Agreement เล่ห์เหลี่ยมร้ายหักเหลี่ยมรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

งานมงคลของเขื่อนและเฟย์ถูกจัดขึ้นในโรงแรมหรูแห่งหนึ่งภายในงานถูกตกแต่งด้วยดอกกุหลาบสีขาวสวยทั้งงาน มองไปก็เห็นเป็นซุ้มไว้ถ่ายรูปเต็มไปหมด และทั้งหมดนี่เป็นความคิดของเฟย์ล้วนๆ เพราะเจ้าตัวอยากจะได้รูปเยอะๆในวันเเต่งงาน

 

 

 

 

 

 

แก้วที่ถูกแต่งตัวให้เป็นหญิงตามที่เคยชุดขาวเลยเขามาไม่มากผมถูกปล่อยออกมาใบหน้าถูกแต่งอ่อนๆไม่จัดมาก ในวันนี้เธอเข้ามาในงานในฐานะเพื่อนเข้าสาวอีกคน แก้วมองทั่วงานก็อมยิ้มเมื่อเห็นดอกไม้สีขาวสวยสะดุดตา

 

 

 

 

 

 

ตอนนี้เธออยู่บนเวทีที่กำลังทำพิธีแต่งงานตามประเพณี มองเพื่อนสนิทอย่างเหย์กำลังมีความสุขสายตาเลื่อนมองไปเรื่อยๆก็สะดุดที่โทโมะที่ยืนตรงข้ามกับเธอพอดีเขากำลังมองเธอเหมือนอย่าที่เธอมองเขาตอนนี้ ใบหน้าเข้มมองนิ่งอมยิ้มนิดๆแล้วมองแก้วหัวจรดเท้า แก้วเองที่ถูกมองอย่างรู้ตัวก็ขัดๆเขินขยับตัวนู่นนี่เบาๆ

 

 

 

 

 

 

"โอ้ย แก้วเหยียบเท้าฟางทำไม"ฟางร้องเบาๆเมื่อแก้วยุ๊กยิกจนไปเหยีบเท้าฟางเข้าจังๆ

 

 

 

 

 

 

"ขะ ขอโทษๆ ไม่ได้ตั้งใจ"แก้วพูดเเล้วยิ้มเจื่อนๆก่อนจะมองงานต่อ

 

 

 

 

 

 

พิธีทุกอย่างถูกจัดเสร็จตามประพณีเหลือก็แต่เจ้าสาวโยนดอกไม้เท่านั้น ตอนนี้สาวๆภายในงานแทบทุกคนไปรวมกันที่ข้างล่างจนหมดเมื่อรอดอกไม้ที่จะถูกเฟย์โยนลงมา

 

 

 

 

 

 

"พวกแกสองคนก็ลงไปสิ"เฟย์กันมาพูดเเล้วแซะแก้ว

 

 

 

 

 

 

"ไม่อะแก้วไม่อยากแต่งงานอีกรอบ"แก้วพูดเเล้วยิ้มขำๆก่อนจะมองไปทางอื่นอย่างซึมๆ

 

 

 

 

 

 

"ฟางก็ไปสิ"แก้วแซะฟางต่อ

 

 

 

 

 

 

"บะ บ้าไม่เอาหรอก ไปก็ไม่ได้"ฟางพูดเเล้วมองไปทางอื่นซึ่งไปสะดุดกับสายตาป๊อปปี้ที่มองอยู่พอดี

 

 

 

 

 

 

"แน่ะก็แสดงว่าในใจก็อยากได้ใช่มั้ยล้าา"แก้วแซะฟางจนใบหน้าฟางเริ่มแดงซ่าน

 

 

 

 

 

 

"ไอ้บ้า"ฟางพูดเเล้วตีไหล่แก้ว แก้วมองยิ้มๆก่อนจะดันฟางให้ไปอยู่รวมกันผู้หญิงที่รอดอกไม้

 

 

 

 

 

 

"เห้ยยย"ฟางร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ

 

 

 

 

 

 

"จะโยนเเล้วน้าาาาา"

 

 

 

 

 

 

ฟู้บ~

 

 

 

 

 

 

ดอกไม้ในมือช่อเล็กไม่ใหญ่มากถูกโยนออกมาจากมือเฟย์ที่หันหลังเเล้วโยนดอกไม้มา สาวๆรุมแย่งกันเเต่ก็ถูกโยนข้ามหัวไปหมดเพราะเเรงเฟย์อาจจะโยนแรงไปรึเปล่าไม่รู้

 

 

 

 

 

 

หมับ!

