Agreement เล่ห์เหลี่ยมร้ายหักเหลี่ยมรัก
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 10.16 น.
แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 18.12 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
32) จูบกับเรื่องราวต่างๆ [50%]
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
บรรยากาศที่ได้ยินเพียงเสียงลบพัดผ่านเข้ามาในห้อง ที่มีร่างของหญิงสาวนั่งอยู่บนเตียง กำลังก้มหน้าก้มตาหลบสายตาของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ปลายเตียง เเละยิ่งนึกถึงเรื่องที่พึ่งผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงก็ทำให้แก้วหน้าแดงขึ้นมาได้ไม่ยาก
"..."
"..."
ภายในห้องยังคงเงียบงัน โทโมะมองแก้วที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาตั้งเเต่ที่เขาจูบเธอไปเธอก็เอาแต่นั่งท่านั้นมาเกือบบๆครึ่งชั่วโมงเเล้ว ไม่รู้ว่าเขินหรือว่ารู้สึกผิดที่ถูกจับได้ว่าโกหกกันแน่
"..."
"จะเงียบอีกนานมั้ย?"โทโมะถามขึ้นเพื่อทำลายความเงียบนั้นทำให้แก้วเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความตกใจเพราะอยู่ๆเขาก็พูดขึ้นไม่มีปี่มีขลุ่ย
"คือ..ชั้น"
"...?"คราวนี้เป็นโทโมะที่เงียบรอฟังอีกคนที่นั่งนิ่งเงียบมาตั้งนานกำลังจะพูด
"คุณจะจับชั้นส่งตำรวจก็ได้นะ.."ยังไม่ทันที่แก้วจะได้พูดจบเสียงโทโมะก็พูดแทรงขึ้นมา
"พูดอะไรโง่ๆ ผมไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นนะครับ สายตาคุณผมเป็นคนยังไงกันแน่"โทโมะรีบพูดตัดก่อนที่อารมณ์ตัวเองจะพรุ่งพร่านอีก
"ชั้นรู้ว่าตอนนี้ก็เกลียดชั้นมา..อื้อ!"ยังไม่ทันได้พูดจบประโยคริมฝีปากเซ็กซี่ก็ถูกบดขยี้เป็นรอบที่สอง
"ผมเคยบอกหรือไงว่าผมเกลียดคุณ อย่ามาพูดอะไรพร่อยๆอีก"โทโมะถอดพูดเเล้วพูดใส่หน้าแก้วด้วยน้ำเสียงติดโหด
"ชั้น..ชั้น"แก้วอึ้งพูดอะไรไม่ถูกมือสวยสั่นเทากำลังยกมือมาเเตะริมฝีปากตัวเอง
"พูดอะไรไม่เข้าหูผมอีก ผมจะไม่ทำแค่จูบแน่"โทโมะพูดขู่เมื่อเห็นแก้วที่ปกติจะพยศกลับนิ่งเงียบเมื่อโดนเขาจูบไป
"..."แก้วเลือกที่จะเงียบเพราะกลัวว่าคนตรงหน้าจะทำอย่างที่เขาพูด
"ที่ผมไม่ทำอะไรคุณก็เพราะว่ารอให้คุณพูดทุกอย่างออกมาเอง"โทโมะพูดขึ้น แก้วเงยหน้ามอง
"..."
"ผมรู้เรื่องทุกอย่างจากาญหมดเเล้ว ผมยอมรับว่าตอนที่ผมรู้ผมโกรธมาก ผมอยากจะฆ่าคุณเลยด้วยซ้ำ"โทโมะพูดเเล้วมองหน้าแก้ว แก้วรีบหลบสายตาอัมหิตนั้นทันที
"เเล้วทำไม.."
"ที่ผมไม่ทำอะไรคุณเพราะว่าพี่คุณเหมือนกันละครับ เขาพูดให้ผมเข้าใจ เเละผมก็ได้เข้าใจตัวเองสักที"โทโมะพูดเเล้วค่อยหย่อยตัวลงนั่งลงปลายเตียง
"ชั้น..ขอโทษนะค่ะ ชั้นไม่ตั้งใจให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ อีกแค่อาทิคย์เดียวก็จพครบในสิ่งที่เราสัญญากันเเล้ว คุณจะเซนต์ใบหย่าให้ชั้นก่อนก้ได้ เเล้วชั้นสัญญาชั้นจะไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับคุณอีก"แก้วพูดด้วยน้ำเสียงแอบสั่นเครือ อยากจะตีปากตัวเองที่พูดในสิ่งที่ใจไม่ต้องกาีร แต่จะให้เธอทำยังไง
"พูดอะไรของคุณ"โทโมะขมวดคิ้วเเล้วมองหน้าแก้ว แก้วเลือกที่จะเบือนหน้ามองไปทางอื่นน้ำใสๆก็ไหลรินออกมาจากตาอย่างช้าๆ ถ้าเธอยกมือขึ้นม่ปาดมันออกไปตอนนี้เขารู้แน่ว่าเธอกำลังร้องไห้ แก้วจึงเลือกที่จะปล่อยไว้แบบนั้นให้มันแห้งหายไปเอง
"ชั้นทำให้คุณวุ่นวายมามาก ชั้นโกหก ชั้นหลอกคุณ ชั้นขอโทษ แต่หลังจากที่คุณเซนต์ใบหย่าเเล้วชั้นจะไป จะไม่มาให้คุณเห็นหน้าชั้นเด็ดขาด จะไม่มาเกะกะสายตาคุณอีก"
"ที่ผมพูดมาทั้งหมดนี่ไม่เข้าใจเลยหรือไง!"'โทโมะเริ่มขึ้นเสียงเล็กน้อยเมื่ออยู่ๆแก้วก็พูดแต่จะหย่าท่าเดียว
"ชั้นเข้าใจ..."
