Agreement เล่ห์เหลี่ยมร้ายหักเหลี่ยมรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
งานมงคลของเขื่อนและเฟย์ถูกจัดขึ้นในโรงแรมหรูแห่งหนึ่งภายในงานถูกตกแต่งด้วยดอกกุหลาบสีขาวสวยทั้งงาน มองไปก็เห็นเป็นซุ้มไว้ถ่ายรูปเต็มไปหมด และทั้งหมดนี่เป็นความคิดของเฟย์ล้วนๆ เพราะเจ้าตัวอยากจะได้รูปเยอะๆในวันเเต่งงาน
 
 
 
 
 
 
แก้วที่ถูกแต่งตัวให้เป็นหญิงตามที่เคยชุดขาวเลยเขามาไม่มากผมถูกปล่อยออกมาใบหน้าถูกแต่งอ่อนๆไม่จัดมาก ในวันนี้เธอเข้ามาในงานในฐานะเพื่อนเข้าสาวอีกคน แก้วมองทั่วงานก็อมยิ้มเมื่อเห็นดอกไม้สีขาวสวยสะดุดตา
 
 
 
 
 
 
ตอนนี้เธออยู่บนเวทีที่กำลังทำพิธีแต่งงานตามประเพณี มองเพื่อนสนิทอย่างเหย์กำลังมีความสุขสายตาเลื่อนมองไปเรื่อยๆก็สะดุดที่โทโมะที่ยืนตรงข้ามกับเธอพอดีเขากำลังมองเธอเหมือนอย่าที่เธอมองเขาตอนนี้ ใบหน้าเข้มมองนิ่งอมยิ้มนิดๆแล้วมองแก้วหัวจรดเท้า แก้วเองที่ถูกมองอย่างรู้ตัวก็ขัดๆเขินขยับตัวนู่นนี่เบาๆ
 
 
 
 
 
 
"โอ้ย แก้วเหยียบเท้าฟางทำไม"ฟางร้องเบาๆเมื่อแก้วยุ๊กยิกจนไปเหยีบเท้าฟางเข้าจังๆ
 
 
 
 
 
 
"ขะ ขอโทษๆ ไม่ได้ตั้งใจ"แก้วพูดเเล้วยิ้มเจื่อนๆก่อนจะมองงานต่อ
 
 
 
 
 
 
พิธีทุกอย่างถูกจัดเสร็จตามประพณีเหลือก็แต่เจ้าสาวโยนดอกไม้เท่านั้น ตอนนี้สาวๆภายในงานแทบทุกคนไปรวมกันที่ข้างล่างจนหมดเมื่อรอดอกไม้ที่จะถูกเฟย์โยนลงมา
 
 
 
 
 
 
"พวกแกสองคนก็ลงไปสิ"เฟย์กันมาพูดเเล้วแซะแก้ว
 
 
 
 
 
 
"ไม่อะแก้วไม่อยากแต่งงานอีกรอบ"แก้วพูดเเล้วยิ้มขำๆก่อนจะมองไปทางอื่นอย่างซึมๆ
 
 
 
 
 
 
"ฟางก็ไปสิ"แก้วแซะฟางต่อ
 
 
 
 
 
 
"บะ บ้าไม่เอาหรอก ไปก็ไม่ได้"ฟางพูดเเล้วมองไปทางอื่นซึ่งไปสะดุดกับสายตาป๊อปปี้ที่มองอยู่พอดี
 
 
 
 
 
 
"แน่ะก็แสดงว่าในใจก็อยากได้ใช่มั้ยล้าา"แก้วแซะฟางจนใบหน้าฟางเริ่มแดงซ่าน
 
 
 
 
 
 
"ไอ้บ้า"ฟางพูดเเล้วตีไหล่แก้ว แก้วมองยิ้มๆก่อนจะดันฟางให้ไปอยู่รวมกันผู้หญิงที่รอดอกไม้
 
 
 
 
 
 
"เห้ยยย"ฟางร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ
 
 
 
 
 
 
"จะโยนเเล้วน้าาาาา"
 
 
 
 
 
 
ฟู้บ~
 
 
 
 
 
 
ดอกไม้ในมือช่อเล็กไม่ใหญ่มากถูกโยนออกมาจากมือเฟย์ที่หันหลังเเล้วโยนดอกไม้มา สาวๆรุมแย่งกันเเต่ก็ถูกโยนข้ามหัวไปหมดเพราะเเรงเฟย์อาจจะโยนแรงไปรึเปล่าไม่รู้
 
 
 
 
 
 
หมับ!
 
