มาแล้ววววววว ><
ไงล่าาาาา 5555 วันเข้าหอไม่ได้ทำอัลไลเล้ยยยยยยยย ดูดาวเสยๆ 555
เม้นเยอะๆน้าาาาา จุ๊บ 55
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