"เข้าใจ? เข้าใจแล้วพูดออกมาแบบนี้งั้นหรอ? คุณเข้าใจอะไรกันแน่"โทโมะถามเสียงขุ่น
"..."
"ไม่รู้อะไรเลยสินะ"
"ชั้น.."
"ที่ผมไ่โกรธคุณก็เพราะว่าผมรักคุณยังไงละ ทำไมเรื่องเค่นี้ถึงไม่รู้!"โทโมะตวาดเสียงดัง แก้วตาโตตลึงด้วยความตกใจ
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!"เสียงแหลมของฟ้าเกลียดออกมาเสียงดังทำให้ป๊อปปี้ที่กำลังเซนต์งานอยู่รีบวิ่งออกมาดูก้เจอฟางกำลังนั่งยองๆอยู่บนโซฟาเเล้วทำเหมือนกำลังหนีอะไรสักอย่าง
"เห้ยเธอ เป็นอะไร"ป๊อปปี้จะโกนถาม
"ไอ้บ้าเอ้ยยยย เอาแมลงสาบออกไป!"ฟางตะโกนแล้วชี้มาที่แมลงสาบกำลังเดินไปทางที่ฟางอยู่
"โถ่ะ ยัยบ้า แค่แมลงสาบเอง"ป๊อปปี้พูดเเล้วจับแมลงสาบหงายท้อง
"ฮืออออ เอามันออกไปปปป"
"เเค่นี้ก็ไปไหนไม่ได้ละ นี่เธอแมลงสาบน่ะถ้าหงายท้องมันมันก็ไปไหนไม่ได้เเล้ว จะกลัวอะไรของเธ ตัวเธอใหญ่พอที่จะทำให้มันแบนได้เลยนะ"ป๊อปปี้บ่น
"ไอ้บ้า นายมันไม่เคยกลัวอะไรอยู่เเล้วนี่ นายก็พูดได้"ฟางพูดเเล้วยู้ปาก
"ทำไมชั้นจะไม่เคยกลัวอะไร.."ป๊อปปี้พูดเสียงเบา
"คนอย่างนายกลัวเป็นด้วยหรือไง"
"กลัวเธอโกรธไงยัยบ้า"ป๊อปปี้บ่นเบาๆ
"อะไรย่าๆนะ"ฟางพูดเเล้วขมวดคิ้ว
"ช่างมันเถอะ เก็บของได้เเล้วพรุ่งรี้จะได้กลับสักที"ป๊อปปี้พูดเเล้วเดินออกไปพร้อมแมลงสาบทิ้งให้ฟางทำหน้างุนงงอยู่คนเดียว
"ไม่ต้องมารับชั้นก็ได้"เฟย์มองหน้าเขื่อนที่ขับรถมารับเธอถึงบ้าน
"ทำไมล่ะครับ มารับเมียมันผิดตรงไหน?"เขื่อนพูดติดกวน
"หึ้ยยย! คุณเขื่อน คุณจะบ้ารึไงพูดจาอะไรเกรงใจชั้นบ้าง ถ้าเกิดคนในบ้านมาได้ยินจะว่ายังไง"เฟย์ดุเขื่อนทันที
"ก็ดีสิครับ ผมจะได้เป็นมากกว่าคู่มั่นสักที"เขื่อนพูดเเล้วยิ้ม
"หยุดพูดมากเถอะค่ะ ไม่งั้นชั้นจะถอดมั่นเเน่"เฟย์พูดขู่
"อะไรกันผมมั่นคุณแค่วันเดียวจะมาถอดมั่นผม เหอะ ฝันไปเถอะ"เขื่อนพูดเเล้สขับรถเร็วขึ้น
"นี่คุณ จะบ้าหรือไง ขับเบาๆหน่อยรถมันเยอะคุณ! ไอ้บ้าเอ้ยย!"
ตุ๊บ!
ฝ่ามือหนักของเฟย์ทุกตีไปที่ไหล่ของเขื่อนแรกๆทำให้เขื่อนเริ่มชลอความเร็วของรถลงเรื่อยๆ
"คุณมาตีผมทำไมเนี้ย-_-"
"ชั้นกลัว.."เฟย์พูดด้วยน้ำเสียงสั่น
"คุณ ผมไม่รู้ผมขอโทษ"เขื่อนรีบขอโทษทันทีเมื่อรรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองเล่นดันไปเป็นสิ่งที่เขากลัว
"มะ ไม่เป็นไรขับต่อไปเถอะเดี๋ยวไปทำงานสาย"เฟย์พูดเเล้วฝืนยิ้ม
50%
อ่าาา มาอัพให้เเล้วนะครับบบบบบบ
เหมือนเดิมเลยขอบคุณทุกเม้นนะค่ะะ
ไรท์สอบo-net เเล้ววววว เหลือสอบปลายภาคนะค่ะ
เเล้วจะมีไปค่ายต่อเลย ช่วงนี้คงยาว TT
เเต่ถ้าใครอยากฟังสปอยไปที่ไลน์ไรท์เลยน้าาา
ID : daahh20
ๆรท์เปลื่ยนไลน์ใหม่เเล้วขอโทษคนที่แอดไปไลน์นั้นด้วยนะค่ะ แอดใหม่เนาะ ไปทวงไปขอสปอยได้นะ
ฝากเม้นหน่อยนะค่ะะ รักรีดเดอร์ทุกคนนน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