 
 
 
 
 
ฟางที่ยืนอยู่ชข้างหลังก็รับดอกไม้พอดี ฟางตาโตด้วยความตกใจไม่คิดว่าดอกไม้จะมาลงที่ตัวเองจังๆแบบนี้
 
 
 
 
 
 
"เห้ย ฟาง..!"แก้วเเละเฟย์พูดพร้อมก่อนก่อนจะหัวเราะคิกคักออกมา
 
 
 
 
 
 
"หาเจ้าบ่างด่วนๆ"เขื่อนตะโกนลงมาเเล้วหัวเราะคิกคักกับเฟย์ แก้มมองเขื่อนกับเฟย์แล้วก็อมยิ้มตาม
 
 
 
 
 
 
"ได้ไงวะ"ฟางพูดเเล้วมองดอกไม้ในือ เสียงโห่ร้องของสาวๆในงานต่างโห่ด้วยความเสียดาย
 
 
 
 
 
 
"นี่"ป๊อปปี้พูดเเล้วใช้ไหล่สะกิดฟาง
 
 
 
 
 
 
"อะ อะไรของนาย"ฟางพูดเเล้วมองหน้าป๊อปปี้ ป๊อปปี้ก็ส่งยิ้มหวานให้
 
 
 
 
 
 
"อีกไม่นานเนาะ เดี๋ยวได้โยนดอกไม้กับเขาบ้าง"ป๊อปปี้พูดเเล้วยิ้มเขินๆ
 
 
 
 
 
 
"บะ บ้าพูดอะไร!"ฟางพูดเเล้วตีไหล่ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
"ฮิ้วววววววววววว~"เสียงคนในงานโห่ร้องให้ป๊อปปี้และฟาง ฟางมองรอบงานก่อนจะยิ้มเขินๆ
 
 
 
 
 
 
"ไอ้บ้า อาบคนอื่นเค้ามาพูดอะไรตอนนี้เล่าา!"ฟางพูดเเล้วชนไหล่ป๊อปปี้ก่อนจะเดินหนีออกไปเพื่อหลบเสียงโห่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แก้วทอดมองไปรอบๆเห็นแม่น้ำเป็นสายทอดยาว เธอนั่งอยู่คนเดียวหลังจากออกมาจากงาน สายผมพัดผมที่ปกปิดใบหน้าบางส่วนออกจนหมด
 
 
 
 
 
 
รอยยิ้มเกิดขึ้นที่ริมฝีปากแก้วอย่างเห็นได้ชั้น แก้วสูดอากาศหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพ้นมันออกมาเเล้วก้มลงมองชุดของตัวเอง
 
 
 
 
 
 
ฟุ่บ~
 
 
 
 
 
 
แก้วรีบหันไปมองข้างตัวทันทีเมื่อรู้สึกว่ามีใครมานั่งด้วยอีกคน
 
 
 
 
 
 
"ทำไมมานั่งคนเดียวละครับ"โทโมะพูดเเล้วยิ้มให้แก้ว
 
 
 
 
 
 
"คุณ"แก้วมองอึ้งๆ
 
 
 
 
 
 
...เขาตามเรามาได้ยังไง
 
 
 
 
 
 
"ในงานก็ไม่ยอมมาอยู่กับผม เป็นอะไรรึเปล่า"โทโมะถามเเล้วมองหน้า
 
 
 
 
 
 
"เปล่าค่ะ"แก้วพูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
"สบายดีมั้ย"โทโมะพูดเเล้วมองยิ้มๆ
 
 
 
 
 
 
"สบายดีค่ะ แล้วคุณละเป็นยังไงบ้าง"แก้วถามกลับตามมารยาท
 
 
 
 
 
 
ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมเขาสองคนถึงถามกันแบบนี้เพราะพวกเขาหย่ากันเเล้วเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน มันครบกำหนดที่ตกลงกันไว้ ในเมื่อตกลงก็ต้องทำ ถึงเเม้ว่าพวกเขาจะไม่อยากทำก็เถอะ
 
 
 
 
 
 
"งั้นชั้นเข้าไปในงานก่อนนะ"แก้วพูดเเล้วลุกหนี
 
 
 
 
 
 
ไม่อยากเจอ...
 
 
 
 
 
 
..ไม่อยากเจอเขา
 
 
 
 
 
 
ไม่อยากได้ยิน...
 