 

 

 

 

 

 

ฟางที่ยืนอยู่ชข้างหลังก็รับดอกไม้พอดี ฟางตาโตด้วยความตกใจไม่คิดว่าดอกไม้จะมาลงที่ตัวเองจังๆแบบนี้

 

 

 

 

 

 

"เห้ย ฟาง..!"แก้วเเละเฟย์พูดพร้อมก่อนก่อนจะหัวเราะคิกคักออกมา

 

 

 

 

 

 

"หาเจ้าบ่างด่วนๆ"เขื่อนตะโกนลงมาเเล้วหัวเราะคิกคักกับเฟย์ แก้มมองเขื่อนกับเฟย์แล้วก็อมยิ้มตาม

 

 

 

 

 

 

"ได้ไงวะ"ฟางพูดเเล้วมองดอกไม้ในือ เสียงโห่ร้องของสาวๆในงานต่างโห่ด้วยความเสียดาย

 

 

 

 

 

 

"นี่"ป๊อปปี้พูดเเล้วใช้ไหล่สะกิดฟาง

 

 

 

 

 

 

"อะ อะไรของนาย"ฟางพูดเเล้วมองหน้าป๊อปปี้ ป๊อปปี้ก็ส่งยิ้มหวานให้

 

 

 

 

 

 

"อีกไม่นานเนาะ เดี๋ยวได้โยนดอกไม้กับเขาบ้าง"ป๊อปปี้พูดเเล้วยิ้มเขินๆ

 

 

 

 

 

 

"บะ บ้าพูดอะไร!"ฟางพูดเเล้วตีไหล่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

"ฮิ้วววววววววววว~"เสียงคนในงานโห่ร้องให้ป๊อปปี้และฟาง ฟางมองรอบงานก่อนจะยิ้มเขินๆ

 

 

 

 

 

 

"ไอ้บ้า อาบคนอื่นเค้ามาพูดอะไรตอนนี้เล่าา!"ฟางพูดเเล้วชนไหล่ป๊อปปี้ก่อนจะเดินหนีออกไปเพื่อหลบเสียงโห่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้วทอดมองไปรอบๆเห็นแม่น้ำเป็นสายทอดยาว เธอนั่งอยู่คนเดียวหลังจากออกมาจากงาน สายผมพัดผมที่ปกปิดใบหน้าบางส่วนออกจนหมด

 

 

 

 

 

 

รอยยิ้มเกิดขึ้นที่ริมฝีปากแก้วอย่างเห็นได้ชั้น แก้วสูดอากาศหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพ้นมันออกมาเเล้วก้มลงมองชุดของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

ฟุ่บ~

 

 

 

 

 

 

แก้วรีบหันไปมองข้างตัวทันทีเมื่อรู้สึกว่ามีใครมานั่งด้วยอีกคน

 

 

 

 

 

 

"ทำไมมานั่งคนเดียวละครับ"โทโมะพูดเเล้วยิ้มให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

"คุณ"แก้วมองอึ้งๆ

 

 

 

 

 

 

...เขาตามเรามาได้ยังไง

 

 

 

 

 

 

"ในงานก็ไม่ยอมมาอยู่กับผม เป็นอะไรรึเปล่า"โทโมะถามเเล้วมองหน้า

 

 

 

 

 

 

"เปล่าค่ะ"แก้วพูดเเล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

"สบายดีมั้ย"โทโมะพูดเเล้วมองยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

"สบายดีค่ะ แล้วคุณละเป็นยังไงบ้าง"แก้วถามกลับตามมารยาท

 

 

 

 

 

 

ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมเขาสองคนถึงถามกันแบบนี้เพราะพวกเขาหย่ากันเเล้วเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน มันครบกำหนดที่ตกลงกันไว้ ในเมื่อตกลงก็ต้องทำ ถึงเเม้ว่าพวกเขาจะไม่อยากทำก็เถอะ

 

 

 

 

 

 

"งั้นชั้นเข้าไปในงานก่อนนะ"แก้วพูดเเล้วลุกหนี

 

 

 

 

 

 

ไม่อยากเจอ...

 

 

 

 

 

 

..ไม่อยากเจอเขา

 

 

 

 

 

 

ไม่อยากได้ยิน...

