Agreement เล่ห์เหลี่ยมร้ายหักเหลี่ยมรัก
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 10.16 น.
แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 18.12 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
35) เรื่องราวดีๆ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เท้าสวยสองข้างกำลังก้ามออกจากรั้วประตูห้องนี้ด้วยความลังเลอยู่นานสองนาน โทโมะกำลังยืนหันหลังให้แก้วเพื่อคุยโทรศัพท์ แก้วหันมองแผ่นหลังโทโมะก่อนจะหายใจเข้าเฮือกใหญ่เเล้วพ่นออกมา ตัดสินใจว่าจะออกไปจากที่นี่...
"จะไปไหน"เสียงทุ้มที่คุ้ยเคยพูดดังขึ้นมา แก้วชะงักรีบหันกลับมามองโทโมะทันที โทโมะมองแก้วเเล้วขมวกคิ้วด้วยความสงสัย
"คือชั้น.."
สายตาสวยล่อแล่กมองซ้ายขวาอย่างหาข้ออ้าง ณ ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนว่าเธอคือนักโทษที่ถูกสัมภาษณ์ไม่มีผิด แก้วกลืนน้ำลายลูกใหญ่ลงคอ
ตึกตัก..
หัวใจเริ่มทำงานสูบฉีดผิดปกติ หัวใจที่เต้นเเรงความความตื่นเต้นกลัวโทษลงโทษ กลัวโดนดุ กลัวจะโดนว่า ตอนนี้มห้หัวแก้วมันแตตื้นไปหมด ความคิดตีรวนอยู่ในสมอง ถ้าบอกไปว่าอยากจะไปจากที่นี่ตรงๆ
...มันจะดีมั้ยนะ
"ผมถามว่าจะไปไหน..!"เสียงโทโมะดูเกรี้ยวกราดขึ้นมากกว่าเมื่อคือ โมโมะที่คนตัวเล็กมัวแต่อ้ำอึ้งไม่ยอมพูดจา ไม่ใช่เขาไม่รู้ว่าเธอคิดจะหนี แต่กำลังคิดว่าจะหนีเขาไปไหนอีก
ทั้งที่บอกความในใจไปแล้ว...
...หรือคำตอบมันไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง
"คือชั้น ชั้น..ชั้นจะไปข้างนอกค่ะ"แก้วพูดเเล้วชี้ไปที่ประตูพร้อมยิ้มเจื่อนๆ เพื่อกลบเกลือน แต่เหมือนจะไม่ได้ทำให้โทโมะเชื่อด้วยนิสัยที่ไม่เคยโกหกของแก้วมันทำให้ครั้งนี้ลุกลี้ลุกลนผิดปกติ
โทโมะสาวเท้ายาวๆ เพียงไม่กี่ก้าวก็เริ่มลดระยะความห่างไกลจากแก้วได้ง่ายๆ แก้วถึงกัับตาโตที่อยู่ร่างของโทโมะมาอยู่ใกล้ไม่ถึงเมตร แก้วเริ่มหวั่นก่อนจะค่อยๆถอยหลังด้วยก้าวเล็กๆ เพื่อไม่ให้โทโมะสังเกตุ แต่มีหรือโทโมะจะไม่รู้ว่ากำลังกลัวเขาอยู่
"ผมให้โอกาสอีกครั้ง..."
"อะ..โอกาสอะไรค่ะ"แก้วเงยหน้าถาม
"ให้โอกาสพูดความจริง ว่าจริงๆแล้วคุณจะไปไหน"โทโมะพูดเเล้วใช้มือเอากำแพงดักแก้วไว้ไม่ให้หนีไปไหน
"เอ่อ..เอามือลงก็ได้มั้งค่ะ"แก้วพูดเเล้วมองมือโทโมะที่กั้นระดับหัว แน่นอนว่าเธอเริ่มรู้ชะตากรรมของเธอบ้างเเล้ว ว่าถ้าหนี...ไม่มีประโยชน์
"ผมถามว่าเมื่อกี้จะไปไหน"โทโมะเน้นย้ำคำถามตัวเองเป็นรอบที่สองเพื่อให้แก้วตอบ ถึงแม้จะรู้คพตอบในใจว่าเธอต้องการจะไปจากเขาก็ตาม..
...ก็แค่อยากได้ยิน
จากปากเธอตรงๆ...