 
 
 
 
 
...แม้แต่เสียง
 
 
 
 
 
 
"ผมคิดถึง!"โทโมะตะโกนออกไปแล้วยืนมองแก้วที่กำลังจะเดินหนีเขาไปอีก...
 
 
 
 
 
 
กึก!
 
 
 
 
 
 
แก้วหยุดทุกอย่างอย่างอัตโนมัติสองเท้าไม่ก้าวออกไปเลยเเม้เเต่น้อย เพียงเพราะถอยคำแค่นั้น
 
 
 
 
 
 
เดินสิแก้ว...เดินต่อ
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"คิดถึง...คิดถึงจะตายอยู่เเล้ว"โทโมะพูดเเล้วมองแก้วจากด้านหลัง
 
 
 
 
 
 
ตึกตัก...ตึกตัก
 
 
 
 
 
 
เสียงหัวใจเจ้ากรรมเต้นดังระงมภายในหูได้ยินเสียงหัวใจเต้นชัดเจน
 
 
 
 
 
 
"..."
 
 
 
 
 
 
"กลับมา..กลับมาได้มั้ย"
 
 
 
 
 
 
ขวับ!
 
 
 
 
 
 
"ฮึก.." แก้วหันกลับมามองโทโมะก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างห้ามไม่ได้ แก้ววิ่งเข้าไปกอดโทโมะอย่างตั้งใจ โทโมะเองอึ้งๆ ก่อนจะยกมือขึ้นมากอดแก้วกลับ
 
 
 
 
 
 
"คนบ้า ชั้นก็คิดถึงคุณ"แก้วพูดเเล้วยิ้มทั้งน้ำตาก่อนจะกอดโทโมะแน่นขึ้น
 
 
 
 
 
 
"ฮิ้วววววววว~"เสียงโห่ดังขึ้นทำให้แก้วกับโทโมะผละออกจากกันเเล้วหันไปมอง เจอกลุ่มผู้คนมากมายโดยมีเขื่อนเฟย์ ป๊อปปี้ฟางอยู่ข้างๆ ก่อนจะโยนกรีบกุหลาบให้ลมพัใส่ทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
"แต่งอีกรอบ แต่งเลย แต่งเลย แต่งลย"เสียงผู้คนมากมายพูดขึ้นพร้อมกัน
 
 
 
 
 
 
"ไงละครับ แต่งรึเปล่า"โทโมะพูดเเล้วคุกเข่าลงก่อนจะยื่นแหวนให้แก้วเเล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
"ไอ้บ้า"แก้วพูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
"จะเเต่งรึเปล่า.."โทโมะพูดเเล้วมอง เสียงเชียร์ก็ดังขึ้นต่อเนื่อง
 
 
 
 
 
 
"แต่งเลยแก้ว"เสียงของกาญดังขึ้นแก้วรีบหันไปมองกันทีก่อนจะห็นแม่เดินออกมาจากหลังกาญ
 
 
 
 
 
 
"แต่งเลยสิลูก แต่งรอบนี้ให้เป็นแก้ว ไม่ใช่กาญไง"แม่แก้วพูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
"แต่งเลยพี่แก้ว อยากเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว"มาก่อนพูดเเล้วยิ้มแป้น
 
 
 
 
 
 
"ทุกคนให้แต่งนะ แก้วละครับ ว่ายังไง"โทโมะพูดเล้วยักคิ้ว
 
 
 
 
 
 
"อื้อ แต่งก็ได้"แก้วพูดเเล้วยิ้มเขินๆ
 
 
 
 
 
 
"เย้!"เสียงคนต่างพูดด้วยความดีใจโทโมะสวมเเหวนให้แก้วก่อนจะพุ่งเข้ามากอด
 
 
 
 
 
 
"รักนะครับ"โทโมะพูดเเล้วอุ้มแก้วลอยก่อนจะหมุนแก้ว
 
 
 
 
 
 
"คนบ้า รักเหมือนกัน"แก้วพูดก่อนจะกอดคอโทโมะแน่น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
...จบบริบูรณ์...
 
 
 
 
 
จบเเล้ววววววว~ ฟิคจบคนก็จบด้วย 5555
 
วันนี้ไรท์เรียนจบ ก็เลยมาแต่งฟิคตอนจบให้อ่านกันฟินๆเบาๆ
 
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยน้าาาา
 
เดี๋ยวจะมีเรื่องใหม่มาให้อ่านกันแน่ๆ ยังไงฝากติดตามด้วยนะค่ะ