 

 

 

 

 

 

...แม้แต่เสียง

 

 

 

 

 

 

"ผมคิดถึง!"โทโมะตะโกนออกไปแล้วยืนมองแก้วที่กำลังจะเดินหนีเขาไปอีก...

 

 

 

 

 

 

กึก!

 

 

 

 

 

 

แก้วหยุดทุกอย่างอย่างอัตโนมัติสองเท้าไม่ก้าวออกไปเลยเเม้เเต่น้อย เพียงเพราะถอยคำแค่นั้น

 

 

 

 

 

 

เดินสิแก้ว...เดินต่อ

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

"คิดถึง...คิดถึงจะตายอยู่เเล้ว"โทโมะพูดเเล้วมองแก้วจากด้านหลัง

 

 

 

 

 

 

ตึกตัก...ตึกตัก

 

 

 

 

 

 

เสียงหัวใจเจ้ากรรมเต้นดังระงมภายในหูได้ยินเสียงหัวใจเต้นชัดเจน

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

"กลับมา..กลับมาได้มั้ย"

 

 

 

 

 

 

ขวับ!

 

 

 

 

 

 

"ฮึก.." แก้วหันกลับมามองโทโมะก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างห้ามไม่ได้ แก้ววิ่งเข้าไปกอดโทโมะอย่างตั้งใจ โทโมะเองอึ้งๆ ก่อนจะยกมือขึ้นมากอดแก้วกลับ

 

 

 

 

 

 

"คนบ้า ชั้นก็คิดถึงคุณ"แก้วพูดเเล้วยิ้มทั้งน้ำตาก่อนจะกอดโทโมะแน่นขึ้น

 

 

 

 

 

 

"ฮิ้วววววววว~"เสียงโห่ดังขึ้นทำให้แก้วกับโทโมะผละออกจากกันเเล้วหันไปมอง เจอกลุ่มผู้คนมากมายโดยมีเขื่อนเฟย์ ป๊อปปี้ฟางอยู่ข้างๆ ก่อนจะโยนกรีบกุหลาบให้ลมพัใส่ทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

"แต่งอีกรอบ แต่งเลย แต่งเลย แต่งลย"เสียงผู้คนมากมายพูดขึ้นพร้อมกัน

 

 

 

 

 

 

"ไงละครับ แต่งรึเปล่า"โทโมะพูดเเล้วคุกเข่าลงก่อนจะยื่นแหวนให้แก้วเเล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

"ไอ้บ้า"แก้วพูดเเล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

"จะเเต่งรึเปล่า.."โทโมะพูดเเล้วมอง เสียงเชียร์ก็ดังขึ้นต่อเนื่อง

 

 

 

 

 

 

"แต่งเลยแก้ว"เสียงของกาญดังขึ้นแก้วรีบหันไปมองกันทีก่อนจะห็นแม่เดินออกมาจากหลังกาญ

 

 

 

 

 

 

"แต่งเลยสิลูก แต่งรอบนี้ให้เป็นแก้ว ไม่ใช่กาญไง"แม่แก้วพูดเเล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

"แต่งเลยพี่แก้ว อยากเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว"มาก่อนพูดเเล้วยิ้มแป้น

 

 

 

 

 

 

"ทุกคนให้แต่งนะ แก้วละครับ ว่ายังไง"โทโมะพูดเล้วยักคิ้ว

 

 

 

 

 

 

"อื้อ แต่งก็ได้"แก้วพูดเเล้วยิ้มเขินๆ

 

 

 

 

 

 

"เย้!"เสียงคนต่างพูดด้วยความดีใจโทโมะสวมเเหวนให้แก้วก่อนจะพุ่งเข้ามากอด

 

 

 

 

 

 

"รักนะครับ"โทโมะพูดเเล้วอุ้มแก้วลอยก่อนจะหมุนแก้ว

 

 

 

 

 

 

"คนบ้า รักเหมือนกัน"แก้วพูดก่อนจะกอดคอโทโมะแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

...จบบริบูรณ์...

 

 

 

 

 

จบเเล้ววววววว~ ฟิคจบคนก็จบด้วย 5555

 

วันนี้ไรท์เรียนจบ ก็เลยมาแต่งฟิคตอนจบให้อ่านกันฟินๆเบาๆ

 

ยังไงก็ฝากติดตามด้วยน้าาาา

 

เดี๋ยวจะมีเรื่องใหม่มาให้อ่านกันแน่ๆ ยังไงฝากติดตามด้วยนะค่ะ