"ก็บอกวะ ว่าลงไปข้างล่างไง มันจะเที่ยงเเล้ว ชั้น ชั้นก็หิว"แก้วพูดเเล้วยิ้มแห้งๆพร้อมกลืนน้ำลายลงคอ
นี่จะจำผิดชั้นจริงๆใช้มั้ยเนี้ย แก้วเอ๊ยยย ตายแน่เลยTT
"แน่ใจว่าไม่ได้คิดจะหนีผม"โทโมะถามเเล้วมองด้วยสายตาจำผิด
"ไม่ๆ ชั้นไม่หนีนายแล้ว จะหนีนายทำไม ก็นาย..."แก้วหยุดพูดก่อนจะเริ่มหน้าแดงขึ้นมาเรื่อยๆ
"ผม ผมทำไม?"โทโมะถามเเล้วเลิกคิ้วสงสัย
"ก็นายบอกรักชั้นเเล้วไง"แก้วพูดด้วยความเขินก่อนจะผลักอกโทโมะเเล้ววิ่งลงมาชั้นล่าง โทโมะมองตามงงๆก่อนจะยืนอมยิ้ม เเล้วเดินตามแก้วลงมา
"เดี๋ยวคุณ ผมพูดเเล้ว คุณละไม่คิดจะพูดบ้างหรอ"โทโมะพูดไล่หลังก่อนจะลงบันไดตามแก้วที่วิ่งออกมาก่อนหน้านี้เเล้ว
"เฟย์เอาตัวนี้ๆ สวยๆ เข้ากับเฟย์ด้วย"ฟางมองดูรูปชุดเจ้าสาวเเล้วเอาแต่จิ้ม ตัวนู้นทีตัวนี้ทีเสนอเฟย์
"ให้ไปลองอีกแล้วหรอ"เฟย์มองเเล้วเบ้ปากนิดๆเพราะวันนี้เธอลองไปประมาณสิบกว่าชุดเเล้วดูเหมือนจะยังไม่พอใจฟางสักที
"ก็อยากลองดูนี่ตัวนี้อาจจะสวยก็ได้ใครละรู้"ฟางพูดเเล้วยิ้มหลังจากมองหนังสือ
15 นาทีผ่านไป~
เฟย์ที่ผมถูกก้าวขึ้นพอให้สวยงาม ปอยผมสองข้างซ้ายขวาถูกปล่อยออกมาให้ดูสวยมีเสน่ห์ไปอีกแบบพร้อมกับชุดเจ้าสาวสีขาวยาวลากพื้นไม่มากนัก เป็นชุกเจ้าสาวที่เข้ากับเฟย์มากที่สุดเท่าที่ลองมา ฟางมองเเล้วปากเผยอนิดๆ อึ้งในความสวยของเฟย์
"เสร็จรึยังครับเฟย์"เขื่อนที่ออกไปกินข้าวก่อนเพราะว่าเฟย์ให้ไปหาอะไรลองท้อง เขื่อนไม่ได้ทานอะไรมาตั้งเเต่เช้า เขินที่เดินเข้ามาพร้อมป๊อปปี้ที่เดินตามเข้ามาทีหลัง
O_O
เขื่อนมองเฟย์ตาโตด้วยความอึ้ง เฟย์สวย...สวยมากๆ ผมเฟย์ปลิวไสวเพราะพันลมตัวน้อยๆนั่นทำให้ดูมีเสน่ห์มากเข้าไปอีก เขื่อนได้เเต่มองยิ้ม
สวย...
..สวยจริงๆ
เพี้ยะ!
มือสวยเรียวยาวของเฟย์ฟาดลงที่ใบหน้าหล่อของเขื่อนเบาๆเพื่อให้ได้สติ
"มองอะไรนักหนา-_-"
"โหยคุณผมเจ็บนะ"เขื่อนพูดแล้วลูบแก้ม
"เจ็บน่ะสิดี มองอยู่ได้"เฟย์พูดเเล้วเบ้ปาก
"สวยมากเลยรู้ตัวมั้ย"เขื่อนเลื่อนใบหน้าเขามาข้างหูเฟย์เเล้วกระวิบก่อนจะอมยิ้มหวานๆ
"ไอ้บ้า!"เฟย์พูดเขื่อนก่อนจะตีไหล่เขื่อนเบาๆ
"หึ้ยยยย น่ารักชะงัด"ฟางพูดเเล้วอมยิ้มตามเมื่อเห็นเขื่อนกับเฟย์หยอกกัน
"อยากได้แบบนี้มั้นละ"ป๊อปปี้เห็นฟางกำลังเคลิ้มก็พูดกรอกหูฟางเบาๆ
"อยากสิทำไมจะไม่อยากละ"ฟางพูดเเล้วมองเฟย์กับเขื่อยยิ้มๆ
"งั้นเรามาแต่งงานกันบ้างมั้ย"ป๊อปปี้พูดเขิน
"ก็ดีนะ"ฟางพูดเเล้วยิ้ม "เห้ย! ไอ้บ้า! พูดอะไรของนายเนี้ย"ฟางที่พึ่งมีสติก็เขินหน้าแดงตีป๊อปปี้ก่อนจะเดินหนีออกจากร้าน
"ฟางเดี๋ยวดิ"ป๊อปปี้พูดเเล้ววิ่งตามฟาง
"ขอให้ได้นะเว้ย มาแต่งพร้อมกัน"เขื่อนตะโกนไล่หลัง
เรามาเเล้วววววววว ~
คิดถึงเรามั้ย 555 จะจบเเล้วนะสำหรับเรื่องนี้ ยังไงก็ขอรวบรัดตัดตอนหน่อย 5555 เดี๋ยวรอนาน
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ ไว้จะมาอัพอีกเร็วๆนี้นะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
